We imagined the future we saw toget

We imagined the future we saw together on top of that high hill where a blue wind was blowing
We launched a big paper airplane which flew anywhere, carried by the wind

You laughed loudly as you saw my distant look
Your hat was blown off by a gust of wind, so I ran to catch it

We were always shivering a little because we were unsure that the future we desired would come
I wish you and I could continue speaking of that paper airplane we entrusted our hopes to before launching it
Control tower, we launched our future
I know you can see it. It's beautiful, isn't it? I want to continue believing in it
Control tower, the future we believed in
Will come someday, that's what I'm waiting for

The sky is now red, and starts dying the hill, time always ignores us
And goes forward, time always flows by

My voice deepened, I grew taller, I felt that I was becoming adult
Let's promise each other that that precious future we talked about will be the only thing that will not change

Control tower, we became adults
I know you can see us, we haven't changed, our colors haven't dulled
Control tower, that future is already
Very close, we are waiting for it

Stars are brightly shining in the now darkened sky, a time and era are about to end
Our future is approaching, the paper airplane flies on

Control tower, I know you can see
The future we dreamed of. It's beautiful, isn't it? I can see it

Control tower, no matter what future comes
We can accept it, we won't change, we'll stay as we are

Forever
Everywhere we go

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราจินตนาการในอนาคตที่เราเห็นกันด้านบนของที่เนินที่มีการเป่าลมสีน้ำเงินเราได้เปิดตัวเครื่องบินกระดาษขนาดใหญ่ที่บินได้ ลมคุณหัวเราะดัง ตามที่คุณเห็นหน้าฉันห่างไกลหมวกของคุณถูกเป่าออก โดย gust ของลม ให้ฉันวิ่งไปจับมันเราได้จะสั่นเล็กน้อย เพราะเราไม่แน่ใจว่า อนาคตเราต้องจะมาขอให้คุณ และอาจทำพูดของเครื่องบินกระดาษที่เรามอบหมายเราหวังไปก่อนที่จะเปิดมันหอควบคุมการบิน เราเปิดตัวในอนาคตของเราทราบได้ มันเป็นความสวยงาม ไม่มัน ต้องการเชื่อในมันหอควบคุมการบิน เราเชื่อว่าในอนาคตจะมาสักวันหนึ่ง นั่นคือสิ่งที่ผมกำลังค้นรอท้องฟ้าเป็นสีแดง และเริ่มตาย เขา เวลาเสมอละเว้นเราและส่งต่อไป เวลาเสมอขั้นตอนโดยเสียงของฉันราย ฉันเติบโตสูง ฉันรู้สึกว่า ฉันได้กลายเป็นผู้ใหญ่เราสัญญากันว่า อนาคตที่ล้ำค่าที่เราพูดคุยเกี่ยวกับจะเป็นสิ่งเดียวที่จะไม่เปลี่ยนแปลงหอควบคุมการบิน เรากลายเป็นผู้ใหญ่ฉันรู้ว่า คุณสามารถเห็นเรา เรายังไม่เปลี่ยนแปลง สีของเรายังไม่ได้ dulledหอควบคุมการบิน ที่มีอนาคตอยู่แล้วดี เราจะรอดาวสดใสส่องแสงในท้องฟ้าขณะนี้ภาพที่มืดลง เวลาและยุคที่กำลังจะ จบอนาคตของเรากำลังมาถึง เครื่องบินกระดาษบินบนหอควบคุมการบิน ฉันรู้ว่า คุณสามารถดูอนาคตที่เราฝันถึง มันเป็นความสวยงาม ไม่มัน สามารถดูได้หอควบคุมการบิน ไม่ว่าอนาคตอะไรมาเราสามารถยอมรับได้ เราจะไม่เปลี่ยนแปลง เราจะอยู่กับเราอยู่ตลอดไปเราไปทุกหนทุกแห่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราคิดว่าในอนาคตที่เราเห็นกันในด้านบนของที่เนินเขาสูงที่มีลมพัดสีฟ้า
เราได้เปิดตัวเครื่องบินกระดาษขนาดใหญ่ซึ่งบินได้ทุกที่ดำเนินการไปตามลมคุณหัวเราะเสียงดังในขณะที่คุณได้เห็นรูปลักษณ์ที่ห่างไกลของฉันหมวกของคุณถูกเป่าออกโดยมีลมกระโชกแรง ของลมดังนั้นฉันวิ่งไปจับมันเราได้เสมอตัวสั่นเล็ก ๆ น้อย ๆ เพราะเราไม่แน่ใจว่าในอนาคตที่เราต้องการจะมาฉันขอให้คุณและฉันจะยังคงพูดของเครื่องบินกระดาษที่เราได้รับมอบหมายหวังของเราก่อนที่จะเปิดตัวหอควบคุมเรา เปิดตัวในอนาคตของเราฉันรู้ว่าคุณสามารถเห็นมัน มันสวยงามไม่ได้หรือไม่ ฉันต้องการที่จะยังคงเชื่อในมันหอควบคุมอนาคตเราเชื่อว่าสักวันหนึ่งจะมาว่าเป็นสิ่งที่ฉันกำลังรอให้ท้องฟ้าเป็นสีแดงในขณะนี้และเริ่มตายเนินเขาเวลาที่มักจะไม่สนใจเราและไปข้างหน้าเสมอเวลาที่ไหลผ่านเสียงของเราลึกผมเติบโตสูงผมรู้สึกว่าผมได้กลายเป็นผู้ใหญ่ขอสัญญาว่ากันว่าในอนาคตอันมีค่าของเราได้พูดคุยเกี่ยวกับการจะเป็นสิ่งเดียวที่จะไม่เปลี่ยนหอควบคุมเรากลายเป็นผู้ใหญ่ที่ฉันรู้ว่าคุณสามารถดูเราเราสวรรค์ t 'เปลี่ยนสีของเรายังไม่ได้ทื่อหอควบคุมในอนาคตที่มีอยู่แล้วอย่างใกล้ชิดมากเราจะรอให้มันดาวจะสดใสส่องแสงในท้องฟ้ามืดตอนนี้เวลาและยุคกำลังจะจบในอนาคตของเราอยู่ใกล้กระดาษ แมลงวันเครื่องบินในหอควบคุมฉันรู้ว่าคุณสามารถมองเห็นอนาคตที่เราฝันถึง มันสวยงามไม่ได้หรือไม่ ฉันสามารถดูได้ที่หอควบคุมไม่ว่าสิ่งที่มาในอนาคตเราสามารถยอมรับได้เราจะไม่เปลี่ยนเราจะอยู่ที่เราเป็นตลอดกาลทุกที่ที่เราไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรานึกภาพอนาคตที่เราเห็นกันบนเนินเขาสูงที่ลมฟ้าก็พัด
เราเปิดตัวเครื่องบินกระดาษที่บินได้ทุกที่ใหญ่ โดยลม

