Results: Fifty-three (73%) of the s

Results: Fifty-three (73%) of the seventy-three fractures healed after one operation and were associated with no evidence of osteonecrosis of the femoral head. Osteonecrosis developed in association with seventeen fractures (23%), and a nonunion developed in association with six (8%). Four of the six nonunions later healed after a secondary procedure. At the time of the final follow-up, thirteen patients had had a conversion to a total hip arthroplasty because of osteonecrosis (eleven), nonunion (one), or both (one). Five (9.8%) of the fifty-one displaced fractures were associated with the development of nonunion, and fourteen (27%) were associated with the development of osteonecrosis. Three (14%) of the twenty-two nondisplaced fractures were associated with the development of osteonecrosis, and one (4.5%) was associated with the development of nonunion. Eleven (24%) of the forty-six displaced fractures with a good to excellent reduction were associated with the development of osteonecrosis, and two (4%) were associated with the development of nonunion. Four of the five displaced fractures with a fair or poor reduction were associated with the development of osteonecrosis, nonunion, or both.

Conclusions: The ten-year survival rate of the native femoral head free of conversion to total hip arthroplasty was 85%. Osteonecrosis was the main reason for conversion to total hip arthroplasty, but not all patients with osteonecrosis required further surgery. The results of treatment were influenced by fracture displacement and the quality of reduction.

