They grew up together, accompanied

They grew up together, accompanied each other day and night, and had never separated for even a day… Yet that was three years ago. And the three years of separation, to them, was as long and unbearable as though three centuries.

Xiao Lingxi’s complexion was very pale, her breathing was also extremely weak. Even though her body didn’t fall to the ground, the impact from falling and the as gentle as possible impact from the Profound Handle’s energy, made the profound energy and aura in her body become chaotic, while also considerably injuring her innards. If not for the yearning to take a glance at Yun Che, she would’ve already fainted.

She stared at Yun Che blankly, her gaze clouded and misty as if she was in an illusory dream. Slowly, her eyes that had been previously filled with the will to die began to shine with more and more expressions… Joy, tenderness, moved, satisfaction, gratification… She felt herself being hugged tightly in his embrace. Back then, just how familiar and usual that was; but this time, was far too long ago from last time… Lying down in his arms quietly just like this, she stopped hearing all other sounds, stopped feel any pain and weakness on her body, and forgot all the danger she had just encountered… In her heart, only ease, warmth, and happiness that only he could give was left…

The corner of her lips curled up bit by bit, and her snow jadelike hand lifted little by little, gently covering Yun Che’s face. From within her lips, a voice like the gentle breeze flowed: “Little Che… You’ve finally… come back…”

This one light sentence of a few words, had actually made Yun Che distinctively feel a wave of care and longing as great as the ocean. At that instant, Yun Che almost erupted with tears on the spot. And Xiao Lingxi’s hand had also fallen at this moment, as her entire person completely went unconscious.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขาเติบโตมาด้วยกัน พร้อมกันทั้งกลางวันและกลางคืน และไม่มีการแยกออกสำหรับวัน... ได้ ว่าเป็นสามปีที่แล้ว และสามปีของการแยก พวกเขา ที่ยาวนาน และทนไม่ได้กะสามศตวรรษเสี่ยว Lingxi ผิวซีดมาก หายใจเธอก็อ่อนมาก แม้ว่าร่างกายของเธอไม่ได้ตกอยู่กับพื้นดิน ผลกระทบจากการล้มและเป็นอ่อนโยนที่สุดผลกระทบจากความลึกซึ้งจับของพลังงาน พลังงานที่ลึกซึ้งและออร่าในร่างกายของเธอกลายเป็นวุ่นวาย ในขณะที่ยังมากบาดเจ็บมิตรเครื่องในของเธอ ถ้า ไม่สำหรับโหยไปทันทีที่ Yun Che เธอจะได้แล้วยังเธอจ้องที่ Yun Che blankly เธอจ้องมองเมฆ และหมอกเป็นถ้าในฝันเป็นจริง ช้า ดวงตาของเธอที่ได้รับก่อนหน้านี้จะตาย เริ่มส่องกับนิพจน์มาก ขึ้น... ความสุข ความ อ่อนโยน ย้าย ความพึงพอใจ ความ... เธอรู้สึกว่าตัวเองถูกทุกกอดแน่นในอ้อมกอดของเขา หลังจากนั้น เพียงวิธีที่คุ้นเคย และปกติที่ แต่เวลานี้ เกินนานมาจากครั้งสุดท้าย... นอนในอ้อมแขนของเขาอย่างเงียบ ๆ เพียงเช่นนี้ เธอหยุดได้ยินเสียงทั้งหมดอื่น ๆ หยุดรู้สึกเจ็บปวดใด ๆ และจุดอ่อนบนร่างกายของเธอ และลืมอันตรายที่เธอได้พบ... ในหัวใจของเธอ เพียงง่าย ความอบอุ่น และความสุขที่เพียงเขาช่วยเหลือ...มุมของริมฝีปากของเธอโค้งขึ้นบิตโดยบิต และเธอหิมะ jadelike มือยกขึ้นทีละน้อย ค่อย ๆ ครอบคลุมใบหน้ายุน Che จากภายในปาก เสียงเหมือนลมไหล: "น้อย Che... คุณได้ในที่สุด...กลับมา... "ประโยคนี้แสงหนึ่งกี่คำ มีจริง Che ยุนอย่างชัดเจนรู้สึกคลื่นของการดูแลและความปรารถนาเป็นใหญ่เป็นมหาสมุทร ในทันทีที่ Yun Che เกือบระเบิด ด้วยน้ำตาได้ทันที และเซียว Lingxi มือได้ยังลดลงในขณะนี้ เป็นคนของเธอทั้งหมดไปหมดสติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขาเติบโตขึ้นมาด้วยกันพร้อมในแต่ละวันอื่น ๆ และกลางคืนและไม่เคยแยกจากกันแม้แต่วัน ... แต่นั่นเป็นสามปีที่ผ่านมา และสามปีของการแยกกับพวกเขาเป็นเวลานานและทนไม่ได้กับว่าสามศตวรรษ.

ผิวเสี่ยว Lingxi เป็นซีดมากหายใจของเธอก็ยังอ่อนแอมาก ถึงแม้ว่าร่างกายของเธอไม่ได้ตกอยู่กับพื้นดินที่ผลกระทบจากการล้มและอ่อนโยนเป็นผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นจากพลังงานจับลึกซึ้งที่ทำให้พลังงานที่ลึกซึ้งและกลิ่นอายในร่างกายของเธอกลายเป็นที่วุ่นวายในขณะที่ยังมากได้รับบาดเจ็บที่อวัยวะภายในของเธอ หากไม่ได้สำหรับความปรารถนาที่จะมีเหลือบ Yun เจ๊เธอจะได้เป็นลมอยู่แล้ว.

