Parts of Speech (พาร์ท ออฟ สปีช) Pa

Parts of Speech (พาร์ท ออฟ สปีช)

Part of Speech หมายความว่า คำชนิดต่างๆในภาษาอังกฤษ เป็นการนำคำต่างๆมาเรียงให้เป็นวลี หรือประโยคที่มีความหมาย สามารถนำไปใช้ในบทสนทนา หรือนำไปเขียนหนังสือได้ มีทั้งหมด 7 ชนิด โดยในแต่ละชนิดนั้นจะมีหน้าที่แตกต่างกันออกไป ได้แก่

1.Noun (คำนาม)
เป็นคำที่ใช้เรียกคน ชื่อคน สิ่งของ สัตว์ ทั้งที่มีชีวิตและไม่มีชีวิต มีรูปร่างหรือไม่มีรูปร่าง และยังรวมไปไปถึงสถานที่ และความรู้สึกต่างๆ

คน: boy, girl, father, mother, teacher
สัตว์: cat, dog, bird, elephant, horse
สิ่งของ: pencil, book, table, car
ชื่อคน: Tom, John, Mary, Anny
สถานที่: school, hospital, house, store
ความรู้สึก: happiness, sadness


2.Pronoun (สรรพนาม)
เป็นคำที่ใช้เรียกแทนคำนามของสิ่งที่ถูกพูดมาก่อนแล้ว มีจุดหมายเพื่อเลี่ยงการเรียกชื่อคำนามซ้ำๆ เช่น ผม คุณ เธอ เขา ท่าน มัน และสามารถใช้เรียกสิ่งที่ไม่รู้ก็ได้ เป็นต้น

I = ผม, ฉัน He = เขา She = เธอ, หล่อน

It = มัน(สิ่งของ หรือสัตว์) They = พวกเขา You = คุณ, พวกคุณ

We = พวกเรา, เรา Something = สิ่งใดสิ่งหนึ่ง(ที่เราไม่รู้)







3.Adjective (คำคุณศัพท์)
เป็นคำที่มีหน้าที่อธิบายหรือขยายคำนามหรือคำสรรพนาม ที่เป็นการลงรายละเอียดบอกคุณสมบัติของสิ่งนั้น จำพวก สี ขนาด รูปร่าง ท่าทาง เช่น

She bought a new toy. : เธอซื้อของเล่นใหม่ (ขยายคำสรรพนาม)

That bird is blue. : นกตัวนั้นมีสีน้ำเงิน (ขยายคำนาม)

He is a rich man. : เขาเป็นคนรวย (ขยายคำสรรพนาม)

My school is very old. : โรงเรียนของฉันเก่ามาก (ขยายคำนาม)



4.Verb (คำกริยา)
เป็นคำที่บอกการกระทำ, ความเป็นอยู่, สภาวะความเป็นอยู่ของคำนาม หรือคำสรรพนาม

He kicks the ball. : เขาเตะลูกบอล

The dog barks at a boy. : สุนัขเห่าใส่เด็กผู้ชาย

Tom is a teacher. : ทอมเป็นคุณครู

She seems alright. : เธอดูสบายดีนะ



5.Adverb (วิเศษณ์ หรือกริยาวิเศษณ์)
เป็นคำที่มีหน้าที่อธิบายหรือขยายคุณศัพท์ คำกริยา หรือแม้แต่คำวิเศษณ์เอง

My school is very old. : โรงเรียนของฉันเก่ามาก (ขยายคำคุณศัพท์)

He works hard. : เขาทำงานหนัก (ขยายคำกริยา)

He works very hard. : เขาทำงานหนักมาก (ขยายคำวิเศษณ์)

6.Preposition (คำบุพบท)
เป็นคำที่วางอยู่หน้าคำนามหรือคำสรรพนาม เพื่อบ่งบอกว่าคำนามหรือคำสรรพนามนั้นมีความเกี่ยวข้องกับคำอื่นๆในประโยคอย่างไรบ้าง เช่น in, on, at, with, within

He comes with me. : เขามากับฉัน

Cat is on the tree: แมวอยู่บนต้นไม้

He is in the toilet: เขาอยู่ในห้องน้ำ



7.Conjunction (คำสันธาน)
เป็นคำที่ใช้เชื่ยมคำหรือประโยคเข้าด้วยกันเพื่อให้ประโยคมีความสมบูรณ์มากขึ้น เช่น and, or, but, for

