Jonathan Harker's Journal3 May. Bis

Jonathan Harker's Journal

3 May. Bistritz. __Left Munich at 8:35 P. M, on 1st May, arriving at Vienna early next morning; should have arrived at 6:46, but train was an hour late. Buda-Pesth seems a wonderful place, from the glimpse which I got of it from the train and the little I could walk through the streets. I feared to go very far from the station, as we had arrived late and would start as near the correct time as possible.

The impression I had was that we were leaving the West and entering the East; the most western of splendid bridges over the Danube, which is here of noble width and depth, took us among the traditions of Turkish rule.

We left in pretty good time, and came after nightfall to Klausenburgh. Here I stopped for the night at the Hotel Royale. I had for dinner, or rather supper, a chicken done up some way with red pepper, which was very good but thirsty. (Mem. get recipe for Mina.) I asked the waiter, and he said it was called "paprika hendl," and that, as it was a national dish, I should be able to get it anywhere along the Carpathians.

I found my smattering of German very useful here, indeed, I don't know how I should be able to get on without it.

Having had some time at my disposal when in London, I had visited the British Museum, and made search among the books and maps in the library regarding Transylvania; it had struck me that some foreknowledge of the country could hardly fail to have some importance in dealing with a nobleman of that country.

I find that the district he named is in the extreme east of the country, just on the borders of three states, Transylvania, Moldavia, and Bukovina, in the midst of the Carpathian mountains; one of the wildest and least known portions of Europe.

I was not able to light on any map or work giving the exact locality of the Castle Dracula, as there are no maps of this country as yet to compare with our own Ordance Survey Maps; but I found that Bistritz, the post town named by Count Dracula, is a fairly well-known place. I shall enter here some of my notes, as they may refresh my memory when I talk over my travels with Mina.

In the population of Transylvania there are four distinct nationalities: Saxons in the South, and mixed with them the Wallachs, who are the descendants of the Dacians; Magyars in the West, and Szekelys in the East and North. I am going among the latter, who claim to be descended from Attila and the Huns. This may be so, for when the Magyars conquered the country in the eleventh century they found the Huns settled in it.

I read that every known superstition in the world is gathered into the horseshoe of the Carpathians, as if it were the centre of some sort of imaginative whirlpool; if so my stay may be very interesting. (Mem., I must ask the Count all about them.)

I did not sleep well, though my bed was comfortable enough, for I had all sorts of queer dreams. There was a dog howling all night under my window, which may have had something to do with it; or it may have been the paprika, for I had to drink up all the water in my carafe, and was still thirsty. Towards morning I slept and was wakened by the continuous knocking at my door, so I guess I must have been sleeping soundly then.

I had for breakfast more paprika, and a sort of porridge of maize flour which they said was "mamaliga", and egg-plant stuffed with forcemeat, a very excellent dish, which they call "impletata". (Mem.,get recipe for this also.)

I had to hurry breakfast, for the train started a little before eight, or rather it ought to have done so, for after rushing to the station at 7:30 I had to sit in the carriage for more than an hour before we began to move.

It seems to me that the further east you go the more unpunctual are the trains. What ought they to be in China?

All day long we seemed to dawdle through a country which was full of beauty of every kind. Sometimes we saw little towns or castles on the top of steep hills such as we see in old missals; sometimes we ran by rivers and streams which seemed from the wide stony margin on each side of them to be subject ot great floods. It takes a lot of water, and running strong, to sweep the outside edge of a river clear.

At every station there were groups of people, sometimes crowds, and in all sorts of attire. Some of them were just like the peasants at home or those I saw coming through France and Germany, with short jackets, and round hats, and home-made trousers; but others were very picturesque.

The women looked pretty, except when you got near them, but they were very clumsy about the waist. They had all full white sleeves of some kind or other, and most of them had big belts with a lot of strips of something fluttering from them like the dresses in a ballet, but of course there were petticoats under them.

The strangest figures we saw were the Slovaks, who were more barbarian than the rest, with their big cow-boy hats, great baggy dirty-white trousers, white linen shirts, and enormous heavy leather belts, nearly a foot wide, all studded over with brass nails. They wore high boots, with their trousers tucked into them, and had long black hair and heavy black moustaches. They are very picturesque, but do not look prepossessing. On the stage they would be set down at once as some old Oriental band of brigands. They are, however, I am told, very harmless and rather wanting in natural self-assertion.

It was on the dark side of twilight when we got to Bistritz, which is a very interesting old place. Being practically on the frontier--for the Borgo Pass leads from it into Bukovina--it has had a very stormy existence, and it certainly shows marks of it. Fifty years ago a series of great fires took place, which made terrible havoc on five separate occasions. At the very beginning of the seventeenth century it underwent a siege of three weeks and lost 13,000 people, the casualties of war proper being assisted by famine and disease.

Count Dracula had directed me to go to the Golden Krone Hotel, which I found, to my great delight, to be thoroughly old-fashioned, for of course I wanted to see all I could of the ways of the country.

I was evidently expected, for when I got near the door I faced a cheery-looking elderly woman in the usual peasant dress--white undergarment with a long double apron, front, and back, of coloured stuff fitting almost too tight for modesty. When I came close she bowed and said, "The Herr Englishman?"

"Yes," I said, "Jonathan Harker."

She smiled, and gave some message to an elderly man in white shirt-sleeves, who had followed her to the door.

He went, but immediately returned with a letter:

"My friend.--Welcome to the Carpathians. I am anxiously expecting you. Sleep well tonight. At three tomorrow the diligence will start for Bukovina; a place on it is kept for you. At the Borgo Pass my carriage will await you and will bring you to me. I trust that your journey from London has been a happy one, and that you will enjoy your stay in my beautiful land.--Your friend, Dracula."

4 May--I found that my landlord had got a letter from the Count, directing him to secure the best place on the coach for me; but on making inquiries as to details he seemed somewhat reticent, and pretended that he could not understand my German.

This could not be true, because up to then he had understood it perfectly; at least, he answered my questions exactly as if he did.

He and his wife, the old lady who had received me, looked at each other in a frightened sort of way. He mumbled out that the money had been sent in a letter, and that was all he knew. When I asked him if he knew Count Dracula, and could tell me anything of his castle, both he and his wife crossed themselves, and, saying that they knew nothing at all, simply refused to speak further. It was so near the time of starting that I had no time to ask anyone else, for it was all very mysterious and not by any means comforting.

