Copyright in the Courts: The Return

Copyright in the Courts: The Return of the Lion

April 2006

Solomon Linda (left) and his band, the Evening Birds
Solomon Linda (left) and his band, the Evening Birds
By Owen Dean

Hot on the heels of the settlement in "The Lion Sleeps" copyright case, this first hand account was written for WIPO Magazine by leading South African copyright expert, Dr. Owen Dean of Spoor and Fisher. Dr. Dean personally directed the litigation on behalf of the Linda family.

In l939, a Zulu migrant worker and entertainer who called himself Solomon Linda stood before a microphone in Johannesburg’s first recording studio, improvising falsetto vocal lines against a rolling, driving vocal chant. He called the song Mbube, Zulu for lion. On the third take, Linda came up with a haunting skein of notes that went on to become the most famous melody ever to emerge from Africa. The English-speaking world knows it as the central theme from the song The Lion Sleeps Tonight. There are versions in French, Japanese, Spanish, Danish and many other languages. More than 150 different artists have recorded it and it features in at least 15 movies and musicals. It has earned by some estimates over $15 million in composer royalties. Linda´s role in the song´s creation is undisputed, but he died a pauper, leaving his family too poor even to afford a headstone for his grave.

This is the story of the legal battle to claim back for Linda’s children a share in the proceeds from their father’s creation.

The song

In the early 1950s the recording of Mbube released by Gallo Records, already a good seller in South Africa, found its way to America and came to the attention of Pete Seeger, the folksinger. He liked what he heard and transcribed the music from the record to make his own song, which he called Wimoweh (a corruption of the Zulu lyrics, Uyimbube, or "he is the lion"). Wimoweh was successful in the United States in the 1950s, and was later reworked into another version in the 1960s by song writers George Weiss, Hugo Peretti and Luigi Creatore, as The Lion Sleeps Tonight. In this form the song became a major hit and has remained popular for more than 40 years. Then in the mid-1990s it was incorporated into the Disney musical The Lion King. But neither the origins of the song, in Mbube, nor the role played by Solomon Linda was acknowledged, and the song was presented as being of American origin.

The rights

Solomon Linda had assigned his worldwide copyright in Mbube to the Gallo Record Company for a consideration of 10 shillings. He died in 1962, leaving a wife, Regina, and four children. In 1983 the American music publishing company, Folkways, which had gained control of Wimoweh, exacted for a consideration of one dollar an assignment of Regina’s rights (as his legal heir) to the renewal term of Wimoweh under United States copyright law, and threw in at the same time her worldwide rights to the song, such as they may have been. Regina died in 1990. In 1992, with litigation raging in the United States regarding Wimoweh and The Lion Sleeps Tonight, the rights to which had been acquired by Abilene Music, Folkways exacted a further assignment of worldwide rights to Mbube from the Linda daughters for another dollar. No stone had been left unturned to ensure that the Linda family had no claim to the copyright in Mbube.

In the late 1990s, journalist Rian Malan wrote an article for Rolling Stone magazine exposing the machinations which had taken place and making the point that, while the derivatives of Mbube had made millions of dollars, the Linda daughters, one of whom had recently died from AIDS, were living in abject poverty in South Africa and deriving no material benefit from the fruits of their father’s creative work. The article caused an outcry in South Africa. And it fostered a resolve to take legal steps to stake a claim on the part of the family to proceeds from the song, especially The Lion Sleeps Tonight version, and to gain due acknowledgment of Solomon Linda’s role in creating the song, and of its South African origin.

The law

The action brought by Spoor and Fisher on the part of the family relied on a little known legal provision: Section 5(2) of the 1911 Imperial Copyright Act. This was a British statute, which was made law throughout the British Empire as it existed in 1911, including South Africa. According to this provision, where an author assigned his copyright during his lifetime, 25 years after his death the copyright reverted to the Executor of his estate, as an asset in that estate, notwithstanding any other assignments of copyright which might have taken place in the meantime.

This "reversionary copyright" provision was tailor-made for the facts of the Mbube case, save that both Regina and the daughters had already assigned their claim to copyright in Mbube to Folkways. It was reasoned, however, that the reversionary copyright had been vested in the Executor since 1987 (i.e. 25 years after Solomon Linda’s death) and did not become the property of either Regina or her daughters unless and until such time as it was transferred to them by the Executor. As such a transfer had never happened, the assignments made by Regina and the daughters in favor of Folkways accordingly had no force or effect.

The litigation

The estate of the late Solomon Linda was reopened and an Executor, Stephanus Griesel, appointed in 2004. Litigation was begun in the name of the Executor in his representative capacity. Since the Executor could only claim rights to Mbube in countries which were formerly members of the British Empire, it was decided to bring the litigation before the South African court. This in turn meant that the case could not be brought directly against Abilene Music, as the South African court can only exert jurisdiction over a defendant who has a place of business or other assets in South Africa, against which an eventual judgment could be enforced. Since Abilene Music had no known assets in South Africa, Spoor and Fisher opted to sue the most prominent and high profile licensee of the song against which it was possible to secure jurisdiction before a South African court, i.e. Walt Disney Enterprises Inc. This could be done by "attaching" some 200 registered trade marks owned by Walt Disney Enterprises in South Africa, in effect holding the Disney trademarks hostage to provide security for the enforcement of payment of a debt.

