Preamble Please allow me to preface

Preamble
Please allow me to preface my talk with a few explanatory and precautionary
remarks. I know that I am addressing an assembly of English- language teachers,
and my credentials may not quite fit in with the occasion: I served as Professor of
German at Silpakorn University until my retirement, (although I may have taught
English at certain points of my professional career.) But to seek leave to resort to an
autobiographical approach is not necessarily a kind of self-indulgence, and you will
soon find out how this relates to the topic of my address. Although I took a Ph.D. from
a German University, it was the British who first taught me German. Most of the
professors and lecturers in German at Cambridge University, where I studied for my
first degree in Modern Languages, had served in the Second World War. They had
fought the Germans. But I never heard a single nasty word about the Germans. On
the contrary they were doing their best to convince their students of the value of
studying German language, culture and literature. For me, I was convinced, and did
not take long to make up my mind to cross over to Germany for my graduate studies.
Conviction is the key word, and I consider it worthwhile to share that conviction with
my colleagues in the field of English-language teaching in the hope that crosscultural
experiences of this kind are transferable. The present speech is an extension

* Professor Dr.Chetana Nagavajara
วารสารศิลปศาสตร
ปที่ 1 ฉบับที่ 1 เดือนกรกฎาคม-ธันวาคม 2552
2
and an elaboration of an earlier paper in German, which I delivered at the GoetheInstitut
in Munich on 9 May 2006, of which an English version is also available under
the title 4On the Power, Powerlessness and Omnipotence of Language: From Oral
Culture through Written Culture to Media Domination5.1
The paper has been
distributed to the members of the audience, and I shall refer to it occasionally. It
contains memorable quotations which I have found convincing and which I would like
to share with you.
Football as a Paradigm of Change
While dwelling on my British apprentice years, I recall my first reading of
Shakespeare7s King Lear and how I was flabbergasted by one particular passage
from Act I, scene iv, when Kent, Lear7s loyal courtier, lashed out at Oswald, Goneril7s
steward, for being disrespectful to Lear, by calling the latter : 4You base football
player!5 . I did play football at school, and even in the late 1950s, football had already
become a well-recognized international game. By chance I was at that time preparing
for my university entrance at a tutorial college in Manchester, and the two football
teams, which are both world-famous today, were already among the leading clubs of
Europe. Football players were enjoying some kind of national status, far removed
from their abject conditions in the Shakespearean age. Then came an event that
heightened the status of football players even more: they moved from the status of
sport heroes to tragic heroes. On their way back home from a match in Belgrade, the
Manchester United team made a brief stopover in Munich, and their plane crashed

1
Silpakorn University International Journal, Vol.7, 2007, pp. 89-111.
วารสารศิลปศาสตร
ปที่ 1 ฉบับที่ 1 เดือนกรกฎาคม-ธันวาคม 2552
3
on taking off from Munich Airport. Altogether 21 passengers perished, 7 of them were
Manchester United players. Many players were severely injured. It looked as though
the team would never rise again.
But that was not to be. The surviving players were determined to continue to
play further matches. And a wonder happened. They reached the English final that
year, and though they lost, they were celebrated as national heroes. Who would have
believed that they should have come that far? The Mancunian legend has since
impressed itself upon the memory of many people, including foreigners like myself.
Manchester for us stands for honour, dignity and willpower. That tragic day was 6
February 1958, and that day has become a remembrance day, on which people
would pay tribute to those heroes A both those who died and those who survived.
One particular tribute is most touching: 4I7m a grown man of nearly 70, but it still
brings tears to my eyes when the 6th February comes round each year.5 2
Even we outsiders should not hesitate to ask the question as to what has
happened to international football in the meantime. Can we hold those involved in the
football business (for it has become a business) in high esteem as we do with those
heroes of 1958? Manchester is a good test case. In the age of globalization in which
we can watch live matches on television any time and any place and in which football
players can become millionaires who, alas, can be bought and sold like commodities,
has Manchester lived up to its heroic stature of 1958? Has Manchester (in this case,
Manchester City) not stooped so low as to consort with a foreign politician-cum-

2
)1958 : ,This was the cream of our crop.1 2
http://news.bbc.co.uk/onthisday/hi/witness/february/6/newsid_2705000/27051...24/01/2007
วารสารศิลปศาสตร
ปที่ 1 ฉบับที่ 1 เดือนกรกฎาคม-ธันวาคม 2552
4
tycoon with a dubious record? The immortal Shakespeare does not date, for we can
amend the denunciation a little by saying : 4You base football club owner!5
The Confidence of the Artificial
The 1950s were also a landmark in sound technology. Recording as well as
sound engineering had been making great advances, including stereophony and
particularly 4high fidelity5, which was becoming a household word for music-lovers.
