- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
DEAR SIR:— Well, I called on good-n
DEAR SIR:— Well, I called on good-natured, garrulous old Simon Wheeler, and I inquired after
your friend Leonidas W. Smily, as you requested me to do, and I hereunto append the result. If
you can get any information out of it you are cordially welcome to it. I have a lurking suspicion
that your Leonidas W. Smily is a myth—that you never knew such a personage, and that you only
conjectured that if I asked old Wheeler about him it would remind him of his infamous Jim
Smily, and he would go to work and bore me nearly to death with some infernal reminiscence of
him as long and tedious as it should be useless to me. If that was your design, Mr. Ward, it will
gratify you to know that it succeeded. I found Simon Wheeler dozing comfortably by the barroom
stove of the little old dilapidated tavern in the ancient mining camp of Boomerang, and I noticed
that he was fat and bald-headed, and had an expression of winning gentleness and simplicity upon
his tranquil countenance. He roused up and gave me good-day. I told him a friend of mine had
commissioned me to make some inquiries about a cherished companion of his boyhood named
Leonidas W. Smily—Rev. Leonidas W. Smily—a young minister of the gospel, who he had
heard was at one time a resident of this village of Boomerang. I added that if Mr. Wheeler could
tell me anything about this Rev. Leonidas W. Smily, I would feel under many obligations to him.
Simon Wheeler backed me into a corner and blockaded me there with his chair—and then sat
down and reeled off the monotonous narrative which follows this paragraph. He never smiled, he
never frowned, he never changed his voice from the quiet, gently-flowing key to which he turned
the initial sentence, he never betrayed the slightest suspicion of enthusiasm—but all through the
interminable narrative there ran a vein of impressive earnestness and sincerity, which showed me
plainly that so far from his imagining that there was anything ridiculous or funny about his story,
he regarded it as a really important matter, and admired its two heroes as men of transcendent
genius in finesse. To me, the spectacle of a man drifting serenely along through such a queer yarn
without ever smiling was exquisitely absurd. As I said before, I asked him to tell me what he
knew of Rev. Leonidas W. Smily, and he replied as follows. I let him go on in his own way, and
never interrupted him once: There was a feller here once by the name of Jim Smily, in the winter
of ’49—or maybe it was the spring of ’50—I don’t recollect exactly, somehow, though what
makes me think it was one or the other is because I remember the big flume wasn’t finished when
I found Simon Wheeler dozing comfortably by the bar-room stove of the old, dilapidated tavern in the ancient mining camp of Angel’s, and I noticed that he was fat and bald-headed, and had an expression of winning gentleness and simplicity upon his tranquil countenance. He roused up and gave me good-day. I told him a friend of mine had commissioned me to make some inquiries about a cherished companion of his boyhood named Leonidas W. Smiley–Rev. Leonidas W. Smiley–a young minister of the Gospel, who he had heard was at one time a resident of Angel’s Camp. I added that, if Mr. Wheeler could tell me any thing about this Rev. Leonidas W. Smiley, I would feel under many obligations to him.
Simon Wheeler backed me into a corner and blockaded me there with his chair, and then sat me down and reeled off the monotonous narrative which follows this paragraph. He never smiled, he never frowned, he never changed his voice from the gentle-flowing key to which he tuned the initial sentence, he never betrayed the slightest suspicion of enthusiasm; but all through the interminable narrative there ran a vein of impressive earnestness and sincerity, which showed me plainly that, so far from his imagining that there was any thing ridiculous or funny about his story, he regarded it as a really important matter, and admired its two heroes as men of transcendent genius in finesse. To me, the spectacle of a man drifting serenely along through such a queer yarn without ever smiling, was exquisitely absurd. As I said before, I asked him to tell me what he knew of Rev. Leonidas W. Smiley, and he replied as follows. I let him go on in his own way, and never interrupted him once:
There was a feller here once by the name of Jim Smiley, in the winter of ‘49–or maybe it was the spring of ‘50–I don’t recollect exactly, somehow, though what makes me think it was one or the other is because I remember the big flume wasn’t finished when he first came to the camp; but any way, he was the curiosest man about always betting on any thing that turned up you ever see, if he could get any body to bet on the other side; and if he couldn’t, he’d change sides. Any way that suited the other man would suit him–any way just so’s he got a bet, he was satisfied. But still he was lucky, uncommon lucky; he most always come out winner. He was always ready and laying for a chance; there couldn’t be no solitry thing mentioned but that feller’d offer to bet on it, and take any side you please, as I was just telling you. If there was a horse-race, you’d find him flush, or you’d find him busted at the end of it; if there was a dog-fight, he’d bet on it; if there was a cat-fight, he’d bet on it; if there was a chicken-fight, he’d bet on it; why, if there was two birds setting on a fence, he would bet you which one would fly first; or if there was a camp-meeting, he would be there reg’lar, to bet on Parson Walker, which he judged to be the best exhorter about here, and so he was, too, and a good man. If he even seen a straddle-bug start to go anywheres, he would bet you how long it would take him to get wherever he was going to, and if you took him up, he would foller that straddle-bug to Mexico but what he would find out where he was bound for and how long he was on the road. Lots of the boys here has seen that Smiley, and can tell you about him. Why, it never made no difference to him–he would bet on any thing–the dangdest feller. Parson Walker’s wife laid very sick once, for a good while, and it seemed as if they warn’t going to save her; but one morning he come in, and Smiley asked how she was, and he said she was considerable better–thank the Lord for his inf’nit mercy–and coming on so smart that, with the blessing of Prov’dence, she’d get well yet; and Smiley, before he thought, says, “Well, I’ll risk two-and-a-half that she don’t, any way.”
Thish-yer Smiley had a mare–the boys called her the fifteen-minute nag, but that was only in fun, you know, because, of course, she was faster than that–and he used to win money on that horse, for all she was so slow and always had the asthma, or the distemper, or the consumption, or something of that kind. They used to give her two or three hundred yards start, and then pass her under way; but always at the fag-end of the race she’d get excited and desperate-like, and come cavorting and straddling up, and scattering her legs around limber, sometimes in the air, and sometimes out to one side amongst the fences, and kicking up m-o-r-e dust, and raising m-o-r-e racket with her coughing and sneezing and blowing her nose–and always fetch up at the stand just about a neck ahead, as near as you could cipher it down.
your friend Leonidas W. Smily, as you requested me to do, and I hereunto append the result. If
you can get any information out of it you are cordially welcome to it. I have a lurking suspicion
that your Leonidas W. Smily is a myth—that you never knew such a personage, and that you only
conjectured that if I asked old Wheeler about him it would remind him of his infamous Jim
Smily, and he would go to work and bore me nearly to death with some infernal reminiscence of
him as long and tedious as it should be useless to me. If that was your design, Mr. Ward, it will
gratify you to know that it succeeded. I found Simon Wheeler dozing comfortably by the barroom
stove of the little old dilapidated tavern in the ancient mining camp of Boomerang, and I noticed
that he was fat and bald-headed, and had an expression of winning gentleness and simplicity upon
his tranquil countenance. He roused up and gave me good-day. I told him a friend of mine had
commissioned me to make some inquiries about a cherished companion of his boyhood named
Leonidas W. Smily—Rev. Leonidas W. Smily—a young minister of the gospel, who he had
heard was at one time a resident of this village of Boomerang. I added that if Mr. Wheeler could
tell me anything about this Rev. Leonidas W. Smily, I would feel under many obligations to him.
