Hong Seonye had a totally different

Hong Seonye had a totally different interpretation.
Although he showed he had a lot of strength running the lap for her, what she want in a man is the looks to show him off, and would not care for otherwise.
‘Does he like me?’
She had no other option but to be mistaken.
They finished their meal.
They had a sumptuous dinner while the other groups could do nothing except eyed them with envy.
The other groups’ food was simple: kimchi ramen, beef ramen, Neoguri Deung ramen, or some other types of food they couldn’t recollect.
Some also had cold noodles with spices, but that level of food could not compare in term of quality to Lee Hyun’s group.
Kkokkodaeg! (cockoldoo again)
It seemed as if every time the youngest of the chicken Half Sauce Half Fried cackled, the sounds of beating crackling flame torches and saliva swallowing could be heard.
“Did you hear? Over there have a chicken for food…”
“So jealous. That sounds really good.”
The desperation level in the wilderness was way different.
Perhaps, at this time, when asked what one would bring with him the three things they deemed essential; most of whom will answer as such.
Lee Hyun.
A lighter.
Half Sauce Half Fried.
The meal time ended with the constant envious eyes, now it was time for the courage test.
“Hidden within that mountain over there are slips of paper for you to find. The group with the most will receive a special award of having their liquor paid for.”
A courage test within the dark mountain!
Realistically, snakes or other animals had concealed themselves and attacked people.
This time too, Lee Hyun’s group inadvertently ranked first.
“My legs are sore.”
“Ahh, I’m sleepy. Hungry. Mommy.”
Most were too tired to hike so there was no other group to join in.
Only Lee Hyun, Seoyoon, and Park Sunjo diligently walked around and were able to find as much as 10 sheets of paper.
Just as the night hits 11 o’clock, all easily fell asleep.
They rode the ship to come, set up their tents, made their food, and ran; because all of whom did things they normally never did before so they easily got tired.
From within the tents and from the temporary cursed beach, there were only the sounds of the wave and the sound of the snoring alternated between the two.
Slam!(wave)
Deureureung.(snore)
Slam!(wave)
Kuuuuuul!(also snore…not sure…sounds like crying…)
***
Lee Hyun woke up in the morning as he usually does.
‘I wonder of Hyeyeon is eating her meals properly. She should be bringing side dishes to grandma in the hospital too.’
There as nothing he could do on this island.
It was not possible to go to the homepage of the Dark Gamer website for information, nor could be go to an auction site to check up prices of items.
The only thing to do was to relax comfortably.
‘Rarely have this kind of rest before.’
Feeling comfortable for the first time in a few years, Lee Hyun quietly slipped out of the temporary residence.
He could hear the exchanges between the sounds of the students from the tent and those of the waves.
It was so dark that he could barely tell the oncoming dawn by the moon and stars.
“Nice.”
Lee Hyun walked on the white sand.
Like others, he too wanted to get to know them and hang out. But it was not possible.
