1900s[edit]Fashionable lady of the era: portrait by Giovanni Boldini ( การแปล - 1900s[edit]Fashionable lady of the era: portrait by Giovanni Boldini ( ไทย วิธีการพูด

1900s[edit]Fashionable lady of the

1900s[edit]

Fashionable lady of the era: portrait by Giovanni Boldini (1845–1931) showing Elizabeth Wharton Drexel in 1905.
The outfits worn by fashionable women of the "Belle Époque" (Belle Époque was one of the French eras) these were strikingly similar to those worn in the heyday of the fashion pioneer Charles Worth. By the end of the 19th century, the horizons of the fashion industry had generally "broadened," partly due to the more stable and independent lifestyle many well-off women were beginning to adopt and the practical clothes they demanded. However, the fashions of the Belle Époque still retained the elaborate, upholstered style of the 19th century. The changing of fashion was unthinkable, so the use of different trimmings was all that distinguished one season from the other.

Conspicuous waste and conspicuous consumption defined the fashions of the decade and the outfits of the couturiers of the time were incredibly extravagant, ornate, and painstakingly made. The curvaceous S-Bend silhouette dominated fashion up until around 1908. The S-Bend corset was very tightly laced at the waist which forced the hips back and the drooping mono bosom was thrust forward in a pouter pigeon effect creating an S shape. Toward the end of the decade this fashionable silhouette gradually became somewhat more straight and slim, partly due to Paul Poiret's high-waisted, shorter-skirted Directoire line of clothes.

The Maison Redfern was the first fashion house to offer women a tailored suit based directly on its male counterpart and the extremely practical and soberly elegant garment soon became an indispensable part of the wardrobe of any well-dressed woman.

1910s[edit]

Dress designed by Paul Poiret
During the early years of the 1910s the fashionable silhouette became much more lithe, fluid and soft than in the 19th century. When the Ballets Russes performed Scheherazade in Paris in 1910, a craze for Orientalism ensued. The couturier Paul Poiret was one of the first designers to translate this vogue into the fashion world. Poiret's clients were at once transformed into harem girls in flowing pantaloons, turbans, and vivid colors and geishas in exotic kimono. Paul Poiret also devised the first outfit which women could put on without the help of a maid. The Art Deco movement began to emerge at this time and its influence was evident in the designs of many couturiers of the time. Simple felt hats, turbans, and clouds of tulle replaced the styles of headgear popular in the 20th century. It is also notable that the first real fashion shows were organized during this period in time, by Jeanne Paquin, one of the first female couturiers, who was also the first Parisian couturier to open foreign branches in London, Buenos Aires, and Madrid.

Two of the most influential fashion designers of the time were Jacques Doucet and Mariano Fortuny. The French designer Jacques Doucet excelled in superimposing pastel colors and his elaborate gossamery dresses suggested the Impressionist shimmers of reflected light. His distinguished customers never lost a taste for his fluid lines and flimsy, diaphanous materials. While obeying imperatives that left little to the imagination of the couturier, Doucet was nonetheless a designer of immense taste and discrimination, a role many have tried since, but rarely with Doucet's level of success.

The Venice-based designer Mariano Fortuny y Madrazo, was a curious figure, with very few parallels in any age. For his dress designs he conceived a special pleating process and new dyeing techniques. He gave the name Delphos to his long clinging sheath dresses that undulated with color. Each garment was made of a single piece of the finest silk, its unique color acquired by repeated immersions in dyes whose shades were suggestive of moonlight or of the watery reflections of the Venetian lagoon. Breton straw, Mexican cochineal, and indigo from the Far East were among the ingredients that Fortuny used. Among his many devotees were Eleonora Duse, Isadora Duncan, Cléo de Mérode, the Marchesa Casati, Émilienne d’Alençon, and Liane de Pougy.

Changes in dress during World War I were dictated more by necessity than fashion. As more and more women were forced to work, they demanded clothes that were better suited to their new activities. Social events had to be postponed in favor of more pressing engagements and the need to mourn the increasing numbers of dead, visits to the wounded, and the general gravity of the time meant that darker colors became the norm. A new monochrome look emerged that was unfamiliar to young women in comfortable circumstances. By 1915 fashionable skirts had risen above the ankle and then later to mid-calf.

Golden age of French fashion[edit]
The period between the two World Wars, often considered to be the Golden Age of French fashion, was one of great change and reformation. Carriages were replaced by cars, princes and princesses lost their crowns, and haute couture found new clients in the ranks of film actresses, American heiresses, and the wives and daughters of wealthy industrialists.

1920s[edit]

Fashionable Hollywood actress Louise Brooks
Soon after the First World War, a radical change came about in fashion. Bouffant coiffures gave way to short bobs, dresses with long trains gave way to above-the-knee pinafores. Corsets were abandoned and women borrowed their clothes from the male wardrobe and chose to dress like boys. Although, at first, many couturiers were reluctant to adopt the new androgynous style, they embraced them wholeheartedly from around 1925. A bustless, waistless silhouette emerged and aggressive dressing-down was mitigated by feather boas, embroidery, and showy accessories. The flapper style (known to the French as the 'garçonne' look) became very popular among young women. The cloche hat was widely worn and sportswear became popular with both men and women during the decade, with designers like Jean Patou and Coco Chanel popularizing the sporty and athletic look.

The great couturière Coco Chanel was a major figure in fashion at the time, as much for her magnetic personality as for her chic and progressive designs. Chanel helped popularize the bob hairstyle, the little black dress, and the use of jersey knit for women's clothing and also elevated the status of both costume jewelry and knitwear.

Two others prominent French designers of the 1920s were Jeanne Lanvin and Jean Patou. Jeanne Lanvin, who began her career in fashion as a milliner, made such beautiful outfits for her young daughter Marguerite that people started to ask for copies, and Lanvin was soon making dresses for their mothers. Lanvin's name appears in the fashion yearbook from about 1901 onwards. However, it was in the 1920s that she reached the peak of her popularity and success. The Lanvin style embraced the look of the time, with its skillful use of complex trimmings, dazzling embroideries, and beaded decorations in light, clear, floral colors that eventually became a Lanvin trademark. By 1925 Lanvin produced many different products, including sportswear, furs, lingerie, men's fashion, and interior designs. Her global approach to fashion foreshadowed the schemes that all the large contemporary fashion houses would later adopt in their efforts to diversify. The style of Jean Patou was never mainstream, but full of originality and characterized by a studied simplicity which was to win him fame, particularly in the American markets. Many of his garments, with their clean lines, geometric and Cubist motifs, and mixture of luxury and practicality, were designed to satisfy the new vogue for the outdoor life, and bore a remarkable similarity to modern sportswear. The most famous advocate of his style was Suzanne Lenglen, the legendary tennis champion.

