As previous research indicates that

As previous research indicates that the symptom profile of
depression in dementia may differ from depression without dementia
(Li et al., 2001; Olin et al., 2002b), the course of individual depressive symptoms in nursing home residents is of particular
interest. Longitudinal studies of depression in nursing home residents
are scarce and the sample sizes are small. Some of these
longitudinal studies have shown that variables such as poor
physical health (Rozzini et al., 1996), cognitive impairment
(McSweeney and O'Connor, 2008), functional disability (Parmelee
et al., 1992), a higher depression score at baseline, a shorter stay in
the nursing home (Barca et al., 2010) and more years of education
(Smalbrugge et al., 2006) are associated with more severe depression.
One study in a highly specialized long-term care facility found
a decline in depression during the first year after admission (Payne
et al., 2002). However, results from longitudinal studies are con-
flicting regarding whether and how the variables described above
are related to depression (Barca et al., 2010; Boorsma et al., 2012;
McSweeney and O'Connor, 2008; Parmelee et al., 1992; Payne et al.,
2002; Rozzini et al., 1996; Smalbrugge et al., 2006). We could not
find any longitudinal study on depression in nursing home residents
with a follow-up period of more than 14 months and no
longitudinal study have investigated the course of the individual
symptoms of depression

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นงานวิจัยก่อนหน้านี้บ่งชี้ว่า ที่โพรไฟล์อาการของภาวะซึมเศร้าในสมองเสื่อมอาจแตกต่างจากภาวะซึมเศร้าโดยไม่มีสมองเสื่อม(Li et al., 2001 Olin et al., 2002b), เป็นหลักสูตรของอาการแต่ละ depressive ที่ชาวพยาบาลเฉพาะดอกเบี้ย การศึกษาระยะยาวของภาวะซึมเศร้าในคนพยาบาลจะหายากและขนาดตัวอย่างมีขนาดเล็ก เหล่านี้การศึกษาระยะยาวแสดงให้เห็นที่ตัวแปรเช่นคนจนสุขภาพ (Rozzini et al., 1996), ด้อยค่าที่รับรู้(McSweeney และโอ 2008), พิการทำงาน (Parmeleeร้อยเอ็ด al., 1992), คะแนนภาวะซึมเศร้าสูงที่พื้นฐาน พักสั้นลงพยาบาล (ซ่า et al., 2010) และเพิ่มเติมปีการศึกษา(Smalbrugge และ al., 2006) จะสัมพันธ์กับภาวะซึมเศร้ารุนแรงมากขึ้นการศึกษาหนึ่งในที่สูงเฉพาะระยะยาวดูแลสถานที่พบลดลงในภาวะซึมเศร้าในช่วงปีแรกหลังจากรับเข้า (Payneและ al., 2002) อย่างไรก็ตาม ผลจากการศึกษาระยะยาวเป็นคอน-flicting เกี่ยวกับ และวิธีตัวแปรอธิบายไว้ข้างต้นเกี่ยวข้องกับภาวะซึมเศร้า (ซ่า et al., 2010 Boorsma et al., 2012McSweeney และโอ 2008 Parmelee et al., 1992 Payne et al.,2002 Rozzini et al., 1996 Smalbrugge และ al., 2006) เราไม่สามารถการศึกษาระยะยาวพบภาวะซึมเศร้าในคนพยาบาลมีระยะเวลากว่า 14 เดือนและไม่ติดตามผลระยะยาวการศึกษาได้ตรวจสอบหลักสูตรของแต่ละบุคคลอาการของภาวะซึมเศร้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นงานวิจัยก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่ารายละเอียดอาการของภาวะซึมเศร้าในภาวะสมองเสื่อมอาจแตกต่างจากภาวะซึมเศร้าโดยไม่มีภาวะสมองเสื่อม(Li et al, 2001;.. โอลิน, et al, 2002b), สนามของอาการซึมเศร้าในแต่ละที่อาศัยอยู่ในบ้านพักคนชราโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นที่น่าสนใจ การศึกษาระยะยาวของภาวะซึมเศร้าในผู้อยู่อาศัยในบ้านพักคนชราที่ขาดแคลนและขนาดของกลุ่มตัวอย่างที่มีขนาดเล็ก บางส่วนของเหล่ายาวศึกษาแสดงให้เห็นว่าตัวแปรเช่นยากจนสุขภาพกาย(Rozzini et al., 1996), ความบกพร่องทางสติปัญญา(McSweeney และโอคอนเนอร์ 2008) ความพิการทำงาน (Parmelee et al., 1992) คะแนนภาวะซึมเศร้าสูง ที่ baseline พักผ่อนอย่างมีความสั้นในโรงพยาบาล(Barca et al., 2010) และอื่น ๆ ปีของการศึกษา(Smalbrugge et al., 2006) มีความสัมพันธ์กับภาวะซึมเศร้าที่รุนแรงมากขึ้น. การศึกษาชิ้นหนึ่งในสถานที่เฉพาะอย่างการดูแลระยะยาวพบว่าลดลงในภาวะซึมเศร้าในช่วงปีแรกหลังจากที่เข้าเรียน (เพนet al., 2002) อย่างไรก็ตามผลจากการศึกษาระยะยาวมีดflicting เกี่ยวกับว่าตัวแปรและวิธีการที่อธิบายข้างต้นมีความสัมพันธ์กับภาวะซึมเศร้า(Barca et al, 2010;. Boorsma et al, 2012;. McSweeney และโอคอนเนอร์ 2008. Parmelee, et al, 1992; เพน, et al. 2002; Rozzini et al, 1996;.. Smalbrugge et al, 2006) เราไม่สามารถหาการศึกษาระยะยาวใด ๆ เกี่ยวกับภาวะซึมเศร้าในผู้อยู่อาศัยในบ้านพักคนชราที่มีระยะเวลาการติดตามกว่า14 เดือนและไม่มีการศึกษาระยะยาวมีการสอบสวนหลักสูตรของแต่ละอาการของภาวะซึมเศร้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิจัยก่อนหน้านี้พบว่า อาการของภาวะซึมเศร้าในโปรไฟล์
ภาวะสมองเสื่อมอาจแตกต่างจากภาวะซึมเศร้าโดยไม่เสื่อม
( Li et al . , 2001 ; โอลิน et al . , 2002b ) , หลักสูตรของอาการโรคซึมเศร้าบุคคลในบ้านพยาบาลถิ่นที่เป็นประโยชน์เฉพาะ

