My own life was happy enough. I vis

My own life was happy enough. I visited my dear Mary Morstan, and kept this visit a secret from Holmes - something which made me feel unusually clever!
One day Holmes and I had just finished breakfast together.
He was standing by the window, when suddenly he gave a cry. 'What is it, Holmes?' I asked. 'What's the matter?'
He turned towards me. His face was white and the look in his eyes was terrible.
'May I have an hour of your time, Watson?' he asked in a low voice.
'Of course, but .. .'
'Then get your hat and coat.'
He ran out of the house. I followed him quickly and the next two hours passed in a wild chase all over London. We jumped into a cab, out of it again and onto a train, ran down narrow streets and in and out of a big hotel. Finally we came to rest in the peace of a London park.
'You are a true friend, Watson,' Holmes said at last. 'You came with me without a question. Did you realize that someone was following us?'
'I thought so. But who?' 'Can you not guess?' 'No.' 'He calls himself Jack the Ripper.'
'Holmes!' For a moment I found it difficult to speak. Then I asked, 'Did you see him through the window? Where was he?'
'In the empty house opposite ours. He was watching our rooms, Watson. He knows that I am looking for him. We must be very careful. He is one of the most dangerous criminals in Europe.'
'But who is he?' I cried.
'Have you ever heard of Professor Moriarty?' 'Never.'
'That is the strangest and most terrible thing about him.' Holmes laughed angrily. 'He is everywhere, but nobody knows him. Like his crimes, he is fantastic.'
I listened in silence as Holmes told me about Moriarty.
'He is an extraordinarily intelligent man. At the age of twenty-one he was a professor of mathematics. For