Just before I was leaving, the old lady came up to my room and said in a hysterical way: "Must you go? Oh! Young Herr, must you go?" She was in such an excited state that she seemed to have lost her grip of what German she knew, and mixed it all up with some other language which I did not know at all. I was just able to follow her by asking many questions. When I told her that I must go at once, and that I was engaged on important business, she asked again:

"Do you know what day it is?" I answered that it was the fourth of May. She shook her head as she said again:

"Oh, yes! I know that! I know that, but do you know what day it is?"

On my saying that I did not understand, she went on:

"It is the eve of St. George's Day. Do you not know that to-night, when the clock strikes midnight, all the evil things in the world will have full sway? Do you know where you are going, and what you are going to?" She was in such evident distress that I tried to comfort her, but without effect. Finally, she went down on her knees and implored me not to go; at least to wait a day or two before starting.

It was all very ridiculous but I did not feel comfortable. However, there was business to be done, and I could allow nothing to interfere with it.

I tried to raise her up, and said, as gravely as I could, that I thanked her, but my duty was imperative, and that I must go.

She then rose and dried her eyes, and taking a crucifix from her neck offered it to me.

I did not know what to do, for, as an English Churchman, I have been taught to regard such things as in some measure idolatrous, and yet it seemed so ungracious to refuse an old lady meaning so well and in such a state of mind.

She saw, I suppose, the doubt in my face, for she put the rosary round my neck and said, "For your mother's sake," and went out of the room.

I am writing up this part of the diary whilst I am waiting for the coach, which is, of course, late; and the crucifix is still round my neck.

Whether it is the old lady's f

Jonathan Harker's Journal

3 May. Bistritz. __Left Munich at 8:35 P. M, on 1st May, arriving at Vienna early next morning; should have arrived at 6:46, but train was an hour late. Buda-Pesth seems a wonderful place, from the glimpse which I got of it from the train and the little I could walk through the streets. I feared to go very far from the station, as we had arrived late and would start as near the correct time as possible.

The impression I had was that we were leaving the West and entering the East; the most western of splendid bridges over the Danube, which is here of noble width and depth, took us among the traditions of Turkish rule.

We left in pretty good time, and came after nightfall to Klausenburgh. Here I stopped for the night at the Hotel Royale. I had for dinner, or rather supper, a chicken done up some way with red pepper, which was very good but thirsty. (Mem. get recipe for Mina.) I asked the waiter, and he said it was called "paprika hendl," and that, as it was a national dish, I should be able to get it anywhere along the Carpathians.

I found my smattering of German very useful here, indeed, I don't know how I should be able to get on without it.

Having had some time at my disposal when in London, I had visited the British Museum, and made search among the books and maps in the library regarding Transylvania; it had struck me that some foreknowledge of the country could hardly fail to have some importance in dealing with a nobleman of that country.

I find that the district he named is in the extreme east of the country, just on the borders of three states, Transylvania, Moldavia, and Bukovina, in the midst of the Carpathian mountains; one of the wildest and least known portions of Europe.

I was not able to light on any map or work giving the exact locality of the Castle Dracula, as there are no maps of this country as yet to compare with our own Ordance Survey Maps; but I found that Bistritz, the post town named by Count Dracula, is a fairly well-known place. I shall enter here some of my notes, as they may refresh my memory when I talk over my travels with Mina.

In the population of Transylvania there are four distinct nationalities: Saxons in the South, and mixed with them the Wallachs, who are the descendants of the Dacians; Magyars in the West, and Szekelys in the East and North. I am going among the latter, who claim to be descended from Attila and the Huns. This may be so, for when the Magyars conquered the country in the eleventh century they found the Huns settled in it.

I read that every known superstition in the world is gathered into the horseshoe of the Carpathians, as if it were the centre of some sort of imaginative whirlpool; if so my stay may be very interesting. (Mem., I must ask the Count all about them.)

I did not sleep well, though my bed was comfortable enough, for I had all sorts of queer dreams. There was a dog howling all night under my window, which may have had something to do with it; or it may have been the paprika, for I had to drink up all the water in my carafe, and was still thirsty. Towards morning I slept and was wakened by the continuous knocking at my door, so I guess I must have been sleeping soundly then.

I had for breakfast more paprika, and a sort of porridge of maize flour which they said was "mamaliga", and egg-plant stuffed with forcemeat, a very excellent dish, which they call "impletata". (Mem.,get recipe for this also.)

I had to hurry breakfast, for the train started a little before eight, or rather it ought to have done so, for after rushing to the station at 7:30 I had to sit in the carriage for more than an hour before we began to move.

It seems to me that the further east you go the more unpunctual are the trains. What ought they to be in China?

All day long we seemed to dawdle through a country which was full of beauty of every kind. Sometimes we saw little towns or castles on the top of steep hills such as we see in old missals; sometimes we ran by rivers and streams which seemed from the wide stony margin on each side of them to be subject ot great floods. It takes a lot of water, and running strong, to sweep the outside edge of a river clear.

At every station there were groups of people, sometimes crowds, and in all sorts of attire. Some of them were just like the peasants at home or those I saw coming through France and Germany, with short jackets, and round hats, and home-made trousers; but others were very picturesque.

The women looked pretty, except when you got near them, but they were very clumsy about the waist. They had all full white sleeves of some kind or other, and most of them had big belts with a lot of strips of something fluttering from them like the dresses in a ballet, but of course there were petticoats under them.

The strangest figures we saw were the Slovaks, who were more barbarian than the rest, with their big cow-boy hats, great baggy dirty-white trousers, white linen shirts, and enormous heavy leather belts, nearly a foot wide, all studded over with brass nails. They wore high boots, with their trousers tucked into them, and had long black hair and heavy black moustaches. They are very picturesque, but do not look prepossessing. On the stage they would be set down at once as some old Oriental band of brigands. They are, however, I am told, very harmless and rather wanting in natural self-assertion.

It was on the dark side of twilight when we got to Bistritz, which is a very interesting old place. Being practically on the frontier--for the Borgo Pass leads from it into Bukovina--it has had a very stormy existence, and it certainly shows marks of it. Fifty years ago a series of great fires took place, which made terrible havoc on five separate occasions. At the very beginning of the seventeenth century it underwent a siege of three weeks and lost 13,000 people, the casualties of war proper being assisted by famine and disease.

