DiscussionConsistent with previous

Discussion
Consistent with previous findings (11–14), implicit processing
of fearful faces in healthy subjects was subserved
by activity in limbic, prefrontal, and visual brain regions.
Skin conductance arousal responses differentiated distinct
“with-arousal” amygdala/medial prefrontal activity
from “without-arousal” hippocampus/lateral prefrontal
activity. Amygdala activity was also associated with responses
in the anatomically connected central gray region,
which may reflect functional projections to the autonomic
networks via the brainstem (6, 15). These networks
accord with our earlier finding, in a smaller sample, that
arousal dissociates a “visceral” from “context” system (14).
Medial prefrontal involvement may allow for the cognitive
appraisal of visceral input and subsequent decision making
(18, 19). By contrast, the lateral prefrontal cortex receives
considerable innervation from the hippocampus
(with only meager amygdala connections) and may subserve
processing of stimulus context in working memory
(16, 20).
Schizophrenia impairments were due primarily to a dysfunction
of the visceral network, which was most pronounced
in paranoid patients. Notably, paranoid patients
produced excessive arousal responses relative to both
comparison subjects and to nonparanoid patients, suggesting
a heightened autonomic responsivity to threat-related
signals in this group. By contrast, arousal responses
for nonparanoid patients were similar to those for healthy
comparison subjects. Despite enhanced arousal, paranoid
patients showed a reduction in “with-arousal” amygdala,
central gray area, and dorsomedial prefrontal activity. In
these patients, there was a particularly marked reduction
in “with-arousal” amygdala activity relative to both healthy
subjects and nonparanoid patients.
Nonparanoid schizophrenia patients also showed a reduction
in “with-arousal” medial prefrontal activity (in
this case, the ventral portion) but were distinguished by a
“with-arousal” reduction in cerebellar, rather than amygdala,
activity. There was a further distinctive reduction in
hippocampal gyrus activity for nonparanoid patients in
the general averaged response to fear. This pattern suggests
that nonparanoid schizophrenia impairments in
emotion perception do not reflect a specific dysfunction
of the visceral network. Rather, they may be due to a general
inability to coordinate and contextualize salient stimuli
via cerebellar-hippocampal-prefrontal circuits, which
is independent of any abnormalities in feedback from
autonomic arousal. This proposal accords with neurophysiological
evidence that the failure to contextualize
task-relevant signals is apparent in frontal brain regions in
negative symptom schizophrenia during periods of phasic
arousal (23).
For “without-arousal” stimuli, schizophrenia patients as
a group did not show specific reductions in the context
(hippocampus/lateral prefrontal) network. However, paranoid
patients were distinguished by a reduction in the lateral
prefrontal cortex (extending medially) relative to both
healthy subjects and to nonparanoid patients. This reduction
suggests that paranoid patients may have an additional
deficit in the integration of threat-related signals in
working memory. This deficit may reflect a consequence of
the ineffective processing of these incoming signals via the
