But the monster remained in there;

But the monster remained in there; he could hear it laughing at him.


Mark was afraid; he had to get it out of his place and out of his life. He looked around the kitchen for something to use. Panicking, he grabbed the nearest knife he could find and ran back into the living room, ready to fight.


The monster was gone. There was no trace; the evidence was the missing bottle of wine and wine glass. He tensed up; maybe he was going crazy due to that dream.


“No no no I’m not crazy, that can’t happen. It won’t happen. I won’t let it!” He rambled to himself. He went back into the kitchen and put the knife away. He walked back into the living room and sat on the couch. Picking up the remote he turned off the television to think.


“Maybe I’m hallucinating. Maybe I’m going crazy because I’m depressed because Beatrice is mad at me! The strange dream just happened to mix with it!” Mark got up and grabbed his phone to call her. He dialed her number and waited for her to pick up, Mark was so excited about making up to her that he did not notice someone slip in through the window and watch him.


“Hi! Beatrice? It’s me! I’m so sorry about the fight we had I-! . . . No I’m really sorry! - . . . I promise I’ll make it up to you! I swear I’ll . . .” He set the phone down, she had hung up. Only then did he see something in the corner of his eye, but when he turned about it was gone.


“I’m going to make it up to her!” He told himself, grabbing his jacket and putting it on. “I’m going to apologize in person!” Mark paced around the apartment, thinking of what he should give her. Then he realized and opened up the cabinet to grab the bottle of champagne, but when he opened it up the bottle was gone. He thought to himself that his sincere apology would be enough and went out the door to see her.


Mark walked along quickly, rehearsing what he was going to say. The entire time he was walking he always felt that someone was following him. He told himself that it was just him being nervous.


Mark reached her house and stood on the front steps. He was afraid; afraid that she wouldn't forgive him and break up with him. He reached out his fist to knock on the door, but quickly drew back. He was afraid.


Mark sighed and swore under his breath, telling himself that he was a coward. He turned around and walked away, not noticing that laugh that happened right behind him, followed by the sound of an opening window.

