TaxonomyThe Atlantic bluefin tuna i

Taxonomy

The Atlantic bluefin tuna is most closely related to the Pacific bluefin tuna (Thunnus orientalis) and the southern bluefin tuna (Thunnus maccoyii), and more distantly to the other large tunas of the genus Thunnus – the bigeye tuna (Thunnus obesus) and the yellowfin tuna (Thunnus albacares). For many years the Pacific and Atlantic bluefin tuna species were considered to be the same, or subspecies, and referred to as the "northern bluefin tuna". This name occasionally gives rise to some confusion as the longtail tuna(Thunnus tonggol) can in Australia sometimes be known under the name "northern bluefin tuna"’ This is also true in New Zealand and Fiji.
Bluefin tuna were often referred to as the common tunny, especially in the UK, Australia and New Zealand. The name tuna, a derivative of the Spanish atún, was widely adopted in California in the early 1900s and has since become accepted for all tunas, including the bluefin, throughout the English-speaking world. In some languages the red color of the bluefin's meat is included in its name, as in atún rojo (Spanish) and tonno rosso (Italian), amongst others.

Description
The body of the Atlantic bluefin tuna is rhomboidal in profile and robust. The head is conical and the mouth rather large. The head contains a "pineal window" that allows the fish to navigate over its multiple thousands of mile range. The color is dark blue above and gray below with a gold coruscation covering the body and bright yellow caudal finlets. Bluefin tuna can be distinguished from other family members by the relatively short length of their pectoral fins. Their livers have a unique characteristic in that they are covered with blood vessels (striated). In other tunas with short pectoral fins, such vessels are either not present or present in small numbers along the edges.
Fully mature adult specimens average 2–2.5 m (6.6–8.2 ft) long and weigh around 225–250 kg (496–551 lb). The largest recorded specimen taken under International Game Fish Association rules was caught off Nova Scotia, an area renowned for huge Atlantic bluefin, and weighed 679 kg (1,497 lb) and 3.7 m (12 ft) long. The longest contest between man and tuna fish occurred near Liverpool, Nova Scotia in 1934, when six men taking turns fought a 361 kg (796 lb) tuna for sixty-two hours. Both the Smithsonian Institution and the National Marine Fish Service in North America have accepted that this species can weigh up to 910 kg (2,010 lb), though further details are lacking.
Atlantic bluefin tuna reach maturity relatively quickly. In a survey that included specimens up to 2.55 m (8.4 ft) in length and 247 kg (545 lb) in weight, none was believed to be older than 15 years. However, very large specimens may be up to 50 years old
The bluefin possesses enormous muscular strength, which it channels through a pair of tendons to its lunate shaped caudal fin for propulsion. In contrast to many other fish, the body stays rigid while the tail flicks back and forth, increasing stroke efficiency.
Circulation
Bluefin tuna have a very efficient circulatory system. It possesses one of the highest blood hemoglobin concentrations among fish, which allows it to efficiently deliver oxygen to its tissues; this is combined with an exceptionally thin blood-water barrier to ensure rapid oxygen uptake.
Thermoregulation
To keep its core muscles warm (used for power and steady swimming), the Atlantic bluefin uses countercurrent exchange to prevent heat from being lost to the surrounding water. Heat in the arterial blood is efficiently transferred to the venous blood.
While all members of the tuna family are warm-blooded, the ability to thermoregulate is more highly developed in bluefin tuna than in any other fish. This allows them to seek food in the rich but chilly waters of the north Atlantic.
Behavior
Bluefin dive to depths of 1,000 metres (550 fathoms). They can reach speeds of 40 miles per hour (64 km/h).
Diet and foraging
The Atlantic bluefin tuna typically hunts small fish and invertebrates such as sardines, herring, mackerel, squid and crustaceans.