Simon Wheeler backed me into a corner and blockaded me there with his chair—and then sat
down and reeled off the monotonous narrative which follows this paragraph. He never smiled, he
never frowned, he never changed his voice from the quiet, gently-flowing key to which he turned
the initial sentence, he never betrayed the slightest suspicion of enthusiasm—but all through the
interminable narrative there ran a vein of impressive earnestness and sincerity, which showed me
plainly that so far from his imagining that there was anything ridiculous or funny about his story,
he regarded it as a really important matter, and admired its two heroes as men of transcendent
genius in finesse. To me, the spectacle of a man drifting serenely along through such a queer yarn
without ever smiling was exquisitely absurd. As I said before, I asked him to tell me what he
knew of Rev. Leonidas W. Smily, and he replied as follows. I let him go on in his own way, and
never interrupted him once: There was a feller here once by the name of Jim Smily, in the winter
of ’49—or maybe it was the spring of ’50—I don’t recollect exactly, somehow, though what
makes me think it was one or the other is because I remember the big flume wasn’t finished when
I found Simon Wheeler dozing comfortably by the bar-room stove of the old, dilapidated tavern in the ancient mining camp of Angel’s, and I noticed that he was fat and bald-headed, and had an expression of winning gentleness and simplicity upon his tranquil countenance. He roused up and gave me good-day. I told him a friend of mine had commissioned me to make some inquiries about a cherished companion of his boyhood named Leonidas W. Smiley–Rev. Leonidas W. Smiley–a young minister of the Gospel, who he had heard was at one time a resident of Angel’s Camp. I added that, if Mr. Wheeler could tell me any thing about this Rev. Leonidas W. Smiley, I would feel under many obligations to him.
Simon Wheeler backed me into a corner and blockaded me there with his chair, and then sat me down and reeled off the monotonous narrative which follows this paragraph. He never smiled, he never frowned, he never changed his voice from the gentle-flowing key to which he tuned the initial sentence, he never betrayed the slightest suspicion of enthusiasm; but all through the interminable narrative there ran a vein of impressive earnestness and sincerity, which showed me plainly that, so far from his imagining that there was any thing ridiculous or funny about his story, he regarded it as a really important matter, and admired its two heroes as men of transcendent genius in finesse. To me, the spectacle of a man drifting serenely along through such a queer yarn without ever smiling, was exquisitely absurd. As I said before, I asked him to tell me what he knew of Rev. Leonidas W. Smiley, and he replied as follows. I let him go on in his own way, and never interrupted him once:
There was a feller here once by the name of Jim Smiley, in the winter of ‘49–or maybe it was the spring of ‘50–I don’t recollect exactly, somehow, though what makes me think it was one or the other is because I remember the big flume wasn’t finished when he first came to the camp; but any way, he was the curiosest man about always betting on any thing that turned up you ever see, if he could get any body to bet on the other side; and if he couldn’t, he’d change sides. Any way that suited the other man would suit him–any way just so’s he got a bet, he was satisfied. But still he was lucky, uncommon lucky; he most always come out winner. He was always ready and laying for a chance; there couldn’t be no solitry thing mentioned but that feller’d offer to bet on it, and take any side you please, as I was just telling you. If there was a horse-race, you’d find him flush, or you’d find him busted at the end of it; if there was a dog-fight, he’d bet on it; if there was a cat-fight, he’d bet on it; if there was a chicken-fight, he’d bet on it; why, if there was two birds setting on a fence, he would bet you which one would fly first; or if there was a camp-meeting, he would be there reg’lar, to bet on Parson Walker, which he judged to be the best exhorter about here, and so he was, too, and a good man. If he even seen a straddle-bug start to go anywheres, he would bet you how long it would take him to get wherever he was going to, and if you took him up, he would foller that straddle-bug to Mexico but what he would find out where he was bound for and how long he was on the road. Lots of the boys here has seen that Smiley, and can tell you about him. Why, it never made no difference to him–he would bet on any thing–the dangdest feller. Parson Walker’s wife laid very sick once, for a good while, and it seemed as if they warn’t going to save her; but one morning he come in, and Smiley asked how she was, and he said she was considerable better–thank the Lord for his inf’nit mercy–and coming on so smart that, with the blessing of Prov’dence, she’d get well yet; and Smiley, before he thought, says, “Well, I’ll risk two-and-a-half that she don’t, any way.”
