Tuna is arguably one of the most we

Tuna is arguably one of the most well-known and abundant of fish, found in large quantities at supermarkets and convenience stores around the world. It is such a popular sight in its canned form that one may have even dissociated it from its origins as a fish, until reminded of the amusing slogan-cum-brand, ‘chicken of the sea’. As such, it is safe to say that tuna enjoys as much popularity among consumers as the humble and ubiquitous chicken.

On the production side, easy accessibility and popularity translates into big business, thriving markets and fierce competition. For producers of canned tuna, the fish is their livelihood, an important source of income and an industry of serious economic significance, contributing as it does to the national balance of payments, the employment rate and, subsequently, a productive and healthy social climate.

This is especially true in the case of Thailand, the world’s third-largest producer of canned tuna and the largest exporter, accounting for 31% of the global volume of exports. As of 2000, the United States has remained Thailand’s biggest export destination, followed by the European Community (EC) and then Canada.(1) Since Thailand’s tuna industry is export-oriented, with almost all its production intended for overseas markets, foreign import restrictions and regulations wield considerable impact on its growth and overall dynamism. This is where Thailand encountered difficulties with one of its major trading partners — the EC.

Despite its impressive world ranking, producers of canned tuna in Thailand were convinced that their industry was capable of considerably better performance given more equitable access to the EC market. This inequity existed primarily in the form of a preferential tariff granted by the EC to canned tuna producers from the African, Caribbean and Pacific states (ACP countries), a status consolidated in the Cotonou Agreement (ACP Agreement) of 3 February 2000 between the EC and the ACP countries. While ACP countries were enjoying zero tariffs on tuna imports, other countries such as Thailand were continuing to face an inhibiting tariff of 24%, which was proving detrimental to the legitimate economic interests of Thailand as a major producer of canned tuna. Furthermore, zero import tariffs for ACP countries encouraged investors increasingly to view the ACP countries as a favourable investment destination, in contrast to Thailand, undermining the cost and other comparative advantages that Thailand has to offer.

This case study illustrates the manner in which Thailand raised the issue and challenged the EC tariff within the framework of the Dispute Settlement Understanding (DSU) provided for in the WTO Agreement. There are three major stages to the DSU: consultation between the concerned parties, adjudication by Panels and, if necessary, the Appellate Body, and implementation of the ruling. However, it is not always necessary for every case to follow this trajectory and to be taken to Panels. In fact, the preferred path is for members to settle the dispute between themselves, through consultations.(2)

To this end, the DSU provides good offices, conciliation and mediation which may be requested by members if consultations fail to produce an acceptable solution. These options serve as an intervening step in which an independent third party is engaged to help members resolve the dispute at hand, thereby avoiding Panel proceedings which can be the most costly and time-consuming stage of the DSU procedures.

The events concerning this case study span approximately three and a half years, dating back to the conclusion of the ACP Agreement in 2000, followed by the WTO consultation and mediation process and concluding with the EC’s new Council Regulation of 5 June 2003. As the first case in WTO history to be settled through mediation, it sets a valuable example for fellow member countries, demonstrating that disputes may be resolved within the WTO without resorting to formal litigation.

Although this is a recent case, it is worth noting that the EC-ACP relationship dates back almost forty years to 1963. During this time a number of agreements were produced through which the EC granted ACP countries trade benefits on a number of products, including canned tuna. Thus, for this particular product, ACP countries had been enjoying free access to the EC market for almost thirty years prior to the ACP Agreement of 2000. By the mid-1990s, Thailand’s tuna industry was increasingly feeling the negative impact of this preferential trading arrangement, as reflected in revenue, investment and opportunity losses.

With the formal establishment of the WTO in 1995 and the entry into force of the GATT 1994 rules came a more favourable climate in which to address such preferential or discriminatory trading relationships in the international arena. One of the basic principles of the WTO legal framework is the MFN (most-favoured nation) principle, which states that ‘all WTO Members are bound to grant to each other treatment as favourable as they give to any other Member in the application and administration of import and export duties and charges. A tariff concession made to one Member must therefore be extended immediately and unconditionally to all other Members.’(3) Thus, with regard to the EC’s preferential tariff rates, the legal impetus and the framework within which Thailand could challenge the discriminatory tariff were in place. It would be up to the concerned parties of Thailand to take up the cause, and to gather the information, personnel and determination necessary to see it through to a satisfactory conclusion.




