- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
“Oh, wow!” said Annie.She took a st
“Oh, wow!” said Annie.
She took a step forward.
But Jack stood frozen. He wanted to get a
good look at everything first.
He stared at the ground. He was standing
in a layer of gray dust as fine at powder.
Footprints were everywhere.
Jack wondered who had made them.
He reached into his pack for the moon book.
To his surprise, it was as light as feather!
He found a picture of footprints on the moon.
He read:
The moon has no rain or wind to
blow the dust around. So footprints
will never wear away naturally,
not event in a billion years.
“Oh, man,” Jack said.
The moon was the stillest place
he had ever, ever been.
It was as still as a picture.
And its stillness would never, ever end.
Jack stared at the ink-black sky.
A lovely blue-and-white ball glowed far away.
Earth.
For the first time, it really hit Jack.
They were in outer space. “Look!” Annie cried, laughing.
She bounded past Jack-almost flying through the air.
She landed on her feet. Then she jumped again.
“I’m a moon rabbit,” she called. Jack laughed.
How dose she do that? he wondered.
He turned a page and read:
A person weighs less on the moon
because of the moon’s low gravity and
lack of air. If you weighs 60 pounds on
Earth, you would only weigh 10
pounds on the moon.
“Don’t just stand there reading!” said Annie,
grabbing the book from Jack’s gloved hand.
She tossed it into space. It flew far away.
Jack started after it.
He bounded up and down. Boing! Boing!
Boing! Now he felt as light as a feather.
“Look!” he called to Annie.
“I’m a moon rabbit, too.”
Where Jack’s boots hit the ground,
moondust gracefully sprayed into space.
The book had landed at the edge
of a shallow crater.
When Jack reached it, he tired to shop.
But his feet slipped.
He fell right over and lay on his side.
He tried to stand. But he was off-balance.
He tried again.
But the dust was just too deep.
And his spacesuit was too clumsy.
“You okay?” asked Annie.
“I can’t get up,” said Jack.
“You shouldn’t have been goofing off,” said Annie wisely.
“You goofed off first,” said Jack. “Now, help me up, please.”
Annie started toward him.
“Don’t fall, too,” warned Jack.
“I won’t.” Annie moved very slowly. She half floated, half walked.
“Give me your hand,” she said. Annie grabbed Jack’s hand.
She pressed her boot against his and pulled him up.
“Thanks,” he said.
“No problem,” she said. “It was easy.
You were really light.”
“Thank goodness,” said Jack.
“It’s impossible to get up alone.”
He picked up the moon book.
It was covered with dust.
He brushed it off.
“Oh, wow! Look!” said Annie.
She stood at the edge of the crater.
“What is it?” said jack. “ A moon buggy!” said Annie.
The buggy was parked in the crater. It had four huge wheels.
“Let’s go for a ride,”said Annie.
“We can’t,”said Jack.
“We just have two hours of air in our tanks. Remember?”
“I bet we’ll find the M thing faster if we take the moon buggy!”
Annie bounded into the crater.
“But we can’t drive!” said Jack.
“I bet I can drive this,” said Annie.
“It looks easy. Come on!”
She jumped into the driver’s seat.
“But you don’t have a license!” said Jack.
“who cares?” said Annie.
“There aren’t any roads on the moon.
or stoplights, or policemen either.”
She was right,Jack thought.
“Well, go slow,” he said.
And he climbed in beside her.
Annie pushed a button labeled ON.
the moon buggy lurched backward.
“yikes!” said Annie.
“Step on the brake!” said Jack.
Annie pressed a pedal on the floor.
The buggy stopped with a jerk.
“Whew,” she said.
“It must be in reverse,” said Jack.
“Let me study this---”
But before he could study anything, Annie
pushed another button. The buggy tilted back.
Its front wheels started to rise into the air.
“Let me out of here!” said Jack.
Annie pushed more buttons.
The buggy’s front wheels
landed back on the ground.
And thebuggy leaped forward. “Slower!” said Jack.
“I can’t,” said Annie. “I don’t Know how!”
Annie steered the buggy over the tracks on the ground.
The wide wheels kept it from
sinking into the deep dust.
“Careful!” said Jack.
The buggy zoomed out of the crater.
Gray clouds of dust rose behind them as
they took off across the moon.
She took a step forward.
But Jack stood frozen. He wanted to get a
good look at everything first.
He stared at the ground. He was standing
in a layer of gray dust as fine at powder.
Footprints were everywhere.
Jack wondered who had made them.
He reached into his pack for the moon book.
To his surprise, it was as light as feather!
He found a picture of footprints on the moon.
He read:
The moon has no rain or wind to
blow the dust around. So footprints
will never wear away naturally,
not event in a billion years.
“Oh, man,” Jack said.
The moon was the stillest place
he had ever, ever been.
It was as still as a picture.
And its stillness would never, ever end.
Jack stared at the ink-black sky.
A lovely blue-and-white ball glowed far away.
Earth.
For the first time, it really hit Jack.
They were in outer space. “Look!” Annie cried, laughing.
She bounded past Jack-almost flying through the air.
She landed on her feet. Then she jumped again.
“I’m a moon rabbit,” she called. Jack laughed.
