Communications Decency Act (CDA)[ed

Communications Decency Act (CDA)[edit]
In 1996, the United States enacted the Communications Decency Act (CDA), which attempted to regulate both indecency (when available to children) and obscenity in cyberspace.[7] In 1997, in the case of Reno v. ACLU, the United States Supreme Court found the anti-indecency provisions of the Act unconstitutional.[8] Writing for the Court, Justice John Paul Stevens held that "the CDA places an unacceptably heavy burden on protected speech".[9]

Section 230[10] is a separate portion of the CDA that remains in effect. Section 230 says that operators of Internet services are not legally liable for the words of third parties who use their services and also protects ISPs from liability for good faith voluntary actions taken to restrict access to certain offensive materials[11] or giving others the technical means to restrict access to that material.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สื่อสารคุณธรรมพระราชบัญญัติ (CDA) [แก้ไข]
ในปี 1996 สหรัฐอเมริกาตราสื่อสารคุณธรรมพระราชบัญญัติ (CDA) ซึ่งพยายามที่จะควบคุมทั้งอนาจาร (ถ้ามีให้กับเด็ก) และลามกอนาจารในโลกไซเบอร์. [7] ในปี 1997 ในกรณีที่ รีโน v. สหภาพสหรัฐอเมริกาศาลฎีกาพบบทบัญญัติป้องกันการอนาจารตามพระราชบัญญัติรัฐธรรมนูญ. [8] เขียนศาลพิพากษาจอห์นพอลสตีเวนส์ที่จัดขึ้นว่า "CDA สถานที่เป็นภาระหนักอย่างไม่น่าเกี่ยวกับการพูดการป้องกัน". [ 9] มาตรา 230 [10] เป็นส่วนที่แยกต่างหากของ CDA ที่ยังคงมีผลบังคับใช้ มาตรา 230 กล่าวว่าผู้ประกอบการให้บริการอินเทอร์เน็ตจะไม่รับผิดชอบต่อถูกต้องตามกฎหมายสำหรับคำพูดของบุคคลที่สามที่ใช้บริการของพวกเขาและยังช่วยปกป้องผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตจากความรับผิดในการกระทำของความสมัครใจของความเชื่อที่ดีนำมาใช้เพื่อ จำกัด การเข้าถึงวัสดุที่ไม่เหมาะสมบางอย่าง [11] หรือคนอื่น ๆ ให้วิธีการทางเทคนิค เพื่อ จำกัด การเข้าถึงเนื้อหาที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พระราชบัญญัติการสื่อสารที่เหมาะสม ( CDA ) [ แก้ไข ]
ในปี 1996 สหรัฐอเมริกาบัญญัติกฎหมายการสื่อสารที่เหมาะสม ( CDA ) ซึ่งพยายามที่จะควบคุมทั้งหยาบคาย ( เมื่อมีเด็ก ) และอนาจารในไซเบอร์สเปซ [ 7 ] ในปี 1997 ในกรณีของเรโน , สหภาพ , สหรัฐอเมริกาศาลฎีกาพบต่อต้าน หยาบคายบทบัญญัติของพระราชบัญญัติรัฐธรรมนูญ [ 8 ] การเขียนสำหรับศาลผู้พิพากษาจอห์นพอลสตีเว่นกล่าวว่า " CDA ที่เป็นภาระหนัก unacceptably การป้องกันการพูด " [ 9 ]

ส่วน 230 [ 10 ] คือ แยก ส่วนของ CDA ที่ยังคงอยู่ในผลมาตรา 230 กล่าวว่าผู้ประกอบการบริการอินเทอร์เน็ตจะไม่รับผิดตามกฎหมายสำหรับคำพูดของบุคคลที่สามที่ใช้บริการของพวกเขาและยังช่วยปกป้องผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตจากความสุจริต โดยการกระทำเพื่อ จำกัด การเข้าถึงวัสดุ [ 11 ] หรือความไม่พอใจบางอย่างให้คนอื่น ๆวิธีการ เทคนิคเพื่อ จำกัด การเข้าถึงเนื้อหาที่