Reproduction
Female bluefin are thought to produce up to 30 million eggs.
Atlantic bluefin tuna spawn in two widely separated areas. One spawning ground exists in the western Mediterranean, particularly in the area of the Balearic Islands. The other important spawning ground of the Atlantic bluefin is the Gulf of Mexico. Pop-up satellite tracking results appear to confirm in large measure the belief held by many scientists and fishermen that although bluefin that were spawned in each area may forage widely across the Atlantic, they return to the same area to spawn.
Atlantic bluefin group together in large concentrations to spawn, and at such times are highly vulnerable to commercial fishing. This is particularly so in the Mediterranean where the groups of spawning bluefin can be spotted from the air by light aircraft and purse seines directed to set around the schools.
The western and eastern populations of Atlantic bluefin tuna are thought to mature at different ages. It is thought that bluefin born in the east reach maturity a year or two earlier than those spawned in the west.

Fisheries


Capture of Atlantic bluefin tuna in tonnes from 1950 to 2009
Commercial capture
Aquaculture
Tuna farming began as early as the 1970s. Canadian fishermen in St Mary's Bay captured young fish and raised them in pens. In captivity, they grow to reach hundreds of kilos, eventually fetching premium prices in Japan. Farming enables farmers to exploit the unpredictable supply of wild-caught fish. Ranches across the Mediterranean and off South Australia grow bluefin offshore. Annual revenues are $220 million. A large proportion of juvenile and young Mediterranean fish are taken to be grown on tuna farms. Because the tuna are taken from the wild to the pens before they are old enough to reproduce, farming is one of the most serious threats to the species.[citation needed] The bluefin's slow growth and late sexual maturity compound its problems. The Atlantic population has declined by nearly 90 percent since the 1970s.
In Europe and Australia, scientists have used light-manipulation technology and time-release hormoneimplants to bring about the first large-scale captive spawning of Atlantic and southern bluefin. The technology involves implanting gonadotropin-releasing hormone in the fish to stimulate fertile egg production and may push the fish to reach sexual maturity at younger ages.
However since bluefin require so much food per pound of weight gained-up to 10 times that of salmon-, if bluefin were to be farmed at the same scale as twenty-first century salmon-farming many of their prey species may become depleted if farmed bluefin were fed the same diet as their wild counterparts. As of 2010, 30 million tons of small forage fish were removed from the oceans yearly, the majority feed for farmed fish.
Market entry by many North African Mediterranean countries, such as Tunisia and Libya in the 1990s, along with the increasingly widespread practice of tuna farming in theMediterranean and other areas such as southern Australia (for southern bluefin tuna) depressed prices. One result is that fishermen must now catch up to twice as many fish to maintain their revenues

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระบบภาษี

แอตแลนติกคือปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหนือสุดที่เกี่ยวข้องกับทูน่าครีบน้ำเงินเหนือแปซิฟิก (ปลา orientalis) และทูน่าครีบน้ำเงินเหนือใต้ (ปลา maccoyii), และ distantly ขึ้นอื่น ๆ tunas ใหญ่ของสกุลปลาปลาทูน่า bigeye (ปลา obesus) และครีบเหลืองปลาทูน่า (ปลา albacares) หลายปี พันธุ์ปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหนือแปซิฟิกและแอตแลนติกได้ถือเป็นเหมือนกัน หรือชนิด ย่อย และเรียกว่า "เหนือมงครีบฟ้าทูน่า" ชื่อนี้อาจก่อให้เกิดความสับสนบางเป็นปลาทูน่าหางยาว (ปลาโอดำ) สามารถในออสเตรเลียบางครั้งทราบภายใต้ชื่อ "ปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหนือเหนือ" "ก็เป็นจริงในนิวซีแลนด์และฟิจิ
ทูน่าครีบน้ำเงินเหนือถูกมักเรียกว่า tunny ทั่วไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสหราชอาณาจักร ออสเตรเลีย และนิวซีแลนด์ ชื่อทูน่า อนุพันธ์ของ atún สเปน ถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายอยู่ในแคลิฟอร์เนียในช่วงภาพกลาย และตั้งแต่ได้กลายเป็นการยอมรับสำหรับ tunas ทั้งหมด รวมทั้งมงครีบฟ้า ทั่วโลกอังกฤษ ในบางภาษา ของมงครีบฟ้าเนื้อสีแดงอยู่ในชื่อ ใน rojo atún (สเปน) และ rosso tonno (อิตาลี), หมู่คนอื่น ๆ

