This distinction is assumed in many

This distinction is assumed in many semantics texts. The basic distinction distinguishes between instances where the speaker speaks in a neutral factually accurate way and instances where the speaker deliberately describes something in untrue or impossible terms in order to achieve a special effect. Thus, if one afternoon you and felling the effects of missing lunch, you might speak literally as in (1), or non-literally as in (2),(4):
(1) I'm hungry.
(2) I'm starving.
(3) I could eat a horse.
(4) My stomach thinks my throat's cut

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สันนิษฐานความแตกต่างในหลายความหมายข้อความ แยกความแตกต่างพื้นฐานระหว่างกรณีที่ผู้พูดในทางที่ถูกต้องส่งกลางและกรณีที่ผู้ตั้งใจอธิบายบางสิ่งบางอย่างในแง่จริง หรือไม่เพื่อให้บรรลุลักษณะพิเศษ ดังนั้น ถ้าบ่ายหนึ่งคุณและตระเตรียมผลกระทบของการขาดอาหารกลางวัน คุณอาจพูดอย่างแท้จริงใน (1), หรือไม่อักษรใน (2),(4):
(1) ฉัน hungry.
(2) ฉัน starving.
(3) ฉันได้กิน horse.
(4) ท้องฉันคิดของตัดคอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความแตกต่างนี้จะถือว่าอยู่ในตำราหลายความหมาย ความแตกต่างขั้นพื้นฐานแตกต่างระหว่างกรณีที่ลำโพงพูดในทางที่ถูกต้องจริงที่เป็นกลางและกรณีที่ลำโพงจงใจอธิบายบางสิ่งบางอย่างในแง่ไม่จริงหรือเป็นไปไม่ได้เพื่อให้บรรลุผลพิเศษ ดังนั้นหากในบ่ายวันหนึ่งที่คุณและผลกระทบของการตัดโค่นอาหารกลางวันที่หายไปคุณอาจจะพูดตามตัวอักษรว่าใน (1) หรือไม่ตัวอักษรตาม (2) (4):
(1) ฉันหิว
(2) ฉัน กำลังอดอาหาร
(3) ฉันจะกินม้า
(4) ในกระเพาะอาหารของฉันคิดว่าตัดคอของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความแตกต่างนี้จะถือว่าได้หลายความหมายข้อความ ความแตกต่างพื้นฐานแตกต่างระหว่างอินสแตนซ์ที่ผู้พูดพูดถูกต้อง factually เป็นกลาง และกรณีที่ผู้พูดจงใจอธิบายบางอย่างในความจริงหรือเป็นไปไม่ได้ในแง่เพื่อให้บรรลุผลพิเศษ ดังนั้น ถ้าบ่ายวันหนึ่งคุณและทำลายผลของพลาดอาหารกลางวันคุณอาจพูดหมายใน ( 1 ) หรือ ไม่ แท้จริง ใน ( 2 ) , ( 4 ) :
( 1 ) ฉันหิว .
( 2 ) หิว . . .
( 3 ) ผมสามารถกินม้า
( 4 ) ท้อง คิดว่าคอผมมันตัด