Introgression of genes between popu

Introgression of genes between populations
A further potential use of marker technology in breeding is
the transfer of genes that control desired phenotypes
between breeds. Keeping breeds that have been highly
selected for improved production is impossible in some
parts of the world, without extensive veterinary input,
because of the susceptibility of these ‘improved’ livestock
to endemic diseases. However, indigenous breeds are often
resistant to these endemic diseases. If the genes controlling
resistance to the specific disease were identified, it would
theoretically be possible to transfer them from the
indigenous breed into the ‘improved breed’, thus,
producing stock that have an increased production
potential and are resistant to endemic disease. The
introgression of disease resistance genes into the improved
breeds would be achieved initially by crossing the
indigenous and improved breeds. The first generation
crossbred animals would then be backcrossed to the
improved breeds and the animals genotyped for the genes
involved in the disease resistance. Animals carrying the
favourable alleles would be selected for breeding and
backcrossed again to the improved breed. By repeated
backcrossing and selective breeding from the animals
carrying the favourable disease resistance alleles, it is
possible to ‘recover’ the majority of the genome from the
‘improved breed’, while maintaining the disease resistance
that originated from the indigenous breed.
A QTL study of F2 cattle produced from crossing N’Dama
and Boran cattle, which are resistant and susceptible to
trypanosomosis, respectively, revealed that 18 QTL regions
were associated with resistance to the disease (15).
Unfortunately, introgression of such a complex trait from
resistant cattle to other breeds could not be considered
with marker-assisted selection.
Maintaining genetic diversity
At the phenotypic level, the presence of favourable alleles
in an individual is only revealed by measuring the
performance of the individual for the trait. For complex
traits, animals with above average performance for the trait
will have ‘good’ alleles for several of the genes involved in
the trait; although, these may not necessarily be the ‘best’
alleles. Following the identification of above average
individuals, phenotypic selection then relies on continued
selection using these ‘superior animals’. This strategy
inevitably results in a small number of individuals having
a large influence on the gene pool, which, in turn, results
in losses in genetic diversity, particularly the loss of rare