In menswear there was a growing mood of informality, among the Americans especially, which was mirrored in fashions that emphasized youthfulness and relaxation. In the past, there was a special outfit for every event in the well-dressed gentleman's day, but young men in the 1920s, no longer afraid to show their youthfulness, began to wear the same soft wool suit all day long. Short suit jackets replaced the old long jackets of the past which were now only worn for formal occasions. Men had a variety of sport clothes available to them, including sweaters and short pants, commonly known as knickers. For evening wear a short tuxedo was more fashionable than the tail-coat, which was now seen as somewhat old-fashioned. The London cut, with its slim lines, loose-fitting sleeves, and padded shoulders, perfected by the English tailor Scholte, was very popular.

Fair Isle patterns became very popular for both sexes. Heels, at the time, were often over two inches high and helped popularize the two-tone shoe its one of her trademarks. Salvatore Ferragamo and André Perugia were two of the most influential and respected designers in footwear. Many stars of the [silent film]s had a significant impact on fashion during the 1920s, perhaps most notably Louise Brooks, Gloria Swanson, and Colleen Moore. The lighthearted, forward-looking fashions of the 1920s gradually came to halt after the Wall Street Crash of 1929, and succumbed to a more conservative style. While the flapper look persisted into 1930, it quickly disappeared afterwards, although bell-shaped hats lasted through 1933.
0/5000
จาก: -
เป็น: -
ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]
คัดลอก!
ภาพกลาย [แก้ไข]ผู้หญิงแฟชั่นยุค: ภาพ โดย Giovanni Boldini (ค.ศ. 1845 – 1931) แสดง Drexel ซีวาร์ตันเอลิซาเบธในปีพ.ศ. 2448 สมัยชุดที่สวมใส่ โดยผู้หญิงทันสมัย "Belle Époque" (Belle Époque เป็นหนึ่งในช่วงฝรั่งเศส) มีกว่าคล้ายกับผู้สวมใส่ในมั่งคั่งผู้บุกเบิกแฟชั่นชาร์ลส์เวิร์ธ โดยตอนท้ายของศตวรรษที่ 19 ฮอลิซันส์ของอุตสาหกรรมแฟชั่นได้โดยทั่วไป "เป็นต้นมา บางส่วนเนื่องจากวิถีชีวิตอิสระ และมั่นคงมากขึ้นผู้หญิงสังคมได้เริ่มนำมาใช้และเสื้อผ้าจริงที่พวกเขาต้องการ อย่างไรก็ตาม แฟชั่นของเบลล์ Époque ยังคงรักษาลักษณะประณีต หุ้มของศตวรรษที่ 19 ไว้ การเปลี่ยนแปลงของแฟชั่นเป็น unthinkable เพื่อการใช้ส่วนต่าง ๆ ที่ตัดออกได้ที่แตกต่างฤดูกาลเดียวกันกำหนดเป้าเสียและบริโภคจับตาแฟชั่นของทศวรรษ และชุดของ couturiers เวลาถูกอย่างเหลือเชื่อแบบ สระว่ายน้ำ และทำลำบาก รูปเงาดำโค้ง S curvaceous ครอบงำแฟชั่นจนถึงประมาณ 1908 รัดโค้ง S เป็น laced ที่เอวซึ่งบังคับสะโพกกลับมากแน่น และสนิทโมโน drooping มีกระตุกไปข้างหน้าในลักษณะนกพิราบ pouter การสร้างรูปทรงตัว S ไปยังจุดสิ้นสุดของทศวรรษ นี้รูปเงาดำแฟชั่นค่อย ๆ กลายเป็นตรงค่อนข้างมาก และ บาง บางส่วนจาก Paul Poiret สูง waisted สั้น skirted Directoire บรรทัดเสื้อผ้าเรดเฟิร์นไม้สนบ้านแฟชั่นครั้งแรกให้ผู้หญิงสูทโทนโดยตรงตามกันของเพศชาย และปฏิบัติมาก และสง่างาม soberly เสื้อผ้าจนกลายเป็น ส่วนสำคัญของตู้เสื้อผ้าของผู้หญิงมีห้องแต่งตัว1910s [แก้ไข]เครื่องแต่งกายที่ออกแบบ โดย Paul Poiretในช่วงปีแรก ๆ ของการ 1910s รูปเงาดำแฟชั่นกลายเป็นมาก lithe ของเหลว และนุ่มกว่าในศตวรรษที่ 19 เมื่อ Russes ออสเตรเลียทำ Scheherazade ในปารีสใน 1910 ความนิยมสำหรับ Orientalism ตามมา Couturier Paul Poiret เป็นหนึ่งในนักออกแบบแรกแปลสมัยนี้ในโลกแฟชั่น ลูกค้าของ Poiret ถูกครั้งเปลี่ยนเป็นฮาเร็มหญิง pantaloons ไหล turbans และสีสดใสและ geishas ในกิโมโนแปลกใหม่ Paul Poiret ยังคิดค้นชุดแรกที่ผู้หญิงสามารถใส่ได้โดยไม่ต้องใช้แม่บ้าน ย้ายอาร์ทเริ่มโผล่ในเวลานี้ และอิทธิพลเห็นได้ชัดในการออกแบบของ couturiers หลายครั้ง หมวก turbans รู้สึกว่าง่าย และเมฆของ tulle แทนลักษณะของศีรษะที่นิยมในศตวรรษ 20 ก็ยังโดดเด่นที่ได้จัดแสดงแฟชั่นจริงแรกช่วงนี้เวลา โดยฌองแพควิน หนึ่งหญิง couturiers แรก ที่ยัง couturier รู้สึกแรกเปิดสาขาต่างประเทศ ในลอนดอน บัวโนสไอเรส มาดริดสองนักออกแบบแฟชั่นที่มีอิทธิพลมากที่สุดของเวลา Jacques Doucet และมาเรียโน Fortuny นักออกแบบฝรั่งเศส Jacques Doucet นนท์ใน superimposing สีดินสอสี และชุด gossamery ของเขาประณีตแนะนำ shimmers ดูสะท้อนแสง ลูกค้าของเขาแตกต่างไม่แพ้รสชาติของเส้นของเหลวและวัสดุ flimsy หวือหวา ในขณะที่ก็ imperatives ที่เหลือน้อยจินตนาการของการ couturier, Doucet ได้กระนั้นแบบรสชาติอันยิ่งใหญ่และการเลือกปฏิบัติ บทบาทจำนวนมากได้พยายามตั้งแต่ แต่ไม่ค่อย มีของ Doucet ระดับความสำเร็จออกจากเวนิสมาเรียโนตูนิ y Madrazo รูปที่อยากรู้อยากเห็น กับ parallels น้อยมากในยุคใด ๆ ได้ สำหรับการออกแบบเครื่องแต่งกายของเขา เขารู้สึกพิเศษ pleating กระบวนการและการย้อมเทคนิคใหม่ เขาให้ชื่อ Delphos ชุดของเขา sheath clinging นานที่ undulated กับสี ทำเสื้อผ้าแต่ละชิ้นเดียวไหมดี สีไม่ซ้ำกันมา โดย immersions ซ้ำในสีที่มีเฉดสีได้ถึงแสงจันทร์ หรือสะท้อนน้ำของเวเนเชี่ยน เบรอตงฟาง cochineal เม็กซิกัน และอินดิโก้จากตะวันออกไกลได้ระหว่างส่วนผสม Fortuny ที่ใช้ ในหมู่ศาสนิกชนจำนวนมากของเขาถูก Eleonora Duse ดันแคน Isadora, Cléo เดอเมโรด เพสท์ โปรด Marchesa, Émilienne d'Alençon และ Liane Pougy เดอเปลี่ยนแปลงเครื่องแต่งกายในระหว่างสงครามโลกถูกเขียนขึ้นเป็นมากกว่าแฟชั่น เป็นผู้หญิงมาก ขึ้นถูกบังคับให้ทำงาน ก็แค่เสื้อผ้าที่ดีเหมาะสมกับกิจกรรมของพวกเขาใหม่ สังคมมีการเลื่อนสามารถเอมกดเพิ่มเติม และต้องคร่ำตาย เพิ่มจำนวนการเข้าชมที่ได้รับบาดเจ็บ และแรงโน้มถ่วงทั่วไปแล้วหมายถึง ว่า สีเข้มกลายเป็น ปกติ ดูขาวดำใหม่เกิดที่ไม่คุ้นเคยกับหญิงสาวในภาวะสุขสบาย โดย 1915 กระโปรงแฟชั่นมีแบก เหนือข้อเท้า และหลังจากนั้นลูกกลางยุคทองของแฟชั่นฝรั่งเศส [แก้ไข]ระยะเวลาระหว่างสงครามโลกทั้งสอง มักถือว่าเป็นยุคทองของแฟชั่นฝรั่งเศส ถูกเปลี่ยนแปลงมากและปฏิรูป นับถูกแทนที่ โดยรถยนต์ ปริ๊นซ์ และเจ้าหญิงที่หายไปของครอบฟัน และ haute couture พบลูกค้าใหม่ในการจัดอันดับของนักแสดงภาพยนตร์ heiresses อเมริกัน และภรรยาและลูกสาวของนักรวยปี 1920 [แก้ไข]นักแสดงฮอลลีวูดแฟชั่นหลุยส์บรู๊คส์หลังจากสงครามโลกครั้งแรก การเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงมาเกี่ยวกับแฟชั่น Bouffant coiffures เก้าสั้นบ๊อบ ชุด ด้วยรถไฟยาวให้ไปเหนือเข่า pinafores แจ็คเก็ตถูกละทิ้ง และยืมเสื้อผ้าของพวกเขาจากตู้เสื้อผ้าชายหญิง และเลือกที่จะแต่งตัวเหมือนเด็กผู้ชาย แม้ว่า ครั้งแรก couturiers จำนวนมากได้นำแบบ androgynous ใหม่ไม่ พวกเขากอดนั้นนวลจากประมาณ 1925 เกิดภาพเงา bustless, waistless และ dressing-down ก้าวร้าวถูกบรรเทา โดยนก boas เย็บปักถักร้อย และอุปกรณ์เสริมที่ฉูดฉาด ลักษณะ flapper (ทราบว่าฝรั่งเศสเป็นลักษณะ 'garçonne') เป็นที่นิยมมากในหมู่สตรี อย่างกว้างขวางถูกสวมหมวก cloche และกีฬาเป็นที่นิยม มีทั้งชายและหญิงในระหว่างทศวรรษ มีนักออกแบบเช่น Jean Patou และโคโค่ชาแนล popularizing ดูสปอร์ต และกีฬาCouturière ดีโคโค่ชาแนลเลขหลักในแฟชั่นในเวลา สำหรับบุคลิกภาพของเธอส่วนเธอออกแบบที่ทันสมัย และก้าวหน้ามากที่สุด ชาแนลช่วย popularize ทรงผมบ๊อบ ชุดดำน้อย และใช้เสื้อถักสำหรับเสื้อผ้าของสตรี และยัง ยกระดับสถานะของเครื่องประดับเครื่องแต่งกายและเสื้อถักคนสองนักออกแบบฝรั่งเศสโดดเด่นของปี 1920 มีฌอง Lanvin และ Jean Patou ฌอง Lanvin ที่เริ่มอาชีพของเธอในแฟชั่นเป็นแบบ milliner ทำชุดดังกล่าวสวยงามสำหรับลูกสาวตัวน้อยของเธอ Marguerite ที่คนเริ่มขอสำเนา และ Lanvin ได้เร็วทำให้ชุดลูก ชื่อของ Lanvin ที่ปรากฏขึ้นในแบบไอศครีมจากประมาณ 1901 เป็นต้นไป อย่างไรก็ตาม ได้ในปี 1920 เธอถึงจุดสูงสุดของความนิยมและความสำเร็จของเธอ สไตล์ Lanvin กอดดูเวลา ด้วยการซักแห้งซับซ้อน พราว embroideries ฝีมือ และลูกปัดตกแต่งสีแสง ชัดเจน ดอกไม้ที่สุดกลายเป็นเครื่องหมายการค้า Lanvin โดย 1925 Lanvin ผลิตผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ มากมาย รวมถึงชุดกีฬา หนังสัตว์ ชุดชั้นใน แฟชั่น และออกแบบตกแต่งภายใน วิธีการของเธอทั่วโลกกับแฟชั่น foreshadowed แผนที่บ้านใหญ่แฟชั่นร่วมสมัยทั้งหมดจะนำมาใช้ในความพยายามมากมายในภายหลัง ลักษณะของ Jean Patou ไม่จอแจ แต่เต็มไปด้วยความคิดริเริ่ม และลักษณะความเรียบง่าย studied เพื่อชนะเขาเฟม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตลาดอเมริกา เสื้อ กับความสะอาด เรขาคณิต และความทาวน์ ผสมผสานระหว่างความหรูหราและปฏิบัติจริง มากมายถูกออกแบบมาเพื่อตอบสนองสมัยใหม่สำหรับชีวิตกลางแจ้ง และแบกความคล้ายคลึงกันที่โดดเด่นการกีฬาที่ทันสมัย ทนายมีชื่อเสียงที่สุดของเขาคือ ซูซานคอ Lenglen แชมป์เทนนิสตำนานในเม็นสแวร์ มีอารมณ์เจริญเติบโตของ informality ในหมู่ชาวอเมริกันโดยเฉพาะ ที่เป็นมิเรอร์ในแฟชั่นที่เน้น youthfulness และผ่อนคลาย ในอดีต มีชุดพิเศษสำหรับทุกเหตุการณ์ในวันบุรุษแต่งกายดี แต่ชายหนุ่มในปี 1920 ไม่กลัวที่จะแสดง youthfulness ของพวกเขา เริ่มใส่สูทขนสัตว์นุ่มเดียวกันตลอดทั้งวัน เสื้อสูทสั้นแทนเก่ายาวแจ็คเก็ตในอดีตที่ได้ตอนนี้เท่านั้นสวมใส่ในโอกาสที่เป็นทาง มนุษย์มีความหลากหลายของเสื้อผ้ากีฬาให้พวกเขา เสื้อกันหนาวและกางเกงขาสั้น โดยทั่วไปเรียกว่า knickers สำหรับสวมใส่ช่วงเย็น ฟผู้หญิงสั้นทันสมัยกว่าหางเสื้อคลุม ที่มีตอนนี้เห็นเป็นไมค่อนข้างมาก ลอนดอน ตัด มีรายการบาง หลวมกระชับแขน และเบาะไหล่ perfected แบบ โดยเสื้อผ้าภาษาอังกฤษ Scholte เป็นที่นิยมมากFair Isle รูปแบบเป็นที่นิยมมากสำหรับทั้งสองเพศ ส้นเท้า ในเวลา ได้บ่อยกว่าสองนิ้วสูง และช่วย popularize รองเท้าโทนของหนึ่งของเครื่องหมายการค้าของเธอ Salvatore Ferragamo และเปรู André มีสองนักออกแบบยอมรับ และมีอิทธิพลมากที่สุดในรองเท้า ดาวจำนวนมากของ s [ภาพยนตร์เงียบ] มีผลกระทบสำคัญแฟชั่นในระหว่างปี 1920 บางทีส่วนใหญ่หลุยส์บรู๊คส์ กลอเรีย Swanson และ มัวร์คอ แฟชั่น lighthearted จากของปี 1920 ค่อย ๆ มาหยุดหลังจากการล้มเหลวของวอลล์สตรีทของ 1929 และยอมจำนนต่อสไตล์การมากขึ้น ขณะดู flapper ยังคงเป็น 1930 มันอย่างรวดเร็วหายหลัง ถึงแม้ว่าหมวกทรงระฆังคว่ำ lasted ผ่าน 1933 ไป