Level of Evidence: Therapeutic study, Level IV (case series [no, or historical, control group]). See Instructions to Authors for a complete description of levels of evidence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลลัพธ์: สิบสาม (73%) ของกระดูกหักสามเจ็ด healed หลังกัน และสัมพันธ์กับของ osteonecrosis femoral หัว Osteonecrosis พัฒนากับกระดูกหัก 17 (23%), และพัฒนามี nonunion กับหก (8%) Nonunions หกสี่หลัง healed หลังจากขั้นตอนที่สอง เมื่อติดตามผลครั้งสุดท้าย สิบสามลักษณะผู้ป่วยเคยมีการแปลงการรวมฮิข้อ เพราะ osteonecrosis (43), nonunion (หนึ่ง), หรือทั้งสอง (หนึ่ง) ห้า (9.8%) ของกระดูกหักที่หน่วยสิบถูกเชื่อมโยงกับการพัฒนาของ nonunion สิบสี่ (27%) สัมพันธ์กับการพัฒนาของ osteonecrosis สาม (14%) ยี่สิบสอง nondisplaced กระดูกหักถูกเชื่อมโยงกับการพัฒนาของ osteonecrosis และหนึ่ง (4.5%) เกี่ยวข้องกับการพัฒนาของ nonunion 43 (24%) ของรอยแตกสี่สิบหกหน่วยกับราคาเพื่อลดยอดเยี่ยมถูกเชื่อมโยงกับการพัฒนาของ osteonecrosis และสอง (4%) สัมพันธ์กับการพัฒนาของ nonunion 4 กระดูกหักหน่วย 5 ลดดี หรือไม่ดีไม่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาของ osteonecrosis, nonunion หรือทั้งสองอย่างบทสรุป: อัตราการอยู่รอดปีหัว femoral เจ้าฟรีแปลงข้อสะโพกรวมเป็น 85% Osteonecrosis เป็นเหตุผลหลักสำหรับการแปลงข้อสะโพกรวม แต่ osteonecrosis ผู้ป่วยไม่ต้องผ่าตัดเพิ่มเติม ผลการรักษาได้รับอิทธิพลจากแทนที่กระดูกและคุณภาพของลดลงระดับของหลักฐาน: การศึกษาบำบัด ระดับ IV (กรณีชุด [ไม่ หรือกลุ่มควบคุมประวัติศาสตร์ ]) ดูคำแนะนำการเขียนบทความสำหรับคำอธิบายที่สมบูรณ์ของหลักฐานระดับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลการศึกษา: ห้าสิบสาม (73%) ของการเกิดกระดูกหักเจ็ดสิบสามหายหลังจากการดำเนินการและมีความสัมพันธ์กับหลักฐานของ osteonecrosis ของหัวกระดูกต้นขาไม่มี osteonecrosis พัฒนาร่วมกับเจ็ดเผือก (23%) และ nonunion พัฒนาร่วมกับหก (8%) สี่หก nonunions หายต่อมาหลังจากที่ขั้นตอนที่สอง ในช่วงเวลาแห่งสุดท้ายติดตามสิบสามผู้ป่วยได้มีการแปลงไปสู่การผ่าตัดเปลี่ยนข้อสะโพกรวมเพราะ osteonecrosis (สิบเอ็ด) nonunion (หนึ่ง) หรือทั้งสอง (หนึ่ง) ห้า (9.8%) ของห้าสิบเอ็ดหักพลัดถิ่นที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาของ nonunion และสิบสี่ (27%) มีความสัมพันธ์กับการพัฒนาของ osteonecrosis สาม (14%) ของยี่สิบสองหัก nondisplaced ที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาของ osteonecrosis และหนึ่ง (4.5%) ที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาของ nonunion สิบเอ็ด (24%) ของการเกิดกระดูกหักพลัดถิ่นสี่สิบหกมีดีที่จะลดยอดเยี่ยมที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาของ osteonecrosis และสอง (4%) ที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาของ nonunion สี่ห้าหักพลัดถิ่นกับการลดลงเป็นธรรมหรือไม่ดีที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาของ osteonecrosis, nonunion หรือทั้งสอง. สรุป: อัตราการรอดตายสิบปีของหัวกระดูกต้นขาพื้นเมืองฟรีแปลงไปผ่าตัดเปลี่ยนข้อสะโพกรวมเป็น 85% osteonecrosis เป็นเหตุผลหลักสำหรับการแปลงผ่าตัดเปลี่ยนข้อสะโพกรวม แต่ไม่ได้ผู้ป่วยทั้งหมดที่มี osteonecrosis จำเป็นต้องผ่าตัดเพิ่มเติม ผลการรักษาได้รับอิทธิพลจากการเคลื่อนที่แตกหักและคุณภาพของการลด. ระดับของหลักฐาน: การศึกษาการรักษาระดับ IV (กรณีที่ชุด [ไม่มีหรือประวัติศาสตร์กลุ่มควบคุม]) ดูคำแนะนำในการผู้เขียนสำหรับคำอธิบายที่สมบูรณ์ของระดับของหลักฐาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลลัพธ์ : ห้าสิบสาม ( 73% ) ของข้อมูลที่กระดูกหักหายหลังจากการดำเนินการหนึ่งและถูกเชื่อมโยงกับหลักฐานของ osteonecrosis ของหัวของต้นขา osteonecrosis พัฒนาร่วมกับ Seventeen กระดูกหัก ( 23% ) และไม่ใช่ระบบกิจการสหภาพพัฒนาร่วมกับหก ( 8% ) สี่ในหก nonunions ภายหลังรักษาหลังจากขั้นตอนที่สอง ในเวลาของการติดตามผลขั้นสุดท้ายผู้ป่วยทั้งสิบสามมีการแปลงไปยังเทียมสะโพกรวมเพราะ osteonecrosis ( 11 ) ไม่ใช่ระบบกิจการสหภาพ ( ) หรือทั้ง ( 1 ) ห้า ( 9.8% ) ของโครงการเมื่อกระดูกหัก มีความสัมพันธ์กับการพัฒนาไม่ใช่ระบบกิจการสหภาพ และสิบสี่ ( 27% ) ที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนา osteonecrosis .สาม ( 14 % ) ของคน nondisplaced กระดูกหัก มีความสัมพันธ์กับการพัฒนา osteonecrosis และหนึ่ง ( 4.5% ) มีความเกี่ยวข้องกับการพัฒนาไม่ใช่ระบบกิจการสหภาพ . สิบเอ็ด ( 24% ) ของข้อมูล เมื่อหักลดที่ดียอดเยี่ยม มีความสัมพันธ์กับการพัฒนา osteonecrosis และสอง ( 4 % ) มีความเกี่ยวข้องกับการพัฒนาไม่ใช่ระบบกิจการสหภาพ .สี่ในห้าของผู้พลัดถิ่นแตกด้วยความเป็นธรรมหรือลดจนถูกเชื่อมโยงกับการพัฒนา osteonecrosis ไม่ใช่ระบบกิจการสหภาพ , หรือทั้งสองอย่าง .

สรุป : สิบปีอัตราการอยู่รอดของหัว femoral พื้นเมืองฟรีการแปลงเทียมสะโพกรวม 85 % osteonecrosis คือเหตุผลหลักสำหรับการเปลี่ยนสะโพกเทียมทั้งหมดแต่ไม่ทั้งหมดที่มีผู้ป่วย osteonecrosis ต้องผ่าตัดเพิ่มเติม ผลของการได้รับอิทธิพลจากการแตกหัก และคุณภาพ ลด

ระดับของหลักฐานการศึกษาในระดับ IV ( กรณีชุด [ ไม่ หรือประวัติศาสตร์ กลุ่มควบคุม ] ) ดูวิธีการเขียนสำหรับคำอธิบายที่สมบูรณ์ของระดับของหลักฐาน