I. The players back to top

The countries concerned here are Thailand and the Philippines on the one hand and the European Community on the other. The Philippines, as a fellow ASEAN and WTO member facing similar difficulties, joined with Thailand in this landmark attempt to prove that preferential tariffs had long been impairing their economic interests, and to seek appropriate redress or compensation from the EC. For the purposes of this case study, however, the focus will remain on Thailand and its actions, although the term ‘complainants’ will be used to refer collectively to Thailand and the Philippines when necessary.

Throughout this process, close collaboration and co-ordination was a vital element between private-sector players — that is representatives of the complainants’ tuna industries — and their respective governments. In Thailand’s case, it was the Ministry of Commerce specifically that provided a strong link between the tuna industry and the Thai permanent mission to the WTO in Geneva, where the mediation took place. At the WTO proceedings, the role of negotiator was assumed by the Thai ambassador to the WTO, who thereby served as the official voice of Thailand.

The Thai tuna industry was represented by Chanintr Chalisarapong, in his capacity as chairman of the Thai Tuna Packers’ Group/Thai Food Processors’ Association. Chanintr acted as a focal point in consolidating industry data and information, as well co-ordinating efforts and co-operation from the private sector side. Since the matter involved issues of international law and practice, lawyers were also hired. Although this was a WTO case, the complainants were challenging the EC, whose headquarters is located in Brussels. Therefore the Thai side chose to engage a law firm based in Brussels, which is where the first round of consultations was also held. Finally, although this case was treated as strictly confidential, no such dispute can exist entirely in a vacuum; therefore, external forces in the form of political pressures from some EC governments had their impact as well.

From the start, the role of each of the major players was well delineated, with each playing to their natural strengths. The major task for the private sector was to provide industry data, information and support in every form possible to the Ministry of Commerce. The Ministry of Commerce, on the other hand, examined the legal and related aspects associated with the negotiation process, as well as providing an official link to Geneva and the WTO proceedings. The Brussels law firm provided in-depth legal counsel and professional backing in writing official submissions, although it did not participate in the actual mediation.

Constructive co-operation between the public and private sectors was a key element for a number of reasons. First, a strong, mutually supportive partnership created a sense of solidarity in a shared pursuit. Second, the government alone would not have been able to allocate the funding necessary for an endeavour of this nature. Therefore, where financial resources were needed, the private sector pooled its funds. Third, the sharing of industry data and information — from sources such as the Customs Bureau, and FAO and EC statistics — enabled the team to build a much stronger case than would otherwise have been possible, which allowed them to maintain consistency and confidence in their positions and arguments throughout the lengthy process. In sum, a vital component of success was the readiness of the affected industry to contribute to its own defence, in terms of funding and manpower.

Of their working relationship with the Thai government Chanintr remarked, ‘We launched into the process of seeking redress, confident in our just cause, equipped with the factual tools and reassured by the full support of the government and its willingness to take the lead in negotiations and in lobbying efforts at all levels.’ This willingness on the part of the government was matched by the private sector’s own efforts: ‘When we saw that there was not enough legal expertise in the ministry, we, the private sector, gathered the funding needed to hire a law firm in Brussels. While representatives of the government engaged actively in the negotiations, we continuously prov

