I work in Pediatric Neurology, and

I work in Pediatric Neurology, and specialize in caring children who have suffered trauma to the head The training is long because you need to understand how to keep someone alive and how the brain effects every system of the body. Our care needs to be constant, even if an injury doesn't seem serious, as secondary bleeding and swelling in the brain is invisible, but very dangerous. After the initial critical period, we start considering what therapies will help the patient regain function. Patients are usually unconscious when I meet them, and what I love about my job is seeing patients gradually become a active person again and restart their lives. They don't always make it, unfortunately, and you can never get used to the death of a child. The most challenging and interesting art is the different types of communication. We have to try to find out what the patient is feeling, which in infants is difficult even without a head injury. We also have close contact the patients' families-we keep them informed what's happening at all times,and prepare them for the time when their get back. That's the best bit, when the child goes home.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมทำงานกุมารประสาทวิทยา และเชี่ยวชาญในการดูแลเด็กที่ประสบปัญหาบาดเจ็บที่หัวเป็นการฝึกอบรม เพราะคุณต้องเข้าใจวิธีการทำให้คนมีชีวิตและวิธีสมองผลทุกระบบของร่างกาย ดูแลของเราต้องมีค่าคง แม้ว่าอาการบาดเจ็บไม่ร้ายแรง เป็นรองเลือดออก และอาการบวมในสมองมองไม่เห็น แต่อันตรายมาก หลังจากที่ช่วงเริ่มต้นวิกฤติ เราเริ่มพิจารณาการรักษาใดจะช่วยให้ผู้ป่วยฟื้นฟังก์ชัน ผู้ป่วยจะหมดสติมักจะเมื่อฉันพบพวกเขา และสิ่งที่ฉันชอบเกี่ยวกับงานของฉันจะเห็นผู้ป่วยค่อย ๆ กลายเป็นผู้ใช้งานอีกครั้ง และเริ่มต้นชีวิต พวกเขาไม่ทำมัน แต่ และคุณไม่สามารถใช้การตายของเด็ก ศิลปะสุดท้าทาย และน่าสนใจเป็นการสื่อสารชนิดต่าง ๆ เราต้องพยายามหาสิ่งที่ผู้ป่วยมีความรู้สึก ซึ่งในเด็กทารกเป็นเรื่องยากที่แม้จะไม่ มีการบาดเจ็บที่ศีรษะ เรายังมีติดต่อใกล้ชิดของผู้ป่วยครอบครัว-เราให้พวกเขาทราบสิ่งที่เกิดขึ้นตลอดเวลา และเตรียมความพร้อมครั้งเมื่อรับของพวกเขากลับ นั่นคือบิตที่ดีที่สุด เมื่อเด็กไปบ้าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมทำงานในระบบประสาทในเด็กและมีความเชี่ยวชาญในการดูแลเด็กที่ได้รับบาดเจ็บที่ศีรษะการฝึกอบรมเป็นเวลานานเพราะคุณจะต้องเข้าใจวิธีการที่จะทำให้คนที่มีชีวิตอยู่และวิธีการที่ผลกระทบสมองระบบการทำงานของร่างกายทุก ดูแลของเราจะต้องมีอย่างต่อเนื่องแม้ว่าอาการบาดเจ็บที่ดูเหมือนจะไม่ร้ายแรงเช่นเลือดออกมัธยมศึกษาและบวมในสมองจะมองไม่เห็น แต่ที่อันตรายมาก หลังจากช่วงเวลาที่สำคัญเริ่มแรกเราเริ่มต้นการพิจารณาสิ่งที่การรักษาจะช่วยให้ผู้ป่วยฟื้นฟังก์ชั่น ผู้ป่วยมักจะหมดสติเมื่อฉันได้พบกับพวกเขาและสิ่งที่ผมชอบเกี่ยวกับงานของฉันคือผู้ป่วยที่เห็นค่อย ๆ กลายเป็นคนที่ใช้งานอีกครั้งและเริ่มต้นชีวิตของพวกเขา พวกเขาไม่เคยทำให้มันโชคไม่ดีและคุณจะไม่สามารถรับใช้การตายของเด็ก ศิลปะที่ท้าทายมากที่สุดและที่น่าสนใจคือประเภทที่แตกต่างกันของการสื่อสาร เราต้องพยายามที่จะหาสิ่งที่ผู้ป่วยมีความรู้สึกซึ่งในเด็กทารกเป็นเรื่องยากแม้จะไม่มีการบาดเจ็บที่ศีรษะ เรายังมีการติดต่อใกล้ชิดครอบครัวของเราผู้ป่วยให้พวกเขาทราบสิ่งที่เกิดขึ้นตลอดเวลาและเตรียมความพร้อมสำหรับเวลาที่พวกเขาได้รับกลับมา นั่นคือบิตที่ดีที่สุดเมื่อเด็กกลับบ้าน