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]
คัดลอก!
ปี 1900 [แก้ไข] ผู้หญิงแฟชั่นของยุค. ภาพโดยจิโอวาน Boldini (1845-1931) แสดงลิซาเบ ธ วอร์ตัน Drexel ในปี 1905 ชุดที่สวมใส่โดยผู้หญิงที่ทันสมัยของ "Belle Epoque" (Belle Epoque เป็นหนึ่งในยุคฝรั่งเศส) เหล่านี้เป็น คล้ายกับผู้ที่สวมใส่ในความมั่งคั่งของผู้บุกเบิกแฟชั่นชาร์ลส์เวิร์ ธ ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 19, อันไกลโพ้นของอุตสาหกรรมแฟชั่นได้โดยทั่วไป "ขยาย" ส่วนหนึ่งเป็นเพราะการดำเนินชีวิตที่มีเสถียรภาพมากขึ้นและเป็นอิสระผู้หญิงดีออกหลายคนเริ่มต้นที่จะนำมาใช้ในทางปฏิบัติและเสื้อผ้าของพวกเขาเรียกร้อง แต่แฟชั่นของ Belle Epoque ยังคงซับซ้อนสไตล์หุ้มของศตวรรษที่ 19 การเปลี่ยนแปลงของแฟชั่นก็คิดไม่ถึงเพื่อใช้ตัดที่แตกต่างกันเป็นสิ่งที่ประสบความสำเร็จในฤดูกาลหนึ่งจากที่อื่น ๆ . เสียที่เห็นได้ชัดเจนและจับตาการบริโภคกำหนดแฟชั่นของทศวรรษและชุดของ couturiers ของเวลาที่มีอย่างไม่น่าเชื่อฟุ่มเฟือยหรูหราและ ทำอย่างระมัดระวัง curvaceous เงา S-เบนด์แฟชั่นที่โดดเด่นขึ้นมาจนถึงรอบปี 1908 รัดตัว S-โค้งถูกเจือมากแน่นที่เอวซึ่งบังคับให้สะโพกด้านหลังและอกโมโนหลบตาถูกผลักไปข้างหน้าในนกพิราบ pouter ผลกระทบการสร้างรูปร่าง S ในช่วงท้ายของทศวรรษนี้เงาแฟชั่นค่อย ๆ กลายเป็นค่อนข้างมากตรงและบางส่วนหนึ่งเป็นเพราะพอล Poiret ของเอวสูงสาย Directoire สั้น-อ้อมของเสื้อผ้า. Maison เฟิรน์เป็นแฟชั่นบ้านเป็นครั้งแรกที่จะนำเสนอผู้หญิงสูทเหมาะโดยตรง ในชายคู่และเสื้อผ้าในทางปฏิบัติมากและสง่างามอย่างมีสติสัมปชัญญะอย่างช้าก็กลายเป็นส่วนสำคัญของตู้เสื้อผ้าของสาว ๆ แต่งตัวดี. 1910s [แก้ไข] ชุดที่ออกแบบโดยพอล Poiret ในช่วงปีแรกของ 1910s เงาแฟชั่นกลายเป็นมากขึ้นอ่อน ของเหลวและอ่อนกว่าในศตวรรษที่ 19 เมื่อ Russes บัลเล่ต์ดำเนินการแยบยลในปารีสในปี 1910 ความนิยมสำหรับ Orientalism เกิด เสื้อผ้า Paul Poiret เป็นหนึ่งในนักออกแบบคนแรกที่แปลสมัยเข้าสู่โลกแฟชั่นนี้ ลูกค้า Poiret ถูกเปลี่ยนในครั้งเดียวเป็นสาวฮาเร็มในไหลกางเกงขายาว, ผ้าโพกหัวและสีสดใสและ geishas ในชุดกิโมโนที่แปลกใหม่ พอล Poiret ยังคิดค้นชุดแรกที่ผู้หญิงสามารถใส่ได้โดยไม่ต้องความช่วยเหลือของแม่บ้าน การเคลื่อนไหวแบบอาร์ตเดโคเริ่มโผล่ออกมาในเวลานี้และมีอิทธิพลที่เห็นได้ชัดในการออกแบบของ couturiers หลายเวลา หมวกสักหลาดง่ายผ้าโพกหัวและเมฆของ Tulle แทนที่รูปแบบของหมวกที่เป็นที่นิยมในศตวรรษที่ 20 นอกจากนี้ยังเป็นที่น่าสังเกตว่าแฟชั่นจริงครั้งแรกที่แสดงให้เห็นว่าถูกจัดในช่วงเวลานี้ในเวลาโดย Jeanne Paquin หนึ่งของ couturiers หญิงคนแรกซึ่งเป็นเสื้อผ้าปารีสแรกที่จะเปิดสาขาต่างประเทศในกรุงลอนดอน, บัวโนสไอเรส, และมาดริด. สอง ของนักออกแบบแฟชั่นที่มีอิทธิพลมากที่สุดของเวลามีฌาคส์ Doucet และมาเรียโน Fortuny นักออกแบบชาวฝรั่งเศสฌาคส์ Doucet เก่งซ้อนสีพาสเทลและชุดที่เยื่อบางอย่างประณีตของเขาแนะนำเรืองอิมเพรสของแสงที่สะท้อน ลูกค้าที่โดดเด่นของเขาไม่เคยสูญเสียรสชาติสำหรับสายของเหลวของเขาและบอบบางวัสดุเนื้อ ในขณะที่การเชื่อฟังคำสั่งเร่งด่วนที่เหลือเพียงเล็กน้อยที่จะจินตนาการของเสื้อผ้า, Doucet เป็นกระนั้นนักออกแบบของรสชาติอันยิ่งใหญ่และการเลือกปฏิบัติบทบาทหลายคนได้พยายามตั้งแต่ แต่ไม่ค่อยมีระดับ Doucet ของความสำเร็จ. เวนิซที่ใช้ออกแบบมาเรียโน Fortuny และ Madrazo เป็น รูปที่อยากรู้อยากเห็นที่มีความคล้ายคลึงกันน้อยมากในทุกเพศทุกวัย สำหรับการออกแบบเครื่องแต่งกายของเขาที่เขารู้สึกกระบวนการจีบพิเศษและเทคนิคการย้อมสีใหม่ เขาให้ชื่อ Delphos เพื่อชุดปลอกยึดมั่นของเขามานานแล้วว่าหยักสี เสื้อผ้าแต่ละคนได้ทำมาจากชิ้นส่วนของผ้าไหมที่ดีที่สุด, สีที่เป็นเอกลักษณ์ที่ได้มาโดย Immersions ซ้ำในสีย้อมที่มีเฉดสีที่มีนัยของแสงจันทร์หรือสะท้อนน้ำของทะเลสาบเวนิส ฟางเบรอตงแดงเม็กซิกันและสีครามจากตะวันออกไกลในหมู่ส่วนผสมที่ Fortuny ใช้ ในบรรดาสาวกจำนวนมากของเขาเป็นเอ็ดูเซ่, อิซาดอร่าดันแคน, คลีโอเดMérode, Marchesa Casati, Emilienne Alençonศิลปวัตถุและ Liane เด Pougy. การเปลี่ยนแปลงในการแต่งกายในช่วงสงครามโลกครั้งที่ถูกกำหนดขึ้นโดยการจำเป็นกว่าแฟชั่น ในฐานะที่เป็นผู้หญิงมากขึ้นและอื่น ๆ ถูกบังคับให้ทำงานที่พวกเขาเรียกร้องเป็นเสื้อผ้าที่เหมาะกับกิจกรรมใหม่ของพวกเขา กิจกรรมทางสังคมที่จะต้องมีการเลื่อนออกไปในความโปรดปรานของการนัดหมายเร่งด่วนและจำเป็นที่จะต้องเสียใจตัวเลขที่เพิ่มขึ้นของผู้ตายเข้าชมได้รับบาดเจ็บและแรงโน้มถ่วงทั่วไปของเวลาหมายความว่าสีเข้มกลายเป็นบรรทัดฐาน ดูขาวดำใหม่โผล่ออกมาว่าเป็นไม่คุ้นเคยกับหญิงสาวในสถานการณ์ที่สะดวกสบาย 1915 โดยกระโปรงแฟชั่นขึ้นมาเหนือข้อเท้าและต่อมาถึงกลางเดือนลูกวัว. ยุคทองของแฟชั่นฝรั่งเศส [แก้ไข] ช่วงระหว่างสงครามโลกครั้งที่สองมักจะคิดว่าเป็นยุคทองของแฟชั่นฝรั่งเศสเป็นหนึ่งในการเปลี่ยนแปลงที่ดีและ การปฏิรูป รถม้าถูกแทนที่ด้วยรถยนต์เจ้าชายและเจ้าหญิงหายไปครอบฟันของพวกเขาและแฟชั่นชั้นสูงพบลูกค้าใหม่ในการจัดอันดับของนักแสดงภาพยนตร์อเมริกันทายาทและภรรยาและบุตรสาวของครัวเรือนที่ร่ำรวย. ปี ค.