I learned to laugh, I learned to cr

I learned to laugh, I learned to cry, but will I ever learn to say goodbye?
I’ve learned that good-byes will always hurt, pictures can never replace being there, memories forget the hard times, words can never replace feelings, and heroes often go unsung.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมได้เรียนรู้ที่จะหัวเราะได้เรียนรู้ที่จะร้องไห้ แต่จะฉันเคยเรียนรู้ที่จะกล่าวคำอำลา
ความรู้สึกที่ฉันได้เรียนรู้ว่าลาก่อนดีเสมอจะทำร้ายภาพไม่สามารถแทนที่การมีความทรงจำที่ลืมยากครั้งคำพูดไม่สามารถแทนที่ และวีรบุรุษมักจะไปไม่ได้ร้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันเรียนรู้วิธีการหัวเราะ ฉันเรียนรู้วิธีการร้อง แต่จะฉันเคยเรียนร่ำลา?
ฉันได้เรียนรู้ว่า good-byes จะเจ็บเสมอ รูปภาพสามารถแทนไม่มี ความทรงจำลืมเวลายาก คำไม่สามารถแทนความรู้สึก และวีรบุรุษมักไป unsung

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมได้เรียนรู้การหัวเราะผมก็เรียนรู้ที่จะร้องแต่ฉันจะเรียนรู้ที่จะบอกว่าลาหรือไม่?
ผมได้เรียนรู้ที่ดี - อินทร์จะทำร้ายอยู่เสมอ ภาพ ไม่สามารถเปลี่ยนเป็นมีความทรงจำที่ลืมหลายคำจะไม่เคยเปลี่ยนความรู้สึกและวีรบุรุษมักจะไปไม่มีการร้องเพลงสดุดี