Chapter Text“This is the Dreadfort,

Chapter Text

“This is the Dreadfort, isn’t it?” Lot twelve blinked blearily at the walls that surrounded them, cinderblocks painted with a thick white coating. He laughed an incredulous sort of laugh and shook his head.

Roose didn’t care for the boy speaking out of turn, but since it was likely his last opportunity to do so without punishment, he let it slide. “This is a training facility. It has no name.”

The slaves and some of the trainers called it the Dreadfort, some curious little nickname they invented all on their own, for as long as Roose could remember. He didn’t mind the term. If it struck dread into the hearts of raw slaves, that was just fine with him. He made little attempt to divest the training facility of the reputation.

“My owners used to threaten to send me to this place,” lot twelve said. “When I was bad. They told me they’d send me here, and now here I am.”

Roose lifted his head from the papers before him, surveying lot twelve for a moment. Both he and Theon Greyjoy were standing before his desk. They had been hooded for the lengthy ride from the Greatjon’s kennels to their new homes, and both of them had messy hair from the black hoods.

Roose himself had taken their collars off, so they were utterly naked. Lot twelve wore his nudity proudly. Theon, less so. He was supposed to be standing with his arms behind his back but instead he was covering himself casually as if Roose would not notice.

“It’s a shame they didn’t send you to me,” Roose said softly, turning his attention to lot twelve and away from Theon’s poor posture. “I’d have treated you better than they did.” He lifted the paper he’d been working on from the desk and held it out. “Go and take this to the trainer outside and tell him that these are your orders.”

