- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
The military operation to remove fo
The military operation to remove foreign militants from Bhutanese soil was heralded by the Geminid meteor shower
History: In 2003, Bhutan had to go to war. On the eve of battle, the militia company based in Gelephug was ready. It was December 14 and 132 of us were waiting anxiously to play our part.
The exact time set for the operation was a closely guarded secret. The only cue was the movement of the mortar company. When we heard they had started moving, we realised that the moment was rapidly approaching.
Without any standard operation procedure, all we could do was wait in the trenches. Nothing seemed to be happening. As usual in the Himalayas, the winter sky was filled with stars. We passed our time gazing at them. Suddenly, dozens of fireballs with tails streaked across the heavens.
We assumed that the battle had commenced, and that the Bhutanese mortar company had started firing their 81mm mortars. But oddly enough no sounds followed the fireballs.
We waited and, as nothing happened, broke for breakfast. We consoled ourselves and considered to be among the fortunate to see the celestial signs that foretold a good ending.
After breakfast, we carried out our chores for the day. Armed with shovels and spades, we filled sacks with mud to build a bunker in Shatighari on the bank of the Mao Khola river.
The militants used this area as a thoroughfare. The NDFB, one of the insurgent groups, had built their camp, Tsengkar, on top of a hill in the vicinity.
The 15th of December was a sunny day. At 10 am, we suddenly heard deafening explosions. The noise was loud enough to scatter the cattle and the birds in the vicinity.
This time, our commanding officer ordered to rush back to base. He briefed us on the standard operating procedure, and confirmed that the mortar company had started shelling the Tsengkar camp.
The Indian Militants
The operation was directed towards three Indian militant groups. They had established 30 camps on Bhutanese soil and threatened our security and undermined the sovereignty of our country.
During the ten years, prior to the operation, our fourth king had trekked to each of the camps. Over the years and, at great risk to his own life, our king took the lead in negotiating the peaceful dissolution of the camps. He had met all the militant leaders.
In support and in hope of a peaceful outcome, our monk body chanted many prayers. Yangbi lopen, one of the senior monks, who accompanied our king during the operation, said that, sensing possible conflict in 2003, the monk body had performed prayers. They had read the 108 volumes of Kanjur, recited over 100 million chants of Guru over a two-month period. They also performed special prayers to the main protective deities of the country, Yeshey Gonpo and Pelden Lhamo.
Sadly, when the peaceful negotiations failed, our king, as the supreme commander of the army, had no choice but to lead the 6,721 soldiers and militia into battle. In guerrilla warfare like this, the standard ratio is 1:10
Bhutan was short of 23,279 soldiers and forced to respond using unusual tactics. Our Je Khenpo, the head abbot, summed up the situation, it was ‘like a meteor crushing a cliff.’
Namcha Dhendup – Bhutan’s Mortar Company
The key to the success of the 2003 operation is attributed to the wise leadership of our supreme commander, the clever strategies and the strength of the mind to execute the plan. One of the strategies was how the mortars were used.
The Bhutan army does not have artillery. The 81 mm mortar is the only long-range support weapon available in our army’s arsenal.
A mortar is an area weapon, most effective in areas without any forest cover. Army strategists use it for neutralising enemy defenses.
Most of the time, it is hard to obtain the accurate positions of the enemy. Conventional military wisdom would discourage the use of mortars in Bhutan, because of the rolling hills and the thick tropical forest. It makes it impossible for mortars to destroy the enemy. In an environment like this, the mortars explode on treetops and the splinters scatter on the ground.
The intention of our supreme commander was not to harm the militants. But to use it skilfully and accurately to warn, frighten and disperse the Indian militants, by giving sufficient time to flee south back into India.
On the morning of the 15th, the Bhutanese mortar company, consisting of 400 soldiers and 18 officers, pounded most of the 30 insurgent camps.
Within thirty minutes, 9,720 shells were fired with great accuracy. This was possible because, during the 10 years, our king had taken GPS readings of all the camps.
After the mortar barrage, the forward elements of the Bhutanese armed forces swept into the camps, and found most of them empty. The militants had deserted their camps in panic, as intended by the mortar tactics.
By mid-day the Bhutanese troops, led by our supreme commander, overran the central headquarters, and the following day, the general headquarters of the militants. The cleanup action continued across all the militant camps and, within two days, we achieved our objective. It was the most improbable victory.
Our king had flushed out all the Indian insurgents and destroyed all 30 camps. Our king had removed the threat to the security and further strengthened our sovereignty.
Kami Duwha Jhub
What were those fireballs? Our elders call it Kami Duwha Jhub. They describe it as a fireball with a long tail.
Mark Talley, an astronomer based in Bangkok, said that the fireballs we saw that night are known as the Geminid meteors. It is the single most active and consistent meteor shower of the year, often appearing as very large fireballs.
It gets its name “Geminid” because it appears to radiate from the constellation Gemini. The meteors can be seen from December 6 to 18 and the shower peaks on the night of December 14. It is one of the favourite nights for star gazers and never lets observers down.
Conclusion
By the end of the Two Day War, 500 rifles, 328 assorted weapons and an anti aircraft rifle were seized. Our king distributed most of these weapons to the monasteries. This was a symbol of surrender of arms, with the prayer that such necessity for violence may never arise again.
Today, one of the few visible traces of the operation are the weapons that can be seen hanging on the walls of various lhakhangs in the country.