Count Dracula had directed me to go to the Golden Krone Hotel, which I found, to my great delight, to be thoroughly old-fashioned, for of course I wanted to see all I could of the ways of the country.

I was evidently expected, for when I got near the door I faced a cheery-looking elderly woman in the usual peasant dress--white undergarment with a long double apron, front, and back, of coloured stuff fitting almost too tight for modesty. When I came close she bowed and said, "The Herr Englishman?"

"Yes," I said, "Jonathan Harker."

She smiled, and gave some message to an elderly man in white shirt-sleeves, who had followed her to the door.

He went, but immediately returned with a letter:

"My friend.--Welcome to the Carpathians. I am anxiously expecting you. Sleep well tonight. At three tomorrow the diligence will start for Bukovina; a place on it is kept for you. At the Borgo Pass my carriage will await you and will bring you to me. I trust that your journey from London has been a happy one, and that you will enjoy your stay in my beautiful land.--Your friend, Dracula."

4 May--I found that my landlord had got a letter from the Count, directing him to secure the best place on the coach for me; but on making inquiries as to details he seemed somewhat reticent, and pretended that he could not understand my German.

This could not be true, because up to then he had understood it perfectly; at least, he answered my questions exactly as if he did.

He and his wife, the old lady who had received me, looked at each other in a frightened sort of way. He mumbled out that the money had been sent in a letter, and that was all he knew. When I asked him if he knew Count Dracula, and could tell me anything of his castle, both he and his wife crossed themselves, and, saying that they knew nothing at all, simply refused to speak further. It was so near the time of starting that I had no time to ask anyone else, for it was all very mysterious and not by any means comforting.

Just before I was leaving, the old lady came up to my room and said in a hysterical way: "Must you go? Oh! Young Herr, must you go?" She was in such an excited state that she seemed to have lost her grip of what German she knew, and mixed it all up with some other language which I did not know at all. I was just able to follow her by asking many questions. When I told her that I must go at once, and that I was engaged on important business, she asked again:

"Do you know what day it is?" I answered that it was the fourth of May. She shook her head as she said again:

"Oh, yes! I know that! I know that, but do you know what day it is?"

On my saying that I did not understand, she went on:

"It is the eve of St. George's Day. Do you not know that to-night, when the clock strikes midnight, all the evil things in the world will have full sway? Do you know where you are going, and what you are going to?" She was in such evident distress that I tried to comfort her, but without effect. Finally, she went down on her knees and implored me not to go; at least to wait a day or two before starting.

It was all very ridiculous but I did not feel comfortable. However, there was business to be done, and I could allow nothing to interfere with it.

I tried to raise her up, and said, as gravely as I could, that I thanked her, but my duty was imperative, and that I must go.

She then rose and dried her eyes, and taking a crucifix from her neck offered it to me.

I did not know what to do, for, as an English Churchman, I have been taught to regard such things as in some measure idolatrous, and yet it seemed so ungracious to refuse an old lady meaning so well and in such a state of mind.

She saw, I suppose, the doubt in my face, for she put the rosary round my neck and said, "For your mother's sake," and went out of the room.

I am writing up this part of the diary whilst I am waiting for the coach, which is, of course, late; and the crucifix is still round my neck.

