land tenure system, which is define

land tenure system, which is defined by national laws, does not recognize
customary rules regulating access and use of land while local people prefer
to continue applying their own tenure system and ignore the formal one.
In this case, the state may consider the land to be state land and allocate it
in form of a lease or concession to a private investor while the local community
considers the same land to be their community forest which all
villagers use to collect fire wood, medical plants, non-timber products etc.
– all necessary for their survival. The customary land tenure system is considered
to be informal, simply because it does not reflect the statutory law.
Being informal, however, doesn’t make it illegitimate. On the contrary,
customary and other informal land tenure systems often dispose of higher
legitimacy than the formal system. This is, however, about to change due
to increasing misuse of authority by customary chiefs. Traditionally and
according to customary rules responsible for the (free) allocation of land
(rights) to group members only, many of them now consider themselves
full owners of the land with the right to sell it to strangers. For women
and poor farmers, the customary land tenure systems become increasingly
unreliable. This applies especially in those areas where land values are high
and/or increase such as in fertile regions and peri-urban areas.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ดินระบบการดำรงตำแหน่งซึ่งจะถูกกำหนดโดยกฎหมายของประเทศไม่รู้จัก
กฎธรรมเนียมการควบคุมการเข้าถึงและการใช้ที่ดินในขณะที่คนในท้องถิ่นที่ต้องการ
ที่จะยังคงใช้ระบบการดำรงตำแหน่งของตัวเองและไม่สนใจหนึ่งอย่างเป็นทางการ.
ในกรณีนี้รัฐอาจพิจารณาที่ดิน เป็นที่ดินของรัฐและจัดสรร
ในรูปแบบของสัญญาเช่าหรือสัมปทานการลงทุนภาคเอกชนในขณะที่ชุมชนท้องถิ่น
พิจารณาที่ดินเดียวกันเพื่อให้เป็นป่าชุมชนของพวกเขาซึ่ง
ชาวบ้านใช้ในการเก็บรวบรวมไม้ไฟไหม้, พืชทางการแพทย์ผลิตภัณฑ์ที่ไม่ใช่ไม้ ฯลฯ
- ทั้งหมด ที่จำเป็นเพื่อความอยู่รอดของพวกเขา ระบบการครอบครองที่ดินถือว่าเป็นธรรมเนียมที่
จะเป็นทางการก็เพราะมันไม่ได้สะท้อนให้เห็นถึงกฎหมายตามกฎหมาย.
เป็นทางการ แต่ไม่ได้ทำให้มันผิดกฎหมาย ในทางตรงกันข้าม,
ประเพณีและระบบอื่น ๆ ถือครองที่ดินอย่างไม่เป็นทางการมักจะจำหน่ายที่สูงขึ้น
ถูกต้องตามกฎหมายกว่าระบบอย่างเป็นทางการ นี้คืออย่างไรเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงอันเนื่องมาจาก
การเพิ่มขึ้นของผู้มีอำนาจในทางที่ผิดโดยหัวหน้าจารีตประเพณี ประเพณีและ
ตามกฎธรรมเนียมที่รับผิดชอบในการ (ฟรี) การจัดสรรที่ดิน
(สิทธิ) ให้กับสมาชิกกลุ่มเดียวมากของพวกเขาในขณะนี้คิดว่าตัวเอง
เป็นเจ้าของเต็มรูปแบบของที่ดินที่มีสิทธิที่จะขายมันกับคนแปลกหน้า สำหรับผู้หญิง
และเกษตรกรที่ยากจนระบบการครอบครองที่ดินกลายเป็นธรรมเนียมที่
ไม่น่าเชื่อถือ นี้ใช้เฉพาะในพื้นที่ดังกล่าวที่มูลค่าที่ดินที่สูง
และ / หรือเพิ่มขึ้นเช่นในภูมิภาคที่อุดมสมบูรณ์และพื้นที่ชานเมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระบบการครอบครองที่ดินซึ่งถูกกำหนดโดยกฎหมายแห่งชาติ ไม่ได้จำ
จารีตประเพณีกฎควบคุมการเข้าถึงและการใช้งานของที่ดินในขณะที่ประชาชนชอบ
ต่อไปใช้ระบบงานของตนเองและละเว้นอย่างเป็นทางการ .
ในกรณีนี้ รัฐอาจพิจารณาที่ดินให้รัฐจัดสรรที่ดินมัน
ในรูปแบบของ สัญญาหรือสัมปทานให้นักลงทุนเอกชนในขณะที่
ชุมชนท้องถิ่นพิจารณาที่ดินเดียวกันจะเป็นป่าชุมชนที่ชาวบ้านใช้เพื่อเก็บไฟ
ไม้ , พืชทางการแพทย์ ไม่ใช่ไม้ ฯลฯ ผลิตภัณฑ์
–จำเป็นเพื่อความอยู่รอดของพวกเขา . ปกติการถือครองที่ดิน ระบบจะถือว่า
จะไม่เป็นทางการเพียงเพราะมันไม่ได้สะท้อนให้เห็นถึงกฎหมายตามกฎหมาย .
เป็นแบบไม่เป็นทางการ แต่ก็ไม่ได้ทำให้มันผิดกฎหมาย ในทางตรงกันข้าม
ประเพณีและระบบการถือครองที่ดินอย่างอื่นมักจะทิ้งสูงกว่า
ความถูกต้องกว่าระบบอย่างเป็นทางการ นี้ , อย่างไรก็ตาม , จะเปลี่ยนจากการใช้อำนาจโดย
เนียม หัวหน้า ประเพณีและ
ตามกฎรับผิดชอบจารีตประเพณี ( ฟรี ) การจัดสรรที่ดิน
( สิทธิ ) ให้สมาชิกในกลุ่มเท่านั้น หลายของพวกเขาแล้วพิจารณาตัวเอง
เจ้าของเต็มรูปแบบของที่ดินมีสิทธิที่จะขายให้คนแปลกหน้า สำหรับผู้หญิง
และเกษตรกรยากจน ระบบการครอบครองที่ดินจารีตประเพณีเป็นมากขึ้น
ไม่น่าเชื่อถือ นี้ใช้โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่เหล่านั้นที่ค่าแผ่นดินสูง
และ / หรือ เพิ่ม เช่น ในภูมิภาคที่อุดมสมบูรณ์รอบเมืองพื้นที่