Thish-yer Smiley had a mare–the boys called her the fifteen-minute nag, but that was only in fun, you know, because, of course, she was faster than that–and he used to win money on that horse, for all she was so slow and always had the asthma, or the distemper, or the consumption, or something of that kind. They used to give her two or three hundred yards start, and then pass her under way; but always at the fag-end of the race she’d get excited and desperate-like, and come cavorting and straddling up, and scattering her legs around limber, sometimes in the air, and sometimes out to one side amongst the fences, and kicking up m-o-r-e dust, and raising m-o-r-e racket with her coughing and sneezing and blowing her nose–and always fetch up at the stand just about a neck ahead, as near as you could cipher it down.
0/5000
รัก: -ดี ฉันเรียก good-natured, garrulous ล้อ Simon เก่า และฉันทูลถามหลังเพื่อนของคุณมากที่สุด W. Smily คุณร้องขอฉันจะทำ และ hereunto ผนวกกับ หากคุณสามารถรับข้อมูลใด ๆ จากนั้น คุณจะยจะได้ มีความสงสัย lurkingว่าของคุณมากที่สุดปริมาณ Smily ตำนาน — ที่คุณไม่เคยรู้เช่น personage และที่คุณเท่านั้นconjectured ว่า ถ้าถามล้อเก่าเกี่ยวกับเขา มันจะเตือนเขาของจิมเขาอับอายSmily และเขาจะไปทำงาน และแบกฉันเกือบจะตายกับอะไรบางอย่างสองคมของเขายาว และน่าเบื่อควรจะไม่ให้ฉัน ถ้าที่มีการออกแบบ นาย Ward จะgratify คุณจะรู้ว่า มันประสบความสำเร็จ พบล้อ Simon dozing สะดวกสบาย ด้วย barroomเตาของทาเวิร์นศัทธาเข้าไปอายุน้อยในเหมืองแร่โบราณค่ายบูมเมอแรง และผมสังเกตเห็นว่าอ้วน และ หัวหัวล้าน และมีนิพจน์ชนะมนต์เสนห์และความเรียบง่ายตามสนับสนุนที่พักของเขา เขา roused ขึ้น และให้ผมวันดี ผมบอกเพื่อนของฉันได้มอบหมายอำนาจหน้าที่ให้ทำการสอบถามบางอย่างเกี่ยวกับเพื่อนหัวแก้วหัวแหวนของเขาชื่อ boyhoodSmily W. มากที่สุด-ย้อนหลังมากที่สุด W. Smily — รัฐมนตรีหนุ่มของพระกิตติคุณ ที่เขามีได้ยินเป็นทีอาศัยของหมู่บ้านนี้บูมเมอแรง เพิ่มที่หากล้อนายสามารถบอกอะไรเกี่ยวกับนี้รายได้มากที่สุด W. Smily จะรู้สึกภายใต้ภาระผูกพันมากกับเขาSimon ล้อสำรองฉันเข้ามุม และฉันมี blockaded พร้อมเก้าอี้ของเขา — และนั่งแล้วลง และ reeled ปิดเล่าเรื่องน่าเบื่อซึ่งตามย่อหน้านี้ เขาไม่เคยยิ้ม เขาfrowned ไม่ เขาไม่เคยเปลี่ยนแปลงเสียงของเขาจากคีย์เงียบ ไหลเบา ๆ ที่เขาเปิดประโยคเริ่มต้น เขาไม่เคยทรยศต่อความสงสัยเพียงน้อยนิดของความกระตือรือร้น — แต่ทั้งหมดถึงเล่าเรื่อง interminable มีวิ่งหลอดเลือดดำ earnestness น่าประทับใจและความจริงใจ ซึ่งแสดงให้ฉันเห็นอุปมาที่ห่างไกลจากเขา imagining ว่า มีอะไรตลกเกี่ยวกับเรื่องราวของเขา หรือไร้สาระเขาถือเป็นเรื่องสำคัญจริง ๆ และชื่นชมวีรบุรุษสองเป็นชายดารอัจฉริยะในชั้นเชิง ให้ฉัน น่าตื่นเต้นของมนุษย์ลอยสรวงก็ผ่านด้ายแปลก ๆไม่เคยยิ้มได้ประณีตไร้สาระ ผมกล่าวมาก่อน ฉันขอให้เขาบอกอะไรเขารู้เรื่องรายได้มากที่สุด W. Smily และเบิกบานเป็นดังนี้ ปล่อยให้เขาไปในทางของเขาเอง และไม่ขัดจังหวะเขาครั้งเดียว: มี feller นี่ครั้งเดียวตามชื่อจิม Smily ในฤดูหนาวของ ' 49 — หรือบางทีมันเป็นฤดูใบไม้ผลิของ ' 50 — ฉันไม่ระลึกว่า อย่างใด แม้ว่าทำให้ผมคิดว่า มันเป็นหนึ่ง หรืออื่น ๆ เป็น เพราะฉันจำ flume ขนาดใหญ่ไม่ได้เสร็จสมบูรณ์เมื่อ พบล้อ Simon dozing สบาย โดยเตาบาร์ห้องของทาเวิร์นเก่า ศัทธาเข้าไปในเหมืองแร่โบราณค่ายของเทวดา และสังเกตว่า เขาอ้วน และหัวล้านหัว และมีค่าของความเรียบง่ายและมนต์เสนห์ชนะเมื่อเขาสนับสนุนเงียบสงบ เขา roused ขึ้น และให้ผมวันดี ผมบอกเพื่อนของฉันได้มอบหมายอำนาจหน้าที่ให้ทำการสอบถามบางอย่างเกี่ยวกับเพื่อนคุณรัฐมนตรีของเขา boyhood ชื่อยิ้ม W. มากที่สุดย้อนหลังมากที่สุด W. ยิ้ม – เป็นหนุ่มพระกิตติคุณ ที่เขาได้ยินเป็นถิ่นที่อยู่ของเทวดาค่ายที เพิ่มให้ ถ้านายล้อสามารถบอกสิ่งที่เกี่ยวกับนี้รายได้มากที่สุด W. ยิ้ม จะรู้สึกภายใต้ข้อผูกมัดมากเขาSimon ล้อสำรองฉันเข้ามุม และ blockaded ฉันมีกับเก้าอี้ของเขา แล้วประทับนั่งฉัน และ reeled ปิดเล่าเรื่องน่าเบื่อซึ่งตามย่อหน้านี้ ไม่เคยยิ้ม ไม่เคย frowned เขาไม่เคยเปลี่ยนเสียงของเขาจากที่เขาปรับประโยคเริ่มต้นสำคัญไหลเบา เขาไม่เคยทรยศความสงสัยเพียงน้อยนิดของความกระตือรือร้น แต่หัวใจเล่าเรื่อง interminable มีวิ่งหลอดเลือดดำ earnestness น่าประทับใจและความจริงใจ ซึ่งแสดงให้เห็นฉันเถิด ที่ห่างไกลจากเขา imagining ว่า มีสิ่งใดที่ไร้สาระ หรือตลกเกี่ยวกับเรื่องราวของเขา เขาถือเป็นเรื่องสำคัญจริง ๆ และชื่นชมของวีรบุรุษทั้งสองเป็นคนอัจฉริยะดารในชั้นเชิง ฉัน น่าตื่นเต้นของมนุษย์ไปอย่างสงบตามผ่านด้ายแปลก ๆ ไม่เคยยิ้ม ได้ประณีตไร้สาระ ผมกล่าวมาก่อน ถามเขาบอกว่า เขารู้เรื่องรายได้มากที่สุด W. ยิ้ม และเบิกบานดังนี้ ฉันให้เขาไปในทางของเขาเอง และไม่เคยขัดจังหวะเขาครั้ง:There was a feller here once by the name of Jim Smiley, in the winter of ‘49–or maybe it was the spring of ‘50–I don’t recollect exactly, somehow, though what makes me think it was one or the other is because I remember the big flume wasn’t finished when he first came to the camp; but any way, he was the curiosest man about always betting on any thing that turned up you ever see, if he could get any body to bet on the other side; and if he couldn’t, he’d change sides. Any way that suited the other man would suit him–any way just so’s he got a bet, he was satisfied. But still he was lucky, uncommon lucky; he most always come out winner. He was always ready and laying for a chance; there couldn’t be no solitry thing mentioned but that feller’d offer to bet on it, and take any side you please, as I was just telling you. If there was a horse-race, you’d find him flush, or