Media today is mostly as far from t

Media today is mostly as far from this as we can imagine. Yet, this kind of engaged, purposeful media would be a reality if we had communications policy that was grounded in a human rights framework. This framework , known the world over as the right to communicate, seems so basic, so natural, such an inseparable part of what it means to be human that it is hard to believe that it is actually one of the newer areas of formal human rights policy – and little addressed in media policy here in the US.

The strategic decision by leadership in media policy to avoid content oriented reforms and the traditional focus, in human rights, on speech as a “natural,” civil and political right (that is, according to the standard dichotomy, not a right that required resource distribution like so called economic and social rights) left important gaps in the development of a comprehensive media rights framework. As a result, media reform increasingly distanced itself from efforts to address representation and politics of programming (like the fairness doctrine or mandates for programming time for underrepresented communities) in favor of “content neutral” reform.

In human rights, the focus on “free speech” rights without addressing the relationship between communications capacity and resources made it difficult to address concepts of “speech” in this new era of technology. What did it mean to have equal access to speech in the age of television and the web? To what extent should lack of access to media production and distribution be considered a restriction of speech? These and other questions exposed the growing connection between human rights and what it means to be ”heard” in today’s communications context.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สื่อวันนี้เป็นเป็นส่วนใหญ่ห่างไกลจากนี้เราสามารถจินตนาการ ยัง หมั้น เด็ดเดี่ยวสื่อชนิดนี้จะเป็นจริงถ้าเรามีนโยบายการสื่อสารที่เป็นเหตุผลในการทำงานสิทธิมนุษยชน กรอบนี้ ที่รู้จักทั่วโลกเป็นสิทธิในการสื่อสาร ดูเหมือนว่าพื้นฐานดังนั้น เป็น ธรรมชาติ เช่นส่วนที่แยกออกเป็นความหมาย ของมนุษย์ที่มีน้อย และยากที่จะเชื่อว่า เป็นจริงหนึ่งในพื้นที่ใหม่ของนโยบายสิทธิมนุษยชนอย่างเป็นทางการ – แก้ไขในนโยบายสื่อที่นี่ในสหรัฐอเมริกา การตัดสินใจเชิงกลยุทธ์ โดยเป็นผู้นำในนโยบายสื่อเพื่อหลีกเลี่ยงเนื้อหาเชิงปฏิรูปและโฟกัสแบบดั้งเดิม สิทธิมนุษยชน บนคำพูดเป็นแบบ "จากธรรมชาติ" ทางแพ่ง และทางการเมืองอยู่ (นั่นคือ ตามขั้วมาตรฐาน สิทธิ์ที่จำเป็นการกระจายทรัพยากรเช่นไม่เรียกว่าสิทธิทางเศรษฐกิจ และสังคม) เหลือช่องว่างที่สำคัญในการพัฒนาของกรอบสิทธิครอบคลุมสื่อ เป็นผล ปฏิรูปสื่อมากขึ้น distanced ตัวเองจากความพยายามจะแสดงที่อยู่และเขียนโปรแกรม (เช่นความเป็นธรรมหลักคำสอนหรือเอกสารเวลาเขียนโปรแกรมสำหรับชุมชน underrepresented) ในความโปรดปรานของ "เนื้อหาเป็นกลาง" ปฏิรูปการเมือง ในสิทธิมนุษยชน เน้นสิทธิ "เสียงฟรี" โดยไม่เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างทรัพยากรสื่อสารและทำให้มันยากกับแนวคิดที่อยู่ในการ "พูด" ยุคใหม่ของเทคโนโลยี ไม่ได้อะไร จะมีพูดถึงเท่าในยุคของโทรทัศน์และเว็บ ขอบเขตไม่สามารถเข้าถึงสื่อที่ผลิตและจำหน่ายควรมีข้อจำกัดในการพูดหรือไม่ เหล่านี้และคำถามอื่น ๆ สัมผัสการเชื่อมต่อที่เพิ่มขึ้นระหว่างสิทธิมนุษยชนและความหมาย ของการได้ "ยิน" ในบริบทการสื่อสารในปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สื่อในวันนี้ส่วนใหญ่จะเป็นเท่านี้ในขณะที่เราสามารถจินตนาการ แต่ชนิดของหมั้นสื่อเด็ดเดี่ยวนี้จะเป็นจริงถ้าเรามีนโยบายการสื่อสารที่ถูกกักบริเวณในกรอบสิทธิมนุษยชน กรอบนี้เป็นที่รู้จักกันทั่วโลกเป็นสิทธิในการสื่อสารดูเหมือนว่าพื้นฐานดังนั้นธรรมชาติดังนั้นดังกล่าวเป็นส่วนแยกออกไม่ได้ในสิ่งที่มันหมายถึงการเป็นมนุษย์ที่มันเป็นเรื่องยากที่จะเชื่อว่ามันเป็นจริงหนึ่งในพื้นที่ใหม่ของสิทธิมนุษยชนอย่างเป็นทางการ นโยบาย -. และการแก้ไขเล็ก ๆ น้อย ๆ ในการกำหนดนโยบายสื่อที่นี่ในสหรัฐอเมริกาตัดสินใจเชิงกลยุทธ์โดยเป็นผู้นำในการกำหนดนโยบายสื่อหลีกเลี่ยงเนื้อหาที่มุ่งเน้นการปฏิรูปและการโฟกัสแบบดั้งเดิมในสิทธิมนุษยชนในการพูดเป็น "ธรรมชาติ" สิทธิทางแพ่งและทางการเมือง (นั่นคือ ตามที่ขั้วมาตรฐานไม่ถูกต้องที่จำเป็นต้องใช้การกระจายทรัพยากรเช่นที่เรียกว่าสิทธิทางเศรษฐกิจและสังคม) ที่เหลือช่องว่างที่สำคัญในการพัฒนากรอบสิทธิสื่อที่ครอบคลุม เป็นผลให้การปฏิรูปสื่อมากขึ้นเหินห่างจากความพยายามที่จะอยู่เป็นตัวแทนและการเมืองของการเขียนโปรแกรม (เช่นคำสอนความเป็นธรรมหรือเอกสารสำหรับเวลาของการเขียนโปรแกรมสำหรับชุมชนที่ด้อยโอกาส) ในความโปรดปรานของ "เนื้อหาที่เป็นกลาง" การปฏิรูป. ในสิทธิมนุษยชนมุ่งเน้นใน "ฟรี คำพูดของ "สิทธิโดยไม่ต้องอยู่กับความสัมพันธ์ระหว่างความจุการสื่อสารและทรัพยากรที่ทำให้มันยากที่จะอยู่แนวความคิดของ" คำพูด "ในยุคใหม่นี้ของเทคโนโลยี มันก็หมายความว่าจะมีการเข้าถึงที่เท่าเทียมกันที่จะพูดในยุคของโทรทัศน์และเว็บ? สิ่งที่ขอบเขตควรขาดการเข้าถึงการผลิตสื่อและการจัดจำหน่ายได้รับการพิจารณาข้อ จำกัด ในการพูดหรือไม่? คำถามเหล่านี้และอื่น ๆ สัมผัสการเชื่อมต่อที่เพิ่มขึ้นระหว่างสิทธิมนุษยชนและสิ่งที่มันหมายถึงการเป็น "ได้ยิน" ในบริบทการสื่อสารในปัจจุบัน