ศ. 1920 [แก้ไข] แฟชั่นดาราฮอลลีวู้ดหลุยส์บรูคส์ไม่นานหลังจากนั้น สงครามโลกครั้งที่หนึ่งการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงมาเกี่ยวกับแฟชั่น Bouffant Coiffures ให้วิธีการ bobs สั้น, ชุดกับรถไฟยาวให้วิธีการข้างต้นเข่า pinafores corsets ถูกทอดทิ้งและหญิงที่ยืมเสื้อผ้าของพวกเขาจากตู้เสื้อผ้าชายและเลือกที่จะแต่งตัวเหมือนเด็กผู้ชาย แม้ว่าในตอนแรก couturiers หลายคนลังเลที่จะนำมาใช้ในรูปแบบกะเทยใหม่ที่พวกเขากอดพวกเขาด้วยใจจริงจากทั่ว 1925 bustless เงา waistless โผล่ออกมาและก้าวร้าวแต่งตัวลงถูกลดลงโดย boas ขนนก, เย็บปักถักร้อยและอุปกรณ์เสริมฉูดฉาด สไตล์วัยรุ่น (ที่รู้จักกันกับฝรั่งเศสเป็น 'Garconne' ดู) เป็นที่นิยมมากในหมู่หญิงสาว หมวกครอบถูกสวมใส่กันอย่างแพร่หลายและเป็นที่นิยมกีฬาที่มีทั้งชายและหญิงในช่วงทศวรรษที่ผ่านมามีนักออกแบบเช่น Jean Patou และ Coco Chanel ที่นิยมชมชอบดูสปอร์ตและแข็งแรง. Couturiere ดี Coco Chanel เป็นคนร่างใหญ่ในแฟชั่นในเวลาที่เป็น มากสำหรับบุคลิกของเธอเป็นแม่เหล็กสำหรับการออกแบบที่ทันสมัยและก้าวหน้าของเธอ ชาแนลช่วยให้ติดตลาดทรงผมบ๊อบ, ชุดสีดำเล็ก ๆ น้อย ๆ และการใช้เสื้อถักสำหรับเสื้อผ้าของผู้หญิงและยังยกระดับสถานะของทั้งเครื่องประดับเครื่องแต่งกายและเสื้อถัก. สองคนนักออกแบบฝรั่งเศสที่โดดเด่นของปี 1920 มี Jeanne Lanvin และฌอง Patou Jeanne Lanvin ที่เริ่มอาชีพของเธอในแฟชั่นเป็นหมวกที่ทำชุดที่สวยงามเช่นสำหรับลูกสาวคนเล็กของเธอมาร์เกอริว่าคนที่เริ่มต้นที่จะขอสำเนาและ Lanvin ได้เร็ว ๆ นี้ทำให้ชุดสำหรับคุณแม่ของพวกเขา ชื่อ Lanvin ปรากฏในรายงานประจำปีของแฟชั่นจากประมาณ 1901 เป็นต้นไป แต่ก็อยู่ในช่วงปี ค.ศ. 1920 ว่าเธอถึงจุดสูงสุดของความนิยมและความสำเร็จของเธอ สไตล์ Lanvin กอดลักษณะของเวลาที่มีการใช้ความชำนาญของการตัดที่ซับซ้อน, เย็บปักถักร้อยพราวและลูกปัดตกแต่งในที่มีแสงใสสีดอกไม้ที่ในที่สุดก็กลายเป็นเครื่องหมายการค้า Lanvin โดย 1,925 Lanvin ผลิตผลิตภัณฑ์ที่แตกต่างกันจำนวนมากรวมทั้งกีฬา, ขนสัตว์, ชุดชั้นใน, แฟชั่นผู้ชายและการออกแบบตกแต่งภายใน วิธีการทั่วโลกของเธอที่จะคาดเดารูปแบบแฟชั่นที่ทุกบ้านแฟชั่นร่วมสมัยขนาดใหญ่หลังจากนั้นก็จะนำมาใช้ในความพยายามของพวกเขาที่จะกระจาย รูปแบบของ Jean Patou ก็ไม่เคยหลัก แต่เต็มไปด้วยความคิดริเริ่มและโดดเด่นด้วยความเรียบง่ายการศึกษาซึ่งเป็นที่จะชนะเขามีชื่อเสียงโดยเฉพาะในตลาดอเมริกา หลายของเสื้อผ้าของเขาด้วยเส้นสะอาดของพวกเขาและลวดลายเรขาคณิตทอฟฟี่และส่วนผสมของความหรูหราและการปฏิบัติจริงได้รับการออกแบบเพื่อตอบสนองความนิยมใหม่สำหรับชีวิตกลางแจ้งและเบื่อความคล้ายคลึงกันที่โดดเด่นในการกีฬาที่ทันสมัย ผู้สนับสนุนที่มีชื่อเสียงที่สุดของสไตล์ของเขาคือซูซาน Lenglen แชมป์เทนนิสตำนาน. ในเสื้อผ้าบุรุษมีอารมณ์ที่เพิ่มขึ้นของความเป็นกันเองในหมู่ชาวอเมริกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งซึ่งถูกสะท้อนอยู่ในแฟชั่นที่เน้นความอ่อนเยาว์และความผ่อนคลาย ในอดีตที่ผ่านมามีการแต่งกายที่พิเศษสำหรับทุกเหตุการณ์ในวันสุภาพบุรุษแต่งตัวดี แต่ชายหนุ่มในช่วงปี ค.ศ. 1920 ไม่กลัวที่จะแสดงความอ่อนเยาว์ของพวกเขาเริ่มที่จะสวมใส่ชุดขนสัตว์นุ่มเดียวกันตลอดทั้งวัน แจ็คเก็ตสูทสั้นแทนที่แจ็คเก็ตยาวเก่าอดีตที่ผ่านมาซึ่งได้รับการสวมใส่ในขณะนี้เท่านั้นสำหรับโอกาสที่เป็นทางการ ผู้ชายมีความหลากหลายของเสื้อผ้ากีฬาที่มีให้รวมทั้งเสื้อและกางเกงขาสั้นที่รู้จักกันทั่วไปว่าเป็นกางเกง สำหรับตอนเย็นสวมทักซิโดสั้นกำลังเป็นที่นิยมมากขึ้นกว่าหางเสื้อโค้ทซึ่งถูกมองว่าเป็นสิ่งที่ล้าสมัย ตัดลอนดอนมีเส้นบางของแขนหลวมกระชับและไหล่เบาะสมบูรณ์โดยตัดอังกฤษ Scholte, เป็นที่นิยมมาก. รูปแบบแฟร์เกาะกลายเป็นที่นิยมมากสำหรับทั้งสองเพศ ส้น, ในเวลานั้นมักจะถูกกว่าสองนิ้วสูงและช่วยให้ติดตลาดรองเท้าสองโทนหนึ่งของเครื่องหมายการค้าของเธอ Salvatore Ferragamo และAndréเปรูจาสองของนักออกแบบที่มีอิทธิพลมากที่สุดและเป็นที่เคารพในรองเท้า ดาวหลาย [หนังเงียบ] s ที่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในช่วงปี ค.ศ. 1920 แฟชั่นบางทีสะดุดตาที่สุดหลุยส์บรูคส์กลอเรียสเวนสันและคอลลีนมัวร์ เฟซบุ๊คคาดการณ์ล่วงหน้าแฟชั่นของปี 1920 ค่อยมาจะหยุดหลังจากที่วอลล์สตรีทของปี 1929 และยอมจำนนต่อรูปแบบอนุรักษ์นิยมมากขึ้น ในขณะที่ดูวัยรุ่นยังคงเป็นปี 1930 มันหายไปอย่างรวดเร็วหลังจากนั้นแม้ว่าหมวกรูประฆังกินเวลาผ่าน 1933

































การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]
คัดลอก!
1880 [ แก้ไข ]

แฟชั่นสุภาพสตรีแห่งยุค : ภาพโดย Giovanni boldini ( 1845 – 1931 ) แสดง อลิซาเบธ วาร์ตัน เดร็กเซลใน 1905
ชุดสวมใส่โดยผู้หญิงที่ทันสมัยของ " เบลล์É poque " ( เบลล์É poque เป็นหนึ่งในยุคฝรั่งเศส ) เหล่านี้เป็นอย่างยอดเยี่ยมคล้ายกับผู้ที่สวมใส่ในความมั่งคั่งของ แฟชั่นผู้บุกเบิกชาร์ลส์เวิร์ท ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 19 ,ขอบเขตของอุตสาหกรรมแฟชั่นมี " ขยาย " ส่วนหนึ่งเนื่องจากมีเสถียรภาพมากขึ้นและอิสระไลฟ์สไตล์ผู้หญิงรวยหลายคนเริ่มยอมรับและปฏิบัติ เสื้อผ้าที่พวกเขาเรียกร้อง อย่างไรก็ตาม แฟชั่นของเบลล์É poque ยังคงบรรจงตกแต่งสไตล์ศตวรรษที่ 19 การเปลี่ยนแปลงของแฟชั่นคือที่เหลือเชื่อดังนั้นการใช้ที่แตกต่างกันทั้งหมดที่โดดเด่นหนึ่งฤดูกาลจากอื่น ๆ .