The application to attach Disney’s registered trademarks, as well as the copyright in the movie The Lion King, was granted by the High Court of South Africa. Spoor and Fisher then instituted an action against Disney and certain other licensees or sub-licensees of Abilene, claiming that the defendants had infringed the Executor’s copyright in Mbube by reproducing and publicly performing a substantial part of it in the guise of The Lion Sleeps Tonight without his authority.

Walt Disney Enterprises reacted immediately by bringing an urgent application before the South African court to set aside the attachment on the grounds that the Executor had no case against it. The court refused the application, in which all the legal issues were set out, thus in effect endorsing the Executor’s cause of action.

The settlement

The action was set down for trial commencing on February 21, 2006. Shortly before the trial date a settlement was reached between the parties to the litigation, as well as with Abilene Music, the true defendant behind the litigation, which had granted an indemnity to Disney when it had licensed the use of The Lion Sleeps Tonight. The settlement, which operates worldwide and in settlement of all claims, encompasses the following:

The Linda heirs will receive payment for past uses of The Lion Sleeps Tonight and an entitlement to future royalties from its worldwide use.
The Lion Sleeps Tonight
is acknowledged as derived from Mbube.
Solomon Linda is acknowledged as a co-composer of The Lion Sleeps Tonight and will be designated as such in the future.
A trust will be formed to administer the heirs’ copyright in Mbube and to receive on their behalf the payments due out of the use of The Lion Sleeps Tonight.
The legal implications

The settlement and the judgement of the court in the application to set aside the attachment of Disney’s trademarks, demonstrated that the reversionary interest under the Imperial Copyright Act is enforceable under current South African copyright law, despite the fact that the Imperial Copyright Act itself was repealed in 1965. The case has thus set a precedent for heirs of authors who are not benefiting from the copyrighted works of their forbears, to obtain remuneration arising from the exploitation of such works. This applies not only to heirs in South Africa, but in any countries of the former British Empire in which the Imperial Copyright Act of 1911 (i.e.) was made law.

A happy ending

The remuneration which the Linda daughters will receive should ensure that they will be able to sustain themselves economically into the future. The settlement implicitly acknowledges that The Lion Sleeps Tonight is of South African origin and rooted in South African culture. From a South African perspective the saga has a happy ending and there is some pride in having successfully championed the cause of the small creator among entertainment industry giants. The record will, however, read: Griesel NO v Walt Disney Enterprises Inc and others: case withdrawn.