you’d find him busted at the end of it; if there was a dog-fight, he’d bet on it; if there was a cat-fight, he’d bet on it; if there was a chicken-fight, he’d bet on it; why, if there was two birds setting on a fence, he would bet you which one would fly first; or if there was a camp-meeting, he would be there reg’lar, to bet on Parson Walker, which he judged to be the best exhorter about here, and so he was, too, and a good man. If he even seen a straddle-bug start to go anywheres, he would bet you how long it would take him to get wherever he was going to, and if you took him up, he would foller that straddle-bug to Mexico but what he would find out where he was bound for and how long he was on the road. Lots of the boys here has seen that Smiley, and can tell you about him. Why, it never made no difference to him–he would bet on any thing–the dangdest feller. Parson Walker’s wife laid very sick once, for a good while, and it seemed as if they warn’t going to save her; but one morning he come in, and Smiley asked how she was, and he said she was considerable better–thank the Lord for his inf’nit mercy–and coming on so smart that, with the blessing of Prov’dence, she’d get well yet; and Smiley, before he thought, says, “Well, I’ll risk two-and-a-half that she don’t, any way.”Thish-yer Smiley had a mare–the boys called her the fifteen-minute nag, but that was only in fun, you know, because, of course, she was faster than that–and he used to win money on that horse, for all she was so slow and always had the asthma, or the distemper, or the consumption, or something of that kind. They used to give her two or three hundred yards start, and then pass her under way; but always at the fag-end of the race she’d get excited and desperate-like, and come cavorting and straddling up, and scattering her legs around limber, sometimes in the air, and sometimes out to one side amongst the fences, and kicking up m-o-r-e dust, and raising m-o-r-e racket with her coughing and sneezing and blowing her nose–and always fetch up at the stand just about a neck ahead, as near as you could cipher it down.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ท่านที่รัก -
ดีฉันเรียกร้องให้มีอัธยาศัยดีพูดพล่ามเก่าไซมอนวีลเลอร์และฉันถามหลังจากที่เพื่อนของคุณLeonidas ดับบลิว Smily ตามที่คุณขอให้ฉันทำและฉัน hereunto ผนวกผล ถ้าคุณจะได้รับข้อมูลใด ๆ ออกมาจากมันคุณมีความยินดีที่จะขอมัน
ฉันมีความสงสัยซุ่มซ่อนที่ Leonidas ดับบลิว Smily ของคุณเป็นตำนานที่คุณไม่เคยรู้ว่าบุคคลดังกล่าวและว่าคุณจะคาดคะเนได้ว่าถ้าผมถามล้อเก่าเกี่ยวกับเขาก็จะเตือนเขาน่าอับอายของจิมเขาSmily และเขาจะไป ในการทำงานและเบื่อฉันเกือบตายด้วยความทรงจำบางอย่างโหดเหี้ยมของเขาในฐานะที่ยาวและน่าเบื่ออย่างที่มันควรจะไร้ประโยชน์กับผม หากที่การออกแบบของคุณนายวอร์ดก็จะทำให้ถูกใจคุณจะรู้ว่ามันประสบความสำเร็จ ผมพบว่าไซมอนล้อหลับอย่างสบายโดยห้องบาร์เตาของเล็ก ๆ น้อย ๆ โรงเตี๊ยมเก่าทรุดโทรมในค่ายการทำเหมืองแร่โบราณของบูมเมอแรงและผมสังเกตเห็นว่าเขาเป็นไขมันและกล้อนและมีการแสดงออกในการชนะความอ่อนโยนและความเรียบง่ายเมื่อสีหน้าของเขาที่เงียบสงบ เขาตื่นขึ้นมาและให้ฉันดีวัน ผมบอกเขาว่าเพื่อนของฉันได้รับหน้าที่ให้ฉันเพื่อให้สอบถามข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับสหายรักของวัยเด็กของเขาชื่อลีโอนิดาดับบลิวSmily-Rev Leonidas ดับบลิว Smily-รัฐมนตรีหนุ่มของพระกิตติคุณที่เขาเคยได้ยินครั้งหนึ่งเคยเป็นถิ่นที่อยู่ในหมู่บ้านนี้บูมเมอแรง ฉันเพิ่มว่าถ้านายวีลเลอร์จะบอกฉันอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้รายได้ Leonidas ดับบลิว Smily ผมจะรู้สึกว่าภายใต้ข้อผูกพันจำนวนมากให้กับเขา. ไซมอนวีลเลอร์ได้รับการสนับสนุนฉันเป็นมุมและปิดกั้นฉันมีกับเขาเก้าอี้แล้วนั่งลงและท่องปิดการเล่าเรื่องที่น่าเบื่อซึ่งต่อไปนี้วรรคนี้ เขาไม่เคยยิ้มเขาไม่เคยขมวดคิ้วเขาไม่เคยเปลี่ยนเสียงของเขาจากที่เงียบสงบที่สำคัญค่อยๆไหลที่เขาหันประโยคเริ่มต้นเขาไม่เคยทรยศสงสัยน้อยที่สุดของความกระตือรือร้นแต่ทั้งหมดผ่านการเล่าเรื่องที่สิ้นสุดมีวิ่งหลอดเลือดดำของที่น่าประทับใจความมุ่งมั่นและความจริงใจซึ่งแสดงให้ฉันเห็นชัดถ้อยชัดคำว่าเพื่อให้ห่างไกลจากจินตนาการของเขาว่ามีอะไรที่ไร้สาระหรือตลกเกี่ยวกับเรื่องราวของเขาเขามองว่ามันเป็นเรื่องสำคัญจริงๆและชื่นชมสองวีรบุรุษในฐานะที่เป็นคนพ้นอัจฉริยะในกลเม็ดเด็ดพราย ให้ฉันปรากฏการณ์ของคนลอยสงบเงียบพร้อมผ่านเช่นเส้นด้ายเกย์โดยที่ไม่เคยยิ้มเป็นเรื่องเหลวไหลอย่างประณีต ที่ผมกล่าวว่าก่อนหน้านี้ผมขอให้เขาบอกฉันว่าเขารู้ว่ารายได้ของ Leonidas ดับบลิว Smily และเขาตอบดังต่อไปนี้ ผมปล่อยให้เขาไปในทางของตัวเองและไม่เคยขัดจังหวะเขาอีกครั้ง: มีรถตัดที่นี่ครั้งโดยชื่อของจิม Smily ได้ในช่วงฤดูหนาวของ49 -or บางทีมันอาจจะเป็นฤดูใบไม้ผลิของ '50 -I ไม่ จำว่าอย่างใด แต่สิ่งที่ทำให้ผมคิดว่ามันเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นเพราะผมจำได้ว่าฟลูมใหญ่ไม่เสร็จเมื่อผมพบว่าไซมอนล้อหลับอย่างสบายโดยเตาบาร์ห้องพักของเก่าโรงเตี๊ยมทรุดโทรมในการทำเหมืองแร่โบราณค่ายแองเจิลและผมสังเกตเห็นว่าเขาเป็นไขมันและกล้อนและมีการแสดงออกในการชนะความอ่อนโยนและความเรียบง่ายเมื่อสีหน้าของเขาที่เงียบสงบ เขาตื่นขึ้นมาและให้ฉันดีวัน ผมบอกเขาว่าเพื่อนของฉันได้รับหน้าที่ให้ฉันเพื่อให้สอบถามข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับสหายรักของวัยเด็กของเขาชื่อลีโอนิดายิ้ม-ดับบลิวเรฟ Leonidas ดับบลิวยิ้ม-รัฐมนตรีหนุ่มของพระเยซูที่เขาเคยได้ยินครั้งหนึ่งเคยเป็นถิ่นที่อยู่ของค่ายแองเจิลของ ฉันเพิ่มว่าถ้านายวีลเลอร์สามารถบอกฉันสิ่งที่เกี่ยวกับเรื่องนี้รายได้ Leonidas ดับบลิวยิ้มใด ๆ ผมจะรู้สึกภายใต้ภาระผูกพันจำนวนมากให้กับเขา. ไซมอนวีลเลอร์ได้รับการสนับสนุนฉันในมุมและปิดกั้นฉันมีกับเก้าอี้ของเขาและจากนั้นนั่งฉัน ลงและท่องการเล่าเรื่องที่น่าเบื่อซึ่งต่อไปนี้วรรคนี้ เขาไม่เคยยิ้มเขาไม่เคยขมวดคิ้วเขาไม่เคยเปลี่ยนเสียงของเขาจากคีย์อ่อนโยนไหลที่เขาปรับประโยคเริ่มต้นเขาไม่เคยทรยศสงสัยน้อยที่สุดของความกระตือรือร้น; แต่ทั้งหมดที่ผ่านการเล่าเรื่องที่สิ้นสุดมีวิ่งหลอดเลือดดำของความมุ่งมั่นที่น่าประทับใจและความจริงใจซึ่งแสดงให้ฉันเห็นชัดถ้อยชัดคำว่าเพื่อให้ห่างไกลจากจินตนาการของเขาว่ามีสิ่งใดที่ไร้สาระหรือตลกเกี่ยวกับเรื่องของเขาเขาได้รับการยกย่องว่ามันเป็นเรื่องสำคัญจริงๆและชื่นชม สองวีรบุรุษในฐานะที่เป็นคนอัจฉริยะเหนือธรรมชาติในกลเม็ดเด็ดพราย ให้ฉันภาพของชายคนหนึ่งลอยสงบเงียบพร้อมผ่านเช่นเส้นด้ายเกย์โดยที่ไม่เคยยิ้มที่ไร้สาระอย่างประณีต ที่ผมกล่าวว่าก่อนหน้านี้ผมขอให้เขาบอกฉันว่าเขารู้ว่ารายได้ของ Leonidas ดับบลิวยิ้มและเขาตอบดังต่อไปนี้ ผมปล่อยให้เขาไปในทางของตัวเองและไม่เคยขัดจังหวะเขาอีกครั้ง: มีรถตัดที่นี่ครั้งโดยชื่อของจิมยิ้มได้ในช่วงฤดูหนาวของ 49 -or บางทีมันอาจจะเป็นฤดูใบไม้ผลิของ '50 -I ไม่ จำว่าอย่างใด แต่สิ่งที่ทำให้ผมคิดว่ามันเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นเพราะผมจำได้ว่าฟลูมใหญ่ไม่เสร็จตอนแรกที่เขาเข้ามาในค่าย แต่วิธีการใด ๆ ที่เขาเป็นคนที่มักจะ curiosest เกี่ยวกับการพนันในสิ่งที่เปิดขึ้นที่คุณเคยเห็นใด ๆ ถ้าเขาจะได้รับตัวใดที่จะเดิมพันในด้านอื่น ๆ ; และถ้าเขาไม่สามารถเขาต้องการเปลี่ยนข้าง วิธีการที่เหมาะกับผู้ชายคนอื่น ๆ ใด ๆ ที่จะเหมาะกับเขาด้วยวิธีใด ๆ เพียงเพื่อให้เขาได้เป็นเดิมพันเขาเป็นที่น่าพอใจ แต่ก็ยังโชคดีที่เขาโชคดีผิดปกติ; เขามักจะออกมามากที่สุดเป็นผู้ชนะ เขาเป็นคนที่พร้อมเสมอสำหรับการวางและโอกาส; ก็จะไม่มีไม่มีสิ่ง solitry กล่าวถึง แต่ที่ feller'd เสนอที่จะเดิมพันกับมันและใช้ด้านข้างที่คุณกรุณาใด ๆ ตามที่ผมก็แค่บอกคุณ ถ้ามีม้าแข่งที่คุณจะพบว่าเขาล้างหรือคุณจะพบว่าเขาถูกจับในตอนท้ายของมัน; ถ้ามีสุนัขต่อสู้เขาจะเดิมพันกับมัน ถ้ามีแมวต่อสู้เขาจะเดิมพันกับมัน ถ้ามีไก่ต่อสู้เขาจะเดิมพันกับมัน ทำไมถ้ามีนกสองการตั้งค่าบนรั้วเขาจะเดิมพันคุณที่หนึ่งจะบินครั้งแรก หรือถ้ามีค่ายประชุมเขาจะ reg'lar มีการเดิมพันในพระวอล์คเกอร์ซึ่งเขาตัดสินจะเป็น exhorter ดีที่สุดเกี่ยวกับที่นี่และเพื่อให้เขามากเกินไปและเป็นคนดี ถ้าเขามองเห็นได้แม้เริ่มต้นขี่-ข้อผิดพลาดที่จะไป anywheres เขาจะเดิมพันที่คุณว่าจะใช้เวลานานเขาจะได้รับในทุกที่ที่เขาจะไปและถ้าคุณเอาเขาขึ้นเขาจะ foller ที่คร่อม-ข้อผิดพลาดในเม็กซิโก แต่สิ่งที่เขา จะหาที่ที่เขากำลังมุ่งหน้าไปและระยะเวลาที่เขาอยู่บนท้องถนน จำนวนของเด็ก ๆ ที่นี่ได้เห็นว่ายิ้มและสามารถบอกคุณได้เกี่ยวกับเขา ทำไมมันไม่เคยสร้างความแตกต่างให้กับเขาเขาจะเดิมพันกับสิ่งที่รถตัด dangdest ใด ๆ ภรรยาของพระวอล์คเกอร์วางป่วยมากครั้งเดียวในขณะที่ดีและมันดูเหมือนว่าพวกเขา warn't จะบันทึกของเธอ แต่ในเช้าวันหนึ่งเขามาและยิ้มถามว่าเธอเป็นและเขาบอกว่าเธอเป็นดีมากขอบคุณพระเจ้าสำหรับความเมตตา inf'nit ของเขาและมาเพื่อให้สมาร์ทที่มีพระพรของ Prov'dence ที่เธอต้องการ รับเป็นอย่างดียัง; และยิ้มก่อนที่เขาจะคิดว่า "ดีฉันจะมีความเสี่ยงที่สองและครึ่งว่าเธอทำไม่ได้ทางใดทางหนึ่ง." Thish-กะยิ้มมีม้าที่เรียกว่าชายของเธอจู้จี้สิบห้านาที แต่นั่นก็เป็นเพียงในความสนุกสนานที่คุณรู้ว่าเพราะแน่นอนเธอเป็นเร็วกว่าและเขาใช้ในการชนะเงินบนม้าว่าสำหรับทุกอย่างที่เธอได้ช้ามากและมักจะมีโรคหอบหืดหรืออารมณ์ร้ายหรือ การบริโภคหรือบางสิ่งบางอย่างชนิดที่ว่า พวกเขานำมาใช้เพื่อให้เธอสองหรือสามร้อยหลาเริ่มต้นแล้วผ่านของเธอภายใต้วิธี; แต่มักจะที่อ่อนล้าสิ้นการแข่งขันเธอจะได้รับความตื่นเต้นและสิ้นหวังเหมือนและมา cavorting และคร่อมขึ้นและกระจายขาของเธอรอบอรชรบางครั้งในอากาศและบางครั้งออกไปอีกด้านหนึ่งในหมู่รั้วและ เตะฝุ่นมากขึ้นและเพิ่มมากขึ้นด้วยไม้ไอจามของเธอและเธอและเป่าจมูกและมักจะเรียกขึ้นที่ขาตั้งเพียงเกี่ยวกับการคอไปข้างหน้าในขณะที่ใกล้เป็นคุณสามารถเข้ารหัสมันลง
ดีฉันเรียกร้องให้มีอัธยาศัยดีพูดพล่ามเก่าไซมอนวีลเลอร์และฉันถามหลังจากที่เพื่อนของคุณLeonidas ดับบลิว Smily ตามที่คุณขอให้ฉันทำและฉัน hereunto ผนวกผล ถ้าคุณจะได้รับข้อมูลใด ๆ ออกมาจากมันคุณมีความยินดีที่จะขอมัน
ฉันมีความสงสัยซุ่มซ่อนที่ Leonidas ดับบลิว Smily ของคุณเป็นตำนานที่คุณไม่เคยรู้ว่าบุคคลดังกล่าวและว่าคุณจะคาดคะเนได้ว่าถ้าผมถามล้อเก่าเกี่ยวกับเขาก็จะเตือนเขาน่าอับอายของจิมเขาSmily และเขาจะไป ในการทำงานและเบื่อฉันเกือบตายด้วยความทรงจำบางอย่างโหดเหี้ยมของเขาในฐานะที่ยาวและน่าเบื่ออย่างที่มันควรจะไร้ประโยชน์กับผม หากที่การออกแบบของคุณนายวอร์ดก็จะทำให้ถูกใจคุณจะรู้ว่ามันประสบความสำเร็จ ผมพบว่าไซมอนล้อหลับอย่างสบายโดยห้องบาร์เตาของเล็ก ๆ น้อย ๆ โรงเตี๊ยมเก่าทรุดโทรมในค่ายการทำเหมืองแร่โบราณของบูมเมอแรงและผมสังเกตเห็นว่าเขาเป็นไขมันและกล้อนและมีการแสดงออกในการชนะความอ่อนโยนและความเรียบง่ายเมื่อสีหน้าของเขาที่เงียบสงบ เขาตื่นขึ้นมาและให้ฉันดีวัน ผมบอกเขาว่าเพื่อนของฉันได้รับหน้าที่ให้ฉันเพื่อให้สอบถามข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับสหายรักของวัยเด็กของเขาชื่อลีโอนิดาดับบลิวSmily-Rev Leonidas ดับบลิว Smily-รัฐมนตรีหนุ่มของพระกิตติคุณที่เขาเคยได้ยินครั้งหนึ่งเคยเป็นถิ่นที่อยู่ในหมู่บ้านนี้บูมเมอแรง ฉันเพิ่มว่าถ้านายวีลเลอร์จะบอกฉันอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้รายได้ Leonidas ดับบลิว Smily ผมจะรู้สึกว่าภายใต้ข้อผูกพันจำนวนมากให้กับเขา. ไซมอนวีลเลอร์ได้รับการสนับสนุนฉันเป็นมุมและปิดกั้นฉันมีกับเขาเก้าอี้แล้วนั่งลงและท่องปิดการเล่าเรื่องที่น่าเบื่อซึ่งต่อไปนี้วรรคนี้ เขาไม่เคยยิ้มเขาไม่เคยขมวดคิ้วเขาไม่เคยเปลี่ยนเสียงของเขาจากที่เงียบสงบที่สำคัญค่อยๆไหลที่เขาหันประโยคเริ่มต้นเขาไม่เคยทรยศสงสัยน้อยที่สุดของความกระตือรือร้นแต่ทั้งหมดผ่านการเล่าเรื่องที่สิ้นสุดมีวิ่งหลอดเลือดดำของที่น่าประทับใจความมุ่งมั่นและความจริงใจซึ่งแสดงให้ฉันเห็นชัดถ้อยชัดคำว่าเพื่อให้ห่างไกลจากจินตนาการของเขาว่ามีอะไรที่ไร้สาระหรือตลกเกี่ยวกับเรื่องราวของเขาเขามองว่ามันเป็นเรื่องสำคัญจริงๆและชื่นชมสองวีรบุรุษในฐานะที่เป็นคนพ้นอัจฉริยะในกลเม็ดเด็ดพราย ให้ฉันปรากฏการณ์ของคนลอยสงบเงียบพร้อมผ่านเช่นเส้นด้ายเกย์โดยที่ไม่เคยยิ้มเป็นเรื่องเหลวไหลอย่างประณีต ที่ผมกล่าวว่าก่อนหน้านี้ผมขอให้เขาบอกฉันว่าเขารู้ว่ารายได้ของ Leonidas ดับบลิว Smily และเขาตอบดังต่อไปนี้ ผมปล่อยให้เขาไปในทางของตัวเองและไม่เคยขัดจังหวะเขาอีกครั้ง: มีรถตัดที่นี่ครั้งโดยชื่อของจิม Smily ได้ในช่วงฤดูหนาวของ49 -or บางทีมันอาจจะเป็นฤดูใบไม้ผลิของ '50 -I ไม่ จำว่าอย่างใด แต่สิ่งที่ทำให้ผมคิดว่ามันเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นเพราะผมจำได้ว่าฟลูมใหญ่ไม่เสร็จเมื่อผมพบว่าไซมอนล้อหลับอย่างสบายโดยเตาบาร์ห้องพักของเก่าโรงเตี๊ยมทรุดโทรมในการทำเหมืองแร่โบราณค่ายแองเจิลและผมสังเกตเห็นว่าเขาเป็นไขมันและกล้อนและมีการแสดงออกในการชนะความอ่อนโยนและความเรียบง่ายเมื่อสีหน้าของเขาที่เงียบสงบ เขาตื่นขึ้นมาและให้ฉันดีวัน ผมบอกเขาว่าเพื่อนของฉันได้รับหน้าที่ให้ฉันเพื่อให้สอบถามข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับสหายรักของวัยเด็กของเขาชื่อลีโอนิดายิ้ม-ดับบลิวเรฟ Leonidas ดับบลิวยิ้ม-รัฐมนตรีหนุ่มของพระเยซูที่เขาเคยได้ยินครั้งหนึ่งเคยเป็นถิ่นที่อยู่ของค่ายแองเจิลของ ฉันเพิ่มว่าถ้านายวีลเลอร์สามารถบอกฉันสิ่งที่เกี่ยวกับเรื่องนี้รายได้ Leonidas ดับบลิวยิ้มใด ๆ ผมจะรู้สึกภายใต้ภาระผูกพันจำนวนมากให้กับเขา. ไซมอนวีลเลอร์ได้รับการสนับสนุนฉันในมุมและปิดกั้นฉันมีกับเก้าอี้ของเขาและจากนั้นนั่งฉัน ลงและท่องการเล่าเรื่องที่น่าเบื่อซึ่งต่อไปนี้วรรคนี้ เขาไม่เคยยิ้มเขาไม่เคยขมวดคิ้วเขาไม่เคยเปลี่ยนเสียงของเขาจากคีย์อ่อนโยนไหลที่เขาปรับประโยคเริ่มต้นเขาไม่เคยทรยศสงสัยน้อยที่สุดของความกระตือรือร้น; แต่ทั้งหมดที่ผ่านการเล่าเรื่องที่สิ้นสุดมีวิ่งหลอดเลือดดำของความมุ่งมั่นที่น่าประทับใจและความจริงใจซึ่งแสดงให้ฉันเห็นชัดถ้อยชัดคำว่าเพื่อให้ห่างไกลจากจินตนาการของเขาว่ามีสิ่งใดที่ไร้สาระหรือตลกเกี่ยวกับเรื่องของเขาเขาได้รับการยกย่องว่ามันเป็นเรื่องสำคัญจริงๆและชื่นชม สองวีรบุรุษในฐานะที่เป็นคนอัจฉริยะเหนือธรรมชาติในกลเม็ดเด็ดพราย ให้ฉันภาพของชายคนหนึ่งลอยสงบเงียบพร้อมผ่านเช่นเส้นด้ายเกย์โดยที่ไม่เคยยิ้มที่ไร้สาระอย่างประณีต ที่ผมกล่าวว่าก่อนหน้านี้ผมขอให้เขาบอกฉันว่าเขารู้ว่ารายได้ของ Leonidas ดับบลิวยิ้มและเขาตอบดังต่อไปนี้ ผมปล่อยให้เขาไปในทางของตัวเองและไม่เคยขัดจังหวะเขาอีกครั้ง: มีรถตัดที่นี่ครั้งโดยชื่อของจิมยิ้มได้ในช่วงฤดูหนาวของ 49 -or บางทีมันอาจจะเป็นฤดูใบไม้ผลิของ '50 -I ไม่ จำว่าอย่างใด แต่สิ่งที่ทำให้ผมคิดว่ามันเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นเพราะผมจำได้ว่าฟลูมใหญ่ไม่เสร็จตอนแรกที่เขาเข้ามาในค่าย แต่วิธีการใด ๆ ที่เขาเป็นคนที่มักจะ curiosest เกี่ยวกับการพนันในสิ่งที่เปิดขึ้นที่คุณเคยเห็นใด ๆ ถ้าเขาจะได้รับตัวใดที่จะเดิมพันในด้านอื่น ๆ ; และถ้าเขาไม่สามารถเขาต้องการเปลี่ยนข้าง วิธีการที่เหมาะกับผู้ชายคนอื่น ๆ ใด ๆ ที่จะเหมาะกับเขาด้วยวิธีใด ๆ เพียงเพื่อให้เขาได้เป็นเดิมพันเขาเป็นที่น่าพอใจ แต่ก็ยังโชคดีที่เขาโชคดีผิดปกติ; เขามักจะออกมามากที่สุดเป็นผู้ชนะ เขาเป็นคนที่พร้อมเสมอสำหรับการวางและโอกาส; ก็จะไม่มีไม่มีสิ่ง solitry กล่าวถึง แต่ที่ feller'd เสนอที่จะเดิมพันกับมันและใช้ด้านข้างที่คุณกรุณาใด ๆ ตามที่ผมก็แค่บอกคุณ ถ้ามีม้าแข่งที่คุณจะพบว่าเขาล้างหรือคุณจะพบว่าเขาถูกจับในตอนท้ายของมัน; ถ้ามีสุนัขต่อสู้เขาจะเดิมพันกับมัน ถ้ามีแมวต่อสู้เขาจะเดิมพันกับมัน ถ้ามีไก่ต่อสู้เขาจะเดิมพันกับมัน ทำไมถ้ามีนกสองการตั้งค่าบนรั้วเขาจะเดิมพันคุณที่หนึ่งจะบินครั้งแรก หรือถ้ามีค่ายประชุมเขาจะ reg'lar มีการเดิมพันในพระวอล์คเกอร์ซึ่งเขาตัดสินจะเป็น exhorter ดีที่สุดเกี่ยวกับที่นี่และเพื่อให้เขามากเกินไปและเป็นคนดี ถ้าเขามองเห็นได้แม้เริ่มต้นขี่-ข้อผิดพลาดที่จะไป anywheres เขาจะเดิมพันที่คุณว่าจะใช้เวลานานเขาจะได้รับในทุกที่ที่เขาจะไปและถ้าคุณเอาเขาขึ้นเขาจะ foller ที่คร่อม-ข้อผิดพลาดในเม็กซิโก แต่สิ่งที่เขา จะหาที่ที่เขากำลังมุ่งหน้าไปและระยะเวลาที่เขาอยู่บนท้องถนน จำนวนของเด็ก ๆ ที่นี่ได้เห็นว่ายิ้มและสามารถบอกคุณได้เกี่ยวกับเขา ทำไมมันไม่เคยสร้างความแตกต่างให้กับเขาเขาจะเดิมพันกับสิ่งที่รถตัด dangdest ใด ๆ ภรรยาของพระวอล์คเกอร์วางป่วยมากครั้งเดียวในขณะที่ดีและมันดูเหมือนว่าพวกเขา warn't จะบันทึกของเธอ แต่ในเช้าวันหนึ่งเขามาและยิ้มถามว่าเธอเป็นและเขาบอกว่าเธอเป็นดีมากขอบคุณพระเจ้าสำหรับความเมตตา inf'nit ของเขาและมาเพื่อให้สมาร์ทที่มีพระพรของ Prov'dence ที่เธอต้องการ รับเป็นอย่างดียัง; และยิ้มก่อนที่เขาจะคิดว่า "ดีฉันจะมีความเสี่ยงที่สองและครึ่งว่าเธอทำไม่ได้ทางใดทางหนึ่ง." Thish-กะยิ้มมีม้าที่เรียกว่าชายของเธอจู้จี้สิบห้านาที แต่นั่นก็เป็นเพียงในความสนุกสนานที่คุณรู้ว่าเพราะแน่นอนเธอเป็นเร็วกว่าและเขาใช้ในการชนะเงินบนม้าว่าสำหรับทุกอย่างที่เธอได้ช้ามากและมักจะมีโรคหอบหืดหรืออารมณ์ร้ายหรือ การบริโภคหรือบางสิ่งบางอย่างชนิดที่ว่า พวกเขานำมาใช้เพื่อให้เธอสองหรือสามร้อยหลาเริ่มต้นแล้วผ่านของเธอภายใต้วิธี; แต่มักจะที่อ่อนล้าสิ้นการแข่งขันเธอจะได้รับความตื่นเต้นและสิ้นหวังเหมือนและมา cavorting และคร่อมขึ้นและกระจายขาของเธอรอบอรชรบางครั้งในอากาศและบางครั้งออกไปอีกด้านหนึ่งในหมู่รั้วและ เตะฝุ่นมากขึ้นและเพิ่มมากขึ้นด้วยไม้ไอจามของเธอและเธอและเป่าจมูกและมักจะเรียกขึ้นที่ขาตั้งเพียงเกี่ยวกับการคอไปข้างหน้าในขณะที่ใกล้เป็นคุณสามารถเข้ารหัสมันลง
การแปล กรุณารอสักครู่..
