Sergeant Grant: And Balfour?Kenneth

Sergeant Grant: And Balfour?
Kenneth Henderson: I should think about eleven thirty. As I remember he didn`t come along to the pub first. He usually just comes for a short time so that people see him. Then he leaves and like I said before, he doesn`t like parties much.
Sergeant Grant: Did you see Balfour and Stewart talking to each other?
Kenneth Henderson: No, I don`t think so, looking out of the window as he thought about his answer.....
Not that I remember, anyway.
Logan: OK, who did speak to her, then? Henderson opened his arms wide.
Kenneth Henderson: Come on, Inspector. I can`t remember that. I understand this is a murder investigation and I`m very sorry about Fran, but I really can`t remember who talked to who on Saturday night.
Logan said nothing, waiting. Henderson stood up and walked over to the window. He turned back to look at her.
Kenneth Henderson: Down at the pub everybody spoke to everybody. We were standing up and moving around all the time. When we came back here, I was too busy making sure everyone had a drink and something to eat and was looking happy. Henderson walked back to his armchair and sat down again.
.......I spoke to Fran for about five minutes in the pub about her research and for about two minutes here when she came to say goodbye. Other than that I really didn`t notice her. Like I said, she was a bit too serious.
Logan sat back on the sofa and crossed one knee over the other. She brushed the leg of her trousers with one hand.
Logan: I understand you make a lot of money for the university...
Kenneth Henderson: Yes..... Looking rather pleased with himself.
Logan: You must make quite a bit for yourself too, waving a hand to show that she was talking about the house.
Kenneth Henderson: Oh no. Henderson pointed at her. No, no. I know some people think I`m taking money that should really go to the university but that`s not true. The house and everything here used to belong to my parents. They`re both dead and the house is mine. I get a university salary and a third of any money that my research makes for the university. That`s the arrangement with the university and I`m happy with that.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เงินช่วยเหลือสิบเอก: และแต่Kenneth Henderson: ฉันควรคิดว่า ประมาณสามสิบเอ็ด เท่าที่ผมจำได้ว่า เขาไม่ได้เข้ามาร้านแรก เขามักจะเพียงมาเป็นเวลาสั้น ๆ เพื่อให้คนดูเขา แล้วเขาทิ้ง แล้วเช่นฉันว่า ก่อน ไม่ชอบงานปาร์ตี้มากเงินช่วยเหลือสิบเอก: ดูแต่และสจ๊วตที่พูดคุยกันหรือไม่ Kenneth Henderson: ไม่มี ฉันไม่คิดอย่างนั้น มองออกจากหน้าต่าง ตามที่เขาคิดว่า เกี่ยวกับคำตอบของเขา...ไม่ที่ข้าพเจ้าจำได้โลแกน: ตกลง ที่ได้พูดคุยกับเธอ แล้ว Henderson เปิดกว้างแขนของเขาKenneth Henderson: มา ตรวจสอบ ฉันไม่สามารถจำที่ ผมเข้าใจเป็นสืบสวนฆาตกรรม และฉันเสียใจมาก Fran แต่ฉันจริง ๆ จำไม่ได้ที่พูดคุยกับใครเมื่อคืนวันเสาร์โลแกนกล่าว ไม่รอ Henderson ลุกขึ้นยืน และเดินผ่านไปยังหน้าต่าง เขาหันกลับไปมองเธอKenneth Henderson: ลงที่ร้าน ทุกคนพูดให้ทุกคน เราได้ยืนขึ้น และย้ายรอบตลอดเวลา เมื่อเรากลับมาที่นี่ ผมไม่ทำให้ทุกคนมีเครื่องดื่มและอาหาร และถูกมองอย่างมีความสุข Henderson เดินกลับไปที่เก้าอี้ของเขา และนั่งลงอีกครั้ง ....... ฉันพูดกับ Fran ในผับเกี่ยวกับงานวิจัยของเธอประมาณ 5 นาที และประมาณสองนาทีนี่เมื่อเธอมาร่ำลา นอกจาก ฉันจริง ๆ ไม่ได้พบเธอ เช่นฉันว่า เธอได้รุนแรงเกินไปหน่อยโลแกนกลับมานั่งบนโซฟา และข้ามเข่าอื่น ๆ เธอขัดเงาขากางเกงของเธอด้วยมือหนึ่งโล: ฉันเข้าใจคุณทำเงินกับมหาวิทยาลัยเป็นจำนวนมาก...Henderson Kenneth: ใช่... ค่อนข้างมองพอใจกับตัวเองโลแกน: คุณต้องได้ไม่น้อยสำหรับตัวเองมากเกินไป โบกมือเพื่อแสดงว่า เธอพูดถึงบ้านKenneth Henderson: โอ้ ไม่ Henderson ชี้ไปที่เธอ ไม่มี หมายเลขที่ผมรู้บางคนคิดว่า ฉันกำลังใช้เงินที่ควรจริง ๆ ไปมหาวิทยาลัย แต่ที่ไม่จริง บ้านและทุกอย่างที่นี่ใช้เป็นพ่อแม่ของฉัน พวกเขากำลังทั้งที่ตาย และเป็นบ้านของผม ฉันได้รับเงินเดือนมหาวิทยาลัยและหนึ่งในสามของเงินที่วิจัยของมหาวิทยาลัย ที่จะจัดการกับมหาวิทยาลัย และฉันมีความสุขกับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จ่าแกรนท์: และฟอร์?
