The Vendettaby Guy de Maupassant Th

The Vendetta
by Guy de Maupassant

The widow of Paolo Saverini lived alone with her son in a poor little house on the outskirts of Bonifacio. The town, built on an outjutting part of the mountain, in places even overhanging the sea, looks across the straits, full of sandbanks, towards the southernmost coast of Sardinia. Beneath it, on the other side and almost surrounding it, is a cleft in the cliff like an immense corridor which serves as a harbor, and along it the little Italian and Sardinian fishing boats come by a circuitous route between precipitous cliffs as far as the first houses, and every two weeks the old, wheezy steamer which makes the trip to Ajaccio.
On the white mountain the houses, massed together, makes an even whiter spot. They look like the nests of wild birds, clinging to this peak, overlooking this terrible passage, where vessels rarely venture. The wind, which blows uninterruptedly, has swept bare the forbidding coast; it drives through the narrow straits and lays waste both sides. The pale streaks of foam, clinging to the black rocks, whose countless peaks rise up out of the water, look like bits of rag floating and drifting on the surface of the sea.
The house of widow Saverini, clinging to the very edge of the precipice, looks out, through its three windows, over this wild and desolate picture.
She lived there alone, with her son Antonia and their dog "Semillante," a big, thin beast, with a long rough coat, of the sheep-dog breed. The young man took her with him when out hunting.
One night, after some kind of a quarrel, Antoine Saverini was treacherously stabbed by Nicolas Ravolati, who escaped the same evening to Sardinia.
When the old mother received the body of her child, which the neighbors had brought back to her, she did not cry, but she stayed there for a long time motionless, watching him. Then, stretching her wrinkled hand over the body, she promised him a vendetta. She did not wish anybody near her, and she shut herself up beside the body with the dog, which howled continuously, standing at the foot of the bed, her head stretched towards her master and her tail between her legs. She did not move any more than did the mother, who, now leaning over the body with a blank stare, was weeping silently and watching it.
The young man, lying on his back, dressed in his jacket of coarse cloth, torn at the chest, seemed to be asleep. But he had blood all over him; on his shirt, which had been torn off in order to administer the first aid; on his vest, on his trousers, on his face, on his hands. Clots of blood had hardened in his beard and in his hair.
His old mother began to talk to him. At the sound of this voice the dog quieted down.
"Never fear, my boy, my little baby, you shall be avenged. Sleep, sleep; you shall be avenged. Do you hear? It's your mother's promise! And she always keeps her word, your mother does, you know she does."
Slowly she leaned over him, pressing her cold lips to his dead ones.
Then Semillante began to howl again with a long, monotonous, penetrating, horrible howl.
The two of them, the woman and the dog, remained there until morning.
Antoine Saverini was buried the next day and soon his name ceased to be mentioned in Bonifacio.
He had neither brothers nor cousins. No man was there to carry on the vendetta. His mother, the old woman, alone pondered over it.
On the other side of the straits she saw, from morning until night, a little white speck on the coast. It was the little Sardinian village Longosardo, where Corsican criminals take refuge when they are too closely pursued. They compose almost the entire population of this hamlet, opposite their native island, awaiting the time to return, to go back to the "maquis." She knew that Nicolas Ravolati had sought refuge in this village.
All alone, all day long, seated at her window, she was looking over there and thinking of revenge. How could she do anything without help--she, an invalid and so near death? But she had promised, she had sworn on the body. She could not forget, she could not wait. What could she do? She no longer slept at night; she had neither rest nor peace of mind; she thought persistently. The dog, dozing at her feet, would sometimes lift her head and howl. Since her master's death she often howled thus, as though she were calling him, as though her beast's soul, inconsolable too, had also retained a recollection that nothing could wipe out.
One night, as Semillante began to howl, the mother suddenly got hold of an idea, a savage, vindictive, fierce idea. She thought it over until morning. Then, having arisen at daybreak she went to church. She prayed, prostrate on the floor, begging the Lord to help her, to support her, to give to her poor, broken-down body the strength which she needed in order to avenge her son.
She returned home. In her yard she had an old barrel, which acted as a cistern. She turned it over, emptied it, made it fast to the ground with sticks and stones. Then she chained Semillante to this improvised kennel and went into the house.
She walked ceaselessly now, her eyes always fixed on the distant coast of Sardinia. He was over there, the murderer.
All day and all night the dog howled. In the morning the old woman brought her some water in a bowl, but nothing more; no soup, no bread.
Another day went by. Semillante, exhausted, was sleeping. The following day her eyes were shining, her hair on end and she was pulling wildly at her chain.
All this day the old woman gave her nothing to eat. The beast, furious, was barking hoarsely. Another night went by.
Then, at daybreak, Mother Saverini asked a neighbor for some straw. She took the old rags which had formerly been worn by her husband and stuffed them so as to make them look like a human body.
Having planted a stick in the ground, in front of Semillante's kennel, she tied to it this dummy, which seemed to be standing up. Then she made a head out of some old rags.
The dog, surprised, was watching this straw man, and was quiet, although famished. Then the old woman went to the store and bought a piece of black sausage. When she got home she started a fire in the yard, near the kennel, and cooked the sausage. Semillante, frantic, was jumping about, frothing at the mouth, her eyes fixed on the food, the odor of which went right to her stomach.
Then the mother made of the smoking sausage a necktie for the dummy. She tied it very tight around the neck with string, and when she had finished she untied the dog.
With one leap the beast jumped at the dummy's throat, and with her paws on its shoulders she began to tear at it. She would fall back with a piece of food in her mouth, then would jump again, sinking her fangs into the string, and snatching few pieces of meat she would fall back again and once more spring forward. She was tearing up the face with her teeth and the whole neck was in tatters.
The old woman, motionless and silent, was watching eagerly. Then she chained the beast up again, made her fast for two more days and began this strange performance again.
For three months she accustomed her to this battle, to this meal conquered by a fight. She no longer chained her up, but just pointed to the dummy.
She had taught her to tear him up and to devour him without even leaving any traces in her throat.
Then, as a reward, she would give her a piece of sausage.
As soon as she saw the man, Semillante would begin to tremble. Then she would look up to her mistress, who, lifting her finger, would cry, "Go!" in a shrill tone.
When she thought that the proper time had come, the widow went to confession and, one Sunday morning she partook of communion with an ecstatic fervor. Then, putting on men's clothes and looking like an old tramp, she struck a bargain with a Sardinian fisherman who carried her and her dog to the other side of the straits.