How dose she do that? he wondered.
He turned a page and read:
A person weighs less on the moon
because of the moon’s low gravity and
lack of air. If you weighs 60 pounds on
Earth, you would only weigh 10
pounds on the moon.
“Don’t just stand there reading!” said Annie,
grabbing the book from Jack’s gloved hand.
She tossed it into space. It flew far away.
Jack started after it.
He bounded up and down. Boing! Boing!
Boing! Now he felt as light as a feather.
“Look!” he called to Annie.
“I’m a moon rabbit, too.”
Where Jack’s boots hit the ground,
moondust gracefully sprayed into space.
The book had landed at the edge
of a shallow crater.
When Jack reached it, he tired to shop.
But his feet slipped.
He fell right over and lay on his side.
He tried to stand. But he was off-balance.
He tried again.
But the dust was just too deep.
And his spacesuit was too clumsy.
“You okay?” asked Annie.
“I can’t get up,” said Jack.
“You shouldn’t have been goofing off,” said Annie wisely.
“You goofed off first,” said Jack. “Now, help me up, please.”
Annie started toward him.
“Don’t fall, too,” warned Jack.
“I won’t.” Annie moved very slowly. She half floated, half walked.
“Give me your hand,” she said. Annie grabbed Jack’s hand.
She pressed her boot against his and pulled him up.
“Thanks,” he said.
“No problem,” she said. “It was easy.
You were really light.”
“Thank goodness,” said Jack.
“It’s impossible to get up alone.”
He picked up the moon book.
It was covered with dust.
He brushed it off.
“Oh, wow! Look!” said Annie.
She stood at the edge of the crater.
“What is it?” said jack. “ A moon buggy!” said Annie.
The buggy was parked in the crater. It had four huge wheels.
“Let’s go for a ride,”said Annie.
“We can’t,”said Jack.
“We just have two hours of air in our tanks. Remember?”
“I bet we’ll find the M thing faster if we take the moon buggy!”
Annie bounded into the crater.
“But we can’t drive!” said Jack.
“I bet I can drive this,” said Annie.
“It looks easy. Come on!”
She jumped into the driver’s seat.
“But you don’t have a license!” said Jack.
“who cares?” said Annie.
“There aren’t any roads on the moon.
or stoplights, or policemen either.”
She was right,Jack thought.
“Well, go slow,” he said.
And he climbed in beside her.
Annie pushed a button labeled ON.
the moon buggy lurched backward.
“yikes!” said Annie.
“Step on the brake!” said Jack.
Annie pressed a pedal on the floor.
The buggy stopped with a jerk.
“Whew,” she said.
“It must be in reverse,” said Jack.
“Let me study this---”
But before he could study anything, Annie
pushed another button. The buggy tilted back.
Its front wheels started to rise into the air.
“Let me out of here!” said Jack.
Annie pushed more buttons.
The buggy’s front wheels
landed back on the ground.
And thebuggy leaped forward. “Slower!” said Jack.
“I can’t,” said Annie. “I don’t Know how!”
Annie steered the buggy over the tracks on the ground.
The wide wheels kept it from
sinking into the deep dust.
“Careful!” said Jack.
The buggy zoomed out of the crater.
Gray clouds of dust rose behind them as
they took off across the moon.
0/5000