รายละเอียด
ร่างกายของปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหนือแอตแลนติกเป็น rhomboidal ในโพรไฟล์ และแข็งแกร่ง หัวเป็นทรงกรวย และปากค่อนข้างใหญ่ หัวประกอบด้วย "หน้าต่าง pineal" ที่ช่วยให้ปลาไปกว่าพันไมล์ช่วงของหลาย สีคือ สีน้ำเงินเข้มด้านบนและสีเทาด้านล่าง ด้วย coruscation ทองที่ครอบคลุมร่างกายและ finlets caudal สีเหลืองสดใส ปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหนือสามารถแตกต่างจากครอบครัวอื่น ๆ โดยจำนวนของครีบ pectoral ค่อนข้างสั้น Livers ของพวกเขามีลักษณะเฉพาะที่พวกเขาถูกปกคลุม ด้วยเส้นเลือด (striated) ในอื่น ๆ tunas กับ pectoral ครีบสั้น เรือดังกล่าวจะไม่แสดง หรือแสดงตัวเลขขนาดเล็กพร้อมขอบ
ไว้เป็นผู้ใหญ่เป็นผู้ใหญ่เต็มตัวอย่างเฉลี่ย 2 – 2.5 เมตร (6.6-82 ฟุต) ยาว และมีน้ำหนักประมาณ 225-250 กก. (496 – 551 ปอนด์) ตัวอย่างบันทึกที่ใหญ่ที่สุดที่ดำเนินการภายใต้สมาคมนานาชาติเกมปลาถูกจับปิดรัฐโนวาสโกเชีย ตั้งอันใหญ่มงครีบฟ้าแอตแลนติก และน้ำหนัก 679 กิโลกรัม (1,497 ปอนด์) และ 3.7 เมตร (12 ฟุตยาว) การประกวดสูงระหว่างมนุษย์และปลาทูน่าเกิดใกล้กับลิเวอร์พูล โนวาสโกเชีย 1934 เมื่อ 6 คนทำจะสู้ทูน่า 361 กิโลกรัม (796 ปอนด์) หกสองชั่วโมง สถาบันสมิธโซเนียนและบริการปลาทางทะเลแห่งชาติในอเมริกาเหนือมียอมรับว่า พันธุ์นี้สามารถชั่งน้ำหนัก 910 กิโลกรัม (2,010 ปอนด์), แม้ว่าต่อไป การขาดรายละเอียด
ปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหนือแอตแลนติกถึงวันครบกำหนดอย่างรวดเร็ว ในการสำรวจที่รวมไว้เป็นตัวอย่างถึง 2.55 เมตร (84 ฟุต) ในความยาวและ 247 กิโลกรัม (545 ปอนด์) น้ำหนัก ไม่ว่าจะเก่ากว่า 15 ปี อย่างไรก็ตาม ไว้เป็นตัวอย่างที่มีขนาดใหญ่มากอาจจะถึง 50 ปี
มงครีบฟ้ามีขนาดใหญ่กล้ามเนื้อความแข็งแรง ซึ่งมันช่องผ่านคู่ของเอ็นจะเป็นฟินรูป caudal lunate สำหรับขับเคลื่อน ได้ ตรงข้ามปลาอื่น ๆ มาก ร่างกายยังคงเข้มงวดในขณะที่หางตวัดกลับมา เพิ่มประสิทธิภาพในจังหวะขึ้น
เวียน
ทูน่าครีบน้ำเงินเหนือมีระบบไหลเวียนโลหิตมีประสิทธิภาพมากขึ้น มันมีคุณสมบัติหนึ่งที่สูงเลือดฮีโมโกลบินความเข้มข้นระหว่างปลา ซึ่งช่วยให้การส่งออกซิเจนให้เนื้อเยื่อของ ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ข้อมูลนี้ใช้ร่วมกับอุปสรรคบางล้ำเลือดน้ำการดูดซับออกซิเจนอย่างรวดเร็วได้
การปรับอุณหภูมิกาย
ครีบน้ำเงินเหนือแอตแลนติกใช้ countercurrent แลกเปลี่ยนเพื่อป้องกันความร้อนจากการสูญเสียน้ำโดยรอบเพื่อให้เป็นหลักกล้ามเนื้ออบอุ่น (ใช้พลังงานและว่ายน้ำนิ่ง), ความร้อนในเลือดต้วถูกโอนย้ายไปดำเลือดอย่างมีประสิทธิภาพ
ขณะที่สมาชิกทุกคนในครอบครัวปลาทูน่าเลือดอุ่น ความสามารถในการ thermoregulate คือพัฒนามากกว่าในปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหนือกว่าในปลาอื่น ๆ นี้ช่วยให้พวกเขาเพื่อค้นหาอาหารในน้ำหนาว แต่รวยของเหนือแอตแลนติก
พฤติกรรม
มงครีบฟ้าดำน้ำให้ลึก 1000 เมตร (550 โยนก) สามารถเข้าถึงความเร็ว 40 ไมล์ต่อชั่วโมง (64 กม./h) .
อาหารและของขวัญ
ปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหนือแอตแลนติกโดยปกติ hunts ปลาเล็กปลาน้อยและ invertebrates เช่นปลา ปลา ปลา หมึก และครัสเตเชีย

