Even now Phoebus embraced the lovel

Even now Phoebus embraced the lovely tree
Whose heart he felt still beating in its side;
He stroked its branches, kissed the sprouting bark,
And... the tree still seemed to sway, to shudder
At his touch.

Reading the story today in an age of ecological crisis, one can't help but inscribe an element of allegory, with Apollo signifying mankind and Daphne standing in for the natural world. This relationship tends to take the form of a predatory romance as well. Like Apollo, we pursue our vision of nature with florid and often specious words ("Oh daughter of the deep green-shadowed River," Apollo pleads, "what follows you is not your enemy."), coveting that which we are almost certain to corrupt. When we fail to consummate the union, fail to penetrate the mysteries of nature and feel at one with it, we break off a piece of it, a branch, to at least partially possess and contain that which we cannot have, then wear the accomplishment like, well, a laurel wreath. What we are unable to conquer and contain, we clear-cut.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ตอนนี้ Phoebus กอดต้นไม้น่ารักหัวใจเขารู้สึกว่ายังคง มีการตีในลักษณะตะแคงข้างเขาแบบขีดลงสาขา รั้งเปลือก sproutingเกราะ ต้นไม้ยังประจักษ์ โย้ shudderที่เขาสัมผัสอ่านเรื่องราววันนี้ในอายุของวิกฤติระบบนิเวศ หนึ่งไม่สามารถช่วย แต่จารึกองค์ของอุปมานิทัศน์ กับอพอลโลบ่งบอกมนุษย์และยืนดาฟเน่ในสำหรับธรรมชาติของโลก ความสัมพันธ์นี้มีแนวโน้มที่จะ ใช้รูปแบบของรักมหาศาลเช่น เช่นอพอลโล เราไล่ตามวิสัยของธรรมชาติกับคำแรมฟลอริด และมักจะกว้าง ("Oh ลูกสาวของแม่ลึกสีเขียวแรเงา อพอลโล pleads "สิ่งต่อไปนี้คุณไม่ได้ของข้าศึก"), โลภที่เราเกือบจะแน่ใจความเสียหาย เมื่อเราไม่รสหภาพ ไม่เจาะความลึกลับของธรรมชาติ และความรู้สึกที่มีมัน เราตัดชิ้นส่วนของมัน สาขา มีน้อยบางส่วน และประกอบด้วยที่ที่เราไม่มี สวมใส่ความสำเร็จชอบ ดี พวงหรีดลอเรล สิ่งเราไม่สามารถพิชิต และประกอบด้วย เราที่แน่ชัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ตอนนี้อพอลโลกอดต้นไม้ที่น่ารักหัวใจซึ่งเขารู้สึกยังคงเต้นในด้านของตนเขาลูบสาขาจูบเปลือกแตกหน่อ, และ ... ต้นไม้ยังคงดูเหมือนจะแกว่งไปแกว่งมาเพื่อสั่นที่สัมผัสของเขา. อ่านเรื่องราวในวันนี้ อายุของวิกฤตในระบบนิเวศหนึ่งไม่สามารถช่วย แต่จารึกองค์ประกอบของสัญลักษณ์ที่มีความหมายพอลโลมนุษย์และ Daphne ยืนอยู่ในโลกธรรมชาติ ความสัมพันธ์นี้มีแนวโน้มที่จะใช้รูปแบบของความโรแมนติกที่กินสัตว์ได้เป็นอย่างดี เช่นเดียวกับอพอลโลที่เราไล่ตามวิสัยทัศน์ของเราของธรรมชาติที่มีคำก่ำและกว้างขวางมัก ("โอ้ลูกสาวของลึกสีเขียวเงาแม่น้ำ" อพอลโลขอร้อง "สิ่งต่อไปนี้คุณไม่ได้เป็นศัตรูของคุณ.") โลภที่เราเกือบจะบาง เสียหาย เมื่อเราล้มเหลวที่จะบรรลุสหภาพล้มเหลวที่จะเจาะความลึกลับของธรรมชาติและความรู้สึกที่เป็นหนึ่งเดียวกับมันเราตัดชิ้นส่วนของมันสาขาอย่างน้อยบางส่วนมีและมีสิ่งที่เราไม่สามารถมีแล้วสวมสำเร็จ เหมือนกันพวงมาลาลอเรล สิ่งที่เราไม่สามารถที่จะเอาชนะและมีเราชัดเจน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถึงแม้ตอนนี้ฟีบัสกอดน่ารักต้นไม้
หัวใจเขารู้สึกยังเต้นอยู่ในตัว ;
เขาลูบไล้กิ่งก้านของมันจูบออกมาเห่า ,
. . . . . . ต้นไม้ยังดูเหมือนจะแกว่งไปมา , สั่น
ที่สัมผัสของเขา . . . . . .

อ่านเรื่องราวในวันนี้ในอายุของวิกฤตการณ์ทางนิเวศวิทยา หนึ่งไม่สามารถช่วย แต่จารึกองค์ประกอบของชาดก , กับอพอลโลซึ่งมนุษย์และดาฟเน่ยืนอยู่ในธรรมชาติของโลกความสัมพันธ์นี้มีแนวโน้มที่จะใช้รูปแบบของความโรแมนติกที่กินสัตว์อื่นเป็นอาหารได้เป็นอย่างดี ชอบโล เราไล่ตามวิสัยทัศน์ของธรรมชาติที่หรูหรากว้างขวาง ( และมักจะพูด " โอ้ ลูกสาวของ สีเขียวเข้ม เงา ริเวอร์ " อพอลโลอ้อนวอนว่า " ตามคุณไม่ใช่ศัตรูของคุณ . " ) , อยากได้ที่เราเกือบบางอย่างที่จะทุจริต เมื่อเราล้มเหลวที่จะบรรลุสหภาพล้มเหลวที่จะเจาะความลึกลับของธรรมชาติ และความรู้สึกที่เป็นหนึ่งเดียวกับมัน เราก็ตัดส่วนนั้น สาขา เพื่ออย่างน้อยบางส่วนที่ครอบครองและมีสิ่งที่เราไม่สามารถมีแล้วใส่ความสำเร็จเช่น , ดี , ลอเรลพวงมาลา สิ่งที่เราไม่สามารถที่จะเอาชนะ และประกอบด้วย เราชัดเจน