visceral network. Both paranoid and nonparanoid patients
showed an impairment in “without-arousal” superior temporal
gyrus function, consistent with the impairment in
general face and emotion processing observed in these
patients (13)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อภิปราย•โดยสอดคล้องกับนัยก่อนหน้าผล (11-14), ประมวลผลของใบหน้าสุขภาพดีกลัวถูก subservedโดยกิจกรรมในภูมิภาคระบบ prefrontal ภาพ และสมองผิวนำพาอารมณ์การตอบสนองที่แตกต่างแตกต่าง"มีอารมณ์" อะมิกดะลาด้านกิจกรรม prefrontalจาก "ไม่มีอารมณ์" ฮิบโป/ข้าง prefrontalกิจกรรม กดะก็เกี่ยวข้องกับการตอบสนองในส่วนเชื่อมต่อทางกายภาพสีเทากลางอาจสะท้อนถึงประมาณการทำงานเพื่อให้อัตโนมัติเครือข่ายผ่านทางนำ (6, 15) เครือข่ายเหล่านี้สอดคล้องกับการค้นหาของเราก่อนหน้านี้ ในตัวอย่างมีขนาดเล็ก ที่อารมณ์ dissociates เป็น "อวัยวะภายใน" จาก "บริบท" ระบบ (14)การมีส่วนร่วมด้าน prefrontal อาจอนุญาตให้สำหรับการรับรู้ประเมินอวัยวะภายในการป้อนข้อมูลและตัดสินใจตามมา(18, 19) โดยคมชัด การได้รับของคอร์เทกซ์ prefrontal ด้านข้างคอร์เทกซ์ที่ใหญ่กว่ามากจากฮิบโป(โดยเฉพาะอะมิกดะลาแม้การเชื่อมต่อ) และอาจ subserveการประมวลผลของบริบทกระตุ้นในการทำงานหน่วยความจำ(16, 20)บกพร่องทางจิตเภทถูกกำหนดเป็นหลักการผิดปกติของอวัยวะภายในเครือข่าย ซึ่งได้มากที่สุดการออกเสียงในผู้ป่วยหวาดระแวง ยวด หวาดระแวงผู้ป่วยผลิตการตอบสนองเร้าอารมณ์มากเกินไปเมื่อเทียบกับทั้งสองเปรียบเทียบวัตถุ และ nonparanoid ผู้ ป่วย แนะนำresponsivity อัตโนมัติเป็นความคิดริเริ่มคุกคามที่เกี่ยวข้องสัญญาณในกลุ่มนี้ โดยคมชัด การตอบสนองอารมณ์สำหรับผู้ป่วย nonparanoid ได้คล้ายกับการมีสุขภาพดีตัวแบบที่เปรียบเทียบ แม้ มีอารมณ์ดีขึ้น หวาดระแวงผู้ป่วยว่ามีการลดในอะมิกดะลา "กับอารมณ์"พื้นที่สีเทากลาง และ dorsomedial prefrontal กิจกรรมต่าง ๆ ในผู้ป่วยเหล่านี้ มีมีการทำเครื่องหมายโดยเฉพาะอย่างยิ่งลดในกดะ "กับอารมณ์" สัมพันธ์กับทั้งสุขภาพสาขาวิชาและผู้ป่วย nonparanoidผู้ป่วยโรคจิตเภท nonparanoid ยังแสดงให้เห็นการลดลงในกิจกรรม prefrontal "กับอารมณ์" อยู่ตรงกลาง (ในกรณีนี้ ส่วนทางสัญญาณด้านล่าง) แต่มีความโดดเด่นโดยการลด "กับอารมณ์" cerebellar แทนที่อะมิกดะลากิจกรรม มีมีการลดพิเศษเพิ่มเติมในกิจกรรมส่วนฮิปโปแคมปัส nonparanoid ผู้ป่วยในการตอบสนองเฉลี่ยทั่วไปจะกลัว แนะนำรูปแบบนี้ที่บกพร่องโรคจิตเภท nonparanoid ในรับรู้อารมณ์ไม่สะท้อนความผิดปกติเฉพาะของอวัยวะภายในเครือข่าย ค่อนข้าง พวกเขาอาจจะเนื่องจากทั่วไปไม่สามารถที่จะประสาน และ contextualize เด่นสิ่งเร้าผ่านวงจร cerebellar-ฮิปโปแคมปัส-prefrontal ซึ่งเป็นอิสระจากความผิดปกติใด ๆ ในผลป้อนกลับจากเร้าอารมณ์อัตโนมัติ มติข้อเสนอนี้ มีปรากฏหลักฐานที่ล้มเหลวที่จะ contextualizeงานที่เกี่ยวข้องสัญญาณได้ชัดในเขตหน้าผากสมองในโรคจิตเภทอาการเชิงลบในช่วงระยะเวลาของเฟสิคเร้าอารมณ์ (23)สำหรับตัวกระตุ้น "โดยไม่มีอารมณ์" ผู้ป่วยโรคจิตเภทเป็นกลุ่มไม่ได้แสดงเฉพาะลดในบริบทเครือข่าย (ฮิบโป/ข้าง prefrontal) อย่างไรก็ตาม หวาดระแวงผู้ป่วยโดดเด่น ด้วยการลดด้านข้างprefrontal cortex (ขยาย medially) สัมพันธ์กับทั้งสองสุขภาพดี และผู้ป่วย nonparanoid ลดลงนี้แนะนำว่า ผู้ป่วยหวาดระแวงอาจมีเพิ่มเติมในการรวมสัญญาณที่เกี่ยวข้องกับการคุกคามในทำงานหน่วยความจำ ขาดทุนนี้อาจสะท้อนถึงผลของการประมวลผลไม่ได้ผลของสัญญาณเหล่านี้เข้ามาผ่านการอวัยวะภายในเครือข่าย ผู้ป่วยหวาดระแวง และ nonparanoidพบว่าการด้อยค่าใน "ไม่มีอารมณ์" ขมับส่วนฟังก์ชัน สอดคล้องกับการด้อยค่าในทั่วไปหน้าและสังเกตในการประมวลผลของอารมณ์ผู้ป่วย (13)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อภิปราย
สอดคล้องกับผลการวิจัยก่อนหน้า (11-14), การประมวลผลโดยนัย
ของใบหน้าที่น่ากลัวในวิชาที่มีสุขภาพดีถูก subserved
โดยกิจกรรมในดังนี้ limbic prefrontal และบริเวณสมองภาพ.
