Still, there are good reasons to pr

Still, there are good reasons to prefer construing perception and cognition as interactive, even overlapping, processes, but nonetheless differentiated. The brain is comprised of anatomically localized regions with relatively dense within-region neural connectivity and sparser between-region connectivity. Brain regions can often times be attributed specific perceptual tasks, such as the perception of color, binocular depth perception, reading, and face recognition. The articulation of the brain into modules such as these is crucial for achieving fast and reliable perception (Nakayama, 2005). Cases of cognitive impenetrability exist in which particular goals, expectations, and beliefs one has do not influence one’s perception (Pylyshyn, 2003). More generally, there is a theoretical advantage to conceptualizing most active agents embedded in environments in terms of perception, cognition, and action. For extended and embedded agents from cars to people to webpages to aircraft carriers, it is useful to think of some components playing primarily information processing roles, and some as primarily processing the specific nature of the environmental information. Our conceptualization of conceptualization itself should not become so blended with perception that the evidence for and conceptual advantages of partially independent perceptual modules are lost.

Granting the existence of perceptual modules does not commit one to the assumption that these modules are hardwired or fixed in their function. In fact, perceptual modules are highly adaptive and become attuned across several temporal scales to the cognitive needs of an organism. At the longest, evolutionary time scale, organisms evolve perceptual systems that are tailored to their stable environment. A compelling case of this is the close match between the peak light wavelength sensitivity of photoreceptors in fish to the most prominent wavelengths in their water environments (Lythgoe, 1972). At the intermediate time scale of learning throughout an organism’s lifetime, perceptual modules become tuned to frequently recurring patterns. At the most rapid time scale of moment-to-moment changes in context, responses in our earliest perceptual systems become modified by expectancies (Lupyan & Ward, 2013). For example, training in a selective attention task produces differential responses as early as the cochlea (Puel, Bonfils, & Pujol, 1988). This amazing degree of top-down modulation of a peripheral neural system is mediated by descending pathways of neurons that project from the auditory cortex all the way back to olivocochlear neurons, which directly project to outer hair cells within the cochlea—an impressively peripheral locus of modulation.

Perceptual learning over the course of an organism’s lifetime is a particularly powerful way of altering the functioning of perceptual modules so that they come to better serve an organism’s cognitive needs. Even if humans are not consciously and strategically changing the “wiring” of perceptual modules (a possibility we will return to later), these modules nonetheless adapt systematically at the time scales of tens to thousands of repetitions to allow an organism to better make discriminations and categorizations that are vital to its interests. Empirical evidence points to neurophysiological changes to properly perceptual, rather than post-perceptual decision, brain regions. For example, when monkeys are trained with one of two visual discrimination tasks (a bisection task or vernier discrimination), their primary visual cortex (V1) neurons take on different novel function properties pertinent to these tasks even when presented with the same shape (Wu, Piëch, & Gilbert, 2004). These V1 differences are observable from the very earliest neural responses following stimulus onsets. Generalizing over many studies, training in both auditory and visual tasks produces early changes to many perceptual modules. One of the mechanisms for these changes are that neurons become more selective in their responses and the cortical representations of different features become increasingly less overlapping (Crist, Li, & Gilbert, 2001).

This evidence from neuroplasticity apparently clashes with epistemological concerns about perceptual systems being “tainted” by preconceptions. The concern is that if our perception of the world depends on our experiences and wishes, then how can these perceptions then provide us with unbiased evidence about the world (Siegel, 2012)? As Fodor (1983) puts it: “seeing what we expect seems to defeat the purpose of vision: [an organism] generally sees what’s there, not what it wants or expects to be there. Organisms that don’t do so become deceased” (p. 68). Hallucination is counterproductive.