Hi-Fi technology was supportive of the promotion of classical music, for recorded
music was considered to be highly faithful to the original, almost an equal of a live
performance. There was an element of modesty inherent in this wonderful technology,
for it recognized the primacy of the original, and its ambition was not to supplant the
original. People with Hi-Fi equipment at home still went to live concerts and regarded
recorded music as a supplement to, and an enhancement of, live performances.
Things may have changed in the meantime. Our society has since become spoiled
with all kinds of gadgetry and most of us have become just smug consumers. (I have,
in another paper entitled 4Music-Making versus the Commodification of Music: A Call
to Enlightened Amateurs5, drawn attention to the danger of unproductive
consumerism that has no more room for amateur music-making, which in the old days
constituted the foundation of music, both from the performer7s and listener7s points of
view.)3

3
Chetana Nagavajara, )Music-Making versus the Commodification of Music: A Call to Enlightened
Amateurs2. Manusya : Journal of Humanities, Vol. 11, No. 1, 2008.
วารสารศิลปศาสตร
ปที่ 1 ฉบับที่ 1 เดือนกรกฎาคม-ธันวาคม 2552
5
The changes have gone very far, and I have known people who refuse to go
to a live concert or to enjoy a real performance, who do not even go to a football
match anymore, but would rather sit in front of the television and feed themselves on
the pleasure of second-hand experiences. In terms of music, their preference for
recorded music is based on the belief that one hears better, and that all the details
can be captured much more clearly than in a concert hall, (which may be or may not
be true). The same applies to football matches : in a vast stadium one can hardly see
the prowess of the individual players, whereas on television one can even spot the
most subtle tricks by a player (including dirty tricks) that sometimes escape the
watchful eye of the referee. In summary, the sense of the original has been lost. Many
people do not care anymore about primary experiences. The age of virtual reality has
come, and it is an age full of confidence, because one does not have to care
anymore about originality, nor first-hand experience. We can create a new reality
which can do away with real reality. The etymology of the word 4virtual5, according to
the Oxford Dictionary, is rather revelatory because originally 4virtual5 was also related
to 4virtue5. In that case, virtual reality is linked to something virtuous, and by and by it
has usurped the primary human experience altogether. We live in a world in which it
is no longer necessary to distinguish between direct experience and mediated
experience. The media have overpowered us in such a way that we no longer attach
much importance in real-life experience. Face-to-face contact has been replaced by
telephone conversation, as it saves time, and most people do not think that there is
any difference between an actual conversation and an mediated conversation. The
implications for linguistic communication are immense.
Should we consider this a weakness in our everyday life as it diminishes real
human contact? On the other hand, IT has helped us to bridge geographical and
วารสารศิลปศาสตร
ปที่ 1 ฉบับที่ 1 เดือนกรกฎาคม-ธันวาคม 2552
6
cultural divides, but it has to be admitted the full potential and the constructive side of
the media has yet to be fully exploited, for we often fall prey to propaganda in an age
which consumerism and commercialism reign supreme. We like to see things move
very fast, and speed is usually regarded as power and progress. Culture has
changed with the new IT revolution. We value immediacy. We have high regard for
simultaneity. In Thailand, telegraph service was terminated by the Thai Post Office
some months ago, because it took too long for a telegram to be printed out and
delivered to the addressee. When most people communicate via cellular phones,
telegram has become anachronistic. Speed is all.
Speed versus Reflection
In the Thai language, we have a word 4Chuk-Kid5 which cannot be
translated exactly into a western language, but can approximately be expressed

* Professor Dr.Chetana Nagavajara
วารสารศิลปศาสตร
ปที่ 1 ฉบับที่ 1 เดือนกรกฎาคม-ธันวาคม 2552
2
and an elaboration of an earlier paper in German, which I delivered at the GoetheInstitut
in Munich on 9 May 2006, of which an English version is also available under
the title 4On the Power, Powerlessness and Omnipotence of Language: From Oral
Culture through Written Culture to Media Domination5.1
 The paper has been
distributed to the members of the audience, and I shall refer to it occasionally. It
contains memorable quotations which I have found convincing and which I would like
to share with you.
