Economics of fertilizer practices

Economics of fertilizer practices
Economic feasibility of the fertilizer practices is an essential element of improving
crop productivity (Kadian et al., 1981). Very often the farming is based on sound
economics and the farmers generally adopts only those improved practices or
innovations, which are more paying and easily workable. Presently, price is the only
index for the farmers to decide about their production plans as no other guidelines or
production policies are available to him. If the market prices are higher in a particular
year, than there is tendency on the part of the growers to bring more area under sugarcane
during the next year which generally results in over production. The sugarcane
production is, therefore, marked with serious alternate gluts in the markets and so the
profitability aspect of each fertilizer practice was also studied. On the basis of current
market prices of fertilizer and the farm gate prices of the sugarcane, the obtainable
incomes from the additional yields were worked out. Table 4 reflects the comparative
economics of different fertilizer levels used in the present experiment.
Evidently, there could be no additional income from the control plot, which did not
receive any fertilizers. The calculated value cost ratio from different fertilizer
applications varied between 5.78 to 10.36 which is fully in accordance with the
prevailing prices. Treatment 3 (200 N:120 P2O5:150 K2O) significantly out-yielded
control and gave comparatively higher value cost ratio than the other treatments (Table
4). All the fertilizer levels were found highly profitable over the control. This shows that
the use of fertilizers in balanced amount will always remain profitable for the sugarcane
growers. The existing profitability levels can considerably be improved with the use of
NPK fertilizers in balanced amount.
Sugar yield per unit area can be increased only, if there is simultaneous increase in
the production of sugarcane and the recovery of sugar. There is lack of improved high
yielding sugarcane varieties and absence of mechanisms to carry out the package of
technology and inputs to the farmers. The share of improved variety in the enhancement