Whether it is the old lady's f

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

Jonathan Harker สมุดรายวัน3 อาจ Bistritz มิวนิค __Left ที่ 8:35 P. M, 1 อาจ เดินทางมาถึงเวียนนาต่อเช้า ควรมาถึง 6:46 แต่รถไฟ ยามดึก บูดอ Pesth น่า ส จากเหลือบซึ่งผมได้รับของจากรถไฟ และน้อยฉันสามารถเดินผ่านถนน ฉันกลัวไปมากจากสถานี เรามาถึงดึก และจะเริ่มต้นใกล้กับเวลาถูกต้องที่สุดความประทับใจผมได้ว่า เราออกจากตะวันตก และตะวันออก การป้อน ตะวันตกสุดของสะพานที่สวยงามกว่าแม่น้ำดานูบ ที่อยู่ที่นี่ของโนเบิลความกว้างและความลึก เอาเราระหว่างประเพณีกฎตุรกีเราเหลือเวลาดี แล้วมาหลังรัตติกาล Klausenburgh ที่นี่ผมหยุดเที่ยวที่โรงแรมรอแยล ผมเย็น หรือเป็นซุปเปอร์ ไก่ทำค่าบางวิธีมีพริกแดง ที่ถูก ดีมากกระหายน้ำ (Mem. รับตำรา Mina) ถามเสิร์ฟ และเขากล่าวว่า มันถูกเรียกว่า "พริกขี้หนู hendl" และว่า เพราะเป็นอาหารชาติ ฉันควรจะสามารถทำได้ตาม Carpathiansพบบางส่วนของฉันของเยอรมันมีประโยชน์มากนี่ แน่นอน ไม่ทราบว่าผมควรจะได้รับโดยไม่ได้ไม่มีเวลาที่ฉันในลอนดอน ฉันได้เยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์บริติช และทำการค้นหาหนังสือและแผนที่ในไลบรารีเกี่ยวกับทรานซิลเวเนีย มันมีหลงฉันที่ foreknowledge บางประเทศอาจไม่มีความสำคัญบางอย่างในการจัดการกับขุนนางของประเทศพบว่าอำเภอที่เขาตั้งชื่อว่าสุดตะวันออกประเทศ เกี่ยวกับเส้นขอบของสามประเทศอเมริกา ทรานซิลเวเนีย Moldavia และ Bukovina ท่ามกลางเทือก หนึ่งส่วน wildest และรู้จักน้อยที่สุดของยุโรปฉันไม่สามารถแสงแผนที่ใด ๆ หรือทำให้ท้องแน่นอนของแดรกคูลาปราสาท แผนที่ประเทศนี้เป็นการเปรียบเทียบกับของเราเอง Ordance สำรวจแผนที่ ไม่มี แต่พบว่า Bistritz เมืองลงชื่อ โดยเคานต์แดรคคิวล่า ค่อนข้างรู้จัก ฉันจะป้อนบางส่วนของบันทึกย่อของฉัน เป็นพวกเขาอาจฟื้นฟูความจำของฉันเมื่อฉันพูดคุยมากกว่าการเดินทางของฉันกับ Minaประชากรของทรานซิลเวเนีย มีสัญชาติแตกต่างกันสี่: ชาวแซกซันในภาคใต้ และผสมกับ Wallachs ซึ่งเป็นลูกหลานของ Dacians Magyars ในตะวันตก และ Szekelys ในตะวันออกและเหนือ ฉันจะระหว่างหลัง ซึ่งเรียกร้องให้มีการสืบเชื้อสายจาก Attila และชาวฮัน นี้ได้ดังนั้น เมื่อ Magyars ที่เอาชนะประเทศในศตวรรษสิบเอ็ดจะพบชาวฮันที่จ่ายในอ่านว่า ทุกความเชื่อโชคลางรู้จักในโลกถูกรวบรวมเข้าฮอร์สชูของ Carpathians นั้นศูนย์บางอย่างของระบบน้ำวนจินตนาการ ถ้า พักได้น่าสนใจมาก (Mem. ขอนับทั้งหมดเกี่ยวกับพวกเขา.)ฉันไม่ได้นอนดี ว่าพอ สำหรับผมทุกความฝันประหลาด มีสุนัขที่เห่าหอนทั้งคืนภายใต้หน้าต่างของฉัน ซึ่งอาจมีบางสิ่งบางอย่างดังกล่าว หรืออาจมีพริกขี้หนู สำหรับผมดื่มค่าน้ำทั้งหมดใน carafe ของฉัน และยังกระหายน้ำ ต่อเช้า ฉันไปไหน และถูก wakened โดยต่อเนื่องเคาะที่ประตูของฉัน ดังนั้นฉันเดาฉันต้องมีการนอนหลับสนิทแล้วมีอาหารเช้าเพิ่มเติมพริกขี้หนู และการเรียงลำดับของข้าวต้มของแป้งข้าวโพดซึ่งพวกเขากล่าวว่า เป็น "mamaliga" และโรงงานไข่ยัดไส้ forcemeat จาน ยอดเยี่ยมมากซึ่งพวกเขาเรียก "impletata" (Mem. ได้รับตำรานี้ยัง)ผมจะรีบอาหารเช้า สำหรับรถไฟเริ่มต้นเล็กน้อยก่อนแปด หรือมากกว่านั้นควรจะทำเพื่อ สำหรับหลังจากวิ่งไปสถานีที่ 7:30 น. ผมนั่งในการขนส่งมากกว่าหนึ่งชั่วโมงก่อนที่เราเริ่มย้ายเหมือนกับฉันตะวันออกต่อไปส่วนขึ้นรถไฟ อะไรควรจะอยู่ในจีนตลอดทั้งวันเราดูเหมือนไถลผ่านประเทศที่เต็มไป ด้วยความสวยงามทุกชนิด บางครั้งเราเห็นหมดหรือปราสาทบนเนินเขาสูงชันเล็กน้อยเช่นเราดูใน missals เก่า บางครั้งเราวิ่งตามแม่น้ำและลำธารที่ประจักษ์จากกำไรชาดกว้างแต่ละด้านนั้นจะเป็นเรื่องน้ำท่วมดี ot มันใช้เวลามากของน้ำ และทำงานที่แข็งแกร่ง กวาดขอบด้านนอกของแม่น้ำใสทุกสถานีที่ มีกลุ่ม คน บางครั้งฝูงชน และ ในทุกชุด บางส่วนของพวกเขาก็เหมือนชาวนาที่บ้านหรือที่ผมเห็นมาผ่านฝรั่งเศสและเยอรมนี กับ เสื้อสั้น และกลมหมวก และกางเกง ทำที่บ้าน แต่คนอื่น ๆ ก็สวยงามมากผู้หญิงดูสวย ยกเว้นเมื่อคุณได้ใกล้พวกเขา แต่พวกป้ำ ๆ มากเกี่ยวกับพุง พวกเขามีแขนสีขาวเต็มทั้งหมดบางชนิด หรืออื่น ๆ และส่วนใหญ่ของพวกเขามีเข็มขัดขนาดใหญ่ มีแถบของสิ่ง fluttering ออกเช่นชุดในบัลเลต์เป็น แต่แน่นอนมี petticoats ภายใต้พวกเขาตัวเลขแปลกประหลาดที่เราเห็นมี Slovaks ที่เพิ่มเติมในช่องว่างว่าจะ มีหมวกคาวบอยใหญ่ ขาวสกปรกกางเกง baggy มาก เสื้อผ้าลินินสีขาว และ เข็มขัดหนังหนักมหาศาล เกือบมีเท้ากว้าง ทั้งหมด studded เกินกับทองเหลืองเล็บ พวกเขาสวมรองเท้าบู๊ทสูง กับกางเกงของห้องลงไป และมีผมยาวสีดำและสีดำ moustaches หนักขึ้น พวกเขามีความงดงามมาก แต่ดู prepossessing บนเวทีพวกเขาจะตั้งลงครั้งเป็นบางวงโอเรียนเต็ลเก่าของ brigands จะ อย่างไรก็ตาม ฉันได้รับแจ้ง ไม่เป็นอันตรายมาก และต้องเป็น ในธรรมชาติ self-assertionIt was on the dark side of twilight when we got to Bistritz, which is a very interesting old place. Being practically on the frontier--for the Borgo Pass leads from it into Bukovina--it has had a very stormy existence, and it certainly shows marks of it. Fifty years ago a series of great fires took place, which made terrible havoc on five separate occasions. At the very beginning of the seventeenth century it underwent a siege of three weeks and lost 13,000 people, the casualties of war proper being assisted by famine and disease.Count Dracula had directed me to go to the Golden Krone Hotel, which I found, to my great delight, to be thoroughly old-fashioned, for of course I wanted to see all I could of the ways of the country.I was evidently expected, for when I got near the door I faced a cheery-looking elderly woman in the usual peasant dress--white undergarment with a long double apron, front, and back, of coloured stuff fitting almost too tight for modesty. When I came close she bowed and said, "The Herr Englishman?""Yes," I said, "Jonathan Harker."She smiled, and gave some message to an elderly man in white shirt-sleeves, who had followed her to the door.He went, but immediately returned with a letter:"My friend.--Welcome to the Carpathians. I am anxiously expecting you. Sleep well tonight. At three tomorrow the diligence will start for Bukovina; a place on it is kept for you. At the Borgo Pass my carriage will await you and will bring you to me. I trust that your journey from London has been a happy one, and that you will enjoy your stay in my beautiful land.--Your friend, Dracula."4 May--I found that my landlord had got a letter from the Count, directing him to secure the best place on the coach for me; but on making inquiries as to details he seemed somewhat reticent, and pretended that he could not understand my German.This could not be true, because up to then he had understood it perfectly; at least, he answered my questions exactly as if he did.He and his wife, the old lady who had received me, looked at each other in a frightened sort of way. He mumbled out that the money had been sent in a letter, and that was all he knew. When I asked him if he knew Count Dracula, and could tell me anything of his castle, both he and his wife crossed themselves, and, saying that they knew nothing at all, simply refused to speak further. It was so near the time of starting that I had no time to ask anyone else, for it was all very mysterious and not by any means comforting.Just before I was leaving, the old lady came up to my room and said in a hysterical way: "Must you go? Oh! Young Herr, must you go?" She was in such an excited state that she seemed to have lost her grip of what German she knew, and mixed it all up with some other language which I did not know at all. I was just able to follow her by asking many questions. When I told her that I must go at once, and that I was engaged on important business, she asked again:"Do you know what day it is?" I answered that it was the fourth of May. She shook her head as she said again:"Oh, yes! I know that! I know that, but do you know what day it is?"On my saying that I did not understand, she went on:"It is the eve of St. George's Day. Do you not know that to-night, when the clock strikes midnight, all the evil things in the world will have full sway? Do you know where you are going, and what you are going to?" She was in such evident distress that I tried to comfort her, but without effect. Finally, she went down on her knees and implored me not to go; at least to wait a day or two before starting.It was all very ridiculous but I did not feel comfortable. However, there was business to be done, and I could allow nothing to interfere with it.I tried to raise her up, and said, as gravely as I could, that I thanked her, but my duty was imperative, and that I must go.She then rose and dried her eyes, and taking a crucifix from her neck offered it to me.
I did not know what to do, for, as an English Churchman, I have been taught to regard such things as in some measure idolatrous, and yet it seemed so ungracious to refuse an old lady meaning so well and in such a state of mind.