"โอ้ ว้าว" แอนนี่กล่าวว่าเธอได้ก้าวไปข้างหน้าแต่แจ็คยืนแช่แข็ง จะต้องได้รับการดูดีที่ทุกอย่างก่อนเขาจ้องไปที่พื้นดิน เขายืน ในชั้นของฝุ่นสีเทาเป็นดีที่ผงรอยเท้าได้ทุกแจ็คสงสัยว่า ที่ได้ทำเขาถึงเป็นชุดของเขาจองจันทร์จะแปลกใจของเขา ก็เป็นแสงเป็นขนนกเขาพบภาพของรอยเท้าบนดวงจันทร์อ่าน: ดวงจันทร์ไม่มีฝนหรือลมจะ เป่าฝุ่นรอบ ๆ รอยเท้าดังนั้น จะไม่สึกหรอตามธรรมชาติ เหตุการณ์ไม่พันล้านปี"โอ้ คน แจ็คกล่าวว่าดวงจันทร์ได้ stillestเขาเคย เคยได้ก็ยังคงเป็นรูปแบบการและความนิ่งของมันจะไม่เคย เคยสิ้นสุดแจ็คจ้องไปที่ท้องฟ้าสีดำหมึกลูกบอลสีฟ้า และขาวน่ารัก glowed ไกลโลกครั้งแรก มันจริง ๆ ตีแจ็คพวกเขาอยู่ในอวกาศ "ดู" แอนนี่ร้องเรียก หัวเราะเขาล้อมรอบเลยแจ็คเกือบบินผ่านอากาศเธอร่อนบนเท้าของเธอ แล้วเธอไปอีกครั้ง"ฉันกระต่ายจันทร์ เธอเรียก แจ๊คหัวเราะยาว่าเธอทำได้อย่างไร เขาสงสัยว่าเขาเปิดหน้า และอ่าน: คนน้ำหนักน้อยบนดวงจันทร์ เนื่องจากแรงโน้มถ่วงต่ำของดวงจันทร์ และ ขาดอากาศ ถ้าคุณน้ำหนัก 60 ปอนด์ ใน โลก คุณจะเท่านั้นน้ำหนัก 10 ปอนด์ บนดวงจันทร์"ไม่เพียงยืนอ่าน" แอนนี่ กล่าวว่าโลภหนังสือจากมือ gloved แจ็คเธอเพราะมันเป็นพื้นที่ มันบินไกลแจ็คเริ่มต้นหลังจากนั้นเขาล้อมรอบขึ้นและลง Boing BoingBoing ตอนนี้เขารู้สึกไฟเป็นแบบขนนกค้นหา"" เขาเรียกแอนนี่"ฉันกระต่ายดวงจันทร์ เกินไป"ซึ่งรองเท้าแจ็คตีพื้นดินmoondust อย่างพ่นเข้าไปในพื้นที่หนังสือมีที่ดินริมของกลุ่มดาวถ้วยตื้นเมื่อแจ็คมัน เขาเหนื่อยกับร้านแต่เท้าของเขาเล็ดรอดเขาตกทางเหนือ และวางด้านของเขาเขาพยายามยืน แต่เขาปิดยอดเขาพยายามอีกครั้งแต่ฝุ่นไม่ลึกเพียงเกินไปและ spacesuit ของเขาถูกเกินไปป้ำ ๆ"คุณไร" ถามแอนนี่"ฉันไม่สามารถรับค่า กล่าวว่า แจ็ค"คุณไม่ควรมีการ goofing ปิด กล่าวว่า แอนนี่อย่างชาญฉลาด"คุณ goofed ปิดแรก กล่าวว่า แจ็ค "ตอนนี้ ช่วย กรุณา"แอนนี่เริ่มไปทางเขา"ไม่ตก เกินไป เตือนแจ็ค"ฉันไม่" แอนนี่ย้ายช้ามาก เธอครึ่งลอย ครึ่งเดิน "ให้ฉันมือ เธอกล่าว แอนนี่คว้ามือของแจ็คเธอกดบูตของเธอกับเขา และดึงเขาขึ้น"ขอบคุณ เขากล่าว"ไม่มีปัญหา เธอกล่าว "ได้ง่ายคุณได้ไฟจริงๆ""ขอบคุณ พระเจ้า กล่าวว่า แจ็ค"มันเป็นไปได้ค่าเพียงอย่างเดียว"เขารับจองมูนมันถูกปกคลุม ด้วยฝุ่นเขาทาสีมันปิด"โอ้ ว้าว ดู "แอนนี่กล่าวเธอยืนอยู่ที่ขอบของปล่อง"มันคืออะไร" ว่า แจ็ค "การแฟลช" แอนนี่กล่าวรถถูกจอดในปล่อง มันมีสี่ล้อขนาดใหญ่"ลองไปสำหรับนั่ง แอนนี่กล่าวว่า"เราไม่สามารถ กล่าวว่า แจ็ค"เราเพิ่งได้สองชั่วโมงของอากาศในถัง จำได้ไหม""ฉันเดิมพันเราจะค้นหาสิ่ง M เร็วถ้าเราใช้รถจันทร์"แอนนี่ล้อมรอบเป็นปล่อง"แต่เราไม่ขับ" แจ็คกล่าวว่า"ฉันเดิมพันสามารถขับนี้ กล่าวว่า แอนนี่"มันดูง่าย โธ่"เธอไปเป็นนั่งของคนขับ"แต่คุณไม่มีสิทธิ์" แจ็คกล่าวว่า"ที่ใส่ใจ" แอนนี่กล่าวว่า"ไม่มีถนนใด ๆ บนดวงจันทร์หรือ stoplights หรือตำรวจในพื้นที่ใด "แจ็คคิดว่า เธอเหมาะสม"ดี ไปช้า เขากล่าวว่าและเขาปีนในข้างเธอแอนนี่ผลักปุ่มป้าย ONการแฟลช lurched ย้อนหลัง"yikes " กล่าวแอนนี่"เหยียบเบรก" แจ็คกล่าวว่าแอนนี่กดเหยียบบนพื้นรถจะหยุดกับ jerk"Whew เธอกล่าว"มันต้องย้อนกลับ กล่าวว่า แจ็ค"ผมเรียนนี้---"แต่ ก่อนที่เขาจะเรียนอะไร แอนนี่ดันปุ่มอื่น หลังรับน้ำหนักบรรทุกล้อหน้ามันเริ่มสูงขึ้นไปในอากาศ"ผมออกจากที่นี่" แจ็คกล่าวว่าแอนนี่ผลักปุ่มมากขึ้นล้อหน้าของรถที่ดินกลับมาบนพื้นดินและ thebuggy leaped ไปข้างหน้า "ช้า" กล่าวว่าแจ็ค"ฉันไม่สามารถ กล่าวว่า แอนนี่ "อย่าว่า! "แอนนี่ steered รถผ่านเพลงบนพื้นดินล้อกว้างเก็บจากจมเป็นฝุ่นลึกแจ็คว่า "ระวัง"รถที่ขยายออกมาจากปล่องเมฆสีเทาฝุ่นกุหลาบนั้นเป็นพวกเขาเอาออกผ่านดวงจันทร์
การแปล กรุณารอสักครู่..
