In the same family as the Venus fly

In the same family as the Venus flytrap (Droseraceae), sundews comprise a very different group of carnivorous plants. Sundews secrete glistening drops of a viscous, sticky substance, called mucilage, through glands on “heads” all over their leaf surfaces. This appearance gave them the genus name Drosera, Greek for “dewy.” Globally distributed, Drosera were the first carnivorous plants described. First inaccurately labeled a “moss” in 1554, by the late 1700s several botanists reported seeing flies imprisoned within the leaves and noted the leaves could bend, although for decades the idea that the plant moved, let alone the idea that any plant structure could kill and absorb an insect, was heatedly debated. The debate ended when Charles Darwin published definitive experimental results in 1875; the plant does move to entangle, and kill, its prey.
Another impressive group of carnivorous plants is the “pitcher plants,” which have distinctive “pitchers,” cup-like formations for trapping insects. These plants’ predecessors likely had slightly cupped leaves that trapped enough water so that when an insect landed, it would be trapped by surface tension, drowned, and digested by bacteria. Nutrients released from the decayed insects were absorbed by the plant leaves, creating an evolutionary preference for cup-like leaves. Modern-day pitchers have several features that enhance trapping: smooth, vertical surfaces that cause prey to slip inside; transparent regions that make it unclear where the exit is; and sweet-smelling, attractive nectars.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Sundews ประกอบด้วยกลุ่มแตกต่างกันมากของพืชกินสัตว์ในตระกูลเดียวกับ Venus flytrap (Droseraceae), Sundews หลั่งหยดใส ๆ สารหนืด เหนียว สารเมือก ผ่านต่อมบน "หัว" ทั่วพื้นผิวใบของพวกเขาที่เรียกว่า ลักษณะนี้ให้ชื่อสกุล Drosera กรีกสำหรับ "สดชื่น" กระจายทั่วโลก Drosera ถูกพืชกินสัตว์แรกอธิบายไว้ ครั้งแรก อย่างไม่ถูกต้องชื่อ "มอส" ใน 1554 โดยปลายศตวรรษที่ 18 นักพฤกษศาสตร์หลายรายงานเห็นแมลงวันถูกขังภายในใบ และใบบันทึกไว้สามารถโค้งงอ แม้ว่าทศวรรษ ถกเถียงกันความคิดที่ว่าย้ายโรงงาน นับ ประสาความคิดที่ว่า มีโรงงานโครงสร้างสามารถฆ่า และดูดแมลง heatedly การอภิปรายสิ้นสุดลงเมื่อชาร์ลส์ดาร์วินตีพิมพ์ผลการทดลองที่ชัดเจนในปี 1875 โรงงานย้ายไปทำให้พัวพันกับ และ ฆ่า เหยื่อพืชกินสัตว์กลุ่มประทับใจคือ "หม้อพืช ที่มีเอกลักษณ์"หม้อ ก่อตัวเหมือนถ้วยดักแมลง รุ่นก่อนของพืชเหล่านี้มีแนวโน้มได้เล็กน้อยบรรจุในถ้วยใบที่ติดน้ำเพียงพอเพื่อให้เมื่อแมลงที่ดิน มันจะโจมตี โดยแรงตึงผิว จมน้ำ และถูกย่อย โดยแบคทีเรีย สารอาหารออกจากแมลงผุถูกดูดซึม โดยพืชใบ การสร้างความต้องการการวิวัฒนาการใบเหมือนถ้วย ทันสมัยหม้อมีคุณลักษณะหลายประการที่เพิ่มประสิทธิภาพดัก: พื้นผิวเรียบ แนวตั้งที่ทำให้เป็นเหยื่อของบันทึกการจัดส่งภายใน ภูมิภาคที่โปร่งใสที่ทำให้มันชัดเจนออก และซัมหอม น่าสนใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คนในครอบครัวเช่นเดียวกับวีนัส (Droseraceae) หยาดน้ำค้างประกอบด้วยกลุ่มที่แตกต่างกันมากของพืชที่กินเนื้อ หยาดน้ำค้างหลั่งหยดวาววับของหนืดสารเหนียวที่เรียกว่าเมือกผ่านต่อมใน "หัว" ทั่วพื้นผิวใบของพวกเขา ลักษณะนี้ทำให้พวกเขามีชื่อสกุล Drosera กรีกสำหรับ "สดชื่น." กระจายทั่วโลก, หยาดน้ำค้างเป็นพืชที่กินเนื้อครั้งแรก ครั้งแรกไม่ถูกต้องตราหน้าว่าเป็น "มอส" ใน ค.ศ. 1554 ในช่วงปลายยุค 1700 หลายพฤกษศาสตร์รายงานว่าเห็นแมลงวันขังภายในใบและตั้งข้อสังเกตใบสามารถโค้งงอ แต่สำหรับทศวรรษที่ผ่านมาความคิดที่ว่าโรงงานย้ายให้อยู่คนเดียวความคิดที่ว่าโครงสร้างของพืชใด ๆ ที่สามารถฆ่า และการดูดซับแมลงได้รับการถกเถียงกันอย่างดุเดือด การอภิปรายสิ้นสุดลงเมื่อชาร์ลส์ดาร์วินตีพิมพ์ผลการทดลองที่ชัดเจนในปี 1875; โรงงานไม่ย้ายไปพัวพันและฆ่าเหยื่อของมัน.
อีกกลุ่มที่น่าประทับใจของพืชที่กินเนื้อเป็น "พืชเหยือก" ซึ่งมี "เหยือก" ที่โดดเด่นก่อถ้วยเหมือนสำหรับดักแมลง ก่อนหน้าพืชเหล่านี้น่าจะมีบรรจุในถ้วยใบเล็กน้อยที่ถูกขังน้ำให้เพียงพอเพื่อที่ว่าเมื่อแมลงที่ดินก็จะถูกขังอยู่โดยแรงตึงผิวจมน้ำตายและย่อยโดยแบคทีเรีย สารอาหารที่ได้รับการปล่อยตัวจากแมลงผุถูกดูดซึมโดยใบพืชที่สร้างความชอบวิวัฒนาการใบถ้วยเหมือน เหยือกสมัยใหม่มีคุณสมบัติหลายประการที่ช่วยเพิ่มการวางกับดัก: พื้นผิวเรียบแนวตั้งที่ทำให้เหยื่อที่จะลื่นภายใน; ภูมิภาคโปร่งใสที่ทำให้มันชัดเจนที่ออกคือ; และหอมฉุย, ทิพย์ที่น่าสนใจ