Chapter 165: Sieve Net Thunder Tree

Chapter 165: Sieve Net Thunder Tree!

“STOP!!!” shrieked Lu Tao, terror-stricken. His face completely drained of blood, and he felt as if the shadow of death were looming over him.

He clearly remembered the scene when he had entered this Blessed Land, how so many Cultivators had exploded, their Dao Pillars sucked away. He was from the Black Lands, and knew a secret method that he had been able to utilize to stay safe. But with Meng Hao here, he felt an incredible pressure weighing down upon him that he had never felt before.

Furthermore, it seemed that no matter what he said, Meng Hao wouldn’t believe him. Meng Hao completely had the upper hand. Faced with such life-or-death danger, Lu Tao’s schemes disappeared like ash into the wind.

“I’m telling the truth,” said Lu Tao pleadingly. “Thunderclap Leaves can be absorbed into magical treasures to imbue them with the power of lightning. Why don’t you believe me!?” His voice was hoarse, and from the look on his face, he had been pushed to the limit and had nothing more he could say. His eyes suddenly seemed to flash with understanding. He gave a hoarse laugh, and his eyes filled with boldness born of desperation. “I get it. It’s not that you don’t believe me, it’s that you want to kill me!

“Fine! Just shatter my spell, then. I, Lu, have already explained the Thunderclap Leaf’s usage. If you’re going to kill me, then just kill me. But you can forget about getting the information from my jade slip!” Gritting his teeth, Lu Tao pushed down hard on the jade slip. If Meng Hao was really going to destroy the spell, then he would crush it to make sure the fish died and the net was torn; everyone would lose.

Meng Hao looked calmly at Lu Tao. Some time passed, and then he sighed. He lifted his hand and pushed down again. A boom sounded out. What was destroyed, however, was not the spell, but rather the jade slip in Lu Tao’s hand.

Meng Hao destroyed it, transforming it into pieces of ash.

This caused Lu Tao’s face to fall and his heart to grow cold. Obviously, this action on the part of Meng Hao indicated that… he didn’t believe him!

“Tell me, or don’t tell me. I’m out of patience,” he said coolly. It’s not that he didn’t believe what Lu Tao said about the Thunderclap Leaves being able to imbue magical treasures with the power of lightning. But Lu Tao spoke his words too easily. They might be true, but Meng Hao couldn’t imagine that the Thunderclap Leaves collected by Patriarch Reliance would be so simple.

A bitter smile appeared on Lu Tao’s face, as if he had nothing left to say. Meng Hao nodded slightly, then began to press down onto the spell. This time, he would completely destroy it.

“I’LL TELL!!” Lu Tao’s body was trembling, and his heart nearly collapsed into pieces. The shaking of his Dao Pillar turned into a look of resolve in his eyes, and a bitter smile on his lips.

“I’ll tell you,” he said, quivering. “But you have to swear that after I tell you, you won’t do anything to damage my spell.” He smiled a painful smile. Everything he had said before was filled with half-truths, and yet, none of it even touched on the real truth, the most important part. Facing up against death the way he was now, however, he had no choice but to be honest.

“Speak,” said Meng Hao, his expression the same as ever, but his eyes shining mysteriously.

Lu Tao took a deep breath, and was silent for just a moment. Then, with a pained look, he slowly began to speak. “Thunderclap Leaves come from the Thunderclap Tree. But the Thunderclap Tree’s real name is Sieve Net Thunder, or Mulberry Thunder Tree.”