In a bag she had a large piece of sausage. Semillante had had nothing to eat for two days. The old woman kept letting her smell the food and whetting her appetite.
They got to Longosardo. The Corsican woman walked with a limp. She went to a baker's shop and asked for Nicolas Ravolati. He had taken up his old trade, that of carpenter. He was working alone at the back of his store.
The old woman opened the door and called:
"Hallo, Nicolas!"
He turned around. Then releasing her dog, she cried:
"Go, go! Eat him up! eat him up!"
The maddened animal sprang for his throat. The man stretched out his arms, clasped the dog and rolled to the ground. For a few seconds he squirmed, beating the ground with his feet. Then he stopped moving, while Semillante dug her fangs into his throat and tore it to ribbons. Two neighbors, seated before their door, remembered perfectly having seen an old beggar come out with a thin, black dog which was eating something that its master was giving him.
At nightfall the old woman was at home again. She slept well that night.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Vendettaโดย Guy de Maupassant แม่ม่ายของเปาโล Saverini อาศัยอยู่ตามลำพังกับลูกชายในบ้านน้อยไม่ดีของใกล้ ดูเมือง สร้างบนส่วน outjutting ของเขา ในสถานที่แม้ overhanging ทะเล ในเทค sandbanks ไปชายแดนภาคใต้ชายฝั่งซาร์ดิเนียเต็ม ข้างใต้ ด้านอื่น ๆ และเกือบล้อมรอบ เป็นเพดานในหน้าผาเช่นทางการอันยิ่งใหญ่ซึ่งเป็นท่า และตามนั้น เรือประมงอิตาลี และ Sardinian น้อยมา โดยเข้าระหว่างหน้าผา precipitous เท่าบ้านหลังแรก ทุกสองสัปดาห์และเก่า wheezy นึ่งซึ่งทำให้การเดินทางสู่ บ้าน พ่วงหน้าพ่วงหลังกัน ทำให้เป็นจุดขึ้นขาวขึ้นแม้แต่บนภูเขาขาว พวกเขาเหมือนรังของนกป่า ช่วงนี้ สามารถมองเห็นพระธรรมตอนนี้น่ากลัว ติดที่หลอดไม่ค่อยดี ลม ซึ่งพัดติด ๆ กัน ได้กวาดเปลือยชายฝั่ง forbidding มันขับผ่านสเตรทแคบและกล่าวเสียทั้งสองด้าน สายโฟม ติดหินดำ ยอดเขานับไม่ถ้วนขึ้นขึ้นจากน้ำ การซีดเหมือนบิตของเศษผ้าลอยตัว และลอยบนพื้นผิวของทะเล บ้านของแม่ม่าย Saverini ติดขอบมากล่อ มองออก ผ่านหน้าต่างของสาม ผ่านป่า และอ้างว้างภาพนี้ เธออาศัยอยู่ที่นั่นคนเดียว กับ Antonia ลูกชายของเธอ และสุนัขของพวกเขา "Semillante บิ๊ก บางสัตว์ กับหยาบยาวเสื้อนอก สายพันธุ์สุนัขแกะ ชายหนุ่มพาเธอกับเขาออกล่าสัตว์ คืนหนึ่ง หลังจากการทะเลาะกันชนิดบาง Saverini อองตวนถูก treacherously แทง โดยนิโค Ravolati ผู้หนีเย็นเดียว Sardinia เมื่อแม่อายุได้รับร่างกายของลูก ที่บ้านที่ได้นำกลับมาให้เธอ เธอไม่ได้ร้องไห้ แต่เธอค่อนนานนิ่ง ชมเขา จากนั้น ยืดมือของเธอรอยย่นบนร่างกาย เธอสัญญาเขา vendetta เป็น เธอไม่ต้องการใครใกล้เธอ และเธอปิดตัวเองอยู่ข้างกายด้วยสุนัข การเห่าหอนอย่างต่อเนื่อง ยืนอยู่ปลายตีนเตียง หัวเธอท้าทายหลักของเธอและเธอหางระหว่างขาของเธอ เธอได้ย้ายใด ๆ มากกว่าแม่ ที่ ตอนนี้ พิงทั่วร่างกายกับจ้องเปล่า ร้องไห้เงียบ ๆ และดู ไม่ การแต่งตัวชายหนุ่ม นอนบนเขา ในแจ็คเก็ตของเขาใช้ผ้าหยาบ ขาดที่หน้าอก ดูเหมือนจะหลับ แต่เขาเลือดทั่วเขา บนเสื้อของเขา ซึ่งได้หลุดออกเพื่อจัดการปฐม บนเขากั๊ก บนกางเกงของเขา ใบหน้า บนมือของเขา Clots เลือดมีการชุบแข็ง ในเคราของเขา และผมของเขา ลูกเก่าเริ่มพูดคุยกับเขา ในเสียงนี้เสียง หมา quieted ลง "ไม่ กลัว ฉันเด็กผู้ชาย เด็กน้อยของฉัน คุณจะ avenged นอนหลับ หลับ จะ avenged คุณ คุณได้ยินหรือไม่ มันเป็นสัญญาของแม่ และเธอมักทำให้เธอคำแม่ไม่ คุณรู้ว่า เธอไม่" ช้า ๆ เธอเองเขา กดริมฝีปากของเธอเย็นกับคนของเขาตาย แล้ว Semillante เริ่มหอนอีกกับ howl ยาว น่าเบื่อ ผิวหนัง น่ากลัวสองของพวกเขา ผู้หญิงและสุนัข ยังคงมีอยู่จนถึงเช้า อองตวน Saverini ถูกฝังในวันถัดไป และเพิ่มเร็ว ๆ นี้ ชื่อของเขาเพื่อจะกล่าวถึงในคอฟฟี่ช็อป เขาไม่มีพี่น้องหรือลูกพี่ลูกน้อง คนไม่มีการ ดำเนินการบน vendetta แม่ หญิงชรา อยู่คนเดียว pondered กว่า ในด้านอื่น ๆ ของเทค เธอเห็น ตั้งแต่เช้าจน speck คืน เล็กน้อยสีขาวบนชายฝั่ง หมู่บ้าน Sardinian น้อย Longosardo ที่อาชญากรพัฒนาการลี้เมื่อพวกเขากำลังติดตามอย่างใกล้ชิดเกินไปได้ พวกเขาเขียนเกือบทั้งหมดประชากรของแฮมเลตนี้ ตรงข้ามกับเกาะแม่ของพวกเขา รอเวลากลับ กลับไป "maquis" เธอรู้ว่า นิโค Ravolati ได้อพยพลี้ภัยในหมู่บ้านนี้ ทั้งหมดคนเดียว ตลอดวัน นั่งที่หน้าต่างของเธอ เธอมองเห็นมี และคิดแก้แค้น สามารถเธออย่างไรอะไรไม่ช่วย - นาง การไม่ถูกต้อง และว่าใกล้ตาย แต่เธอมีสัญญา เธอก็สาบานในร่างกาย เธอไม่อาจลืม เธอไม่อาจรอ เธอสามารถทำอะไรได้บ้าง เธอไม่ไปไหนในเวลากลางคืน เธอก็ไม่เหลือหรือความสงบของจิตใจ เธอคิดว่า สามารถ สุนัข dozing ที่เท้าของเธอ บางครั้งจะยกศีรษะของเธอ และ howl ตั้งแต่ต้นของเธอเสียชีวิต เธอมักจะส่งเสียงโหยหวนดัง ว่าเธอถูกเรียก เขาเหมือนจิตวิญญาณของสัตว์ของเธอ inconsolable เกินไป ก็ยังรักษาเลือนที่ไม่สามารถเช็ดออก คืนที่หนึ่ง เป็น Semillante เริ่มหอน แม่ก็ได้ระงับความคิด ความคิดที่ป่าเถื่อน vindictive รุนแรง เธอคิดว่า มันไปจนถึงเช้า จากนั้น มีเกิดที่เดย์เบรกเธอไปโบสถ์ เธออธิษฐาน prostrate ชั้น ขอทานเจ้าให้ช่วยเธอ เพื่อสนับสนุนเธอ เพื่อให้ร่างกายของเธอยากจน ตใบแรงที่เธอต้องการล้างแค้นลูกชายเธอกลับบ้าน ในบ้านของเธอ เธอมีเป็นกระบอกเก่า ที่เนื่องกับฝน เธอเปิดมากกว่า อบมัน ทำอย่างรวดเร็วไปพื้นดินด้วยไม้และหิน แล้วเธอ chained Semillante kennel นี้ถูกยิง และเดินเข้าไปในบ้าน เธอเดินรอกขณะนี้ ดวงตาของเธอคงจะห่างไกลชายฝั่งซาร์ดิเนียเสมอ เขาเป็นโน่น ฆาตกร ตลอดทั้งวันและทั้งคืนหมาเห่าหอน ใน หญิงที่ทำให้เธอน้ำในชาม แต่ไม่มีอะไรเพิ่มเติม ไม่ต้ม ขนมปังไม่ อีกวันไปด้วย Semillante เหนื่อย ไม่นอนหลับ วันต่อตาของเธอถูก มัน ปลายผมของเธอ และเธอดึงอาละวาดที่โซ่ของเธอ วันนี้หญิงชราให้เธอไม่มีอะไรจะกิน เก้งสัตว์ร้าย รุนแรง hoarsely อีกคืนไปด้วย แล้ว ที่เดย์เบรก แม่ Saverini ขอเพื่อนบ้านฟางบาง เธอเอาผ้าขี้ริ้วเก่าซึ่งเดิมเคยสวมใส่ โดยสามีของเธอ และใส่ไว้เพื่อให้ดูเหมือนร่างกายมนุษย์ มีไม้ปลูกในพื้นดิน หน้าของ Semillante kennel เธอผูกกับหุ่นนี้ ซึ่งดูเหมือนจะยืนขึ้น แล้ว เธอได้เป็นส่วนใหญ่บางผ้าขี้ริ้วเก่า สุนัข ประหลาดใจ มองดูชายคนนี้ฟาง และเงียบ แม้ว่า famished จากนั้นหญิงชราไปร้านค้า และซื้อชิ้นส่วนของไส้กรอกสีดำ เมื่อเธอกลับมาถึงบ้าน เธอเริ่มไฟในบ้าน ใกล้ kennel และต้มไส้กรอก Semillante คลั่ง กระโดดเกี่ยวกับ frothing ที่ตาของเธอคงอาหาร กลิ่นที่ไปขวาท้องของเธอ แล้ว แม่ทำไส้กรอกนี่เนคไทสำหรับตัวหุ่นด้วย เธอมัดมันแน่นมากรอบคอมีสาย และเธอก็เสร็จ เธอ untied สุนัข มีกระโดดหนึ่ง สัตว์เพิ่มขึ้น ที่คอของหุ่น และ paws ของเธอบนไหล่ของเธอเริ่มที่จะฉีกขาดได้ เธอจะตกกลับ มีอาหารในปากของเธอ แล้วจะกระโดดอีก จมเขี้ยวของเธอลงในข้อความ และวิ่งราวทรัพย์ไม่กี่ชิ้นของเนื้อเธอจะถอยกลับอีกครั้ง และอีกครั้งฤดูใบไม้ผลิไปข้างหน้า เธอถูกฉีกขาดขึ้นหน้ากับฟันของเธอ และถูกคอทั้งหมดใน tatters ดูหญิงชรา นิ่ง และ เงียบ กระหาย เธอ chained สัตว์ร้ายขึ้นอีก ทำอย่างรวดเร็วสองวันเพิ่มเติม แล้วเริ่มประสิทธิภาพนี้แปลกอีก สามเดือน เธอคุ้นเคยเธอต่อสู้นี้ ให้อาหาร