The resolution to this apparent clash is that there is good reason to suspect that hallucination is in fact minimized when our perceptions are influenced by our cognitive requirements (Lupyan, in press). These requirements, again, will reflect evolutionary, life-long, and moment-to-moment needs. Occasionally, the needs of these temporal scales are inconsistent, producing noticeable perceptual effects (Anstis et al., 1998 and Barlow, 1990). Yet, on the whole, adaptation of the perceptual system to the demands of cognition increases the efficacy and efficiency of perceptual processing (Benucci et al., 2013 and Çukur et al., 2013). The reason for perceptual learning on this view is that the needs of one specific member of a species might differ from other members’ needs because of how it is making its idiosyncratic living. A father of identical twins needs to develop an ability to efficiently distinguish them that other people need not, and a radiologist needs to develop the ability to distinguish cancerous tumors from benign tissue at an expert level beyond the needs of most of humanity (Gauthier, Tarr, & Bubb, 2010). Borrowing from Fodor: organisms that waste their time seeing everything that is there, instead of perceiving relative to their expectations and needs, end up dead.

Researchers have described a “hierarchical predictive coding” account in which a cognizing system can have its perceptual encodings affected by its needs and experiences at every step of sensory transformation (Clark, 2013 and Friston, 2010). What is perceived is a synthesis of the sensory input as it is best predicted by existing generative models at multiple levels, plus the aspects of the input that have not been successfully predicted by higher-level areas, and are thus providing feedback signals to adapt the generative models. The top-down generated predictions and error from these predictions seem to be represented in different areas (superior temporal sulcus and fusiform face area, respectively, in the case of face stimuli), providing support for this functional decomposition (Apps & Tsakiris, 2013). Although additional support for this approach is still needed, the benefits of a cognitive system that is perceiving inputs relative to its many-leveled expectations are clear, and plausible neural and computational implementations are available (Rao and Ballard, 1999 and Spratling, 2008).