Meng Hao’s expression was placid, and it was impossible to tell what he was thinking. He looked coolly at Lu Tao. This in turn caused indescribable terror to fill Lu Tao’s heart. His anguished expression grew stronger, and the coldness within him completely encompassed his heart and filled his body. He began to tremble with fear.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 165: ตะแกรง Thunder สุทธิต้นไม้STOP !!!" shrieked Lu เต่า terror-stricken ใบหน้าของเขาใช้จนหมดเลือด และเขารู้สึกว่าเงาของความตายได้ปรากฏกว่าเขาเขาชัดเจนจำได้ฉากเมื่อเขาได้ป้อนที่ดินนี้ความสุข วิธีเพื่อให้ได้กระจายหลายเครื่องพรวนดิน เสาดาวของพวกเขาดูดออกไป เขาจากดินแดนสีดำ และรู้วิธีการลับที่เขาได้รับสามารถที่จะใช้เพื่อความปลอดภัย แต่กับเมงเฮานี่ เขารู้สึกว่ามีความดันเหลือเชื่อน้ำหนักลงเขาที่เขาไม่เคยได้รู้สึกมาก่อนนอกจากนี้ มันดูเหมือนว่า ไม่ว่าสิ่งที่เขากล่าวว่า เมงเฮาจะไม่เชื่อเขา เมงเฮาอย่างสมบูรณ์ได้บนมือ เผชิญกับอันตรายเช่น life-or-death แผนงานลูเต่าหายเช่นเถ้าเข้าไปในลม"ฉันบอกความจริง กล่าวว่า เต่า Lu pleadingly "ฝ่าใบสามารถดูดซึมได้ในสมบัติวิเศษทางคริสตพวกเขา ด้วยพลังสายฟ้า ทำไมไม่คุณเชื่อฉัน?" เสียงของเขาเป็นแหบ และจากรูปลักษณ์บนใบหน้าของเขา เขาได้ผลักไปจำกัด และไม่มีอะไรเพิ่มเติมเขาอาจพูด ตาของเขาก็ดูเหมือนจะ แฟลช ด้วยความเข้าใจ เขาให้หัวเราะแหบ และตาของเขาเต็มไป ด้วยความกล้าหาญที่เกิดถูกลืม "ฉันได้รับมัน มันไม่ใช่ว่า คุณไม่เชื่อฉัน มันเป็นที่ต้องการฆ่าฉัน"ดี เพียงแค่แตกสะกดฉัน แล้ว ฉัน Lu แล้วได้อธิบายการใช้งานของใบฝ่า ถ้าคุณจะฆ่าฉัน เพียงฆ่าฉัน แต่คุณสามารถลืมเกี่ยวกับการรับข้อมูลจากฉันใบหยก Gritting ฟันของเขา Lu เต่าผลักลงยากบนใบหยก ถ้าเมงห้าวจริง ๆ กำลังจะทำลายการสะกด แล้วเขาจะบดขยี้มันให้แน่ใจว่า ปลาตาย และถูก ฉีกสุทธิ ทุกคนจะสูญเสียเฮา เมงใจเย็นมองเต่า Lu เวลาผ่านไป แล้ว เล่าปี่ เขายกมือของเขา และผลักดันลงอีกครั้ง บูมที่ออก อะไรถูกทำลาย อย่างไรก็ตาม ไม่ได้สะกด แต่ค่อนข้างใบหยกในมือลูเต่าเฮา เมงทำลายมัน เป็นชิ้นส่วนของเถ้านี้เกิดจากลูเต่าหน้าตกและหัวใจของเขาจะเติบโตเย็น เห็นได้ชัด การดำเนินการนี้ในส่วนของเมงเฮาระบุว่า...