“Oh, wow!” said Annie.
She took a step forward.
But Jack stood frozen. He wanted to get a
good look at everything first.
He stared at the ground. He was standing
in a layer of gray dust as fine at powder.
Footprints were everywhere.
Jack wondered who had made them.
He reached into his pack for the moon book.
To his surprise, it was as light as feather!
He found a picture of footprints on the moon.
He read:
The moon has no rain or wind to
blow the dust around. So footprints
will never wear away naturally,
not event in a billion years.
“Oh, man,” Jack said.
The moon was the stillest place
he had ever, ever been.
It was as still as a picture.
And its stillness would never, ever end.
Jack stared at the ink-black sky.
A lovely blue-and-white ball glowed far away.
Earth.
For the first time, it really hit Jack.
They were in outer space. “Look!” Annie cried, laughing.
She bounded past Jack-almost flying through the air.
She landed on her feet. Then she jumped again.
“I’m a moon rabbit,” she called. Jack laughed.
How dose she do that? he wondered.
He turned a page and read:
A person weighs less on the moon
because of the moon’s low gravity and
lack of air. If you weighs 60 pounds on
Earth, you would only weigh 10
pounds on the moon.
“Don’t just stand there reading!” said Annie,
grabbing the book from Jack’s gloved hand.
She tossed it into space. It flew far away.
Jack started after it.
He bounded up and down. Boing! Boing!
Boing! Now he felt as light as a feather.
“Look!” he called to Annie.
“I’m a moon rabbit, too.”
Where Jack’s boots hit the ground,
moondust gracefully sprayed into space.
The book had landed at the edge
of a shallow crater.
When Jack reached it, he tired to shop.
But his feet slipped.
He fell right over and lay on his side.
He tried to stand. But he was off-balance.
He tried again.
But the dust was just too deep.
And his spacesuit was too clumsy.
“You okay?” asked Annie.
“I can’t get up,” said Jack.
“You shouldn’t have been goofing off,” said Annie wisely.
“You goofed off first,” said Jack. “Now, help me up, please.”
Annie started toward him.
“Don’t fall, too,” warned Jack.
“I won’t.” Annie moved very slowly. She half floated, half walked.
“Give me your hand,” she said. Annie grabbed Jack’s hand.
She pressed her boot against his and pulled him up.
“Thanks,” he said.
“No problem,” she said. “It was easy.
You were really light.”
“Thank goodness,” said Jack.
“It’s impossible to get up alone.”
He picked up the moon book.
It was covered with dust.
He brushed it off.
“Oh, wow! Look!” said Annie.
She stood at the edge of the crater.
“What is it?” said jack. “ A moon buggy!” said Annie.
The buggy was parked in the crater. It had four huge wheels.
“Let’s go for a ride,”said Annie.
“We can’t,”said Jack.
“We just have two hours of air in our tanks. Remember?”
“I bet we’ll find the M thing faster if we take the moon buggy!”
Annie bounded into the crater.
“But we can’t drive!” said Jack.
“I bet I can drive this,” said Annie.
“It looks easy. Come on!”
She jumped into the driver’s seat.
“But you don’t have a license!” said Jack.
“who cares?” said Annie.
“There aren’t any roads on the moon.
or stoplights, or policemen either.”
She was right,Jack thought.
“Well, go slow,” he said.
And he climbed in beside her.
Annie pushed a button labeled ON.
the moon buggy lurched backward.
“yikes!” said Annie.
“Step on the brake!” said Jack.
Annie pressed a pedal on the floor.
The buggy stopped with a jerk.
“Whew,” she said.
“It must be in reverse,” said Jack.
“Let me study this---”
But before he could study anything, Annie
pushed another button. The buggy tilted back.
Its front wheels started to rise into the air.
“Let me out of here!” said Jack.
Annie pushed more buttons.
The buggy’s front wheels
landed back on the ground.
And thebuggy leaped forward. “Slower!” said Jack.
“I can’t,” said Annie. “I don’t Know how!”
Annie steered the buggy over the tracks on the ground.
The wide wheels kept it from
sinking into the deep dust.
“Careful!” said Jack.
The buggy zoomed out of the crater.
Gray clouds of dust rose behind them as
they took off across the moon.
She took a step forward.
But Jack stood frozen. He wanted to get a
good look at everything first.
He stared at the ground. He was standing
in a layer of gray dust as fine at powder.
Footprints were everywhere.
Jack wondered who had made them.
He reached into his pack for the moon book.
To his surprise, it was as light as feather!
He found a picture of footprints on the moon.
He read:
The moon has no rain or wind to
blow the dust around. So footprints
will never wear away naturally,
not event in a billion years.
“Oh, man,” Jack said.
The moon was the stillest place
he had ever, ever been.
It was as still as a picture.
And its stillness would never, ever end.
Jack stared at the ink-black sky.
A lovely blue-and-white ball glowed far away.
Earth.
For the first time, it really hit Jack.