คุณหัวเราะเสียงดังอย่างที่คุณเห็น มองไกลของฉัน
หมวกถูกเป่าออกโดยการกระโชกของลม ก็เลยวิ่งไปจับมัน

เราก็ตัวสั่นเล็กน้อย เพราะเราไม่แน่ใจว่าในอนาคตเราต้องการจะมา
ฉันต้องการคุณและฉันอาจจะพูดต่อไปว่า เครื่องบินของกระดาษที่เราฝากความหวังให้ก่อนที่จะเปิดตัวมัน
หอควบคุม เราเปิดของเราในอนาคต
ฉันรู้ว่าคุณสามารถเห็นมันได้ มันสวยใช่มั้ยล่ะ ผมยังอยากเชื่อในมัน
หอควบคุม อนาคตเราเชื่อว่า
จะมาสักวันหนึ่ง นั่นคือสิ่งที่ผมรอคอย

ฟ้าเป็นสีแดง และเริ่มจะตาย เขามักจะมองข้ามเรา
, เวลาและไปข้างหน้า เวลาก็จะไหลโดย

เสียงผมแนบแน่น ผมสูงขึ้น ฉันรู้สึกว่า ฉันเป็นผู้ใหญ่
เรามาสัญญากันว่าค่าในอนาคตที่เราคุยกันจะเป็นสิ่งเดียวที่ไม่เปลี่ยน

หอควบคุม เรากลายเป็นผู้ใหญ่
ฉันรู้ว่าคุณสามารถเห็นเรา ยังไม่ได้เปลี่ยนสีไม่ได้ dulled
หอควบคุม อนาคตแล้ว
ใกล้ชิดมาก เรากำลังรอให้มัน

ดาวสว่างส่องแสงในตอนนี้ท้องฟ้าที่มืดมัว เวลายุคสมัยกำลังจะจบ
อนาคตใกล้ กระดาษเครื่องบินบินบน

หอควบคุม ผมรู้ว่าคุณเห็น
อนาคตที่เราฝันไว้ มันสวยใช่มั้ยล่ะ ฉันสามารถเห็นมันได้

หอควบคุม ไม่ว่าอนาคตมา
เรารับได้ เราก็ไม่เปลี่ยน เราก็อยู่ในฐานะที่เราเป็นตลอดไป


เราไปทุกที่