Most of those, who catch sight of these rifles and mortars, are intrigued. Visitors find it strange, as the weapons violate the serenity radiated by the spiritual sanctity and contemplative space. It is also a repulsive thought that an instrument designed to kill should infringe upon such pious space.
Throughout this well-planned and executed battle and in the aftermath, our king was never triumphal. He vetoed any victory parades, and played down the scale of the sweeping victory. As a result, the outcome has stood the test of time and peace has returned.
History: In 2003, Bhutan had to go to war. On the eve of battle, the militia company based in Gelephug was ready. It was December 14 and 132 of us were waiting anxiously to play our part.
The exact time set for the operation was a closely guarded secret. The only cue was the movement of the mortar company. When we heard they had started moving, we realised that the moment was rapidly approaching.
Without any standard operation procedure, all we could do was wait in the trenches. Nothing seemed to be happening. As usual in the Himalayas, the winter sky was filled with stars. We passed our time gazing at them. Suddenly, dozens of fireballs with tails streaked across the heavens.
We assumed that the battle had commenced, and that the Bhutanese mortar company had started firing their 81mm mortars. But oddly enough no sounds followed the fireballs.
We waited and, as nothing happened, broke for breakfast. We consoled ourselves and considered to be among the fortunate to see the celestial signs that foretold a good ending.
After breakfast, we carried out our chores for the day. Armed with shovels and spades, we filled sacks with mud to build a bunker in Shatighari on the bank of the Mao Khola river.
The militants used this area as a thoroughfare. The NDFB, one of the insurgent groups, had built their camp, Tsengkar, on top of a hill in the vicinity.
The 15th of December was a sunny day. At 10 am, we suddenly heard deafening explosions. The noise was loud enough to scatter the cattle and the birds in the vicinity.
This time, our commanding officer ordered to rush back to base. He briefed us on the standard operating procedure, and confirmed that the mortar company had started shelling the Tsengkar camp.
The Indian Militants
The operation was directed towards three Indian militant groups. They had established 30 camps on Bhutanese soil and threatened our security and undermined the sovereignty of our country.
During the ten years, prior to the operation, our fourth king had trekked to each of the camps. Over the years and, at great risk to his own life, our king took the lead in negotiating the peaceful dissolution of the camps. He had met all the militant leaders.
In support and in hope of a peaceful outcome, our monk body chanted many prayers. Yangbi lopen, one of the senior monks, who accompanied our king during the operation, said that, sensing possible conflict in 2003, the monk body had performed prayers. They had read the 108 volumes of Kanjur, recited over 100 million chants of Guru over a two-month period. They also performed special prayers to the main protective deities of the country, Yeshey Gonpo and Pelden Lhamo.
Sadly, when the peaceful negotiations failed, our king, as the supreme commander of the army, had no choice but to lead the 6,721 soldiers and militia into battle. In guerrilla warfare like this, the standard ratio is 1:10
Bhutan was short of 23,279 soldiers and forced to respond using unusual tactics. Our Je Khenpo, the head abbot, summed up the situation, it was ‘like a meteor crushing a cliff.’
Namcha Dhendup – Bhutan’s Mortar Company
The key to the success of the 2003 operation is attributed to the wise leadership of our supreme commander, the clever strategies and the strength of the mind to execute the plan. One of the strategies was how the mortars were used.
The Bhutan army does not have artillery. The 81 mm mortar is the only long-range support weapon available in our army’s arsenal.
A mortar is an area weapon, most effective in areas without any forest cover. Army strategists use it for neutralising enemy defenses.
Most of the time, it is hard to obtain the accurate positions of the enemy. Conventional military wisdom would discourage the use of mortars in Bhutan, because of the rolling hills and the thick tropical forest. It makes it impossible for mortars to destroy the enemy. In an environment like this, the mortars explode on treetops and the splinters scatter on the ground.
The intention of our supreme commander was not to harm the militants. But to use it skilfully and accurately to warn, frighten and disperse the Indian militants, by giving sufficient time to flee south back into India.
On the morning of the 15th, the Bhutanese mortar company, consisting of 400 soldiers and 18 officers, pounded most of the 30 insurgent camps.
Within thirty minutes, 9,720 shells were fired with great accuracy. This was possible because, during the 10 years, our king had taken GPS readings of all the camps.
After the mortar barrage, the forward elements of the Bhutanese armed forces swept into the camps, and found most of them empty. The militants had deserted their camps in panic, as intended by the mortar tactics.
By mid-day the Bhutanese troops, led by our supreme commander, overran the central headquarters, and the following day, the general headquarters of the militants. The cleanup action continued across all the militant camps and, within two days, we achieved our objective. It was the most improbable victory.
Our king had flushed out all the Indian insurgents and destroyed all 30 camps. Our king had removed the threat to the security and further strengthened our sovereignty.
Kami Duwha Jhub
What were those fireballs? Our elders call it Kami Duwha Jhub. They describe it as a fireball with a long tail.
Mark Talley, an astronomer based in Bangkok, said that the fireballs we saw that night are known as the Geminid meteors. It is the single most active and consistent meteor shower of the year, often appearing as very large fireballs.
It gets its name “Geminid” because it appears to radiate from the constellation Gemini. The meteors can be seen from December 6 to 18 and the shower peaks on the night of December 14. It is one of the favourite nights for star gazers and never lets observers down.
