Solving Hunger Effectively Requires

Solving Hunger Effectively Requires Addressing Causes of Poverty

While providing solutions to hunger via more efficient food production seems to be a noble endeavor, problems lie in distribution, land ownership, inefficient use of land, politics and powerplay. Currently, food production rates are higher than population growth (although that is no reason to be complacent). Tackling hunger directly by providing more charitable contributions of food, or even finding ways to increase production, is attacking the symptoms of poverty only, not root causes.

That is not to say that research to increasing food production should not be done, just that it should be recognized that the deeper problem of fighting the roots of poverty that causes hunger would allow better use of resources in the long term. Not fighting root causes of poverty and only fighting hunger will be costly in the long run as people will continue to be hungry and resources will be continually diverted to remedy hunger in a superficial manner without addressing its cause.

“Solving” world hunger by only increasing food production and not addressing root causes of hunger (i.e. poverty), would not alleviate the conditions that create poverty in the first place. If the poorer nations aren’t given the sufficient policy space and means to produce their own food, if they are not allowed to produce and create industry for themselves, then poverty and dependency will continue.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แก้หิวได้อย่างมีประสิทธิภาพจำเป็นต้องจัดการกับสาเหตุของความยากจนในขณะที่บริการโซลูชั่นหิวผ่านทางการผลิตอาหารอย่างมีประสิทธิภาพน่าจะ พยายามโนเบิล ปัญหาการนอนในการแจกจ่าย ที่ดินเจ้าของ ไม่ใช้ดิน การเมือง และ powerplay ขณะนี้ อัตราการผลิตอาหารจะสูงกว่าอัตราการเติบโต (แม้ที่เป็นเหตุผลไม่นอนใจ) แก้ปัญหาความหิวโดยตรง โดยการให้กุศลของอาหาร หรือแม้กระทั่งการหาวิธีในการเพิ่มผลิต ถูกโจมตีอาการของความยากจนเท่านั้น ทำให้รากไม่ไม่ต้องพูดว่า ไม่ควรจะทำวิจัยเพื่อผลิตอาหารเพิ่มขึ้น เพียงที่ มันควรจะรู้ว่า ปัญหาของการต่อสู้ความยากจนรากลึกที่ทำให้หิวจะอนุญาตให้ใช้ทรัพยากรในระยะยาวได้ ไม่ต่อสู้รากสาเหตุของความยากจน และต่อสู้ความหิวเท่านั้น จะเป็นค่าใช้จ่ายในระยะยาวท่านจะหิว และทรัพยากรจะถูกเปลี่ยนทิศทางในการแก้ไขความหิวในลักษณะผิวเผิน โดยจัดการกับสาเหตุของปัญหาอย่างต่อเนื่อง"แก้" โลกหิว โดยการเพิ่มการผลิตอาหารเท่านั้นและไม่กำหนดสาเหตุรากของความหิว (เช่นความยากจน), จะได้เป็นลดเงื่อนไขที่สร้างความยากจนเป็นที่แรก ถ้าประชาชาติย่อมไม่ได้รับพื้นที่เพียงพอของนโยบายและวิธีการผลิตอาหารของตัวเอง ถ้าไม่อนุญาตในการผลิต และสร้างอุตสาหกรรมสำหรับตัวเอง แล้วความยากจนและอ้างอิงจะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การแก้ความหิวได้อย่างมีประสิทธิภาพต้องแก้ไขสาเหตุของความยากจนในขณะที่การให้บริการโซลูชั่นเพื่อความหิวผ่านการผลิตอาหารมีประสิทธิภาพมากขึ้น น่าจะเป็นความพยายามสูงส่ง ปัญหาอยู่ที่การกระจายการถือครองที่ดิน การใช้ที่ดินไม่มีประสิทธิภาพของการเมืองและ PowerPlay ในปัจจุบันอัตราการผลิตอาหารจะสูงกว่าการเติบโตของประชากร ( แม้ว่านั่นเป็นเหตุผลที่จะไม่ชะล่าใจ ) การแก้ปัญหาความหิวโหยโดยตรง โดยให้มีการบริจาคเพื่อการกุศลของอาหาร หรือแม้แต่การหาวิธีที่จะเพิ่มการผลิตเป็นโจมตีอาการของความยากจนเท่านั้น ไม่ใช่สาเหตุรากที่ไม่ได้ที่จะกล่าวว่าการวิจัยเพื่อเพิ่มการผลิตอาหารที่ไม่ควรทำ ก็ควรยอมรับว่า ปัญหาของการต่อสู้ รากลึกของความยากจนที่ทำให้เกิดความหิว ทำให้ใช้ทรัพยากรที่ดีใน ระยะยาว ไม่ใช่ต่อสู้กับรากสาเหตุของความยากจนและการต่อสู้ความหิวจะแพงในระยะยาว ประชาชนจะยังคงหิวและทรัพยากรจะยังคงโอนไปแก้ความหิวในลักษณะผิวเผิน โดยไม่มีการจัดการกับสาเหตุของปัญหา" การแก้ปัญหา " โลกของความหิว โดยเฉพาะการเพิ่มการผลิตอาหารและที่อยู่รากสาเหตุของความหิว ( เช่น ความยากจน ไม่บรรเทาเงื่อนไขที่สร้างความยากจนในสถานที่แรก ถ้าประเทศที่ยากจนไม่ได้รับพื้นที่นโยบายที่เพียงพอและวิธีการผลิตอาหารของตนเอง ถ้าพวกเขาจะไม่ได้รับอนุญาตที่จะผลิตและสร้างอุตสาหกรรมสำหรับตัวเองแล้ว ความยากจนและการพึ่งพาจะดำเนินต่อไป