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปลาทูน่าเป็น arguably หนึ่งรู้จักมากที่สุด และอุดมสมบูรณ์ของปลา พบในปริมาณมากที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตและร้านสะดวกซื้อทั่วโลก เช่นเห็นนิยมในรูปแบบกระป๋องที่หนึ่งอาจมีได้ถูกมันกำเนิดเป็นปลา จนถึงสนุกสโลแกนน้ำกามแบรนด์ 'ไก่ทะเล' การแจ้งเตือน ได้ เช่น จะพูดว่า ปลาทูน่าแห่งนี้มากที่สุดความนิยมจากผู้บริโภคเป็นไก่อีก และแพร่หลายในด้านการผลิต การเข้าถึงที่ง่ายและนิยมแปลเป็นธุรกิจขนาดใหญ่ ตลาดเจริญรุ่งเรือง และการแข่งขันที่รุนแรง สำหรับการผลิตปลาทูน่ากระป๋อง ปลาจะดำรงชีวิตของพวกเขา เป็นแหล่งสำคัญของรายได้ และการอุตสาหกรรมสำคัญเศรษฐกิจร้ายแรง สนับสนุนกับการชาติดุลของชำระเงิน อัตราการจ้างงานและ ต่อมา สภาพสังคมมีประสิทธิภาพ และมีสุขภาพดีนี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของประเทศไทย ผู้ผลิตที่ใหญ่ที่สุดในสามโลกของปลาทูน่ากระป๋อง และผู้ส่ง ออกที่ใหญ่ที่สุด บัญชี 31% ของปริมาณการส่งออกทั่วโลก ณ 2000 สหรัฐอเมริกามีอยู่ ในประเทศไทยที่ใหญ่ที่สุดส่งออกปลายทาง ตามประชาคมยุโรป (EC) และแคนาดา(1) เนื่องจากอุตสาหกรรมทูน่าของไทยส่งออกเน้น มีผลิตสำหรับตลาดต่างประเทศเกือบทั้งหมด นำเข้าต่างประเทศข้อจำกัดและกฎระเบียบควงมากผลกระทบต่อการเจริญเติบโตความสามัคคีโดยรวม โดยที่ประเทศไทยประสบปัญหากับหนึ่งในคู่ค้าที่สำคัญคือ EC.แม้ มีการจัดอันดับของโลกที่น่าประทับใจ การผลิตทูน่ากระป๋องในประเทศไทยได้มั่นใจว่า อุตสาหกรรมของพวกเขาไม่สามารถให้เข้าถึงเป็นธรรมมากขึ้นตลาด EC ประสิทธิภาพดีมาก Inequity นี้อยู่ในรูปของภาษีต้องเป็นหลักให้ โดย EC กับทูน่ากระป๋องผลิตจากอเมริกาแอฟริกา คาริเบียน และแปซิฟิก (ACP ประเทศ) สถานะการรวมบัญชีในข้อตกลง Cotonou (ข้อตกลง ACP) 3 กุมภาพันธ์ 2000 ระหว่าง EC และ ACP ประเทศ ในขณะที่ประเทศ ACP ได้เพลิดเพลินกับศูนย์ภาษีนำเข้าทูน่า ประเทศอื่น ๆ เช่นประเทศไทยได้ต่อไปหน้าการภาษี inhibiting 24% ซึ่งถูกพิสูจน์ผลดีเพื่อผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจถูกต้องตามกฎหมายของไทยเป็นโปรดิวเซอร์หลักของปลาทูน่ากระป๋อง นอกจากนี้ ศูนย์นำเข้าภาษีศุลกากรประเทศ ACP สนับสนุนให้นักลงทุนมากขึ้นเมื่อต้องการดูประเทศ ACP เป็นปลายทางลงทุนที่ดี ตรงข้ามประเทศไทย บั่นทอนต้นทุนและประโยชน์อื่น ๆ เปรียบเทียบที่ประเทศไทยกรณีศึกษานี้แสดงให้เห็นถึงลักษณะที่ยกปัญหา และท้าทายภาษี EC ภายในกรอบของการพิพาทชำระเข้าใจ (DSU) ให้ในข้อตกลงขององค์การไทย มีสามขั้นตอนหลักการ DSU: ปรึกษาระหว่างฝ่ายเกี่ยวข้อง adjudication ตามแผงและ ถ้าจำ เป็น ร่างกายศาล และการใช้งานของหุ อย่างไรก็ตาม ไม่เสมอจำเป็นสำหรับทุกกรณีตามวิถีนี้ และสามารถนำไปติดตั้ง ในความเป็นจริง เส้นทางต้องเป็นสมาชิกเพื่อชำระข้อโต้แย้งระหว่างตนเอง โดยให้คำปรึกษากับ(2)เพื่อการนี้ DSU ทางสำนักงานดี ปรองดอง และกาชาดซึ่งอาจร้องขอ โดยสมาชิกถ้าไม่ให้คำปรึกษากับการแก้ปัญหาการยอมรับ ตัวเลือกเหล่านี้ทำหน้าที่เป็นขั้นตอนอยู่ระหว่างกลางในการที่ บุคคลมีอิสระจะหมั้นเพื่อช่วยแก้ไขข้อโต้แย้งที่ จึงช่วยหลีกเลี่ยงตอนแผงซึ่งจะมากที่สุดเสียค่าใช้จ่าย และเสียเวลาขั้นกระบวน DSU สมาชิกเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับกรณีศึกษานี้ครอบคลุมประมาณสาม และครึ่งปี จะสรุปข้อตกลง ACP ใน 2000 ตามกระบวนการให้คำปรึกษาและกาชาดองค์การ และจบ ด้วยของ EC ใหม่สภาระเบียบ 5 มิถุนายน 2003 เป็นกรณีแรกในประวัติศาสตร์ขององค์การที่จะชำระผ่านทางกาชาด กำหนดก็เป็นตัวอย่างที่ดีสำหรับเพื่อนสมาชิกประเทศ เห็นว่า ข้อพิพาทอาจแก้ไขภายในองค์การโดยไม่ต้องพยายามมากในการดำเนินคดีอย่างเป็นทางการแม้ว่าจะเป็นกรณีล่าสุด ได้เร็ว ๆ ที่ EC-ACP สัมพันธ์วันกลับเกือบสี่สิบปี 1963 ในช่วงเวลานี้ผลิตจำนวนข้อตกลงที่ EC ให้ ACP ประเทศค้าประโยชน์จำนวนผลิตภัณฑ์ ปลาทูน่ากระป๋อง ดังนั้น สำหรับผลิตภัณฑ์เฉพาะนี้ ประเทศ ACP มีการเพลิดเพลินกับถึงตลาด EC เกือบสามสิบปีก่อนตกลง ACP 2000 ฟรี โดยในกลางทศวรรษที่ 1990 อุตสาหกรรมทูน่าของไทยมีความรู้สึกผลกระทบเชิงลบของจัดการค้านี้ต้อง มากขึ้นสะท้อนสูญเสียรายได้ ลงทุน และโอกาสด้วยการจัดตั้งอย่างเป็นทางการขององค์การในปี 1995 และเข้ากองทัพของแกตต์ 1994 กฎมาอากาศดีมากในการที่อยู่เช่นประมงทะเล หรือต้องค้าความสัมพันธ์ในเวทีนานาชาติ หลักการพื้นฐานขององค์การกรอบกฎหมายคือหลัก MFN (ประเทศที่ส่วนใหญ่ favoured) ซึ่งระบุว่า ' สมาชิกองค์การทั้งหมดถูกผูกไว้เพื่อให้การรักษาที่ดีที่พวกเขาให้กับสมาชิกอื่น ๆ ในแอพลิเคชันและการจัดการของการนำเข้า และส่งออกภาษีและค่าธรรมเนียม สัมปทานภาษีทำสมาชิกหนึ่งต้องจึงขยายทันที และไม่มีเงื่อนไขให้สมาชิกอื่น '(3) ดังนั้น ตามอัตราภาษีต้องของ EC แรงผลักดันกฎหมายและกรอบที่ไทยสามารถท้าทายภาษีประมงทะเลได้ที่ มันจะขึ้นเกี่ยวข้องฝ่ายไทยรับสาเหตุ และ การรวบรวมข้อมูล บุคลากร และกำหนดจำเป็นต้องเห็นมันผ่านสรุปพอใจ I. ผู้เล่นกลับไปข้างบนประเทศที่เกี่ยวข้องที่นี่คือ ประเทศไทยและฟิลิปปินส์ครองหนึ่งและสหภาพยุโรปอื่น ๆ ฟิลิปปินส์ เป็นคนอาเซียนและสมาชิกองค์การเผชิญปัญหาคล้ายกัน ร่วมกับไทยในครั้งนี้มาร์ค เพื่อพิสูจน์ว่า ภาษีศุลกากรต้องมียาวถูก impairing ผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจของพวกเขา และ การค้นหาหรือดำเนินการที่เหมาะสมหรือค่าตอบแทนจาก EC. สำหรับวัตถุประสงค์ของกรณีศึกษานี้ อย่างไรก็ตาม โฟกัสจะยังคงอยู่ในประเทศไทยและการดำเนินการของ แม้ว่าจะใช้คำว่า 'complainants' เพื่ออ้างอิงโดยรวมถึงประเทศไทยและฟิลิปปินส์เมื่อจำเป็นตลอดกระบวนการนี้ ปิดความร่วมมือ และประสานเป็นองค์ประกอบสำคัญระหว่างภาคเอกชนผู้เล่น — นั่นคือตัวแทนของอุตสาหกรรมปลาทูน่า complainants' — และรัฐบาลผู้เกี่ยวข้อง ในกรณีของประเทศไทย เป็นกระทรวงพาณิชย์โดยเฉพาะที่มีการเชื่อมโยงแข็งแรงระหว่างปลาทูน่าอุตสาหกรรมและองค์การในเจนีวา