They were in outer space. “Look!” Annie cried, laughing.
She bounded past Jack-almost flying through the air.
She landed on her feet. Then she jumped again.
“I’m a moon rabbit,” she called. Jack laughed.
How dose she do that? he wondered.
He turned a page and read:
A person weighs less on the moon
because of the moon’s low gravity and
lack of air. If you weighs 60 pounds on
Earth, you would only weigh 10
pounds on the moon.
“Don’t just stand there reading!” said Annie,
grabbing the book from Jack’s gloved hand.
She tossed it into space. It flew far away.
Jack started after it.
He bounded up and down. Boing! Boing!
Boing! Now he felt as light as a feather.
“Look!” he called to Annie.
“I’m a moon rabbit, too.”
Where Jack’s boots hit the ground,
moondust gracefully sprayed into space.
The book had landed at the edge
of a shallow crater.
When Jack reached it, he tired to shop.
But his feet slipped.
He fell right over and lay on his side.
He tried to stand. But he was off-balance.
He tried again.
But the dust was just too deep.
And his spacesuit was too clumsy.
“You okay?” asked Annie.
“I can’t get up,” said Jack.
“You shouldn’t have been goofing off,” said Annie wisely.
“You goofed off first,” said Jack. “Now, help me up, please.”
Annie started toward him.
“Don’t fall, too,” warned Jack.
“I won’t.” Annie moved very slowly. She half floated, half walked.
“Give me your hand,” she said. Annie grabbed Jack’s hand.
She pressed her boot against his and pulled him up.
“Thanks,” he said.
“No problem,” she said. “It was easy.
You were really light.”
“Thank goodness,” said Jack.
“It’s impossible to get up alone.”
He picked up the moon book.
It was covered with dust.
He brushed it off.
“Oh, wow! Look!” said Annie.
She stood at the edge of the crater.
“What is it?” said jack. “ A moon buggy!” said Annie.
The buggy was parked in the crater. It had four huge wheels.
“Let’s go for a ride,”said Annie.
“We can’t,”said Jack.
“We just have two hours of air in our tanks. Remember?”
“I bet we’ll find the M thing faster if we take the moon buggy!”
Annie bounded into the crater.
“But we can’t drive!” said Jack.
“I bet I can drive this,” said Annie.
“It looks easy. Come on!”
She jumped into the driver’s seat.
“But you don’t have a license!” said Jack.
“who cares?” said Annie.
“There aren’t any roads on the moon.
or stoplights, or policemen either.”
She was right,Jack thought.
“Well, go slow,” he said.
And he climbed in beside her.
Annie pushed a button labeled ON.
the moon buggy lurched backward.
“yikes!” said Annie.
“Step on the brake!” said Jack.
Annie pressed a pedal on the floor.
The buggy stopped with a jerk.
“Whew,” she said.
“It must be in reverse,” said Jack.
“Let me study this---”
But before he could study anything, Annie
pushed another button. The buggy tilted back.
Its front wheels started to rise into the air.
“Let me out of here!” said Jack.
Annie pushed more buttons.
The buggy’s front wheels
landed back on the ground.
And thebuggy leaped forward. “Slower!” said Jack.
“I can’t,” said Annie. “I don’t Know how!”
Annie steered the buggy over the tracks on the ground.
The wide wheels kept it from
sinking into the deep dust.
“Careful!” said Jack.
The buggy zoomed out of the crater.
Gray clouds of dust rose behind them as
they took off across the moon.
การแปล กรุณารอสักครู่..
" โอ้ ว้าว ! " บอกว่า แอนนี่ เธอก้าวต่อไปข้างหน้า
.
แต่แจ็คยืนแข็ง เขาต้องการที่จะได้รับดูดีที่ทุกอย่างก่อน
.
เขาจ้องมองไปที่พื้นดิน เขายืนอยู่
ในชั้นของฝุ่นสีเทาสวยที่ผง
รอยเท้าอยู่ทุกที่ แจ๊ค สงสัยที่ทำให้พวกเขา .
เขาถึงในฝูงของเขาสำหรับดวงจันทร์หนังสือ .
แปลกใจของเขา มันเบาเหมือนขนนก !
เขาเจอรูปรอยเท้าบนดวงจันทร์ เขาอ่าน
พระจันทร์ไม่มีฝน หรือลม
พัดฝุ่นรอบ ๆ ดังนั้นรอยเท้า
จะไม่เคยใส่ออกไปตามธรรมชาติ
ไม่ใช่เหตุการณ์ในพันล้านปี . .
" โอ้ " แจ็คกล่าวว่า ดวงจันทร์เป็น stillest สถานที่
เค้าเคยถูก .
มันก็ยังคงเป็นภาพ
และนิ่งไม่เคยจบเคย .
แจ็ค จ้องหมึกดำฟ้า .
น่ารักสีฟ้าและสีขาวลูกบอลเรืองแสงไกล
.
โลก ครั้งแรก ก็โดนจริงๆ แจ็ค
พวกเขาอยู่ในพื้นที่รอบนอก " นี่ ! ! ! " แอนนี่ ร้องไห้ หัวเราะ
เธอล้อมรอบอดีตแจ็คเกือบบินผ่านอากาศ
เธอกระแทกลงบนเท้าของเธอ . เธอก็กระโดดอีกครั้ง .
