Something struck his shoulder. “I’v

Something struck his shoulder. “I’ve been looking all over this hotel for you,” said Mrs. Mitty. “Why do you have to hide in this old chair? How did you expect me to find you?” “Things close in,” said Walter Mitty vaguely. “What?” Mrs. Mitty said. “Did you get the what’s-its-name? The puppy biscuit? What’s in that box?” “Overshoes,” said Mitty. “Couldn’t you have put them on in the store?” “I was thinking,” said Walter Mitty. “Does it ever occur to you that I am sometimes thinking?” She looked at him. “I’m going to take your temperature when I get you home,” she said.’

They went out through the revolving doors that made a faintly derisive whistling sound when you pushed them. It was two blocks to the parking lot. At the drugstore on the corner she said, “Wait here for me. I forgot something. I won’t be a minute.” She was more than a minute. Walter Mitty lighted a cigarette. It began to rain, rain with sleet in it. He stood up against the wall of the drugstore, smoking. . . . He put his shoulders back and his heels together. “To hell with the handkerchief,” said Walter Mitty scornfully. He took one last drag on his cigarette and snapped it away. Then, with that faint, fleeting smile playing about his lips, he faced the firing squad; erect and motionless, proud and disdainful, Walter Mitty the Undefeated, inscrutable to the last.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิ่งที่หลงไหล่ของเขา "ฉันถูกมองทั่วโรงแรมนี้สำหรับคุณ กล่าวว่า นาง Mitty "ทำไมคุณจะต้องซ่อนในเก้าอี้นี้เก่า วิธีทำคุณคาดว่าฉันหาคุณ" "สิ่งที่ปิดใน กล่าวว่า Walter Mitty คลับ "อะไร" นาง Mitty กล่าว "คุณไม่ได้อะไรได้เป็นชื่อ ขนมสุนัข สิ่งที่อยู่ในกล่องนั้น" "Overshoes," Mitty กล่าว "ไม่คุณมีวางพวกเขาในร้านค้าหรือไม่" "ผมคิด กล่าวว่า Walter Mitty "ไม่มันเคยเกิดขึ้นกับคุณว่า ฉันบางครั้งคิด" เธอมองที่เขา "ฉันจะใช้อุณหภูมิของคุณได้รับคุณบ้าน เธอกล่าวว่า 'พวกเขาออกไปผ่านประตูหมุนที่ทำเชิงเยาะเย้ยรวย ๆ วิสท์ลิงเสียงเมื่อคุณผลักดันการ บล็อกสองจะจอดได้ ที่ร้านขายยาในมุมเธอกล่าวว่า "รอที่นี่ฉัน ฉันลืมบางสิ่งบางอย่าง ฉันจะไม่นาที" เธอนาทีกว่า Walter Mitty ไฟส่องสว่างจุดบุหรี่ มันเริ่มฝน ฝนกับ sleet ใน เขายืนขึ้นกับผนังของร้านขายยา สูบบุหรี่... เขาใส่ส้นเท้าของเขาและไหล่เขากลับกัน "ไปนรกกับผ้าเช็ดหน้า กล่าว Walter Mitty scornfully เขาจึงลากสุดท้ายหนึ่งในบุหรี่ของเขา และจัดชิดไป แล้ว ดีที่เบา ลี้เล่นเกี่ยวกับริมฝีปากของเขา เขาต้องเผชิญกับทีมยิง