Football as a Paradigm of Change
 While dwelling on my British apprentice years, I recall my first reading of
Shakespeare7s King Lear and how I was flabbergasted by one particular passage
from Act I, scene iv, when Kent, Lear7s loyal courtier, lashed out at Oswald, Goneril7s
steward, for being disrespectful to Lear, by calling the latter : 4You base football
player!5 . I did play football at school, and even in the late 1950s, football had already
become a well-recognized international game. By chance I was at that time preparing
for my university entrance at a tutorial college in Manchester, and the two football
teams, which are both world-famous today, were already among the leading clubs of
Europe. Football players were enjoying some kind of national status, far removed
from their abject conditions in the Shakespearean age. Then came an event that
heightened the status of football players even more: they moved from the status of
sport heroes to tragic heroes. On their way back home from a match in Belgrade, the
Manchester United team made a brief stopover in Munich, and their plane crashed

1
 Silpakorn University International Journal, Vol.7, 2007, pp. 89-111. 
 วารสารศิลปศาสตร
 ปที่ 1 ฉบับที่ 1 เดือนกรกฎาคม-ธันวาคม 2552
3
on taking off from Munich Airport. Altogether 21 passengers perished, 7 of them were
Manchester United players. Many players were severely injured. It looked as though
the team would never rise again.
 But that was not to be. The surviving players were determined to continue to
play further matches. And a wonder happened. They reached the English final that
year, and though they lost, they were celebrated as national heroes. Who would have
believed that they should have come that far? The Mancunian legend has since
impressed itself upon the memory of many people, including foreigners like myself.
Manchester for us stands for honour, dignity and willpower. That tragic day was 6
February 1958, and that day has become a remembrance day, on which people
would pay tribute to those heroes A both those who died and those who survived.
One particular tribute is most touching: 4I7m a grown man of nearly 70, but it still
brings tears to my eyes when the 6th February comes round each year.5 2
 Even we outsiders should not hesitate to ask the question as to what has
happened to international football in the meantime. Can we hold those involved in the
football business (for it has become a business) in high esteem as we do with those
heroes of 1958? Manchester is a good test case. In the age of globalization in which
we can watch live matches on television any time and any place and in which football
players can become millionaires who, alas, can be bought and sold like commodities,
has Manchester lived up to its heroic stature of 1958? Has Manchester (in this case,
Manchester City) not stooped so low as to consort with a foreign politician-cum-

2
 )1958 : ,This was the cream of our crop.1 2
http://news.bbc.co.uk/onthisday/hi/witness/february/6/newsid_2705000/27051...24/01/2007 
วารสารศิลปศาสตร
ปที่ 1 ฉบับที่ 1 เดือนกรกฎาคม-ธันวาคม 2552
4
tycoon with a dubious record? The immortal Shakespeare does not date, for we can
amend the denunciation a little by saying : 4You base football club owner!5
The Confidence of the Artificial
 The 1950s were also a landmark in sound technology. Recording as well as
sound engineering had been making great advances, including stereophony and
particularly 4high fidelity5, which was becoming a household word for music-lovers.
Hi-Fi technology was supportive of the promotion of classical music, for recorded
music was considered to be highly faithful to the original, almost an equal of a live
performance. There was an element of modesty inherent in this wonderful technology,
for it recognized the primacy of the original, and its ambition was not to supplant the
original. People with Hi-Fi equipment at home still went to live concerts and regarded
recorded music as a supplement to, and an enhancement of, live performances.
Things may have changed in the meantime. Our society has since become spoiled
with all kinds of gadgetry and most of us have become just smug consumers. (I have,
in another paper entitled 4Music-Making versus the Commodification of Music: A Call
to Enlightened Amateurs5, drawn attention to the danger of unproductive
consumerism that has no more room for amateur music-making, which in the old days
constituted the foundation of music, both from the performer7s and listener7s points of
view.)3

3
 Chetana Nagavajara, )Music-Making versus the Commodification of Music: A Call to Enlightened
Amateurs2. Manusya : Journal of Humanities, Vol. 11, No. 1, 2008. 