ซ้ำ
มงครีบฟ้าหญิงจะคิดว่า การผลิตถึง 30 ล้านไข่
ทูน่าครีบน้ำเงินเหนือแอตแลนติกวางไข่ในพื้นที่อย่างกว้างขวางแยกสอง พื้นดินวางไข่หนึ่งอยู่ในเมดิเตอร์เรเนียนตะวันตก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ของหมู่เกาะแบลีแอริก อื่น ๆ สำคัญ spawning พื้นของครีบน้ำเงินเหนือแอตแลนติกอ่าวเม็กซิโกได้ ผลการติดตามดาวเทียมผุดปรากฏขึ้นเพื่อ ยืนยันความเชื่อที่จัดขึ้น โดยนักวิทยาศาสตร์และชาวประมงจำนวนมากในวัดใหญ่ที่แม้ว่ามงครีบฟ้าที่มีเป้าหมายในแต่ละพื้นที่อาจอาหารสัตว์กันอย่างกว้างขวางทั่วทั้งมหาสมุทรแอตแลนติก พวกเขากลับไปยังพื้นที่เดียวกันเพื่อวางไข่
กลุ่มมงครีบฟ้าแอตแลนติกที่รวมกันในความเข้มข้นมากจะวางไข่ และเวลาดังกล่าวมีสูงความเสี่ยงต่อการประมงเชิงพาณิชย์ เป็นอย่างยิ่งดังนั้นในเมดิเตอร์เรเนียนที่ซึ่งกลุ่มที่วางไข่มงครีบฟ้าสามารถจะด่างจากอากาศ โดยแสงลำและอวนใส่ไปตั้งรอบโรงเรียน
ประชากรตะวันตก และตะวันออกของปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหนือแอตแลนติกจะคิดว่า ผู้ใหญ่ในวัยต่าง ๆ มันเป็นความคิดที่ครีบน้ำเงินเหนือที่เกิดในภาคตะวันออกถึงวันครบกำหนดหนึ่งปีหรือสองเร็วกว่าที่เกิดในตะวันตก

ประมง


ทูน่าครีบน้ำเงินเหนือจับของแอตแลนติกในตันจากปี 1950 2552
จับค้า
สัตว์น้ำ
นาทูน่าเริ่มเป็นช่วงต้นทศวรรษ 1970 ประมงแคนาดาในอ่าวเซนต์มารีย์จับปลาเล็ก และเติบโตขึ้นในปากกา กุม พวกเขาเติบโตถึงร้อยกิโลกรัม ในที่สุดนำราคาพรีเมี่ยมในประเทศญี่ปุ่น ทำการเกษตรทำให้เกษตรกรเพื่อใช้จ่ายไม่แน่นอนของป่าจับปลา Ranches เมดิเตอร์เรเนียน และ ปิดใต้ออสเตรเลียเติบโตมงครีบฟ้าทะเล รายได้ต่อปี $220 ล้านบาทได้ สัดส่วนขนาดใหญ่ของปลาเมดิเตอร์เรเนียนเยาวชน และหนุ่มสาวถูกนำไปถูกปลูกในฟาร์มปลาทูน่า เนื่องจากทูน่าถูกนำจากป่าที่ไปปากกาก่อนเก่าพอที่จะทำซ้ำ ทำฟาร์มเป็นภัยคุกคามร้ายแรงที่สุดสายพันธุ์หนึ่ง[ต้องการอ้างอิง] ของมงครีบฟ้าเจริญเติบโตช้าและครบกำหนดทางเพศสายผสมปัญหา ประชากรแอตแลนติกปฏิเสธเกือบ 90 เปอร์เซ็นต์ตั้งแต่ทศวรรษ 1970
ในยุโรปและออสเตรเลีย นักวิทยาศาสตร์ได้ใช้เทคโนโลยีการจัดการแสงและ time-release hormoneimplants ก่อตัวแรกขนาดใหญ่ภายในกิจการและวางไข่ของครีบน้ำเงินเหนือแอตแลนติก และภาคใต้ เทคโนโลยีเกี่ยวข้องกับ implanting gonadotropin – releasing ฮอร์โมนในปลาเพื่อกระตุ้นการผลิตไข่ และอาจผลักดันปลาถึงครบกำหนดทางเพศในวัยอายุ
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมงครีบฟ้าต้องใช้อาหารมากต่อปอนด์ของน้ำหนักได้ตั้ง 10 ครั้งที่ปลาแซลมอน- ถ้าเป็น farmed ในสเกลเดียวกันเป็นศตวรรษที่ยี่สิบการเลี้ยงปลาแซลมอนหลายชนิดของเหยื่อมงครีบฟ้า อาจพร่องถ้ามงครีบฟ้า farmed ได้เลี้ยงอาหารกันเป็นคู่ป่าของพวกเขา 2553, 30 ล้านตันปลาอาหารสัตว์ขนาดเล็กออกจากมหาสมุทรในปี ส่วนใหญ่อาหารสำหรับ farmed ปลา.
ตลาดรายการ โดยเมดิเตอร์เรเนียนแอฟริกาเหนือประเทศ ตูนิเซียและลิเบียในปี 1990 พร้อมแบบฝึกหัดมากขึ้นแพร่หลายของทูน่าที่ทำฟาร์มใน theMediterranean และราคาอื่น ๆ พื้นที่เช่นออสเตรเลียใต้ (สำหรับปลาทูน่าครีบน้ำเงินเหนือใต้) หดหู่ ผลหนึ่งมีว่า ชาวประมงต้องตอนนี้ทันปลาสองเป็นจำนวนมากเพื่อรักษารายได้ของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อนุกรมวิธาน