Tom and Tim are good friends. : ทอมและจิมเป็นเพื่อนที่ดี

Would you like tea or coffee? : คุณจะเอาชาหรือกาแฟ

I want to help him, but I can’t. : ผมก็อยากช่วยเขาแต่ผมทำไม่ได้



8.Interjection (คำอุทาน)
เป็นคำที่ใช้แสดงถึงอารมณ์ และความรู้สึกที่เกิดขึ้น แต่เป็นคำที่ไม่เกี่ยวข้องกับคำประเภทอื่นๆเลย

Wow! You are very beautiful. : ว้าว! เธอสวยมากเลย

Damn it! I forgot my wallet. : ให้ตายสิ! ฉันลืมกระเป๋าตัง

Oops! I’m sorry. : อุ๊ยตาย! ฉันขอโทษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนของการพูด (พาร์ทออฟสปีช) เป็นส่วนหนึ่งของการพูดหมายความว่าคำชนิดต่างๆในภาษาอังกฤษเป็นการนำคำต่างๆมาเรียงให้เป็นวลีหรือประโยคที่มีความหมายสามารถนำไปใช้ในบทสนทนาหรือนำไปเขียนหนังสือได้มีทั้งหมด 7 ชนิดโดยในแต่ละชนิดนั้นจะมีหน้าที่แตกต่างกันออกไปได้แก่1.คำนาม (คำนาม)เป็นคำที่ใช้เรียกคนชื่อคนสิ่งของสัตว์ทั้งที่มีชีวิตและไม่มีชีวิตมีรูปร่างหรือไม่มีรูปร่างและยังรวมไปไปถึงสถานที่และความรู้สึกต่าง ๆคน: เด็กชาย สาว พ่อ แม่ ครูสัตว์: สุนัข แมว ช้าง ม้า นกสิ่งของ: ตาราง สมุด ดินสอ รถยนต์ชื่อคน: ทอม จอห์น แมรี่ Annyสถาน: โรงเรียน โรงพยาบาล บ้าน ร้านความรู้สึก: ความสุข ความเศร้า 2.คำสรรพนาม (สรรพนาม)เป็นคำที่ใช้เรียกแทนคำนามของสิ่งที่ถูกพูดมาก่อนแล้ว มีจุดหมายเพื่อเลี่ยงการเรียกชื่อคำนามซ้ำๆ เช่น ผม คุณ เธอ เขา ท่าน มัน และสามารถใช้เรียกสิ่งที่ไม่รู้ก็ได้ เป็นต้น I = ผม, ฉัน He = เขา She = เธอ, หล่อน It = มัน(สิ่งของ หรือสัตว์) They = พวกเขา You = คุณ, พวกคุณ We = พวกเรา, เรา Something = สิ่งใดสิ่งหนึ่ง(ที่เราไม่รู้) 3.Adjective (คำคุณศัพท์)เป็นคำที่มีหน้าที่อธิบายหรือขยายคำนามหรือคำสรรพนาม ที่เป็นการลงรายละเอียดบอกคุณสมบัติของสิ่งนั้น จำพวก สี ขนาด รูปร่าง ท่าทาง เช่นShe bought a new toy. : เธอซื้อของเล่นใหม่ (ขยายคำสรรพนาม)That bird is blue. : นกตัวนั้นมีสีน้ำเงิน (ขยายคำนาม)เขาเป็นเศรษฐี : เขาเป็นคนรวย (ขยายคำสรรพนาม)โรงเรียนของฉันคือเก่ามาก : โรงเรียนของฉันเก่ามาก (ขยายคำนาม) 4.กริยา (คำกริยา)เป็นคำที่บอกการกระทำ ความเป็นอยู่ สภาวะความเป็นอยู่ของคำนามหรือคำสรรพนามเขาเตะบอล : เขาเตะลูกบอลสุนัข barks ที่เด็ก : สุนัขเห่าใส่เด็กผู้ชายทอมเป็นอาจารย์ : ทอมเป็นคุณครูเธอดูเหมือนว่าไม่เป็นไร : เธอดูสบายดีนะ 5.กริยาวิเศษณ์ (วิเศษณ์หรือกริยาวิเศษณ์)เป็นคำที่มีหน้าที่อธิบายหรือขยายคุณศัพท์คำกริยาหรือแม้แต่คำวิเศษณ์เอง โรงเรียนของฉันคือเก่ามาก : โรงเรียนของฉันเก่ามาก (ขยายคำคุณศัพท์) เขาทำงานหนัก : เขาทำงานหนัก (ขยายคำกริยา) เขาทำงานหนักมากขึ้น : เขาทำงานหนักมาก (ขยายคำวิเศษณ์)6.วิเศษณ์ (คำบุพบท)เช่นเพื่อบ่งบอกว่าคำนามหรือคำสรรพนามนั้นมีความเกี่ยวข้องกับคำอื่นๆในประโยคอย่างไรบ้างเป็นคำที่วางอยู่หน้าคำนามหรือคำสรรพนามใน ใน ที่ กับ ภายใน เขามากับฉัน : เขามากับฉัน แมวอยู่บนต้นไม้: แมวอยู่บนต้นไม้ เขาอยู่ในห้องน้ำ: เขาอยู่ในห้องน้ำ 7.ร่วม (คำสันธาน)เป็นคำที่ใช้เชื่ยมคำหรือประโยคเข้าด้วยกันเพื่อให้ประโยคมีความสมบูรณ์มากขึ้นเช่น และ หรือ แต่ ทอมและทิมเป็นเพื่อนที่ดี : ทอมและจิมเป็นเพื่อนที่ดี คุณต้องดื่มชาหรือกาแฟหรือไม่ : คุณจะเอาชาหรือกาแฟ อยากช่วยเขา แต่ฉันไม่สามารถ : ผมก็อยากช่วยเขาแต่ผมทำไม่ได้ 8.ต่าง (คำอุทาน)เป็นคำที่ใช้แสดงถึงอารมณ์และความรู้สึกที่เกิดขึ้นแต่เป็นคำที่ไม่เกี่ยวข้องกับคำประเภทอื่นๆเลย ว้าว เธอสวยมาก : ว้าว เธอสวยมากเลย ให้ตายสิ! ฉันลืมกระเป๋าสตางค์ของฉัน : ให้ตายสิ ฉันลืมกระเป๋าตัง โอ๊ะ ขอโทษ : อุ๊ยตาย ฉันขอโทษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนของคำพูด (พาร์ทออฟสปีช)

