At first he couldn't stand the grin

At first he couldn't stand the grinning blond boy. Sasuke just couldn't understand what in the world Naruto seemed to be so happy about all the time. They lived in a crowded orphanage ran by nuns that just couldn't find it in their hearts to refuse to take in orphans no matter how scarce their resources were. There were days when all they had to eat was a piece of bread and watered-down milk. Naruto wasn't the brightest bulb and he often got made fun of by the other kids. But instead of getting mad or cry he would just smile brightly and go on with his day like nothing had happened.

Sasuke, who had lost all faith in humanity, kept to himself and his death glares and sharp tongue kept everyone away from him. That is everyone but the stupid blond who loved to parade around the orphanage telling everyone that he was going to be president of the country when he grew up.

Naruto kept at it until he chipped off some of the ice around the scowling child. Slowly he wormed his way into Sasuke's heart and they became friends. Although it was hard to tell since both of them were too proud to admit it and were at each other's throat all the time. They met Sakura when they were both twelve. She was the daughter of one of the women who volunteered at the orphanage. Sakura was just as energetic and loud as Naruto and rather bossy, so when she decided that she wanted to make the two boys her playmates they had no choice but to comply.

From then on Sasuke always got dragged into whatever activities the two loudmouths planned. And so they were inseparable all throughout grade school and high school, but since nothing lasts forever Sakura and Naruto ended up falling in love. Without meaning to, they left Sasuke, who had no other friends or family, behind. Seeing his two friends so happy together sometimes made Sasuke wonder what it would feel like to have a special someone by his side.

Sasuke shook his head as if to clear his mind of his previous thoughts and his eyes landed on the garbage bag sitting next to him on the bench. His curiosity got the best of him and he reached into the bag to pull out the letter Gaara had thrown out. He was rather curious to know what a girl who had refused to sleep with Gaara would tell him on a letter. He smoothed out the piece of crumpled paper and started reading.

He was no graphologist but he could tell that whoever wrote this letter was a very shy person. The small characters written with the utmost care were a clear indication of that. Sasuke was almost sure that the letter he was now holding was the fruit of a few drafts. The letter was nothing spectacular, just the girl thanking Gaara for some flowers and apologizing for not being able to see him off when he left. It seemed that the dad was rather strict.

Sasuke didn't know how he got so engrossed in such a short and simple letter. Maybe it was the innocence and sincerity evident in every word or maybe it was just that this letter was very different from the ones he received from his fan girls. Those letters bordered on blatant sexual harassment. Sasuke had stopped opening them since the fan girls had taken to including very suggestive pictures of themselves and revealing undergarments with their letters.

When Sasuke retired to his tent he found himself once again staring at the crumpled letter that he had "unintentionally" slipped in his pocket. He decided that writing a reply to the moron would rid him of thoughts of the letter that now laid at the bottom of his trashcan. After writing back to Naruto he went to bed and tried to sleep, but the stupid letter kept haunting his thoughts. With a groan he threw his blanket aside and got up from the narrow and rather uncomfortable bed.