ปลาทูน่ามหาสมุทรแอตแลนติกอย่างใกล้ชิดมากที่สุดเกี่ยวข้องกับปลาทูน่าครีบแปซิฟิก ( thunnus orientalis ) และภาคใต้ ( thunnus บลูฟินทูน่า maccoyii ) และห่างเหินกับปลาทูน่าขนาดใหญ่อื่น ๆของพืช thunnus ) ตาหวานปลาทูน่า ( thunnus obesus ) และปลาทูน่าครีบเหลือง ( thunnus albacares ) เป็นเวลาหลายปีในมหาสมุทรแปซิฟิกและมหาสมุทรแอตแลนติกสายพันธุ์ปลาทูน่าเป็นเหมือนกันหรือชนิดย่อยและเรียกว่า " ภาคเหนือบลูฟินทูน่า " ชื่อนี้เป็นครั้งคราว ให้สูงขึ้นเพื่อความสับสนบางอย่างเป็นหางยาวปลาทูน่า ( ปลาโอดำ ) ในออสเตรเลีย บางครั้งเป็นที่รู้จักกันภายใต้ชื่อ " ภาคเหนือบลูฟินทูน่า " นี้จะเป็นจริงในนิวซีแลนด์และฟิจิ
บลูฟินทูน่าที่มักจะถูกเรียกว่าเป็นปลาทูน่าทั่วไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน UK , ออสเตรเลียและนิวซีแลนด์ ชื่อทูน่าเป็นอนุพันธ์ของ สเปน ที่ú N ถูกใช้อย่างกว้างขวางในแคลิฟอร์เนียในต้นตอและได้กลายเป็นตั้งแต่ได้รับการยอมรับสำหรับปลาทูน่าครีบน้ําเงินทั้งหมด รวมถึงการพูดภาษาอังกฤษ ทั่วโลก ในบางภาษาสีแดงที่ครีบเนื้อรวมอยู่ในชื่อของมันเป็นในที่ú N สีแดง ( สเปน ) และ ทอนโน รอซโซ่ ( อิตาลี ) , ท่ามกลางคนอื่น ๆ .

รายละเอียดร่างกายของปลาทูน่าแอตแลนติกเป็น rhomboidal ในโปรไฟล์และประสิทธิภาพ . หัวเป็นทรงกรวยปากค่อนข้างใหญ่ หัวมี " ไพเนียลหน้าต่าง " ที่ช่วยให้ปลาไปกว่าพันไมล์ของหลายช่วง สีน้ำเงินเข้ม ด้านบนและด้านล่างเป็นสีเทากับทอง coruscation ครอบคลุมร่างกายและหางสีเหลืองสดใส finlets .บลูฟินทูน่าจะแตกต่างจากครอบครัวอื่นๆ โดยความยาวของหน้าอกที่ค่อนข้างสั้นครีบ ตับของพวกเขามีลักษณะเฉพาะในที่พวกเขาถูกปกคลุมด้วยเลือด ( เส้น ) ปลาทูน่าครีบน้ำเงินในอื่น ๆสั้น ๆ เรือดังกล่าวอาจไม่เสนอหรือเสนอในตัวเลขขนาดเล็กตามขอบ
อย่างผู้ใหญ่ผู้ใหญ่ตัวอย่างเฉลี่ย 2 – 2.5 เมตร ( 6.6 – 82 ฟุต ) ยาวและหนักประมาณ 225 - 250 กก. ( 496 ) 551 ปอนด์ ) บันทึกตัวอย่างที่ใหญ่ที่สุดถูกเกมปลาสมาคมระหว่างประเทศกฎถูกจับปิด Nova Scotia , พื้นที่ที่มีขนาดใหญ่ในมหาสมุทรแอตแลนติกครีบ และน้ำหนัก 679 กิโลกรัม ( 803 ปอนด์ ) และ 3.7 เมตร ( 12 ฟุต ) ยาว ที่สุดการแข่งขันระหว่างมนุษย์และปลา ทูน่าเกิดขึ้นใกล้ลิเวอร์พูล , Nova Scotia ใน 1934ตอนที่ 6 คน ผลัดกันต่อสู้ 361 กิโลกรัมเป็นปอนด์ ) ปลาทูน่าเป็นชั่วโมงแห่ง . ทั้งสถาบันสมิธโซเนียนและบริการทางทะเลปลาแห่งชาติในทวีปอเมริกาเหนือได้ยอมรับว่า ปลาชนิดนี้สามารถชั่งน้ำหนักได้ถึง 910 กิโลกรัม ) ปอนด์ ) แม้ว่ารายละเอียดเพิ่มเติมจะขาด
แอตแลนติกบลูฟินทูน่าถึงวุฒิภาวะค่อนข้างรวดเร็ว ในการสำรวจตัวอย่างที่รวมถึง 2.55 เมตร ( 84 ฟุตในความยาวและ 247 กิโลกรัม ( 545 lb ) ในน้ำหนัก ไม่มีใครเชื่อว่าจะอายุมากกว่า 15 ปี อย่างไรก็ตาม ตัวอย่างที่มีขนาดใหญ่มากอาจจะถึง 50 ปี
ครีบมีคุณสมบัติความแข็งแรงกล้ามเนื้ออย่างมาก ซึ่งช่องทางการจัดจำหน่ายผ่านคู่ของเส้นเอ็นของครีบหาง รูปมือ สำหรับการขับเคลื่อน ในทางตรงกันข้ามกับปลาหลายๆ ร่างกายจะแข็งในขณะที่หางตวัดไปมาเพิ่มประสิทธิภาพการไหลเวียนของเส้นเลือดในสมองแตก