เด่นของเสียและเด่นการกำหนดแฟชั่นของทศวรรษและชุดของ couturiers ของเวลาเป็นอย่างฟุ่มเฟือย , หรูหรา , และไม่ควรทำ เงา s-bend curvaceous ครอบงำแฟชั่นจนถึงประมาณ 1900 .การ s-bend รัดตัวมากแน่นอยู่ที่เอวซึ่งบังคับสะโพกด้านหลังและหน้าโมโน หน้าอกถูกแทงไปข้างหน้าในอารมณ์โกรธนกพิราบผลสร้างรูปร่าง . ในช่วงปลายของทศวรรษภาพเงาแฟชั่นนี้ค่อยๆกลายเป็นตรงค่อนข้างมากและบาง ส่วนหนึ่งเนื่องจากพอล Poiret เอวสูงสั้นลงเลาะ directoire บรรทัดเสื้อผ้า

Maison เฟิรน์เป็นแฟชั่นบ้านก่อนเพื่อให้ผู้หญิงที่เหมาะกับใช้โดยตรงของชายคู่และมากในทางปฏิบัติและ soberly หรูหรางามๆ ก็จะกลายเป็นส่วนที่ขาดไม่ได้ในตู้เสื้อผ้าของผู้หญิงแต่งตัวดี

1900 [ แก้ไข ]

ชุดที่ออกแบบโดย Paul Poiret
ในช่วงต้นปีของปารีสแฟชั่น กลายร่างเงามาก ,ของเหลวและนุ่มกว่าในศตวรรษที่ 19 เมื่อบัลเลต์รัสเซียดำเนินการ Scheherazade ในปารีสในปี 1910 , ความนิยมสำหรับตะวันออกที่เกิด โดย Paul Poiret เสื้อผ้าเป็นหนึ่งในนักออกแบบครั้งแรกแปลสมัยนี้เข้าสู่โลกแฟชั่น ลูกค้าของ Poiret ครั้งกลายเป็นฮาเร็มผู้หญิง turbans และกางเกงขายาวถึงเข่า , ไหล , สีสันสดใส แปลกใหม่ และเกอิชาในชุดกิโมโนพอล Poiret ยังคิดชุดแรกที่ผู้หญิงสามารถใส่ได้โดยไม่ต้องช่วยเหลือของแม่บ้าน Art Deco การเคลื่อนไหวเริ่มโผล่ออกมาในเวลานี้ และอิทธิพลของปัจจัยในการออกแบบของหลาย couturiers ของเวลา ง่ายรู้สึกหมวก turbans และเมฆของ Tulle แทนที่รูปแบบของหมวกความนิยมในศตวรรษที่ 20มันยังเด่นที่แสดงแฟชั่นจริง ก่อนถูกจัดในช่วงเวลานี้ในเวลา โดย เจนนี่ แพควิน หนึ่งใน couturiers หญิงคนแรก ที่ยังเป็นคนแรกที่ปารีส นักออกแบบเสื้อผ้าที่จะเปิดสาขาต่างประเทศในลอนดอน , บัวโนสไอเรส และ มาดริด