โดยการต่อสู้การเอาชนะ เธอไม่ chained เธอขึ้น แต่เพียงชี้ไปยังตัวหุ่น เธอได้สอนเธอฉีกเขาขึ้น และกินเขาไม่ได้ทิ้งร่องรอยใด ๆ ในลำคอของเธอ จากนั้น เป็นรางวัล เธอจะให้เธอชิ้นไส้กรอก ทันทีที่เธอเห็นผู้ชาย Semillante จะเริ่มสั่นเครือ แล้ว เธอจะมองค่าของเธอเล็ก ที่ ยกนิ้วมือของเธอ จะร้องไห้ "Go " ในเสียงใด ๆ เมื่อเธอคิดว่า เวลาที่เหมาะสมมา แม่ม่ายไปสารภาพ ก เช้าวันอาทิตย์หนึ่งเธอ partook ของร่วมด้วยความสุขสันต์ แล้ว ใส่เสื้อผ้าของผู้ชายและมองเหมือนคนจรจัดเก่า เธอหลงอัน มีชาวประมง Sardinian ที่ทำเธอและสุนัขของเธอไปด้านอื่น ๆ ของเทค ในกระเป๋า เธอมีไส้กรอกชิ้นใหญ่ Semillante เคยมีอะไรกินสองวัน หญิงชราเก็บไว้ให้เธอกลิ่นอาหาร และ whetting ความอยากอาหารของเธอ พวกเขามีการ Longosardo ผู้หญิงพัฒนาการเดินกับทรเหล เธอไปร้านขายของเบเกอร์ และขอให้นิโค Ravolati เขาได้ใช้ไปค้าของเก่า ของช่างไม้ เขาทำงานคนเดียวทางร้านค้าของเขา หญิงชราเปิดประตู และเรียกว่า: "ฮัลโล นิโค" เขาหันไปรอบ ๆ แล้วปล่อยสุนัขของเธอ เธอร้อง: "ไป ไป กินเขา กินเขา" สัตว์ maddened sprang สำหรับคอของเขา ผู้ชาย เหยียดแขนของเขา clasped สุนัข และย้อนไปพื้นดิน ไม่กี่วินาที เขา squirmed ตีพื้น ด้วยเท้าของเขา แล้ว เขาหยุดย้าย Semillante ขุดเขี้ยวของเธอลงไปในคอของเขา และต่อไปทุกรุ่น สองบ้าน นั่งก่อนประตูของพวกเขา จดจำอย่างมีเห็นขอทานตัวเก่าที่ออกมาพร้อมกับสุนัขสีดำ บางที่ได้รับประทานสิ่งที่เป็นหลักทำให้เขา รัตติกาลที่ หญิงชราขึ้นที่บ้านอีก เธอนอนทั้งคืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาฆาต
โดย Guy de Maupassant ภรรยาม่ายของเปาโล Saverini อาศัยอยู่คนเดียวกับลูกชายของเธอในบ้านเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่น่าสงสารในเขตชานเมืองของไอเรส เมืองที่สร้างขึ้นบนส่วน outjutting ของภูเขาในสถานที่แม้จะยื่นทะเลมีลักษณะข้ามช่องแคบเต็มรูปแบบของสันดอนไปทางชายฝั่งทางใต้สุดของเกาะซาร์ดิเนีย ภายใต้มันในด้านอื่น ๆ และเกือบรอบมันเป็นแหว่งในหน้าผาเช่นทางเดินอันยิ่งใหญ่ซึ่งทำหน้าที่เป็นท่าเรือและตามมันประมงซาร์ดิเนียอิตาลีและเรือเล็ก ๆ น้อย ๆ มาด้วยเส้นทางวกวนระหว่างหน้าผาสูงชันเท่าที่ บ้านหลังแรกและทุกสองสัปดาห์เก่าหวดดังเสียงฮืด ๆ ซึ่งจะทำให้การเดินทางไปยังอายาชช. บนภูเขาสีขาวบ้านมวลชนเข้าด้วยกันทำให้แม้กระทั่งจุดขาว พวกเขามีลักษณะเหมือนรังของนกป่ายึดมั่นกับยอดเขานี้สามารถมองเห็นทางที่น่ากลัวนี้ที่เรือไม่ค่อยกล้า ลมที่พัดอย่างต่อเนื่องได้กวาดเปลือยชายฝั่งห้าม; ไดรฟ์ผ่านช่องแคบแคบและวางเสียทั้งสองฝ่าย ลายเส้นสีซีดของโฟมยึดติดกับก้อนหินสีดำที่มียอดเขาที่นับไม่ถ้วนขึ้นมาจากน้ำที่มีลักษณะเหมือนเศษเศษลอยและลอยอยู่บนพื้นผิวของน้ำทะเล. ที่บ้านของหญิงม่าย Saverini ยึดมั่นกับขอบมาก หน้าผามีลักษณะออกผ่านสามหน้าต่างกว่าภาพป่ารกร้างนี้. เธออาศัยอยู่ที่นั่นคนเดียวกับลูกชายของเธอ Antonia และสุนัขของพวกเขา "Semillante" ใหญ่สัตว์บางมีขนหยาบยาวของแกะสุนัข สายพันธุ์ ชายหนุ่มคนหนึ่งพาเธอกับเขาเมื่อออกล่าสัตว์. คืนหนึ่งหลังจากที่ชนิดของการทะเลาะกันบางแอนทอน Saverini ถูกแทงทรยศโดยนิโคลัส Ravolati ที่หนีเย็นวันเดียวกันไปซาร์ดิเนีย. เมื่อแม่เก่าได้รับร่างกายของลูกของเธอซึ่ง เพื่อนบ้านได้นำกลับไปที่เธอไม่ได้ร้องไห้ แต่เธออยู่ที่นั่นนิ่งเวลานานเฝ้าดูเขา แล้วยืดมือเหี่ยวย่นของเธอทั่วร่างกายของเธอสัญญากับเขาอาฆาต เธอไม่ได้หวังว่าใครที่อยู่ใกล้เธอและเธอก็ปิดตัวเองขึ้นข้างร่างกายกับสุนัขซึ่ง howled อย่างต่อเนื่องยืนอยู่ที่เท้าของเตียงที่หัวของเธอที่มีต่อการยืดโทของเธอและหางของเธอระหว่างขาของเธอ เธอไม่ได้ย้ายใด ๆ มากกว่าไม่ได้แม่ที่ตอนนี้พาดผ่านร่างกายด้วยสายตาว่างเปล่าถูกร้องไห้เงียบ ๆ และดูมัน. ชายหนุ่มคนหนึ่งนอนอยู่บนหลังของเขาในชุดแจ็คเก็ตของเขาผ้าหยาบที่ฉีกขาด หน้าอกดูเหมือนจะหลับ แต่เขาก็มีเลือดทั่วเขา; บนเสื้อของเขาซึ่งได้รับการฉีกออกเพื่อที่จะจัดการกับการปฐมพยาบาล; เสื้อกั๊กของเขาในกางเกงของเขาบนใบหน้าของเขาในมือของเขา การอุดตันในเลือดได้แข็งในเคราของเขาและในผมของเขา. แม่เก่าของเขาเริ่มที่จะพูดคุยกับเขา . ที่เสียงของเสียงสุนัขเงียบลงนี้"ไม่เคยกลัวเด็กของฉัน, เด็กเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉันคุณจะได้รับการแก้แค้นการนอนหลับการนอนหลับ. คุณจะได้รับการแก้แค้นคุณได้ยินมันเป็นสัญญาที่แม่ของคุณและเธอเสมอช่วยให้เธอ.! คำแม่ของคุณไม่คุณรู้ว่าเธอไม่. " ช้าเธอโน้มตัวไปข้างเขากดริมฝีปากเย็นของเธอกับคนที่ตายไปแล้วของเขา. Semillante แล้วเริ่มที่จะเห่าหอนอีกครั้งกับความยาวน่าเบื่อเจาะเห่าหอนที่น่ากลัว. สองของพวกเขา ผู้หญิงและสุนัขยังคงอยู่ที่นั่นจนกระทั่งตอนเช้า. แอนทอน Saverini ถูกฝังในวันถัดไปและเร็ว ๆ นี้ชื่อของเขาหยุดที่จะกล่าวถึงในไอเรส. เขามีทั้งพี่น้องหรือญาติ ไม่มีใครอยู่ที่นั่นเพื่อดำเนินการเกี่ยวกับความอาฆาตแค้น แม่ของเขาหญิงชราคนเดียวครุ่นคิดมากกว่านั้น. ในด้านอื่น ๆ ของช่องแคบเธอเห็นตั้งแต่เช้าจนถึงกลางคืนจุดสีขาวเล็ก ๆ น้อย ๆ บนชายฝั่ง มันเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ น้อย ๆ ซาร์ดิเนีย Longosardo ที่คอร์ซิกาอาชญากรหลบภัยเมื่อมีการติดตามอย่างใกล้ชิดเกินไป พวกเขาเขียนเกือบประชากรทั้งหมดของหมู่บ้านนี้อยู่ตรงข้ามกับเกาะพื้นเมืองของพวกเขารอเวลาที่จะกลับมาที่จะกลับไป "Maquis." เธอรู้ว่านิโคลัส Ravolati ได้หาที่หลบภัยในหมู่บ้านนี้. ทุกคนเดียวตลอดทั้งวันนั่งอยู่ที่หน้าต่างของเธอเธอกำลังมองไปที่นั่นและความคิดของการแก้แค้น วิธีที่เธอจะทำอะไรไม่ช่วย - เธอตายไม่ถูกต้องและใกล้เพื่อ? แต่เธอก็เคยสัญญาว่าเธอได้สาบานในร่างกาย เธอไม่สามารถลืมเธอไม่สามารถรอ สิ่งที่เธอจะทำอย่างไร เธอนอนหลับไม่ได้ในเวลากลางคืน; เธอมีส่วนที่เหลือมิได้สงบของจิตใจ; เธอคิดเสมอ สุนัขหลับที่เท้าของเธอบางครั้งจะยกศีรษะและเห่าหอนของเธอ หลังจากการตายของโทของเธอเธอมักจะ howled จึงราวกับว่าเธอถูกเรียกเขาราวกับว่าจิตวิญญาณของสัตว์ของเธอปลอบเกินไปก็สะสมความทรงจำที่ไม่มีอะไรสามารถเช็ดออก. คืนหนึ่งเป็น Semillante เริ่มที่จะเห่าหอนแม่ก็มีถือ ของความคิดที่ดุร้ายพยาบาทความคิดที่รุนแรง เธอคิดว่ามันไปจนถึงเช้า จากนั้นได้เกิดขึ้นในตอนเช้าเธอไปคริสตจักร เธออธิษฐานกราบบนพื้นขอพระเจ้าที่จะช่วยให้เธอเพื่อสนับสนุนเธอจะมอบให้กับเธอไม่ดีร่างกายหักลงความแข็งแรงซึ่งเธอจำเป็นเพื่อที่จะแก้แค้นให้ลูกชายของเธอ. เธอกลับบ้าน ในบ้านของเธอเธอมีบาร์เรลเก่าซึ่งทำหน้าที่เป็นบ่อ เธอหันไปอบมันทำให้มันเร็วไปที่พื้นด้วยไม้และหิน จากนั้นเธอก็ถูกล่ามโซ่ Semillante เพื่อสุนัขชั่วคราวนี้และเดินเข้าไปในบ้าน. เธอเดินอย่างไม่หยุดยั้งในขณะนี้ดวงตาของเธอคงเสมอบนชายฝั่งที่ห่างไกลของเกาะซาร์ดิเนีย เขาเป็นคนที่นั่นฆาตกร. ทุกวันและทั้งคืนสุนัข howled ในตอนเช้าหญิงชราพาเธอน้ำในชาม แต่ไม่มีอะไรมากขึ้น ซุปไม่มีขนมปัง. อีกวันหนึ่งไปโดย Semillante หมดกำลังนอนหลับ วันรุ่งขึ้นตาของเธอได้รับการส่องแสงผมของเธอที่สิ้นสุดและเธอก็ดึงลำพองในห่วงโซ่ของเธอ. ทั้งหมดในวันนี้หญิงชราให้อะไรเธอจะกิน สัตว์โกรธก็เห่าเสียงแหบ อีกคืนไปโดย. จากนั้นในตอนเช้าแม่ Saverini ถามเพื่อนบ้านฟางบาง เธอเอาผ้าเก่าที่ได้รับก่อนสวมใส่โดยสามีของเธอและยัดพวกเขาเพื่อที่จะทำให้พวกเขามีลักษณะเหมือนร่างกายมนุษย์. มีการปลูกติดในพื้นดินในด้านหน้าของสุนัขของ Semillante เธอผูกติดอยู่กับมันบ้า