‘I can’t stand out like the rest of them. I have to be concealed in the shadows, in order to earn money and make living easier.’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Hong Seonye มีการตีความที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงเขาแสดงให้เห็นว่า เขามีความแข็งแรงทำงานตักเธอ สิ่งที่เธอต้องการในการเป็นลักษณะการแสดงออก และจะไม่ดูแลอย่างอื่น'ไม่ชอบฉัน"เธอไม่มีตัวเลือกอื่น ๆ แต่จะหลงได้พวกเขาเสร็จสิ้นอาหารของพวกเขามีความอร่อยมื้อค่ำในขณะที่กลุ่มอื่น ๆ สามารถทำอะไรยกเว้นตาไว้ ด้วย envyอาหารของกลุ่มอื่น ๆ ได้ง่าย: กิมจิราเมน ราเมนเนื้อ Neoguri Deung ramen หรืออาหารชนิดอื่น ๆ จะไม่สามารถระลึกได้บางส่วนยังมีเครื่องเทศก๋วยเตี๋ยวเย็น แต่อาหารในระดับที่สามารถเปรียบเทียบในแง่ของคุณภาพการลีฮยอนไม่Kkokkodaeg (อีก cockoldoo)ดูเหมือนว่า ทุกครั้งที่อายุน้อยที่สุดของไก่ทอดครึ่งหนึ่งน้ำครึ่ง cackled เสียงเต้น crackling torches เปลวไฟและการกลืนน้ำลายไม่ได้ยิน"คุณได้ยินหรือไม่ โน่นมีไก่สำหรับอาหาร...""อิจฉาดังนั้น ที่เสียงดีจริง ๆ ด้วย"ระดับภาวะที่สิ้นหวังในถิ่นทุรกันดารทางอื่นได้บางที ตอนนี้ เมื่อถามว่า หนึ่งจะนำมาด้วยสามสิ่ง พวกเขาถือว่าจำเป็น ส่วนใหญ่ที่จะตอบเช่นลีฮยอนไฟแช็กครึ่งหนึ่งน้ำครึ่งหนึ่งผัดเวลารับประทานอาหารสิ้นสุด ด้วยสายตาอิจฉาคง ตอนนี้มันเป็นเวลาสำหรับการทดสอบความกล้า"ซ่อนอยู่ภายในภูเขาที่โน่นได้จัดส่งของกระดาษที่คุณค้นหา กลุ่มที่ มีมากสุดจะได้รางวัลพิเศษมีเหล้าการชำระ"การทดสอบความกล้าหาญภายในภูเขาเข้มจริง งูหรือสัตว์อื่น ๆ มีปกปิดตัวเอง และโจมตีผู้คนขณะนี้เกินไป กลุ่มลีฮยอนตั้งใจจัดอันดับแรก"ขาของฉันจะเจ็บ""ตื่นเต้น ฉันง่วงนอน หิว Mommy "ส่วนใหญ่กับการเดินทางไกลจึงมีไม่มีกลุ่มอื่น ๆ เข้าร่วมได้เฉพาะ Lee Hyun, Seoyoon และพระเจ้า ซุนสวนหมั่นเดินรอบ และได้พบกระดาษแผ่น 10 เท่าเช่นคืนฮิต 11 โมงเดียว อย่างทารกหลับพวกเขาขี่เรือมา ตั้งเต็นท์ของพวกเขา ทำอาหาร และ วิ่ง เนื่องจากทุกคนได้สิ่ง พวกเขาปกติไม่ทำดังนั้น พวกเขาได้มีเหนื่อยจากภาย ในเต็นท์ และ จาก ทะเลสาปชั่ว มีเพียงเสียงคลื่น และเสียงของการนอนกรนสลับระหว่างทั้งสองชัยชนะ (คลื่น)Deureureung (snore)ชัยชนะ (คลื่น)Kuuuuuul (ยัง กรน...ไม่แน่ใจว่า...เสียงเหมือนร้องไห้...)***ลีฮยอนตื่นเช้าเป็นปกติไม่' ฉันพบ Hyeyeon กินอาหารของเธอถูกต้อง เธอควรจะนำจานกับคุณยายในโรงพยาบาลเกินไป 'มีอะไรที่เขาสามารถทำบนเกาะนี้มันไม่สามารถไปที่หน้าแรกของเว็บไซต์ Gamer เข้มสำหรับข้อมูล หรืออาจจะไปยังไซต์การประมูลเพื่อตรวจสอบค่าราคาของสินค้าสิ่งเดียวที่ทำคือการ พักผ่อนอย่างสะดวกสบาย'ไม่ค่อยมีของเหลือก่อน'รู้สึกสบายเป็นครั้งแรกในปี ลีฮยอนเงียบ ๆ เล็ดรอดออกจากที่อาศัยชั่วคราวเขาสามารถได้ยินการแลกเปลี่ยนระหว่างเสียงของนักเรียนจากเต็นท์ของคลื่นมันเป็นสีเข้มเพื่อว่า เขาสามารถแทบบอกได้ว่า รุ่งอรุณที่กำลังมาถึง โดยดวงจันทร์และดาว"ดี"ลีฮยอนเดินบนหาดทรายสีขาวอื่น ๆ เช่นเขาเกินไปอยากจะได้รับรู้พวกเขา และหางออก แต่ไม่สามารถ' ฉันไม่โดดเด่นเหมือนกับของพวกเขา มีแฝงในเงา เพื่อที่จะได้รับเงิน และทำให้ชีวิตง่ายขึ้น '

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฮ่องกง Seonye มีการตีความที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง.