“ケケケ！” (kekeke! - Laughter)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่มอนสเตอร์ยังคง มี เขาสามารถได้ยินเสียงมันหัวเราะที่เขาหมายกลัว เขาจะได้รับ จากเขา และ จากชีวิตของเขา เขามองรอบ ๆ ห้องครัวสำหรับบางสิ่งบางอย่างการใช้ Panicking เขาคว้ามีดเขาสามารถค้นหา และวิ่งกลับมาห้องนั่งเล่น พร้อมที่จะต่อสู้มอนสเตอร์จะหายไปได้ มีไม่มีร่องรอย หลักฐานที่เป็นขวดแก้วไวน์ และไวน์หายไป เขา tensed ค่า บางทีเขากำลังบ้าเนื่องจากความฝัน"ไม่ไม่ไม่ฉันไม่บ้า ที่ไม่สามารถเกิดขึ้น มันจะเกิดขึ้น ไม่ให้มัน" เขา rambled ตนเอง เขาก็กลับเข้าไปในครัว และเก็บมีด เขาเดินกลับเข้าไปในห้องนั่งเล่น และนั่งบนโซฟา เขารับรีโมทปิดทีวีคิด"บางทีฉันเป็น hallucinating บางทีฉันจะบ้า เพราะฉันกำลังหดหู่เพราะเบียทริบ้าที่ฉัน ฝันแปลกขึ้นผสมด้วย" ทำเครื่องหมายมีค่า และคว้าโทรศัพท์ของเขาเรียกเธอ เขาเรียกหมายเลขของเธอ และรอเธอรับ หมายถูกตื่นเต้นมากเกี่ยวกับการทำขึ้นกับเธอว่า เขาไม่ได้สังเกตเห็นคนบันทึกในผ่านหน้าต่าง และชมเขา"Hi เบียทริ มันเป็นฉัน ขอเกี่ยวกับการต่อสู้เราได้ดังนั้นฉัน- . . . ไม่ฉันขออภัยจริง ๆ - . . . ฉันสัญญาว่า ฉันจะทำมันขึ้นอยู่กับคุณ ผมขอสาบานฉันจะ... " เขาตั้งโทรศัพท์ลง เธอได้แขวนไว้ เท่านั้นจาก นั้นเขาได้เห็นบางอย่างในมุมของตาของเขา แต่เมื่อเขาเกี่ยวกับ มันก็หายไป"ฉันจะไปให้ถึงเธอ" เขาบอกตัวเอง โลภเสื้อของเขา และเก็บไว้ใน "ฉันจะไปขอโทษคน" หมายศึกษาได้ใกล้อพาร์ทเม้นท์ คิดสิ่งที่เขาควรให้เธอ เขารับรู้ แล้วเปิดตู้เพื่อหยิบขวดแชมเปญ แต่เมื่อเขาเปิดค่าขวดหายไป เขาคิดไปเองว่า ขอโทษอย่างจริงใจของเขาจะเพียงพอ และออกประตูไปดูเธอไปหมายชิมอย่างรวดเร็ว ทำการทดสอบสิ่งที่เขากำลังพูด เวลาทั้งหมดที่เขาเดินเขามักจะรู้สึกว่า บุคคลอื่นมีต่อเขา เขาบอกตัวเองว่า เป็นเพียงคนที่ประสาทหมายถึงบ้านของเธอ และยืนบนบันไดด้านหน้า เขากลัว กลัวว่า เธอจะไม่ยกโทษให้เขาและทำลายขึ้นกับเขา เขาถึงออกกำปั้นเคาะประตูของเขา แต่ดึงกลับอย่างรวดเร็ว เขากลัวหมายถอนหายใจ และ swore ภายใต้ลมหายใจของเขา บอกตัวเองว่า เป็นคนขี้ขลาด เขาหันไปรอบ ๆ และเดินเก็บ ไม่สังเกตเห็นว่า หัวเราะที่เกิดขึ้นหลังเขา ขวาตาม ด้วยเสียงของหน้าต่างเปิด"ケケケ" (kekeke ! -หัวเราะ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มอนสเตอร์ แต่ยังคงอยู่ในที่นั่น เขาอาจจะได้ยินมันหัวเราะที่เขา. มาร์คกลัว; เขาจะต้องได้รับมันออกจากสถานที่ของเขาและออกไปจากชีวิตของเขา เขามองไปรอบ ๆ ห้องครัวสำหรับบางสิ่งบางอย่างที่จะใช้ ตื่นตระหนกเขาคว้ามีดที่ใกล้ที่สุดที่เขาจะได้พบและวิ่งกลับเข้าไปในห้องนั่งเล่นพร้อมที่จะต่อสู้. มอนสเตอร์ก็หายไป ไม่มีร่องรอยเป็น; หลักฐานที่เป็นขวดหายไปของไวน์และแก้วไวน์ เขาเกร็งขึ้น บางทีเขาอาจจะกำลังจะบ้าเนื่องจากฝันว่า. "ไม่ไม่ไม่ฉันไม่บ้าที่ไม่สามารถเกิดขึ้นได้ มันจะไม่เกิดขึ้น ฉันจะไม่ยอมให้มัน! "เขา rambled กับตัวเอง เขาเดินกลับเข้ามาในห้องครัวและวางมีดออกไป เขาเดินกลับเข้ามาในห้องนั่งเล่นและนั่งอยู่บนโซฟา หยิบขึ้นมาจากระยะไกลที่เขาปิดโทรทัศน์ที่จะคิด. "บางทีฉันเห็นภาพหลอน บางทีฉันจะบ้าเพราะฉันมีความสุขเพราะ Beatrice เป็นคนบ้าที่ฉัน! ความฝันที่แปลกประหลาดก็เกิดขึ้นในการผสมกับมัน! "มาร์คลุกขึ้นและคว้าโทรศัพท์ของเขาจะเรียกเธอ เขาโทรออกหมายเลขของเธอและรอให้เธอไปรับมาร์คตื่นเต้นมากเกี่ยวกับการทำขึ้นอยู่กับเธอว่าเขาไม่ได้สังเกตเห็นใครบางคนลื่นผ่านหน้าต่างและดูเขา. "Hi! เบียทริ? มันเป็นฉัน! ฉันขอโทษเกี่ยวกับการต่อสู้ที่เราได้ I-! . . . ไม่มีฉันขอโทษจริงๆ! - . . ฉันสัญญาว่าฉันจะทำให้มันขึ้นอยู่กับคุณ! ฉันสาบานฉันจะ . . "เขาตั้งค่าโทรศัพท์ลงเธอได้แขวนขึ้น เท่านั้นแล้วเขาก็ไม่เห็นอะไรบางอย่างในมุมของตาของเขา แต่เมื่อเขาหันเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็หายไป. "ฉันจะทำให้มันขึ้นอยู่กับเธอ!" เขาบอกตัวเองคว้าแจ็คเก็ตของเขาและวางไว้บน "ฉันจะขอโทษในคน!" มาร์คเดินไปรอบ ๆ อพาร์ทเม้นคิดในสิ่งที่เขาควรจะให้เธอ จากนั้นเขาก็ตระหนักและเปิดตู้ที่จะคว้าขวดแชมเปญ แต่เมื่อเขาเปิดขวดก็หายไป เขาคิดกับตัวเองว่าคำขอโทษอย่างจริงใจของเขาจะเพียงพอและเดินออกจากประตูที่จะเห็นเธอ. มาร์คเดินไปได้อย่างรวดเร็วซ้อมสิ่งที่เขาจะพูด ตลอดเวลาที่เขากำลังเดินเขามักจะรู้สึกว่ามีคนตามเขา เขาบอกตัวเองว่ามันเป็นเพียงแค่เขาเป็นประสาท. มาร์คมาถึงบ้านของเธอและยืนอยู่บนบันไดหน้า เขากลัว; กลัวว่าเธอจะไม่ยกโทษให้เขาและเลิกกับเขา เขาเอื้อมมือออกกำปั้นของเขาเคาะประตู แต่อย่างรวดเร็วดึงกลับ เขากลัว. มาร์คถอนหายใจและสาบานภายใต้ลมหายใจของเขาบอกตัวเองว่าเขาเป็นคนขี้ขลาด เขาหันไปรอบ ๆ และเดินออกไปไม่ได้สังเกตเห็นหัวเราะที่เกิดขึ้นด้านหลังของเขาที่ตามมาด้วยเสียงของหน้าต่างเปิด. "ケケケ!" (คิคิคิ! - เสียงหัวเราะ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่สัตว์ประหลาดอยู่ในนั้น เขาได้ยินเสียงมันหัวเราะเขา