ๆ บอ ๆ นี้ซึ่งดูเหมือน ที่จะลุกขึ้นยืน จากนั้นเธอก็ทำหัวออกมาจากเศษผ้าเก่า. สุนัขประหลาดใจ, ดูฟางนี้และเป็นที่เงียบสงบแม้จะหิว จากนั้นหญิงชราคนหนึ่งเดินไปที่ร้านและซื้อชิ้นส่วนของไส้กรอกสีดำ เมื่อเธอกลับมาถึงบ้านเธอเริ่มไฟในบ้านใกล้สุนัขและสุกไส้กรอก Semillante คลั่งถูกกระโดดเกี่ยวกับฟองที่ปากดวงตาของเธอจับจ้องอยู่ที่อาหารที่มีกลิ่นของการที่ไปขวาเพื่อท้องของเธอ. จากนั้นแม่ที่ทำจากไส้กรอกสูบบุหรี่เนคไทสำหรับ dummy เธอผูกมันไว้แน่นมากรอบคอด้วยเชือกและเมื่อเธอเสร็จเธอผูกสุนัข. กับหนึ่งก้าวกระโดดสัตว์เพิ่มขึ้นที่ลำคอของหุ่นและมีอุ้งเท้าของเธอบนไหล่ของเธอเริ่มที่จะฉีกมัน เธอจะตกกลับมาพร้อมกับชิ้นส่วนของอาหารในปากของเธอแล้วจะกระโดดอีกครั้งจมเขี้ยวของเธอเป็นสตริงและแย่งไม่กี่ชิ้นของเนื้อสัตว์ที่เธอจะกลับมาอีกครั้งในฤดูใบไม้ร่วงและฤดูใบไม้ผลิไปข้างหน้าอีกครั้ง เธอได้รับการฉีกขาดขึ้นหน้าด้วยฟันของเธอและลำคอทั้งที่อยู่ในผ้าขี้ริ้ว. หญิงชรานิ่งและเงียบดูกระหาย จากนั้นเธอก็ถูกล่ามโซ่สัตว์ขึ้นมาอีกครั้งทำให้เธอได้อย่างรวดเร็วสำหรับอีกสองวันนี้และเริ่มที่ผลการดำเนินงานที่แปลกอีกครั้ง. สำหรับสามเดือนที่เธอคุ้นเคยของเธอในการต่อสู้ครั้งนี้เพื่อให้อาหารนี้เอาชนะการต่อสู้ เธอถูกล่ามโซ่ไม่มีเธอขึ้น แต่เพียงชี้ไปที่หุ่น. เธอได้สอนให้เธอฉีกเขาและเขาจะกินโดยไม่ได้ทิ้งร่องรอยใด ๆ ในลำคอของเธอ. จากนั้นเป็นรางวัลที่เธอจะให้เธอชิ้นส่วนของไส้กรอกทันทีที่เธอเห็นชายคนนั้น Semillante จะเริ่มสั่น จากนั้นเธอก็จะมองขึ้นไปที่รักของเธอที่ยกนิ้วของเธอจะร้องไห้ "Go!" ในโทนโหยหวน. เมื่อเธอคิดว่าเวลาที่เหมาะสมมาม่ายไปสารภาพและหนึ่งในเช้าวันอาทิตย์ที่เธอรับส่วนร่วมกับความร้อนที่มีความสุข แล้ววางบนเสื้อผ้าผู้ชายและมองเช่นจรจัดเก่าเธอหลงต่อรองกับชาวประมงที่ดำเนินการซาร์ดิเนียของเธอและสุนัขของเธอไปด้านอื่น ๆ ของช่องแคบ. ในกระเป๋าเธอมีชิ้นส่วนขนาดใหญ่ของไส้กรอก Semillante ได้มีอะไรที่จะกินเป็นเวลาสองวัน หญิงชราคนเก็บไว้ให้เธอได้กลิ่นอาหารและลับความอยากอาหารของเธอ. พวกเขามีการ Longosardo ผู้หญิงคอร์ซิกาเดินกะเผลก เธอเดินไปที่ร้านขนมปังและขอให้นิโคลัส Ravolati เขาได้รับการค้าเก่าของเขาที่ช่างไม้ เขาเป็นคนที่ทำงานคนเดียวที่ด้านหลังของร้านของเขา. หญิงชราคนหนึ่งเปิดประตูและเรียกว่า: "สวัสดีนิโคลัส" เขาหันไปรอบ ๆ แล้วปล่อยสุนัขของเธอเธอร้องไห้: "ไปกินไปกินเขาขึ้นเขาขึ้น!" สัตว์บ้าคลั่งกระโดดสำหรับลำคอของเขา คนที่ยืดออกอ้อมแขนของเขาประสานสุนัขและกลิ้งลงไปที่พื้น ไม่กี่วินาทีที่เขาดิ้นตีพื้นดินที่มีเท้าของเขา จากนั้นเขาก็หยุดเคลื่อนไหวในขณะที่ Semillante ขุดเขี้ยวของเธอเข้าไปในลำคอของเขาและฉีกมันริบบิ้น สองประเทศเพื่อนบ้านนั่งอยู่หน้าประตูของพวกเขาจำที่ดีที่สุดที่ได้เห็นขอทานเก่าออกมาพร้อมกับบางสุนัขสีดำซึ่งการรับประทานอาหารบางอย่างที่เจ้านายของมันก็ทำให้เขา. ตอนค่ำหญิงชราที่บ้านอีกครั้ง เธอนอนหลับได้ดีในคืนนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การล้างแค้น
โดยกีย์เดอโมปา ซังต์

ม่ายของเปาโล saverini อาศัยอยู่ตามลำพังกับลูกชายของเธอในบ้านหลังเล็ก ๆน้อย ๆที่ยากจนในเขตชานเมืองของ Bonifacio . เมืองที่สร้างขึ้นบน outjutting ส่วนหนึ่งของภูเขา ในสถานที่ที่ได้ยื่นในทะเล ดูข้ามช่องแคบ , เต็มรูปแบบของ Caen ทางชายฝั่งภาคใต้ของซาร์ดิเนีย ใต้มัน ในด้านอื่น ๆและเกือบจะรอบมันเป็นรอยแยกบนหน้าผา เหมือนทางเดินเวิ้งว้างซึ่งทำหน้าที่เป็นท่าเรือและตามมันเล็ก ๆน้อย ๆที่อิตาลีและซาร์ดิเนียเรือประมงมาเส้นทางอ้อมระหว่างหน้าผาสูงชันเท่าที่บ้านหลังแรก และทุกสองสัปดาห์เก่า ซึ่งหายใจลำบากและมีเสียงดัง นึ่งซึ่งทำให้การเดินทางไป Lisbon .