"Damn it all to hell," he mumbled as he sat down in front of the small table that served as his desk and took pen to paper once again.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในตอนแรก เขาไม่ยืนเด็กทอง grinning คุณเพียงไม่สามารถเข้าใจอะไรในโลกที่นารูโตะดูเหมือนจะให้ความสุขตลอดเวลา พวกเขาอาศัยอยู่ในที่แออัดพินวิ่งตามแม่ชีที่เพียงไม่สามารถพบในหัวใจของพวกเขาจะปฏิเสธจะไม่ปรากฏว่าการขาดแคลนทรัพยากรของตนได้ วันที่เมื่อทั้งหมดที่พวกเขากินเป็นชิ้นของขนมปังและนมปลอมได้ นารูโตะไม่ได้หลอดไฟที่สว่างมากที่สุด และเขามักจะได้ทำสนุกของเด็กอื่น ๆ แต่แทนที่จะได้รับบ้าหรือร้อง เขาจะเพียงแค่ยิ้มสดใส และไปกับวันของเขาเหมือนไม่มีอะไรเกิดศัตรู ผู้ศรัทธาทั้งหมดในมนุษยชาติ เก็บไว้กับตัวเอง และ glares ตาย และลิ้นคมเก็บไว้ให้กับพระองค์ทุกคน ที่มีแต่สีทองโง่ที่รักการเดินแห่รอบนิธิบอกทุกคนที่เขากำลังจะเป็นประธานาธิบดีของประเทศเมื่อเขาเติบโตขึ้น ทุกคนนารูโตะเก็บได้จนกว่าเขาบิ่นออกของน้ำแข็งรอบ ๆ เด็ก scowling ช้าเขา wormed เขาเข้าไปในหัวใจของคุณ และพวกเขาเป็นเพื่อน ถึงแม้ว่ามันยากที่จะบอกเนื่องจากทั้งสองอย่างได้เห่อไปยอมรับมัน และอยู่ในคอของผู้อื่นตลอดเวลา พวกเขาได้พบซากุระเมื่อพวกเขาทั้งสอง twelve เธอเป็นลูกสาวของผู้หญิงที่ volunteered ที่มูลนิธิสงเคราะห์เด็ก ซากุระไม่ เป็นมีพลัง และเสียงเป็นนารูโตะ และค่อนข้าง bossy ดังนั้นเมื่อเธอตัดสินใจว่า เธอต้องการให้เด็กผู้ชายสอง playmates ของเธอ พวกเขามีทางเลือกไม่เพียง แต่ เพื่อให้สอดคล้องดังนั้นศัตรูเสมอได้ลากเป็นสิ่งที่ทั้งสองแผน loudmouths และเพื่อให้พวกเขาต่อ ทั้งโรงเรียนประถมและมัธยม แต่เนื่อง จากไม่มีเวลาตลอดซากุระและนารูโตะสิ้นสุดขึ้นอยู่ในความรัก ไม่ มีความหมาย พวกเขาทิ้งคุณ ที่มีเพื่อนหรือครอบครัว อื่น ๆ ไม่หลัง เห็นเพื่อนของเขาทั้งสองมีความสุขด้วยกันบางครั้งทำคุณสงสัยอะไรก็จะรู้สึกว่าต้องมีพิเศษคนเคียงข้างเขาคุณจับศีรษะของเขากับการล้างจิตใจของเขาตาที่ดินบนถุงขยะที่นั่งบนม้านั่งถัดจากเขาและความคิดของเขาก่อนหน้านี้ เห็นเขาได้ดีสุดของเขา และเขาถึงลงในถุงเพื่อดึงจดหมาย Gaara ได้โยนออก กำลังอยากรู้อยากเห็นแต่รู้ว่าสาวได้ปฏิเสธที่จะนอนกับ Gaara จะบอกในจดหมาย เขาโค้งออกชิ้นส่วนของกระดาษยับ และเริ่มอ่านเขาไม่ graphologist แต่เขาไม่บอกว่า เขียนจดหมายนี้เป็นคนขี้อายมาก ตัวอักษรขนาดเล็กที่เขียน ด้วยการดูแลที่สูงสุดได้บ่งชี้ชัดเจนว่า ศัตรูเกือบจะแน่ใจว่า จดหมายที่เขาได้จับเป็นผลไม้ของร่างบาง ตัวอักษรมีอะไรงดงาม เพียงสาวยัง Gaara สำหรับดอกไม้บาง และ apologizing สำหรับไม่เห็นเขาออกเมื่อเขาทิ้ง ดูเหมือนว่า พ่อจะถูกค่อนข้างเข้มงวดคุณไม่รู้ว่าเขามีดังนั้นหมกมุ่นอยู่เช่นตัวอักษรสั้น และง่าย บางทีมันเป็นความบริสุทธิ์และจริงใจในทุกคำ หรือบางทีก็เพียงว่า จดหมายนี้ถูกมากแตกต่างจากเขาได้รับจากแฟนสาวของเขา ตัวอักษรเหล่านั้นล้อมรอบบนมุทะลุล่วงละเมิดทางเพศ คุณได้หยุดเปิดเนื่องจากแฟนสาวได้ถ่ายรวมมากถึงภาพของตัวเอง และเปิดเผย undergarments ด้วยตัวของพวกเขาเมื่อคุณถอนการเต็นท์ของเขา เขาพบตัวเองจ้องตัวอักษรยับที่มีเล็ดรอด "ตั้งใจ" ในกระเป๋าของเขา อีกครั้ง เขาตัดสินใจว่า เขียนตอบกลับไปปัญญาอ่อนต้องกำจัดเขาความคิดของตัวอักษรที่ตอนนี้ วางที่ด้านล่างของเขา trashcan หลังจากเขียนไปนารูโตะ เขานอน และพยายามนอน แต่ตัวอักษรโง่เก็บไว้เจ็บความคิดของเขา กับพันธุ์ร็อกหน้าย่นเขาโยนครอบคลุมเขาไว้ และมีค่าจากแคบ และค่อนข้างอึดอัด"ไอ้มันทั้งหมดไปนรก เขา mumbled ขณะที่เขานั่งลงหน้าตารางขนาดเล็กที่เป็นโต๊ะของเขา และเอาปากกากับกระดาษอีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอนแรกเขาไม่สามารถยืนเด็กสีทองยิ้ม ซาสึเกะก็ไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่ในโลกนารูโตะดูเหมือนจะมีความสุขมากเกี่ยวกับทุกเวลา พวกเขาอาศัยอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าวิ่งแออัดโดยแม่ชีที่ไม่สามารถหาได้ในหัวใจของพวกเขาที่จะปฏิเสธที่จะใช้ในเด็กกำพร้าไม่ว่าวิธีการขาดแคลนทรัพยากรของพวกเขา มีวันเมื่อพวกเขาจะต้องกินเป็นชิ้นส่วนของขนมปังและรดน้ำลงนมได้ นารูโตะไม่ได้เป็นหลอดไฟที่สว่างและเขามักจะได้รับการทำโดยความสนุกของเด็กคนอื่น ๆ แต่แทนที่จะได้รับบ้าหรือร้องไห้เขาก็จะยิ้มสดใสและไปกับวันของเขาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นซาสึเกะที่ต้องสูญเสียความเชื่อมั่นในความเป็นมนุษย์, เก็บไว้ให้ตัวเองและจ้องการตายของเขาและลิ้นคมชัดเก็บไว้ทุกคนออกไปจากเขา