การตอบสนองผิว conductance เร้าอารมณ์ที่แตกต่างกันมีความแตกต่าง
"กับเร้าอารมณ์" ต่อมทอนซิล / กิจกรรม prefrontal อยู่ตรงกลาง
จาก "โดยไม่ต้องเร้าอารมณ์" hippocampus / prefrontal ด้านข้าง
กิจกรรม กิจกรรมที่ต่อมทอนซิลยังเกี่ยวข้องกับการตอบสนอง
ในการเชื่อมต่อทางกายภาพภูมิภาคสีเทากลาง
ซึ่งอาจสะท้อนให้เห็นถึงการคาดการณ์การทำงานของระบบประสาทส่วนกลางไปยัง
เครือข่ายผ่านทางสมอง (6, 15) เหล่านี้เครือข่าย
สอดคล้องกับการค้นพบก่อนหน้านี้ของเราในกลุ่มตัวอย่างขนาดเล็กที่
เร้าอารมณ์แยกออกเป็น "อวัยวะภายใน" จาก "บริบท" ระบบ (14).
การมีส่วนร่วม prefrontal แพทย์อาจอนุญาตให้มีความรู้ความเข้าใจใน
การประเมินผลของการป้อนข้อมูลเกี่ยวกับอวัยวะภายในและการตัดสินใจที่ตามมา
(18, 19) . โดยคมชัด prefrontal นอกด้านข้างได้รับการ
ปกคลุมด้วยเส้นมากจากฮิปโปแคมปัส
(มีเฉพาะการเชื่อมต่อต่อมทอนซิลน้อย) และอาจ subserve
การประมวลผลของบริบทกระตุ้นหน่วยความจำในการทำงาน
(16, 20).
ความบกพร่องโรคจิตเภทมีสาเหตุหลักมาจากความผิดปกติของ
ของเครือข่ายเกี่ยวกับอวัยวะภายในซึ่ง ได้เด่นชัดมากที่สุด
ในผู้ป่วยที่หวาดระแวง โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ป่วยหวาดระแวง
ผลิตตอบสนองความเร้าอารมณ์มากเกินไปเมื่อเทียบกับทั้ง
อาสาสมัครและการเปรียบเทียบกับผู้ป่วย nonparanoid บอก
มีความคิดริเริ่ม responsivity อัตโนมัติกับภัยคุกคามที่เกี่ยวข้องกับ
การส่งสัญญาณในกลุ่มนี้ ในทางตรงกันข้ามการตอบสนองความเร้าอารมณ์
สำหรับผู้ป่วย nonparanoid มีความคล้ายคลึงกับสุขภาพ
วิชาเปรียบเทียบ แม้จะมีความตื่นตัวเพิ่มหวาดระแวง
ผู้ป่วยที่แสดงให้เห็นว่าการลดลงของ "ที่มีความตื่นตัว" ต่อมทอนซิล
พื้นที่สีเทากลางและกิจกรรม prefrontal dorsomedial ใน
ผู้ป่วยเหล่านี้มีการลดการทำเครื่องหมายโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ใน "ที่มีความตื่นตัว" กิจกรรมที่ต่อมทอนซิลเมื่อเทียบกับทั้งสองมีสุขภาพดี
อาสาสมัครและผู้ป่วย nonparanoid.