 วารสารศิลปศาสตร
 ปที่ 1 ฉบับที่ 1 เดือนกรกฎาคม-ธันวาคม 2552
5
 The changes have gone very far, and I have known people who refuse to go
to a live concert or to enjoy a real performance, who do not even go to a football
match anymore, but would rather sit in front of the television and feed themselves on
the pleasure of second-hand experiences. In terms of music, their preference for
recorded music is based on the belief that one hears better, and that all the details
can be captured much more clearly than in a concert hall, (which may be or may not
be true). The same applies to football matches : in a vast stadium one can hardly see
the prowess of the individual players, whereas on television one can even spot the
most subtle tricks by a player (including dirty tricks) that sometimes escape the
watchful eye of the referee. In summary, the sense of the original has been lost. Many
people do not care anymore about primary experiences. The age of virtual reality has
come, and it is an age full of confidence, because one does not have to care
anymore about originality, nor first-hand experience. We can create a new reality
which can do away with real reality. The etymology of the word 4virtual5, according to
the Oxford Dictionary, is rather revelatory because originally 4virtual5 was also related
to 4virtue5. In that case, virtual reality is linked to something virtuous, and by and by it
has usurped the primary human experience altogether. We live in a world in which it
is no longer necessary to distinguish between direct experience and mediated
experience. The media have overpowered us in such a way that we no longer attach
much importance in real-life experience. Face-to-face contact has been replaced by
telephone conversation, as it saves time, and most people do not think that there is
any difference between an actual conversation and an mediated conversation. The
implications for linguistic communication are immense.
 Should we consider this a weakness in our everyday life as it diminishes real
human contact? On the other hand, IT has helped us to bridge geographical and 
วารสารศิลปศาสตร
ปที่ 1 ฉบับที่ 1 เดือนกรกฎาคม-ธันวาคม 2552
6
cultural divides, but it has to be admitted the full potential and the constructive side of
the media has yet to be fully exploited, for we often fall prey to propaganda in an age
which consumerism and commercialism reign supreme. We like to see things move
very fast, and speed is usually regarded as power and progress. Culture has
changed with the new IT revolution. We value immediacy. We have high regard for
simultaneity. In Thailand, telegraph service was terminated by the Thai Post Office