" ฉันเป็นกระต่ายบนดวงจันทร์ " เธอโทรมา แจ็คหัวเราะ
จำนวนเท่าไร เธอต้องทำแบบนั้น ? เขาประหลาดใจ เขาหันหน้าและอ่าน
:คนมี่น้อยบนดวงจันทร์ เพราะดวงจันทร์
แรงโน้มถ่วงต่ำและขาดอากาศ ถ้าคุณหนัก 60 ปอนด์
โลกคุณจะหนัก 10
ปอนด์บนดวงจันทร์
" อย่ามายืนอ่าน " บอกว่า แอนนี่
คว้าหนังสือจากมือ gloved ของแจ็ค
เธอโยนมันลงในช่องว่าง มันบินไกลออกไป แจ็คเริ่ม
เขากระโจนตามมัน ขึ้นและลง เงี๊ยว ! เงี๊ยว !
Boing !ตอนนี้เขารู้สึกเบาเหมือนขนนก
" ดู " เขาเรียกแอนนี่ .
" ฉันเป็นกระต่ายบนดวงจันทร์เหมือนกัน "
ที่รองเท้าแจ๊คตีพื้น
มูนดัสอย่างสวยงาม ฉีดเข้าไปในพื้นที่
หนังสือมีที่ดินที่ขอบของแอ่งตื้น
.
เมื่อแจ็คถึงมัน เขาเหนื่อยกับร้าน .
แต่เท้าของเขาก็ลื่น
เขาล้มแล้วนอนบนด้านข้างของเขา
เขาพยายามที่จะยืน แต่เขาก็เสียสมดุล
เขาพยายามอีกครั้ง .
แต่ฝุ่นก็ลึกเกินไป และเขาก็ซุ่มซ่ามอวกาศ
.
" คุณโอเคมั้ย ? " ถามแอนนี่ .
" ฉันไม่สามารถลุกขึ้นกล่าวว่า " แจ็ค
" คุณไม่ควร goofing ปิด " แอนนี่อย่างชาญฉลาด .
" คุณเฟอะฟะก่อนกล่าวว่า " แจ็ค " นี่ ช่วยฉันหน่อย "
" แอนนี่เริ่มต่อเขา ไม่ตกเหมือนกัน " เตือนแจ็ค .
" ฉันจะไม่ " แอนนี่ย้ายช้ามาก เธอครึ่งลอยครึ่งเดิน
" ให้มือของคุณ " เธอกล่าว แอนนี่ คว้ามือของแจ๊ค
เธอกดบูตของเธอกับเขาและดึงเขาขึ้น .
" ขอบคุณ " เขากล่าว
" ไม่มีปัญหา " เธอกล่าว " มันเป็นเรื่องง่าย .
คุณแสงจริงๆ "
" ขอบคุณพระเจ้า " กล่าวว่าแจ็ค .
" มันเป็นไปไม่ได้หรอกที่จะไปคนเดียว "
เขารับมุนจอง .
มันถูกปกคลุมด้วยฝุ่น เขาปัดมันออก
.
" โอ้ ว้าว ! ดูสิ !
" บอกว่า แอนนี่เธอยืนอยู่ที่ขอบของปากปล่องภูเขาไฟ .
" มันคืออะไร ? " บอกว่า แจ็ค " พระจันทร์จากตรงนี้ " บอกว่า แอนนี่
รถจอดในหลุมอุกกาบาต มันมี สี่ล้อใหญ่ .
" ไปขี่กันเถอะ " ว่า แอนนี่
" เราไม่สามารถ " กล่าวว่า " เราก็มีแจ็ค .
2 ชั่วโมง อากาศในถัง จำได้มั้ย ? "
" ฉันพนันได้เลยว่า พวกเราจะหา M สิ่งที่เร็วขึ้น ถ้าเราเอาดวงจันทร์ Buggy ! "
แอนนี่จำกัดใน
ปล่องภูเขาไฟ" แต่เราไม่สามารถขับรถ " บอกว่าแจ็ค .
" ฉันพนันได้เลยว่าฉันสามารถขับรถนี้ " แอนนี่ .
" มันดูง่าย เร็วเข้า ! "
เธอกระโดดเข้าไปในที่นั่งคนขับ .
" แต่คุณไม่มีใบอนุญาต ! " บอกว่าแจ็ค .
" ใครสนล่ะ " บอกว่า แอนนี่
" ไม่มีถนนบนดวงจันทร์
หรือ stoplights หรือตำรวจเหมือนกัน "
เธอพูดถูก แจ๊คคิดว่า .
" เอ่อ ช้าไป " เขาพูด และเขาก็อยู่ข้างๆเธอ
.แอนนี่ผลักปุ่มป้าย บน ดวงจันทร์ Buggy ร้อง
" ข้างหลัง จ๊าก ! " บอกว่า แอนนี่
" เหยียบเบรก ! " บอกว่า แจ็ค
Annie กดเหยียบบนพื้น
รถหยุดกับไอ้บ้า .
" เฮ้อ " เธอกล่าว .