เธอจ้องที่หยุนเจ๊ blankly, จ้องมองเธอเมฆและหมอกราวกับว่าเธออยู่ในความฝันที่เหลวไหล ช้าดวงตาของเธอที่ได้รับการเติมเต็มก่อนหน้านี้ด้วยความตั้งใจที่จะตายก็เริ่มที่จะส่องแสงที่มีการแสดงออกมากขึ้นและมากขึ้น ... จอยอ่อนโยนย้ายความพึงพอใจความพึงพอใจ ... เธอรู้สึกว่าตัวเองถูกกอดแน่นในอ้อมกอดของเขา กลับมาแล้วเพียงวิธีที่คุ้นเคยและปกตินั่นคือ; แต่เวลานี้ก็ยังห่างไกลยาวเกินไปแล้วจากครั้งสุดท้าย ... นอนอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างเงียบ ๆ เช่นเพียงแค่นี้เธอหยุดได้ยินเสียงอื่น ๆ ทั้งหมดหยุดรู้สึกเจ็บปวดใด ๆ และความอ่อนแอในร่างกายของเธอและลืมอันตรายที่เธอได้พบเพียงแค่ ... ในหัวใจของเธอเพียงอย่างง่ายดายความอบอุ่นและความสุขที่เดียวที่เขาจะให้ถูกทิ้ง ...

มุมของริมฝีปากของเธอขดละนิดและมือหิมะ jadelike เธอยกนิด ๆ เบา ๆ ครอบคลุมใบหน้า Yun เจ๊ จากภายในริมฝีปากของเธอเสียงเหมือนสายลมอ่อนโยนไหล: "ลิตเติ้ลเจ๊ ... คุณได้ในที่สุด ... กลับมา ... "

ประโยคหนึ่งแสงคำไม่กี่คำก็ทำจริง Yun Che ชัดเจนรู้สึกคลื่นของการดูแลและความปรารถนาเป็นอย่างยิ่ง เป็นมหาสมุทร ในทันทีที่เจ๊ยุนเกือบจะปะทุขึ้นด้วยน้ำตาในจุดที่ และมือเสี่ยว Lingxi ยังได้ลดลงในขณะนี้เป็นคนของเธอหมดสติไปอย่างสมบูรณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาโตมาด้วยกัน เป็นเพื่อนกัน ทั้งวัน ทั้งคืน และไม่เคยแยกจากกันแม้แต่วันเดียว . . . . . . . แต่เมื่อสามปีที่แล้ว และสามปีของการแยกพวกเขาเป็นนานและทนเหมือนสามศตวรรษเสี่ยว lingxi ของผิวก็ซีดมาก ลมหายใจของเธอก็ยิ่งอ่อนแอ แม้ว่าร่างกายของเธอยังไม่ตกพื้น กระแทกจากการล้ม และอ่อนโยนที่สุด ผลกระทบจากที่ลึกซึ้ง จัดการพลังงาน ทำให้พลังงานที่ลึกซึ้งและออร่าในร่างกายของเธอกลายเป็นวุ่นวาย ในขณะที่ยัง มากได้รับบาดเจ็บอวัยวะภายในของเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะความปรารถนาที่จะใช้เวลาอย่างรวดเร็วที่ยุนเช เธอคงได้เป็นลมเธอจ้องยุนเช อย่างไร้จุดหมาย เธอจ้องมองเมฆหมอก และราวกับว่าเธออยู่ในความฝันที่ลวงตา อย่างช้าๆ ดวงตาของเธอที่ได้รับก่อนหน้านี้เต็มไปด้วยจะตายก็เริ่มส่องแสงมากขึ้น การแสดงออก . . . . . . . ความสุข , อ่อนโยน , ย้าย , ความพึงพอใจ , ความพึงพอใจ . . . . . . . เธอรู้สึกว่าตัวเองถูกกอดแน่นอยู่ในอ้อมกอดของเขา หลังจากนั้น เพียงวิธีการที่คุ้นเคย และปกติ แต่คราวนี้มันนมนานมาแล้ว จากคราวที่แล้ว . . . . . . . นอนในอ้อมแขนเงียบๆ แบบนี้ เธอหยุดฟังเสียงอื่น ๆทั้งหมด , หยุดรู้สึกเจ็บปวดและจุดอ่อนในร่างกายของเธอ และลืมทุกอันตราย เธอเพิ่งเจอ . . . . . . . ในหัวใจ เธอสบายใจ มีแต่ความอบอุ่น และความสุขที่เขาจะให้ทิ้ง . . . . . . .มุมของริมฝีปากโค้งขึ้นทีละนิด และนางหิมะ jadelike มือยกนิด ๆค่อย ๆครอบคลุมใบหน้าของยุนเช จากภายในปากของเธอ เสียงเหมือนสายลมอ่อนโยนไหล : น้อย " เจ๊ . . . . . . . ในที่สุดนายก็ . . . . . . . กลับมา . . . . . . . "อันนี้แสงประโยคไม่กี่คำ ก็ทำให้ยุนเช ความรู้สึกคลื่นของการดูแลและความปรารถนายิ่งใหญ่เหมือนมหาสมุทร ตอนนั้น ยุนเช เกือบจะปะทุขึ้นพร้อมกับน้ำตาบนจุด และมือเสี่ยว lingxi ก็ยังลดลงในช่วงเวลานี้ คนทั้งหมดเลยก็ไม่ได้สติ