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชีวิตของตัวเองมีความสุขพอ ผมเยี่ยมชมของฉันรักแมรี Morstan และเก็บความลับนี้เข้าจากโฮลมส์ - สิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกผิดปกติฉลาดวันหนึ่งโฮลมส์และมีเพียงเสร็จอาหารเช้ากันเขาได้ยืนอยู่หน้าต่าง เมื่อจู่ ๆ เขาให้ร้องเป็น ' คืออะไร โฮลมส์?' ถาม 'เป็นอะไรไป"เขาเปิดต่อฉัน ใบหน้าของเขามีสีขาว และดูในตามาก'อาจมีชั่วโมงของเวลา Watson ' เขาถามในเสียงต่ำ' แน่นอน แต่... .''แล้วได้หมวกและเสื้อคลุมของคุณ'เขาวิ่งออกจากบ้าน ฉันตามเขาอย่างรวดเร็ว และต่อไป 2 ชั่วโมงส่งไปไล่ป่าทั่วลอนดอน เราไปห้อง นอกอีกครั้ง และบนรถไฟ วิ่ง ลงถนนแคบ และ ออกแบบโรงแรม สุดท้าย เรามาพักผ่อนในสันติพาร์คลอนดอน'คุณคือเพื่อนแท้ Watson โฮลมส์กล่าวในที่สุด "คุณมากับฉัน โดยไม่มีคำถาม ไม่ได้คุณรู้ว่า คนต่อเราหรือไม่? "' ฉันคิดว่า นั้น แต่ใคร?' 'สามารถคุณไม่ต้องเดาหรือไม่' 'หมาย' 'เขาเรียกตัวเองแจ็คเดอะริปเปอร์''โฮลมส์' ครู่ พบมันยากที่จะพูด แล้วผมถาม, ' คุณไม่ดูเขาผ่านหน้าต่างหรือไม่ ที่ถูกเขา? ""บ้านว่างเปล่าอยู่ตรงข้ามกับเรา เขาได้ดูห้อง วัตสัน เขารู้ว่า ฉันกำลังมองหาเขา เราต้องระวังมาก เขาเป็นหนึ่งในอาชญากรอันตรายที่สุดในยุโรป ''แต่ที่เป็น' ข้า'คุณเคยได้ยินของศาสตราจารย์ Moriarty ' 'ไม่'"นั่นเป็นสิ่งที่แปลกประหลาด และน่ากลัวที่สุดเกี่ยวกับเขา' โฮลมส์หัวเราะ angrily ' เขาเป็นทุก แต่ไม่มีใครรู้ว่าเขา เช่นการก่ออาชญากรรมของเขา เขาเป็น 'ผมฟังในความเงียบโฮลมส์บอกฉันเกี่ยวกับ Moriarty' เขาเป็นคนอัจฉริยะรอง อายุของเขาเมืองทองธานีเป็นศาสตราจารย์ทางคณิตศาสตร์ สำหรับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชีวิตของตัวเองมีความสุขมากพอ ผมเข้าเยี่ยมชมที่รักแมรี่ Morstan ของฉันและเก็บไว้นี้เยี่ยมชมเป็นความลับจากโฮล์มส์ - อะไรบางอย่างที่ทำให้ฉันรู้สึกฉลาดผิดปกติ!
วันหนึ่งโฮล์มส์และฉันเพิ่งเสร็จสิ้นการรับประทานอาหารเช้าร่วมกัน.
เขากำลังยืนอยู่ริมหน้าต่างเมื่อจู่ ๆ เขาให้ร้องไห้ 'มันคืออะไรโฮล์มส์' ผมถาม อะไรเป็นเรื่อง? "
เขาหันมาทางผม ใบหน้าของเขาเป็นสีขาวและมองในสายตาของเขาน่ากลัว.
"ผมอาจจะมีชั่วโมงของเวลาของคุณวัตสัน? เขาถามด้วยเสียงต่ำ.
'แน่นอน แต่ .. .'
'จากนั้นได้รับหมวกและเสื้อโค้ต.
เขาวิ่งออกจากบ้าน ผมทำตามเขาได้อย่างรวดเร็วและต่อมาอีกสองชั่วโมงผ่านในการไล่ล่าในป่าทั่วลอนดอน เรากระโดดลงไปในรถแท็กซี่ออกจากมันอีกครั้งและลงรถไฟวิ่งลงถนนแคบและเข้าและออกจากโรงแรมขนาดใหญ่ ในที่สุดเรามาพักผ่อนในความสงบของสวนสาธารณะในกรุงลอนดอน.
'คุณเป็นเพื่อนแท้ของวัตสัน' โฮล์มส์กล่าวว่าที่ผ่านมา 'คุณมากับฉันโดยไม่ต้องคำถาม คุณรู้ว่ามีคนมาต่อไปนี้เรา? '
'ฉันคิดว่าดังนั้น แต่ใคร? 'คุณไม่สามารถคาดเดา? ครั้ง ' 'เขาเรียกตัวเองว่าแจ็คเดอะริปเปอร์.'
'โฮล์มส์' สำหรับช่วงเวลาที่ผมพบว่ามันยากที่จะพูด แล้วผมก็ถามว่า 'คุณเห็นเขาผ่านหน้าต่าง? ในกรณีที่เขาเป็น '
'ในบ้านที่ว่างเปล่าตรงข้ามเรา เขาเป็นคนที่ดูห้องพักของเราวัตสัน เขารู้ดีว่าฉันกำลังมองหาเขา เราจะต้องระมัดระวังมาก เขาเป็นหนึ่งในอาชญากรที่อันตรายที่สุดในยุโรป. '
'แต่เขาเป็นใคร? ฉันร้องไห้.
'คุณเคยได้ยินของศาสตราจารย์อริอาร์ตี้? 'ไม่เคย.'
'นั่นคือสิ่งที่แปลกประหลาดและน่ากลัวที่สุดเกี่ยวกับเขา. โฮล์มส์หัวเราะด้วยความโกรธ 'เขาเป็นทุกที่ แต่ไม่มีใครรู้ว่าเขา เช่นเดียวกับการก่ออาชญากรรมของเขาเขาเป็นที่ยอดเยี่ยม.
ผมฟังอยู่ในความเงียบเป็นโฮล์มส์บอกฉันเกี่ยวกับโมริอาร์.
'เขาเป็นคนฉลาดเป็นพิเศษ ตอนอายุยี่สิบเอ็ดเขาเป็นอาจารย์ของคณิตศาสตร์ สำหรับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชีวิตก็มีความสุขแล้ว ผมเข้าเยี่ยมชมที่รักแมรี่ morstan และเก็บไปเป็นความลับจากโฮล์มส์ - บางอย่างที่ทำให้ผมรู้สึกฉลาดผิดปกติ !
วันเดียว และผมเพิ่งเสร็จจากอาหารเช้าด้วยกัน
เขายืนอยู่ริมหน้าต่าง เมื่อจู่ๆ เขาก็ร้องไห้ . . . มันคืออะไร โฮล์มส์ ' ? ผมถาม . . . เกิดอะไรขึ้น ?
เขาหันมาทางฉันหน้าเขาขาว และสายตาของเขาน่ากลัว .
' ขอฉันมีชั่วโมงของเวลาของคุณ , วัตสัน ? เขาถามเสียงเรียบต่ำ
ทุ่มทุนสร้างอย่างมากแถบจะแน่นอน แต่ . . . . . . . '
งั้นรับหมวกและเสื้อ '
เขาหนีออกจากบ้าน ฉันตามเขาไปอย่างรวดเร็ว และอีกสองชั่วโมงผ่านไปในการไล่ล่าในป่าทั่วลอนดอน เรากระโดดขึ้นรถแท็กซี่ ออกมาอีกครั้ง และบนรถไฟวิ่งไปตามถนนแคบ ๆและของโรงแรมใหญ่ ในที่สุดเราก็มาพักผ่อนในสันติสุขของลอนดอน Park .
" เพื่อนที่จริงใจ วัตสันโฮล์มส์กล่าวว่า ' ' ที่ล่าสุด คุณมากับผมโดยไม่ถาม คุณตระหนักว่ามีคนสะกดรอยตามเรา ?
ฉันคิดว่าดังนั้น แต่ใคร ? ' ' คุณไม่คิดว่า ? ' ' ไม่ใช่ ' ' เขาเรียกตัวเองว่า แจ็ค เดอะ ริปเปอร์ '
'holmes ! ตอนนี้ผมพบว่าเป็นเรื่องยากที่จะพูดแล้วผมถามว่า " คุณเห็นเขาผ่านทางหน้าต่าง เขาไปไหน ?
ถ้าบ้านว่างตรงข้ามกับเรา เขาดูห้องของเรา วัตสัน เขารู้ว่าฉันกำลังมองหาเขา เราต้องระวังให้มาก เขาเป็นอาชญากรที่อันตรายที่สุดในยุโรป "
แต่เขาคือใคร ? ฉันร้องไห้ 'have
คุณเคยได้ยินของศาสตราจารย์มอริอาตี้ ? ' ' ไม่เคย '
ที่เป็นแปลกและน่ากลัวที่สุดเกี่ยวกับเขา' ' โฮลมส์หัวเราะอย่างโกรธเกรี้ยว เขาไปทั่ว แต่ไม่มีใครรู้จักเขา เช่น อาชญากรรมของเขา เขาเป็นยอด ผมฟังในความเงียบขณะที่โฮล์มส์

บอก มอริอาตี้ เขาเป็นคนฉลาดเป็นพิเศษ เมื่ออายุ 21 ปีเขาเป็นอาจารย์ของคณิตศาสตร์ สำหรับ