The global financial crisis devasta

The global financial crisis devastated the global economy, particularly the world’s poorest countries, where an additional 64 million people were forced into extreme poverty. During the past twenty years, the poorest countries of the world have fallen further behind the middle-income and rich countries. The median per capita growth of the poorest countries
was zero. This is an unexpected outcome because, from the perspective of economic theory, both globalization and economic-policy convergence imply that poor countries should grow faster than the rich. The main reasons why this has not happened lie in poor countries’ much greater likelihood of being involved in wars and civil conflicts. This factor alone accounts for an income loss of about 40 percent over twenty years. Slower reforms in poor countries compared with faster reforms in middle- income countries played some, albeit a minimal, role. Increased flows from multilateral lenders did not help either because the net effect of the flows on growth rates is estimated to have been zero. Finally, neither democratization nor better educational attainment of the population can be shown to have had any notable positive impact on poor countries’ growth. Reducing the prevalence of conflict seems to be the first and most important step toward restoring growth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิกฤติการเงินโลกทำลายเศรษฐกิจโลกโดยเฉพาะอย่างยิ่งของโลกประเทศที่ยากจนที่สุดที่เพิ่มเติม 64 ล้านคนถูกบังคับให้เข้าสู่ความยากจน ช่วงที่ผ่านมายี่สิบปีที่ผ่านมาประเทศที่ยากจนที่สุดของโลกได้ลดลงต่อไปที่อยู่เบื้องหลังประเทศรายได้ปานกลางและอุดมไปด้วย เฉลี่ยต่อหัวของการเจริญเติบโตของประเทศที่ยากจนที่สุด
เป็นศูนย์นี่คือผลที่ไม่คาดคิดเพราะจากมุมมองของทฤษฎีเศรษฐศาสตร์กระแสโลกาภิวัตน์และการบรรจบกันทางเศรษฐกิจนโยบายหมายความว่าประเทศที่ยากจนจะเติบโตเร็วกว่าที่อุดมไปด้วย เหตุผลหลักว่าทำไมเรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้นอยู่ในประเทศยากจน 'โอกาสในการมากขึ้นจากการมีส่วนร่วมในความขัดแย้งและสงครามพลเรือนปัจจัยนี้เพียงอย่างเดียวบัญชีสำหรับการสูญเสียรายได้ประมาณร้อยละ 40 กว่ายี่สิบปี การปฏิรูปช้าลงในประเทศที่ยากจนเมื่อเทียบกับการปฏิรูปได้เร็วขึ้นในประเทศที่มีรายได้ปานกลางเล่นบางคนแม้จะมีบทบาทน้อยที่สุด กระแสเพิ่มขึ้นจากผู้ให้กู้พหุภาคีไม่ได้ช่วยทั้งเนื่องจากผลกระทบสุทธิของกระแสกับอัตราการเจริญเติบโตเป็นที่คาดกันว่าจะได้รับเป็นศูนย์ ในที่สุด,ประชาธิปไตยมิได้สำเร็จการศึกษาที่ดีขึ้นของประชากรที่จะแสดงให้เห็นว่าจะมีผลกระทบเชิงบวกใด ๆ ที่โดดเด่นในการเจริญเติบโตประเทศยากจน ' การลดความชุกของความขัดแย้งที่ดูเหมือนว่าจะเป็นขั้นตอนแรกและสำคัญที่สุดต่อการฟื้นฟูการเจริญเติบโต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิกฤตการเงินโลกทำลายเศรษฐกิจโลก โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเทศของโลกจนที่สุด การเพิ่มเติม 64 ล้านคนที่ถูกบังคับในสภาวะยากจน ในช่วงยี่สิบปีผ่านมา ประเทศยากจนที่สุดของโลกได้ลดลงไปอยู่เบื้องหลังประเทศคอร์รัปชั่น และอุดมไปด้วย การเจริญเติบโตต่อหัวมัธยฐานของประเทศยากจนที่สุดเป็นศูนย์ นี่คือผลลัพธ์ไม่คาดคิดเนื่องจาก เป็นสิทธิ์จากมุมมองของทฤษฎีเศรษฐกิจ โลกาภิวัตน์และนโยบายเศรษฐกิจบรรจบกันแบบว่า ประเทศยากจนควรเติบโตเร็วกว่าคนรวย เหตุผลหลักที่ทำไมนี้ไม่เกิดขึ้นอยู่ในคนจนประเทศมากมากกว่าโอกาสที่เกี่ยวข้องกับสงครามและความขัดแย้งของพลเรือน ปัจจัยนี้เพียงอย่างเดียวบัญชีสำหรับการสูญเสียรายได้ประมาณ 40 เปอร์เซ็นต์กว่ายี่สิบปี ช้าปฏิรูปประเทศยากจนที่เปรียบเทียบกับเร็วปฏิรูปประเทศรายได้กลางเล่นบางคน แม้ว่าบทบาทน้อย ทุนหมุนเวียนเพิ่มขึ้นจากพหุภาคีผู้ให้กู้ได้ไม่ได้อย่างใดอย่างหนึ่งเนื่องจากมีประเมินผลสุทธิของขั้นตอนการเจริญเติบโตราคาที่ได้ศูนย์ สุดท้าย สามารถแสดงใช่กระบวนการประชาธิปไตยหรือดีของประชากรที่ศึกษาโดยให้มีผลกระทบในเชิงบวกใด ๆ บรรยากาศในประเทศยากจนเจริญเติบโต ความชุกของความขัดแย้งที่ลดลงน่าจะ เป็นขั้นแรก และสำคัญที่สุดตอนคืนเจริญเติบโต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิกฤติการเงินโลกที่ความเสียหายทางเศรษฐกิจโลกโดยเฉพาะเศรษฐกิจประเทศยากจนที่สุดของโลกที่เพิ่มขึ้น 64 ล้านคนที่ถูกบังคับให้เข้าสู่ความยากจน, extreme ในช่วงปีที่ผ่านมาที่ประเทศยากจนที่สุดของโลกที่ได้ตกอยู่ต่อไปหลังประเทศรายได้ระดับกลางและคนรวย อัตราการขยายตัวอยู่ตรงกลางต่อหัวของประชากรที่ยากจนที่สุดของ ประเทศ 
 ที่เป็นศูนย์โรงแรมแห่งนี้คือผลลัพธ์ที่ไม่คาดคิดเพราะจากมุมมองของทฤษฎีเศรษฐกิจโลกา ภิวัตน์ และการผสมผสานทางเศรษฐกิจนโยบายทั้งสองมีความหมายถึงว่ากลุ่มประเทศยากจนจะเติบโตได้เร็วกว่าที่หลากหลาย สาเหตุหลักที่ทำนี้ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นอยู่ในกลุ่มประเทศยากจนมากโอกาสมากขึ้นในการมีส่วนร่วมในสงครามและความขัดแย้งทางผลประโยชน์พลเรือนโครงเครื่องนี้ตามลำพังบัญชีสำหรับการสูญเสียรายได้ประมาณ 40% ในช่วงยี่สิบปี การปฏิรูปช้าลงในประเทศยากจนเมื่อเทียบกับการปฏิรูปได้เร็วขึ้นในประเทศส่วนกลาง - รายได้เล่นบางคนแม้ว่าจะมีบทบาทน้อยที่สุด ไหลเพิ่มขึ้นจากนายทุนเงินกู้แบบพหุ ภาคี ไม่ได้ช่วยให้ทั้งสองเนื่องจากมีผลกำไรสุทธิของการไหลเวียนในอัตราการขยายตัวอยู่คาดว่าจะได้รับการเป็นศูนย์ ในที่สุดไม่เป็นประชาธิปไตยหรือระดับการศึกษาได้ดียิ่งขึ้นของประชากรที่สามารถแสดงต่อได้ส่งผลกระทบต่อในทางบวกมีชื่อเสียงในการขยายตัวของประเทศผู้น่าสงสาร การลดการมีมากกว่าของความขัดแย้งทางผลประโยชน์ก็ดูเหมือนว่าจะเป็นคนแรกที่มากที่สุดและที่สำคัญต่อการกู้คืนการเติบโต