Shareholder welfare maximization is

Shareholder welfare maximization is good for the shareholders and the society because the shareholders’ welfare
comes from welfare created by the firm after fully compensating everyone and the society involved for all the
resources used (Krishnan). This idea mediates opinion that the attainment of stakeholder’s needs other than the owner
is a trade off with the attainment of maximum welfare goals for the owner. Value maximization that is consistent with
social welfare maximization is a value maximization for long term, which the sustainability of the company is more
guaranteed because of good relations with the input providers, and avoidance of social and law cost if the company
inflicts a loss for stakeholder. This principle is delivered by Freeman (2004 in Sundaran & Inkpen 2004) in a statement
that a fair rate of return for its shareholders is achieved by the company through investment decision that needed so
that the world will be a better living place for all parties.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สวัสดิการผู้ถือหุ้นสูงสุดเป็นสิ่งที่ดีสำหรับผู้ถือหุ้นและสังคมเพราะสวัสดิการของผู้ถือหุ้นมาจากสวัสดิการที่สร้างขึ้นโดย บริษัท หลังจากการชดเชยอย่างเต็มที่ทุกคนและสังคมที่เกี่ยวข้องสำหรับทุกทรัพยากรที่ใช้(กฤษณะ) ความคิดนี้ไกล่เกลี่ยความเห็นว่าความสำเร็จของความต้องการของผู้มีส่วนได้เสียของอื่นที่ไม่ใช่เจ้าของที่เป็นค้าออกไปพร้อมกับความสำเร็จของเป้าหมายสูงสุดสวัสดิการสำหรับเจ้าของ มูลค่าสูงสุดที่มีความสอดคล้องกับการเพิ่มสวัสดิการสังคมเป็นมูลค่าสูงสุดสำหรับระยะยาวซึ่งการพัฒนาอย่างยั่งยืนของ บริษัท มีมากขึ้นรับประกันเพราะความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้ให้การป้อนข้อมูลและการหลีกเลี่ยงค่าใช้จ่ายทางสังคมและกฎหมายหากบริษัทinflicts ขาดทุนสำหรับผู้มีส่วนได้เสีย . หลักการนี้จะถูกส่งโดยฟรีแมน (2004 ใน Sundaran และ Inkpen 2004) ในคำสั่งที่มีอัตราผลตอบแทนที่เป็นธรรมแก่ผู้ถือหุ้นจะทำได้โดยผ่านบริษัท ตัดสินใจลงทุนที่จำเป็นเพื่อให้ว่าโลกจะเป็นสถานที่อยู่ที่ดีขึ้นสำหรับทุกฝ่าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บริษัทมีสวัสดิการที่ดีสำหรับผู้ถือหุ้น และสังคม เพราะผู้ถือหุ้นมาจาก
สวัสดิการสวัสดิการที่สร้างขึ้นโดย บริษัท หลังจากได้ให้ทุกคนและสังคมที่เกี่ยวข้องทั้งหมด
ใช้ทรัพยากร ( krishnan ) ความคิดนี้ mediates เห็นว่าภูมิปัญญาของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียของความต้องการอื่น ๆ กว่าเจ้าของ
คือการค้ากับภูมิปัญญาของสวัสดิการเป้าหมายสูงสุดสำหรับเจ้าของ มูลค่าสูงสุดที่สอดคล้องกับ
( สวัสดิการมีค่าสูงสุดในระยะยาวซึ่งความยั่งยืนของ บริษัท มากกว่า
รับประกัน เพราะความสัมพันธ์ที่ดีกับข้อมูลผู้ให้บริการ และการหลีกเลี่ยงต้นทุนกฎหมายสังคมและถ้าบริษัท
inflicts การสูญเสียสำหรับผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย .หลักการนี้ถูกส่งโดยฟรีแมน ( 2004 sundaran & inkpen 2004 ) ในงบ
ที่อัตรายุติธรรมของผลตอบแทนของผู้ถือหุ้นได้ โดยบริษัทที่ผ่านการตัดสินใจลงทุนที่จำเป็นเพื่อ
ที่โลกจะอยู่สถานที่ที่ดีสำหรับทุกฝ่าย