She saw, I suppose, the doubt in my face, for she put the rosary round my neck and said, "For your mother's sake," and went out of the room.

I am writing up this part of the diary whilst I am waiting for the coach, which is, of course, late; and the crucifix is still round my neck.

Whether it is the old lady's f

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

โจนาธานฮาร์เกอร์วารสาร3 พฤษภาคม Bistritz __Left มิวนิคที่ 8:35 พีเอ็ม, วันที่ 1 พฤษภาคมถึงที่กรุงเวียนนาในเช้าวันรุ่ง; ควรจะได้มาถึงที่ 06:46 แต่รถไฟเป็นชั่วโมงปลาย Buda-Pesth ดูเหมือนว่าสถานที่ยอดเยี่ยมจากเหลือบที่ผมได้รับมันจากรถไฟและเล็ก ๆ น้อย ๆ ผมสามารถเดินผ่านไปตามถนน ฉันกลัวที่จะไปไกลมากจากสถานีที่เราได้เดินทางมาถึงล่าช้าและจะเริ่มต้นที่ใกล้เวลาที่ถูกต้องเป็นไปได้. ความประทับใจที่ผมมีคือการที่เราได้ออกจากทางทิศตะวันตกและตะวันออกเข้า; ส่วนใหญ่ทางตะวันตกของสะพานที่สวยงามเหนือแม่น้ำดานูบซึ่งอยู่ที่นี่มีความกว้างและความลึกของโนเบิล, พาเราในหมู่ประเพณีการปกครองของตุรกี. เราที่เหลืออยู่ในช่วงเวลาที่ดีสวยและมาหลังจากค่ำเพื่อ Klausenburgh นี่ฉันหยุดสำหรับคืนที่โรงแรมรอแยล ฉันมีสำหรับอาหารค่ำหรือมากกว่าอาหารมื้อเย็นไก่ทำขึ้นด้วยวิธีบางอย่างกับพริกแดงซึ่งเป็นสิ่งที่ดีมาก แต่กระหายน้ำ (Mem. ได้รับสูตรสำหรับ Mina.) ฉันถามบริกรและเขาบอกว่ามันถูกเรียกว่า "hendl พริกขี้หนู" และในขณะที่มันเป็นอาหารประจำชาติผมควรจะสามารถที่จะได้รับมันที่ใดก็ได้ตามคาร์พาเทียน. ฉันพบฉัน รู้แค่หางอึ่งของเยอรมันที่มีประโยชน์มากที่นี่แน่นอนผมไม่ทราบว่าผมควรจะสามารถที่จะได้รับโดยไม่ได้. มีมีบางครั้งที่การกำจัดของฉันเมื่ออยู่ในลอนดอนผมได้เดินทางไปเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์แห่งชาติอังกฤษและทำให้การค้นหาในหมู่หนังสือและ แผนที่ในห้องสมุดเกี่ยวกับ Transylvania นั้น มันก็หลงฉันว่าญาณของประเทศบางแทบจะไม่สามารถล้มเหลวที่จะมีความสำคัญในการจัดการกับขุนนางของประเทศที่. ผมพบว่าอำเภอเขาชื่ออยู่ในทิศตะวันออกสุดของประเทศเพียงแค่ในพรมแดนของสามรัฐที่ Transylvania, มอลโดวาและวินาในท่ามกลางเทือกเขา Carpathian นั้น . หนึ่งในส่วน wildest และเป็นที่รู้จักน้อยที่สุดของยุโรปผมไม่สามารถที่จะจุดไฟบนแผนที่ใดๆ หรือการทำงานให้ท้องที่ที่แน่นอนของปราสาทแดรกคิวลาที่มีแผนที่ไม่มีประเทศนี้ยังเปรียบเทียบกับการสำรวจ Ordance ของเราเองแผนที่; แต่ฉันพบว่า Bistritz เมืองโพสต์ชื่อโดยจำนวนแดรกคิวลาเป็นสถานที่ที่เป็นธรรมที่รู้จักกันดี ผมจะเข้าไปที่นี่บางส่วนของบันทึกของฉันเช่นที่พวกเขาอาจจะฟื้นฟูความทรงจำของฉันเมื่อฉันพูดคุยผ่านการเดินทางของฉันกับ Mina. ในประชากร Transylvania มีสี่เชื้อชาติที่แตกต่าง: แอกซอนในภาคใต้และผสมกับพวกเขา Wallachs ที่เป็น ลูกหลานของ Dacians นั้น มักยาในเวสต์และ Szekelys ในภาคอีสานและภาคเหนือ ฉันจะอยู่ในหมู่หลังที่อ้างว่าได้รับการสืบเชื้อสายมาจากอัตติลาและฮั่น นี้อาจจะเป็นเช่นนั้นเมื่อเสียท่าประเทศมักยาร์ในศตวรรษที่สิบเอ็ดพวกเขาพบว่าฮั่นตั้งรกรากอยู่ในนั้น. ผมอ่านที่ทุกไสยศาสตร์ที่รู้จักกันในโลกที่มีการรวบรวมไว้เป็นเกือกม้าของคาร์พาเทียนที่ราวกับว่ามันเป็นศูนย์กลางของบางอย่าง การเรียงลำดับของอ่างน้ำวนจินตนาการ; ถ้าเป็นเช่นนั้นเข้าพักของฉันอาจจะเป็นที่น่าสนใจมาก (Mem. ผมต้องขอให้นับทุกอย่างเกี่ยวกับพวกเขา.) ฉันไม่ได้นอนหลับได้ดีแม้ว่าเตียงของฉันเป็นความสะดวกสบายพอสำหรับฉันมีทุกประเภทของความฝันประหลาด มีสุนัขหอนคืนทั้งหมดภายใต้หน้าต่างของฉันซึ่งอาจจะมีอะไรบางอย่างจะทำอย่างไรกับมันเป็น; หรือมันอาจจะเป็นพริกขี้หนูสำหรับผมต้องดื่มน้ำในขวดของฉันและยังคงกระหายน้ำ ในช่วงเช้าวันที่ฉันนอนและตื่นโดยต่อเนื่องเคาะที่ประตูของฉันดังนั้นผมคิดว่าผมต้องได้รับการนอนหลับอุตุแล้ว. ฉันมีสำหรับอาหารเช้าพริกขี้หนูมากขึ้นและการจัดเรียงของโจ๊กแป้งข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ที่พวกเขากล่าวว่าเป็น "mamaliga" และ พืชไข่ยัดไส้เนื้อสับโรยเครื่องเทศ, จานที่ยอดเยี่ยมมากที่พวกเขาเรียกว่า "impletata" (Mem. รับสูตรนี้.) ผมต้องรีบอาหารเช้าสำหรับรถไฟเริ่มต้นเล็ก ๆ น้อย ๆ ก่อนที่แปดหรือมากกว่าที่มันควรจะได้ทำเช่นนั้นหลังจากที่วิ่งไปยังสถานีที่ 7:30 ผมต้องนั่งอยู่ใน สายการบินมานานกว่าหนึ่งชั่วโมงก่อนที่เราจะเริ่มที่จะย้าย. มันดูเหมือนว่าฉันที่ไปทางทิศตะวันออกที่คุณไปไม่ตรงต่อเวลามากขึ้นรถไฟ สิ่งที่พวกเขาควรจะเป็นในประเทศจีน? ตลอดวันเราดูเหมือนจะอืดอาดผ่านประเทศที่เต็มไปด้วยความงามของทุกชนิด บางครั้งที่เราเห็นเมืองเล็ก ๆ น้อย ๆ หรือปราสาทบนยอดภูเขาสูงชันเช่นที่เราเห็นใน missals เก่า บางครั้งเราวิ่งด้วยแม่น้ำและลำธารที่ประจักษ์จากขอบหินกว้างที่ด้านข้างของพวกเขาในแต่ละจะเป็นเรื่องน้ำท่วมที่ดีม่ มันใช้เวลามากของน้ำและการทำงานที่แข็งแกร่งที่จะกวาดขอบนอกของแม่น้ำที่ชัดเจน. ในทุกสถานีมีกลุ่มคนบางครั้งฝูงชนและในทุกประเภทของเครื่องแต่งกาย บางส่วนของพวกเขาเช่นเดียวกับชาวบ้านที่บ้านหรือผู้ที่ผมเห็นที่ผ่านมาทางฝรั่งเศสและเยอรมนีด้วยแจ็คเก็ตระยะสั้นและหมวกกลมและกางเกงทำที่บ้าน; แต่คนอื่น ๆ มีความงดงามมาก. ผู้หญิงดูสวย แต่เมื่อคุณได้ใกล้พวกเขา แต่พวกเขาก็เงอะงะมากเกี่ยวกับเอว พวกเขามีทุกแขนสีขาวเต็มรูปแบบของบางชนิดหรืออื่น ๆ และส่วนใหญ่ของพวกเขามีเข็มขัดขนาดใหญ่ที่มีจำนวนมากของแถบของบางสิ่งบางอย่างกระพือจากพวกเขาเช่นเดียวกับชุดในบัลเล่ต์ แต่แน่นอนมีกระโปรงภายใต้พวกเขา. ตัวเลขแปลกประหลาดที่เราเห็น ถูก Slovaks ที่เป็นป่ามากกว่าส่วนที่เหลือที่มีหมวกวัวหนุ่มใหญ่ของพวกเขาที่ดีถุงกางเกงสกปรกสีขาว, เสื้อผ้าลินินสีขาวและเข็มขัดหนังหนักมหาศาลเกือบเท้ากว้างกว่าทุกเรียงรายด้วยตะปูทองเหลือง พวกเขาสวมรองเท้าสูงกับกางเกงของพวกเขาซุกอยู่ในพวกเขาและมีผมสีดำยาวและหนวดสีดำหนัก พวกเขามีความงดงามมาก แต่ไม่ได้ดูใจโน้มเอียง บนเวทีที่พวกเขาจะได้รับการตั้งค่าลงในครั้งเดียวเป็นบางวงโอเรียนเต็ลเก่าโจร พวกเขาจะได้ แต่ผมบอกไม่เป็นอันตรายมากและค่อนข้างที่ต้องการในธรรมชาติการยืนยันตัวเอง. มันอยู่ในด้านมืดของพลบค่ำเมื่อเรามีการ Bistritz ซึ่งเป็นสถานที่เก่าแก่ที่น่าสนใจมาก ความจริงเกี่ยวกับชายแดน - สำหรับ Borgo ผ่านนำมาจากมันลงไปในวินา - มันมีการดำรงอยู่ของพายุมากและมันแสดงให้เห็นอย่างแน่นอนเครื่องหมายของมัน ห้าสิบปีที่ผ่านมาชุดของการเกิดเพลิงไหม้ที่ดีที่เกิดขึ้นซึ่งทำให้ความเสียหายที่น่ากลัวครั้งที่ห้าแยกต่างหาก ที่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่สิบเจ็ดมันเปลี่ยนล้อมสามสัปดาห์และสูญหาย 13,000 คนบาดเจ็บล้มตายของสงครามที่เหมาะสมถูกช่วยเหลือจากความอดอยากและโรค. นับ Dracula กำกับผมที่จะไปที่โรงแรมโกลเด้นโคซึ่งผมพบว่าการ ความสุขที่ดีของฉันที่จะได้อย่างทั่วถึงล้าสมัยสำหรับแน่นอนผมอยากจะเห็นสิ่งที่ฉันสามารถวิธีของประเทศ. ผมก็คาดว่าอย่างเห็นได้ชัดสำหรับเมื่อฉันได้อยู่ใกล้ประตูที่ผมต้องเผชิญกับชื่นบานมองหญิงชราคนหนึ่งใน ชุดชาวนาปกติ - กางเกงสีขาวกับผ้ากันเปื้อนคู่ยาวด้านหน้าและด้านหลังของสิ่งที่สีที่เหมาะสมเกือบแน่นเกินไปสำหรับเจียมเนื้อเจียมตัว เมื่อฉันมาใกล้เธอโค้งคำนับและกล่าวว่า "อังกฤษ Herr?" "ใช่" ผมตอบว่า "โจนาธานฮาร์เกอร์." เธอยิ้มและให้ข้อความบางอย่างเพื่อชายสูงอายุคนหนึ่งในสีขาวเสื้อแขนที่ได้ตามเธอไป ประตู. เขาไป แต่กลับทันทีด้วยตัวอักษร: "เพื่อนของฉัน .