My first recollection of my childho

My first recollection of my childhood is the day I toppled down the stairs when I was three years old. I was so upset that I cried and cried for nearly an hour in spite of my parents' attempts at comforting me. Finally, I quietened down when I was given ice-cream and chocolates. Luckily, I was not hurt.
My days were happy ones before I started going to school, as I had good neighbours to play with from morning till evening. We played games outdoors, dressed as cowboys and Red Indians and rode about on our tricycles happily. There were also other games to occupy our time.
At the age of five years, I had to attend kindergarten and this turned out to be quite an ordeal for me. To begin with, I felt very sad having to leave my mother and go off each morning to be amongst strangers. I cried and wanted my mother around, much to my teacher's displeasure. As the days went by, however, I made friends easily in class and found company. I became happy again and actually looked forward to leaving the house each morning.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เลือนของฉันแรกของวัยเด็กของฉันคือ วันที่ฉัน toppled ลงบันไดเมื่อสามปีที่แล้ว ผมเสียมากว่า ฉันร้อง และร้องเกือบชั่วโมงแม้ว่าความพยายามของพ่อที่เก่าผม ในที่สุด ฉัน quietened ลงเมื่อฉันได้รับช็อกโกแลตและไอศกรีม โชคดี ไม่เจ็บ
วันของฉันมีความสุขคนก่อนผมเริ่มไปโรงเรียน ฉันมีเพื่อนที่ดีในการเล่นมีตั้งแต่เช้าถึงเย็น เราเล่นเกมกลางแจ้ง การแต่งตัวเป็นคาวบอยและอินเดียแดง และหนีเกี่ยวกับรถสกู๊ตเตอร์ของเราอย่างมีความสุข นอกจากนี้ยังมีเกมอื่น ๆ เพื่อครอบครองเวลาของเรา.
อายุ 5 ปี มีโรงเรียนอนุบาลเข้าร่วม และนี้เปิดออกมาจะ เป็นการทรมานสำหรับฉัน จะเริ่มต้นด้วย ฉันรู้สึกเศร้ามากต้องปล่อยให้แม่ และออกเช้าต้องอยู่ท่ามกลางคนแปลกหน้า ฉันร้อง และต้องแม่รอบ ไม่พอใจของครูของฉันมาก เป็นวันก็ตาม อย่างไรก็ตาม ฉันทำเพื่อนได้ง่ายในชั้นเรียน และพบบริษัท เป็นความสุขอีกครั้ง และจะมองไปข้างหน้าออกจากบ้านทุกวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความทรงจำแรกของฉันในวัยเด็กของฉันคือวันที่ฉันล้มตกบันไดตอน 3 ขวบ ฉันรู้สึกแย่ที่ฉันร้องไห้มาเกือบชั่วโมงทั้งๆที่มีความพยายามของพ่อแม่ที่ปลอบโยนฉัน ในที่สุด ฉัน quietened ลงเมื่อฉันได้รับไอศครีมและช็อคโกแลต โชคดีที่ผมไม่บาดเจ็บ
วันของฉันมีความสุขก่อนที่จะเริ่มไปโรงเรียนฉันมีเพื่อนที่จะเล่นกับ จากเช้าจนถึงเย็น เราเล่นเกมกลางแจ้ง , แต่งตัวเป็นคาวบอยและอินเดียนแดง แล้วก็ขี่สามล้อกับของเราอย่างมีความสุข ยังมีเกมอื่น ๆที่จะครอบครองเวลาของเรา .
อายุ 5 ปี ผมต้องเข้าโรงเรียนอนุบาลแล้ว กลับกลายเป็นเจ็บปวดมากสำหรับฉัน เพื่อเริ่มต้นกับผมรู้สึกเสียดายที่ต้องทิ้งแม่ของฉันออกทุกเช้าอยู่ในหมู่คนแปลกหน้า ฉันร้องไห้ และ อยากให้แม่อยู่ใกล้ๆ มากจนครูไม่พอใจ เมื่อเวลาผ่านไป แต่ผมทำให้เพื่อนได้อย่างง่ายดายในชั้นเรียน และพบว่าบริษัท ฉันก็มีความสุขอีกครั้ง และมองไปข้างหน้าเพื่อออกจากบ้านทุกเช้า