some months ago, because it took too long for a telegram to be printed out and
delivered to the addressee. When most people communicate via cellular phones,
telegram has become anachronistic. Speed is all.
Speed versus Reflection
 In the Thai language, we have a word 4Chuk-Kid5 which cannot be
translated exactly into a western language, but can approximately be expressed

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ข้อเสนอแนะฉบับนี้ โปรดให้ฉันนำฉันพูดอธิบายไม่กี่ และบริษัทฯหมายเหตุ ฉันรู้ว่า ฉันกำลังจัดการกับแอสเซมบลีของครูภาษาอังกฤษและข้อมูลประจำตัวของฉันอาจไม่ค่อนข้างพอดีกับโอกาส: ผมทำหน้าที่เป็นอาจารย์ของเยอรมันที่มหาวิทยาลัยศิลปากรจนกระทั่งเกษียณ, (แม้ว่าผมอาจสอนอังกฤษบางจุดของอาชีพของฉันมืออาชีพ) แต่ การค้นหาออกจากรีสอร์ทเพื่อการอัตชีวประวัติวิธีไม่จำเป็นต้องเป็นแบบ self-indulgence และคุณจะเร็ว ๆ นี้ ค้นหาวิธีนี้เกี่ยวข้องกับหัวข้อที่อยู่ของฉัน แม้ว่าฉันเอาปริญญาจากมหาวิทยาลัยเยอรมัน มันเป็นชาวอังกฤษคนแรก สอนภาษาเยอรมัน ที่สุดของการอาจารย์และอาจารย์ในเยอรมันที่มหาวิทยาลัยแคมบริดจ์ ที่เรียนสำหรับฉันระดับแรกภาษาทันสมัย มีบริการในสงครามโลกครั้งสอง พวกเขามีสู้เยอรมัน แต่ฉันไม่เคยได้ยินคำที่น่ารังเกียจที่เดียวเกี่ยวกับเยอรมัน บนตรงกันข้ามพวกเขาได้ทำดีที่สุดจะโน้มน้าวให้นักศึกษาของเรียนภาษาเยอรมัน วัฒนธรรม และวรรณกรรม สำหรับฉัน ฉันถูก convinced และไม่ไม่นานให้ค่าคิดข้ามไปเยอรมนีสำหรับบัณฑิตของฉันเชื่อมั่นเป็นคำหลัก และพิจารณาว่าคุ้มค่าที่จะใช้ร่วมกันด้วยความเชื่อมั่นที่เพื่อนร่วมงานในด้านการสอนในหวังที่ crosscultural ภาษาอังกฤษประสบการณ์ชนิดนี้สามารถโอนได้ พูดนำเสนอเป็นส่วนเสริม* ศาสตราจารย์ Dr.Chetana นาควัชระวารสารศิลปศาสตรปที่ 1 ฉบับที่ 1 เดือนกรกฎาคม-ธันวาคม 25522และทุก ๆ ที่ที่กระดาษก่อนหน้าในเยอรมัน ที่ฉันส่งให้ GoetheInstitutในมิวนิคใน 9 2549 พฤษภาคม ซึ่งรุ่นภาษาอังกฤษนี้ยังอยู่ภายใต้4On เรื่องพลังงาน Powerlessness และ Omnipotence ภาษา: จากช่องปากวัฒนธรรมผ่านวัฒนธรรมการเขียนการสื่อ Domination5.1 กระดาษได้แจกจ่ายไปยังสมาชิกของผู้ชม และฉันจะอ้างอิงเป็นครั้งคราว มันประกอบด้วยใบเสนอราคาที่น่าจดจำ ที่ฉันได้พบการหลอกลวง และอยากใช้ร่วมกับคุณฟุตบอลเป็นกระบวนทัศน์ของการเปลี่ยนแปลง ในขณะที่หลักปีฝึกงานภาษาอังกฤษของฉัน ฉันจำอ่านของฉันแรกShakespeare7s King Lear และว่าฉันถูก flabbergasted โดยเฉพาะกาลหนึ่งจากพระราชบัญญัติ ฉาก iv เมื่อ lashed เคนท์ Lear7s ภักดี courtier ที่ออสวาลด์เฉิงอินเตอร์ Goneril7ssteward สำหรับการหยาบคายของการ Lear โดยเรียกหลัง: 4You ฐานฟุตบอลเล่น! 5 ผมไม่ได้เล่นฟุตบอลที่โรงเรียน และแม้แต่ในช่วงทศวรรษ 1950 สาย ฟุตบอลได้แล้วเป็น เกมต่างประเทศรู้จักดี โดยบังเอิญก็ว่าเวลาเตรียมสำหรับเข้ามหาวิทยาลัยของฉันที่วิทยาลัยบทสอนในแมนเชสเตอร์ ฟุตบอล 2ซึ่งมีทั้งชื่อวันนี้ ไม่ได้ถูกแล้วระหว่างสโมสรชั้นนำของยุโรป ฟุตบอลผู้เล่นได้เพลิดเพลินกับบางชนิดของสถานะชาติ ไกลออกจากสภาพของพวกเขา