of cane yield and sugar recovery is about 20-25%, while rest is contributed by production
technology (Javed et al., 2001). Since the increase in cane and sugar yield in our country
has mainly been due to an increase in the acreage (Hashmi, 1995), therefore, the
evolution of high yielding clones and good production technology is urgently needed,
which could definitly increase the cane and sugar yield per unit area.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เศรษฐศาสตร์ของปุ๋ยปฏิบัติ
ความของปฏิบัติปุ๋ยเป็นองค์ประกอบสำคัญของการพัฒนา
ตัดผลผลิต (Kadian et al., 1981) บ่อยมีฟาร์มอยู่เสียง
เศรษฐศาสตร์และเกษตรกรทั่วไป adopts เท่าปฏิบัติเหล่านั้นดีขึ้น หรือ
นวัตกรรม ชำระเงินมากขึ้น และสามารถทำงานได้อย่างง่ายดาย ปัจจุบัน ราคาถูกเดียว
ดัชนีสำหรับเกษตรกรในการตัดสินใจเกี่ยวกับการผลิตการวางแผนแนวทางอื่นไม่เป็น หรือ
นโยบายผลิตมีกับเขา ถ้าราคาตลาดสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่งการ
ปี กว่านั่นคือ แนวโน้มในส่วนของเกษตรกรที่จะนำมาตั้งใต้อ้อย
ระหว่างปีถัดไปซึ่งโดยทั่วไปผลผลิตมากกว่าการ อ้อย
ผลิตเป็น ดังนั้น มี gluts อื่นที่รุนแรงในตลาด และเพื่อ
ด้านผลกำไรของแต่ละแบบฝึกหัดปุ๋ยยังเรียน โดยปัจจุบัน
ราคาตลาดของปุ๋ยและฟาร์มประตูราคาอ้อย สิทธิที่ได้รับ
รายได้จากอัตราผลตอบแทนเพิ่มเติมถูกทำออกมา ตาราง 4 แสดงการเปรียบเทียบ
เศรษฐศาสตร์ระดับปุ๋ยต่าง ๆ ที่ใช้ในการทดลองอยู่
กรีซ อาจมีรายได้ไม่เพิ่มเติมจากแผนควบคุม ซึ่งไม่
รับปุ๋ยใด ๆ ได้ อัตราส่วนต้นทุนค่าที่คำนวณได้จากปุ๋ยต่าง ๆ
โปรแกรมประยุกต์ที่แตกต่างกันระหว่าง 5.78 เพื่อ 10.36 ที่สมบูรณ์สอดคล้องกับ
ราคาปัจจุบัน รักษา 3 (200 N:120 P2O5:150 K2O) อย่างมีนัยสำคัญแจ้งผล
ควบคุม และให้ค่าสูงดีอย่างหนึ่งที่ต้นทุนอัตราส่วนมากกว่าการรักษา (ตาราง
4) ระดับปุ๋ยทั้งหมดพบกำไรสูงกว่าการควบคุม นี้แสดงที่
การใช้ปุ๋ยในปริมาณที่สมดุลเสมอยังคงมีกำไรสำหรับอ้อย
เกษตรกร ระดับผลกำไรที่มีอยู่มากสามารถปรับปรุง ด้วยการใช้
ปุ๋ย NPK ในสมดุล
น้ำตาลผลตอบแทนต่อหน่วยพื้นที่สามารถเพิ่มขึ้นมีขึ้นพร้อมกันในเฉพาะ
การผลิตอ้อยและการฟื้นตัวของน้ำตาลได้ มีขาดความสูงปรับปรุง
ผลผลิตพันธุ์อ้อยและขาดกลไกการดำเนินการแพคเกจของ
เทคโนโลยีและปัจจัยการผลิตให้เกษตรกร ร่วมกันปรับปรุงหลากหลายในการเพิ่มประสิทธิภาพ
พิมพ์เท้าและน้ำตาล อยู่ประมาณ 20-25% ในขณะที่ส่วนที่เหลือเป็นส่วน โดยผลิต
เทคโนโลยี (Javed et al., 2001) ตั้งแต่เท้าและน้ำตาลเพิ่มผลผลิตในประเทศของเรา