เป็นส่วนหนึ่งของคำพูดหมายความว่าคำชนิดต่างๆในภาษาอังกฤษ เป็นการนำคำต่างๆมาเรียงให้เป็นวลีหรือประโยคที่มีความหมายสามารถนำไปใช้ในบทสนทนาหรือนำไปเขียนหนังสือได้มี ทั้งหมด 7 ชนิดโดยในแต่ละชนิดนั้นจะมี หน้าที่แตกต่างกันออกไป ได้แก่

1.Noun (คำนาม)
เป็นคำที่ใช้เรียกคนชื่อคน สิ่งของสัตว์ทั้งที่มีชีวิตและไม่มีชีวิตมีรูปร่างหรือไม่มีรูปร่างและยังรวมไป ไปถึงสถานที่และความสามารถรู้สึกต่างๆ

ของคุณคน: เด็ก, สาว, พ่อแม่ครู
สัตว์: แมว, สุนัข, นก, ช้าง, ม้า
สิ่งของ: ดินสอ, หนังสือ, โต๊ะ, ที่จอดรถ
ชื่อคน: ทอมจอห์นแมรี่ Anny
สถาน ที่: โรงเรียนโรงพยาบาล, บ้าน, การจัดเก็บ
ความรู้สึก: ความสุข, เศร้า


2.Pronoun (สรรพนาม)
เป็นคำที่ใช้เรียกแทนคำนาม ของสิ่งที่ถูกพูดมาก่อนแล้วมีจุดหมายเพื่อเลี่ยงการเรียกชื่อคำนามซ้ำ ๆ เช่นผม คุณเธอเขาท่านมันและสามารถใช้ เรียกสิ่งที่ไม่รู้ก็ได้เป็นต้น