เคนเน็ ธ เดอร์สัน: ฉันควรคิดเกี่ยวกับ 1130 ขณะที่ผมจำได้ว่าเขา didn`t มาพร้อมผับแรก เขามักจะมาเพียงแค่ช่วงเวลาสั้น ๆ เพื่อให้ผู้คนได้เห็นเขา จากนั้นเขาก็ออกและชอบพูดว่าก่อนที่เขา doesn`t เช่นบุคคลมาก.
จ่าแกรนท์: คุณเห็นฟอร์และสจ๊วตพูดคุยกัน?
เคนเน็ ธ เดอร์สัน: ไม่ฉันสวม `t คิดอย่างนั้นมองออกไปนอกหน้าต่างในขณะที่เขา คิดเกี่ยวกับคำตอบของเขา .....
ไม่ว่าผมจำได้ว่าต่อไป.
โลแกน: ตกลงที่ไม่พูดคุยกับเธอแล้ว? เฮนเดอเปิดอ้อมแขนของเขากว้าง.
เคนเน็ ธ เดอร์สัน: Come on, ตรวจสอบ ผมถึงไม่สามารถจำได้ว่า ผมเข้าใจว่านี่คือการสืบสวนคดีฆาตกรรมและ I`m เสียใจมากเกี่ยวกับฟราน แต่ผมถึงไม่สามารถจำที่ได้พูดคุยกับใครในคืนวันเสาร์.
โลแกนกล่าวว่าไม่มีอะไรรอ เฮนเดอลุกขึ้นยืนและเดินไปที่หน้าต่าง เขาหันกลับไปมองเธอ.
เคนเน็ ธ เดอร์สัน: ลงที่ทุกคนผับพูดกับทุกคน เรากำลังลุกขึ้นยืนและเดินไปรอบ ๆ ตลอดเวลา เมื่อเรากลับมาที่นี่ผมก็ยุ่งมากทำให้แน่ใจว่าทุกคนมีเครื่องดื่มและสิ่งที่กินและกำลังมองหามีความสุข เฮนเดอเดินกลับไปที่เก้าอี้ของเขาและนั่งลงอีกครั้ง.
....... ฉันพูดกับฟรานประมาณห้านาทีในผับเกี่ยวกับการวิจัยของเธอและประมาณสองนาทีที่นี่เมื่อเธอมาบอกลา อื่น ๆ กว่าที่ผมสังเกตเห็นเธอ didn`t เช่นฉันกล่าวว่าเธอเป็นบิตรุนแรงเกินไป.
โลแกนนั่งบนโซฟาและข้ามเข่าข้างหนึ่งในช่วงอื่น ๆ เธอแปรงขากางเกงของเธอด้วยมือข้างหนึ่ง.
โลแกน: ผมเข้าใจคุณทำเงินเป็นจำนวนมากสำหรับมหาวิทยาลัย ...
เคนเน็ ธ เดอร์สัน: ใช่ ..... กำลังมองค่อนข้างพอใจกับตัวเอง.
โลแกน: คุณต้องทำให้น้อย สำหรับตัวเองเกินไปโบกมือเพื่อแสดงให้เห็นว่าเธอได้พูดคุยเกี่ยวกับบ้าน.
