Geographic routing (also called geo

Geographic routing (also called georouting or
position-based routing) is a routing principle that relies on
geographic position information. It is mainly proposed for
wireless adhoc networks and based on the idea that the source
sends a message to the geographic location of the destination
instead of using the network address. In this routing scheme
every node obtains its position information through GPS and
also maintains the knowledge of its one hop neighbors by
exchanging HELLO messages. Nodes determine the position
of the destination through location services schemes proposed
for geographic routing [1]. Geographic routing protocols
typically have a lower delay of packet delivery than reactive
routing protocols [3]. This is because it has no route
acquisition delay such as route request flooding and route
maintenance. In terms of routing overhead, geographic routing
protocols also surpass both reactive and proactive routing
protocols because control packets are only HELLO messages
which are smaller in size, containing sender's ID and sender's
location and are exchanged locally.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สายทางภูมิศาสตร์ (เรียกว่า georouting หรือตำแหน่งตามสายงานการผลิต) เป็นหลักการกระบวนการผลิตที่อาศัยข้อมูลตำแหน่งทางภูมิศาสตร์ ส่วนใหญ่มีการนำเสนอสำหรับเครือข่ายแบบเฉพาะกิจแบบไร้สาย และตามความคิดที่ต้นทางส่งข้อความที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของปลายทางแทนที่จะใช้อยู่เครือข่าย ในโครงร่างนี้สายงานการผลิตทุกโหนดที่ได้รับข้อมูลของตำแหน่งผ่าน GPS และนอกจากนี้ยัง รักษาความรู้ของเพื่อนบ้านโดยตู้หนึ่งของแลกเปลี่ยนข้อความสวัสดี โหนดที่กำหนดตำแหน่งของปลายทางผ่านสถานบริการแผนงานนำเสนอสำหรับภูมิศาสตร์สาย [1] โพรโทคอสายงานการผลิตที่ทางภูมิศาสตร์โดยทั่วไปจะมีเลื่อนล่างจัดส่งแพคเก็ตมากกว่าปฏิกิริยาสายงานการผลิตโพรโทคอล [3] ทั้งนี้เนื่องจากไม่มีหน่วงเวลาซื้อขอเส้นทางที่น้ำท่วมและเส้นทางบำรุงรักษา ในเส้นทางสายจ่าย ภูมิศาสตร์โพรโทคอยังเกินปฏิกิริยา และประหยัดสายโพรโทคอลเนื่องจากแพ็กเก็ตควบคุม เฉพาะข้อความสวัสดีซึ่งมีขนาดเล็กขนาด ประกอบด้วย ID ของผู้ส่งและของผู้ส่งสถานที่ตั้งและจะแลกเปลี่ยนในท้องถิ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เส้นทางทางภูมิศาสตร์ (เรียกว่า georouting
หรือเส้นทางตำแหน่งbased)
เป็นหลักการการกำหนดเส้นทางที่อาศัยข้อมูลตำแหน่งทางภูมิศาสตร์ จะเสนอเป็นหลักสำหรับเครือข่ายไร้สายเฉพาะกิจและอยู่บนพื้นฐานความคิดที่ว่าแหล่งที่มาส่งข้อความไปยังที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของปลายทางแทนการใช้เครือข่ายที่อยู่ ในการนี้โครงการเส้นทางทุกโหนดรับข้อมูลตำแหน่งผ่าน GPS และยังรักษาความรู้ของเพื่อนบ้านของฮอปโดยการแลกเปลี่ยนสวัสดีข้อความ โหนดตรวจสอบตำแหน่งของปลายทางผ่านรูปแบบการบริการสถานที่ที่นำเสนอสำหรับการกำหนดเส้นทางทางภูมิศาสตร์[1] โปรโตคอลเส้นทางทางภูมิศาสตร์มักจะมีความล่าช้าในการจัดส่งที่ต่ำกว่าของแพ็คเก็ตกว่าปฏิกิริยาโปรโตคอลเส้นทาง[3] นี้เป็นเพราะมีเส้นทางที่ไม่มีความล่าช้าการเข้าซื้อกิจการเช่นน้ำท่วมคำขอเส้นทางและเส้นทางการบำรุงรักษา ในแง่ของค่าใช้จ่ายในการกำหนดเส้นทางเส้นทางทางภูมิศาสตร์โปรโตคอลยังเกินทั้งเส้นทางปฏิกิริยาและเชิงรุกโปรโตคอลเพราะแพ็คเก็ตเป็นเพียงการควบคุมสวัสดีข้อความที่มีขนาดเล็กกว่าที่มีID ของผู้ส่งและผู้ส่งสถานที่และมีการแลกเปลี่ยนในประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภูมิศาสตร์เส้นทาง ( เรียกว่า georouting หรือ
ตำแหน่งตามเส้นทาง ) เป็นเส้นทางหลักที่อาศัย
ข้อมูลตำแหน่งทางภูมิศาสตร์ ส่วนใหญ่มีการเสนอให้ adhoc
เครือข่ายไร้สายและขึ้นอยู่กับความคิดที่ว่าแหล่ง
ส่งข้อความไปยังที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของปลายทาง
แทนการใช้ที่อยู่เครือข่าย ในเส้นทางโครงการ
ทุก ๆโหนดได้รับข้อมูลตำแหน่งจาก GPS และ
ยังรักษาความรู้ของคนกระโดด เพื่อนบ้าน
แลกเปลี่ยนสวัสดีข้อความ โหนดที่กำหนดตำแหน่งของสถานที่ปลายทางผ่าน

สำหรับการนำเสนอบริการรูปแบบทางภูมิศาสตร์เส้นทาง [ 1 ] ภูมิศาสตร์เส้นทางโปรโตคอล
มักจะมีความล่าช้าของการลดลงแพ็คเก็ตมากกว่าปฏิกิริยา
โพรโทคอลจัดเส้นทาง [ 3 ]นี้เป็นเพราะไม่มีการล่าช้า เช่น น้ำท่วมเส้นทาง
ขอเส้นทางและการบำรุงรักษาเส้นทาง

ในแง่ของค่าใช้จ่ายเส้นทางโปรโตคอลเส้นทางภูมิศาสตร์
ยังเกินทั้งปฏิกิริยาและเชิงรุกเส้นทางโปรโตคอลแพ็กเก็ตควบคุมเท่านั้นเพราะ

สวัสดีข้อความที่มีขนาดเล็กที่มีผู้ส่งและผู้ส่ง
ที่ตั้งและมีการแลกเปลี่ยนในประเทศ