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยัง มีเหตุผลที่ดีจะต้อง construing รับรู้และประชานเป็นแบบโต้ตอบ แม้ซ้อน ประมวลผล แต่กระนั้น แตกต่างกัน สมองประกอบด้วยภูมิภาคถิ่น anatomically กับเชื่อมต่อประสาทค่อนข้างหนาแน่นภายในภูมิภาคและการเชื่อมต่อระหว่างภูมิภาค sparser ด้วย พื้นที่สมองได้บ่อยครั้งจะเกิดจาก perceptual งานเฉพาะ เช่นการรับรู้ของสี การรับรู้ความลึกส่องทางไกล อ่าน และการจดจำใบหน้า วิคิวลาร์ของสมองลงในโมดูลเช่นเหล่านี้เป็นสิ่งสำคัญสำหรับการบรรลุเป้าหมายอย่างรวดเร็ว และเชื่อถือได้รับรู้ (นะกะยะมะ 2005) กรณีของ impenetrability รับรู้อยู่ในที่เฉพาะเป้าหมาย คาดหวัง และความเชื่อมีมีผลต่อตัวรับรู้ (Pylyshyn, 2003) เพิ่มเติมโดยทั่วไป มีประโยชน์เป็นทฤษฎีที่อยู่ตามพรมแดนตัวแทนอยู่มากที่สุดที่ฝังอยู่ในสภาพแวดล้อมในแง่ของการรับรู้ ประชาน และการดำเนินการ สำหรับการฝังตัว และขยายตัวแทนจากรถคนเว็บเพเครื่องบินสายการบิน ได้ประโยชน์คิดว่า คอมโพเนนต์บางเล่นหลักข้อมูลที่ประมวลผลบทบาท และบางส่วนเป็นลักษณะเฉพาะของข้อมูลสิ่งแวดล้อมการประมวลผลเป็นหลัก เรา conceptualization conceptualization เองควรไม่เป็นดังนั้นผสมกับรับรู้ว่า หลักฐานสำหรับและประโยชน์แนวคิดของโมดูล perceptual อิสระบางส่วนจะหายไปสิทธิการดำรงอยู่ของโมดูล perceptual ไม่ยอมรับกับสมมติฐานว่า โมดูลเหล่านี้จะเดินสาย หรือถาวรในการทำงาน ในความเป็นจริง โมดู perceptual จะเหมาะสมมาก และกลายเป็นห้องปลอดบุหรี่ทั้งหลายชั่วคราวระดับความต้องการรับรู้ของชีวิต ในสเกลเวลาที่ยาวที่สุด วิวัฒนาการ สิ่งมีชีวิตวิวัฒนาการระบบ perceptual ที่เหมาะกับสภาพแวดล้อมความมั่นคง กรณีนี้น่าสนใจคือ การจับคู่ที่ใกล้ชิดระหว่างความไวแสงความยาวคลื่นสูงสุดของ photoreceptors ในปลาความยาวคลื่นที่โดดเด่นที่สุดในสภาพแวดล้อมของน้ำ (ธโกว์ 1972) ที่สเกลเวลากลางเรียนรู้ตลอดชีวิตของสิ่งมีชีวิต โมดูล perceptual กลายเป็น รูปแบบที่เกิดจากการมัก ในสเกลเวลาอย่างรวดเร็วที่สุดขณะนี้ช่วงเวลาการเปลี่ยนแปลงในบริบท การตอบสนองในระบบของเราแรกสุด perceptual กลายเป็นแก้ไข โดย expectancies (Lupyan & Ward, 2013) ตัวอย่าง ฝึกอบรมในงานความสนใจเลือกสร้างการตอบสนองที่แตกต่างก่อนเป็น cochlea (Puel, Bonfils, & Pujol, 1988) ระดับตื่นตาตื่นใจของเอ็มบนลงล่างของระบบประสาทต่อพ่วงเป็น mediated ด้วยมนต์ของ neurons ที่โครงการจากคอร์เทกซ์หูทั้งหมดทางกลับไป olivocochlear neurons ซึ่งโครงการโดยตรงเซลล์ผมภายนอกภายใน cochlea — โลกัสโพลน่าประทับใจต่อพ่วงของเอ็มเรียน perceptual ในช่วงชีวิตของสิ่งมีชีวิตเป็นวิธีมีประสิทธิภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่งการดัดแปลงการทำงานของโมดูล perceptual เพื่อให้พวกเขามาดี พร้อมความต้องการรับรู้ของชีวิต แม้มนุษย์จะไม่ สติ และกลยุทธ์การเปลี่ยนแปลง "สาย" ของโมดูล perceptual (ไปได้เราจะกลับไปในภายหลัง), โมดูลเหล่านี้กระนั้นปรับระบบที่สมดุลเวลาของสิบการพันการทำซ้ำเพื่อให้ชีวิตดีขึ้น ทำให้ discriminations และจัดประเภทที่มีความสำคัญต่อผลประโยชน์ของการ หลักฐานประจักษ์ไปการเปลี่ยนแปลงอย่าง perceptual กว่า perceptual หลังตัดสินใจ ภูมิภาคสมอง neurophysiological ตัวอย่าง เมื่อลิงมีการฝึกอบรมของงานแบ่งแยกภาพสอง (เป็น bisection งานหรือ vernier แบ่งแยก), neurons คอร์เทกซ์ภาพหลัก (V1) ของพวกเขาใช้ในฟังก์ชันต่าง ๆ นวนิยายคุณสมบัติที่เกี่ยวข้องกับงานเหล่านี้แม้แสดงรูปเดียวกัน (Wu, Piëch, & Gilbert, 2004) ความแตกต่างเหล่านี้ V1 ได้ observable จากแรกสุดมากประสาทตอบสนองต่อการกระตุ้น onsets Generalizing ผ่านหลายการศึกษา ฝึกงานภาพ และหูผลิต perceptual โมในช่วงเปลี่ยนแปลง กลไกการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่งได้ว่า neurons เป็นมาตรการเพิ่มเติมในการตอบรับ และเป็นคุณลักษณะที่แตกต่างกันที่แทนที่เนื้อแน่นมาก น้อยทับซ้อนกัน (Crist, Li และ กิลเบิร์ต 2001)เห็นได้ชัดว่าหลักฐานนี้จาก neuroplasticity clashes กับ epistemological กังวลเกี่ยวกับระบบการ "ผล" โดย preconceptions perceptual ความกังวลว่าถ้าเรารับรู้โลกขึ้นอยู่กับประสบการณ์และความปรารถนาดี ของเรา แล้วว่าสามารถรับรู้เหล่านี้จากนั้นให้เราคนหลักฐานเกี่ยวกับโลก (Siegel, 2012) เป็น Fodor (1983) ทำให้มัน: "เห็นสิ่งที่เราคาดว่าน่าจะ พ่ายแพ้วัตถุประสงค์ของวิสัยทัศน์: [ชีวิต] โดยทั่วไปเห็นว่ามี ไม่ว่ามันต้องการ หรือคาดว่าจะมีการ สิ่งมีชีวิตที่ไม่ทำให้ กลายเป็นผู้" (p. 68) ภาพหลอนเป็น counterproductiveการแก้ปัญหาการปะทะนี้ชัดเจนได้ว่า มีเหตุผลดีสงสัยว่า ภาพหลอนเป็นจริงย่อเมื่อภาพลักษณ์ของเราจะรับอิทธิพลจากความต้องการรับรู้ของเรา (Lupyan ในข่าว) ข้อกำหนดเหล่านี้ อีก จะสะท้อนวิวัฒนาการ พันธกิจ และช่วงเวลา บางครั้ง ความต้องการของระดับชั่วคราวเหล่านี้ไม่สอดคล้อง ผลิตผล perceptual ชัด (Anstis et al., 1998 และ Barlow, 1990) ยัง ทั้งหมดใน ปรับระบบ perceptual กับความต้องการของประชานเพิ่มประสิทธิภาพและประสิทธิภาพของการประมวลผล perceptual (Benucci et al., 2013 และ Çukur et al., 2013) เหตุผลที่เรียน perceptual ในมุมมองนี้ได้ว่า ความต้องการของสมาชิกเฉพาะหนึ่งพันธุ์อาจแตกต่างไปจากความต้องการของสมาชิกเนื่องจากว่ามันจะทำให้ชีวิตของ idiosyncratic