สองของมีอิทธิพลมากที่สุดออกแบบแฟชั่นของเวลาเป็น doucet ฌาคส์ และ มาเรียโน่ fortuny .นักออกแบบชาวฝรั่งเศส Jacques doucet excelled ในสีดินสอสีและความละเอียด gossamery ซ้อนชุดแนะนำที่ประทับใจมีแสงที่สะท้อนกลับ ลูกค้าของเขาโดดเด่นไม่แพ้รสชาติของเส้นของเหลวและบอบบาง , วัสดุโปร่ง บาง และเนื้อดี . ในขณะที่ทำตามหน้าที่ ที่เหลือๆ ให้จินตนาการของนักออกแบบเสื้อผ้า ,doucet คืออย่างไรก็ตามนักออกแบบของรสชาติอันยิ่งใหญ่และการเลือกปฏิบัติ , บทบาทที่หลายคนได้พยายามมานานแล้ว แต่ไม่ค่อย doucet กับระดับของความสำเร็จ

เวนิสจากนักออกแบบ Mariano fortuny Y madrazo เป็นรูปที่ขี้สงสัย กับน้อยมากกับวัยใด สำหรับการออกแบบชุดเขารู้สึกพิเศษจีบ กระบวนการใหม่เทคนิคการย้อมสี .เขาชื่อ เดลโฟสของเขายาวติดฝักชุดที่หยักด้วยสี เสื้อผ้าแต่ละถูกสร้างขึ้นด้วยชิ้นส่วนของผ้าไหมที่ดีที่สุดของเฉพาะสีที่ได้มาโดยจุ่มในสีที่มีเฉดสีที่เป็นซ้ำหรือคล้ายแสงจันทร์สะท้อนน้ำของเวนิสลากูน หลีฟาง Breton , เม็กซิกันและสีครามจากตะวันออกของ fortuny ส่วนผสมที่ใช้ ในหมู่สาวกของเขามากมายถูก Eleonora duse โดล่า ดันแคน , CL é o de M é rode , marchesa ขาดสติÉ milienne , d'alen 5 บน และ Liane de pougy

การแต่งระหว่างสงครามโลกครั้งที่หนึ่งเป็น dictated โดยความจำเป็นมากกว่าแฟชั่น เป็นผู้หญิงมากขึ้นและถูกบังคับให้ทำงานพวกเขาต้องการเสื้อผ้าที่เหมาะกับกิจกรรมใหม่ของพวกเขา เหตุการณ์ที่สังคมจะต้องถูกเลื่อนออกไปในความโปรดปรานของการเพิ่มนัดหมายและต้องไว้ทุกข์ ตัวเลขที่เพิ่มขึ้นของตาย เยี่ยมผู้บาดเจ็บ และทั่วไปแรงโน้มถ่วงของเวลาหมายความว่าสีเข้มกลายเป็นบรรทัดฐาน ดูภาพขาวดำ เกิด ใหม่ ที่ไม่คุ้นเคยกับผู้หญิงในสถานการณ์ที่สบายโดย 1915 แฟชั่นกระโปรงขึ้นมาเหนือข้อเท้า จากนั้นก็ให้ลูกวัวกลาง

ยุคทองของแฟชั่นฝรั่งเศส [ แก้ไข ]
ช่วงสงครามโลกครั้งที่สองระหว่างที่มักจะถือว่าเป็นยุคทองของแฟชั่นฝรั่งเศส เป็นหนึ่งในการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่และการปฏิรูป รถม้าถูกแทนที่โดยรถยนต์ , เจ้าชายและเจ้าหญิงสูญเสียมงกุฎและ HAUTE COUTURE พบลูกค้าใหม่ในรายชื่อนักแสดงภาพยนตร์ทายาทที่โดดเด่นที่สุกอเมริกันและภรรยาและบุตรสาวของนักอุตสาหกรรมผู้มั่งคั่ง

1920 [ แก้ไข ]

แฟชั่น Hollywood ดาราหลุยส์บรูคส์
หลังจากสงครามโลกครั้งที่ 1 การเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงมาเกี่ยวกับในแฟชั่น ทรงบาน coiffures ให้สั้นเกินไป bobs , ชุดรถไฟให้วิธียาวเหนือเข่า pinafores .ชุดถูกทอดทิ้งและหญิงยืมเสื้อผ้าจากตู้เสื้อผ้าของผู้ชาย และเลือกที่จะแต่งตัวเหมือนผู้ชาย ถึงแม้ว่าในตอนแรก หลาย couturiers ไม่เต็มใจที่จะใช้สไตล์แบบสองเพศใหม่ที่พวกเขากอดเขาด้วยใจจริงจากรอบ 1925 . เป็น bustless เงาซึ่งไม่มีเอว เกิดขึ้นและก้าวร้าว ดุด่าก็ลดลงโดยขนนกงูเหลือม , เย็บปักถักร้อย , อุปกรณ์และโอ้อวดลักษณะ flapper ( รู้จักฝรั่งเศสในฐานะ ' Gar ' รวมถึงพี่ดู ) กลายเป็นที่นิยมมากในหมู่สาวๆ หมวกไหมพรมหมวกที่สวมใส่กันอย่างแพร่หลาย และชุดกีฬากลายเป็นที่นิยมกับทั้งชายและหญิง ในช่วงทศวรรษ กับนักออกแบบเช่น Patou Coco Chanel และนิยมดู sporty และแข็งแรง

ดี couturi è re Coco Chanel เป็นหลักคิดในแฟชั่นในเวลานี้มากสำหรับบุคลิกภาพแม่เหล็กของเธอขณะที่เธอเก๋และการออกแบบที่ก้าวหน้า Chanel ช่วยเป็นที่นิยมทรงผมบ๊อบ ชุดสีดำเล็ก ๆ และใช้เสื้อถักเสื้อผ้าสตรีและยกระดับสถานะของเครื่องแต่งกายเครื่องประดับและเสื้อถัก

อีกสองคนเด่นฝรั่งเศสออกแบบของ 1920 และถูก Jeanne Lanvin Patou . Lanvin Jeanne ,ที่เริ่มอาชีพของเธอในแฟชั่นเป็นช่างทำหมวกผู้หญิงทำให้ชุดสวยของเธอ Marguerite ลูกสาวที่ผู้คนเริ่มที่จะขอสำเนาและ Lanvin ทันทีทำให้ชุดสำหรับคุณแม่ของพวกเขา ชื่อ Lanvin จะปรากฏขึ้นในแฟชั่นประจำปีเกี่ยวกับ 1901 เป็นต้นมา แต่ในช่วงปี ค.ศ. 1920 ว่าเธอถึงจุดสูงสุดของความนิยมและความสำเร็จ
การแปล กรุณารอสักครู่..
 
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.

Copyright ©2024 I Love Translation. All reserved.

E-mail: