Before beginning his account, the u

Before beginning his account, the unnamed narrator claims that he is nervous and oversensitive but not mad, and offers his calmness in the narration as proof of his sanity. He then explains how although he loved a certain old man who had never done him wrong and desired none of his money, the narrator could not stand the sight of the old man's pale, filmy blue eye. The narrator claims that he was so afraid of the eye, which reminds him of a vulture's, that he decided to kill the man so he would no longer have to see it.

Although the narrator is aware that this rationalization seems to indicate his insanity, he explains that he cannot be mad because instead of being foolish about his desires, he went about murdering the old man with "caution" and "foresight." In the week before the murder, the narrator is very kind to the old man, and every night around midnight, he sneaks into the old man's room and cautiously shines a lantern onto the man's eye. However, because the eye is always closed and the narrator wishes to rid himself of the eye rather than the man, the narrator never tries to kill him, and the next morning, he again enters the chamber and cheerfully asks how the old man has slept, in order to avoid suspicion.

On the eighth night, the narrator is particularly careful while opening the door, but this time, his thumb slips on the lantern's fastening, waking the old man. The narrator freezes, but even after an hour, the old man does not return to sleep because he feels afraid and senses someone's presence. At length, the narrator decides to slowly open the lantern until the light shines on the old man's eye, which is wide open. The narrator's nerves are wracked by the sight, and he fancies that because of his oversensitivity, he has begun to hear the beating of the old man's heart.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก่อนที่จะเริ่มเขาบัญชี, 'ผู้บรรยาย'มาอ้างว่า เขาประสาท และ oversensitive แต่ไม่บ้า และความเงียบสงบของเขาในการบรรยายเป็นหลักฐานของสติของเขา แล้วเขาอธิบายอย่างไรแต่รักบางเก่าคนที่ไม่เคยทำให้เขาไม่ถูกต้อง และต้องไม่มีเงินของเขา เล่าอาจไม่ทนเห็นซีด ฝ้าเนื่องตาสีฟ้าของชาย ผู้อ้างว่า เป็นกลัวตา ที่เตือนเขาของเป็นแร้งของ ว่า เขาตัดสินใจที่จะฆ่าคนเพื่อให้เขาไม่ต้องการแม้ว่าเล่าจะทราบว่า rationalization นี้ดูเหมือนว่าส่อบ้าของเขา เขาอธิบายว่า ที่เขาไม่บ้า เพราะแทนที่จะเป็นการโง่เขลาเกี่ยวกับความต้องการของเขา เขาเกี่ยวกับการฆ่าคน "ระวัง" และ "มองอนาคต" ในสัปดาห์ก่อนสังหาร ผู้เป็นคนดี และทุกคืนประมาณเที่ยงคืน เขา sneaks ในห้องของชาย และเดินส่องโคมไฟเข้าสู่ตาของมนุษย์ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมักจะถูกปิดตา และผู้ประสงค์ที่จะกำจัดตัวเองของตามากกว่าผู้ชาย เล่าไม่เคยพยายามที่จะฆ่าเขา และตอนเช้าถัดไป เขาอีก เข้าสู่ห้อง cheerfully ถามว่า คนมีการนอนหลับ เพื่อหลีกเลี่ยงความสงสัยในคืนที่แปด เล่าจะระมัดระวังโดยเฉพาะอย่างยิ่งในขณะที่เปิดประตู แต่เวลานี้ นิ้วหัวแม่มือของเขาจัดส่งบนของโคมไฟสลัก ปลุกคน ผู้ตอบสนอง แต่แม้หลังจากชั่วโมง คนไม่กลับไปนอน เพราะเขารู้สึกกลัว และความรู้สึกของผู้แสดง ยาว ผู้ตัดสินใจช้าเปิดโคมไฟจนส่องแสงในตาของคน ซึ่งเปิดกว้าง เส้นประสาทของผู้บรรยายคือ wracked โดยสายตา และเขา fancies ว่า เนื่องจาก oversensitivity ของเขา เขาเริ่มได้ยินเสียงการเต้นของหัวใจของคน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก่อนที่จะเริ่มบัญชีของเขาอ้างชื่อเล่าว่าเขาเป็นประสาทและ oversensitive แต่ไม่บ้าและมีความสงบของเขาในการบรรยายเป็นหลักฐานในการมีสุขภาพจิตของเขา จากนั้นเขาก็อธิบายว่าแม้ว่าเขาจะรักคนเก่าบางคนที่ไม่เคยทำผิดเขาและไม่มีใครต้องการเงินของเขาผู้บรรยายไม่สามารถยืนสายตาของชายชราอ่อนตาสีฟ้าเยิ้ม ผู้บรรยายบอกว่าเขาเป็นคนกลัวของตาซึ่งทำให้เขานึกถึงอีแร้งที่ว่าเขาตัดสินใจที่จะฆ่าคนเพื่อให้เขาจะได้ไม่ต้องเห็นมัน. แม้ว่าผู้บรรยายจะทราบว่าหาเหตุผลเข้าข้างตนเองนี้ดูเหมือนจะบ่งบอกความบ้าของเขา เขาอธิบายว่าเขาไม่สามารถจะบ้าเพราะแทนที่จะเป็นโง่เกี่ยวกับความปรารถนาของเขาเขาไปเกี่ยวกับการฆ่าคนเก่าด้วย "ระมัดระวัง" และ "มองการณ์ไกล". ในสัปดาห์ก่อนเกิดการฆาตกรรมผู้บรรยายเป็นชนิดมากกับคนเก่าและทุกคืนประมาณเที่ยงคืนเขาแอบย่องเข้าไปในห้องของชายชราและระมัดระวังส่องโคมไฟลงบนตาของชายคนนั้น แต่เนื่องจากตาอยู่เสมอปิดและบรรยายความประสงค์ที่จะกำจัดตัวเองของตามากกว่าคนที่บรรยายไม่เคยพยายามจะฆ่าเขาและเช้าวันรุ่งขึ้นเขาอีกครั้งเข้ามาในห้องและมีความสุขถามว่าชายชราได้นอนหลับ ในการสั่งซื้อเพื่อหลีกเลี่ยงความสงสัย. ในคืนวันที่แปดบรรยายโดยเฉพาะอย่างยิ่งระมัดระวังในขณะที่เปิดประตู แต่เวลานี้เขาหลุดนิ้วหัวแม่มือบนยึดโคมไฟที่ตื่นคนเก่า ผู้บรรยายค้าง แต่แม้หลังจากชั่วโมง, ชายชราไม่ได้กลับไปนอนหลับเพราะเขารู้สึกกลัวและความรู้สึกของการแสดงตนของใครบางคน ที่มีความยาวเล่าตัดสินใจที่จะค่อย ๆ เปิดโคมไฟจนกระทั่งไฟส่องสว่างอยู่บนตาของชายชราซึ่งจะเปิดกว้าง เส้นประสาทของผู้บรรยายที่มีการทรมานด้วยสายตาและเขาเพ้อฝันว่าเพราะ oversensitivity ของเขาเขาได้เริ่มที่จะได้ยินเสียงเต้นของหัวใจคนเก่าของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนที่จะเริ่มต้นบัญชีของเขา ชื่อผู้บรรยายอ้างว่าเขาเป็นกังวลและจิตตก แต่ไม่ได้โกรธ และมีความสงบของเขาในการเป็นหลักฐานสติของเขา จากนั้นเขาก็อธิบายว่า แม้ว่าเขาจะรักเป็นตาแก่ที่ไม่เคยเขาผิดและไม่มีเงินของเขาต้องการเล่าเรื่อง ไม่ได้อยู่ในสายตาของชายชราก็ซีด ซึ่งถูกปกคลุมด้วยเยื่อบางๆ ดวงตาสีฟ้าผู้บรรยายบอกว่ากลัวมากของตา ซึ่งทำให้เขานึกถึงของแร้ง ที่เขาตัดสินใจที่จะฆ่าเขาเพื่อเขาจะไม่ต้องเห็นมัน . . . .

