Air New Zealand began as TEAL (Tasm

Air New Zealand began as TEAL (Tasman Empire Airways Limited) in 1940, operating Short Empire flying boats on trans-Tasman routes. Following World War II, TEAL operated weekly flights from Auckland to Sydney, and added Wellington and Fiji to its routings. The New Zealand and Australian governments purchased 50% stakes in TEAL in 1953,[16] and the airline ended flying boat operations in favour of land based turboprop airliners by 1960. In 1965, TEAL became Air New Zealand—the New Zealand government having purchased Australia's 50% stake in the carrier.[16]

With the increased range of the Douglas DC-8s the airline's first jet aircraft, Air New Zealand began transpacific services to the United States and Asia with Los Angeles and Honolulu added as destinations in 1965. The airline further acquired wide-body McDonnell Douglas DC-10 airliners in 1973. The DC-10's introduced the new koru-inspired logo for the airline, which remains to this day.

In 1978, the domestic airline National Airways Corporation (NAC) and its subsidiary Safe Air were merged into Air New Zealand to form a single national airline, further expanding the carrier's operations. As a result, NAC's Boeing 737 and Fokker F27 aircraft joined Air New Zealand's fleet alongside its DC-8 and DC-10 airliners. The merger also resulted in the airline having two IATA airline designators: TE from Air New Zealand and NZ from NAC. TE continued to be used for international flights and NZ for domestic flights until 1990, when international flights assumed the NZ code.[16]

In 1981, Air New Zealand introduced its first Boeing 747 airliner, and a year later initiated service to London via Los Angeles. The five 747-200s owned by Air New Zealand were all named after ancestral Maori canoes. 1985 saw the introduction of Boeing 767-200ER airliners to fill the large size gap between the Boeing 737 and 747 (the DC-8 and DC-10 had been withdrawn by 1983). In 1989 the airline was privatised with a sale to a consortium headed by Brierley Investments Ltd.[16] (with remaining stakes held by Qantas, Japan Airlines, American Airlines, and the New Zealand government). The New Zealand air transport market underwent deregulation in 1990, prompting Air New Zealand to acquire a 50% stake in Ansett Australia in 1995.

