South Asia had 852,606 ha (7% of gl

South Asia had 852,606 ha (7% of global total) mangroves in
2012. Spatial distribution shows that major mangrove areas are
concentrated in Sundarbans in India and Bangladesh, Gujarat,
Andaman & Nicobar, and Pichavaram in India, Indus Delta, Kalmat
Khor Jiwani, and Miani Hor in Pakistan, and Puttalam Lagoon-Dutch
Bay-Portugal Bay comples, Batticalo, and Trincomalee in Sri Lanka
(Fig. 1).
Globally, mangrove extent decreases with the increase in latitude,
except between 20 N and 25 N in latitude in South Asia. In
this region, majority of mangroves are confined in sub-tropical
regions compared to tropical regions. The higher percentage of
mangroves in sub-tropical region is because of the largest
remaining contiguous tract of mangroves in the Sundarbans and
relatively high percentage in mangrove forests in Indus Delta
(Pakistan) and Orissa (India). The areal extent of mangrove forests
in each country together with forest gain and loss is presented in
Table 2.
We performed post-classification change analysis using 2000
and 2012 mangrove databases. Both, natural and anthropogenic
changes were enumerated. Our results revealed that from 2000 to
2012, 92,135 ha of mangroves were deforested and 80,461 ha were
reforested with a net gain of 11,673 ha.
Major causes of forest loss include conversion to agriculture,
urban development, shrimp ponds, and over harvesting. However,
other factors such as urban pollution, mining, siltation, top dying,
and natural disturbances are dominant factors in localized areas.
Major causes of forest growth include plantation, and forest protection
and conservation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เอเชียใต้มี 852,606 ฮา โกรฟส์ (7% ของโลก) ใน2012. กระจายแสดงว่า พื้นที่ป่าชายเลนที่สำคัญเข้มข้นในซันดาร์บันส์ในอินเดีย และบังกลาเทศ คุชรา ตอันดามัน และนิโคบาร์ และ Pichavaram ในประเทศอินเดีย เดลตาเอยูรเว Kalmatคอ Jiwani และ Miani หอในปากีสถาน และ Puttalam ลากูนดัตช์อ่าวอ่าวโปรตุเกส comples, Batticalo และทรินโคมาลีในศรีลังกา(Fig. 1)ขอบเขตป่าชายเลนลดลง ด้วยการเพิ่มขึ้นของละติจูด ทั่วโลกยกเว้นระหว่าง 20 N และ 25 N ในละติจูดในเอเชียใต้ ในภูมิภาคนี้ ส่วนใหญ่ของโกรฟส์ถูกขังในเขตร้อนย่อยภูมิภาคเปรียบเทียบกับเขตร้อน เปอร์เซ็นต์สูงโกรฟส์ในภูมิภาคเขตร้อนย่อยจะ มีใหญ่ที่สุดทางเดินติดกันของโกรฟส์ในซันดาร์บันส์คงเหลือ และเปอร์เซ็นต์ค่อนข้างสูงในป่าชายเลนเดลตาเอยูรเว(ปากีสถาน) Orissa (อินเดีย) และการ ขอบเขต areal ของป่าชายเลนในแต่ละประเทศกับป่า กำไรและขาดทุนจะแสดงในตารางที่ 2เราทำการวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงการจัดประเภทหลังใช้ 2000และฐานข้อมูลป่าชายเลน 2012 ทั้งสอง มาของมนุษย์ และธรรมชาติมีระบุการเปลี่ยนแปลง ผลของการเปิดเผยจาก 2000 เป็นที่2012, 92,135 ฮา ของโกรฟส์ถูก deforested และก็ 80,461 ฮาreforested กับกำไรสุทธิของ 11,673 ฮาสาเหตุหลักของการสูญเสียป่ารวมแปลงเกษตรพัฒนาเมือง บ่อกุ้ง และการเก็บเกี่ยวเกิน อย่างไรก็ตามปัจจัยอื่น ๆ เช่นเมืองมลพิษ ทำเหมือง siltation ท็อปตายและรบกวนธรรมชาติเป็นปัจจัยหลักในพื้นที่ท้องถิ่นสาเหตุสำคัญของการเติบโตของป่ารวมถึงสวน ป่าคุ้มครองและอนุรักษ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เอเชียใต้มี 852606 ฮา ( 7% ของโลกทั้งหมด ) โกงกางใน
2012 การกระจายทางพื้นที่พบว่า พื้นที่ป่าชายเลนที่สำคัญ
เข้มข้นในเขตป่าสงวนในอินเดียและบังคลาเทศ , Gujarat ,
&อันดามันและนิโคบาร์ pichavaram ในประเทศอินเดีย สินธุเดลต้า kalmat
ขอ jiwani และ Miani โฮร์ในปากีสถาน และ puttalam เบย์ลากูน ดัตช์
อ่าวโปรตุเกส comples batticalo และ Trincomalee , ศรีลังกา
( รูปที่ 1
)ทั่วโลก , ป่าชายเลนลดลงด้วยการเพิ่มขอบเขตในละติจูด
ยกเว้นระหว่าง 20 และ 25   ในละติจูดในเอเชียใต้ ใน
ภาคนี้ส่วนใหญ่อยู่ในเขตร้อนย่อยโกงกาง
ภูมิภาคเมื่อเปรียบเทียบกับภูมิภาคเขตร้อน ที่สูงขึ้นร้อยละของป่าชายเลนในเขตกึ่งร้อน

เพราะที่ใหญ่ที่สุดที่เหลืออยู่ติดกับทางเดินของป่าชายเลนในเขตป่าสงวนและ
ค่อนข้างสูงร้อยละในป่าชายเลนในสินธุเดลต้า
( ปากีสถาน ) และอินเดีย ( อินเดีย ) การเพิ่มขอบเขตของป่าชายเลน
ในแต่ละประเทศพร้อมกับเข้าป่าและการสูญเสียในการทำงาน

เราแสดงการวิเคราะห์ตาราง 2 . เปลี่ยนหมวดหมู่โพสต์โดยใช้ 2000
2012 ฐานข้อมูลและป่าชายเลน ทั้งจากธรรมชาติและมนุษย์
การเปลี่ยนแปลงที่ระบุ . ผลของเรา เปิดเผยว่า จาก 2000
2012 ,92135 ฮาของป่าชายเลนถูกบุกรุก และ 80461 ฮาถูก
ปลูกป่าเป็นกำไรสุทธิของ 11673 ฮา .
สาเหตุหลักของการสูญเสียป่าไม้ ได้แก่ แปลงเกษตร การพัฒนาบ่อกุ้งเมือง และการเก็บเกี่ยว อย่างไรก็ตาม
ปัจจัยอื่น ๆเช่นมลพิษ , เหมืองแร่ , ตี้ , ด้านบนตายเมือง
และการรบกวนธรรมชาติเป็นปัจจัยเด่นในพื้นที่ถิ่น .
สาเหตุหลักของการเจริญเติบโตของป่า ได้แก่ สวนป่าและ
ป้องกันป่าไม้และการอนุรักษ์