นั่นคือทุกคน แต่ผมบลอนด์โง่ที่รักที่จะแห่ไปรอบ ๆ สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าบอกทุกคนว่าเขาจะเป็นประธานาธิบดีของประเทศเมื่อเขาเติบโตขึ้นมาเก็บไว้ที่นารูโตะก็จนกว่าเขาจะบิ่นปิดบางส่วนของน้ำแข็งรอบเด็กหน้าบึ้ง เขาค่อยๆ wormed ทางของเขาเข้าไปในหัวใจของซาสึเกะและพวกเขากลายเป็นเพื่อนกัน แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องยากที่จะบอกได้เนื่องจากทั้งสองของพวกเขาเป็นความภาคภูมิใจเกินไปที่จะยอมรับมันและอยู่ในลำคอของกันและกันตลอดเวลา พวกเขาพบซากุระเมื่อพวกเขาทั้งสิบสอง เธอเป็นลูกสาวของผู้หญิงคนหนึ่งที่อาสาที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ซากุระเป็นเพียงเป็นพลังและดังเป็นนารูโตะและค่อนข้างเจ้ากี้เจ้าการดังนั้นเมื่อเธอตัดสินใจว่าเธออยากจะทำให้เด็กชายสองคนเพื่อน ๆ ของเธอที่พวกเขาไม่มีทางเลือกนอกจากจะต้องปฏิบัติต่อจากนั้นซาสึเกะเสมอได้ลากเข้าไปในสิ่งที่กิจกรรมที่สอง loudmouths วางแผน และเพื่อให้พวกเขาแยกออกไม่ได้ทั้งหมดทั่วทั้งโรงเรียนชั้นประถมศึกษาและโรงเรียนมัธยม แต่เนื่องจากไม่มีอะไรเป็นอมตะซากุระและนารูโตะจบลงด้วยการตกหลุมรัก โดยไม่ต้องมีความหมายกับพวกเขาออกจากซาสึเกะที่ไม่มีเพื่อนคนอื่น ๆ หรือคนในครอบครัวที่อยู่เบื้องหลัง เห็นเพื่อนทั้งสองคนของเขามีความสุขด้วยกันบางครั้งทำให้ซาสึเกะสงสัยว่ามันจะรู้สึกเหมือนจะมีคนพิเศษโดยด้านข้างของเขาซาสึเกะส่ายหัวราวกับจะล้างใจของเขาในความคิดของเขาก่อนหน้าและดวงตาของเขาลงบนถุงขยะนั่งถัดจาก เขาอยู่บนม้านั่ง อยากรู้อยากเห็นของเขาได้ดีที่สุดของเขาและเขาไปถึงลงในถุงที่จะดึงออกจดหมายกาอาระได้โยนออกมา เขาเป็นคนที่ค่อนข้างขี้สงสัยที่จะรู้ว่าผู้หญิงที่ได้ปฏิเสธที่จะหลับนอนกับกาอาระจะบอกเขาในจดหมาย เขาเรียบออกชิ้นส่วนของกระดาษยู่ยี่และเริ่มอ่านเขาก็ไม่ graphologist แต่เขาสามารถบอกได้ว่าใครก็ตามที่เขียนจดหมายฉบับนี้เป็นคนที่ขี้อายมาก ตัวอักษรขนาดเล็กที่เขียนด้วยความระมัดระวังสูงสุดเป็นข้อบ่งชี้ที่ชัดเจนว่า ซาสึเกะก็เกือบจะแน่ใจว่าจดหมายตอนนี้เขาถือเป็นผลไม้ของร่างบาง ตัวอักษรที่ไม่ได้เป็นอะไรที่งดงามเพียงแค่ผู้หญิงขอบคุณกาอาระสำหรับดอกไม้และขอโทษที่ไม่สามารถที่จะเห็นเขาออกเมื่อเขาออกจาก ดูเหมือนว่าพ่อค่อนข้างเข้มงวดซาสึเกะไม่ทราบว่าเขาได้หมกมุ่นดังนั้นในจดหมายสั้นและง่าย บางทีมันอาจจะเป็นความไร้เดียงสาและความจริงใจเห็นได้ชัดในทุกคำพูดหรือบางทีมันอาจจะเป็นเพียงว่าจดหมายฉบับนี้มีความแตกต่างจากคนที่เขาได้รับจากสาว ๆ แฟนคลับของเขา ตัวอักษรเหล่านั้นเป้นล่วงละเมิดทางเพศที่เห็นได้ชัด ซาสึเกะได้หยุดการเปิดพวกเขาตั้งแต่สาว ๆ แฟนคลับได้นำไปรวมถึงภาพการชี้นำของตัวเองและเผยให้เห็นชุดชั้นในที่มีตัวอักษรของพวกเขาเมื่อซาสึเกะออกไปเต็นท์ของเขาพบตัวเองอีกครั้งหนึ่งที่จ้องมองที่ตัวอักษรตัวยู่ยี่ว่าเขามี "ไม่ตั้งใจ" ลดลงในของเขา กระเป๋าเสื้อ เขาจึงตัดสินใจว่าการเขียนตอบกลับปัญญาอ่อนจะกำจัดเขาของความคิดของตัวอักษรที่ตอนนี้วางไว้ที่ด้านล่างของถังขยะของเขา หลังจากที่เขียนกลับไปนารูโตะเขาเดินไปที่เตียงและพยายามที่จะนอนหลับ แต่ตัวอักษรที่โง่เก็บไว้ครอบงำความคิดของเขา ด้วยความโหยหวนเขาโยนผ้าห่มกันและลุกขึ้นจากเตียงนอนแคบ ๆ และค่อนข้างอึดอัด"ประณามมันทั้งหมดไปลงนรก" เขาพึมพำในขณะที่เขานั่งลงหน้าโต๊ะเล็ก ๆ ที่ทำหน้าที่เป็นโต๊ะทำงานของเขาและเอาปากกากับกระดาษครั้งเดียว อีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนแรกเขาไม่สามารถยืนยิ้มให้เด็กชายผมบลอนด์ ซาสึเกะก็ไม่ได้เข้าใจอะไรในโลกนารุโตะดูจะมีความสุขตลอดเวลา พวกเขาอาศัยอยู่ในบ้านเด็กกำพร้าที่แออัด รัน โดยแม่ชี ที่ไม่สามารถหาได้ในหัวใจของพวกเขาที่จะปฏิเสธการรับเด็กกำพร้าไม่ว่าขาดแคลนทรัพยากรของตนเองได้ มีวันเมื่อพวกเขากินเป็นชิ้นของขนมปังและรดน้ำลงในนมนารูโตะไม่ได้เป็นหลอดไฟสว่างและเขามักจะโดนแกล้งจากเด็กอื่น ๆ แต่แทนที่จะโมโหหรือร้องไห้เขาก็จะยิ้มอย่างสดใส และไปได้กับเขาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ซาสึเกะที่ได้สูญเสียความเชื่อในมนุษย์ เก็บตัวและความตายของเขาและสายตาคมลิ้นเก็บไว้ทุกคนไปจากเขานั่นคือทุกคนแต่ผมบลอนด์โง่ที่ชอบแห่รอบเด็กกำพร้า บอกทุกคนว่า เขาจะเป็นประธานาธิบดีของประเทศ เมื่อเขาโตขึ้น นารูโตะ