In March 1999, Air New Zealand became a member of the Star Alliance. From 1999 through 2000, Air New Zealand became embroiled in an ownership battle over Ansett with co-owner News Limited over a possible sale of the under-performing carrier to Singapore Airlines.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แอร์เริ่มเป็นนกเป็ดน้ำ (มานจักรวรรดิเวย์ จำกัด) ในปี 1940 งานเรือบินสั้นจักรวรรดิในเส้นทางออสเตรเลีย-นิวซีแลนด์ หลังสงครามโลกครั้งที่สอง นกเป็ดน้ำบินรายสัปดาห์จากโอ๊คแลนด์ไปยังซิดนีย์ และเพิ่มเวลลิงตันและฟิจิเพื่อการผลิต รัฐบาลนิวซีแลนด์และออสเตรเลียซื้อหุ้น 50% ในไฮฟ์ใน 1953, [16] และสายการบินสิ้นสุดลงเรือบินที่ดำเนินงานสนับสนุนของสายการบิน turboprop อยู่ โดย 1960 ในปี 1965 นกเป็ดน้ำกลายเป็น แอร์นิวซีแลนด์ — รัฐบาลนิวซีแลนด์มีซื้อของออสเตรเลียถือหุ้น 50% ในสายการบิน [16]กับการเพิ่มขึ้นของดักลาสดีซี-8s ของสายการบิน jet เครื่องบินลำแรก แอร์นิวซีแลนด์เริ่ม transpacific แก่สหรัฐอเมริกาและเอเชียกับลอสแองเจลิส และโฮโนลูลูเพิ่มเป็นจุดหมายปลายทางในปีค.ศ. 1965 สายการบินตัวกว้างแมคดอนเนลล์ดักลาสดีซี-10 สายการบินที่มาเพิ่มเติมในปี 1973 แรงบันดาลใจ koru โลโก้ใหม่ของสายการบิน ซึ่งเป็นการแนะนำ DC 10ในปี 1978 สายการบินภายในประเทศบริษัทสายการบินแห่งชาติ (NAC) และอากาศความปลอดภัยย่อยถูกผสานลงในอากาศนิวซีแลนด์เพื่อการบินแห่งชาติเดียว เพิ่มเติม ขยายการดำเนินงานของผู้ให้บริการ เป็นผล เครื่องบินโบอิ้ง 737 ของ NAC และ F27 ฟอกเข้าร่วมฝูงบิน Air New Zealand ควบคู่ไปกับสายการ DC 8 และ DC-10 บินของ การควบรวมกิจการยังส่งผลให้สายการบินที่มีสอง designators สายการบิน IATA: TE จากแอร์นิวซีแลนด์และนิวซีแลนด์จาก NAC TE ยังคงใช้ได้สำหรับเที่ยวบินระหว่างประเทศและนิวซีแลนด์บินถึง 1990 เมื่อเที่ยวบินระหว่างประเทศถือว่ารหัส NZ [16]ในปี 1981 แนะนำแอร์นิวซีแลนด์เป็นสายการบินเครื่องบินโบอิ้ง 747 แรก และปีต่อมาเริ่มบริการทางลอสแองเจลิส ห้า 747-กรุณาเป็นเจ้าของแอร์นิวซีแลนด์ถูกตั้งชื่อหลังของบรรพบุรุษชาวเมารีเรือแคนู ปี 1985 เห็นการแนะนำของสายการบินโบอิ้ง 767-200ER เพื่อเติมช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่าง Boeing 737 747 (DC-8 และ DC-10 ได้ถูกถอนออก โดย 1983) ในปีพ.ศ. 2532 การบินเป็นเอกชน ด้วยการขายให้องค์กรนำ โดย จำกัดเงินลงทุน Brierley [16] (ด้วยเงินเดิมพันที่เหลือถือ โดยแควนตัส เจแปนแอร์ไลน์ อเมริกันแอร์ไลน์ และรัฐบาลนิวซีแลนด์) ตลาดการขนส่งอากาศของนิวซีแลนด์ได้รับการผ่อนคลายกฎระเบียบในปี 1990 พร้อมท์แอร์นิวซีแลนด์เพื่อซื้อหุ้น 50% ในออสเตรเลีย Ansett ในปี 1995มีนาคม 2542 แอร์นิวซีแลนด์กลาย เป็นสมาชิกของ Star Alliance จากปี 1999 ถึง 2000 แอร์นิวซีแลนด์กลายเป็น embroiled ในการต่อสู้กรรมสิทธิ์เหนือ Ansett กับเจ้าของร่วมข่าว จำกัดมากกว่าการขายเป็นไปได้ของผู้ให้บริการภายใต้การดำเนินการกับสายการบินสิงคโปร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แอร์นิวซีแลนด์เริ่มเป็น TEAL (Tasman เอ็มไพร์แอร์เวย์ จำกัด ) ในปี 1940 การดำเนินงานเรือเหาะสั้นอาณาจักรบนเส้นทางทรานส์แทสมัน หลังสงครามโลกครั้งที่สองน้าดำเนินการเที่ยวบินต่อสัปดาห์จากโอ๊คแลนด์ซิดนีย์และเพิ่มเวลลิงตันและฟิจิเส้นทางของมัน นิวซีแลนด์และรัฐบาลออสเตรเลียที่ซื้อเงินเดิมพัน 50% ใน TEAL ในปี 1953 [16] และสายการบินที่บินสิ้นสุดการดำเนินงานของเรือในความโปรดปรานของที่ดินตามสายการบินเทอร์โบโดยปี 1960 ในปี 1965 น้านกลายเป็นแอร์นิวซีแลนด์-รัฐบาลนิวซีแลนด์ได้ซื้อ ออสเตรเลียถือหุ้น 50% ในสายการบิน. [16]

ด้วยช่วงที่เพิ่มขึ้นของดักลาส DC-8s ของสายการบินเครื่องบินเจ็ตแรกแอร์นิวซีแลนด์เริ่มบริการ transpacific ไปยังประเทศสหรัฐอเมริกาและเอเชียกับ Los Angeles และโฮโนลูลูเพิ่มเป็นจุดหมายปลายทางในปี 1965 สายการบินที่ได้มาต่อทั่วร่างกาย McDonnell ดักลาส DC-10 สายการบินในปี 1973 DC-10 เปิดตัวโลโก้ Koru แรงบันดาลใจใหม่สำหรับสายการบินซึ่งยังคงอยู่มาจนถึงทุกวันนี้.