Conclusion
By the end of the Two Day War, 500 rifles, 328 assorted weapons and an anti aircraft rifle were seized. Our king distributed most of these weapons to the monasteries. This was a symbol of surrender of arms, with the prayer that such necessity for violence may never arise again.
Today, one of the few visible traces of the operation are the weapons that can be seen hanging on the walls of various lhakhangs in the country.
Most of those, who catch sight of these rifles and mortars, are intrigued. Visitors find it strange, as the weapons violate the serenity radiated by the spiritual sanctity and contemplative space. It is also a repulsive thought that an instrument designed to kill should infringe upon such pious space.
Throughout this well-planned and executed battle and in the aftermath, our king was never triumphal. He vetoed any victory parades, and played down the scale of the sweeping victory. As a result, the outcome has stood the test of time and peace has returned.
0/5000
ปฏิบัติการทางทหารเพื่อออกต่างประเทศฉะนั้นดิน Bhutanese ถูกยกย่องว่า โดยฝนดาวตก Geminidประวัติ: ใน 2003 ภูฏานได้ทำศึก บริษัทอาสาที่อยู่ใน Gelephug ไม่พร้อมในวันของการต่อสู้ ก็วันที่ 14 ธันวาคม และ 132 เราได้รอคอยกังวลใจส่วนร่วมเวลาที่แน่นอนที่ตั้งค่าสำหรับการดำเนินการเป็นความลับมั่นอย่างใกล้ชิดได้ สัญลักษณ์เท่านั้นมีการเคลื่อนไหวของบริษัทปูน เมื่อเราได้ยินพวกเขาได้เริ่มต้นการย้าย เราเองก็ยังคิดว่า ขณะนี้ได้อย่างรวดเร็วกำลังโดยขั้นตอนการดำเนินการมาตรฐาน ทั้งหมดเราไม่ได้รอ trenches ไม่มีอะไรดูเหมือนจะเกิดขึ้น ตามปกติในเทือกเขาหิมาลัย ฟ้าหนาวเต็มไป ด้วยดาว เราผ่านพร้อมของเราเวลาที่พวกเขา ทันใดนั้น ของบั้งไฟมีหางลายข้ามฟ้าเราสันนิษฐานว่า ได้เริ่มการต่อสู้ และบริษัทปูน Bhutanese ได้เริ่มต้นยิงของงานฉาบ 81 มม. แต่น่าพอเสียงตามดวงเรารอ แล้ว ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เช่นยากจนเช้า เรา consoled ตนเอง และถือว่าเป็นผู้โชคดีที่เห็นอาการคนที่พยากรณ์ไว้ล่วงหน้าสิ้นสุดดีหลังอาหารเช้า เราทำงานของเราวันนั้น เราอาวุธ shovels และดำ เต็มกระสอบไป ด้วยโคลนเพื่อสร้างบังเกอร์ใน Shatighari บนฝั่งแม่น้ำกำลังเมาฉะนั้นใช้พื้นที่นี้เป็นหลวง NDFB หนึ่งในกลุ่มพลเรือน ได้สร้างของค่าย Tsengkar บนเนินเขาในบริเวณใกล้เคียงที่ 15 ของเดือนธันวาคมมีวันแดด เวลา 10 น. เราก็ยินระเบิดอึกทึก เสียงดังพอที่กระจัดกระจายควายและนกในบริเวณใกล้เคียงได้เวลานี้ เราบัญชาการสั่งให้วิ่งกลับไปยังฐาน เขาเรานำเกี่ยวกับแหล่งวิธีการปฏิบัติมาตรฐาน และยืนยันว่า บริษัทปูนก็เริ่มเรื่องกระสุนค่าย Tsengkarฉะนั้นอินเดียการดำเนินการได้โดยตรงต่อกลุ่มหัวรุนแรงในอินเดีย 3 พวกเขาได้ก่อตั้งค่าย 30 บนดิน Bhutanese และคุกคามความปลอดภัยของเรา และทำลายอำนาจอธิปไตยของประเทศเราในช่วงสิบปี ก่อนการดำเนินการ คิงสี่เรามี trekked แต่ละค่าย ปี และ ดีเสี่ยงชีวิตของเขาเอง พระมหากษัตริย์ของเราเอาลูกค้าเป้าหมายในการเจรจาต่อรองการยุบค่ายสันติ เขาได้พบผู้นำหัวรุนแรงในการสนับสนุน และ in hope of ผลสงบ ร่างกายพระหลวงคำอธิษฐานมาก Yangbi lopen หนึ่งพระอาวุโส ที่มาพร้อมกับพระมหากษัตริย์ของเราในระหว่างการดำเนินการ กล่าวว่า ตรวจความขัดแย้งได้ใน 2003 ตัวพระได้ทำคำอธิษฐาน พวกเขาได้อ่านวอลุ่ม 108 ของ Kanjur อัล chants 100 ล้านของกูรูช่วงระยะเวลาสองเดือน พวกเขายังทำสวดมนต์พิเศษเพื่อหลักป้องกันเทวดาของประเทศ Yeshey Gonpo และ Pelden Lhamoเศร้า เมื่อเจรจาสงบล้ม พระมหากษัตริย์ของเรา เป็นผู้บัญชาการสูงสุดของกองทัพ ได้ไม่เลือกแต่จะนำไปสู่การ 6,721 ทหารและทหารอาสาสมัครเข้าต่อสู้ ในสงครามกองโจรนี้ อัตราส่วนมาตรฐานคือ 1:10ภูฏานขาดทหาร 23,279 และบังคับให้ตอบโดยใช้ยุทธวิธีที่ผิดปกติ บวกรวมของ Je Khenpo เจ้าอาวาสใหญ่ สถานการณ์ มันเป็น 'เหมือนดาวตกหน้าผาบด'Namcha Dhendup – บริษัทปูนของภูฏานความสำเร็จของการดำเนินงาน 2003 เป็นบันทึกผู้ฉลาดผู้บัญชาการสูงสุดของเรา กลยุทธ์ฉลาด และความแข็งแกร่งของจิตใจเพื่อดำเนินแผน หนึ่งในกลยุทธ์เป็นวิธีใช้ในงานฉาบกองทัพราชอาณาจักรภูฏานมีปืนใหญ่ ปูน 81 มม.