เก็บมันจนกว่าเขาบิ่นออกบางส่วนของน้ำแข็งรอบๆหน้าบึ้งสิคะลูก ค่อยๆเขา wormed ทางของเขาเข้าไปในหัวใจของซาสึเกะ และพวกเขาก็กลายมาเป็นเพื่อนกันถึงแม้ว่ามันจะยากที่จะบอกเมื่อทั้งคู่หยิ่งเกินกว่าที่จะยอมรับมัน และทะเลาะกันตลอดเวลา พวกเขาเจอซากุระ เมื่อพวกเขาทั้งสิบสองคน เธอเป็นลูกสาวของหนึ่งในผู้หญิงที่เป็นอาสาสมัครที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ซากุระกำลังจะแรง และดัง นารูโตะและค่อนข้างเจ้ากี้เจ้าการ ,ดังนั้นเมื่อเธอตัดสินใจที่เธอต้องการที่จะให้เด็กสองคนของเธอเพื่อนเล่นพวกเขาไม่มีทางเลือก แต่ที่จะปฏิบัติตาม

จากนั้นซาสึเกะก็ลากเข้าไปในกิจกรรมที่ 2 loudmouths วางแผน และเพื่อให้พวกเขาแยกออกจากกันไม่ได้ตลอดประถมและมัธยม แต่ไม่มีอะไรคงอยู่ตลอดไป ซากุระและนารุโตะก็ตกหลุมรัก โดยไม่ตั้งใจ พวกเขาออกจากซาสึเกะ ,ใครไม่มีเพื่อน ๆหรือครอบครัวไว้เบื้องหลัง เห็นเพื่อนสองคนมีความสุขด้วยกัน บางครั้งก็ทำให้ซาสึเกะ สงสัยว่ามันจะรู้สึกเหมือนมีใครบางคนที่พิเศษอยู่ข้างๆ