ในปี 1978 สายการบินภายในประเทศแห่งชาติแอร์เวย์คอร์ปอเรชั่น (NAC) และ บริษัท ย่อยปลอดภัยอากาศถูกกลืนเข้าไปแอร์นิวซีแลนด์ในรูปแบบของสายการบินแห่งชาติเพียงครั้งเดียวต่อการขยายการดำเนินงานของผู้ให้บริการ เป็นผลให้เครื่องบินโบอิ้ง 737 และฟอก F27 ของ NAC เข้าร่วมกองทัพเรือแอร์นิวซีแลนด์ข้างของ DC-8 และ DC-10 สายการบิน การควบรวมกิจการยังส่งผลให้สายการบินมีสอง IATA designators สายการบิน: TE จากแอร์นิวซีแลนด์และนิวซีแลนด์จาก NAC TE ยังคงถูกใช้สำหรับเที่ยวบินระหว่างประเทศและนิวซีแลนด์สำหรับเที่ยวบินภายในประเทศจนถึงปี 1990 เมื่อเที่ยวบินระหว่างประเทศสันนิษฐานรหัส NZ. [16]

ในปี 1981 แอร์นิวซีแลนด์ครั้งแรกของโบอิ้ง 747 สายการบินและอีกหนึ่งปีต่อมาเริ่มต้นการให้บริการไปยังกรุงลอนดอนผ่านลอ Angeles ห้า 747-200s เป็นเจ้าของโดยแอร์นิวซีแลนด์ได้รับการตั้งชื่อตามเรือแคนูเมารีบรรพบุรุษ 1985 เห็นการเปิดตัวของสายการบินโบอิ้ง 767-200ER เพื่อเติมเต็มช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างโบอิ้ง 737 และ 747 (DC-8 และ DC-10 ได้รับการถอนตัวออกจาก 1983) ในปี 1989 สายการบินถูกแปรรูปด้วยการขายให้สมาคมนำโดย Brierley จำกัด เงินลงทุน [16] (ด้วยเงินเดิมพันที่เหลือถือโดยแควนตัสสายการบินญี่ปุ่น, อเมริกันแอร์ไลน์และรัฐบาลนิวซีแลนด์) ตลาดการขนส่งทางอากาศนิวซีแลนด์เปลี่ยนกฎระเบียบในปี 1990 กระตุ้นแอร์นิวซีแลนด์ที่จะซื้อหุ้น 50% ใน Ansett ออสเตรเลียในปี 1995