เป็นอาวุธสนับสนุนระยะยาวเท่านั้นที่พร้อมใช้งานในกองทัพของอาร์เซนอลครกเป็นตั้งอาวุธ มีประสิทธิภาพสูงสุดในพื้นที่โดยมีป่า Strategists กองทัพใช้มันสำหรับป้องกันศัตรู neutralisingส่วนใหญ่แล้ว จึงยากที่จะได้รับตำแหน่งที่แม่นยำของศัตรู ภูมิปัญญาทั่วไปทหารจะกีดกันการใช้งานฉาบในภูฏาน เนินและป่าเขตร้อนหนา ทำให้มันเป็นไปไม่ได้สำหรับงานฉาบเพื่อทำลายข้าศึก ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ งานฉาบกระจายในทรีท็อปส์และกระจายลูกธนูบนพื้นดินความตั้งใจของผู้บัญชาการสูงสุดของเราไม่ให้ เป็นอันตรายต่อผู้ปฏิบัติ แต่ การใช้ skilfully และบอกเตือน ขู่ และกระจายฉะนั้นอินเดีย โดยให้เวลาเพียงพอที่จะหนีกลับใต้ไปยังประเทศในตอนเช้าของที่ 15 บริษัทปูน Bhutanese ประกอบด้วย 400 ทหารและเจ้าหน้าที่ 18 คั่วส่วนใหญ่ของค่ายจัด 30ภายใน 30 นาที หอย 9,720 ถูกยิงแม่นยำดี นี้ไม่ได้เนื่องจาก ในช่วงปี 10 กษัตริย์ของเราได้นำมาอ่าน GPS ของค่ายทั้งหมดหลังจากเขื่อนกั้นน้ำปูน องค์ประกอบไปข้างหน้าของกองทัพ Bhutanese กวาดเข้าค่าย และพบส่วนใหญ่จะว่าง ฉะนั้นมีร้างของค่ายเปิดเปิง ตามที่ตั้งใจไว้ โดยกลยุทธ์ปูนโดยช่วงกลางวันที่ กองทัพ Bhutanese นำ โดยผู้บัญชาการสูงสุดของเรา overran สำนักงานใหญ่เซ็นทรัล และวันต่อไปนี้ สำนักงานใหญ่ทั่วไปฉะนั้น การดำเนินการล้างข้อมูลยังคงข้ามค่ายหัวรุนแรงทั้งหมด แล้ว ภายใน 2 วัน เราบรรลุวัตถุประสงค์ของเรา มันเป็นชัยชนะที่สุด improbableในหลวงของเราได้ล้างออกทั้งหมดในอินเดียพวกก่อการร้าย และทำลายค่ายทั้งหมด 30 กษัตริย์ของเราได้เอาคุกคามความปลอดภัย และเพิ่มเติม ความเข้มแข็งอำนาจอธิปไตยของเราคามิ Duwha Jhubบั้งไฟเหล่านั้นมีอะไร ผู้ใหญ่ของเราเรียกว่าคามิ Duwha Jhub พวกเขาอธิบายมันเป็นไฟที่มีหางยาวหมาย Talley เป็นนักดาราศาสตร์ที่อยู่ในกรุงเทพมหานคร กล่าวว่า ดวงเราเห็นคืนนั้นทราบว่าเป็นอุกกาบาต Geminid ตัวเดียวใช้งานมากที่สุด และสอดคล้องกันฝนปี มักจะปรากฏเป็นบั้งไฟขนาดใหญ่ได้ได้รับชื่อ "Geminid" เนื่องจากปรากฏฉายจากกลุ่มดาวราศีเมถุน อุกกาบาตสามารถเห็นจาก 6 18 ธันวาคมและแห่งน้ำในคืนวันที่ 14 ธันวาคม มันเป็นหนึ่งคืนชื่นชอบสำหรับ gazers ดาว และไม่เคยอนุญาตให้ผู้สังเกตการณ์ลงบทสรุปโดยจุดสิ้นสุดของ สงครามวันสอง ไรเฟิล 500, 328 สารพันอาวุธ และเครื่องบินการต่อต้าน มียึดปืน พระมหากษัตริย์ของเรากระจายของอาวุธเหล่านี้กับอาราม นี้เป็นสัญลักษณ์ของการยอมแพ้ของแผ่นดิน มีอธิษฐานคือความจำเป็นดังกล่าวในความรุนแรงอาจไม่เกิดอีกวันนี้ การเห็นไม่กี่ของการมีอาวุธที่สามารถเห็นได้บนผนังของ lhakhangs ในประเทศต่าง ๆส่วนใหญ่คน เห็นปืนเหล่านี้และผลิตภัณฑ์ครก จะประหลาดใจ ผู้เข้าชมค้นหาแปลก เป็นอาวุธละเมิดความสงบ radiated โดยจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์และพื้นที่พรุ ก็ยังเป็น repulsive คิดว่า เครื่องมือที่ออกแบบมาเพื่อฆ่าควรละเมิดตามพื้นที่ดังกล่าวผู้ศรัทธาพระมหากษัตริย์ของเราก็ไม่เคยรอยัล ตลอดการต่อสู้นี้ และดำเนินการวางแผนไว้อย่างดี และ ในปัจจุบัน เขายับยั้งขบวนพาเหรดชัยชนะใด ๆ และเล่นลงมาตราส่วนของกวาดชัยชนะ ผล ผลมียืนการทดสอบของเวลา และความสงบได้กลับมา
การแปล กรุณารอสักครู่..