ส่วนใหญ่ได้เนื่องจากการเพิ่มขึ้นของ acreage (Hashmi, 1995), ดังนั้น การ
วิวัฒนาการของบริษัทโคลนสูงและเทคโนโลยีการผลิตที่ดีเป็นสิ่งจำเป็นอย่างเร่งด่วน,
ซึ่งสามารถเพิ่ม definitly เท้าและน้ำตาลผลผลิตต่อหน่วยพื้นที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เศรษฐกิจของปุ๋ยปฏิบัติ
ความเป็นไปได้ทางเศรษฐกิจของการปฏิบัติปุ๋ยเป็นองค์ประกอบสำคัญของการปรับปรุง
ผลผลิตพืช (Kadian et al., 1981) มากมักจะเลี้ยงจะขึ้นอยู่กับเสียง
เศรษฐศาสตร์และเกษตรกรโดยทั่วไปจะใช้เฉพาะผู้ที่ปฏิบัติดีขึ้นหรือ
นวัตกรรมที่จะจ่ายเงินมากขึ้นและสามารถทำงานได้อย่างง่ายดาย ปัจจุบันราคาเป็นเพียง
ดัชนีสำหรับเกษตรกรในการตัดสินใจเกี่ยวกับแผนการผลิตของพวกเขาที่ไม่มีแนวทางอื่น ๆ หรือ
นโยบายการผลิตที่มีอยู่กับเขา หากราคาในตลาดที่สูงขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ปีกว่ามีแนวโน้มที่ในส่วนของเกษตรกรที่จะนำพื้นที่มากขึ้นภายใต้อ้อย
ในปีหน้าซึ่งจะส่งผลโดยทั่วไปในการผลิตกว่า อ้อย
ผลิตจึงมีเครื่องหมาย gluts อื่นที่รุนแรงในตลาดและเพื่อให้
แง่มุมในการทำกำไรของแต่ละการปฏิบัติปุ๋ยได้ศึกษานอกจากนี้ยังมี บนพื้นฐานของปัจจุบัน
ราคาตลาดของปุ๋ยและราคาที่ประตูฟาร์มของอ้อยที่จะได้รับ
รายได้จากผลผลิตที่เพิ่มขึ้นได้รับการทำงานออก ตารางที่ 4 แสดงให้เห็นถึงการเปรียบเทียบ
เศรษฐกิจของระดับปุ๋ยที่แตกต่างกันที่ใช้ในการทดลองครั้งนี้
เห็นได้ชัดว่าไม่น่าจะมีรายได้เพิ่มขึ้นจากการแปลงควบคุมซึ่งไม่ได้
รับปุ๋ยใด ๆ อัตราส่วนค่าใช้จ่ายในการคำนวณค่าจากปุ๋ยที่แตกต่างกัน
การใช้งานที่แตกต่างกันระหว่าง 5.78-10.36 ซึ่งเป็นอย่างเต็มที่ในการให้สอดคล้องกับ
ราคาที่เกิดขึ้น การทดลองที่ 3 (200 N: 120 P2O5: 150 K2O) อย่างมีนัยสำคัญออกผล
การควบคุมและให้อัตราส่วนค่าใช้จ่ายมูลค่าสูงกว่าเมื่อเทียบกับการรักษาอื่น ๆ (ตารางที่
4) ทุกระดับปุ๋ยพบว่าผลกำไรสูงกว่าการควบคุม นี้แสดงให้เห็นว่า
การใช้ปุ๋ยในปริมาณที่สมดุลก็จะยังคงมีกำไรสำหรับอ้อย
ปลูก ระดับการทำกำไรที่มีอยู่สามารถได้รับการปรับปรุงอย่างมากกับการใช้
ปุ๋ยในปริมาณที่สมดุล
ผลผลิตน้ำตาลต่อหน่วยพื้นที่จะเพิ่มขึ้นเพียงหากมีการเพิ่มขึ้นพร้อมกันใน
การผลิตอ้อยและการกู้คืนของน้ำตาล มีการขาดการปรับปรุงให้ดีขึ้นสูงเป็น
พันธุ์ที่ให้ผลผลิตอ้อยและไม่มีกลไกในการดำเนินการแพคเกจของ
เทคโนโลยีและปัจจัยการผลิตให้แก่เกษตรกร ส่วนแบ่งของความหลากหลายที่ดีขึ้นในการเพิ่มประสิทธิภาพ
ของผลผลิตอ้อยและการกู้คืนน้ำตาลประมาณ 20-25% ในขณะที่ส่วนที่เหลือจะมาจากการผลิต
เทคโนโลยี (เว็ด et al., 2001) เนื่องจากการเพิ่มขึ้นของอ้อยและผลผลิตน้ำตาลในประเทศของเรา