Dear Sir : - ผมเรียกดี , พูดเรื่อยเจื้อยเก่า ไซมอน วีลเลอร์ ผมถามถึงเพื่อนของคุณลีโอนีดาส w
Smily คุณขอให้ผมทำ และผม hereunto เพิ่มผล ถ้า
คุณสามารถได้รับข้อมูลใด ๆจากมัน คุณจะยินดีต้อนรับค่ะ ผมมีความสงสัยว่าลีโอซุ่มซ่อน
W . smily เป็นตำนานที่คุณไม่เคยรู้ เช่น บุคคลสำคัญ และที่คุณ
conjectured ถ้าผมถามเก่าล้อเกี่ยวกับเขา มันทำให้เขานึกถึงของเขา infamous จิม
Smily , และเขาก็ออกไปทำงาน และเจาะฉันเกือบตายกับความโหดเหี้ยมของ
เขายาวและน่าเบื่อ มันควรจะไม่มีประโยชน์กับฉัน ถ้านั่นคือการออกแบบของคุณ คุณวอร์ด มันจะ
ทําให้เธอรู้ว่ามันประสบความสำเร็จ ผมพบว่าไซม่อนล้อหลับสบายโดยบาร์รูม
เตาของโรงเตี๊ยมเก่าทรุดโทรมเล็กน้อย ในสมัยโบราณ ที่เหมืองของบูมเมอแรง และผมสังเกตเห็น
เขาอ้วน หัวล้าน และมีการแสดงออกของการชนะความอ่อนโยนและความเรียบง่ายบน
สีหน้าสงบของเขา เขาปลุกขึ้นมาและให้ฉันโชคดี ฉันบอกเพื่อนของฉันมี
มอบหมายให้ข้อสงสัยบางอย่างเกี่ยวกับแก้วสหายของเขาในวัยเด็กชื่อ
ลีโอนีดาสดับบลิว Smily ของบาทหลวงลีโอนีดาส . smily-a ยังรัฐมนตรีว่าการกระทรวงพระกิตติคุณที่เขา
ได้ยินเป็นครั้งเดียว เป็นถิ่นที่อยู่ของหมู่บ้านของบูมเมอแรง ฉันจะเพิ่มว่าถ้าคุณล้ออาจ
บอกอะไร เกี่ยวกับหลวงพ่อนี้ ลีโอนีดาสดับบลิว สมายลี่ ผมก็จะรู้สึกภายใต้ภาระหน้าที่มากมายเพื่อเขา
ไซมอนล้อต้อนผมเข้ามุม และปิดล้อม ฉันมีเก้าอี้ แล้วนั่ง
ลงและ reeled ปิดจำเจเล่าเรื่องซึ่งตามความในวรรคนี้ เขาเคยยิ้มให้เขา
ไม่ขมวดคิ้ว เขา ไม่ เคย เปลี่ยน เสียงของเขาจากเงียบ ค่อยๆไหล คีย์ซึ่งเขาหัน
ประโยคแรก เขาไม่เคยทรยศแม้แต่ความสงสัยของความกระตือรือร้น แต่ทั้งหมดที่ผ่านการเล่าเรื่องยืดยาดนั้นวิ่ง
หลอดเลือดดำของความน่าประทับใจ และความจริงใจ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าฉัน
สมถะที่ห่างไกลจากเขาจินตนาการว่ามีอะไรตลก หรือ ตลก เกี่ยวกับเรื่องราวของเขา
เขาถือว่าเป็นเรื่องที่สำคัญมาก และชื่นชมของวีรบุรุษสองเป็นผู้ชายดีกว่า
อัจฉริยะในลูกเล่น ฉัน ปรากฏการณ์ของผู้ชายลอยสงบนิ่งตามผ่านเช่นเส้นด้ายวิปลาส
โดยไม่เคยยิ้มได้สวยงามครับ อย่างที่ผมเคยบอก ผมขอให้เขาบอกผมว่าเขา
รู้ของบาทหลวง ลีโอนีดาสดับบลิว สมายลี่ และเขาตอบดังนี้ ฉันให้เขาไปในทางของเขาเอง และเขาไม่เคยขัดจังหวะ
มีผู้ชายที่นี่ครั้งหนึ่ง โดยใช้ชื่อของจิม smily ในฤดูหนาว
' หรือบางทีมันเป็นฤดูใบไม้ผลิปี 50-i ไม่ระลึกว่าอย่างใด แม้ว่าสิ่งที่
ทำให้ฉันคิดว่าเป็นหนึ่งหรือ อื่น ๆเป็นเพราะฉันจำไม่ได้มใหญ่ไม่เสร็จเมื่อ
ผมพบว่าไซม่อนล้อหลับสบายด้วยห้องบาร์เตาของเก่า ทรุดโทรม โรงแรมในเหมืองโบราณของเทวดา และผมสังเกตเห็นว่าเขากำลังอ้วน หัวล้าน และมีการแสดงออกของการชนะอ่อนโยนและความเรียบง่ายบนสีหน้าสงบของเขา เขาปลุกขึ้นมาและให้ฉันโชคดีฉันบอกเพื่อนของฉันได้มอบหมายให้ข้อสงสัยบางอย่างเกี่ยวกับแก้วสหายของเขาในวัยเด็กชื่อลีโอนีดาสดับบลิว ยิ้ม ( Rev . ลีโอนีดาสดับบลิว ยิ้มและยังรัฐมนตรีว่าการกระทรวงพระกิตติคุณที่เขาได้ยินเป็นครั้งเดียว ถิ่น ของค่ายแองเจิล ฉันจะเพิ่มว่าถ้าคุณล้อสามารถบอกฉันเรื่องนั้นเรื่องนี้ ลีโอนีดาสดับบลิว ยิ้ม ผมจะรู้สึกภายใต้ภาระหน้าที่มากมาย
เขา .ไซมอน วิลเลอร์ ต้อนผมเข้ามุม และปิดล้อม ฉันมีเก้าอี้ แล้วนั่งฉันลงและ reeled ปิดจำเจเล่าเรื่องซึ่งตามความในวรรคนี้ เขาไม่เคยยิ้ม เขาก็ขมวดคิ้ว เขา ไม่ เคย เปลี่ยนจากเสียงของเขาอ่อนโยนไหลกุญแจซึ่งเขาเปิดประโยคแรก เขาไม่เคยทรยศความสงสัยเพียงน้อยนิดของความกระตือรือร้น ;
Smily คุณขอให้ผมทำ และผม hereunto เพิ่มผล ถ้า
คุณสามารถได้รับข้อมูลใด ๆจากมัน คุณจะยินดีต้อนรับค่ะ ผมมีความสงสัยว่าลีโอซุ่มซ่อน
W . smily เป็นตำนานที่คุณไม่เคยรู้ เช่น บุคคลสำคัญ และที่คุณ
conjectured ถ้าผมถามเก่าล้อเกี่ยวกับเขา มันทำให้เขานึกถึงของเขา infamous จิม
Smily , และเขาก็ออกไปทำงาน และเจาะฉันเกือบตายกับความโหดเหี้ยมของ
