This time, he was successfully guid

This time, he was successfully guided back to the Pacific Ocean using a "sound net" in which people in a flotilla of boats made unpleasant noises behind the whale by banging on steel pipes, a Japanese fishing technique known as "oikomi." Simultaneously, the attractive sounds of humpback whales preparing to feed were broadcast from a boat headed towards the open ocean. Researchers Louis Herman and Bernie Krause led a team of scientists who used sound recordings of natural whale feeding vocalizations to guide Humphrey back to safety. These sounds were produced for a swimming trajectory of fifty miles (80 km) until Humphrey reached the Pacific Ocean sometimes attaining speeds of thirty miles per hour (48 km/h).[6] Humphrey has been seen only once since the second misadventure, at the Farallon Islands in 1991. A film “Humphrey the Lost Whale” was produced and opened at the Tybee Island Marine Science Center, Savannah, Georgia on September 24, 2005.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เวลานี้เขาได้รับการแนะนำที่ประสบความสำเร็จกลับมาสู่มหาสมุทรแปซิฟิกโดยใช้ "เสียงสุทธิ" ซึ่งคนที่อยู่ในกองเรือของเรือที่ทำเสียงไม่พอใจหลังวาฬโดยต่อสู้กับท่อเหล็ก, เทคนิคการประมงของญี่ปุ่นที่เรียกว่า "oikomi." พร้อมกันเสียงที่น่าสนใจของปลาวาฬหลังค่อมเตรียมที่จะดึงกำลังออกอากาศจากเรือมุ่งหน้าไปยังทะเลเปิดนักวิจัย herman louis และเบอร์นีกรอสนำทีมนักวิทยาศาสตร์ที่ใช้ในการบันทึกเสียงของการเปล่งเสียงให้อาหารวาฬธรรมชาติเพื่อเป็นแนวทางในฮัมฟรีย์กลับไปที่ความปลอดภัย เสียงเหล่านี้ถูกผลิตเพื่อวิถีการว่ายน้ำของห้าสิบไมล์ (80 กิโลเมตร) จนกระทั่งฮัมฟรีย์ถึงมหาสมุทรแปซิฟิกบางครั้งบรรลุความเร็วสามสิบไมล์ต่อชั่วโมง (48 กิโลเมตร / เอช)[6] ฮัมฟรีย์ได้รับการเห็นเพียงครั้งเดียวตั้งแต่อุบัติเหตุครั้งที่สองที่เกาะ Farallon 1991 ภาพยนตร์ "ฮัมฟรีย์ปลาวาฬที่หายไป" ถูกผลิตและเปิดที่เกาะ Tybee ศู​​นย์วิทยาศาสตร์ทางทะเล, เซวันนา, จอร์เจียที่ 24 กันยายน 2005

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เวลานี้ เขาได้สำเร็จนำกลับไปยังมหาสมุทรแปซิฟิกโดยใช้การ "เสียงสุทธิ" คนใดใน flotilla เป็นเรือที่ทำเสียงไม่พอหลังวาฬโดยพวกบนท่อเหล็ก เทคนิคตกปลาญี่ปุ่นที่เรียกว่า "oikomi" พร้อมกัน เสียงน่าสนใจของปลาวาฬหลังค่อมที่เตรียมอาหารได้ออกอากาศจากเรือมุ่งหน้าสู่ทะเล นักวิจัยหลุยส์เฮอร์แมนและแอร์ Krause นำทีมนักวิทยาศาสตร์ที่ใช้บันทึกเสียงของวาฬธรรมชาติอาหาร vocalizations คู่มือฟรีย์กลับเพื่อความปลอดภัย เสียงเหล่านี้ถูกผลิตสำหรับวิถีว่ายน้ำ 50 ไมล์ (80 กิโลเมตร) จนฟรีย์ถึงมหาสมุทรแปซิฟิกบางครั้งการบรรลุความเร็ว 30 ไมล์ต่อชั่วโมง (48 km/h)[6] ฟรีย์ได้ได้เห็นเพียงครั้งเดียวตั้งแต่ misadventure ที่สอง ที่เกาะ Farallon ในปีพ.ศ. 2534 ฟิล์ม "ฟรีย์แพ้วาฬ" ผลิต และเปิดที่ Tybee เกาะทางทะเลวิทยาศาสตร์ ชซาวันนา จอร์เจียในวันที่ 24 กันยายน 2005

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เวลานี้เขาก็กลับไปยังมหาสมุทรแปซิฟิกโดยใช้" net เสียง"ที่ผู้คนทั้งหลายในกองเรือรบของเรือทำให้เสียงดังอยู่เบื้องหลังปลาวาฬที่ไม่พึงประสงค์โดยแล่นตามหลังพายุในท่อเหล็กเทคนิคการตกปลาแบบญี่ปุ่นที่เรียกว่า" oikomi "พร้อมกันเสียงที่ดึงดูดใจของปลาวาฬหลังค่อมกำลังเตรียมการอาหารสัตว์การถ่ายทอดจากเรือที่มุ่งหน้าไปยังมหาสมุทรเปิดได้สำเร็จนักวิจัยของ Louis เก้าอี้ Herman และเบอร์นีโรเบิร์ตส์ krause นำทีมของนักวิทยาศาสตร์ที่ใช้การบันทึกเสียงในการเปล่งเสียงการป้อนนมให้เป็นธรรมชาติปลาวาฬในคู่มือฮัมฟรีย์กลับไปเพื่อความ ปลอดภัย เสียงเหล่านี้มีการผลิตสำหรับวิถีกระสุนที่สระว่ายน้ำของห้าสิบไมล์( 80 กิโลเมตร)จนกว่าฮัมฟรีย์ถึงมหาสมุทรแปซิฟิกที่บางครั้งก็บรรลุความเร็วของสามสิบไมล์ต่อชั่วโมง( 48 กิโลเมตร/ชั่วโมง)[ 6 ]ฮัมฟรีย์ได้รับการเห็นเพียงครั้งเดียวเนื่องจากโชคร้ายที่สองที่ farallon หมู่เกาะที่ในปี 1991 ภาพยนตร์ "ฮัมฟรีย์ปลาวาฬหายไป"ได้รับการสร้างขึ้นและเปิดให้บริการที่ tybee เกาะศูนย์กลางวิทยาศาสตร์ทางทะเลที่ Savannah Georgia ในวันที่ 24 กันยายน 2005