ที่เกลี่ยทำภารกิจถาวรไทย ในกระบวนการพิจารณาองค์การ บทบาทของการเจรจาถูกสันนิษฐาน โดยแอมบาสเดอร์ไทยเพื่อองค์การ คนเพื่อทำหน้าที่เป็นเสียงอย่างเป็นทางการของไทยอุตสาหกรรมทูน่าถูกแสดง โดย Chanintr Chalisarapong ในกำลังการผลิตของเขาเป็นประธานของที่ไทยทูน่าจุดของสมาคมกลุ่ม/ไทยอาหารโปรเซสเซอร์ Chanintr ดำเนินเป็นจุดโฟกัสในการรวมข้อมูลอุตสาหกรรมและข้อมูล บริษัทดี-ordinating ความพยายามและความร่วมมือจากภาคเอกชนทางด้าน เนื่องจากเรื่องเกี่ยวข้องกับปัญหาของกฎหมายระหว่างประเทศและการปฏิบัติ มีจ้างทนายความยัง แม้ว่ากรณีองค์การ complainants ถูกท้าทาย EC สำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ในบรัสเซลส์ ดังนั้น ฝ่ายไทยเลือกที่จะดึงดูดบริษัทกฎหมายที่อยู่ในบรัสเซลส์ ซึ่งเป็นรอบแรกของคำปรึกษายังจัด สุดท้าย แม้ว่ากรณีนี้ไม่ถือว่าเป็นความลับเป็นอย่างเคร่งครัด ข้อโต้แย้งดังกล่าวไม่สามารถมีอยู่ทั้งหมดในสุญญากาศ ดังนั้น กองกำลังภายนอกในรูปของแรงกดดันทางการเมืองจากรัฐบาลบาง EC ได้ผลเป็นอย่างดีจากเริ่มต้น บทบาทของแต่ละหลักได้ดี delineated ด้วยละเล่นกับจุดแข็งของธรรมชาติ งานสำคัญสำหรับภาคเอกชนมีข้อมูลอุตสาหกรรม ข้อมูล และสนับสนุนในทุกฟอร์มไปกระทรวงพาณิชย์ กระทรวงพาณิชย์ ตรวจสอบด้านกฎหมาย และที่เกี่ยวข้องเชื่อมโยงกับกระบวนการเจรจาต่อรอง รวมถึงการเชื่อมโยงทางไปเจนีวาและกระบวนการพิจารณาองค์การในทางกลับกัน บริษัทกฎหมายบรัสเซลส์ให้เจาะลึกกฎหมายและสนับสนุนในการเขียนส่งทาง แม้ว่าไม่ได้เข้าร่วมในกาชาดจริงมืออาชีพสร้างสรรค์ความร่วมมือระหว่างรัฐและภาคเอกชนเป็นองค์ประกอบสำคัญสำหรับจำนวนของเหตุผล ครั้งแรก ความร่วมมือที่แข็งแรง ให้การสนับสนุนซึ่งกันและกันสร้างความสมานฉันท์ในการแสวงหาร่วม สอง รัฐบาลเพียงอย่างเดียวจะไม่สามารถจัดสรรเงินทุนที่จำเป็นสำหรับการ endeavour ของธรรมชาตินี้ ดังนั้น ที่ทรัพยากรทางการเงินถูกต้อง ภาคเอกชนทางถูกพูของเงิน สาม แชร์ข้อมูลอุตสาหกรรมและข้อมูล — จากแหล่งต่าง ๆ เช่นสำนัก งานศุลกากร และ FAO และ EC สถิติตัวเปิดทีมสร้างกรณีแกร่งกว่ามิฉะนั้นมีไป ซึ่งได้รับอนุญาตให้รักษาความสอดคล้องและความเชื่อมั่นในตำแหน่งและอาร์กิวเมนต์ตลอดกระบวนการยาว ในผล ส่วนประกอบสำคัญของความสำเร็จคือ ความพร้อมของอุตสาหกรรมได้รับผลกระทบเพื่อนำไปสู่การป้องกันตนเอง เงินทุนและกำลังคนความสัมพันธ์ของพวกเขาทำงานกับรัฐบาลไทย Chanintr กล่าว "เราเปิดตัวเป็นกระบวนการค้นหาดำเนิน มั่นใจในสาเหตุของเราเพียง เพียบพร้อมไป ด้วยเครื่องมือจริง และมั่น โดยสนับสนุนทั้งของรัฐบาลและความตั้งใจที่จะเป็นผู้นำ ในการเจรจา และ ในบรรดาความพยายามทั้งหมดในระดับ' ความตั้งใจนี้ในส่วนของรัฐบาลถูกจับคู่ โดยความพยายามของภาคเอกชนของเอง: ' เมื่อเราเห็นว่า ไม่เพียงพอความเชี่ยวชาญทางกฎหมายในกระทรวง เรา ภาคเอกชน รวบรวมเงินทุนที่จำเป็นในการจ้างบริษัทกฎหมายที่บรัสเซลส์ ขณะที่ตัวแทนของรัฐบาลที่เข้าร่วมอย่างแข็งขันในการเจรจา เราอย่างต่อเนื่อง prov