Lot twelve reached out and took the paper. He didn’t bother to glance at it. Roose expected he could not read. The slave hesitated and considered speaking again, but the look on Roose’s face gave him the inclination not to so he turned and walked away. He left the office, closing the door behind him as he went.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ข้อความ"นี่คือ Dreadfort, ไม่ได้หรือไม่" มีสิบสองกระพริบตา blearily ที่ผนังที่ล้อมรอบพวกเขา cinderblocks ทาสีเคลือบด้วยสีขาวหนา เขาหัวเราะเรียงลำดับไม่เชื่อหัวเราะและส่ายหัว. Roose ไม่ได้ดูแลเด็กพูดออกมาของเทิร์น แต่เพราะมันก็น่าจะเป็นโอกาสสุดท้ายของเขาที่จะทำได้โดยไม่ต้องลงโทษเขาให้มันเลื่อน "นี่เป็นสถานที่ฝึกอบรม มันไม่มีชื่อ. " ทาสและบางส่วนของการฝึกอบรมที่เรียกว่ามัน Dreadfort บางชื่อเล่นเล็ก ๆ น้อย ๆ อยากรู้อยากเห็นพวกเขาคิดค้นทั้งหมดของตัวเองให้นานที่สุดเท่า Roose สามารถจำ เขาไม่ได้ใจคำว่า ถ้ามันหลงความกลัวเข้าไปในหัวใจของทาสดิบที่เป็นเพียงที่ดีกับเขา เขาได้พยายามเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะปลดสถานที่ฝึกอบรมชื่อเสียงได้. "เจ้าของของฉันเคยขู่ว่าจะส่งไปยังสถานที่นี้" มีสิบสองกล่าวว่า "เมื่อฉันได้ไม่ดี พวกเขาบอกผมว่าพวกเขาต้องการส่งฉันที่นี่และตอนนี้ที่นี่ฉัน. " Roose ยกหัวของเขาจากเอกสารก่อนที่เขาสำรวจจำนวนมากสิบสองสักครู่ ทั้งเขาและ Theon Greyjoy กำลังยืนอยู่ก่อนที่โต๊ะทำงานของเขา พวกเขาได้รับหน้ากากสำหรับนั่งยาวจากสุนัข Greatjon เพื่อบ้านใหม่ของพวกเขาและพวกเขาทั้งสองมีผมยุ่งจากหมวกสีดำ. Roose ตัวเองได้รับปลอกคอของพวกเขาออกเพื่อให้พวกเขาเปลือยกายอยู่อย่างเต็มที่ จำนวนมากสวมสิบสองภาพเปลือยของเขาภาคภูมิใจ Theon น้อยดังนั้น เขาควรจะได้รับการยืนอยู่กับแขนของเขาอยู่ข้างหลังเขา แต่เขาได้รับการครอบคลุมตัวเองลวกเช่นถ้า Roose จะไม่แจ้งให้ทราบ. "มันเป็นความอัปยศพวกเขาไม่ได้ส่งมาให้ฉัน" Roose พูดเบา ๆ หันมาสนใจเขามากสิบสอง และอยู่ห่างจากท่าไม่ดี Theon ของ "ผมได้รับการรักษาคุณดีขึ้นกว่าที่พวกเขา." เขายกกระดาษที่เขาต้องการได้รับการทำงานเกี่ยวกับการจากโต๊ะทำงานและถือมันออกมา "ไปและใช้เวลานี้ในการฝึกอบรมนอกและบอกเขาว่าเหล่านี้เป็นคำสั่งของคุณ." มีสิบสองถึงออกและเอากระดาษ เขาไม่ได้รำคาญที่จะเหลือบมัน Roose คาดว่าเขาไม่สามารถอ่าน ทาสลังเลและคิดว่าพูดอีกครั้ง แต่รูปลักษณ์บนใบหน้า Roose ที่ทำให้เขามีความโน้มเอียงที่จะไม่ให้เขาหันหลังกลับและเดินออกไป เขาออกจากที่ทำงานปิดประตูหลังเขาขณะที่เขาเดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทข้อความ" นี่คือเดรดฟอร์ต ใช่ไหม ? มาก " สิบสองกระพริบตาด้วยตาพร่ามัวที่ผนังที่ล้อมรอบพวกเขา cinderblocks ทาสีเคลือบหนาสีขาว เขาหัวเราะแบบเรียงความไม่เชื่อของหัวเราะและส่ายหน้ารูสไม่ได้ดูแลเด็กพูด แต่เพราะมันเป็นโอกาส โอกาสสุดท้ายของเขาได้โดยไม่ถูกลงโทษ เขาปล่อย " นี่คือศูนย์ฝึก มันไม่มีชื่อ "ทาส และบางส่วนได้เรียกว่าเดรดฟอร์ต บางคนอยากรู้ชื่อเล่นที่พวกเขาสร้างขึ้นมาทั้งหมดของตนเอง ตราบใดที่รูสจำได้ เขาไม่ได้ว่าอะไร ระยะ ถ้ามันเกิดความกลัวเข้าไปในหัวใจของทาสดิบ นั่นก็ดีกับเขา เขาทำเล็ก ๆน้อย ๆพยายามที่จะปลดศูนย์ฝึกของชื่อเสียง" เจ้าของผมเคยขู่ว่าจะส่งฉันไปสถานที่นี้มาก " สิบสอง กล่าว " ตอนที่ผมกำลังแย่ พวกเขาบอกว่าจะส่งฉันมาที่นี่ และตอนนี้ผม”รูส ยกหัวขึ้นจากเอกสารตรงหน้าเขา สำรวจล็อต 12 หน่อยครับ ทั้งเขาและท่านเกรย์จอยยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานของเขา พวกเขาถูกคลุมด้วยผ้าสำหรับนั่งยาวจากบ้านก็อย่าได้บ้านใหม่ของพวกเขา และพวกเขาทั้งคู่มีผมยุ่งเหยิงจากควันดำมีถ่ายปกของพวกเขาออกจากรูสตัวเองเพื่อให้พวกเขาอย่างเต็มที่ เปลือย มาก 12 ใส่เปลือยของเขาอย่างภาคภูมิใจ ธีออน น้อยเหลือเกิน เขาควรจะยืนด้วยแขนที่หลังของเขากลับมา แต่เขาปกปิดตัวเองง่ายๆ ถ้ารูสจะไม่สังเกตเห็น" มันน่าเสียดายที่เขาไม่ไปส่งฉัน " รูสพูดเบาๆ , เปลี่ยนความสนใจของเขาให้มาก สิบสอง และห่างจาก ธีออน จนท่า " ผมจะดูแลคุณได้ดีกว่าที่พวกเขาทำ . " เขายกกระดาษที่เขาเคยทำงานจากโต๊ะและถือมัน " เอาไปให้วิทยากรภายนอก และบอกเขาว่ามันเป็นคำสั่งของคุณมากถึงสิบสอง และเอากระดาษ เขาไม่ได้สนใจที่จะมองมัน รูสคาดว่าเขาไม่สามารถอ่านได้ ทาสลังเล และถือว่าพูดอีกครั้ง แต่สีหน้ารูสก็ให้เอียง ไม่งั้นเขาจะหันหลังแล้วเดินออกไป เขาออกไปจากออฟฟิสปิดประตูตามหลังเขาไป