เขาไม่เชื่อเขา"บอกฉัน หรืออย่าบอกฉัน ฉันหมดความอดทน เขากล่าวว่า เฉย ไม่ว่า เขาไม่เชื่อลูเต่าที่กล่าวเกี่ยวกับฝ่าใบความสามารถจิตสำนึกวิเศษสมบัติ ด้วยพลังสายฟ้า แต่ลูเต่าพูดคำพูดของเขาง่ายเกินไป พวกเขาอาจจะเป็นจริง แต่เฮาเมงไม่สามารถคิดว่า ฝ่าออกเก็บรวบรวม โดยพระพึ่งจะง่ายรอยยิ้มขมปรากฏบนใบหน้าเต่า Lu เป็นถ้าเขาไม่ตอบกลับ เฮา เมงเลยต้องเล็กน้อย แล้วเริ่มกดลงสะกด เวลานี้ เขาจะทำลายมัน"ผมจะบอก!!" ร่างกายลูเต่าถูกสั่น และหัวใจของเขาเกือบยุบเป็นชิ้น สั่นเสาดาวของเขากลายเป็นรูปลักษณ์ในดวงตาของเขา และรอยยิ้มขมแก้ไขริมฝีปากของเขา"ผมจะบอกคุณ เขากล่าวว่า สั่น "แต่คุณต้องสาบานว่า หลังจากที่ฉันบอกคุณ คุณจะไม่ทำอะไรเสียหายสะกดของฉัน" ยิ้มรอยยิ้มที่เจ็บปวด ทุกอย่างที่เขาได้กล่าวว่า ก่อนที่จะเต็มไป ด้วย half-truths และยัง มันไม่ได้สัมผัสบนความจริงที่จริง ส่วนสำคัญสุด เผชิญกับความตายแบบปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม เขาไม่มีทางเลือกแต่จะซื่อสัตย์"พูด กล่าวว่า เมงเฮา นิพจน์ของเขาเหมือนเคย แต่ตาของเขาส่องแสงลึกลับLu เต่าเอาลมหายใจลึก และก็เงียบครู่เพียง แล้ว ดู pained เขาค่อย ๆ เริ่มพูด "ใบมาจากต้นฝ่าฝ่า แต่ชื่อจริงของต้นไม้ฝ่าเป็นตะแกรงสุทธิ Thunder หรือต้นไม้หม่อนฟ้าร้อง"เมงเฮานิพจน์เป็นพลาซิด และไม่สามารถบอกสิ่งที่เขาคิด เขาดูเฉยที่เต่า Lu นี้จะเกิดกลัวพรรณนาลงลูเต่าหัวใจ นิพจน์ที่กดขี่เขาเติบโตแข็งแกร่ง และความหนาวเย็นภายในเขาห้อมล้อมพระองค์อย่างสมบูรณ์ และเต็มไปด้วยร่างกายของเขา เขาเริ่มสั่น ด้วยความกลัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 165: ตะแกรงทันเดอร์สุทธิต้นไม้"STOP !!!" ร้อง Lu เต่าหวาดกลัวเสียใจ ใบหน้าของเขาหมดเลือดและเขารู้สึกราวกับว่าเงาแห่งความตายได้ปรากฏอยู่เหนือเขา. เขาอย่างเห็นได้ชัดในความทรงจำที่เกิดเหตุเมื่อเขาได้เข้ามามีความสุขนี้ที่ดินวิธีการเพื่อพรวนดินหลายคนระเบิดเสาดาวของพวกเขาถูกดูดออกไป เขามาจากดินแดนสีดำและรู้วิธีการลับที่เขาได้รับสามารถที่จะใช้จะอยู่อย่างปลอดภัย แต่ด้วยเม้งเฮานี่เขารู้สึกว่าแรงกดดันอย่างไม่น่าเชื่อการชั่งน้ำหนักลงบนตัวเขาว่าเขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน. นอกจากนี้มันดูเหมือนว่าไม่ว่าสิ่งที่เขากล่าวว่าไม่มีเม้งเฮาจะไม่เชื่อเขา เม้งเฮาสมบูรณ์มีมือบน ต้องเผชิญกับอันตรายชีวิตหรือตายเช่นแผนการ Lu เต่าหายไปเช่นเถ้าเป็นลม. "ฉันบอกความจริง" ลูเต่ากล่าวว่าอ้อนวอน "ฟ้าผ่าใบสามารถดูดซึมเข้าสู่สมบัติวิเศษเพื่อปลูกฝังให้พวกเขามีอำนาจในการฟ้าผ่า ทำไมคุณไม่เชื่อฉัน !? "เสียงของเขาแหบแห้งและจากรูปลักษณ์บนใบหน้าของเขาเขาได้รับการผลักดันให้ขีด จำกัด และไม่ได้มีอะไรมากขึ้นเขาอาจจะบอกว่า ดวงตาของเขาจู่ ๆ ก็ดูเหมือนจะกะพริบด้วยความเข้าใจ เขาให้หัวเราะแหบแห้งและตาของเขาเต็มไปด้วยความกล้าหาญที่เกิดจากความสิ้นหวัง "ผมได้รับมัน มันไม่ใช่ว่าคุณไม่เชื่อผมก็ว่าคุณต้องการที่จะฆ่าฉัน! "ดี! เพียงแค่แตกสะกดของฉันแล้ว