บลูฟินทูน่ามีระบบไหลเวียนโลหิตมีประสิทธิภาพมาก มันมีคุณสมบัติมากที่สุดในเลือดความเข้มข้นของฮีโมโกลบิน ปลา ซึ่งช่วยให้สามารถส่งออกซิเจนไปยังเนื้อเยื่อของ ; นี้รวมกับบางโคตรเลือดกั้นน้ำเพื่อให้อุณหภูมิ

ออกซิเจนอย่างรวดเร็วเพื่อให้กล้ามเนื้อหลักของน้ำอุ่น ( ใช้สำหรับพลังงานและมั่นคงว่าย ) , ครีบแอตแลนติกใช้ทวนตรา เพื่อป้องกันความร้อนจากการแพ้ในรอบน้ำ ความร้อนในเลือดแดงมีประสิทธิภาพโอนไปยังเลือดดำ
ในขณะที่สมาชิกทั้งหมดของครอบครัว ทูน่าจะอบอุ่น blooded ,ความสามารถในการ thermoregulate มีการพัฒนาอย่างสูงในบลูฟินทูน่ากว่าปลาอื่นๆ . นี้จะช่วยให้พวกเขาที่จะแสวงหาอาหารในรวย แต่พริกน้ำแห่งแอตแลนติก พฤติกรรม
ครีบดำน้ำลึก 1 , 000 เมตร ( 550 ตุ๋น ) พวกเขาสามารถเข้าถึงด้วยความเร็ว 40 ไมล์ต่อชั่วโมง ( 64 km / h )

อาหารและของขวัญโดยปลาทูน่าแอตแลนติกโดยทั่วไปล่าปลาขนาดเล็ก และสัตว์ เช่น ปลาซาร์ดีน ปลาแฮร์ริ่ง ปลาทู ปลาหมึก และกุ้ง


หญิงพันธุ์ครีบมีความคิดที่จะผลิตได้ถึง 30 ล้านฟอง
แอตแลนติกบลูฟินทูน่าวางไข่สองกันอย่างแยกพื้นที่ หนึ่งพื้นดินมีอยู่การวางไข่ในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนตะวันตก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ของหมู่เกาะแบลีแอริก .ที่สำคัญอื่น ๆพื้นดินของ Atlantic bluefin บริเวณอ่าวเม็กซิโก ปรากฏขึ้นดาวเทียมติดตามผลปรากฏเพื่อยืนยันความเชื่อในวัดใหญ่ที่จัดขึ้นโดยนักวิทยาศาสตร์และชาวประมงหลายแม้ว่าครีบที่ spawned ในแต่ละพื้นที่อาจหาอาหารกันอย่างแพร่หลายข้ามมหาสมุทรแอตแลนติก พวกเขากลับไปยังพื้นที่เดียวกันเพื่อวางไข่
มหาสมุทรแอตแลนติกครีบกลุ่มกันมากโดยจะวางไข่ ,และในช่วงเวลาดังกล่าวมีความอ่อนไหวสูงต่อการประมงพาณิชย์ นี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งดังนั้นในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนที่กลุ่มของการวางไข่ครีบสามารถด่างจากทางอากาศด้วยอากาศยานเบากระเป๋ากับอวน ตั้งอยู่บริเวณรอบๆ โรงเรียน
ประชากรตะวันตกและตะวันออกของปลาทูน่าแอตแลนติก มีความคิดเป็นผู้ใหญ่ที่อายุที่แตกต่างกันมันเป็นความคิดที่ครีบเกิดในตะวันออกถึงวุฒิภาวะหรือสองปีก่อนหน้านี้กว่าที่ spawned ในตะวันตก .