" มันต้องกลับกล่าวว่า " แจ็ค
" ให้ผมได้เรียนรู้นี้ --- "
แต่ก่อนที่เขาจะเรียนอะไร แอนนี่
ผลักปุ่ม อีก ค่ารถกอล์ฟ
เอียงกลับล้อ หน้าของมันเริ่มขึ้นในอากาศ .
" ปล่อยฉันออกไปจากที่นี่ ! " บอกว่า แจ็ค
แอนนี่ดันปุ่มเพิ่มเติมของรถด้านหน้าล้อ
กลับไปจอดอยู่บนพื้น และ thebuggy
กระโดดไปข้างหน้า " ช้า ! " บอกว่าแจ็ค .
" ฉันไม่สามารถกล่าวว่า " แอนนี่ " ฉันไม่รู้ว่า ! "
แอนนี่ขับรถผ่านแทร็คบนพื้นดิน
ล้อกว้างปิดบัง
จมลงในดินลึก .
" ระวัง !
" กล่าวว่า แจ็ครถซูมออกมาจากปล่องภูเขาไฟ เมฆของฝุ่นกุหลาบ
สีเทาด้านหลังเป็น
ออกเดินทางข้ามดวงจันทร์
.
แต่แจ็คยืนแข็ง เขาต้องการที่จะได้รับดูดีที่ทุกอย่างก่อน
.
เขาจ้องมองไปที่พื้นดิน เขายืนอยู่
ในชั้นของฝุ่นสีเทาสวยที่ผง
รอยเท้าอยู่ทุกที่ แจ๊ค สงสัยที่ทำให้พวกเขา .
เขาถึงในฝูงของเขาสำหรับดวงจันทร์หนังสือ .
แปลกใจของเขา มันเบาเหมือนขนนก !
เขาเจอรูปรอยเท้าบนดวงจันทร์ เขาอ่าน
พระจันทร์ไม่มีฝน หรือลม
พัดฝุ่นรอบ ๆ ดังนั้นรอยเท้า
จะไม่เคยใส่ออกไปตามธรรมชาติ
ไม่ใช่เหตุการณ์ในพันล้านปี . .
" โอ้ " แจ็คกล่าวว่า ดวงจันทร์เป็น stillest สถานที่
เค้าเคยถูก .
มันก็ยังคงเป็นภาพ
และนิ่งไม่เคยจบเคย .
แจ็ค จ้องหมึกดำฟ้า .
น่ารักสีฟ้าและสีขาวลูกบอลเรืองแสงไกล
.
โลก ครั้งแรก ก็โดนจริงๆ แจ็ค
พวกเขาอยู่ในพื้นที่รอบนอก " นี่ ! ! ! " แอนนี่ ร้องไห้ หัวเราะ
เธอล้อมรอบอดีตแจ็คเกือบบินผ่านอากาศ
เธอกระแทกลงบนเท้าของเธอ . เธอก็กระโดดอีกครั้ง .
" ฉันเป็นกระต่ายบนดวงจันทร์ " เธอโทรมา แจ็คหัวเราะ
จำนวนเท่าไร เธอต้องทำแบบนั้น ? เขาประหลาดใจ เขาหันหน้าและอ่าน
:คนมี่น้อยบนดวงจันทร์ เพราะดวงจันทร์
แรงโน้มถ่วงต่ำและขาดอากาศ ถ้าคุณหนัก 60 ปอนด์
โลกคุณจะหนัก 10
ปอนด์บนดวงจันทร์
" อย่ามายืนอ่าน " บอกว่า แอนนี่
คว้าหนังสือจากมือ gloved ของแจ็ค
เธอโยนมันลงในช่องว่าง มันบินไกลออกไป แจ็คเริ่ม
เขากระโจนตามมัน ขึ้นและลง เงี๊ยว ! เงี๊ยว !
Boing !ตอนนี้เขารู้สึกเบาเหมือนขนนก
" ดู " เขาเรียกแอนนี่ .
" ฉันเป็นกระต่ายบนดวงจันทร์เหมือนกัน "
ที่รองเท้าแจ๊คตีพื้น
มูนดัสอย่างสวยงาม ฉีดเข้าไปในพื้นที่
หนังสือมีที่ดินที่ขอบของแอ่งตื้น
.
เมื่อแจ็คถึงมัน เขาเหนื่อยกับร้าน .
แต่เท้าของเขาก็ลื่น
เขาล้มแล้วนอนบนด้านข้างของเขา
เขาพยายามที่จะยืน แต่เขาก็เสียสมดุล
เขาพยายามอีกครั้ง .
แต่ฝุ่นก็ลึกเกินไป และเขาก็ซุ่มซ่ามอวกาศ
.
" คุณโอเคมั้ย ? " ถามแอนนี่ .
" ฉันไม่สามารถลุกขึ้นกล่าวว่า " แจ็ค
" คุณไม่ควร goofing ปิด " แอนนี่อย่างชาญฉลาด .
" คุณเฟอะฟะก่อนกล่าวว่า " แจ็ค " นี่ ช่วยฉันหน่อย "
" แอนนี่เริ่มต่อเขา ไม่ตกเหมือนกัน " เตือนแจ็ค .