พ่อของแฝดเหมือนต้องพัฒนาความสามารถในการได้อย่างมีประสิทธิภาพแตกต่างที่คนอื่น ๆ ต้องไม่ และ radiologist ที่ต้องพัฒนาความสามารถในการแยกเนื้องอกมะเร็งจากเนื้อเยื่อที่อ่อนโยนที่เป็นระดับผู้เชี่ยวชาญนอกเหนือจากความต้องการของมนุษย์ (เอมม่า Tarr, & Bubb, 2010) กู้ยืมเงินจาก Fodor: ท้ายเสียเวลาดูทุกอย่างที่มี แทน perceiving สัมพันธ์กับความคาดหวังและความต้องการ ความ ตายนักวิจัยได้อธิบายบัญชี "ลำดับงานโค้ด" ที่ระบบ cognizing สามารถมีการเข้ารหัส perceptual ที่รับผลกระทบจากความต้องการและประสบการณ์ในทุกขั้นตอนของการเปลี่ยนแปลงทางประสาทสัมผัส (Clark, 2013 และ Friston, 2010) อะไรถือว่าเป็นการสังเคราะห์ข้อมูลป้อนเข้าทางประสาทสัมผัสเป็นส่วนมีการคาดการณ์ โดยรูปแบบ generative ที่มีอยู่ในหลายระดับ บวกด้านอินพุต ที่ได้ไม่ถูกเรียบร้อยคาดการณ์ไว้ โดยพื้นที่สูงกว่า จึงให้ผลป้อนกลับสัญญาณเพื่อปรับรูปแบบ generative คาดคะเนสร้างขึ้นบนลงล่างและข้อผิดพลาดจากการคาดการณ์เหล่านี้ดูเหมือนจะแสดงในพื้นที่ต่าง ๆ (เหนือกว่าร่องขมับและบริเวณหน้า fusiform ตามลำดับ ในกรณีที่สิ่งเร้าหน้า), ให้การสนับสนุนการแยกส่วนประกอบทำงานนี้ (Apps & Tsakiris, 2013) แม้ว่ายังคงต้องสนับสนุนเพิ่มเติมสำหรับวิธีการนี้ ประโยชน์ของระบบการรับรู้ที่เป็น perceiving อินพุตที่สัมพันธ์กับความคาดหวังของความจำกัด อย่างชัดเจน และรับมือประสาท และคำนวณการใช้งานที่มีอยู่ (ราว และเรียลตี้ บัล 1999 และ Spratling, 2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก็มีเหตุผลดี ชอบ construing รับรู้และความรู้เป็นแบบโต้ตอบ , ที่ทับซ้อนกัน กระบวนการ แต่กระนั้นที่แตกต่าง . สมองประกอบด้วยทางกายภาพค่อนข้างหนาแน่นถิ่นภูมิภาคภายในภูมิภาคและระหว่างภูมิภาค sparser ประสาทการเชื่อมต่อการเชื่อมต่อ . พื้นที่สมองสามารถบ่อยครั้งจะเกิดจากการรับรู้เฉพาะงานเช่นการรับรู้สี การรับรู้ความลึกของการอ่านกล้องส่องทางไกล และใบหน้าดู ตัวประกบจากสมองออกเป็นโมดูลเช่นนี้เป็นสิ่งสำคัญสำหรับการรับรู้ที่รวดเร็วและเชื่อถือได้ ( นากายาม่า , 2005 ) กรณีของการรับรองมีอยู่ในที่เฉพาะเป้าหมาย ความคาดหวัง และความเชื่อหนึ่งที่มีอิทธิพลของการรับรู้ ( ไม่ pylyshyn , 2003 ) มากขึ้นโดยทั่วไปมีข้อได้เปรียบทางทฤษฎีมโนทัศน์ที่ใช้งานมากที่สุดตัวแทนฝังตัวอยู่ในสภาพแวดล้อมในแง่ของการรับรู้ ความเข้าใจ และการกระทำ เพื่อขยายและฝังตัวตัวแทนจากรถให้ผู้คนไปยังหน้าเว็บให้ผู้ให้บริการเครื่องบิน , จะเป็นประโยชน์ที่จะคิดของบางคอมโพเนนต์การเล่นเป็นหลัก ข้อมูลบทบาทและเป็นหลักในการประมวลผลธรรมชาติเฉพาะของข้อมูลด้านสิ่งแวดล้อม แนวความคิดของแนวความคิดตัวเองไม่ควรกลายเป็น ผสมกับการรับรู้ว่า หลักฐาน และข้อดีของโมดูลการรับรู้แนวคิดอิสระบางส่วนจะหายไป