แม้ว่าเขาจะพบว่าเขามีจำนวนมากของความแข็งแรงวิ่งบนตักของเธอเป็นสิ่งที่เธอต้องการในมนุษย์เป็นรูปลักษณ์ที่จะแสดงให้เขาออกไปและจะได้ดูแลเป็นอย่างอื่น.
'เขาชอบฉัน?
'. เธอก็ไม่มีทางเลือกอื่น ๆ
แต่จะถูกเข้าใจผิดว่าพวกเขาเสร็จอาหารของพวกเขา.
พวกเขามีอาหารมื้อค่ำแสนอร่อยในขณะที่กลุ่มอื่น ๆ ไม่สามารถทำอะไรยกเว้นตาพวกเขาด้วยความอิจฉา.
กลุ่มอื่น ๆ อาหารได้ง่าย: กิมจิราเมน, ราเม็งเนื้อ Neoguri Deung ราเมนหรืออาหารประเภทอื่น ๆ ของพวกเขาไม่สามารถจำ.
บางคนยังมีบะหมี่เย็นกับเครื่องเทศ แต่ระดับของอาหารที่ไม่สามารถเปรียบเทียบในแง่ของคุณภาพให้กับกลุ่มลีฮยอน.
Kkokkodaeg! (cockoldoo อีกครั้ง)
มันดูเหมือนว่าทุกครั้งที่น้องคนสุดท้องของซอสไก่ทอดครึ่งครึ่ง cackled ที่เสียงของการตีเสียงแตกคบเพลิงไฟและกลืนน้ำลายอาจจะได้ยิน.
"คุณได้ยิน? ที่นั่นมีไก่สำหรับอาหาร ...
"" ดังนั้นอิจฉา ที่เสียงดีจริงๆ ".
ระดับความสิ้นหวังในถิ่นทุรกันดารเป็นวิธีที่แตกต่างกัน.
บางทีอาจจะเป็นในเวลานี้เมื่อถามว่าสิ่งที่จะนำมากับเขาสามสิ่งที่พวกเขาถือว่าเป็นสิ่งจำเป็น; ซึ่งส่วนใหญ่จะตอบว่าเป็นเช่นนั้น.
ลีฮยอน.
ไฟแช็ก.
ซอสครึ่งทอดครึ่ง.
เวลามื้อจบลงด้วยสายตาอิจฉาอย่างต่อเนื่องตอนนี้มันเป็นเวลาสำหรับการทดสอบความกล้าหาญ.
"ที่ซ่อนอยู่ภายในภูเขาที่มีมากกว่าบิลกระดาษสำหรับ คุณสามารถค้นหา กลุ่มที่มีมากที่สุดจะได้รับรางวัลพิเศษจากการดื่มเหล้าของพวกเขาจ่ายเงินสำหรับ.
"การทดสอบความกล้าหาญที่อยู่ในภูเขาที่มืด!
แนบเนียนงูหรือสัตว์อื่น ๆ ได้ปกปิดตัวเองและทำร้ายคน.
เวลานี้ก็กลุ่มลีฮยอนไม่ได้ตั้งใจอันดับแรก
"ขาของฉันเจ็บ."
"อ่าผมง่วงนอน หิว. แม่.
"ส่วนใหญ่เป็นเหนื่อยเกินไปที่จะยกขึ้นจึงไม่มีกลุ่มอื่นๆ ที่จะเข้าร่วมในการ.
เท่านั้นที่ลีฮยอน Seoyoon และพาร์ค Sunjo อย่างขยันขันแข็งเดินไปรอบ ๆ และมีความสามารถในการค้นหามากถึง 10 แผ่นกระดาษ.
เช่นเดียวกับคืนฮิต 11 โมงเช้าลดลงทั้งหมดได้อย่างง่ายดายหลับ.
