A definitive proof of adaptive resp

A definitive proof of adaptive response belonging to the group of non-targeted effects came from a study by Iyer and Lehnert, demonstrating that non-irradiated human lung fibroblast cells (HFL-1) were able to adapt if grown in a medium transferred from HFL-1 cells, irradiated with either
0.1 Gy g-rays or 0.1 Gy a-particles (Iyer & Lehnert, 2002). The adaptation was shown as increased clonogenic survival after a challenging dose of 2 or 4 Gy g-rays, or 1.0 or 1.9 Gy a-particles, respectively. Adaptive response was found to be associated with a decreased level of p53 protein, increased level of intracellular ROS as well as increased level of DNA repair protein AP-endonuclease. The study suggested that non-targeted
cells are able to adapt after receiving an extracellular signal.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลักฐานชัดเจนของการตอบสนองที่เหมาะสมเป็นสมาชิกของกลุ่มไม่มีการกำหนดเป้าหมายผลมาจากการศึกษา โดย Iyer และ Lehnert แสดงให้เห็นว่า เซลล์ fibroblast irradiated ไม่ปอดมนุษย์ (HFL-1) ได้มีการปรับตัวหากปลูกในโอนย้ายจากเซลล์ HFL-1, irradiated ด้วย0.1 Gy g-รังสีหรือ 0.1 Gy เป็นอนุภาค (Iyer & Lehnert, 2002) ดัดแปลงแสดงความรอด clonogenic เพิ่มขึ้นหลังจากยาท้าทาย 2 หรือ 4 Gy g รังสี หรือ 1.0 หรือ 1.9 Gy มีอนุภาค ตามลำดับ ตอบสนองที่เหมาะสมพบการเชื่อมโยงกับระดับลดลงของโปรตีน p53 ระดับที่เพิ่มขึ้นของการสกัด intracellular ROS เพิ่มระดับโปรตีนซ่อมแซมดีเอ็นเอ AP endonuclease แนะนำการศึกษาที่ไม่ใช่เป้าหมายเซลล์ที่มีความสามารถปรับตัวหลังจากได้รับสัญญาณที่มีสาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลักฐานที่ชัดเจนของการตอบสนองต่อการปรับตัวอยู่ในกลุ่มของผลกระทบที่ไม่ใช่เป้าหมายมาจากการศึกษาโดยเยอร์และ Lehnert ที่แสดงให้เห็นว่าไม่ใช่การฉายรังสีเซลล์ของมนุษย์ปอดลาสท์ (HFL-1) มีความสามารถในการปรับตัวถ้าปลูกในสื่อที่ได้รับโอนจาก HFL -1 เซลล์, การฉายรังสีที่มีทั้ง
0.1 Gy G-ray หรือ 0.1 Gy A-อนุภาค (เยอร์และ Lehnert, 2002) การปรับตัวก็แสดงให้เห็นว่าเป็นความอยู่รอด clonogenic เพิ่มขึ้นหลังจากปริมาณที่ท้าทายของ 2 หรือ 4 Gy G-ray หรือ 1.0 หรือ 1.9 Gy A-อนุภาคตามลำดับ การตอบสนองต่อการปรับตัวก็พบว่าจะเชื่อมโยงกับระดับที่ลดลงของโปรตีน p53 ระดับที่เพิ่มขึ้นของเซลล์ ROS เช่นเดียวกับระดับที่เพิ่มขึ้นของการซ่อมแซมดีเอ็นเอโปรตีน AP-endonuclease ผลการศึกษาชี้ให้เห็นว่าไม่ใช่เป้าหมาย
เซลล์มีความสามารถในการปรับตัวหลังจากได้รับสัญญาณ extracellular