The relationship between prey sizes

The relationship between prey sizes and larvae mouths was
analyzed by regressing the smallest dimension (that is DL) of the
largest prey identified in the gut of each larvae and MH, MW, and TL of
larvae, as described in Bremigan and Stein (1994). The slopes of the
relations identified in this way were validated using an F-test. In this
approach the smallest dimension of the prey was considered as the
discriminant parameter for ingestion. Considering that the preys
identified in the gut of larvae were chewed or partially digested, they
were not measured and, therefore, the measurements collected for the
conspecific harvested and wild preys were used to perform the
regression against the mouth gape of fish larvae.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสัมพันธ์ระหว่างขนาดเหยื่อปากตัวอ่อนได้วิเคราะห์ โดยลให้ขนาดเล็ก (ที่เป็น DL) ของการระบุในลำไส้แต่ละตัวอ่อน MH, MW และ TL ของเหยื่อที่ใหญ่ที่สุดตัวอ่อน ตามที่อธิบายไว้ใน Bremigan และสไตน์ (1994) ลาดของความสัมพันธ์ที่ระบุในวิธีนี้ถูกตรวจสอบโดยใช้การทดสอบ ในที่นี้ขนาดเล็กที่สุดของเหยื่อถูกถือว่าเป็นวิธีการพารามิเตอร์ discriminant สำหรับกิน พิจารณาที่โลกใต้ท้องระบุในไส้ของตัวอ่อน chewed หรือบางส่วน เจ่า พวกเขามีวัด และ ดังนั้น การเก็บรวบรวมการวัดสำหรับการconspecific ที่เก็บเกี่ยวและโลกใต้ท้องป่าใช้ในการดำเนินการถดถอยกับ gape ปากของตัวอ่อนปลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสัมพันธ์ระหว่างขนาดเหยื่อและปากของตัวอ่อนได้รับการวิเคราะห์โดยถอยมิติที่เล็กที่สุด (นั่นคือ DL) ของเหยื่อที่ใหญ่ที่สุดที่ระบุไว้ในลำไส้ของแต่ละตัวอ่อนและMH, เมกะวัตต์และ TL ของตัวอ่อนที่อธิบายไว้ในBremigan และสไตน์ (1994) . เนินเขาของความสัมพันธ์ที่ระบุในลักษณะนี้ได้รับการตรวจสอบโดยใช้ F-ทดสอบ ในการนี้วิธีการขนาดเล็กที่สุดของเหยื่อได้รับการพิจารณาเป็นพารามิเตอร์สำหรับการบริโภคจำแนก พิจารณาว่าเหยื่อระบุในลำไส้ของตัวอ่อนที่ถูกเคี้ยวหรือย่อยบางส่วนที่พวกเขาไม่ได้ถูกวัดและมีวัดที่เก็บรวบรวมสำหรับชนิดเดียวกันเหยื่อเก็บเกี่ยวและป่าถูกนำมาใช้เพื่อดำเนินการถดถอยปากอ้าปากค้างกับตัวอ่อนของปลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสัมพันธ์ระหว่างขนาดและหนอนปากเหยื่อถูก
โดยใช้้มิติที่เล็กที่สุด ( คือ DL ) ของ
ที่ใหญ่ที่สุดที่ระบุไว้ในท้องของเหยื่อแต่ละตัวอ่อนและ MH MW และ TL ของ
, ตัวอ่อน , ตามที่อธิบายไว้ใน bremigan และสไตน์ ( 1994 ) ลาดของ
ประชาสัมพันธ์ ระบุในลักษณะนี้ถูกตรวจสอบโดยใช้ F-test ในนี้
วิธีการขนาดเล็กที่สุดของเหยื่อถูกถือว่าเป็น
พารามิเตอร์กลุ่มการกลืนกิน พิจารณาว่าเหยื่อ
ระบุในอุทรของตัวอ่อนกำลังเคี้ยว หรือบางส่วนย่อย พวกเขา
ไม่ได้วัด และวัดเก็บ
conspecific เก็บเกี่ยวและป่าล่าเหยื่อถูกใช้แสดงการต่อต้าน
ปากอ้าปากค้างของปลาวัยอ่อน