For more information see: http://www.spoor.co.za

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลิขสิทธิ์ในศาล: การกลับมาของสิงโต2549 เมษายนลินดาโซโลมอน (ซ้าย) และวงของเขา นกเย็นลินดาโซโลมอน (ซ้าย) และวงของเขา นกเย็นโดยโอเวนดีนร้อนของการชำระเงิน "สิงโตนอน" กรณีลิขสิทธิ์ บัญชีนี้มือแรกถูกเขียนสำหรับนิตยสาร WIPO โดยผู้นำแอฟริกาใต้ลิขสิทธิ์ผู้เชี่ยวชาญ ดร.โอเวนคณบดีของฟิชเชอร์และ Spoor คณบดีดร.ตัวส่งดำเนินคดีในนามของครอบครัวเธอใน l939 พวกสูลูคนงานข้ามชาติและนักร้องที่เรียกตัวเองโซโลมอนลินดายืนก่อนไมโครโฟนในของ ก่อน การบันทึกสตูดิโอ improvising บรรทัด falsetto vocal กับกลิ้ง ขับ chant vocal เขาเรียกว่าเพลง Mbube พวกสูลูสำหรับสิงโต ในการใช้สาม ลินดามากับ skein haunting ย่อได้กลายเป็น เมโลดี้ที่มีชื่อเสียงมากที่สุดเคยโผล่จากแอฟริกา โลกอังกฤษรู้ว่ามันเป็นรูปแบบกลางจากเพลงสิงโตนอนคืนนี้ มีรุ่นในฝรั่งเศส ญี่ปุ่น สเปน เดนมาร์ก และภาษาอื่น ๆ ศิลปินกว่า 150 ต่าง ๆ ได้บันทึกไว้ และมีคุณลักษณะพิเศษในภาพยนตร์และละครอย่างน้อย 15 มันได้รับ โดยการประเมินบางกว่า 15 ล้านเหรียญในค่าภาคหลวงประพันธ์ บทบาท Linda´s สร้าง song´s ไม่ แต่เขาตายแบบยาจก ออกจากครอบครัวยากจนเกินไปแม้จะจ่ายมรณะศิลาจารึกสำหรับศพของเขานี่คือเรื่องราวของการต่อสู้ทางกฎหมายเพื่อเรียกร้องสำหรับเด็กของเธอกลับมาร่วมในการดำเนินการจากการสร้างของพ่อเพลงในช่วงต้นทศวรรษ 1950 การบันทึกของ Mbube ที่นำออกใช้ โดยระเบียนกอลโล แล้วขายดีในประเทศแอฟริกาใต้ พบทางอเมริกา และมาสู่การพิจารณาของพี Seeger, folksinger เขาชอบสิ่งที่เขาได้ยิน และทับศัพท์จากระเบียนที่จะทำเพลงของตัวเอง ซึ่งเขาเรียกว่า Wimoweh (ทุจริตของพวกสูลูเพลง Uyimbube หรือ "เขาคือสิงโต") Wimoweh สำเร็จในสหรัฐอเมริกาในช่วงทศวรรษ 1950 และถูกหลังกโค้ดเป็นรุ่นอื่นในปี 1960 โดยนักเขียนเพลง Hugo Peretti จอร์จมีร์ และ Luigi Creatore เป็นสิงโตนอนคืนนี้ ในแบบฟอร์มนี้ เพลงกลายเป็น ตีใหญ่ และมียังคงนิยมมากว่า 40 ปี แล้ว ในช่วงกลาง จะถูกรวมเข้าในดิสนีย์ดนตรีเดอะไลอ้อนคิง แต่ไม่ถูกยอมรับว่า ต้นกำเนิดของเพลง Mbube หรือบทบาทที่เล่น โดยลินดาโซโลมอนใน และเพลงนำเสนอเป็นของอเมริกันสิทธิลินดาโซโลมอนได้กำหนดลิขสิทธิ์ของเขาทั่วโลกใน Mbube บริษัทกอลโลระเบียนสำหรับการพิจารณาของ shillings 10 เขาตายในปี 1962 ปล่อยภรรยา เรจิน่า และเด็ก 4 ใน 1983 เพลงอเมริกันประกาศบริษัท วิถี ซึ่งได้รับการควบคุมของ Wimoweh ได้เรียกร้องเอาพิจารณาของหนึ่งดอลลาร์การกำหนดสิทธิ์ของเรจินา (เป็นกฎหมายพระสัมมา) คำขอต่ออายุของ Wimoweh ภายใต้สหรัฐอเมริกาลิขสิทธิ์กฎหมาย และโยนในที่เดียวกัน อีกครั้ง เพลงสิทธิ์ของเธอทั่วโลกเช่นอาจได้รับ เรจิเสียชีวิตในปี 1990 ในปี 1992 กับโกรธดำเนินคดีในสหรัฐอเมริกาเกี่ยวกับ Wimoweh และเดอะไลออนนอนคืนนี้ สิทธิที่ได้รับมา โดยอาบีเพลง วิถีได้เรียกร้องเอาสิทธิ์ทั่วโลก Mbube จากสาวลินดากำหนดเพิ่มเติมสำหรับดอลลาร์อื่น มีการทิ้งหินไม่ unturned เพื่อให้แน่ใจว่า ครอบครัวเธอมีข้อเรียกร้องไม่ให้ลิขสิทธิ์ใน Mbubeในปลายปี 1990, Malan เรียนเขียนบทความในนิตยสารหินกลิ้ง machinations ซึ่งมีการเปิดเผยของนักข่าวทำทำจุดที่ ขณะที่อนุพันธ์ของ Mbube มีล้านดอลลาร์ ลูกสาว ลินดาผู้เพิ่งเสียชีวิตจากโรคเอดส์ ได้อาศัยอยู่ใน abject ความยากจนในแอฟริกาใต้ และบริษัทฯ วัสดุไม่ได้รับประโยชน์จากผลไม้ของงานสร้างสรรค์ของพ่อของพวกเขา บทความสาเหตุ outcry ที่แอฟริกาใต้ และมันเด็ก ๆ แก้ไขกฎหมายขั้นตอนแทงข้อเรียกร้องในส่วนของครอบครัวการดำเนินการจากเพลง โดยเฉพาะอย่างยิ่งสิงโตนอนคืนนี้รุ่น และได้รับการยอมรับที่ครบกำหนด ของโซโลมอนลินดาบทบาทในการสร้างเพลง และต้นกำเนิดของแอฟริกาใต้กฎหมายการดำเนินการที่นำ โดย Spoor และ Fisher ในส่วนของครอบครัวที่อาศัยในบทบัญญัติทางกฎหมายรู้จักน้อย: ส่วน 5(2) 1911 อิมพีเรียลทำ นี่คือกฎหมายอังกฤษเป็น ซึ่งได้ทำให้กฎหมายทั่วจักรวรรดิอังกฤษมันอยู่ใน 1911 รวมทั้งแอฟริกาใต้ ตามบทบัญญัตินี้ ที่ผู้เขียนกำหนดให้ลิขสิทธิ์ของเขาในช่วงชีวิต 25 ปีหลังจากตายลิขสิทธิ์แปลงกลับการดำเนินของทรัพย์สินของเขา เป็นสินทรัพย์ในนิคมนั้น ประกาศกำหนดอื่น ๆ ลิขสิทธิ์ซึ่งอาจมีถ่ายทำในขณะเดียวกันบทบัญญัตินี้ "reversionary ลิขสิทธิ์" ถูกตัดข้อเท็จจริงกรณี Mbube บันทึกที่เรจิทั้งสอง และลูกสาวได้แล้วกับการเรียกร้องให้มีลิขสิทธิ์ใน Mbube วิถี มันถูก reasoned ไร ลิขสิทธิ์ reversionary มี vested ในดำเนินการตั้งแต่ปี 1987 (เช่น 25 ปีหลังจากการตายของโซโลมอนลินดา) และไม่ได้เป็น คุณสมบัติของเรจินาหรือธิดาของเธอเว้นแต่ และจนกว่าเวลา เช่นมีการโอนย้ายไป โดยดำเนินการ เช่นการโอนย้ายไม่เกิด กำหนดโดยเรจิน่าและธิดาสามารถวิถีตามมีแรงหรือผลไม่การดำเนินคดีอสังหาริมทรัพย์ของลินดาโซโลมอนปลายถูกเปิด และดำเนินการ Stephanus Griesel การแต่งตั้งในปี 2004 คดีถูกเริ่มในดำเนินในกำลังการผลิตของพนักงาน ตั้งแต่ดำเนินการเฉพาะสามารถเรียกร้องสิทธิ์ Mbube ประเทศซึ่งเดิมสมาชิกของจักรวรรดิอังกฤษ มันเป็นการตัดสินใจเพื่อให้การดำเนินคดีก่อนศาลแอฟริกาใต้ นี้จะหมายความ ว่า กรณีที่ไม่สามารถทำได้โดยตรงกับอาบีเพลง เป็นศาลแอฟริกาใต้เท่านั้นสามารถสำแดงอำนาจผ่านจำเลยที่มีสถานที่ของธุรกิจอื่น ๆ ในแอฟริกาใต้ กับที่สามารถใช้วิจารณญาณในการ ตั้งแต่เพลงอาบีมีสินทรัพย์ไม่รู้จักในแอฟริกาใต้ Spoor และ Fisher เลือกฟ้องที่สูง และโดดเด่นที่สุดส่วนกำหนดค่าผู้รับใบอนุญาตของเพลงต่อซึ่งก็ได้ให้ทางศาลก่อนที่ศาลแอฟริกาใต้ เช่นวอล์ทดิสนีย์วิสาหกิจ อิงค์ ทำ โดย "แนบ" บาง 200 จดทะเบียนเครื่องหมายการค้าของวอล์ทดิสนีย์วิสาหกิจประเทศแอฟริกาใต้ ผลจับตัวประกันค้าดิสนีย์เพื่อความปลอดภัยในการบังคับชำระหนี้แอพลิเคชันการแนบเครื่องหมายการค้าจดทะเบียนของดิสนีย์ ตลอดจนลิขสิทธิ์ภาพยนตร์เดอะไลอ้อนคิง ได้รับโดยศาลสูงของแอฟริกาใต้ Spoor และ Fisher แล้วโลกกระทำกับดิสนีย์ และบาง licensees หรือ licensees ย่อยของอาบี อ้างว่า จำเลยจะมี infringed ลิขสิทธิ์ดำเนินการใน Mbube โดยทำ แล้วกระทำเผยพบบางส่วนของครอบสิงโตนอนคืนนี้ไม่มีอำนาจในการวอล์ทดิสนีย์วิสาหกิจปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นทันที โดยนำใบสมัครด่วนก่อนศาลแอฟริกาใต้ดองสิ่งที่แนบใน grounds ว่าดำเนินการได้ไม่คดีก็ ศาลปฏิเสธแอพพลิเคชัน ซึ่งประเด็นทางกฎหมายทั้งหมดถูกกำหนด จึง มีผล endorsing สาเหตุที่ดำเนินการดำเนินการการชำระเงินการดำเนินการถูกกำหนดลงในการทดลองนั้น 21 กุมภาพันธ์ 2006 ช้าก่อนวันทดลองที่มีการตกลงระหว่างคู่สัญญา ไปดำเนินคดีที่ เช่น เดียว กับอาบี เพลง จำเลยจริงอยู่เบื้องหลังคดี ซึ่งมีให้เล่นเป็นกับดิสนีย์เมื่อมันได้รับใบอนุญาตใช้สิงโตนอนคืนนี้ การชำระเงิน การผลิต และในการจ่ายสินไหมทดแทนทั้งหมด ครอบคลุมต่อไปนี้:มรดกลินดาจะได้เงินมาใช้สิงโตนอนคืนนี้และมีสิทธิให้ค่าภาคหลวงในอนาคตจากการใช้ทั่วโลกสิงโตนอนคืนนี้คือยอมรับตามมาจาก Mbubeลินดาโซโลมอนเป็นการยอมรับว่า เป็นนักประพันธ์ร่วมของเดอะไลอ้อนนอนคืนนี้ และจะกำหนดเช่นในอนาคตน่าเชื่อถือจะเป็นรูปแบบ การจัดการลิขสิทธิ์ของมรดกใน Mbube และรับในนามของเงินครบกำหนดหมดการใช้ The Lion นอนคืนนี้ผลทางด้านกฎหมายการชำระเงินและการตัดสินของศาลในแอพลิเคชันดองสิ่งที่แนบมาของเครื่องหมายการค้าของ Disney แสดงว่า สนใจ reversionary ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ที่อิมพีเรียลเป็นบุคลากรกฎหมายปัจจุบันแอฟริกาใต้ลิขสิทธิ์ แม้ว่า พระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ที่อิมพีเรียลเองถูก repealed ในปี 1965 กรณีจึงได้ตั้งเป็นเหตุในมรดกของผู้ที่มีเกียรติยศไม่จากงานลิขสิทธิ์ของ forbears ของพวกเขา ได้รับค่าตอบแทนที่เกิดจากการเอารัดเอาเปรียบของงานดังกล่าว นี้ไม่เฉพาะกับมรดก ในแอฟริกาใต้ แต่ ในประเทศต่าง ๆ ของอดีตจักรวรรดิอังกฤษซึ่งลิขสิทธิ์อิมพีเรียลดำเนินของ 1911 (เช่น) ทำกฎหมายสิ้นสุดความสุขค่าตอบแทนซึ่งลูกสาวเธอจะได้รับควรให้แน่ใจว่า พวกเขาจะสามารถรักษาตัวเองอย่างในอนาคต การยอมรับว่า นัยว่า สิงโตนอนคืนนี้เป็นต้นกำเนิดที่แอฟริกาใต้ และในวัฒนธรรมแอฟริกาใต้ จากมุมมองใต้แอฟริกา ซากะมีสุข และมีบางความภาคภูมิใจในการประสบความสำเร็จมี championed ของผู้สร้างขนาดเล็กระหว่างยักษ์ใหญ่อุตสาหกรรมบันเทิง อย่างไรก็ตาม จะ อ่านระเบียน: v ไม่ Griesel วอล์ทดิสนีย์วิสาหกิจ Inc และอื่น ๆ: กรณีถอนสำหรับข้อมูลเพิ่มเติม: http://www.spoor.co.za