เขายาวและน่าเบื่อ มันควรจะไม่มีประโยชน์กับฉัน ถ้านั่นคือการออกแบบของคุณ คุณวอร์ด มันจะ
ทําให้เธอรู้ว่ามันประสบความสำเร็จ ผมพบว่าไซม่อนล้อหลับสบายโดยบาร์รูม
เตาของโรงเตี๊ยมเก่าทรุดโทรมเล็กน้อย ในสมัยโบราณ ที่เหมืองของบูมเมอแรง และผมสังเกตเห็น
เขาอ้วน หัวล้าน และมีการแสดงออกของการชนะความอ่อนโยนและความเรียบง่ายบน
สีหน้าสงบของเขา เขาปลุกขึ้นมาและให้ฉันโชคดี ฉันบอกเพื่อนของฉันมี
มอบหมายให้ข้อสงสัยบางอย่างเกี่ยวกับแก้วสหายของเขาในวัยเด็กชื่อ
ลีโอนีดาสดับบลิว Smily ของบาทหลวงลีโอนีดาส . smily-a ยังรัฐมนตรีว่าการกระทรวงพระกิตติคุณที่เขา
ได้ยินเป็นครั้งเดียว เป็นถิ่นที่อยู่ของหมู่บ้านของบูมเมอแรง ฉันจะเพิ่มว่าถ้าคุณล้ออาจ
บอกอะไร เกี่ยวกับหลวงพ่อนี้ ลีโอนีดาสดับบลิว สมายลี่ ผมก็จะรู้สึกภายใต้ภาระหน้าที่มากมายเพื่อเขา
ไซมอนล้อต้อนผมเข้ามุม และปิดล้อม ฉันมีเก้าอี้ แล้วนั่ง
ลงและ reeled ปิดจำเจเล่าเรื่องซึ่งตามความในวรรคนี้ เขาเคยยิ้มให้เขา
ไม่ขมวดคิ้ว เขา ไม่ เคย เปลี่ยน เสียงของเขาจากเงียบ ค่อยๆไหล คีย์ซึ่งเขาหัน
ประโยคแรก เขาไม่เคยทรยศแม้แต่ความสงสัยของความกระตือรือร้น แต่ทั้งหมดที่ผ่านการเล่าเรื่องยืดยาดนั้นวิ่ง
หลอดเลือดดำของความน่าประทับใจ และความจริงใจ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าฉัน
สมถะที่ห่างไกลจากเขาจินตนาการว่ามีอะไรตลก หรือ ตลก เกี่ยวกับเรื่องราวของเขา
เขาถือว่าเป็นเรื่องที่สำคัญมาก และชื่นชมของวีรบุรุษสองเป็นผู้ชายดีกว่า
อัจฉริยะในลูกเล่น ฉัน ปรากฏการณ์ของผู้ชายลอยสงบนิ่งตามผ่านเช่นเส้นด้ายวิปลาส
โดยไม่เคยยิ้มได้สวยงามครับ อย่างที่ผมเคยบอก ผมขอให้เขาบอกผมว่าเขา
รู้ของบาทหลวง ลีโอนีดาสดับบลิว สมายลี่ และเขาตอบดังนี้ ฉันให้เขาไปในทางของเขาเอง และเขาไม่เคยขัดจังหวะ
มีผู้ชายที่นี่ครั้งหนึ่ง โดยใช้ชื่อของจิม smily ในฤดูหนาว
' หรือบางทีมันเป็นฤดูใบไม้ผลิปี 50-i ไม่ระลึกว่าอย่างใด แม้ว่าสิ่งที่
ทำให้ฉันคิดว่าเป็นหนึ่งหรือ อื่น ๆเป็นเพราะฉันจำไม่ได้มใหญ่ไม่เสร็จเมื่อ
ผมพบว่าไซม่อนล้อหลับสบายด้วยห้องบาร์เตาของเก่า ทรุดโทรม โรงแรมในเหมืองโบราณของเทวดา และผมสังเกตเห็นว่าเขากำลังอ้วน หัวล้าน และมีการแสดงออกของการชนะอ่อนโยนและความเรียบง่ายบนสีหน้าสงบของเขา เขาปลุกขึ้นมาและให้ฉันโชคดีฉันบอกเพื่อนของฉันได้มอบหมายให้ข้อสงสัยบางอย่างเกี่ยวกับแก้วสหายของเขาในวัยเด็กชื่อลีโอนีดาสดับบลิว ยิ้ม ( Rev . ลีโอนีดาสดับบลิว ยิ้มและยังรัฐมนตรีว่าการกระทรวงพระกิตติคุณที่เขาได้ยินเป็นครั้งเดียว ถิ่น ของค่ายแองเจิล ฉันจะเพิ่มว่าถ้าคุณล้อสามารถบอกฉันเรื่องนั้นเรื่องนี้ ลีโอนีดาสดับบลิว ยิ้ม ผมจะรู้สึกภายใต้ภาระหน้าที่มากมาย
เขา .ไซมอน วิลเลอร์ ต้อนผมเข้ามุม และปิดล้อม ฉันมีเก้าอี้ แล้วนั่งฉันลงและ reeled ปิดจำเจเล่าเรื่องซึ่งตามความในวรรคนี้ เขาไม่เคยยิ้ม เขาก็ขมวดคิ้ว เขา ไม่ เคย เปลี่ยนจากเสียงของเขาอ่อนโยนไหลกุญแจซึ่งเขาเปิดประโยคแรก เขาไม่เคยทรยศความสงสัยเพียงน้อยนิดของความกระตือรือร้น ;
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ศรีสะเกษ สวย
- รถมอเตอไซคุณคงต้องเอาไปศูนบริการ หรือร้า
- ศรีสะเกษ สวย
- รถมอเตอไซคุณคงต้องเอาไปศูนบริการ หรือร้า
- การสูญเสียส่วนใหญ่มักเกิดจากความประมาท
- Yes I will always be there
- Le choix
- Gently..?
- รถมอเตอไซคุณคงต้องเอาไปศูนบริการ หรือร้า
- ที่อยู่ของคุณ
- Ramona T. Mercer, RN, PhD, FAAN, Alpha E
- 26,750 บาท
- รถมอเตอไซคุณคงต้องเอาไปศูนบริการ หรือร้า
- I would miss this course
- ฉันชอบคุณนะ คุณเป็นคนที่พูดตรงและจริงใจ
- วาล์วไอด
- (3) การมีภูมิคุ้มกันในตัวที่ดี หมายถึง ก
- ฉันจะพาครอบครัวไปที่ที่พวกเขาอยากไป
- Sweet dreams
- รถมอเตอไซคุณคงต้องเอาไปศูนบริการ หรือร้า
- อดีต
- คุณคือนักฟุตบอลที่ฉันประทับใจ
- I am walking to work
- รถมอเตอไซคุณคงต้องเอาไปศูนบริการ หรือร้า