abject ในยุคบทละครของเชคส์ จากนั้น มาเหตุการณ์ที่heightened สถานะของผู้เล่นฟุตบอลมาก: พวกเขาย้ายจากสถานะของวีรบุรุษกีฬากับโศกนาฏกรรมวีรบุรุษ ในบ้านของพวกเขาวิธีการหลังจากการแข่งขันในเบลเกรด การทีมแมนฯ ยูไนเต็ดทำอินชอนโดยย่อในมิวนิค และเครื่องบินของพวกเขาล้มเหลว1 มหาวิทยาลัยศิลปากรอินเตอร์เนชั่นแนลสมุดรายวัน Vol.7, 2007 นำ 89-111 วารสารศิลปศาสตร ปที่ 1 ฉบับที่ 1 เดือนกรกฎาคม-ธันวาคม 25523ในการออกจากสนามบินมิวนิค ทั้งหมด 21 ผู้โดยสาร perished, 7 ของพวกเขาได้แมนฯ ยูไนเต็ดผู้เล่น หลายผู้เล่นได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง มันดูราวกับว่าทีมงานจะไม่ขึ้นอีก แต่ที่ไม่ต้องการ ผู้เล่นรอดตายถูกกำหนดต่อไปเล่นตรงเพิ่มเติม และใจเกิดขึ้น พวกเขาถึงสุดท้ายภาษาอังกฤษที่ปี และแม้ว่าพวกเขาหายไป พวกเขาได้เฉลิมฉลองเป็นวีรบุรุษแห่งชาติ ที่จะมีหรือไม่เชื่อว่า พวกเขาควรได้มาที่สุด ตำนาน Mancunian มีตั้งแต่ประทับใจตัวเองตามความทรงจำของหลาย ๆ คน รวมถึงชาวต่างชาติอย่างผมแมนเชสเตอร์เรายืนเกียรติ ศักดิ์ศรี และ willpower วันวิปโยคถูก 61958 กุมภาพันธ์ และวันนั้นเป็น วันรำลึก กับคนที่จะต้องจ่ายส่วยให้ A เหล่าวีรบุรุษผู้เสียชีวิตและผู้ที่รอดชีวิตส่วยหนึ่งเฉพาะสุดสัมผัส: 4I7m ชายปลูกเกือบ 70 แต่มันยังนำน้ำตาตาเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ที่ 6 รอบ 2 แต่ละ year.5 แม้เราบุคคลภายนอกจะไม่ลังเลที่จะถามคำถามที่ว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับฟุตบอลนานาชาติในขณะเดียวกัน สามารถเรากดค้างไว้ที่เกี่ยวข้องในการธุรกิจฟุตบอล (สำหรับมันได้กลายเป็นธุรกิจ) ในสูงสติปัญญาของเราทำกับวีรบุรุษของ 1958 แมนเชสเตอร์เป็นกรณีทดสอบดี ในยุคของโลกาภิวัตน์ที่เราสามารถดูรายการสดทางโทรทัศน์ตลอดเวลาและทุกสถานที่และ ในฟุตบอลที่ผู้เล่นสามารถเป็น millionaires ที่ บ้าน สามารถซื้อ และขายเช่นสินค้าโภคภัณฑ์มีแมนเชสเตอร์อยู่ขึ้นกับรูปร่างของงานกล้าของ 1958 มีแมนเชสเตอร์ (ในกรณีนี้แมนเชสเตอร์ซิตี้) ไม่ stooped ให้ต่ำเป็นการคบค้าสมาคมกับนักการเมืองต่างประเทศ-น้ำกาม-2 ) 1958:, นี้เป็นครีมของ crop.1 ของเรา 2http://news.bbc.co.uk/onthisday/hi/witness/february/6/newsid_2705000/27051...24/01/2007 วารสารศิลปศาสตรปที่ 1 ฉบับที่ 1 เดือนกรกฎาคม-ธันวาคม 25524ผู้ประกอบการ มีข้อมูลที่น่าสงสัย เชกสเปียร์เป็นอมตะไม่วัน สำหรับเราสามารถแก้ไข denunciation ที่เล็กน้อย ด้วยการพูด: 4You พื้นฐานฟุตบอลคลับเจ้า! 5ความเชื่อมั่นของการประดิษฐ์ มินิยังมีสัญลักษณ์เทคโนโลยีเสียง การบันทึกเป็นเสียงวิศวกรรมได้ทำให้ความก้าวหน้าดี รวม stereophony และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง 4high fidelity5 ซึ่งได้กลายเป็นคำที่ใช้ในครัวเรือนสำหรับคนรักดนตรีไฮไฟเทคโนโลยีสนับสนุนส่งเสริมดนตรีคลาสสิก สำหรับบันทึกเพลงเขาก็จะซื่อสัตย์สูงส่ง เกือบเสมอของการถ่ายทอดสดประสิทธิภาพของ มีองค์ประกอบของอิสลามที่ใหม่ ๆ เทคโนโลยียอดเยี่ยมมันรู้จัก primacy ของเดิม และมีความใฝ่ฝันของการ supplantต้นฉบับ คนที่ มีอุปกรณ์ไฮไฟที่บ้านยังคงไปไลฟ์คอนเสิร์ต