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลิขสิทธิ์ในศาล: การกลับมาของสิงโตเมษายน2006 โซโลมอนลินดา (ซ้าย) และวงดนตรีของเขาที่เย็นนกโซโลมอนลินดา(ซ้าย) และวงดนตรีของเขา, นกเย็นโดยโอเว่นคณบดีร้อนบนส้นเท้าของการตั้งถิ่นฐานใน"สิงโต นอน "กรณีลิขสิทธิ์บัญชีมือแรกถูกเขียนขึ้นสำหรับนิตยสาร WIPO โดยนำผู้เชี่ยวชาญใต้ลิขสิทธิ์แอฟริกัน, ดร. โอเว่นคณบดีรอยตีนและฟิชเชอร์ คณบดีดร. เองกำกับการดำเนินคดีในนามของครอบครัวลินดา. ใน l939 เป็นแรงงานข้ามชาติซูลูและความบันเทิงที่เรียกตัวเองโซโลมอนลินดายืนอยู่ตรงหน้าไมโครโฟนในสตูดิโอบันทึกเสียงครั้งแรกของโจฮันเนทันควันเส้นเสียงที่เปล่งเสียงสูงกับกลิ้งขับรถแกนนำสวดมนต์ เขาเรียกว่าเพลง Mbube ที่ซูลูสิงโต เอาที่สาม, ลินดามากับเข็ดหลอนของบันทึกว่าต่อไปจะเป็นเพลงที่มีชื่อเสียงมากที่สุดที่เคยโผล่ออกมาจากแอฟริกา โลกที่พูดภาษาอังกฤษรู้ว่ามันเป็นแก่นกลางจากเพลงสิงโตนอนคืนนี้ มีรุ่นในฝรั่งเศส, ญี่ปุ่น, สเปน, ภาษาอื่น ๆ เดนมาร์กและจำนวนมาก กว่า 150 ศิลปินที่แตกต่างกันได้รับการบันทึกมันและมันก็มีอย่างน้อย 15 ภาพยนตร์และละครเพลง จะได้รับจากการประมาณการบางกว่า $ 15,000,000 ในนักแต่งเพลงลิขสิทธิ์ Linda's บทบาทในการสร้าง song's จะไม่มีปัญหา แต่เขาเสียชีวิตคนจนออกจากครอบครัวของเขายากจนเกินไปแม้จะจ่ายศิลาฤกษ์สำหรับหลุมฝังศพของเขา. นี่คือเรื่องราวของการต่อสู้ทางกฎหมายที่จะเรียกร้องกลับมาสำหรับเด็กของลินดาในหุ้น เงินที่ได้จากการสร้างของพ่อของเขา. เพลงในช่วงต้นทศวรรษ 1950 บันทึก Mbube ที่ออกโดยกัลประวัติแล้วขายดีในแอฟริกาใต้พบทางไปอเมริกาและมาถึงความสนใจของพีท Seeger ที่ folksinger เขาชอบสิ่งที่เขาได้ยินและได้คัดลอกเพลงจากแผ่นเสียงที่จะทำให้เพลงของเขาเองซึ่งเขาเรียกว่า Wimoweh (ความเสียหายของเนื้อเพลงซูลูที่ Uyimbube หรือ "เขาเป็นสิงโต") Wimoweh ก็ประสบความสำเร็จในประเทศสหรัฐอเมริกาในปี 1950 และได้รับการนํามาเป็นรุ่นอื่นในปี 1960 โดยนักเขียนเพลงที่จอร์จไวสส์, ฮิวโก้ Peretti และ Luigi Creatore เป็นสิงโตนอนคืนนี้ ในรูปแบบเพลงนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่และยังคงได้รับความนิยมมานานกว่า 40 ปี จากนั้นในช่วงกลางปี ​​1990 มันถูกรวมเข้าไว้ในดนตรีดิสนีย์ The Lion King แต่ไม่ถึงที่มาของเพลงใน Mbube หรือบทบาทของโซโลมอนลินดาได้รับการยอมรับและเพลงที่ถูกนำเสนอในฐานะที่เป็นแหล่งกำเนิดของชาวอเมริกัน. สิทธิโซโลมอนลินดาได้มอบหมายให้ลิขสิทธิ์ทั่วโลกของเขาใน Mbube ให้กับ บริษัท กัลบันทึกสำหรับ การพิจารณาของ 10 เพนนี เขาเสียชีวิตในปี 1962 ทิ้งภรรยาราชินีและลูกสี่คน ในปี 1983 เพลงอเมริกัน บริษัท สำนักพิมพ์, ประเพณีซึ่งได้รับการควบคุมของ Wimoweh ไขว่คว้าสำหรับการพิจารณาของหนึ่งดอลลาร์มอบหมายสิทธิ Regina (เป็นทายาทตามกฎหมายของเขา) และระยะการต่ออายุของ Wimoweh ภายใต้กฎหมายลิขสิทธิ์ของสหรัฐอเมริกาและโยน ในเวลาเดียวกันสิทธิทั่วโลกของเธอเพลงเช่นพวกเขาอาจได้รับ Regina เสียชีวิตในปี 1990 ในปี 1992 มีการดำเนินคดีที่บ้าคลั่งในประเทศสหรัฐอเมริกาเกี่ยวกับ Wimoweh และสิงโตนอนคืนสิทธิในการที่ได้รับมาโดยลีนเพลง, ประเพณีไขว่คว้าที่ได้รับมอบหมายต่อไปของสิทธิมนุษยชนทั่วโลกเพื่อ Mbube จากลูกสาวของลินดาอีก ดอลลาร์ หินไม่ถูกทิ้ง