-- ยินดีต้อนรับสู่คาร์พาเทียนฉันกำลังใจจดใจจ่อคาดหวังว่าคุณนอนหลับได้ดีในคืนนี้ที่สามในวันพรุ่งนี้จะเริ่มต้นความขยันสำหรับวินา; สถานที่ที่มันจะถูกเก็บไว้สำหรับ... คุณ. ที่ Borgo สายการบินผ่านของฉันจะรอคุณอยู่และจะนำคุณไปฉัน. ฉันเชื่อว่าการเดินทางของคุณจากกรุงลอนดอนได้รับความสุขที่หนึ่งและที่คุณจะได้เพลิดเพลินกับการเข้าพักในดินแดนที่งดงามของฉัน .-- เพื่อนของคุณแดรกคิวลา "4 พฤษภาคม - ฉันพบว่าเจ้าของบ้านของฉันได้มีจดหมายจากจำนวนที่ผู้กำกับเขาเพื่อรักษาความปลอดภัยที่ดีที่สุดในการโค้ชสำหรับฉัน แต่ในการสอบถามเป็นรายละเอียดที่ดูเหมือนว่าเขามีเงื่อนงำบ้างและแกล้งทำเป็นว่าเขาไม่สามารถเข้าใจภาษาเยอรมันของฉัน. นี้ไม่อาจจะจริงเพราะถึงแล้วเขาเข้าใจมันสมบูรณ์; อย่างน้อยเขาตอบคำถามของฉันตรงตามถ้าเขาทำ. เขาและภรรยาของเขาหญิงชราที่ได้รับผมมองที่แต่ละอื่น ๆ ในการจัดเรียงกลัวทาง เขาพึมพำออกมาว่าเงินที่ได้รับการส่งจดหมายและนั่นคือทั้งหมดที่เขารู้ เมื่อผมถามเขาว่าถ้าเขารู้ว่านับ Dracula และสามารถบอกฉันสิ่งที่ปราสาทของเขาทั้งเขาและภรรยาของเขาข้ามตัวเองและบอกว่าพวกเขารู้ว่าไม่มีอะไรที่ทุกคนก็ปฏิเสธที่จะพูดต่อไป มันจึงใกล้เวลาของการเริ่มต้นที่ผมไม่มีเวลาที่จะถามคนอื่นเพราะมันคือทั้งหมดที่มากลึกลับและไม่ว่าด้วยวิธีใดปลอบโยน. เพียงแค่ก่อนที่ผมจะออกจากหญิงชรามาที่ห้องของฉันและกล่าวว่าในการตีโพยตีพาย วิธีการ: "คุณต้องไปโอ้หนุ่ม Herr คุณจะต้องไป?!?" เธออยู่ในรัฐดังกล่าวว่าเธอรู้สึกตื่นเต้นที่ดูเหมือนจะมีการสูญเสียการยึดเกาะของเธอจากสิ่งที่เธอรู้ว่าเยอรมันและผสมทุกอย่างขึ้นกับบางส่วนภาษาอื่น ๆ ที่ผมไม่ทราบเลย ผมก็สามารถที่จะตามเธอด้วยการถามคำถามมากมาย เมื่อฉันบอกเธอว่าฉันจะต้องไปในครั้งเดียวและที่ผมมีส่วนร่วมในธุรกิจที่สำคัญเธอถามอีกครั้ง: "คุณรู้ไหมว่าวันมันคืออะไร?" ผมตอบว่ามันเป็นหนึ่งในสี่ของเดือนพฤษภาคม เธอส่ายหัวของเธอขณะที่เธอกล่าวอีกครั้ง: "โอ้ใช่ฉันรู้ว่าฉันรู้ว่า แต่คุณรู้ว่าสิ่งที่วันมันเป็น!?" ในคำพูดของฉันที่ฉันไม่เข้าใจเธอเดิน: "มันเป็นวันก่อนวันหยุด ของวันเซนต์จอร์จ. คุณไม่ทราบว่าจะคืนเมื่อเวลานัดเที่ยงคืนทุกสิ่งที่ชั่วร้ายในโลกจะมีการแกว่งเต็มรูปแบบหรือไม่คุณรู้ว่าคุณจะไปและสิ่งที่คุณจะไป? " เธอเป็นคนที่อยู่ในความทุกข์ที่เห็นได้ชัดเช่นที่ผมพยายามที่จะปลอบเธอ แต่ไม่มีผลกระทบ ในที่สุดเธอก็ลงไปบนหัวเข่าของเธอและอ้อนวอนไม่ให้ผมไป; อย่างน้อยต้องรอวันหรือสองวันก่อนที่จะเริ่ม. มันเป็นเรื่องน่าขันมาก แต่ผมไม่ได้รู้สึกสะดวกสบาย แต่มีธุรกิจที่จะทำและฉันจะช่วยให้อะไรที่จะยุ่งเกี่ยวกับมัน. ฉันพยายามที่จะพยุงเธอขึ้นและกล่าวว่าเป็นหนักเท่าที่จะทำได้ที่ฉันขอบคุณเธอ แต่หน้าที่ของผมเป็นสิ่งจำเป็นและที่ฉันต้อง ไป. จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นและแห้งตาของเธอและการไม้กางเขนจากคอของเธอที่นำเสนอมาให้ผม. ผมไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรให้เป็นภาษาอังกฤษพระฉันได้รับการสอนให้คิดว่าสิ่งต่างๆเช่นในวัดบางบูชา และยังดูเหมือนจะไม่สุภาพที่จะปฏิเสธหญิงชรามีความหมายเป็นอย่างดีและในสภาวะของจิตใจ. เธอเห็นผมว่าข้อสงสัยในใบหน้าของฉันสำหรับเธอใส่ลูกประคำรอบคอของฉันและกล่าวว่า "สำหรับแม่ของคุณ ประโยชน์ "และเดินออกไปจากห้อง. ผมเขียนขึ้นเป็นส่วนหนึ่งของไดอารี่ขณะที่ฉันกำลังนี้รอให้โค้ชซึ่งเป็นของหลักสูตรสาย; และไม้กางเขนยังคงเป็นรอบคอของฉัน. ไม่ว่าจะเป็นเอฟหญิงชราของ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ของโจนาธาน ฮาร์เกอร์วารสาร