และถือเพลงที่บันทึกไว้เป็นอาหารเสริม และการปรับปรุงของ แสดงสดสิ่งที่อาจมีการเปลี่ยนแปลงในขณะเดียวกัน สังคมของเรากลายเป็นเสียตั้งแต่มีทุกชนิดของเครื่องมือมาร์ทโฟนและส่วนใหญ่ของเราได้เป็นผู้บริโภคเพียง smug (มีในกระดาษอื่นสิทธิทำ 4Music กับ Commodification เพลง: A โทรการ Enlightened Amateurs5 ดึงความสนใจถึงอันตรายของการก่อบริโภคนิยมที่มีไม่มากสำหรับมือสมัครเล่นเพลงทำ ซึ่งในวันเก่ารากฐานของเพลง ทั้งจากจุด performer7s และ listener7s ของทะลักดู) 33 Chetana นาควัชระ,) เพลงทำกับ Commodification ดนตรี: การเรียกพุทธเจ้าAmateurs2 Manusya: สมุดรายวันของมนุษยศาสตร์ ปี 11 หมายเลข 1, 2008 วารสารศิลปศาสตร ปที่ 1 ฉบับที่ 1 เดือนกรกฎาคม-ธันวาคม 25525 เปลี่ยนแปลงได้ไปไกล และฉันได้รู้จักคนที่ปฏิเสธไปคอนเสิร์ตสด หรือเพลิดเพลินไปกับประสิทธิภาพการทำงานจริง ที่ทำไม่จะไปฟุตบอลตรงอีก แต่จะค่อนข้างนั่งอยู่หน้าโทรทัศน์ และกินตัวเองความสุขของประสบการณ์มือสอง ในรูปแบบของดนตรี การกำหนดลักษณะสำหรับเพลงที่บันทึกไว้ตามความเชื่อที่หนึ่งได้ยินดีกว่า และรายละเอียดทั้งหมดสามารถจับภาพได้อย่างชัดเจนมากขึ้นกว่าคอนเสิร์ต, (ซึ่งอาจ หรืออาจไม่ได้จริง) เหมือนใช้กับการแข่งขันฟุตบอล: ในสนามกีฬาใหญ่ที่หนึ่งแทบไม่สามารถมองเห็นศักดาของผู้เล่นแต่ละ ในขณะที่ในโทรทัศน์ หนึ่งสามารถแม้กระทั่งจุดเทคนิคที่ละเอียดที่สุด โดยผู้เล่น (รวมถึงเทคนิคสกปรก) ที่บางครั้งหนีการจับตาชก ในสรุป ความรู้สึกของต้นฉบับได้สูญหายไป หลายคนไม่สนใจอีกต่อไปเกี่ยวกับประสบการณ์หลัก มีอายุความเป็นจริงเสมือนมา และมันมีอายุเต็มไปด้วยความมั่นใจ เนื่องจากไม่มีการดูแลเกี่ยวกับความคิดริเริ่ม หรือประสบการณ์อีกต่อไป เราสามารถสร้างความจริงใหม่ซึ่งสามารถทำไป ด้วยความเป็นจริงจริง ศัพทมูลวิทยาของคำ 4virtual5 ตามพจนานุกรม Oxford เป็น revelatory มากกว่า เพราะเดิม 4virtual5 ยังเกี่ยวการ 4virtue5 ในกรณี การเชื่อมโยงความเป็นจริงเสมือนกับสิ่งดีงาม และโดยและโดยมี usurped ประสบการณ์มนุษย์หลักทั้งหมด เราอยู่ในโลกในทีใดไม่จำเป็นต้องแยกระหว่างประสบการณ์ตรง และ mediatedประสบการณ์ สื่อมีกำเราในเช่นวิธีที่เราไม่แนบความสำคัญมากในประสบการณ์ชีวิตจริง ติดต่อลมีถูกแทนที่โดยโทรศัพท์ ตามบันทึกเวลา และคนส่วนใหญ่คิดว่า ไม่มีมีความแตกต่างระหว่างการสนทนาที่เกิดขึ้นจริงและการสนทนา mediated ที่สำหรับการสื่อสารภาษาศาสตร์เป็นใหญ่ เราพิจารณาจุดอ่อนในชีวิตประจำวันของเรามันค่อย ๆ หายไปจริงหรือไม่ติดต่อมนุษย์ ในทางกลับกัน มันได้ช่วยเราให้สะพานทางภูมิศาสตร์ และ วารสารศิลปศาสตรปที่ 1 ฉบับที่ 1 เดือนกรกฎาคม-ธันวาคม 25526แบ่งวัฒนธรรม แต่มันได้รับการยอมรับในศักยภาพและด้านสร้างสรรค์ของสื่อยังไม่ได้นำทั้งหมดไป สำหรับเรามักจะแบ่งกลุ่มเป้าหมายการโฆษณาชวนเชื่อในอายุบริโภคนิยมและพบการครอบครองสูงสุด เราต้องดูสิ่งที่ย้ายอย่างรวดเร็ว และความเร็วมักจะเป็นพลังงานและดำเนินการ มีวัฒนธรรมการเปลี่ยนแปลงกับใหม่ปฏิวัติ เราค่า immediacy เรามีความเคารพสูงความพร้อมกัน ในประเทศไทย บริการโทรเลขถูกยกเลิกโดยไทยไปรษณีย์บางเดือน เพราะมันนานเกินไปสำหรับโทรเลขที่จะพิมพ์ออกมา และจัดส่งไปยังผู้รับ เมื่อคนส่วนใหญ่ติดต่อสื่อสารผ่านโทรศัพท์มือถือโทรเลขได้กลายเป็น anachronistic ความเร็วทั้งหมดได้ความเร็วเมื่อเทียบกับการสะท้อน ในภาษาไทย มีการคำ 4Chuk-Kid5 ซึ่งไม่สามารถแปลเป็นภาษาตะวันตกทุกประการ แต่สามารถแสดงประมาณ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