I = ผม, ฉันเขา = เขาเธอ = เธอ, หล่อน

มัน = มัน (สิ่งของหรือสัตว์) พวกเขา = พวกเขาคุณ = คุณ, พวกคุณ

We = พวกเรา, บางสิ่งบางอย่างเรา = สิ่งใดสิ่งหนึ่ง (ที่เราไม่รู้)







3.Adjective (คำคุณศัพท์)
เป็นคำที่มีหน้าที่อธิบายหรือขยาย คำนามหรือคำสรรพนามที่เป็นการลงรายละเอียดบอกคุณสมบัติของสิ่งนั้นจำพวกสีขนาดรูปร่างท่าทางเช่น

เธอซื้อ ของเล่นใหม่ : เธอซื้อของเล่นใหม่ (ขยายคำสรรพนาม)

ว่านกเป็นสีฟ้า : นกตัวนั้นมีสีน้ำเงิน (ขยายคำนาม)

เขาเป็นคนที่อุดมไปด้วย : เขาเป็นคนรวย (ขยายคำสรรพนาม)

ของฉันโรงเรียนเก่ามาก : โรงเรียนของฉันเก่ามาก (ขยายคำนาม)



4.Verb (คำกริยา)
เป็นคำที่บอกการกระทำ, ความเป็นอยู่, สภาวะความเป็นอยู่ของคำนามหรือ คำสรรพนาม

เขาเตะบอล : เขาเตะลูกบอล

สุนัขเห่าที่เด็กผู้ชายคนหนึ่ง : สุนัขเห่าใส่เด็กผู้ชาย

ทอมเป็นครู : ทอมเป็นคุณครู

เธอดูเหมือนไม่เป็นไร : เธอดูสบายดีนะ



5.Adverb (วิเศษณ์หรือกริยาวิเศษณ์)
เป็นคำที่มีหน้าที่อธิบายหรือขยาย คุณศัพท์คำกริยาหรือแม้แต่คำวิเศษณ์เอง

โรงเรียนของฉันคือเก่ามาก : โรงเรียนของฉันเก่ามาก (ขยายคำคุณศัพท์)

เขาทำงานหนัก : เขาทำงานหนัก (ขยายคำกริยา)

เขาทำงานหนักมาก : เขาทำงานหนักมาก (ขยายคำวิเศษณ์)

6.Preposition (คำบุพบท)
เป็นคำที่วางอยู่หน้าคำนาม หรือคำสรรพนามเพื่อบ่งบอกว่าคำนามหรือคำสรรพนามนั้นมีความเกี่ยวข้องกับคำอื่น ๆ ในประโยคอย่างไรบ้างเช่น ในบนที่มีอยู่ภายใน

เขามากับฉัน : เขามากับฉัน

แมวอยู่บนต้นไม้: แมวอยู่บนต้นไม้

เขาอยู่ในห้องน้ำ: เขาอยู่ในห้องน้ำ



7.Conjunction (คำสันธาน)
เป็นคำที่ใช้เชื่ยมคำหรือ ประโยคเข้าด้วยกันเพื่อให้ประโยคมีความสมบูรณ์ มากขึ้นเช่นและหรือ แต่สำหรับ

ทอมและทิมเป็นเพื่อนที่ดี : ทอมและจิมเป็นเพื่อนที่ดี

คุณต้องการที่ชาหรือกาแฟ? : คุณจะเอาชาหรือกาแฟ

ผมต้องการที่จะช่วยให้เขา แต่ฉันไม่สามารถ : ผมก็อยากช่วยเขา แต่ผมทำ ไม่ได้



8.Interjection (คำอุทาน)
เป็นคำที่ใช้แสดงถึงอารมณ์และ ความรู้สึกที่เกิดขึ้น แต่เป็นคำที่ไม่เกี่ยวข้องกับคำประเภทอื่น ๆ เลย

ว้าว! คุณสวยมาก ๆ. : ว้าว! เธอสวยมากเลย

ไอ้บ้า! ฉันลืมกระเป๋าสตางค์ : ให้ตายสิ! ฉันลืมกระเป๋าตัง

Oops! ฉันขอโทษ. : อุ๊ยตาย! ฉันขอโทษ