alleles. Knowledge of the genes that control a trait will
allow efficient selection for the superior alleles at those
genes. However, if additional markers dispersed across the
genome are also used to characterise the animals used for
breeding, it would be possible to devise strategies to
maintain the widest possible genetic diversity, while still
making optimum progress in the target trait. Maintaining
variation in loci that are not currently under selection is
important for sustaining diversity in trait genes that may be
selected for in the future.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Introgression ของยีนระหว่างประชากรเพิ่มเติมอาจมีการใช้เทคโนโลยีเครื่องหมายในการผสมพันธุ์คือการถ่ายโอนยีนที่ควบคุมฟีที่ต้องการระหว่างพันธุ์ รักษาสายพันธุ์ที่ได้รับสูงเลือกสำหรับการผลิตที่ดีขึ้นเป็นไปไม่ได้ในบางส่วนของโลก โดย อินพุตสัตวแพทย์ครอบเนื่องจากความอ่อนแอของสัตว์เหล่านี้ 'ดีขึ้น'เพื่อโรคเฉพาะถิ่น อย่างไรก็ตาม พันธุ์พื้นเมืองมักทนต่อโรคเฉพาะถิ่นเหล่านี้ ถ้ายีนที่ควบคุมความต้านทานต่อโรคเฉพาะถูกระบุ มันจะในทางทฤษฎีสามารถโอนย้ายจากการพื้นเมืองพันธุ์เป็น 'พันธุ์ปรับปรุง' ดังนั้นผลิตสต็อกที่มีการผลิตเพิ่มขึ้นมีศักยภาพ และมีความทนทานต่อโรคเฉพาะถิ่น การintrogression ของยีนต้านทานโรคเป็นการปรับปรุงสายพันธุ์จะทำได้ในตอนแรก โดยข้ามพันธุ์พื้นเมือง และการปรับปรุง รุ่นแรกสัตว์ลูกผสมจะได้ backcrossed ไปแล้วปรับปรุงพันธุ์และสัตว์ genotyped สำหรับยีนมีส่วนร่วมในการต่อต้านโรค สัตว์ที่ดำเนินการalleles ที่ดีจะถูกเลือกสำหรับการเพาะพันธุ์ และbackcrossed อีกครั้งเพื่อปรับปรุงพันธุ์ โดยทำซ้ำbackcrossing และปรับปรุงพันธุ์จากสัตว์alleles ต้านทานโรคดีพกพา เป็นสามารถ 'กู้คืน' ส่วนใหญ่ของกลุ่มจากการ'สายพันธุ์ปรับปรุง' ในขณะที่รักษาความต้านทานโรคที่มาจากพันธุ์พื้นเมืองการศึกษา QTL F2 วัวผลิตจาก crossing N'Damaและ วัวโบราณ ที่มีความทน และไวต่อการtrypanosomosis ตามลำดับ การเปิดเผยที่ 18 QTL ภูมิภาคเกี่ยวข้องกับความต้านทานต่อโรค (15)อับ introgression ของดังกล่าวมีลักษณะที่ซับซ้อนจากไม่ใช้เป็นวัวทนกับสายพันธุ์อื่น ๆด้วยการเลือกเครื่องหมายช่วยรักษาความหลากหลายทางพันธุกรรมระดับฟีโนไทป์ การปรากฏตัวของ alleles ดีในแต่ละเฉพาะพระองค์ โดยการวัดการประสิทธิภาพของแต่ละบุคคลสำหรับลักษณะการ สำหรับคอมเพล็กซ์ลักษณะ สัตว์ที่มีเหนือประสิทธิภาพเฉลี่ยสำหรับลักษณะการจะมี 'ดี' alleles ของยีนที่เกี่ยวข้องในหลายลักษณะ ถึงแม้ว่า เหล่านี้อาจไม่จำเป็นต้อง 'สูงสุด'alleles ต่อไปนี้รหัสของเฉลี่ยบุคคล ตัวเลือกฟีโนไทป์แล้วอาศัยอย่างต่อเนื่องการเลือกใช้สัตว์เหล่านี้' ดีกว่า' กลยุทธ์นี้ย่อมส่งผลให้บุคคลธรรมดาที่มีจำนวนน้อยอิทธิพลมากในยีนพู ผล จะสูญเสียความหลากหลายทางพันธุกรรม โดยเฉพาะอย่างยิ่งการสูญเสียของหายากalleles ความรู้ของยีนที่ควบคุมลักษณะจะให้เลือกที่มีประสิทธิภาพสำหรับ alleles เหนือที่ผู้ยีน อย่างไรก็ตาม หากเติมเครื่องหมายกระจายไปจีโนมที่ยังใช้เพื่อทำการวัดลักษณะของสัตว์ที่ใช้สำหรับพันธุ์ มันจะเป็นไปได้ที่จะวางกลยุทธ์เพื่อการ widest ได้พันธุ ขณะที่ยังคงรักษาทำให้ความก้าวหน้าสูงสุดในลักษณะเป้าหมาย รักษาเปลี่ยนแปลงในตำแหน่งอ่อนแอที่ไม่อยู่ภายใต้การเลือกสิ่งสำคัญสำหรับค้ำจุนความหลากหลายในยีนลักษณะที่อาจเลือกสำหรับในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อินโทรเกรสชันของยีนระหว่างประชากรเพิ่มศักยภาพการใช้เทคโนโลยีเครื่องหมายในการปรับปรุงพันธุ์ คือการถ่ายโอนยีนที่ควบคุมที่ต้องการเกิดระหว่างสายพันธุ์ การรักษาสายพันธุ์ที่ได้รับสูงเลือกสำหรับการปรับปรุงการผลิต เป็นไปไม่ได้ ในบางส่วนของโลกโดยไม่ต้องป้อนข้อมูลสัตวแพทย์อย่างละเอียดเพราะความไวของเหล่านี้ ' ปรับปรุง ' ปศุสัตว์โรคโรคที่เกิดเฉพาะถิ่น อย่างไรก็ตาม สายพันธุ์พื้นเมืองอยู่บ่อย ๆป้องกันโรคระบาดเหล่านี้ ถ้ายีนควบคุมต้านทานกับโรคที่เฉพาะเจาะจง พบมันในทางทฤษฎีสามารถโอนจากพื้นเมืองพันธุ์ในการปรับปรุงพันธุ์ ' ' ดังนั้นการผลิตสินค้าที่เพิ่มขึ้น การผลิตที่อาจเกิดขึ้นและป้องกันการระบาดโรค ที่อินโทรเกรสชันของยีนต้านทานโรคในการปรับปรุงพันธุ์จะได้เริ่มโดยข้ามพื้นเมืองและการปรับปรุงสายพันธุ์ รุ่นแรกสัตว์ลูกผสมก็จะ backcrossed ไปการปรับปรุงพันธุ์สัตว์ genotyped สำหรับยีนที่เกี่ยวข้องในการต้านทานโรค สัตว์พาหะยีนดีจะถูกเลือกสำหรับการปรับปรุงพันธุ์ และbackcrossed อีกครั้งเพื่อการปรับปรุงพันธุ์ โดยซ้ำทดสอบ และการคัดเลือกพันธุ์จากสัตว์แบกดีต้านทานโรคอัลลีล มันคือเป็นไปได้ที่จะ ' กู้คืน ' ส่วนใหญ่ของพันธุกรรมจาก' ' ในขณะที่การปรับปรุงพันธุ์ , ความต้านทานโรคที่มาจากสายพันธุ์พื้นเมืองมีความศึกษาโคข้าม n'dama F2 ผลิตจากโบราณ และโค ซึ่งมีความทนทาน และเสี่ยงต่อtrypanosomosis ตามลำดับ QTL พบว่า 18 ภาคมีความสัมพันธ์กับความต้านทานต่อโรค ( 15 )ขออภัย อินโทรเกรสชัน เช่น ลักษณะที่ซับซ้อนจากเพื่อป้องกันสัตว์สายพันธุ์อื่น ๆไม่สามารถพิจารณาด้วยเครื่องหมายช่วยในการคัดเลือกรักษาความหลากหลายทางพันธุกรรมในระดับที่ใกล้เคียง , การแสดงของยีนดีในแต่ละคนเป็นเพียงการเปิดเผยโดยการวัดการปฏิบัติงานของบุคคลในลักษณะที่ สำหรับที่ซับซ้อนลักษณะของสัตว์ที่มีประสิทธิภาพเฉลี่ยข้างต้น สำหรับลักษณะจะ ' ดี ' หลายอัลลีลของยีนที่เกี่ยวข้องในลักษณะ ; แม้ว่าเหล่านี้อาจไม่จําเป็นต้องดีที่สุดอัลลีล ต่อไปนี้การเฉลี่ยข้างต้นบุคคล การคัดเลือกฟีโนไทป์แล้วอาศัยอย่างต่อเนื่องการเลือกใช้ ' เหนือกว่าสัตว์ กลยุทธ์นี้ย่อมส่งผลให้จำนวนเล็ก ๆของบุคคลที่มีขนาดใหญ่ที่มีอิทธิพลในยีนพูล ซึ่งในการเปิดผลในการสูญเสียความหลากหลายทางพันธุกรรม โดยเฉพาะอย่างยิ่งการสูญเสียของหายากอัลลีล ความรู้ของยีนที่ควบคุมลักษณะจะให้เลือกที่มีประสิทธิภาพสำหรับอัลลีลที่เหนือกว่านั้นยีน แต่ถ้าเพิ่มเครื่องหมายกระจายทั่วโดยจะใช้สัตว์ใช้สำหรับนักศึกษาผสมพันธุ์ มันจะเป็นไปได้ที่จะประดิษฐ์กลยุทธ์รักษาความหลากหลายทางพันธุกรรมที่กว้างที่สุดที่เป็นไปได้ในขณะที่ยังคงความก้าวหน้าที่เหมาะสมในแต่ละเป้าหมาย รักษาการเปลี่ยนแปลงในสถานะที่ไม่ได้อยู่ภายใต้การเป็นที่สำคัญรักษาความหลากหลายในยีนที่อาจจะมีลักษณะเลือกในอนาคต