บนภูเขาขาวบ้าน massed กัน , ทำให้เป็นจุดที่จะขาวกว่าพวกเขามีลักษณะเหมือนรังของนกป่า เกาะติดยอดเขานี้สามารถมองเห็นเส้นทางอันโหดร้าย ที่เรือไม่ค่อยมีทุน ลมซึ่งพัดมาไม่ขาดระยะ ห้ามมี swept เปล่าชายฝั่ง มันขับผ่านช่องแคบที่แคบ และ วางเสียทั้งสองข้าง ลายเส้นอ่อนของโฟมยึดติดกับก้อนหินสีดำ ที่นับไม่ถ้วน ยอดขึ้นจากน้ำเหมือนเศษผ้าขี้ริ้วลอยและลอยบนพื้นผิวของทะเล
บ้านแม่ม่าย saverini เกาะติดขอบของหน้าผา มองออกไปผ่านสามหน้าต่างมากกว่าภาพป่าและรกร้างนี้
เธออาศัยอยู่คนเดียว กับลูกชายของเธอ แอน และ semillante สุนัขของพวกเขา " , " ใหญ่บาง สัตว์ กับ ยาว หยาบ ขน ของสุนัขเลี้ยงแกะพันธุ์ชายหนุ่มพาเธอไปกับเขา เมื่อออกล่าสัตว์
คืนหนึ่งหลังจากเป็นทะเลาะ , อองตวน saverini ถูกทรยศแทงโดย Nicolas ravolati ที่หนีเย็นเดียวกันกับซาร์ดิเนีย .
เมื่อแม่แก่ได้รับร่างกายของลูก ที่ประเทศเพื่อนบ้านได้นำกลับมาของเธอ เธอไม่ได้ร้องไห้ แต่เธออยู่ที่นี่มานาน นิ่งมองเขาอยู่ จากนั้นยืดมือเหี่ยวย่นของเธอผ่านร่างกาย เธอสัญญากับเขาความพยาบาท เธอไม่อยากให้ใครใกล้เธอ เธอขังตัวเองอยู่ข้างกายกับหมาที่หอนออกมาอย่างต่อเนื่อง ยืนอยู่ที่ปลายเตียง ศีรษะของเธอยืดต่อเจ้านายเธอ หางระหว่างขาของเธอ เธอไม่ได้ย้ายมากกว่าทำแม่ที่ตอนนี้พาดผ่านร่างด้วยสายตาเปล่าร้องไห้เงียบๆ และเฝ้ามองมัน
ชายหนุ่มที่นอนบนหลังของเขาในชุดเสื้อคลุมผ้าเนื้อหยาบฉีกที่ทรวงอก ที่ดูเหมือนจะหลับไปแล้ว แต่เขามีเลือดทั่วตัว บนเสื้อของเขา ที่ถูกฉีกออกเพื่อทำการปฐมพยาบาล และบนเสื้อของเขาในกางเกงของเขา ใบหน้าของเขาในมือของเขา การอุดตันของเลือดมีแข็งในเคราและผมของเขา .
แม่ของเขาเริ่มที่จะพูดคุยกับเขา ที่เสียงนี้เสียงหมาเงียบลง .
" ไม่เคยกลัว ลูกแม่ ลูกแม่ ลูกจะแก้แค้นให้ นอน นอน คุณจะได้รับการล้างแค้น คุณได้ยินมั้ย ? ก็แม่สัญญา เธอเก็บคำพูดของเธอเสมอ คุณแม่ของคุณไม่ คุณรู้จักเธอ "
เธอค่อยๆโน้มตัวกดริมฝีปากเย็นเธอตายไปแล้วของเขา
แล้ว semillante เริ่มหอนอีกครั้งกับยาว ซ้ำซากทะลุปรุโปร่ง ภีมหอน .
2 คน , ผู้หญิงและสุนัขอยู่ที่นั่นจนถึงเช้า
แอน saverini ถูกฝังไว้ในวันถัดไป และในไม่ช้า เขาชื่อ หยุดที่จะกล่าวถึงใน Bonifacio .
เขาไม่มีพี่น้องหรือญาติ ไม่มีใครมีที่จะแบกในความพยาบาท แม่ของเขา หญิงชรา คนเดียวคิดทบทวน .
ในด้านอื่น ๆของงานที่เธอเห็น ตั้งแต่เช้าจนค่ำ จุดสีขาวเล็ก ๆบนชายฝั่ง มันเป็นเล็ก ๆน้อย ๆ longosardo หมู่บ้านซาร์ดิเนียที่อาชญากรคอร์ซิกาหลบภัยเมื่อพวกเขาอยู่ด้วยอย่างใกล้ชิด ติดตาม พวกเขาแต่งเพลงเกือบทั้งหมดของประชากรของหมู่บ้านนี้ ตรงข้ามกับเกาะพื้นเมืองของพวกเขารอเวลาที่จะกลับ กลับไป " ดงชัฎ ." เธอรู้ว่านิโคลัส ravolati ได้หาที่หลบภัยของหมู่บ้านนี้
อยู่คนเดียวทั้งวัน นั่งที่หน้าต่าง เธอมองตรงนั้นและคิดแก้แค้น แล้วเธอทำอะไรได้โดยไม่ต้องช่วย . . . เธอที่ไม่ถูกต้องและใกล้ความตาย แต่เธอมีสัญญา เธอได้สาบานไว้บนร่างกาย เธอไม่อาจลืม เธอ ไม่ เดี๋ยวก่อน เธอจะทำอะไรได้ เธอไม่นอนกลางคืนเธอไม่มีหยุดพักหรือความสงบของจิตใจ เธอคิดเสมอ หมาหลับที่เท้าของเธอ บางครั้งจะยกศีรษะของเธอ และเสียงหอน เนื่องจากเจ้านายของเธอตาย เธอจึงมักจะหอน ราวกับว่าเธอกำลังโทรหาเขา ราวกับว่าวิญญาณของเธอ สัตว์ก็ปลอบก็ยังสะสมความทรงจำที่ไม่อาจลบล้าง .
1 คืน เป็น semillante เริ่มฮาล์วแม่ก็มีความคิดเจ้าคิดเจ้าแค้น ดุร้าย ป่าเถื่อน ความคิด นางคิดไปจนเช้า เมื่อมาถึงรุ่งเช้าเธอเคยไปที่โบสถ์ เธออธิษฐานกราบบนพื้นอ้อนวอนพระเจ้าให้ช่วยเธอ ช่วยเธอ ให้เธอจนเสียร่างกาย ความแข็งแรง ซึ่งเธอต้องการเพื่อที่จะแก้แค้นให้ลูกชาย
เธอกลับมาบ้าน ในบ้านของเธอเธอมีถังเก่าซึ่งทำหน้าที่เป็นถังน้ำ . เธอหันไป , อบมัน ทำมันได้อย่างรวดเร็วกับพื้นดินด้วยท่อนไม้และก้อนหิน เธอถูกล่ามโซ่ semillante นี้ชั่วคราวสุนัขเข้าไปในบ้าน เธอเดินดุ๊กดิ๊ก
ตอนนี้สายตาของเธอมักจะคงที่บนชายฝั่งที่ห่างไกลของซาร์ดิเนีย เขาอยู่ตรงนั้น ฆาตกร
ตลอดทั้งวันและคืนหมาหอนออกมาในตอนเช้า หญิงชราพาเธอดื่มน้ำในชาม แต่ไม่มีอะไรมากกว่านั้น ไม่มีซุป ขนมปัง .
