2.3. Slaughter procedures and carca

2.3. Slaughter procedures and carcass quality measurements
At the end of lairage duration, pre-slaughter live weight of each
lamb was recorded. Lambs were slaughtered after electrical stunning
according to the standard slaughter protocol in experimental abattoir
of the Veterinary Faculty. After the slaughter, non-carcass components
(head, skin, feet, lungs and trachea, liver, heart, spleen,
gastro-intestinal tract and testicles) were removed, and then hot carcass
weight of each lamb was recorded. In order to estimate empty
body weight (EBW), gastro-intestinal tract content was removed. In
the study, non-carcass components were presented as proportions
on EBW. The carcasses were then chilled at 4 °C for 24 h, and weighted
to determine cold carcass weight. Dressing percentage was calculated
using both pre-slaughter live weight (cold carcass dressing-1)
and empty body weight (cold carcass dressing-2). Shrinkage loss
was estimated by the ratio of weight loss during chilling to hot carcass
weight.
Subcutaneous fat colourwas measuredwith aMinolta CR 400 colorimeter
(Minolta Camera Co., Osaka, Japan) using CIELAB colour space
(L*, a*, b*). Twelve colour measurements were performed from the
tail root at 24 h post mortem and colour coordinate value of carcass
fatwas determined by calculating the average of these twelve measurements.
Chilled carcasses were then classified for fatness and conformation
using the European system (EUROP) as described by Johansen,
Aastveit, Egelandsdal, Kvaal, andRøe(2006). Briefly, fatness and conformation
scores from 1 to 15 were given to each carcass, where grade 1
was the “P−” conformation class and “1−” fatness class; grade 15
was the “E+” conformation class and “5+” fatness class. After the carcass
grading, certain carcass measurements (carcass width, leg length,
buttock width and internal carcass length) and back fat thicknesses
were measured as described by Ekiz, Ozcan, Yilmaz, Tölü, and Savaş
(2010).
2.4. Meat quality analyses
Carcass pH was measured on longissimus thoracis muscle between
12–13th thoracic vertebrae at immediately after dressing (pH0) and
at 24 h post slaughter (pH24 h) using a digital pH metre (Testo 205),
equipped with a penetrating electrode and thermometer. At 24 h
post mortem, M. longissimus thoracis from the left side of carcass
was removed in order to assess WHC, drip loss, cooking loss, Warner–
Bratzler shear force and meat colour. These samples were packaged
and then kept at 4 °C for 72 h.
Drip loss was determined using the method described by Honikel
(1998). Meat samples wereweighed and then suspended in an inflated
polyethylene bagwithout any contact with the bag. After a 24 h storage
period at 4 °C in the refrigerator, the samples were gently dried with
paper towels, and reweighed. Drip loss (%) was estimated by the ratio
ofweight loss to initial sampleweight (Honikel, 1998). In order tomeasure
water holding capacity (WHC), modified Grau and Hammmethod
described by Beriain et al. (2000) was applied using 5 g meat samples.
WHC was expressed as percentage of weight loss of 5 g meat samples,
immediately after being kept under a pressure of 2250 g weight for
5min.
Cooking loss was measured in longissimus dorsi muscle samples at
the level of 5–11th thoracal vertebrae, and meat samples were firstly
weighed, and then cooked in a water bath at 80 °C for 45 min as described
by Honikel (1998). Cooking loss (%) was estimated by
means of percentage of weight loss of the cooked sample to initial
sample weight. After the measurement of cooking loss, cooked samples
were used to determine shear force value. Six sub-samples (cut
parallel to the muscle fibres with a cross section of 1×1 cm) were removed
from each cooked sample. Shear force values of sub-samples
were determined using an Instron Universal Testing Machine
(Model 3343) equipped with a Warner Bratzler (WB) shear force apparatus.
An average of six sub-samples was accepted to be the WB
shear force value of that sample.
Meat colour was measured immediately after cutting, at 1 h, at
24 h and then after 7 d of storage on cut surface of 2.5 cm thick samples
from the fat-free area. During the storage period, samples were
kept at 4 °C in a polystyrene tray and over wrapped with oxygen permeable
PVC film to allow blooming. Nine colour measurements were
performed from each sample and colour coordinate value was determined
by calculating the average of these nine measurements. Colour
was evaluated using the CIELAB colour space. L* (lightness), a* (redness)
and b* (yellowness) values were obtained using Minolta CR
400 colorimeter (Minolta Camera Co., Osaka, Japan) with illuminant
D65 as the light source. Chroma (C*) was calculated with following
formula as described by Wyszecki and Stiles (1982):
C
¼ ða
Þ2 þ ðb
Þ2
h i
1=2
:
The dataset of meat lightness, redness, yellowness and chroma at
24 h after cutting in TS-L18 h treatment group included only data of
seven lambs, since the colour data of three lambs at 24 h after

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.3. ฆ่ากระบวนการและตรวจวัดคุณภาพซากเมื่อสิ้นสุดระยะเวลา lairage ก่อนฆ่าน้ำหนักสดของแต่ละมีบันทึกแกะ แกะถูกฆ่าหลังจากไฟฟ้าที่สวยงามตามโพรโทคอลมาตรฐานฆ่าในโรงฆ่าสัตว์ทดลองคณะสัตวแพทย์ หลังจากฆ่า ส่วนประกอบไม่ใช่ซากศีรษะ ผิวหนัง เท้า ปอด และหลอด ลม ตับ หัวใจ ม้ามงดและอัณฑะ) มีซากเอา และร้อนแล้วมีบันทึกน้ำหนักของแกะแต่ละ เพื่อประมาณความว่างเปล่าน้ำหนักตัว (EBW), งดเนื้อหาถูกลบออก ในการศึกษา ส่วนประกอบไม่ใช่ซากถูกแสดงเป็นสัดส่วนบน EBW ซากแล้วแช่เย็นที่ 4 ° C ใน 24 h และถ่วงน้ำหนักการตรวจสอบน้ำหนักซากเย็น แต่งตัวเปอร์เซ็นต์คำนวณใช้ทั้งสดของน้ำหนักก่อนฆ่า (ซากเย็นแป้ง-1)และน้ำหนักตัวเปล่า (ซากเย็นแต่ง-2) ขาดทุนหดตัวประมาณ โดยอัตราส่วนของน้ำหนักในช่วงหนาวจะร้อนขึ้นน้ำหนักเครื่องทดสอบกรดด่าง aMinolta CR 400 measuredwith colourwas ไขมันใต้ผิวหนัง(บริษัทกล้อง Minolta โอซาก้า ญี่ปุ่น) CIELAB สีพื้นที่ใช้(L * การ *, b *) สิบสองสีวัดดำเนินการจากการหางรากที่ 24 ชม mortem ไปรษณีย์ และสีค่าพิกัดของซากfatwas ที่ถูกกำหนด โดยการคำนวณค่าเฉลี่ยของการวัดเหล่านี้สิบสองซากที่แช่เย็นแล้วถูกจัดความอุดมสมบูรณ์และโครงสร้างใช้ระบบยุโรป (EUROP) ตามที่อธิบายไว้ โดย JohansenAastveit, Egelandsdal, Kvaal, andRøe(2006) สั้น ๆ ความอุดมสมบูรณ์และโครงสร้างคะแนนจาก 1 ถึง 15 ได้รับการแต่ละซาก ชั้นปีที่ 1ชั้นรูปแบบ "P−" และ "1−" ความอุดมสมบูรณ์ระดับ ชั้น 15มีชั้นโครงสร้าง "E +" และ "5 +" ชั้นความสมบูรณ์ หลังจากซากคัดเกรด วัดบางซาก (ความกว้างขึ้น ขายาวความกว้างสะโพกและความยาวซากภายใน) และความหนาไขมันถูกวัดตามที่อธิบายไว้ โดย Ekiz, Ozcan, Yilmaz, Tölü, Savaş(2010)2.4 เนื้อคุณภาพวิเคราะห์มีวัดค่า pH ซากกล้ามเนื้อ thoracis ริบบิ้นระหว่าง12 – 13 กระดูกสันหลังทรวงอกที่ทันทีหลังแต่ง (pH0) และใน 24 ชั่วโมงลงฆ่า (pH24 h) โดยใช้ pH ในเมตร (Testo 205),ประกอบ ด้วยหัวเจาะและเครื่องวัดอุณหภูมิ ที่ 24 ชมลงหลัง M. thoracis ริบบิ้นจากด้านซ้ายของซากถูกเอาออกเพื่อประเมิน WHC หยดสูญหาย สูญเสีย วอร์เนอร์ – การทำอาหารBratzler เฉือนแรงและเนื้อสี ตัวอย่างเหล่านี้ถูกบรรจุแล้ว เก็บที่ 4 ° C เป็นเวลา 72 ชั่วโมงสูญเสียหยดกำหนดใช้วิธีการอธิบาย โดย Honikel(1998) ตัวอย่าง wereweighed และหยุดชั่วคราวในการ inflatedbagwithout ลีใด ๆ ติดต่อถุง หลังจากเก็บตลอด 24 ชั่วโมงระยะที่ 4 ° C ในตู้เย็น ตัวอย่างที่มีค่อย ๆ แห้งด้วยกระดาษผ้าขนหนู และ reweighed ประมาณหยดน้ำสูญเสีย (%) โดยอัตราส่วนสูญเสีย ofweight sampleweight เริ่มต้น (Honikel, 1998) ในใบสั่ง tomeasureน้ำความจุ (WHC), ปรับเปลี่ยนเกราและ Hammmethodอธิบาย โดย Beriain et al. (2000) ถูกใช้โดยใช้ตัวอย่าง 5 กรัมเนื้อWHC ถูกแสดงเป็นเปอร์เซ็นต์ของน้ำหนักตัวอย่าง 5 กรัมเนื้อทันทีหลังจากถูกเก็บไว้ภายใต้ความดันน้ำหนัก 2250 g สำหรับ5 นาทีอาหารสูญเสียมีวัดในตัวอย่างกล้ามเนื้อ dorsi ริบบิ้นที่ระดับของกระดูกสันหลัง thoracal 5-11 และตัวอย่างเนื้อเป็นประการแรกชั่งน้ำหนัก แล้วจากนั้น ต้มในอ่างน้ำที่อุณหภูมิ 80 ° C สำหรับ 45 นาทีตามที่อธิบายไว้โดย Honikel (1998) ทำขาดทุน (%) ประเมินโดยหมายถึงเปอร์เซ็นต์ของน้ำหนักของตัวอย่างอาหารเพื่อเริ่มต้นน้ำหนักตัวอย่าง หลังจากการประเมินของการสูญเสียอาหาร อาหารตัวอย่างถูกใช้เพื่อกำหนดค่าแรงเฉือน ตัวอย่างย่อยหก (ตัดขนานไปกับเส้นใยกล้ามเนื้อส่วนข้าม 1 × 1 ซม.) ถูกเอาออกจากสุกอย่าง ค่าแรงเฉือนของตัวอย่างย่อยใช้เป็นเครื่องทดสอบสากลของอินสตรอน(รุ่น 3343) พร้อมอุปกรณ์แรงเฉือนวอร์เนอร์ Bratzler (WB)ค่าเฉลี่ยของตัวอย่างย่อยที่ 6 ยอมรับเป็น WBแรงเฉือนค่าแรงของตัวอย่างที่เนื้อสีที่มีวัดทันทีหลังจากตัด ที่ 1 ชม. ที่24 ชั่วโมง แล้วหลัง จาก 7 วันของการจัดเก็บบนพื้นผิวตัด 2.5 ซม.หนาอย่างจากพื้นที่ปราศจากไขมัน ในช่วงเก็บข้อมูล ตัวอย่างถูกเก็บที่ 4 ° C ในถาดสไต และกว่าห่อกับออกซิเจนได้ฟิล์มพีวีซีให้เบ่งบาน มีเก้าสีวัดดำเนินกำหนดค่าพิกัดจากตัวอย่างแต่ละสีโดยการคำนวณค่าเฉลี่ยของการวัดเหล่านี้เก้า สีถูกประเมินโดยใช้พื้นที่สี CIELAB L * (ความสว่าง), การ * (สีแดง)และค่า b * (yellowness) รับใช้ Minolta CR400 เครื่องทดสอบกรดด่าง (บริษัทกล้อง Minolta โอซาก้า ญี่ปุ่น) กับหลอดไฟD65 เป็นแหล่งแสง นำ (C *) คำนวณ มีดังต่อไปนี้สูตรตามที่อธิบายไว้ โดย Wyszecki และกั้น (1982):C ¼ ða Þ2 þ ðb Þ2h ฉัน1 = 2:ชุดข้อมูล ของเนื้อ รอยแดง yellowness นำที่24 ชม.หลังจากตัดในกลุ่มรักษา h TS L18 รวมเฉพาะข้อมูลของ7 แกะ ตั้งแต่ข้อมูลสีของแกะสามที่ 24 ชั่วโมงหลังจาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.3 ขั้นตอนการฆ่าและการวัดคุณภาพซากในตอนท้ายของระยะเวลา lairage ที่ก่อนฆ่าน้ำหนักสดของแต่ละลูกแกะที่ถูกบันทึกไว้ ลูกแกะถูกฆ่าหลังจากที่สวยงามไฟฟ้าตามโปรโตคอลมาตรฐานในการฆ่าโรงฆ่าสัตว์ทดลองของคณะสัตวแพทย์ หลังจากที่ฆ่าส่วนประกอบที่ไม่ใช่ซาก(หัวผิวเท้าปอดและหลอดลมตับหัวใจม้ามระบบทางเดินอาหารและอัณฑะ) ถูกถอดออกแล้วซากอุ่นน้ำหนักของแต่ละลูกแกะที่ถูกบันทึกไว้ เพื่อที่จะประเมินว่างน้ำหนักตัว (EBW) เนื้อหาระบบทางเดินอาหารจะถูกลบออก ในการศึกษาชิ้นส่วนซากที่ไม่ได้ถูกนำเสนอเป็นสัดส่วนในEBW ซากที่ถูกแช่เย็นแล้วที่ 4 ° C เป็นเวลา 24 ชั่วโมงและถ่วงน้ำหนักในการกำหนดน้ำหนักซากเย็น เปอร์เซ็นต์แป้งที่คำนวณโดยใช้ทั้งก่อนฆ่าน้ำหนักสด (ซากเย็นแต่งตัว 1) และน้ำหนักตัวที่ว่างเปล่า (ซากเย็นแต่งตัว 2) การสูญเสียการหดตัวเป็นที่คาดกันโดยอัตราส่วนของการสูญเสียน้ำหนักในช่วงหนาวจะร้อนซากน้ำหนัก. colourwas ไขมันใต้ผิวหนัง measuredwith aMinolta CR 400 colorimeter (Minolta กล้อง Co. , โอซาก้าประเทศญี่ปุ่น) โดยใช้พื้นที่สี CIELAB (L * a * b *) สิบสองวัดสีได้ดำเนินการจากรากหางเวลา 24 ชั่วโมงชันสูตรและสีประสานงานค่าของซาก fatwas กำหนดโดยการคำนวณค่าเฉลี่ยของสิบสองวัด. ซากเย็นจัดแล้วสำหรับความอุดมสมบูรณ์และโครงสร้างโดยใช้ระบบยุโรป (EUROP) ตามที่อธิบาย ฮันเซน Aastveit, Egelandsdal, Kvaal, andRøe (2006) สั้น ๆ , ความอุดมสมบูรณ์และโครงสร้างคะแนน1-15 ที่ได้รับในแต่ละซากที่ชั้น 1 คือ "P-" ชั้นโครงสร้างและ "1" ระดับความอุดมสมบูรณ์; ชั้นประถมศึกษาปี 15 เป็น "E +" ระดับโครงสร้างและ "5 +" ระดับความอุดมสมบูรณ์ หลังจากซากจัดลำดับการวัดซากบาง(กว้างซากความยาวขากว้างสะโพกและระยะเวลาในซากภายใน) และความหนาไขมันกลับวัดตามที่อธิบาย Ekiz, Ozcan, Yilmaz, Tolu และSavaş (2010). 2.4 วิเคราะห์คุณภาพเนื้อซากวัดค่า pH ใน longissimus thoracis กล้ามเนื้อระหว่างทรวงอกกระดูกสันหลังที่12-13 ทันทีหลังจากที่การแต่งกาย (pH0) และเวลา24 ชั่วโมงฆ่าโพสต์ (pH24 ชั่วโมง) โดยใช้เครื่องวัดค่า pH แบบดิจิตอล (Testo 205) อุปกรณ์ที่มีขั้วไฟฟ้าแหลมและ เครื่องวัดอุณหภูมิ เวลา 24 ชั่วโมงชันสูตรเมตรlongissimus thoracis จากทางด้านซ้ายของซากถูกลบออกเพื่อประเมินWHC การสูญเสียน้ำหยด, การสูญเสียการปรุงอาหาร Warner- แรงเฉือน Bratzler และสีเนื้อ ตัวอย่างเหล่านี้ถูกบรรจุแล้วเก็บไว้ที่อุณหภูมิ 4 องศาเซลเซียสเป็นเวลา 72 ชม. การสูญเสียหยดถูกกำหนดโดยใช้วิธีการอธิบายโดย Honikel (1998) ตัวอย่างเนื้อสัตว์ wereweighed และระงับแล้วในที่สูงเกินจริงเอทิลินbagwithout ติดต่อกับถุงใด ๆ หลังจากที่มีการจัดเก็บ 24 ชั่วโมงระยะเวลาที่4 ° C ในตู้เย็นตัวอย่างแห้งเบา ๆ ด้วยผ้าขนหนูกระดาษและreweighed การสูญเสียน้ำหยด (%) ได้รับการประเมินโดยอัตราส่วนofweight สูญเสียครั้งแรก sampleweight (Honikel, 1998) เพื่อ tomeasure จุของน้ำโฮลดิ้ง (WHC) แก้ไขโกรและ Hammmethod อธิบายโดย Beriain et al, (2000) ถูกนำมาใช้โดยใช้ 5 กรัมตัวอย่างเนื้อสัตว์. WHC ได้รับการแสดงเป็นร้อยละของการสูญเสียน้ำหนัก 5 กรัมตัวอย่างเนื้อทันทีหลังจากที่ถูกเก็บไว้ภายใต้ความกดดันของ2250 น้ำหนักกรัมสำหรับ5 นาที. การสูญเสียการทำอาหารวัดในตัวอย่างของกล้ามเนื้อ longissimus dorsi ที่ระดับของกระดูกสันหลัง 5-11th thoracal และตัวอย่างแรกเนื้อถูกชั่งน้ำหนักและปรุงสุกแล้วในอ่างน้ำที่80 องศาเซลเซียสเป็นเวลา 45 นาทีตามที่อธิบายไว้โดยHonikel (1998) การสูญเสียการทำอาหาร (%) ได้รับการประเมินโดยวิธีการของร้อยละของการสูญเสียน้ำหนักของตัวอย่างที่ปรุงสุกที่จะเริ่มต้นน้ำหนักตัวอย่าง หลังจากที่วัดของการทำอาหารการสูญเสียตัวอย่างที่ปรุงสุกถูกนำมาใช้ในการกำหนดมูลค่าแรงเฉือน หกตัวอย่างย่อย (ตัดขนานกับเส้นใยกล้ามเนื้อด้วยการตัดขวางของ1 × 1 ซม.) ที่ถูกถอดออกจากกันตัวอย่างที่ปรุงสุก ค่าแรงเฉือนของตัวอย่างย่อยได้รับการพิจารณาโดยใช้เครื่องทดสอบ บริษัท อินสตรอนสากล (รุ่น 3343) พร้อมกับวอร์เนอร์ Bratzler (WB) เครื่องแรงเฉือน. เฉลี่ยหกตัวอย่างย่อยได้รับการยอมรับให้เป็น WB ค่าแรงเฉือนของตัวอย่างที่ . สีเนื้อวัดทันทีหลังจากตัดวันที่ 1 ชั่วโมงที่24 ชั่วโมงและหลังจากนั้น 7 วันของการจัดเก็บบนพื้นผิวการตัด 2.5 ซม. หนาตัวอย่างจากพื้นที่ไขมันฟรี ในช่วงระยะเวลาการจัดเก็บตัวอย่างที่ถูกเก็บไว้ที่ 4 องศาเซลเซียสในถาดสไตรีนและมากกว่าห่อด้วยออกซิเจนซึมผ่านฟิล์มพีวีซีที่จะอนุญาตให้เบ่งบาน เก้าวัดสีได้รับการดำเนินการจากแต่ละตัวอย่างและสีประสานงานค่าถูกกำหนดโดยการคำนวณค่าเฉลี่ยของเก้าวัด สีได้รับการประเมินโดยใช้พื้นที่สี CIELAB L * (ความสว่าง), a * ​​(สีแดง) และ b * (สีเหลือง) ที่ได้รับค่าใช้ Minolta CR 400 colorimeter (Minolta กล้อง Co. , โอซาก้าประเทศญี่ปุ่น) กับสว่างD65 เป็นแหล่งกำเนิดแสง Chroma (C *) ที่คำนวณได้มีดังต่อไปนี้สูตรตามที่อธิบายWyszecki และกั้น (1982): C? ¼ดา TH2 þ DB TH2? สวัสดี1 = 2: ชุดข้อมูลของความสว่างเนื้อสัตว์สีแดง, สีเหลืองและสีใน24 ชั่วโมงหลังจากตัดใน TS-L18 ชั่วโมงกลุ่มการรักษารวมถึงข้อมูลเฉพาะของเจ็ดลูกแกะเนื่องจากข้อมูลสีของสามลูกแกะเวลา 24 ชั่วโมงหลังจากที่