ถึงแม้ว่าผู้เล่าจะทราบว่า โครงการนี้น่าจะระบุความบ้าของเขา เขาอธิบายว่า เขาไม่ได้โกรธ เพราะแทนที่จะเป็น โง่เกี่ยวกับความปรารถนาของเขาเขาไปฆ่าคนแก่ด้วย " ข้อควรระวัง " และ " การมองอนาคต " ในสัปดาห์ก่อนเกิดการฆาตกรรม เล่าจะใจดีมากกับคนแก่ และทุกคืนราวเที่ยงคืน เขาแอบเข้าไปในห้องของชายชราและค่อยส่องตะเกียงลงบนดวงตาของมนุษย์ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากตาปิดตลอด และเล่าความปรารถนาเพื่อกำจัดตัวเองของตามากกว่าผู้ชายเล่าเรื่องที่เคยพยายามจะฆ่าเขา และเช้าวันรุ่งขึ้น เขาเข้ามาในห้องอย่างร่าเริงอีกครั้งและถามว่า ผู้เฒ่า หลับ เพื่อไม่ให้ถูกสงสัย

ในคืนที่แปด เล่าจะระมัดระวังโดยเฉพาะอย่างยิ่งในขณะที่เปิดประตู แต่เวลานี้ นิ้วหัวแม่มือหลุดบน ของโคมไฟหนีบ , ทำให้ชายชรา เล่าเรื่องค้าง แต่แม้หลังจากชั่วโมงชายชราที่ไม่ได้กลับมานอนเพราะเขารู้สึกกลัวและรับรู้การมาของใครบางคน ยาว , เล่าเรื่องตัดสินใจค่อยๆเปิดตะเกียงจนไฟส่องสว่างในดวงตาของชายชรา ซึ่งเปิดกว้าง เส้นประสาทของผู้เล่าเป็น wracked โดยสายตา และเขาชอบที่อารมณ์เปลี่ยนแปลงจริงๆ เพราะเขาเริ่มที่จะได้ยินเสียงการเต้นของหัวใจของชายชรา