ตรง และนิ่ง ภูมิใจ และ disdainful, Walter Mitty Undefeated, inscrutable ให้สุดท้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิ่งที่หลงไหล่ของเขา "ฉันได้รับการมองทั่วโรงแรมนี้สำหรับคุณ" นางมิตตี้กล่าวว่า "ทำไมคุณจะต้องซ่อนตัวอยู่ในเก้าอี้เก่านี้? คุณไม่ได้คาดหวังว่าฉันจะพบคุณ? "" สิ่งที่ปิดใน "วอลเตอร์มิตตี้กล่าวว่าราง "คืออะไร?" นางมิตตี้กล่าวว่า "คุณได้รับมีอะไรชื่อของมัน? บิสกิตลูกสุนัข? มีอะไรในกล่องที่? "" overshoes "มิตตี้กล่าวว่า "คุณไม่สามารถได้นำพวกเขาในร้าน?" "ผมคิดว่า" วอลเตอร์มิตตี้กล่าวว่า "มันไม่เคยเกิดขึ้นกับคุณว่าผมบางครั้งคิด?" เธอมองไปที่เขา "ฉันจะใช้อุณหภูมิของคุณเมื่อฉันได้รับคุณกลับบ้าน" เธอกล่าว. ' พวกเขาเดินออกไปผ่านประตูหมุนที่ทำให้เสียงผิวปากแผ่วเบาดูถูกเมื่อคุณผลักดันให้พวกเขา มันเป็นสองช่วงตึกที่ลานจอดรถ ที่ร้านขายยาในมุมที่เธอบอกว่า "รอที่นี่สำหรับผม ฉันลืมบางสิ่งบางอย่าง ฉันจะไม่เป็นนาที. "เธอเป็นมากกว่านาที วอลเตอร์มิตตี้สว่างบุหรี่ ฝนจะเริ่มตก, ฝนลูกเห็บที่มีอยู่ในนั้น เขายืนขึ้นกับผนังของร้านขายยา, การสูบบุหรี่ . . . เขาใส่ไหล่ของเขากลับมาและส้นเท้าของเขาด้วยกัน "ไปลงนรกด้วยผ้าเช็ดหน้า" วอลเตอร์มิตตี้กล่าวว่าดูถูก เขาเอาลากล่าสุดเมื่อวันบุหรี่ของเขาและ snapped มันออกไป จากนั้นด้วยความที่ลมรอยยิ้มที่หายวับไปกับการเล่นเกี่ยวกับริมฝีปากของเขาเผชิญหน้ากับทีมยิง; ชันและนิ่งภาคภูมิใจและหยิ่ง, วอลเตอร์มิตตี้พ่ายแพ้, ลึกลับไปยังหน้าล่าสุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องตบไหล่ของเขา " ผมจะหาโรงแรมให้คุณ " คุณนายมิตตี่ . " ทำไมคุณต้องซ่อนในเก้าอี้ตัวเก่านี้ ทำไมคุณคิดว่าผมจะเจอคุณ " " ปิด " วอลเตอร์มิตตี่คลุมเครือ " อะไร ? " นางมิตตี่กล่าว " คุณได้รับสิ่งที่ 's-its-name ? ลูกสุนัขบิสกิต ? อะไรอยู่ในกล่อง ? " overshoes " มิตตี่ ." นายไม่ต้องใส่มันในร้าน " ฉันคิดว่า " บอกว่าวอลเตอร์มิตตี่ . " มันเคยเกิดขึ้นกับคุณว่าบางครั้งผมคิดอะไรอยู่ ? " เธอมองไปที่เขา " ผมจะใช้อุณหภูมิของคุณเมื่อฉันได้รับที่บ้าน " เธอกล่าว "

เขาออกไปผ่านประตูหมุนที่ทำๆการหัวเราะเยาะเสียงหวีดเมื่อคุณผลักดันพวกเขา มันเป็นสองช่วงตึกไปลานจอดรถที่ร้านขายยาในมุมที่เธอกล่าวว่า " รอฉันที่นี่นะ ฉันลืมบางอย่าง ไม่นานหรอก " เธอมากกว่านะ วอลเตอร์มิตตี่จุดบุหรี ฝนตก ฝนกับลูกเห็บในมัน เขายืนพิงกำแพงของร้านขายยา สูบบุหรี่ . . . . . . . เขาใส่บ่าหลังและส้นเท้าด้วยกัน " นรกกับผ้าเช็ดหน้ากล่าวว่า " วอลเตอร์มิตตี่ scornfully .เขาเอาหนึ่งสุดท้ายลากบนก้นบุหรี่และ snapped มันออกไป แล้วที่เป็นลม รอยยิ้มหายวับไปเล่นกับริมฝีปากของเขา เขาต้องยิง ; ตรงและนิ่งหยิ่งและดูถูกเหยียดหยาม วอลเตอร์มิตตี่ผู้ไม่เคยพ่ายแพ้ ลึกลับ , ไปยังหน้าล่าสุด