การศึกษาภาวะซึมเศร้าในพยาบาลบ้านและผู้อยู่อาศัย
ขาดแคลนและขนาดตัวอย่างมีขนาดเล็ก บางส่วนของเหล่านี้
การศึกษาระยะยาวพบว่าตัวแปร เช่น สุขภาพทางกายไม่ดี
( rozzini et al . , 1996 ) , การรับรู้บกพร่อง
( mcsweeney และ โอคอนเนอร์ , 2008 ) , ความพิการของการทำงาน ( parmelee
et al . , 1992 ) , ภาวะซึมเศร้าสูงกว่าคะแนนที่ baseline อยู่สั้นกว่า
บ้านพยาบาล ( Barca et al . 2010 ) และปีของการศึกษา
( smalbrugge et al . , 2006 ) ที่เกี่ยวข้องกับภาวะซึมเศร้าที่รุนแรงมากขึ้น .
การศึกษาหนึ่งในความเชี่ยวชาญสูงในระยะยาวการดูแลสถานที่พบ
ลดภาวะซึมเศร้าในช่วงปีแรกหลังจากที่เข้าเรียน ( เพน
et al . , 2002 ) อย่างไรก็ตาม ผลจากการศึกษาตามยาวเป็น con -
flicting เกี่ยวกับอย่างไร ตัวแปรที่อธิบายข้างต้น
เกี่ยวข้องกับภาวะซึมเศร้า ( Barca et al . , 2010 ; boorsma et al . , 2012 ;
mcsweeney และ โอคอนเนอร์ , 2008 ; parmelee et al . , 1992 ; เพน et al .
, 2002 ; rozzini et al . , 1996 ; smalbrugge et al . , 2006 ) เราไม่สามารถหาใด ๆและการศึกษา

กับภาวะซึมเศร้าในพยาบาลที่อาศัยอยู่ตามระยะเวลากว่า 14 เดือน และไม่มี
ศึกษาได้ศึกษาหลักสูตรระยะยาวของอาการแต่ละคน
ของภาวะซึมเศร้า