ผู้ป่วยจิตเภท Nonparanoid ยังแสดงให้เห็นการลดลง
ใน "กับเร้าอารมณ์" อยู่ตรงกลางกิจกรรม prefrontal (ใน
กรณีนี้หน้าท้อง ส่วน) แต่โดดเด่นด้วย
การลด "กับเร้าอารมณ์" ในสมองน้อยมากกว่าต่อมทอนซิล
กิจกรรม มีการลดลงต่อไปในที่โดดเด่นได้รับการ
กิจกรรม gyrus hippocampal สำหรับผู้ป่วย nonparanoid ใน
ทั่วไปเฉลี่ยการตอบสนองต่อความกลัว รูปแบบนี้แสดงให้เห็น
ว่าบกพร่องทางจิตเภท nonparanoid ใน
การรับรู้อารมณ์ความรู้สึกที่ไม่ได้สะท้อนให้เห็นถึงความผิดปกติที่เฉพาะเจาะจง
ของเครือข่ายเกี่ยวกับอวัยวะภายใน แต่พวกเขาอาจจะเป็นเพราะทั่วไป
ไม่สามารถที่จะประสานงานและบริบทสิ่งเร้าที่สำคัญ
ผ่านวงจรสมองน้อย-hippocampal-prefrontal ซึ่ง
เป็นอิสระจากความผิดปกติใด ๆ ในการตอบรับจาก
ความตื่นตัวของระบบประสาทส่วนกลาง ข้อเสนอนี้สอดคล้องกับ neurophysiological
หลักฐานว่าล้มเหลวในการบริบท
สัญญาณงานที่เกี่ยวข้องมีความชัดเจนในบริเวณสมองหน้าผากใน
โรคจิตเภทอาการเชิงลบในช่วงระยะเวลาของเฟสิค
เร้าอารมณ์ (23).
สำหรับ "โดยไม่ต้องเร้าอารมณ์" สิ่งเร้าผู้ป่วยจิตเภทเป็น
กลุ่มที่ไม่ได้แสดง ลดเฉพาะในบริบท
(hippocampus / prefrontal ด้านข้าง) เครือข่าย อย่างไรก็ตามหวาดระแวง
ผู้ป่วยที่โดดเด่นด้วยการลดลงของด้านข้าง
prefrontal นอก (ขยายตรงกลาง) เทียบกับทั้ง
สุขภาพดีและผู้ป่วย nonparanoid การลดลงนี้
แสดงให้เห็นว่าผู้ป่วยอาจมีความหวาดระแวงเพิ่ม
การขาดดุลในการรวมสัญญาณภัยคุกคามที่เกี่ยวข้องในการ
ทำงานหน่วยความจำ การขาดดุลนี้อาจสะท้อนให้เห็นถึงผลของ
การประมวลผลไม่ได้ผลของสัญญาณเหล่านี้เข้ามาผ่านทาง
เครือข่ายเกี่ยวกับอวัยวะภายใน ทั้งผู้ป่วยและหวาดระแวง nonparanoid
แสดงให้เห็นว่าการด้อยค่าใน "โดยไม่ต้องเร้าอารมณ์" ที่เหนือกว่าขมับ
ฟังก์ชั่นคลื่นให้สอดคล้องกับการด้อยค่าใน
ใบหน้าและอารมณ์ความรู้สึกทั่วไปของการประมวลผลเหล่านี้พบว่าใน
ผู้ป่วย (13)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอภิปรายสอดคล้องกับก่อนหน้านี้พบ ( 11 – 14 ) , การประมวลผลโดยปริยายใบหน้าที่หวาดกลัว ในคนปกติก็ subservedโดยกิจกรรมในภูมิภาคและสมอง limbic พรีฟรอนท , , ภาพระบบการตอบสนองที่แตกต่างที่แตกต่างกันแต่ละผิว" ตื่นตัว " อะมิกดาลา / medial กิจกรรมพรีฟรอนทจาก " โดยไม่มีอารมณ์ " ฮิปโปแคมปัส / ด้านข้างพรีฟรอนทกิจกรรม กิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับการตอบสนองนอกจากนี้อะมิกดาลาในทางกายภาพกลางสีเทาเชื่อมภูมิภาคซึ่งอาจสะท้อนให้เห็นถึงการทำงานให้มีประมาณการเครือข่ายผ่านก้านสมอง ( 6 , 15 ) เครือข่ายเหล่านี้สอดคล้องกับก่อนหน้านี้ของเราพบในตัวอย่างมีขนาดเล็กว่าการเร้า dissociates " อวัยวะภายใน " จากระบบ " บริบท " ( 14 )medial พรีฟรอนท เกี่ยวข้องอาจอนุญาตให้รับรู้จากการประเมินข้อมูลและการตัดสินใจต่อไป( 