The military operation to remove foreign militants from Bhutanese soil was heralded by the Geminid meteor shower
History: In 2003, Bhutan had to go to war. On the eve of battle, the militia company based in Gelephug was ready. It was December 14 and 132 of us were waiting anxiously to play our part.
The exact time set for the operation was a closely guarded secret. The only cue was the movement of the mortar company. When we heard they had started moving, we realised that the moment was rapidly approaching.
Without any standard operation procedure, all we could do was wait in the trenches. Nothing seemed to be happening. As usual in the Himalayas, the winter sky was filled with stars. We passed our time gazing at them. Suddenly, dozens of fireballs with tails streaked across the heavens.
We assumed that the battle had commenced, and that the Bhutanese mortar company had started firing their 81mm mortars. But oddly enough no sounds followed the fireballs.
We waited and, as nothing happened, broke for breakfast. We consoled ourselves and considered to be among the fortunate to see the celestial signs that foretold a good ending.
After breakfast, we carried out our chores for the day. Armed with shovels and spades, we filled sacks with mud to build a bunker in Shatighari on the bank of the Mao Khola river.
The militants used this area as a thoroughfare. The NDFB, one of the insurgent groups, had built their camp, Tsengkar, on top of a hill in the vicinity.
The 15th of December was a sunny day. At 10 am, we suddenly heard deafening explosions. The noise was loud enough to scatter the cattle and the birds in the vicinity.
This time, our commanding officer ordered to rush back to base. He briefed us on the standard operating procedure, and confirmed that the mortar company had started shelling the Tsengkar camp.
The Indian Militants
The operation was directed towards three Indian militant groups. They had established 30 camps on Bhutanese soil and threatened our security and undermined the sovereignty of our country.
During the ten years, prior to the operation, our fourth king had trekked to each of the camps. Over the years and, at great risk to his own life, our king took the lead in negotiating the peaceful dissolution of the camps. He had met all the militant leaders.
In support and in hope of a peaceful outcome, our monk body chanted many prayers. Yangbi lopen, one of the senior monks, who accompanied our king during the operation, said that, sensing possible conflict in 2003, the monk body had performed prayers. They had read the 108 volumes of Kanjur, recited over 100 million chants of Guru over a two-month period. They also performed special prayers to the main protective deities of the country, Yeshey Gonpo and Pelden Lhamo.
Sadly, when the peaceful negotiations failed, our king, as the supreme commander of the army, had no choice but to lead the 6,721 soldiers and militia into battle. In guerrilla warfare like this, the standard ratio is 1:10
Bhutan was short of 23,279 soldiers and forced to respond using unusual tactics. Our Je Khenpo, the head abbot, summed up the situation, it was ‘like a meteor crushing a cliff.’
Namcha Dhendup – Bhutan’s Mortar Company
The key to the success of the 2003 operation is attributed to the wise leadership of our supreme commander, the clever strategies and the strength of the mind to execute the plan. One of the strategies was how the mortars were used.
The Bhutan army does not have artillery. The 81 mm mortar is the only long-range support weapon available in our army’s arsenal.
A mortar is an area weapon, most effective in areas without any forest cover. Army strategists use it for neutralising enemy defenses.
Most of the time, it is hard to obtain the accurate positions of the enemy. Conventional military wisdom would discourage the use of mortars in Bhutan, because of the rolling hills and the thick tropical forest. It makes it impossible for mortars to destroy the enemy. In an environment like this, the mortars explode on treetops and the splinters scatter on the ground.
The intention of our supreme commander was not to harm the militants. But to use it skilfully and accurately to warn, frighten and disperse the Indian militants, by giving sufficient time to flee south back into India.
On the morning of the 15th, the Bhutanese mortar company, consisting of 400 soldiers and 18 officers, pounded most of the 30 insurgent camps.
Within thirty minutes, 9,720 shells were fired with great accuracy. This was possible because, during the 10 years, our king had taken GPS readings of all the camps.
After the mortar barrage, the forward elements of the Bhutanese armed forces swept into the camps, and found most of them empty. The militants had deserted their camps in panic, as intended by the mortar tactics.
By mid-day the Bhutanese troops, led by our supreme commander, overran the central headquarters, and the following day, the general headquarters of the militants. The cleanup action continued across all the militant camps and, within two days, we achieved our objective. It was the most improbable victory.