อีกวันผ่านไป semillante หมดแรง หลับ วันต่อมา ตาของเธอส่องประกายของเธอ ผมจบ เธอก็ดึงอาละวาดที่โซ่ของเธอ
ทั้งหมดนี้วันผู้หญิงแก่ให้เธอ ไม่มีอะไรจะกิน สัตว์โกรธเห่าแคว . อีกคืนไป .
แล้ว รุ่งเช้าแม่ saverini ถามเพื่อนบ้านบาง ฟาง เธอเอาผ้าเก่าซึ่งเดิมถูกสวมใส่โดยสามีของเธอและยัดไว้เพื่อให้ดูเหมือนร่างกายมนุษย์
มีปลูกติดดิน ในด้านหน้าของ semillante คอก เธอผูกมันไม่มีตัวตนนี้ ซึ่งดูเหมือนจะยืน แล้วเธอทำจากหัวของคนแก่ผ้าขี้ริ้ว .
สุนัขตกใจ คือดูฟางเพื่อนและก็เงียบ แต่หิว จากนั้นหญิงชราไปที่ร้านและซื้อชิ้นส่วนของไส้กรอกสีดำ เมื่อเธอกลับมาถึงบ้านเธอก็เริ่มไฟในบ้านใกล้คอกและปรุงไส้กรอก semillante , คลั่ง , กระโดด , frothing ที่ปาก สายตาของเธอจับจ้องอาหาร กลิ่น ซึ่งไปอยู่ในท้องของเธอ
แล้วแม่ของสูบบุหรี่ไส้กรอกเนคไทสำหรับหุ่น เธอผูกมันแน่นมาก รอบคอด้วยเชือก และเมื่อเธอจบเธอแก้สุนัข
กับหนึ่งกระโดดสัตว์กระโดดใส่คอของหุ่น และอุ้งเท้าของเธอบนไหล่เธอเริ่มที่จะฉีกมัน เธอจะกลับไปกับชิ้นส่วนของอาหารในปากเธอ แล้วจะกระโดดอีกครั้ง จมเขี้ยวของเธอลงในสตริงแล้วจะแย่งเศษเนื้อ เธอจะกลับไปอีกครั้งและอีกครั้งในฤดูใบไม้ผลิต่อไป เธอฉีกหน้าด้วยฟันของเธอและคอทั้งในผ้าขี้ริ้ว .
หญิงชรานิ่งและเงียบ ดูอย่างกระตือรือร้น เธอล่ามสัตว์ขึ้นอีกครั้ง ทำให้เธออย่างรวดเร็ว อีกสองวัน และเริ่มการแสดงแปลกอีกแล้ว .
3 เดือนเธอคุ้นเคยของเธอเพื่อการรบครั้งนี้กับอาหารมื้อนี้ได้ โดยการต่อสู้ เธอไม่ล่ามโซ่เธอไว้ แต่เพียงแค่ชี้ไปที่หุ่น
เธอได้สอนเธอจะฉีกร่างเขาขึ้นและจะกินเขา โดยไม่เหลือร่องรอยใด ๆ ในลำคอ
แล้ว เป็นรางวัล เธอจะให้ชิ้นส่วนของไส้กรอก
ทันทีที่เธอเห็นผู้ชาย semillante จะเริ่มต้น สั่นสะท้าน แล้วเธอจะมองนายหญิงของเธอ ที่ ยก นิ้ว เธอจะร้องไห้" ไป ! " ในเสียงโหยหวน .
เมื่อเธอคิดว่าเวลาที่เหมาะสมแล้ว ม่ายไปสารภาพบาปและหนึ่งในเช้าวันอาทิตย์ที่เธอกินร่วมกับเร่าร้อนสุดๆ แล้วใส่เสื้อผ้าผู้ชาย และมองเหมือนคนเก่า เธอหลงการต่อรองกับซาร์ดิเนียชาวประมงที่อุ้มเธอและสุนัขของเธอไปอีกด้านหนึ่งของช่องแคบ .
ในกระเป๋าเธอมีชิ้นส่วนขนาดใหญ่ของไส้กรอกsemillante ไม่มีอะไรตกถึงท้องมา 2 วัน หญิงชราเก็บกลิ่นอาหาร และปล่อยให้เธอลองลับความอยากอาหาร
พวกเขาต้อง longosardo . ผู้หญิงชาวคอร์ซิก้าเดินโขยกเขยก เธอจะไปที่ร้านขนม และ ขอ นิโคลัส ravolati . เขาเอาขึ้นการค้าเก่าของเขา ของช่างไม้ เขาทำงานคนเดียวที่ด้านหลังของร้านเขา
หญิงชราเปิดประตูและเรียก :
" ฮัลโหลนิโคลัส "
เขาหันไปรอบ ๆ แล้วปล่อยสุนัขของเธอ เธอร้องไห้ :
" ไป ไป ไป ! กินมัน ! กินมัน ! "
maddened สัตว์กระโดดสำหรับคอของเขา ชายคนนั้นเหยียดแขนของเขาไว้ หมา และกลิ้งไปที่พื้น ไม่กี่วินาทีเขา squirmed ทุบพื้นด้วยเท้าของเขา แล้วเขาก็หยุดเคลื่อนไหว ในขณะที่ semillante ขุดเขี้ยวของเธอเข้าไปในคอของเขาและดึงมันให้ริบบิ้น สองประเทศเพื่อนบ้านนั่งอยู่ตรงหน้าประตูของพวกเขาจำได้อย่างสมบูรณ์มีเห็นขอทานแก่คนหนึ่ง ออก มา กับบาง หมาดำซึ่งกินสิ่งที่เจ้านายของมันให้ .
ตอนกลางคืนผู้หญิงคนนั้นอยู่บ้านอีกครั้ง เธอหลับสบายในคืนนั้น