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทูน่าเป็น arguably หนึ่งในที่รู้จักกันดีที่สุดและอุดมสมบูรณ์ของปลาที่พบในปริมาณมากในซุปเปอร์มาร์เก็ต และร้านสะดวกซื้อทั่วโลก มันเป็นเช่นดังภาพในรูปแบบกระป๋องหนึ่งอาจมีแม้ทางใจจากต้นกำเนิดของมันเป็นปลา จนนึกถึงสโลแกน cum สนุกแบรนด์ ' ไก่ของทะเล ' เช่นมันปลอดภัยที่จะกล่าวว่าทูน่าตลอดเท่าที่ความนิยมในหมู่ผู้บริโภคเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตนและไก่ แพร่หลาย

ในด้านการผลิต การเข้าถึงที่ง่ายและนิยมแปลเป็นธุรกิจเฟื่องฟูตลาดและการแข่งขันที่รุนแรง ผู้ผลิตทูน่ากระป๋อง ปลาเป็นอาชีพสำคัญแหล่งที่มาของรายได้และอุตสาหกรรมของความสำคัญทางเศรษฐกิจที่ร้ายแรงสาเหตุที่มันต้องสมดุลแห่งชาติของการชําระเงิน อัตราการจ้างงาน และต่อมามีการผลิตและบรรยากาศทางสังคมสุขภาพ

นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของประเทศไทย ผู้ผลิตใหญ่เป็นอันดับสามของโลกของปลาทูน่ากระป๋องและผู้ส่งออกที่ใหญ่ที่สุด , การบัญชี 31% ของปริมาณการส่งออกของโลก . เมื่อปี 2000สหรัฐอเมริกายังคงที่ใหญ่ที่สุดของไทยส่งออกปลายทางตามประชาคมยุโรป ( EC ) และแคนาดา ( 1 ) ตั้งแต่อุตสาหกรรมปลาทูน่าของไทย ที่มุ่งเน้นการส่งออกการผลิตเกือบทั้งหมดของวัตถุประสงค์สำหรับตลาดต่างประเทศ ข้อ จำกัด นำเข้าต่างประเทศและกฎระเบียบทำให้ผลกระทบมากในการเติบโตและความก้าวหน้าโดยรวมของนี่คือที่ประเทศไทยเจอปัญหากับหนึ่งในคู่ค้า - ค้าสำคัญของ EC

แม้จะมีการจัดอันดับโลกประทับใจมาก ผู้ผลิตปลาทูน่ากระป๋องของไทยถูกทำให้เชื่อว่าอุตสาหกรรมของพวกเขามีความสามารถมากประสิทธิภาพที่ดีขึ้นให้อย่างเป็นธรรมมากขึ้น การเข้าถึงตลาดยุโรปปัญหานี้มีอยู่เป็นหลักในรูปแบบของสิทธิพิเศษภาษีศุลกากรที่ได้รับจาก กกต. ให้ผู้ผลิตปลาทูน่ากระป๋องจากแอฟริกา แคริบเบียนและแปซิฟิกสหรัฐอเมริกา ( ประเทศ ACP ) , สถานะรวม ในความตกลง Cotonou ( ข้อตกลง ACP ) 3 กุมภาพันธ์ 2543 ระหว่างอีซีและ ACP ประเทศ ในขณะที่ประเทศ ACP ได้เพลิดเพลินกับศูนย์ภาษีศุลกากรในการนำเข้าปลาทูน่าประเทศอื่นๆ เช่น ไทยยังคงเผชิญยับยั้งลด 24 % ซึ่งถูกพิสูจน์ detrimental เพื่อเศรษฐกิจ ผลประโยชน์ถูกต้องตามกฎหมายของประเทศไทยเป็นผู้ผลิตรายใหญ่ของปลาทูน่ากระป๋อง นอกจากนี้ ศูนย์ภาษีศุลกากรนำเข้าประเทศ ACP ที่สนับสนุนให้นักลงทุนมากขึ้นเพื่อดู ACP ประเทศเป็นปลายทางการลงทุนที่ดี ตรงกันข้ามกับประเทศไทยลดต้นทุนและความได้เปรียบโดยเปรียบเทียบ ที่ประเทศไทยมีให้

กรณีศึกษานี้แสดงให้เห็นถึงลักษณะที่ประเทศไทยยกปัญหาและการท้าทาย EC อัตราค่าไฟฟ้าภายในกรอบของการระงับข้อพิพาท ( และเข้าใจ ) ไว้ในความตกลง WTO มีสามขั้นตอนที่สำคัญและเกี่ยวข้อง : ปรึกษาหารือระหว่างฝ่ายการวินิจฉัยโดยการติดตั้งและถ้าจำเป็น ร่างกาย การอุทธรณ์ และการปกครอง อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้เสมอที่จำเป็นสำหรับทุกคดีไปตามเส้นทางนี้ และจะนำไปติดตั้ง ในความเป็นจริงเส้นทางที่ต้องการสำหรับสมาชิกเพื่อระงับข้อพิพาทระหว่างกัน ผ่านการหารือ ( 2 )

จบนี้ และให้สำนักงานที่ดีการประนีประนอมและไกล่เกลี่ย ซึ่งอาจถูกร้องขอโดยสมาชิก ถ้าปรึกษาล้มเหลวในการผลิตโซลูชั่นที่ยอมรับได้ ตัวเลือกเหล่านี้เป็นแทรกแซงขั้นตอนที่บุคคลที่สามที่เป็นอิสระ เป็นธุระให้สมาชิกแก้ไขข้อพิพาทในมือ เพื่อหลีกเลี่ยงการดำเนินการที่แผงสามารถขั้นตอนราคาแพงมากและใช้เวลานานและขั้นตอน .