Our king had flushed out all the Indian insurgents and destroyed all 30 camps. Our king had removed the threat to the security and further strengthened our sovereignty.
Kami Duwha Jhub
What were those fireballs? Our elders call it Kami Duwha Jhub. They describe it as a fireball with a long tail.
Mark Talley, an astronomer based in Bangkok, said that the fireballs we saw that night are known as the Geminid meteors. It is the single most active and consistent meteor shower of the year, often appearing as very large fireballs.
It gets its name “Geminid” because it appears to radiate from the constellation Gemini. The meteors can be seen from December 6 to 18 and the shower peaks on the night of December 14. It is one of the favourite nights for star gazers and never lets observers down.
Conclusion
By the end of the Two Day War, 500 rifles, 328 assorted weapons and an anti aircraft rifle were seized. Our king distributed most of these weapons to the monasteries. This was a symbol of surrender of arms, with the prayer that such necessity for violence may never arise again.
Today, one of the few visible traces of the operation are the weapons that can be seen hanging on the walls of various lhakhangs in the country.
Most of those, who catch sight of these rifles and mortars, are intrigued. Visitors find it strange, as the weapons violate the serenity radiated by the spiritual sanctity and contemplative space. It is also a repulsive thought that an instrument designed to kill should infringe upon such pious space.
Throughout this well-planned and executed battle and in the aftermath, our king was never triumphal. He vetoed any victory parades, and played down the scale of the sweeping victory. As a result, the outcome has stood the test of time and peace has returned.
History: In 2003, Bhutan had to go to war. On the eve of battle, the militia company based in Gelephug was ready. It was December 14 and 132 of us were waiting anxiously to play our part.
The exact time set for the operation was a closely guarded secret. The only cue was the movement of the mortar company. When we heard they had started moving, we realised that the moment was rapidly approaching.
Without any standard operation procedure, all we could do was wait in the trenches. Nothing seemed to be happening. As usual in the Himalayas, the winter sky was filled with stars. We passed our time gazing at them. Suddenly, dozens of fireballs with tails streaked across the heavens.
We assumed that the battle had commenced, and that the Bhutanese mortar company had started firing their 81mm mortars. But oddly enough no sounds followed the fireballs.
We waited and, as nothing happened, broke for breakfast. We consoled ourselves and considered to be among the fortunate to see the celestial signs that foretold a good ending.
After breakfast, we carried out our chores for the day. Armed with shovels and spades, we filled sacks with mud to build a bunker in Shatighari on the bank of the Mao Khola river.
The militants used this area as a thoroughfare. The NDFB, one of the insurgent groups, had built their camp, Tsengkar, on top of a hill in the vicinity.
The 15th of December was a sunny day. At 10 am, we suddenly heard deafening explosions. The noise was loud enough to scatter the cattle and the birds in the vicinity.
This time, our commanding officer ordered to rush back to base. He briefed us on the standard operating procedure, and confirmed that the mortar company had started shelling the Tsengkar camp.
The Indian Militants
The operation was directed towards three Indian militant groups. They had established 30 camps on Bhutanese soil and threatened our security and undermined the sovereignty of our country.
During the ten years, prior to the operation, our fourth king had trekked to each of the camps. Over the years and, at great risk to his own life, our king took the lead in negotiating the peaceful dissolution of the camps. He had met all the militant leaders.
In support and in hope of a peaceful outcome, our monk body chanted many prayers. Yangbi lopen, one of the senior monks, who accompanied our king during the operation, said that, sensing possible conflict in 2003, the monk body had performed prayers. They had read the 108 volumes of Kanjur, recited over 100 million chants of Guru over a two-month period. They also performed special prayers to the main protective deities of the country, Yeshey Gonpo and Pelden Lhamo.
Sadly, when the peaceful negotiations failed, our king, as the supreme commander of the army, had no choice but to lead the 6,721 soldiers and militia into battle. In guerrilla warfare like this, the standard ratio is 1:10
Bhutan was short of 23,279 soldiers and forced to respond using unusual tactics. Our Je Khenpo, the head abbot, summed up the situation, it was ‘like a meteor crushing a cliff.’
Namcha Dhendup – Bhutan’s Mortar Company
The key to the success of the 2003 operation is attributed to the wise leadership of our supreme commander, the clever strategies and the strength of the mind to execute the plan. One of the strategies was how the mortars were used.
The Bhutan army does not have artillery. The 81 mm mortar is the only long-range support weapon available in our army’s arsenal.
A mortar is an area weapon, most effective in areas without any forest cover. Army strategists use it for neutralising enemy defenses.
Most of the time, it is hard to obtain the accurate positions of the enemy. Conventional military wisdom would discourage the use of mortars in Bhutan, because of the rolling hills and the thick tropical forest. It makes it impossible for mortars to destroy the enemy. In an environment like this, the mortars explode on treetops and the splinters scatter on the ground.
The intention of our supreme commander was not to harm the militants. But to use it skilfully and accurately to warn, frighten and disperse the Indian militants, by giving sufficient time to flee south back into India.
On the morning of the 15th, the Bhutanese mortar company, consisting of 400 soldiers and 18 officers, pounded most of the 30 insurgent camps.
Within thirty minutes, 9,720 shells were fired with great accuracy. This was possible because, during the 10 years, our king had taken GPS readings of all the camps.