พวกเขาขี่เรือที่จะมาตั้งเต็นท์ทำอาหารของพวกเขาและวิ่ง; เพราะทุกคนทำสิ่งที่พวกเขาได้ตามปกติไม่เคยทำมาก่อนเพื่อให้พวกเขาได้อย่างง่ายดายเหนื่อย.
จากภายในเต็นท์และจากชายหาดสาปแช่งชั่วคราวมีเพียงเสียงของคลื่นและเสียงกรนที่สลับไปมาระหว่างทั้งสอง. the
ด์สแลม ( คลื่น)
Deureureung. (กร)
สแลม (คลื่น)
Kuuuuuul (ยังกรน ... ไม่แน่ใจว่า ... เสียงเหมือนร้องไห้ ... )
***
ลีฮยอนตื่นขึ้นมาในตอนเช้าในขณะที่เขามักจะไม่.
'ฉันสงสัยของ Hyeyeon มีการรับประทานอาหารของเธอ อย่างถูกต้อง เธอควรจะนำอาหารด้านยายในโรงพยาบาลมากเกินไป.
มีเป็นอะไรที่เขาจะทำบนเกาะแห่งนี้.
มันเป็นไปไม่ได้ที่จะไปที่หน้าแรกของเว็บไซต์ Gamer เข้มสำหรับข้อมูลที่ไม่อาจจะไปที่เว็บไซต์การประมูลไปยัง ตรวจสอบราคาของรายการ.
สิ่งเดียวที่ต้องทำคือการผ่อนคลายอย่างสบาย.
'ไม่ค่อยมีชนิดของส่วนที่เหลือนี้มาก่อน.
รู้สึกสะดวกสบายสำหรับการเป็นครั้งแรกในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาลีฮยอนเงียบ ๆ หลุดออกจากที่อยู่อาศัยชั่วคราว.
เขาสามารถได้ยินเสียง การแลกเปลี่ยนระหว่างเสียงของนักเรียนจากเต็นท์และของคลื่น.
มันมืดเพื่อที่เขาแทบจะไม่สามารถบอกรุ่งอรุณที่กำลังจะมาจากดวงจันทร์และดาว.
"ดี."
ลีฮยอนเดินบนหาดทรายสีขาว.
เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ เขาอยากเกินไปที่จะได้รับรู้ว่าพวกเขาและออกไปเที่ยว แต่มันเป็นไปไม่ได้.
'ฉันไม่สามารถโดดเด่นเช่นที่เหลือของพวกเขา ฉันจะต้องมีการซ่อนอยู่ในเงามืดในการสั่งซื้อจะได้รับเงินและที่อยู่อาศัยได้ง่ายขึ้น.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฮง seonye มีการตีความที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง .
ถึงแม้ว่าเขาพบเขามีความแข็งแรงมาก ใช้ตักของเธอ สิ่งที่เธอต้องการในมนุษย์มีลักษณะที่จะแสดงให้เขาเห็น และจะดูแลมิฉะนั้น .
'does เขาชอบฉัน '
เธอไม่มีตัวเลือกอื่น แต่ถูกเข้าใจผิด
พวกเขาเสร็จสิ้นอาหารของพวกเขา พวกเขาได้กินข้าวอร่อย
ในขณะที่กลุ่มอื่น ๆ ไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากตัวของพวกเขาด้วยความอิจฉา
อาหารกลุ่มอื่นได้ง่าย : กิมจิ ราเมน ราเมนเนื้อ นีโอกูรีดึงราเมนหรือบางประเภทอื่น ๆของอาหารที่พวกเขาไม่สามารถจดจำ
บางส่วนยังมีบะหมี่เย็นด้วยเครื่องเทศ แต่ระดับของอาหารที่ไม่สามารถเปรียบเทียบในแง่คุณภาพของกลุ่ม อี ฮยอน . . .
kkokkodaeg ! ( cockoldoo อีกแล้ว )
เหมือนทุกๆครั้ง ที่อายุน้อยที่สุดของไก่ผัดซอส cackled ครึ่งครึ่ง ,เสียงกลืนน้ำลายและ Torches เปลวไฟเต้นเสียงอาจจะได้ยิน .