การมีอยู่ของโมดูลการไม่ก่อให้สมมติฐานว่าโมดูลเหล่านี้จะถูกฝังอยู่ หรือแก้ไขในการทำงานของพวกเขา ในความเป็นจริง , โมดูลการมีการปรับตัวสูง และกลายเป็นสนิทสนมระหว่างข้ามหลายระดับเพื่อตอบสนองความต้องการด้านเวลาของสิ่งมีชีวิต . ที่ยาวที่สุด ขนาดเวลาเชิงวิวัฒนาการสิ่งมีชีวิตวิวัฒนาการระบบค่านิยมที่เหมาะกับสภาพแวดล้อมที่มั่นคงของพวกเขา คดีที่น่าสนใจนี้จะปิดตรงระหว่างยอดแสงความยาวคลื่น ความไวของโฟโตรีเซปเตอร์ในปลาที่ความยาวคลื่นที่โดดเด่นที่สุดในสภาพแวดล้อมที่น้ำของพวกเขา ( ลีทโก , 1972 ) ที่ระดับกลาง ระดับเวลาของการเรียนรู้ตลอดชีวิตของสิ่งมีชีวิต ,โมดูลการปรับบ่อยเป็นรูปแบบซ้ำ ที่เร็วที่สุดของมาตราส่วนเวลานาทีการเปลี่ยนแปลงในบริบทของการตอบสนองในการรับรู้ของเรา เก่าเป็นระบบที่ดัดแปลงโดยความคาดหวัง ( lupyan &วอร์ด 2556 ) ตัวอย่างเช่น การฝึกอบรมในงานให้ความสนใจการก่อให้เกิดการตอบสนองความแตกต่างก่อนเป็นเดือน ( bonfils Puel , , & Pujol , 1988 )ระดับที่น่าตื่นตาตื่นใจของการปรับลงของระบบประสาทต่อพ่วงเป็นคนกลาง โดยลงทางเดินประสาทที่โครงการจากสมองส่วนการได้ยินทั้งหมดทางกลับไป olivocochlear เซลล์ประสาทโดยตรง ซึ่งโครงการเซลล์ขนชั้นนอกภายในคอเคลียมีความเชื่อแบบต่อพ่วงการ

การเรียนรู้การรับรู้มากกว่าหลักสูตรของชีวิตของสิ่งมีชีวิต เป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการรับรู้การทำงานของโมดูลเพื่อให้พวกเขามาเพื่อตอบสนองความต้องการของสิ่งมีชีวิต . แม้ว่ามนุษย์จะไม่ consciously และกลยุทธ์การเปลี่ยน " เดินสาย " ของโมดูลการ ( เป็นไปได้ที่เราจะกลับไปทีหลัง )โมดูลเหล่านี้กระนั้นปรับระบบในเวลาที่เกล็ดนับพัน repetitions เพื่อให้สิ่งมีชีวิตได้ดียิ่งขึ้น และให้ discriminations วิภัตตินั้นมีความสำคัญต่อผลประโยชน์ของ หลักฐานเชิงประจักษ์เพื่อ neurophysiological จุดการเปลี่ยนแปลงอย่างถูกต้อง ฯลฯ มากกว่าการตัดสินใจ การประกาศพื้นที่สมอง . ตัวอย่างเช่นเมื่อลิงมาฝึกด้วยอีกสองงานปฏิบัติทัศนศิลป์ ( bisection งานหรือเวอร์เนียร์เลือกปฏิบัติ ) เปลือกนอกของภาพหลัก ( V1 ) เซลล์ประสาทรับคุณสมบัติการทำงานใหม่ที่แตกต่างกันที่เกี่ยวข้องกับงานเหล่านี้ แม้เมื่อมีรูปร่างเดียวกัน ( Wu Pi CH &กิลเบิร์ต . , 2004 ) ความแตกต่าง V1 เหล่านี้จะสังเกตจากการตอบสนองต่อผู้ป่วยมากที่สุด ประสาทกระตุ้นผ่านการศึกษาอบรม Generalizing มาก ทั้งเสียงและภาพงานที่ผลิตก่อนการเปลี่ยนแปลงโมดูลหลาย หนึ่งในกลไกในการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ที่เซลล์ประสาทจะใช้มากในการตอบสนองของพวกเขาและนำเสนอคุณลักษณะที่แตกต่างกันเป็นเปลือกเพิ่มขึ้นน้อยกว่าที่ทับซ้อนกัน ( ทรชาติ หลี่& Gilbert , 2001 ) .