ซาสึเกะส่ายหัวราวกับจะชัดเจน จิตใจของเขาก่อนหน้านี้ความคิดและสายตาของเขาลงในถุงขยะ นั่งอยู่ข้างๆ บนม้านั่งความอยากรู้อยากเห็นของเขาได้เป็นอย่างดี เขา และ เขาล้วงไปในถุงดึงออกจดหมายกาอาระได้โยนออก เขาค่อนข้างสงสัยว่าผู้หญิงที่เคยปฏิเสธที่จะนอนกับกาอาระจะบอกในจดหมาย เขาเรียบออกชิ้นส่วนของกระดาษยู่ยี่ และเริ่มอ่าน

เขาไม่ graphologist แต่เขาสามารถบอกได้ว่าใครก็ตามที่เขียนจดหมายนี้เป็นคนที่ขี้อายมากเล็กอักขระเขียนด้วยความระมัดระวังเป็นข้อบ่งชี้ที่ชัดเจนว่า ซาสึเกะก็เกือบจะแน่ใจว่า จดหมายที่เขากำลังถือผลในไม่กี่ขั้นตอน จดหมายก็ไม่มีอะไรตื่นเต้น แค่สาวขอบคุณกาอาระสำหรับดอกไม้และขอโทษที่ไม่สามารถเห็นเขาออกเมื่อเขาจากไป ดูเหมือนว่าพ่อ

ค่อนข้างเคร่งครัดซาสึเกะไม่ได้รู้ว่าเขาก็หมกมุ่นอยู่ในจดหมายสั้นและง่าย บางทีอาจเป็นเพราะความไร้เดียงสาและความจริงใจชัดเจนในทุกถ้อยคำ หรือบางที มันอาจจะเป็นแค่ว่าจดหมายฉบับนี้ถูกมากแตกต่างจากที่เขาได้รับจากสาวๆแฟนคลับของเขา ตัวอักษรเหล่านั้นเป้เป็นการล่วงละเมิดทางเพศซาสึเกะหยุดเปิดตั้งแต่แฟนหญิงมีถ่ายรวมมากคล้ายรูปตัวเอง และเปิดเผยไว้ด้วยตัวอักษรของพวกเขา .

เมื่อซาสึเกะเข้าเต็นท์ เขาพบตัวเองอีกครั้งจ้องมองขยำจดหมายที่เขา " ไม่ได้ตั้งใจ " ลื่นในกระเป๋าของเขาเขาตัดสินใจเขียนตอบกลับปัญญาอ่อนจะกำจัดเขา ความคิดของจดหมายที่ตอนนี้นอนอยู่ที่ก้นถังขยะของเขา หลังจากเขียนกลับไปนารูโตะเขาไปที่เตียงและพยายามที่จะนอนหลับ แต่จดหมายงี่เง่าคอยหลอกหลอนในความคิดของเขา โหยหวน เขาขว้างผ้าห่มของเขาออกไป และลุกจากเตียงแคบและอึดอัดใจ

" มันทั้งหมดไปยังนรก" เขาพึมพำ ขณะที่เขานั่งลงหน้าโต๊ะเล็กที่ทำหน้าที่เป็นโต๊ะของเขาและเอาปากกากับกระดาษอีกครั้ง