unturned เพื่อให้แน่ใจว่าครอบครัวของลินดาได้เรียกร้องให้ลิขสิทธิ์ใน Mbube. ในช่วงปลายปี 1990 นักข่าว Rian ลันเขียนบทความให้กับนิตยสารโรลลิงสโตนเปิดเผย machinations ที่เกิดขึ้นและทำให้จุดที่ในขณะที่ สัญญาซื้อขายล่วงหน้าของ Mbube ได้ทำล้านดอลลาร์ที่ลินดาลูกสาวคนหนึ่งซึ่งเพิ่งเสียชีวิตจากโรคเอดส์อาศัยอยู่ในความยากจนต่ำต้อยในแอฟริกาใต้และไม่มีผลประโยชน์อันเกิดจากวัสดุที่ผลของงานสร้างสรรค์ที่พ่อของพวกเขา บทความที่เกิดเสียงโวยวายในแอฟริกาใต้ และส่งเสริมการแก้ปัญหาที่จะดำเนินการตามกฎหมายในการถือหุ้นเรียกร้องในส่วนของครอบครัวที่จะเงินที่ได้จากเพลงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสิงโตนอนรุ่นคืนนี้และจะได้รับการตอบรับที่ครบกำหนดบทบาทโซโลมอนลินดาในการสร้างเพลงและทางใต้ของประเทศของตน ต้นกำเนิดแอฟริกัน. กฎหมายการดำเนินการมาโดยรอยเท้าและฟิชเชอร์ในส่วนของครอบครัวเป็นที่พึ่งของเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่รู้จักกันทางกฎหมายบทบัญญัติมาตรา 5 (2) 1911 อิมพีเรียลพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ นี่เป็นกฎหมายของอังกฤษซึ่งเป็นกฎหมายทั่วจักรวรรดิอังกฤษที่มีอยู่ในปี 1911 รวมทั้งแอฟริกาใต้ ตามบทบัญญัตินี้ที่ผู้เขียนได้รับมอบหมายลิขสิทธิ์ของเขาในช่วงที่เขามีชีวิต 25 ปีหลังจากที่เขาตายลิขสิทธิ์หวนกลับไปปฏิบัติการของที่ดินของเขาเป็นสินทรัพย์ในธุรกิจว่าแม้จะมีการมอบหมายงานอื่น ๆ ของลิขสิทธิ์ที่อาจจะเกิดขึ้นใน ขณะเดียวกัน. นี้ "ลิขสิทธิ์ reversionary" เป็นบทบัญญัติตัดสำหรับข้อเท็จจริงของกรณี Mbube บันทึกว่าทั้งเรจิน่าและลูกสาวได้รับมอบหมายแล้วการเรียกร้องของพวกเขาถึงลิขสิทธิ์ในการ Mbube ประเพณี มันก็มีเหตุผล แต่ที่ลิขสิทธิ์ reversionary ได้รับการตกเป็นผู้ปฏิบัติการตั้งแต่ปี 1987 (คือ 25 ปีหลังจากการตายของซาโลมอนลินดา) และไม่ได้กลายเป็นทรัพย์สินของทั้ง Regina หรือลูกสาวของเธอจนกว่าจะถึงเวลาเช่นมันก็ถูกย้ายไปยังพวกเขา โดยผู้ปฏิบัติการ เช่นการถ่ายโอนไม่เคยเกิดขึ้นที่ได้รับมอบหมายที่ทำโดยเรจิน่าและลูกสาวในความโปรดปรานของประเพณีตามไม่มีแรงหรือผล. คดีที่ดินของปลายโซโลมอนลินดาเปิดและผู้ปฏิบัติการ, Stephanus Griesel ได้รับการแต่งตั้งในปี 2004 คดี เริ่มในชื่อของผู้ปฏิบัติการในความจุตัวแทนของเขา เนื่องจากผู้ปฏิบัติการเท่านั้นที่สามารถเรียกร้องสิทธิในการ Mbube ในประเทศซึ่งเป็นสมาชิกเดิมของจักรวรรดิอังกฤษมันก็ตัดสินใจที่จะนำคดีก่อนศาลแอฟริกาใต้ นี้ในการเปิดหมายความว่าในกรณีที่ไม่สามารถนำโดยตรงกับลีนเพลงเป็นศาลแอฟริกาใต้เท่านั้นที่สามารถออกแรงอำนาจเหนือจำเลยที่มีสถานที่ของธุรกิจหรือสินทรัพย์อื่น ๆ ในแอฟริกาใต้กับที่ผู้ตัดสินในที่สุดอาจจะมีการบังคับใช้ ตั้งแต่ลีนเพลงไม่มีสินทรัพย์ที่รู้จักกันในแอฟริกาใต้รอยตีนและฟิชเชอร์เลือกที่จะฟ้องผู้รับใบอนุญาตรายละเอียดที่โดดเด่นที่สุดและสูงของเพลงกับที่มันเป็นไปได้เพื่อรักษาความปลอดภัยก่อนที่จะอยู่ภายใต้อำนาจศาลแอฟริกาใต้เช่นวอลท์ดิสนีย์ Enterprises Inc. ซึ่งอาจเป็น ทำได้โดยการ "ติด" 200 จดทะเบียนเครื่องหมายทางการค้าที่เป็นเจ้าของโดยวอลท์ดิสนีย์รัฐวิสาหกิจในแอฟริกาใต้ในผลถือดิสนีย์เครื่องหมายการค้าเป็นตัวประกันเพื่อให้การรักษาความปลอดภัยสำหรับการบังคับใช้การชำระหนี้. แอพลิเคชันที่จะแนบดิสนีย์เครื่องหมายการค้าจดทะเบียนเช่นเดียวกับ ลิขสิทธิ์ในภาพยนตร์เรื่อง The Lion King, ได้รับจากศาลสูงของแอฟริกาใต้ รอยตีนและฟิชเชอร์จากนั้นทำการดำเนินการกับ Disney และได้รับใบอนุญาตอื่น ๆ บางอย่างหรือได้รับใบอนุญาตย่อยของลีนที่อ้างว่าจำเลยได้ละเมิดลิขสิทธิ์ปฏิบัติการใน Mbube โดยการทำซ้ำและสาธารณชนดำเนินการเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของมันในหน้ากากของสิงโตนอนคืนนี้โดยไม่ต้อง อำนาจของเขา. วอลท์ดิสนีย์รัฐวิสาหกิจปฏิกิริยาทันทีโดยนำโปรแกรมที่เร่งด่วนก่อนที่ศาลแอฟริกาใต้ตั้งสำรองไฟล์ที่แนบมาในบริเวณที่ผู้ปฏิบัติการมีกรณีที่ไม่มีกับมัน ศาลปฏิเสธที่แอพลิเคชันซึ่งในทุกประเด็นทางกฎหมายที่ถูกกำหนดไว้จึงมีผลสาสาเหตุปฏิบัติการของการดำเนินการ. การตั้งถิ่นฐานการกระทำที่ได้รับการตั้งค่าลงสำหรับการทดลองเริ่มตั้งแต่วันที่ 21 กุมภาพันธ์ 2006 ไม่นานก่อนวันพิจารณาคดีการตั้งถิ่นฐานเป็น ถึงระหว่างทั้งสองฝ่ายที่จะดำเนินคดีเช่นเดียวกับลีนเพลงจำเลยแท้จริงที่อยู่เบื้องหลังการดำเนินคดีซึ่งได้รับการชดใช้ค่าเสียหายดิสนีย์เมื่อมันได้รับใบอนุญาตการใช้งานของสิงโตนอนคืนนี้ การตั้งถิ่นฐานซึ่งดำเนินธุรกิจทั่วโลกและในการตั้งถิ่นฐานของการเรียกร้องทั้งหมดที่ครอบคลุมต่อไปนี้: ทายาทลินดาจะได้รับการชำระเงินสำหรับการใช้งานที่ผ่านมาของสิงโตนอนคืนนี้และสิทธิในการค่าลิขสิทธิ์ในอนาคตจากการใช้งานทั่วโลก. สิงโตนอนคืนนี้ได้รับการยอมรับในฐานะที่ได้รับมาจาก Mbube. โซโลมอนลินดาได้รับการยอมรับในฐานะที่เป็นผู้ร่วมแต่งเพลงของสิงโตนอนคืนนี้และจะมีการกำหนดให้เป็นดังกล่าวในอนาคต. ความไว้วางใจจะเกิดขึ้นในการจัดการลิขสิทธิ์ทายาทใน Mbube และที่จะได้รับในนามของการชำระเงินเนื่องจากออก การใช้งานของสิงโตนอนคืนนี้ได้. ผลกระทบทางกฎหมายการตั้งถิ่นฐานและการตัดสินของศาลในการประยุกต์ใช้ในการตั้งสำรองที่แนบเครื่องหมายการค้าของดิสนีย์ที่แสดงให้เห็นว่าดอกเบี้ย reversionary ภายใต้จักรวรรดิพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์เป็นบังคับใช้ภายใต้กฎหมายลิขสิทธิ์แอฟริกันในปัจจุบันภาคใต้ แม้จะมีความจริงที่ว่าพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์อิมพีเรียลตัวเองถูกยกเลิกในปี 1965 กรณีที่ได้มีการกำหนดจึงแบบอย่างสำหรับทายาทของผู้เขียนที่ไม่ได้รับประโยชน์จากผลงานที่มีลิขสิทธิ์ของ forbears ของพวกเขาที่จะได้รับค่าตอบแทนที่เกิดขึ้นจากการใช้ประโยชน์จากผลงานดังกล่าว นี้ใช้ไม่เพียงให้แก่ทายาทในแอฟริกาใต้ แต่ในประเทศของอดีตจักรวรรดิอังกฤษใด ๆ ในการที่พระราชบัญญัติอิมพีเรียลลิขสิทธิ์ 1911 (IE) ได้ทำกฎหมาย. มีความสุขสิ้นสุดการจ่ายค่าตอบแทนที่ลูกสาวของลินดาจะได้รับควรให้แน่ใจว่าพวกเขาจะสามารถที่จะรักษาตัวเองทางเศรษฐกิจในอนาคต การตั้งถิ่นฐานโดยปริยายยอมรับว่าสิงโตนอนคืนนี้เป็นแหล่งกำเนิดของแอฟริกาใต้และหยั่งรากลึกในวัฒนธรรมแอฟริกันใต้ จากมุมมองของแอฟริกาใต้เทพนิยายมีความสุขและมีความภาคภูมิใจในการมีบางปกป้องประสบความสำเร็จในสาเหตุของการสร้างขนาดเล็กในหมู่ยักษ์ใหญ่ในวงการบันเทิง บันทึกจะได้ แต่อ่าน: Griesel NO วีวอลท์ดิสนีย์ Enterprises Inc และอื่น ๆ :. กรณีถอนตัวสำหรับข้อมูลเพิ่มเติมโปรดดูที่: http://www.spoor.co.za

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลิขสิทธิ์ในศาล : การกลับมาของสิงโต

เมษายน 2549

ซาโลมอนลินดา ( ซ้าย ) และวงของเขาเย็นนก
ซาโลมอนลินดา ( ซ้าย ) และวงของเขานกตอนเย็น
โดยโอเว่นดีน

ร้อนบนส้นเท้าของการตั้งถิ่นฐานใน " สิงโตนอน " คดีลิขสิทธิ์ , บัญชี มือแรกนี้ถูกเขียนสำหรับนิตยสาร โดยนำผู้เชี่ยวชาญ WIPO ลิขสิทธิ์ แอฟริกาใต้ , ดร. โอเวน คณบดี รอยเท้า และ ฟิชเชอร์ ดร.ดีนเองกำกับคดีในนามของครอบครัวลินดา

ใน l939 , ซูลูแรงงานข้ามชาติและนักร้องที่เรียกตัวเองว่าซาโลมอนลินดายืนไมโครโฟนในสตูดิโอบันทึกเสียงครั้งแรก โยฮันเนสเบิร์ก , improvising เส้นเสียงเสียงกับกลิ้ง , ขับรถ , ร้องเพลง เค้าเรียกว่าเพลง mbube , ซูลูสำหรับสิงโต เรื่องที่สามใช้ลินดามาด้วยหลอนชั่งแม่งของบันทึกที่กลายเป็นที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของเพลงที่เคยออกมาจากแอฟริกา พูดภาษาอังกฤษทั่วโลกรู้ว่ามันเป็นชุดรูปแบบจากเพลงที่สิงโตนอนคืนนี้ มีรุ่นในฝรั่งเศส ญี่ปุ่น สเปน เดนมาร์ก และอีกหลายภาษา มากกว่า 150 ศิลปินที่แตกต่างกันบันทึกมันและมันมีอย่างน้อย 15 ภาพยนตร์และละครเพลงมันได้รับโดยบางประมาณ 15 ล้านเหรียญในนักแต่งเพลงค่าลิขสิทธิ์ ลินดาใหม่สร้างบทบาทในเพลงใหม่ก็ไม่มีปัญหา แต่เขาตายยาจก ทิ้งครอบครัวของเขายากจนเกินไปแม้ซื้อป้ายหลุมศพ หลุมศพของเขา . . . . . .

เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของการต่อสู้ทางกฎหมายเพื่อเรียกร้องเงินคืนสำหรับเด็กของลินดาส่วนแบ่งในเงินที่ได้จากการสร้างของพ่อ

. เพลง

ในช่วงต้นทศวรรษ 1950 บันทึกของ mbube ออกโดย Gallo ประวัติ แล้วขายดีในแอฟริกาใต้ พบว่าทางอเมริกาที่มาถึงความสนใจของ พีท ซีเกอร์ , folksinger . เขาชอบในสิ่งที่เขาได้ยินและได้ถ่ายทอดเพลงจากแผ่นเสียงเพื่อให้เพลงของตัวเอง ซึ่งเขาเรียกเพลง ( การทุจริตแห่งซูลู เนื้อเพลง uyimbube หรือ " เขาสิงโต " )เพลงที่ประสบความสำเร็จในสหรัฐอเมริกาในทศวรรษ 1950 และต่อมาปรับปรุงเป็นรุ่นอื่นในทศวรรษที่ 1960 โดยนักเขียนเพลงจอร์จ ไวส์ ฮิวโก้ peretti และ Luigi creatore เป็นสิงโตนอนคืนนี้ ในรูปแบบนี้ เพลงได้กลายเป็นตีที่สำคัญและยังคงเป็นที่นิยมมานานกว่า 40 ปี จากนั้นในกลางปี 1990 มันถูกรวมเข้าไปใน Disney ดนตรีสิงโตกษัตริย์