คำนำ
กรุณาอนุญาตให้ฉันเริ่มพูดคุยกับสองสามการอธิบายและข้อควรระวัง
ข้อสังเกต ฉันรู้ว่าฉันเรียกประชุมครูภาษาอังกฤษ - ภาษา
และสิทธิของฉันอาจจะไม่ค่อยเหมาะกับโอกาสที่ฉันทำหน้าที่เป็นศาสตราจารย์ของ
เยอรมันที่มหาวิทยาลัยศิลปากรจนเกษียณอายุของฉัน ( แม้ว่าฉันอาจจะสอน
ภาษาอังกฤษในบางจุดในอาชีพของฉัน) แต่ขอออกจากรีสอร์ทไปยัง
วิธีการอัตชีวประวัติไม่จำเป็นต้องชนิดของการปล่อยตัวเองและคุณจะ
แล้วหาวิธีนี้เกี่ยวข้องกับเรื่องที่อยู่ของฉัน ผมได้ปริญญาเอกจาก
มหาวิทยาลัยเยอรมัน เป็นชาวอังกฤษคนแรกที่สอนภาษาเยอรมัน ส่วนใหญ่ของอาจารย์และอาจารย์
ในภาษาเยอรมันที่มหาวิทยาลัยที่ผมเรียนของฉัน
ระดับแรกในภาษาสมัยใหม่ มีเสิร์ฟในสงครามโลกครั้งที่สอง พวกเขามี
สู้กับเยอรมัน แต่ผมไม่เคยได้ยินแม้แต่คำที่น่ารังเกียจเกี่ยวกับเยอรมัน ในทางตรงกันข้ามพวกเขา
ทำอย่างดีที่สุดที่จะโน้มน้าวให้นักเรียนของค่า
เรียนภาษา วัฒนธรรม และวรรณคดี ผมก็เชื่อ และทำ
ใช้เวลาไม่นานในการตัดสินใจเพื่อที่จะข้ามไปยังประเทศเยอรมนีเพื่อการศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาของฉัน
ความเชื่อมั่นเป็นกุญแจสำคัญและฉันคิดว่ามันคุ้มค่าที่จะแบ่งปันความเชื่อมั่นกับ
เพื่อนร่วมงานของฉันในสาขาการสอนภาษาอังกฤษในหวังว่าประสบการณ์ crosscultural
ของชนิดนี้จะสามารถ ปัจจุบันการพูดเป็นส่วนขยาย

* ศาสตราจารย์ ดร. เจตนา นาควัชระวารสารศิลปศาสตร
ปที่ 1 ฉบับที่ 1 เดือนกรกฎาคม - ธันวาคม 2552
2
และรายละเอียดของกระดาษก่อนในเยอรมัน ซึ่งผมส่งไปที่ goetheinstitut
ในมิวนิคในวันที่ 9 พฤษภาคม 2549 ซึ่งเป็นเวอร์ชั่นภาษาอังกฤษยังสามารถใช้ได้ภายใต้ชื่อ 4on
พลังก้าวหน้าและการมีอำนาจของภาษา : จากช่องปาก
วัฒนธรรมผ่านสื่อเขียนวัฒนธรรม domination5.1

กระดาษได้แจกจ่ายให้กับสมาชิกของผู้ชม และข้าจะเรียกมันบ้าง มันน่าจดจำ
มีใบเสนอราคาที่ฉันได้พบที่น่าเชื่อและที่ฉันต้องการแบ่งปันกับคุณ
.
ฟุตบอลเป็น กระบวนทัศน์ของการเปลี่ยนแปลง
ในขณะที่เรือนปีฝึกงานอังกฤษของผม ผมจำได้ว่าอ่านครั้งแรก
shakespeare7s King Lear และวิธีการที่ฉันช็อกมาก โดยทางหนึ่งโดยเฉพาะจาก
ผมทำฉากที่ 4 เมื่อเคนท์ lear7s ซื่อสัตย์ข้าราชสํานัก , lashed ออกที่ ออสวอลด์ goneril7s
สจ๊วต ที่เสียมารยาทกับเลียร์ โดยโทรหลัง : 4you ฐานฟุตบอล
ผู้เล่น ! 5 . ผมเคยเล่นฟุตบอลที่โรงเรียน และแม้แต่ในปลายปี 1950 , ฟุตบอลได้
เป็นระดับนานาชาติด้วยเกมบังเอิญผมตอนนั้นเตรียม
สำหรับเข้ามหาวิทยาลัยที่วิทยาลัยสอนในแมนเชสเตอร์ และสองฟุตบอล
ทีม ซึ่งมีทั้งของวันนี้ แล้วระหว่างผู้นำคลับ
ยุโรป ผู้เล่นฟุตบอลสนุกกับบางชนิดของภาวะแห่งชาติ ห่างไกลจากสภาพที่น่าสังเวช
ในนั้นอายุ จากนั้นก็มาถึงเหตุการณ์ที่

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.