ในเดือนมีนาคมปี 1999 แอร์นิวซีแลนด์กลายเป็นสมาชิกคนหนึ่งของกลุ่ม Star Alliance จากปี 1999 ถึง 2000 โดยแอร์นิวซีแลนด์กลายเป็นพรรคในการต่อสู้กรรมสิทธิ์เหนือ Ansett กับเจ้าของร่วมข่าว จำกัด กว่าขายเป็นไปได้ของผู้ให้บริการที่มีประสิทธิภาพภายใต้การบินไปสิงคโปร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อากาศนิวซีแลนด์เริ่มเป็นนกเป็ดน้ำ ( แทสมันอาณาจักรแอร์เวย์ จำกัด ) ในปี 1940 ผ่าตัดสั้นจักรวรรดิบินเรือบนเส้นทางทรานส์แทสมัน . หลังจากสงครามโลกครั้งที่สอง นกเป็ดน้ำดำเนินการเที่ยวบินต่อสัปดาห์จาก Auckland ไปยังซิดนีย์ , และเพิ่มเวลลิงตันและฟิจิของเส้นทาง . ประเทศนิวซีแลนด์และรัฐบาลออสเตรเลียซื้อ 50% เดิมพันในนกเป็ดน้ำใน 1953 , [ 16 ] และสายการบินสิ้นสุดบินเรือปฏิบัติการในความโปรดปรานของที่ดินตามโครงการทาง 1960 . ในปี 1965 , นกเป็ดน้ำเป็นอากาศนิวซีแลนด์รัฐบาลนิวซีแลนด์มีซื้อหุ้น 50% ในออสเตรเลีย . [ 16 ]กับช่วงที่เพิ่มขึ้นของดักลาส dc-8s ของสายการบินแรก เครื่องบินเจ็ท แอร์ นิวซีแลนด์ ได้เริ่มบริการเอกสารไปยังสหรัฐอเมริกาและเอเชียกับ Los Angeles และเปิดเพิ่มเป็นจุดหมายปลายทางใน 1965 สายการบินต่อไปได้มากว้างร่างกายแมคดอนเนลล์ ดักลาส ดีซี - 10 สายการบินใน 1973 โดยดีซี - 10 ก็แนะนำ Koru ใหม่แรงบันดาลใจจากโลโก้ของสายการบิน ซึ่งยังคงไปในวันนี้ในปี 1978 , สายการบินในประเทศสายการบินแห่งชาติคอร์ปอเรชั่น ( แนค ) และบริษัทย่อย ปลอดภัย อากาศถูกผสานเข้ากับอากาศนิวซีแลนด์ในรูปแบบเดียวของสายการบินแห่งชาติ เพิ่มเติม การขยายการดำเนินงานของผู้ให้บริการ เป็นผลให้แน็คเป็นโบอิ้ง 737 เครื่องบิน Fokker f27 เข้าร่วมและอากาศนิวซีแลนด์กองข้างของดีซี - 8 และ ดีซี - 10 สายการบิน การควบรวมกิจการยังส่งผลให้สายการบินมี 2 ชื่อสายการบิน iata : Te จากอากาศนิวซีแลนด์นิวซีแลนด์จากแน็ก . เต้ยังคงถูกใช้สำหรับเที่ยวบินระหว่างประเทศและเที่ยวบินภายในประเทศ NZ สำหรับ จนกระทั่งปี 1990 เมื่อเที่ยวบินระหว่างประเทศถือว่า NZ รหัส [ 16 ]ในปี 1981 นิวซีแลนด์เปิดตัวครั้งแรกของโบอิ้ง 747 สายการบิน และปีต่อมาได้ริเริ่มบริการลอนดอนผ่าน Los Angeles 5 747-200s เป็นของนิวซีแลนด์ถูกตั้งชื่อตามบรรพบุรุษเมารีเรือแคนู 1985 เห็นเบื้องต้นของโบอิ้ง 767-200er สายการบินเติมขนาดช่องว่างระหว่างโบอิ้ง 737 กับ 747 ( ดีซี - 8 และ ดีซี - 10 ได้ถูกถอนโดย 1983 ) ใน 2532 สายการบินคือการแปรรูปด้วยขายให้กลุ่มนำโดย ไบรเออร์ลี่ย์การลงทุนจำกัด [ 16 ] ( เหลือเงินเดิมพันที่จัดขึ้นโดยแควนตัส , ญี่ปุ่นสายการบิน , สายการบิน , อเมริกันและรัฐบาลนิวซีแลนด์ ) นิวซีแลนด์ตลาดการขนส่งทางอากาศได้รับการเปิดเสรีในปี 1990 แจ้งอากาศนิวซีแลนด์ได้รับ 50% ถือหุ้นในแอนเซต ตรเลียในปี 1995ในเดือนมีนาคมปี 1999 นิวซีแลนด์อากาศกลาย เป็นสมาชิกของกลุ่มพันธมิตร . จากปี 1999 ถึง 2000 แอร์นิวซีแลนด์กลายเป็น embroiled ในสงครามมากกว่า ansett กับเจ้าของกรรมสิทธิ์ร่วมข่าวจำกัดมากกว่าการขายที่เป็นไปได้ของภายใต้การแสดงบริษัทขนส่งสิงคโปร์สายการบิน