3 พฤษภาคม bistritz . __left มิวนิคที่ 8 : 35 โมงเย็นวันที่ 1 พฤษภาคม มาถึงเวียนนาเช้ารุ่งขึ้น ; ควรมาถึง 6:46 เป็นชั่วโมง แต่รถไฟสาย บูดา pesth ดูเหมือนว่าสถานที่ที่ยอดเยี่ยมจากเหลือบที่ผมได้มันจากรถไฟและเล็กน้อยที่ฉันสามารถเดินผ่านถนน ผมกลัวที่จะต้องไปไกลมาก จากสถานีเราได้เดินทางมาถึงแล้วและจะเริ่มใกล้เวลาที่ถูกต้องที่สุด

ประทับใจฉันได้ถูกว่าเรากำลังจะไปทางทิศตะวันตกและเข้าสู่ทิศตะวันออก ตะวันตกสุดของสะพานที่สวยงามเหนือแม่น้ำดานูบ ซึ่งที่นี่มีความกว้างและลึก โนเบิล พาเราระหว่างประเพณีของการปกครองของตุรกี .

พวกเราออกมาสวยดี และเวลามาหลังจากที่มืดเพื่อ klausenburgh .ฉันหยุดสำหรับคืนที่โรงแรม Royale ฉันมีอาหารค่ำหรือค่อนข้างเย็น ไก่ทำหาวิธีกับพริกสีแดง ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีมาก แต่กระหายน้ำ ( แหม่ม เอาสูตรมินะ ฉันถามเขา เขาบอกว่า มันเรียกว่า " ปาปริก้า hendl " และว่า มันเป็นอาหารประจําชาติ , ฉันควรจะสามารถที่จะได้รับมันได้ทุกที่ตาม

เรื่องฉิบหายแล้วผมพบว่าคลื่นของเยอรมันมากประโยชน์ที่นี่จริงๆ ฉันไม่รู้ว่าฉันควรจะสามารถที่จะได้รับในโดยไม่ได้

มีเวลาในการจัดการเวลาในลอนดอน ผมได้เข้าเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์ และทำค้นหาในหนังสือและแผนที่ในห้องสมุดเกี่ยวกับ Transylvania ;มันหลงฉันว่าบางการมองเห็นอนาคตของประเทศแทบจะไม่ได้มีความสําคัญในการติดต่อกับขุนนางของประเทศนั้น

ผมพบว่าตำบลเขาชื่ออยู่ทางทิศตะวันออกสุดของประเทศ แค่ในเขตของ 3 รัฐ ทรานซิลเวเนีย มอลดาเวียและไม้บีช ในท่ามกลางของ เทือกเขาคาร์เพเธียน หนึ่งในส่วนที่น้อยที่สุดของ wildest และรู้จักยุโรป .

ฉันไม่สามารถแสงบนแผนที่ใด ๆหรือทำงานให้ท้องถิ่นที่แน่นอนของปราสาทแดร็กคูล่า ไม่มีแผนที่ของประเทศนี้ยังเปรียบเทียบกับแผนที่ของเรา ordance เองสำรวจ แต่ก็พบว่า เมืองที่ชื่อ bistritz , โพสต์โดย Count Dracula , เป็นสถานที่ที่ค่อนข้างเป็นที่รู้จักกันดี ผมจะเข้าไปที่นี่บางส่วนของบันทึกของฉันเช่นที่พวกเขาอาจจะรีเฟรชหน่วยความจำของฉัน เมื่อฉันพูดจบการเดินทางด้วย

มีน่าในประชากรของทรานซิลเวเนียมี 4 เชื้อชาติ : ชาวแซ็กซอนในภาคใต้ และผสมกับพวกเขา wallachs , ผู้ที่เป็นลูกหลานของ dacians ; magyars ในตะวันตก และ szekelys ในทิศตะวันออกและทิศเหนือ ฉันกำลังจะไปในที่หลัง ที่อ้างว่าสืบเชื้อสายมาจากอัตติลาและฮั่น นี้อาจจะใช่

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.