จับประมงของแอตแลนติกบลูฟินทูน่าในตันจาก 1950 )


ฟาร์มเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเชิงพาณิชย์จับทูน่าเริ่มเร็ว 1970 แคนาดาชาวประมงในอ่าวเซนต์แมรี่จับหนุ่ม ปลาที่เลี้ยงไว้ในคอก ในการเป็นเชลย พวกเขาเติบโตถึงหลายร้อยกิโลในที่สุดเรียกพรีเมี่ยมราคาในญี่ปุ่น การช่วยให้เกษตรกรใช้ประโยชน์จากอุปทานที่ไม่แน่นอนของป่าจับปลา ทุ่งเลี้ยงสัตว์ทั่วทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและออกจากออสเตรเลียเติบโตครีบ offshore รายได้ต่อปี $ 220 ล้าน สัดส่วนขนาดใหญ่ของเยาวชนและหนุ่มสาวเมดิเตอร์เรเนียนปลาจะถ่ายจะปลูกในฟาร์มปลาทูน่าเพราะทูน่าที่เอามาจากป่าเพื่อปากกาก่อนที่พวกเขาโตพอที่จะทำซ้ำ การเกษตรเป็นหนึ่งในภัยคุกคามที่ร้ายแรงที่สุดของชนิด . [ อ้างอิงที่จำเป็น ] ของครีบช้าการเจริญเติบโตและสายทางเพศแก่สารประกอบปัญหา ประชากรแอตแลนติกได้ลดลงโดยเกือบ 90 เปอร์เซ็นต์ ตั้งแต่ปี 1970 .
ในยุโรปและออสเตรเลียนักวิทยาศาสตร์ได้ใช้เทคโนโลยีการจัดการแสงและ hormoneimplants ปล่อยเวลาให้เรื่องแรกขนาดใหญ่ไว้การวางไข่ของแอตแลนติกใต้ครีบ . เทคโนโลยีที่เกี่ยวข้องกับการปลูกถ่าย gonadotropin-releasing ฮอร์โมนในการกระตุ้นการผลิตไข่ปลาอุดมสมบูรณ์และอาจดันปลาถึงวุฒิภาวะทางเพศ ที่เด็กวัย .
อย่างไรก็ตามเนื่องจากครีบต้องการอาหารมาก ต่อปอนด์ของน้ำหนักได้ถึง 10 เท่าของปลาแซลมอน ถ้าครีบเป็น farmed ในระดับเดียวกันเป็นครั้งแรกในศตวรรษที่ยี่สิบ - แซลมอนฟาร์มหลายสายพันธุ์เหยื่ออาจกลายเป็นหมดถ้า farmed ครีบเลี้ยงอาหารเช่นเดียวกับคู่ป่าของพวกเขา ใน 2010 , 30 ล้านตันของปลาพันธุ์เล็กถูกลบออกจากมหาสมุทรรายปีอาหารส่วนใหญ่ที่ farmed ปลา
การเข้าสู่ตลาดโดยมากแอฟริกาเหนือประเทศเมดิเตอร์เรเนียน เช่น ตูนิเซียและลิเบียในปี 1990 พร้อมกับการปฏิบัติที่แพร่หลายมากขึ้นของทูน่า ทำนาใน themediterranean และพื้นที่อื่น ๆเช่น ออสเตรเลียใต้ ( สำหรับปลาทูน่าครีบใต้ ) ราคา คับหนึ่งผลที่ชาวประมงต้องจับ ถึงสองเท่า เพื่อรักษารายได้ของพวกเขา





ปลา