ฉันลูได้อธิบายแล้วใช้งานฟ้าผ่าใบ หากคุณกำลังจะฆ่าฉันแล้วก็ฆ่าฉัน แต่คุณสามารถลืมเกี่ยวกับการรับข้อมูลจากใบหยกของฉัน! "Gritting ฟันของเขาลูเต่าผลักลงอย่างหนักในใบหยก หากเม้งเฮาเป็นจริงที่เกิดมาเพื่อทำลายคาถาแล้วเขาจะสนใจมันเพื่อให้แน่ใจว่าปลาตายและสุทธิถูกฉีก; ทุกคนจะสูญเสีย. เม้งเฮามองใจเย็นที่ Lu เต่า บางเวลาที่ผ่านไปและแล้วเขาก็ถอนหายใจ เขายกมือของเขาและผลักดันลงมาอีกครั้ง บูมฟังออก สิ่งที่ถูกทำลายไปแล้ว แต่ไม่ได้สะกด แต่ใบหยกในมือของลูเต่า. เม้งเฮาทำลายมันเปลี่ยนมันเป็นชิ้นส่วนของเถ้า. นี้ทำให้ใบหน้าของลูเต่าจะลดลงและหัวใจของเขาที่จะเติบโตเย็น เห็นได้ชัดว่าการกระทำนี้ในส่วนของเม้งเฮาชี้ให้เห็นว่า ... เขาไม่เชื่อว่าเขา! "บอกหรือไม่บอกฉัน ฉันหมดความอดทน "เขากล่าวเฉย มันไม่ใช่ว่าเขาไม่เชื่อในสิ่งที่ลูเต่ากล่าวว่าเกี่ยวกับฟ้าผ่าใบความสามารถในการซึมซับสมบัติที่มีมนต์ขลังด้วยพลังแห่งสายฟ้า แต่ลูเต่าพูดคำพูดของเขาได้อย่างง่ายดายเกินไป พวกเขาอาจจะเป็นจริง แต่เม้งเฮาไม่อาจจินตนาการว่าฟ้าผ่าใบที่เก็บรวบรวมโดยพระสังฆราชพึ่งจะง่ายดังนั้น. รอยยิ้มขมปรากฏบนใบหน้าของลูเต่าเช่นถ้าเขามีอะไรเหลือที่จะกล่าวว่า เม้งเฮาพยักหน้าเล็กน้อยจากนั้นก็เริ่มที่จะกดลงบนสะกด เวลานี้เขาสมบูรณ์จะทำลายมัน. "ฉันจะบอก !!" ร่างกาย Lu เต่าตัวสั่นและหัวใจของเขาทรุดตัวลงเกือบเป็นชิ้น เขย่าเสาดาวของเขากลายเป็นลักษณะของการแก้ปัญหาในสายตาของเขาและรอยยิ้มขมบนริมฝีปากของเขา. "ฉันจะบอกคุณ" เขากล่าวสั่น " แต่คุณต้องสาบานว่าหลังจากที่ผมบอกคุณแล้วคุณจะไม่ทำอะไรให้เกิดความเสียหายสะกดของฉัน." เขายิ้มรอยยิ้มที่เจ็บปวด ทุกอย่างที่เขาได้กล่าวว่าก่อนที่จะเต็มไปด้วยความจริงครึ่งและยังไม่มีมันสัมผัสแม้ในความจริงที่แท้จริง, ส่วนที่สำคัญที่สุด หันหน้าไปทางขึ้นกับการตายของวิธีการที่เขาเป็นตอนนี้ แต่เขาไม่มีทางเลือก แต่จะซื่อสัตย์. "พูด" เม้งเฮาแสดงออกของเขาเช่นเดียวกับที่เคย แต่สายตาของเขากล่าวว่าส่องแสงลึกลับ. Lu เต่าเอาลมหายใจลึกและ เงียบไปสักครู่ จากนั้นด้วยรูปลักษณ์ที่เจ็บปวดเขาค่อยเริ่มพูด "ฟ้าผ่าใบมาจากฟ้าผ่าต้นไม้ แต่ชื่อจริงของต้นไม้ฟ้าผ่าเป็นตะแกรงสุทธิทันเดอร์หรือมัลเบอร์รี่ทันเดอร์รี. " การแสดงออกเม้งเฮาเป็น Placid และมันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะบอกสิ่งที่เขาคิด เขามองเฉยที่ Lu เต่า นี้ในทางกลับก่อให้เกิดความหวาดกลัวสุดจะพรรณนาเพื่อเติมเต็มหัวใจ Lu เต่า การแสดงออกกดขี่ของเขาเติบโตแข็งแกร่งและความเย็นภายในตัวเขาอย่างสมบูรณ์ห้อมล้อมหัวใจของเขาและเต็มไปร่างกายของเขา เขาเริ่มสั่นด้วยความกลัว