" ได้ยินมั้ย ? ตรงนั้นมีไก่เป็นอาหาร . . . . . . . "
" อิจฉา ฟังดูดีจริงๆ "
ความสิ้นหวังระดับในถิ่นทุรกันดารเป็นวิธีที่แตกต่างกัน .
บางที ณเวลานี้ เมื่อถามว่า จะเอากับเขาสามสิ่งที่พวกเขาถือว่าเป็น ส่วนใหญ่ของคนที่จะตอบ เช่น ลี ฮยอน

.
ไฟแช็คครึ่งครึ่งทอดซอส .
อาหารเวลาจบลงด้วยคงอิจฉาตา ตอนนี้มันเป็นช่วงเวลาสำหรับทดสอบความกล้า .
" ที่ซ่อนอยู่ในภูเขาลูกนั้นมีกระดาษสำหรับคุณที่จะหา กลุ่มที่มีจำนวนมากที่สุด จะได้รับรางวัลพิเศษมีเหล้าของพวกเขาจ่ายสำหรับ "
กล้าหาญทดสอบภายในความมืดภูเขา
สั่งงูหรือสัตว์อื่น ๆมีการปกปิดตัวเอง และทำร้ายประชาชน .
ในครั้งนี้ด้วย กลุ่ม อี ฮยอนตั้งใจอันดับแรก .
" ขาเจ็บ " .
" เฮ้อ ฉันง่วงแล้ว หิว แม่ . . . "
ส่วนใหญ่จะเหนื่อยไปก็ไม่มีกลุ่มอื่น ๆที่จะเข้าร่วม
ลีฮยอน seoyoon และปาร์คซุนโจขยันเดินรอบ ๆและพบมากที่สุดเท่าที่ 10
แผ่นกระดาษมันเป็นคืนที่ฮิต 11 โมงทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย หลับ
พวกเขาขี่ยานมาตั้งเต็นท์ ทำอาหาร และ รัน เพราะทุกคนทำสิ่งที่ปกติแล้วพวกเขาไม่เคยทำก่อนเพื่อให้พวกเขาได้อย่างง่ายดายเหนื่อย .
จากภายในเต็นท์และจากทะเลสาปชั่วคราว มี เพียงเสียงคลื่นและเสียงกรนสลับระหว่างสอง .
เสียงดังปัง ! ( คลื่น )
deureureung ( กรน )
เสียงดังปัง ! ( คลื่น )
kuuuuuul ! ( ยังกรน . . . . . ไม่แน่ใจว่า . . . . . . . เสียงเหมือนจะร้องไห้ . . . . . . . )

* * * ลีฮยอนตื่นขึ้นมาในตอนเช้าอย่างที่เขามักจะทำ .
" สงสัย hyeyeon กำลังกินอาหารอย่างถูกต้อง เธอต้องเอากับข้าวให้ยายในโรงพยาบาลด้วย '
ที่นั่นไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำบนเกาะนี้ .
มันเป็นไปไม่ได้ที่จะไปหน้าแรกของความมืดเกมเว็บไซต์ข้อมูลหรือสามารถไปที่เว็บไซต์การประมูลเพื่อตรวจสอบราคาของสินค้า .
สิ่งเดียวที่จะทำคือการพักผ่อนอย่างสบาย .
'rarely เรื่องแบบนี้ได้พักผ่อนก่อน "
รู้สึกสบายครั้งแรกในไม่กี่ปี ลีฮยอนค่อยๆแอบออกมาจากที่พักชั่วคราว .
เขาได้ยินที่แลกเปลี่ยน ระหว่างเสียงของนักเรียนจากเต็นท์และของคลื่น
มันมืดมาก เขาแทบไม่ได้บอกรุ่งอรุณที่กำลังจะมาถึงด้วยดวงจันทร์และดาว

" ดูดี " ลีฮยอนเดินบนหาดทรายสีขาว .
เหมือนคนอื่นๆ เขาก็ต้องการที่จะได้รับรู้พวกเขาและแขวนออก แต่มันก็เป็นไปไม่ได้
" ไม่โดดเด่นเหมือนคนอื่นหรอก ฉันต้องซ่อนตัวในเงามืด เพื่อหาเงิน และทำให้ชีวิตง่ายขึ้น .