เคนเน ธ เฮนเดอ: โอ้ไม่ เฮนเดอชี้ไปที่เธอ ไม่ไม่. ฉันรู้ว่าบางคนคิดว่าการ I`m เงินที่ควรจะไปที่มหาวิทยาลัย แต่ไม่ `s จริง บ้านและทุกอย่างที่ใช้ที่นี่จะเป็นพ่อแม่ของฉัน พวกเขากำลังทั้งตายและบ้านเป็นของฉัน ฉันจะได้รับเงินเดือนมหาวิทยาลัยและสามของเงินใด ๆ ที่การวิจัยของฉันทำให้มหาวิทยาลัย นั่นเป็นข้อตกลงกับมหาวิทยาลัยและมีความสุขกับ I`m ว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จ่า แกรนท์ และฟอร์ ?
เคนเนธ เฮนเดอร์สัน : ฉันควรคิดเกี่ยวกับ 11 30 เท่าที่ผมจำได้ เขาไม่ได้ไปผับครั้งแรก เขามักจะมาเป็นเวลาสั้น ๆเพื่อให้มีคนเห็นเขา แล้วเขาก็ออกไป เช่นฉันกล่าวก่อนเขา doesn ` t ชอบงานปาร์ตี้มาก
จ่าให้คุณเห็นและพูดคุยกับแต่ละอื่น ๆฟอร์สจ๊วต ?
เคนเนธ เฮนเดอร์สัน : ไม่ ฉันไม่คิดงั้นมองออกไปนอกหน้าต่าง เขาคิดว่าเขาไม่ตอบ . . . . .

ที่ผมจำได้อยู่แล้ว โลแกน : ตกลงใครพูดกับเธอ เฮนเดอร์สัน เปิดแขนกว้าง
เคนเนธ เฮนเดอร์สันมา สารวัตร ฉัน ` t สามารถจำมันได้ ผมเข้าใจ นี่เป็นการสืบสวนคดีฆาตกรรม และ I ` m ขอโทษจริงๆ ฟราน แต่ฉัน ` t สามารถจำที่พูดกับใครในคืนวันเสาร์
โลแกนบอกว่าไม่มีอะไร รอเฮนเดอร์สันยืนขึ้นและเดินไปที่หน้าต่าง เขาหันกลับไปมองเธอ
เคนเนธ เฮนเดอร์สัน ลงในผับทุกคน พูดกับทุกคน เรายืนขึ้นและย้ายไปรอบ ๆตลอดเวลา เมื่อเรากลับมาที่นี่ ฉันกำลังยุ่ง ที่ทำให้ทุกคนได้ดื่มและกินอะไรและดูมีความสุข เฮนเดอร์สัน เดินกลับไปที่นั่งของเขาและนั่งลงอีกครั้ง . .
. . . . . . .ฉันพูดกับฟราน ประมาณ 5 นาที ในผับที่เกี่ยวกับการวิจัย และประมาณสองนาที ตอนที่เธอมาเพื่อบอกลา นอกจากที่ผมไม่ได้สังเกตเห็นเธอ อย่างที่ผมบอก เธอดูจริงจังเกินไป .
โลแกนนั่งกลับบนโซฟาและข้ามเข่าข้างหนึ่งมากกว่าอื่น ๆ เธอปัดขากางเกงของเธอด้วยมือเดียว .
โลแกน : ผมเข้าใจคุณให้มากของเงินสำหรับมหาวิทยาลัย . . . . . . .
เคนเน็ธ เฮนเดอร์สัน : ใช่ . . . . . ดูค่อนข้างพอใจกับตัวเอง
โลแกน : คุณต้องทำนิดหน่อยเองด้วยการโบกมือเพื่อแสดงให้เห็นว่าเธอกำลังพูดถึงบ้าน
เคนเนธ เฮนเดอร์สัน : โอ้ไม่ เฮนเดอร์สัน มาที่เธอ ไม่ ไม่ ฉันรู้ว่าบางคนคิดว่า ผมเอาเงินที่ควรไปมหาวิทยาลัย แต่นั่นไม่ใช่ความจริง บ้านและทุกอย่างที่เคยเป็นของพ่อแม่พวกเขาก็ตายแล้ว และบ้านเป็นของฉัน ผมได้รับเงินเดือนและมหาวิทยาลัยที่สามของเงินใด ๆที่ฉันวิจัยให้มหาวิทยาลัย นั่นคือข้อตกลงกับมหาวิทยาลัย และ I ` m

มีความสุขที่