After the mortar barrage, the forward elements of the Bhutanese armed forces swept into the camps, and found most of them empty. The militants had deserted their camps in panic, as intended by the mortar tactics.
By mid-day the Bhutanese troops, led by our supreme commander, overran the central headquarters, and the following day, the general headquarters of the militants. The cleanup action continued across all the militant camps and, within two days, we achieved our objective. It was the most improbable victory.
Our king had flushed out all the Indian insurgents and destroyed all 30 camps. Our king had removed the threat to the security and further strengthened our sovereignty.
Kami Duwha Jhub
What were those fireballs? Our elders call it Kami Duwha Jhub. They describe it as a fireball with a long tail.
Mark Talley, an astronomer based in Bangkok, said that the fireballs we saw that night are known as the Geminid meteors. It is the single most active and consistent meteor shower of the year, often appearing as very large fireballs.
It gets its name “Geminid” because it appears to radiate from the constellation Gemini. The meteors can be seen from December 6 to 18 and the shower peaks on the night of December 14. It is one of the favourite nights for star gazers and never lets observers down.
Conclusion
By the end of the Two Day War, 500 rifles, 328 assorted weapons and an anti aircraft rifle were seized. Our king distributed most of these weapons to the monasteries. This was a symbol of surrender of arms, with the prayer that such necessity for violence may never arise again.
Today, one of the few visible traces of the operation are the weapons that can be seen hanging on the walls of various lhakhangs in the country.
Most of those, who catch sight of these rifles and mortars, are intrigued. Visitors find it strange, as the weapons violate the serenity radiated by the spiritual sanctity and contemplative space. It is also a repulsive thought that an instrument designed to kill should infringe upon such pious space.
Throughout this well-planned and executed battle and in the aftermath, our king was never triumphal. He vetoed any victory parades, and played down the scale of the sweeping victory. As a result, the outcome has stood the test of time and peace has returned.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ปฏิบัติการทางการทหารเพื่อเอาดินจากก่อการร้ายต่างประเทศภูฏานถูก heralded โดยเอาไว้ดูฝนดาวตก
ประวัติศาสตร์ใน 2003 , ภูฏานต้องไปสงคราม ในช่วงสุดท้ายของสงคราม ทหาร บริษัท ที่อยู่ใน gelephug พร้อม มันคือวันที่ 14 แต่เรารอคอยอย่างใจจดใจจ่อที่จะเล่นเป็นส่วนหนึ่งของเรา .
เวลาที่แน่นอนชุดสำหรับการผ่าตัดรักษาอย่างใกล้ชิดลับคิวเท่านั้น คือการเคลื่อนไหวของ บริษัท ปูน เมื่อเราได้ยินพวกเขาได้เริ่มเคลื่อนไหว เราตระหนักว่าขณะนี้เป็นอย่างรวดเร็วใกล้ .
โดยไม่การผ่าตัดมาตรฐานใด ๆ ทั้งหมดที่เราทำได้คือรอ อยู่ลึกๆ ไม่มีอะไรที่ดูเหมือนจะเกิดขึ้น ตามปกติในเทือกเขาหิมาลัย , ฤดูหนาวที่ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว เราผ่านเวลาที่จ้องมองพวกเขา ทันใดนั้นนับสิบของบั้งไฟมีหางลายทั่วสวรรค์
เราสันนิษฐานว่าสงครามได้เริ่ม และภูฐาน บริษัทได้เริ่มยิงปืนครกปูน 81mm ของพวกเขา แต่แปลกไม่มีเสียงตามลูกไฟ
เรารอ และเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย สำหรับอาหารเช้าเราปลอบใจตัวเองและถือเป็นในหมู่โชคดีเห็นสวรรค์ป้ายที่บอกจบดี
หลังจากอาหารเช้า เราออกไปทำงานของเราสำหรับวันนี้ ติดอาวุธด้วยพลั่วและเสียม เราเต็มกระสอบด้วยโคลนสร้างบังเกอร์ใน shatighari บนธนาคารของแม่น้ำเหมาโคลา .
ผู้ก่อการร้ายมาใช้พื้นที่นี้เป็นทางสัญจร . การ ndfb หนึ่งในกลุ่มผู้ก่อการร้ายได้สร้างค่ายของพวกเขา tsengkar บนเนินเขาในบริเวณใกล้เคียง .
ที่ 15 ธันวาคมเป็นวันที่แดด 10 โมงเช้า เราก็ ได้ยินเสียงระเบิดดังสนั่น . เสียงนั้นดังพอที่จะกระจาย สัตว์และนกในบริเวณใกล้เคียง .
ครั้งนี้ ผู้บังคับบัญชาของเราสั่งให้รีบกลับฐาน เขาสรุปให้เราในขั้นตอนการปฏิบัติงานมาตรฐานและยืนยันว่า บริษัท ได้เริ่มต้นการกะเทาะปูนค่าย tsengkar .
ทหารอินเดียในการมุ่งไปที่กลุ่มหัวรุนแรงในอินเดีย พวกเขาได้ก่อตั้ง 30 ค่าย บนดิน และคุกคามความมั่นคงของเราและภูฏานบ่อนทำลายอธิปไตยของประเทศของเรา .
ในช่วงสิบปี ก่อนที่จะผ่าตัด กษัตริย์ที่สี่ของเรามี trekked แต่ละค่ายกว่าปีและ อันเสี่ยงต่อชีวิตของเขาเอง กษัตริย์ของเราได้เป็นผู้นำในการเจรจาการเงียบสงบของค่าย เขาได้พบทั้งหมดสงครามผู้นำ .