18 , 19 ) โดยคมชัด , เปลือกสมองส่วนหน้าด้านข้างที่ได้รับมากการกระตุ้นเส้นประสาทจากสมอง( มีเพียงน้อย Amygdala การเชื่อมต่อ ) และอาจเสริมส่งการประมวลผลของการกระตุ้นเศรษฐกิจในบริบททำงานหน่วยความจำ( 16 , 20 )ความบกพร่องเป็นหลักเนื่องจากความผิดปกติโรคจิตเภทของเครือข่ายจากที่เด่นชัดมากที่สุดในผู้ป่วยที่เป็นโรคหวาดระแวง โดยเฉพาะผู้ป่วยที่หวาดระแวงกระตุ้นการตอบสนองที่มากเกินไปเมื่อเทียบกับทั้งการเปรียบเทียบกลุ่มผู้ป่วย nonparanoid าควรมี responsivity อันตรายที่เกี่ยวข้องสัญญาณในกลุ่มนี้ โดยคมชัด , การตอบสนองความเร้าอารมณ์สำหรับผู้ป่วย nonparanoid คล้ายกับเหล่านั้นเพื่อสุขภาพการเปรียบเทียบการวิจัย แม้จะมีการตื่นตัวเพิ่ม หวาดระแวงผู้ป่วยมีการ " ตื่นตัว " Amygdalaพื้นที่สีเทากลาง และกิจกรรมพรีฟรอนท dorsomedial . ในผู้ป่วยเหล่านี้มีการทำเครื่องหมายโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน " ตื่นตัว " อะมิกดาลา กิจกรรมสัมพันธ์เพื่อสุขภาพคน และผู้ป่วย nonparanoid .ผู้ป่วยจิตเภท nonparanoid ยังแสดงการลดลงใน " ตื่นตัว " กิจกรรมพรีฟรอนท อยู่ตรงกลาง ( ในกรณีนี้ ส่วนครีบท้อง ) แต่ที่แตกต่างโดย" ตื่นตัว " ลดการเคลื่อนไหวมากกว่า Amygdalaกิจกรรม มีเพิ่มเติมที่โดดเด่นในการลดน้ำหนักสำหรับผู้ป่วย nonparanoid กิราสกิจกรรมในโดยทั่วไปการตอบสนองต่อความกลัว รูปแบบนี้แสดงให้เห็นว่า ความบกพร่องใน nonparanoid โรคจิตเภทการรับรู้อารมณ์ไม่ได้สะท้อนให้เห็นถึงความผิดปกติเฉพาะของเครือข่ายกระปี้กระเป่า แต่มันอาจจะเกิดจากการทั่วไปการประสานงานและ contextualize สิ่งเร้าเด่นหนูพรีฟรอนทฮิปโปแคมปัสซึ่งผ่านวงจรเป็นอิสระในความคิดเห็นจากผิดปกติใด ๆกระตุ้นระบบประสาทอัตโนมัติ . โครงการนี้สอดคล้องกับ neurophysiologicalหลักฐานว่า ความล้มเหลวในการ contextualizeงานที่เกี่ยวข้อง สัญญาณชัดเจนในพื้นที่สมองด้านหน้าในโรคจิตเภทอาการทางลบในช่วงของ phasicตื่นตัว ( 23 )" โดยไม่มีสิ่งเร้ากระตุ้น " ผู้ป่วยจิตเภทเป็นกลุ่มที่ไม่แสดงขึ้นในบริบทเฉพาะ( พรีฟรอนทฮิปโปแคมปัส / ด้านข้าง ) เครือข่าย อย่างไรก็ตาม หวาดระแวงผู้ป่วยที่แตกต่างโดยการลดลงในด้านข้างพรีฟรอนท คอร์เทกซ์ ( ขยายซึ่งอยู่ตรงกลาง ) เมื่อเทียบกับทั้งคนปกติ และผู้ป่วย nonparanoid . การลดลงนี้แสดงให้เห็นว่าผู้ป่วยหวาดระแวง อาจจะมีเพิ่มเติมการขาดดุลในการบูรณาการของภัยคุกคามที่เกี่ยวข้องกับสัญญาณในหน่วยความจําทํางาน การขาดดุลนี้อาจสะท้อนให้เห็นถึงผลของไม่มีประสิทธิภาพการประมวลผลของสัญญาณขาเข้าเหล่านี้ผ่านทางเครื่องในเครือข่าย ทั้งหวาดระแวงและ nonparanoid ผู้ป่วยแสดงรายการ " โดยไม่ต้องตื่นตัว Superior " กาลฟังก์ชันกิราส สอดคล้องกับความบกพร่องในหน้าทั่วไปและอารมณ์การประมวลผลที่พบเหล่านี้ผู้ป่วย ( 13 )