The same conclusions were obtained

The same conclusions were obtained in another study concerning the ability of adhesion of a culture
collection strain (Listeria monocytogenes ATCC 15313) to the materials mentioned above [48].
Another interesting point has to do with the behaviour of the two silestones, in fact the lower extent of
adhesion was detected on the two polymers being slightly high on the two silestones. Thus, it seems that
the incorporation of Microban is not totally effective against the adhesion of these pathogenic bacteria.
On the other hand, this raised the question that adhered cells, especially to silestone, might not be viable.
However, cell viability assays, which allow to assess bacterial membrane integrity with the LIVE/DEAD
Backlight kit (Molecular Probes, Eugene, OR, USA) [49], revealed that the lowest percentage of L.
monocytogenes survival was found on white silestone (18.5 % cells with intact membrane) while,
curiously, in silestone beige the percentage of viable cells was very high (74.0 % cells with intact
membrane).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทสรุปเดียวกันได้รับมาในการศึกษาอื่นที่เกี่ยวข้องกับความสามารถในการยึดเกาะของวัฒนธรรมต้องใช้คอลเลกชัน (ออลิ monocytogenes ATCC 15313) วัสดุดังกล่าวข้างต้น [48]อีกจุดที่น่าสนใจได้ที่เกี่ยวกับพฤติกรรมของ silestones สอง ในความเป็นจริงขอบเขตล่างของตรวจพบยึดเกาะบนโพลิเมอร์สองที่กำลังสูงเล็กน้อยบน silestones สอง ดังนั้น มันดูเหมือนว่าจดทะเบียนของ Microban ไม่ทั้งหมดมีผลต่อการยึดเกาะของแบคทีเรียเหล่านี้ pathogenicบนมืออื่น ๆ นี้ยกคำถามที่ adhered เซลล์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง silestone ไม่อาจทำงานได้อย่างไรก็ตาม นี้เซลล์ assays ที่อนุญาตให้มีการประเมินความสมบูรณ์ของเมมเบรนของแบคทีเรียกับ LIVE/ตายไฟหลังชุด (Probes โมเลกุล Eugene หรือ สหรัฐอเมริกา) [49], ว่า เปอร์เซ็นต์ต่ำสุดของ L.อยู่รอด monocytogenes พบบน silestone ขาว (18.5% เซลล์ที่ มีเมมเบรนเหมือนเดิม) ในขณะที่curiously ในเบจ silestone เปอร์เซ็นต์ของเซลล์ทำงานได้สูงมาก (74.0% เซลล์เหมือนเดิมเมมเบรน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อสรุปเดียวที่ได้รับในการศึกษาเกี่ยวกับความสามารถในการอีกอย่างหนึ่งของการยึดเกาะของวัฒนธรรมสายพันธุ์คอลเลกชัน (Listeria monocytogenes ATCC 15313) วัสดุดังกล่าวข้างต้น [48]. จุดที่น่าสนใจอีกประการหนึ่งที่จะทำอย่างไรกับการทำงานของทั้งสอง silestones ที่ในความเป็นจริง ขอบเขตที่ต่ำกว่าของการยึดเกาะได้รับการตรวจพบในทั้งสองเป็นโพลีเมอสูงขึ้นเล็กน้อยเมื่อสองsilestones ดังนั้นจึงดูเหมือนว่าการรวมตัวกันของ Microban ไม่ได้มีประสิทธิภาพโดยสิ้นเชิงกับการยึดเกาะของเชื้อแบคทีเรียที่ทำให้เกิดโรคเหล่านี้. ในทางกลับกันนี้ยกคำถามที่ปฏิบัติตามเซลล์โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Silestone, อาจจะไม่ทำงาน. อย่างไรก็ตามการตรวจเซลล์ที่มีชีวิตซึ่ง อนุญาตให้มีการประเมินความสมบูรณ์ของเยื่อหุ้มเซลล์ของแบคทีเรียกับสด / ตายชุดไฟหน้าจอ(Probes โมเลกุล Eugene, OR, USA) [49] เปิดเผยว่าร้อยละต่ำสุดของ L. monocytogenes อยู่รอดถูกพบอยู่ Silestone สีขาว (18.5% เซลล์เมมเบรนที่มีเหมือนเดิม) ในขณะที่อยากรู้อยากเห็นในSilestone สีเบจร้อยละของเซลล์ที่มีชีวิตอยู่ในระดับสูงมาก (74.0% เซลล์เหมือนเดิมกับเมมเบรน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อสรุปเดียวกันได้ในอีกการศึกษาเกี่ยวกับความสามารถในการยึดติดของวัฒนธรรมของสะสม
เมื่อย ( วงแหวนแวนอัลเลนและ 15313 ) วัสดุที่กล่าวข้างต้น [ 48 ] .
อีกจุดที่น่าสนใจมีอะไรกับพฤติกรรมของทั้งสอง silestones ในความเป็นจริงการลดขอบเขตของ
ถูกตรวจพบในทั้งสองโพลิเมอร์เป็น ค่อนข้างสูงเมื่อสอง silestones . ดังนั้นดูเหมือนว่า
ประสานของไมโครแบนไม่ได้มีประสิทธิภาพโดยสิ้นเชิงกับการยึดเกาะของแบคทีเรีย เชื้อโรคเหล่านี้ .
บนมืออื่น ๆ , นี้ยกคำถามที่ปฏิบัติเซลล์ โดยเฉพาะ silestone อาจไม่ได้ .
แต่เซลล์ ) ซึ่งช่วยให้ประเมินความสมบูรณ์กับชีวิต / เยื่อแผ่นแบคทีเรียตาย
แสงไฟชุด ( โมเลกุลโพรบ ยูจีน หรือ สหรัฐอเมริกา ) [ 49 ]พบว่า ร้อยละต่ำสุดของ L .
monocytogenes รอดถูกพบใน silestone สีขาว ( 18.5 % เซลล์เมมเบรนเหมือนเดิม ) ในขณะที่
ซอกแซกใน silestone เบจเปอร์เซ็นต์เซลล์ได้สูงมาก ( 74.0% เซลล์เหมือนเดิม
membrane )