ในการสนับสนุนและหวังในผลที่สงบ ร่างกายของเรามีพระสวดมนต์อธิษฐาน yangbi ต้องรู้สึกไม่ดีอย่างมาก หนึ่งในพระสงฆ์อาวุโส ใครพร้อม กษัตริย์ของเราในระหว่างการผ่าตัด กล่าวว่า จากความขัดแย้งที่เป็นไปได้ใน 2003
ประวัติศาสตร์ใน 2003 , ภูฏานต้องไปสงคราม ในช่วงสุดท้ายของสงคราม ทหาร บริษัท ที่อยู่ใน gelephug พร้อม มันคือวันที่ 14 แต่เรารอคอยอย่างใจจดใจจ่อที่จะเล่นเป็นส่วนหนึ่งของเรา .
เวลาที่แน่นอนชุดสำหรับการผ่าตัดรักษาอย่างใกล้ชิดลับคิวเท่านั้น คือการเคลื่อนไหวของ บริษัท ปูน เมื่อเราได้ยินพวกเขาได้เริ่มเคลื่อนไหว เราตระหนักว่าขณะนี้เป็นอย่างรวดเร็วใกล้ .
โดยไม่การผ่าตัดมาตรฐานใด ๆ ทั้งหมดที่เราทำได้คือรอ อยู่ลึกๆ ไม่มีอะไรที่ดูเหมือนจะเกิดขึ้น ตามปกติในเทือกเขาหิมาลัย , ฤดูหนาวที่ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว เราผ่านเวลาที่จ้องมองพวกเขา ทันใดนั้นนับสิบของบั้งไฟมีหางลายทั่วสวรรค์
เราสันนิษฐานว่าสงครามได้เริ่ม และภูฐาน บริษัทได้เริ่มยิงปืนครกปูน 81mm ของพวกเขา แต่แปลกไม่มีเสียงตามลูกไฟ
เรารอ และเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย สำหรับอาหารเช้าเราปลอบใจตัวเองและถือเป็นในหมู่โชคดีเห็นสวรรค์ป้ายที่บอกจบดี
หลังจากอาหารเช้า เราออกไปทำงานของเราสำหรับวันนี้ ติดอาวุธด้วยพลั่วและเสียม เราเต็มกระสอบด้วยโคลนสร้างบังเกอร์ใน shatighari บนธนาคารของแม่น้ำเหมาโคลา .
ผู้ก่อการร้ายมาใช้พื้นที่นี้เป็นทางสัญจร . การ ndfb หนึ่งในกลุ่มผู้ก่อการร้ายได้สร้างค่ายของพวกเขา tsengkar บนเนินเขาในบริเวณใกล้เคียง .
ที่ 15 ธันวาคมเป็นวันที่แดด 10 โมงเช้า เราก็ ได้ยินเสียงระเบิดดังสนั่น . เสียงนั้นดังพอที่จะกระจาย สัตว์และนกในบริเวณใกล้เคียง .
ครั้งนี้ ผู้บังคับบัญชาของเราสั่งให้รีบกลับฐาน เขาสรุปให้เราในขั้นตอนการปฏิบัติงานมาตรฐานและยืนยันว่า บริษัท ได้เริ่มต้นการกะเทาะปูนค่าย tsengkar .
ทหารอินเดียในการมุ่งไปที่กลุ่มหัวรุนแรงในอินเดีย พวกเขาได้ก่อตั้ง 30 ค่าย บนดิน และคุกคามความมั่นคงของเราและภูฏานบ่อนทำลายอธิปไตยของประเทศของเรา .
ในช่วงสิบปี ก่อนที่จะผ่าตัด กษัตริย์ที่สี่ของเรามี trekked แต่ละค่ายกว่าปีและ อันเสี่ยงต่อชีวิตของเขาเอง กษัตริย์ของเราได้เป็นผู้นำในการเจรจาการเงียบสงบของค่าย เขาได้พบทั้งหมดสงครามผู้นำ .
ในการสนับสนุนและหวังในผลที่สงบ ร่างกายของเรามีพระสวดมนต์อธิษฐาน yangbi ต้องรู้สึกไม่ดีอย่างมาก หนึ่งในพระสงฆ์อาวุโส ใครพร้อม กษัตริย์ของเราในระหว่างการผ่าตัด กล่าวว่า จากความขัดแย้งที่เป็นไปได้ใน 2003
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- primarily involves transactions that cro
- เนื่องจาก
- You're quite welcome
- เนื่องจาก
- same same
- how are you feel today
- วันนี้ got จะโคฟเวอร์ เพลง MR.CHU ในรายก
- tumpang lalu
- shortcoming
- โครงรถ
- มาเมื่อวาน
- ชีวิตถึงทางตัน ฉันจะผ่านได้อย่างไร
- Papain storage Storing in plastic bottle
- มันไม่ใช่รัก
- แจ้งซ่อมลิ้นชักเก็บเงิน
- We r not real matter.......
- there was all this rattling. And I’m thi
- ตลกนักเหรอ
- The ribbon cutting to hundreds of the so
- หญิงแย้
- คุณย้ายโรงเรียนหรอ
- ตื่นนอน
- Duly noted with thanks ka
- The majority of the Harley-Davidson bran