" ฉันจะไม่ " แอนนี่ย้ายช้ามาก เธอครึ่งลอยครึ่งเดิน
" ให้มือของคุณ " เธอกล่าว แอนนี่ คว้ามือของแจ๊ค
เธอกดบูตของเธอกับเขาและดึงเขาขึ้น .
" ขอบคุณ " เขากล่าว
" ไม่มีปัญหา " เธอกล่าว " มันเป็นเรื่องง่าย .
คุณแสงจริงๆ "
" ขอบคุณพระเจ้า " กล่าวว่าแจ็ค .
" มันเป็นไปไม่ได้หรอกที่จะไปคนเดียว "
เขารับมุนจอง .
มันถูกปกคลุมด้วยฝุ่น เขาปัดมันออก
.
" โอ้ ว้าว ! ดูสิ !
" บอกว่า แอนนี่เธอยืนอยู่ที่ขอบของปากปล่องภูเขาไฟ .
" มันคืออะไร ? " บอกว่า แจ็ค " พระจันทร์จากตรงนี้ " บอกว่า แอนนี่
รถจอดในหลุมอุกกาบาต มันมี สี่ล้อใหญ่ .
" ไปขี่กันเถอะ " ว่า แอนนี่
" เราไม่สามารถ " กล่าวว่า " เราก็มีแจ็ค .
2 ชั่วโมง อากาศในถัง จำได้มั้ย ? "
" ฉันพนันได้เลยว่า พวกเราจะหา M สิ่งที่เร็วขึ้น ถ้าเราเอาดวงจันทร์ Buggy ! "
แอนนี่จำกัดใน
ปล่องภูเขาไฟ" แต่เราไม่สามารถขับรถ " บอกว่าแจ็ค .
" ฉันพนันได้เลยว่าฉันสามารถขับรถนี้ " แอนนี่ .
" มันดูง่าย เร็วเข้า ! "
เธอกระโดดเข้าไปในที่นั่งคนขับ .
" แต่คุณไม่มีใบอนุญาต ! " บอกว่าแจ็ค .
" ใครสนล่ะ " บอกว่า แอนนี่
" ไม่มีถนนบนดวงจันทร์
หรือ stoplights หรือตำรวจเหมือนกัน "
เธอพูดถูก แจ๊คคิดว่า .
" เอ่อ ช้าไป " เขาพูด และเขาก็อยู่ข้างๆเธอ
.แอนนี่ผลักปุ่มป้าย บน ดวงจันทร์ Buggy ร้อง
" ข้างหลัง จ๊าก ! " บอกว่า แอนนี่
" เหยียบเบรก ! " บอกว่า แจ็ค
Annie กดเหยียบบนพื้น
รถหยุดกับไอ้บ้า .
" เฮ้อ " เธอกล่าว .
" มันต้องกลับกล่าวว่า " แจ็ค
" ให้ผมได้เรียนรู้นี้ --- "
แต่ก่อนที่เขาจะเรียนอะไร แอนนี่
ผลักปุ่ม อีก ค่ารถกอล์ฟ
เอียงกลับล้อ หน้าของมันเริ่มขึ้นในอากาศ .
" ปล่อยฉันออกไปจากที่นี่ ! " บอกว่า แจ็ค
แอนนี่ดันปุ่มเพิ่มเติมของรถด้านหน้าล้อ
กลับไปจอดอยู่บนพื้น และ thebuggy
กระโดดไปข้างหน้า " ช้า ! " บอกว่าแจ็ค .
" ฉันไม่สามารถกล่าวว่า " แอนนี่ " ฉันไม่รู้ว่า ! "
แอนนี่ขับรถผ่านแทร็คบนพื้นดิน
ล้อกว้างปิดบัง
จมลงในดินลึก .
" ระวัง !
" กล่าวว่า แจ็ครถซูมออกมาจากปล่องภูเขาไฟ เมฆของฝุ่นกุหลาบ
สีเทาด้านหลังเป็น
ออกเดินทางข้ามดวงจันทร์
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- OTHER STEEL AREA
- invite invite tayo guyz
- คุยผ่านทางโทรศัพท์
- ในช่วงเวลาตอนปิดเทอมเดือนตุลาคมที่ผ่านมา
- สหวิทยาการ
- ถ้าคุณคิดว่าฉันมีผู้ชาย...แล้วมันทำให้คุ
- I m worry that one day u have man then m
- ในช่วงเวลาตอนปิดเทอมเดือนตุลาคมที่ผ่านมา
- 可是我們不同國家怎再一起
- Have you been with a lot of boyfriends b
- People give food to the monks. here.
- แกงเขียวหวานไก่ เป็นอาหารที่เป็นที่นิยมม
- ทิวลี่
- Among black women
- Iridology was first practiced in the 19t
- เขาตัดสินใจแต่งงานกันและจะย้ายไปอยู่ด้วย
- Height Gage Layout by Coordinate
- ฉันไปทะเล
- ขอบคุณที่คุยกับฉัน
- computer usage.Some websites promote the
- It was great.i love it and plan to go ba
- The end of lifeบั้นปลายชีวิตฉันขออยู่กับ
- swans
- boasting