ได้รับส่วนใหญ่มาจากการเพิ่มขึ้นของพื้นที่เพาะปลูก (Hashmi, 1995) ดังนั้น
การวิวัฒนาการของโคลนที่ให้ผลผลิตสูงและเทคโนโลยีการผลิตที่ดีเป็นสิ่งจำเป็นเร่งด่วน
ที่จะเพิ่มขึ้นแน่นอนอ้อยและ ผลผลิตน้ำตาลต่อหน่วยพื้นที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เศรษฐศาสตร์ของปุ๋ยการปฏิบัติ
ทางเศรษฐกิจ ความเป็นไปได้ของปุ๋ยเป็นองค์ประกอบสำคัญของการเพิ่มผลผลิต (
kadian et al . , 1981 ) มากมักจะขึ้นอยู่กับเศรษฐศาสตร์เกษตรและเกษตรกรโดยทั่วไปเสียง
adopts เฉพาะการปรับปรุงการปฏิบัติหรือ
นวัตกรรม ซึ่งเป็นมากกว่าการจ่าย และสามารถใช้งานได้ง่าย ปัจจุบัน ราคาเป็นเพียง
ดัชนีสำหรับเกษตรกรที่จะตัดสินใจเกี่ยวกับแผนการผลิตของพวกเขาไม่มีแนวทางหรือนโยบายการผลิต
พร้อมเขา ถ้าราคาสูงกว่าตลาดเป็นปีโดยเฉพาะ
กว่ามีแนวโน้มในส่วนของเกษตรกร เพื่อนำพื้นที่เพิ่มเติมได้ที่อ้อย
ในช่วงปีหน้า ซึ่งโดยทั่วไปแล้วผลในการผลิต อ้อย
ผลิต ดังนั้นเครื่องหมาย gluts สลับกันอย่างรุนแรงในตลาดและอัตราปุ๋ย
ด้านแต่ละด้านยังศึกษา บนพื้นฐานของตลาดในปัจจุบัน
ราคาปุ๋ย และฟาร์มประตูราคาของอ้อย รายได้ที่ได้มาจากผลผลิต
เพิ่มเติมได้ ตารางที่ 4 สะท้อนให้เห็นถึงการเปรียบเทียบ
เศรษฐศาสตร์ของระดับปุ๋ยต่าง ๆ ที่ใช้ในการทดลองในปัจจุบัน
คือจะไม่มีรายได้เพิ่มจากแปลงควบคุมที่ไม่
รับปุ๋ย จากการคำนวณค่าอัตราส่วนต้นทุนจากการใช้งานปุ๋ย
แตกต่างกันหลากหลายระหว่างการ 10.36 5.78 ซึ่งเป็นอย่างเต็มที่ตาม
เกิดราคา การรักษา 3 ( 200 N P2O5 : 120 :150 k2o ) ออกจากการควบคุม และให้สถิติ
เปรียบเทียบอัตราส่วนต้นทุนมูลค่าที่สูงกว่าการรักษาอื่น ๆ ( โต๊ะ
4 ) ทุกระดับปุ๋ยพบกําไรสูง กว่ากลุ่มควบคุม นี้แสดงให้เห็นว่า
ใช้ปุ๋ยในปริมาณที่สมดุล จะยังประโยชน์แก่เกษตรกรผู้ปลูกอ้อย
. ที่มีอยู่ในระดับสามารถทำกำไรมากขึ้น ด้วยการใช้
ปุ๋ย NPK ในปริมาณที่สมดุล ผลผลิต
น้ำตาลต่อพื้นที่จะเพิ่มขึ้นเท่านั้น หากมีการเพิ่มขึ้นพร้อมกันใน
การผลิตอ้อยและการกู้คืนของน้ำตาล มีการขาดของการปรับปรุงพันธุ์อ้อยที่ให้ผลผลิตสูง
ขาดกลไกที่จะดำเนินการแพคเกจ
เทคโนโลยีและปัจจัยการผลิตให้เกษตรกร หุ้นของความหลากหลายที่เพิ่มขึ้นในการเพิ่มประสิทธิภาพ
ของผลผลิตน้ำตาลอ้อยและการกู้คืนประมาณ 20-25% ในขณะที่ส่วนที่เหลือจะสนับสนุนโดยเทคโนโลยีการผลิต
( จาเวด et al . , 2001 ) เนื่องจากการเพิ่มขึ้นของผลผลิตอ้อยและน้ำตาลในประเทศของเรา
ได้รับส่วนใหญ่เนื่องจากการเพิ่มขึ้นในหน่วยวัดพื้นที่เป็นเอเคอร์ ( hashmi , 1995 ) , ดังนั้น ,
วิวัฒนาการของโคลนและให้ผลผลิตสูง เทคโนโลยีการผลิตที่ดีเป็นสิ่งจำเป็นเร่งด่วน
ซึ่งแน่นอนเพิ่มอ้อย และผลผลิตน้ำตาลต่อพื้นที่หนึ่งหน่วย