มาร์ค กลัว เขาต้องออกไปจากที่นี่ และออกไปจากชีวิตของเขา เขามองไปรอบๆครัวบางอย่างที่จะใช้ ตกใจ เขาก็คว้ามีด ที่ใกล้ที่สุด เขาสามารถหาและวิ่งกลับเข้าไปในห้องนั่งเล่น พร้อมที่จะสู้


ปีศาจก็หายไปแล้ว ไม่มีร่องรอย ;หลักฐานหายไปขวดไวน์และแก้วไวน์ เขาเกร็ง บางทีเขากำลังจะบ้า เพราะความฝันนั้น


" ไม่ ไม่ ไม่ ผมไม่บ้า มันไม่เกิดขึ้นหรอก มันจะไม่เกิดขึ้น ผมจะไม่ปล่อยให้มัน " เขา rambled เอง เขาเดินกลับเข้าไปในครัวแล้วเอามีดไป เขาเดินกลับเข้ามาในห้องนั่งเล่น และนั่งบนโซฟาหยิบรีโมทปิดทีวี เขาคิด


" สงสัยฉันประสาทหลอน บางทีฉันอาจจะบ้าเพราะฉันเศร้าเพราะบีทริซจะโกรธฉัน ฝันแปลกๆ ขึ้นผสมกับมัน " มาร์คลุกขึ้นและหยิบโทรศัพท์เพื่อโทรหาเธอ เขาเรียกเบอร์เธอและรอให้เธอรับมาร์ครู้สึกตื่นเต้นที่ทำให้กับเธอว่า เขาไม่ได้สังเกตเห็นใครบางคนย่องเข้าไปทางหน้าต่าง และดูเขา


" สวัสดี บริทริซ ฉันเอง ฉันขอโทษเรื่องที่เราทะเลาะกันฉัน ! . . . . . . . ไม่ ฉันขอโทษจริงๆ - . . . . . . . . ผมสัญญาว่าผมจะทำเพื่อคุณ ! ฉันสาบานว่าฉันจะ . . . . . . . . " เขาวางโทรศัพท์ลง เธอก็วางสาย แล้วเขาเห็นอะไรในมุมของตาของเขาแต่เมื่อเขาหันมันก็หายไปแล้ว . . .

" ฉันกำลังจะทำให้เธอ " เขาบอกกับตัวเอง หยิบเสื้อของเขาและสวม " ผมต้องขอโทษทุกคน " มาร์ค สภาพรอบๆห้อง คิดถึงสิ่งที่เขาควรจะให้เธอได้ แล้วเขาก็ตระหนักและเปิดตู้เพื่อหยิบขวดแชมเปญ แต่เมื่อเขาเปิดมันขึ้นขวดหายไปเขาคิดกับตัวเองว่า การขอโทษอย่างจริงใจของเขาจะเพียงพอและเดินเข้าประตูไป เห็นเธอ


มาร์คเดินไปอย่างรวดเร็ว ซ้อม สิ่งที่เขากำลังจะพูด ตลอดเวลาที่เขาเดิน เขาก็รู้สึกได้ว่ามีใครบางคนกำลังตามเขาอยู่ เขา บอกตัวเองว่ามันเป็นเพียงเขาตื่นเต้น


มาร์คถึงบ้านของเธอและยืนอยู่บนหน้าขั้นตอน เขาก็กลัวกลัวว่าเธอจะไม่ยกโทษให้เขา และเลิกกับเค้า เขาเอื้อมมือไปที่กำปั้นจะเคาะประตู แต่รีบดึงกลับมา เค้ากลัว


มาร์คถอนหายใจและสาบานภายใต้ลมหายใจของเขา บอกกับตัวเองว่า เขาเป็นคนขี้ขลาด เขาหันหลังและเดินจากไป ไม่สังเกตเห็นว่า เสียงหัวเราะที่เกิดขึ้นตามหลังเขา ตามด้วยเสียงของหน้าต่างเปิด

" ケケケ ! " ( คึคึคึ ! - หัวเราะ )