DiscussionThis study demonstrated t

Discussion
This study demonstrated the complexity of clinical handover from the ambulance service to the ED. Type of information and timing from the giver to the receiver appear to be dependent on the patient’s reason for attendance,the individual staff member’s expectations, education,
prior experience and the busyness of the ED. Some of the findings of this study were similar to previous studies.
In our study, repetition of handover was discussed by the paramedics in both types of clinical handover the critical and the non-critical patient. This repetition occurred manytimes for critically ill patients. This finding was analogous to another Australian study that suggested repetition of handover occurred over 90% of the time (Yong et al., 2008). Similar to Yong etal.’s (2008) recommendation, a recurrent suggestion from the paramedics in this study was to have one identified team leader that the paramedic could give one clear and detailed handover to in the resuscitation room after the patient was transferred from the ambulance
stretcher. In contrast however, medical officers did not agree. Comparable to Jenkin et al.’s (2007) findings, most senior doctors preferred to greet the ambulance as it arrived, obtain a visual view of the patient and receive a preliminary handover prior to the transfer from the ambulance to the resuscitation room. This issue may warrant further investigation to determine the optimal procedure for handover for the critical patient.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาการศึกษานี้แสดงความซับซ้อนของทางคลินิกถึงการส่งมอบจากบริการรถพยาบาลให้ข้อมูลชนิดอุตสาหกรรมมหาบัณฑิต และกำหนดเวลาจาก giver ที่ผู้รับจะ ขึ้นอยู่กับเหตุผลของผู้ป่วยเข้าร่วม ความคาดหวังของพนักงานแต่ละคน การ ศึกษาประสบการณ์ก่อนหน้าและ busyness ของ ED บางที่พบของการศึกษานี้ก็คล้ายกับการศึกษาก่อนหน้านี้ในการศึกษาของเรา ซ้ำถึงการส่งมอบที่สนทนา โดยพยาในทั้งสองชนิดถึงการส่งมอบทางคลินิกที่สำคัญและผู้ป่วยไม่ร้ายแรง ทำซ้ำนี้เกิด manytimes ในผู้ป่วยที่ป่วยถึง ค้นหานี้ได้คล้ายคลึงกับการศึกษาของออสเตรเลียอีกที่แนะนำซ้ำถึงการส่งมอบเกิดขึ้นกว่า 90% ของเวลา (Yong et al., 2008) คล้ายกับ Yong etal. ของ (2008) คำแนะนำ ข้อเสนอแนะเกิดซ้ำจากพยาในการศึกษานี้ได้มีผู้นำทีมที่ระบุหนึ่งที่สามารถให้หนึ่งชัดเจน และรายละเอียดถึงการส่งมอบให้ในห้อง resuscitation paramedic หลังจากมีการโอนย้ายผู้ป่วยจากรถพยาบาลที่เปลหาม ในทางตรงข้าม อย่างไรก็ตาม เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ไม่ได้ไม่ยอมรับ เทียบได้กับ Jenkin et al. (2007) พบ แพทย์อาวุโสที่สุดที่ต้องทักทายบริการเมื่อมันมาถึง ขอดูภาพของผู้ป่วย และรับถึงการส่งมอบเบื้องต้นก่อนการโอนย้ายจากบริการห้อง resuscitation ปัญหานี้อาจรับประกันเพิ่มเติมตรวจสอบเพื่อกำหนดขั้นตอนถึงการส่งมอบประสิทธิภาพสูงสุดสำหรับผู้ป่วยวิกฤต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พูดคุยเรื่องการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นถึงความซับซ้อนของการส่งมอบทางคลินิกจากบริการรถพยาบาลไปยัง ED
ประเภทของข้อมูลและระยะเวลาจากคนที่มอบให้ไปรับที่ดูเหมือนจะขึ้นอยู่กับเหตุผลของผู้ป่วยในการเข้าร่วมประชุมความคาดหวังของพนักงานแต่ละคน, การศึกษา,
ประสบการณ์ก่อนและ busyness ของเอ็ด บางส่วนของผลการศึกษานี้มีความคล้ายคลึงกับการศึกษาก่อนหน้า.
ในการศึกษาของเราซ้ำซ้อนของการส่งมอบที่ถูกกล่าวถึงโดยแพทย์ในทั้งสองประเภทของการส่งมอบทางคลินิกที่สำคัญและผู้ป่วยที่ไม่สำคัญ เรื่องนี้เกิดขึ้นซ้ำ manytimes สำหรับผู้ป่วยที่ป่วยหนัก การค้นพบนี้ก็คล้ายคลึงกับอีกการศึกษาของออสเตรเลียที่บ่งบอกว่าการซ้ำซ้อนของการส่งมอบที่เกิดขึ้นมากกว่า 90% ของเวลา (ยง et al., 2008) คล้ายกับยง etal. ของ (2008) ข้อเสนอแนะข้อเสนอแนะที่เกิดขึ้นอีกจากแพทย์ในการศึกษาครั้งนี้จะมีหัวหน้าทีมหนึ่งระบุว่าแพทย์อาจให้หนึ่งในการส่งมอบที่ชัดเจนและมีรายละเอียดที่จะช่วยชีวิตในห้องพักหลังจากที่ผู้ป่วยได้รับการถ่ายโอนจาก
รถพยาบาลเปล ในทางตรงกันข้าม แต่เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ที่ไม่เห็นด้วย เปรียบได้กับ Jenkin et al. ของ (2007) ผลการวิจัยของแพทย์อาวุโสที่สุดอยากจะทักทายรถพยาบาลมาถึงขณะที่มันได้รับมุมมองที่มองเห็นของผู้ป่วยและได้รับการส่งมอบในเบื้องต้นก่อนที่จะมีการถ่ายโอนจากรถพยาบาลไปที่ห้องช่วยชีวิต ปัญหานี้อาจรับประกันการตรวจสอบต่อไปเพื่อตรวจสอบขั้นตอนที่เหมาะสมสำหรับการส่งมอบสำหรับผู้ป่วยที่สำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าการอภิปราย
ความซับซ้อนของระบบคลินิกจากรถพยาบาลบริการกับเอ็ด ประเภทของข้อมูลและเวลาจากผู้ให้ถึงผู้รับที่ปรากฏจะขึ้นอยู่กับคนไข้เหตุผลสำหรับการเข้าร่วม ความคาดหวัง การศึกษาแต่ละของเจ้าหน้าที่
ประสบการณ์และ busyness ของเอ็ดข้อค้นพบที่ได้จากการศึกษานี้มีความคล้ายคลึงกับการศึกษาก่อนหน้านี้ .
ในการศึกษาของเรา การทำซ้ำของแฮนด์ที่กล่าวถึงโดยแพทย์ในทั้งสองประเภทของคลินิกมอบวิกฤตและไม่วิกฤต ผู้ป่วย ๆนี้เกิดขึ้น manytimes สำหรับผู้ป่วยวิกฤต .ผลการวิจัยพบว่าแบบอื่นที่แนะนำาระบบการศึกษาออสเตรเลียขึ้นกว่า 90% ของเวลา ( ยง et al . , 2008 ) เหมือนยงคณะ . ( 2008 ) แนะนำข้อเสนอแนะที่เกิดขึ้นจากแพทย์ในการศึกษานี้มีระบุ หัวหน้าทีม ที่หมอจะให้ชัดเจนและรายละเอียดส่งในห้องกู้ชีพ หลังจากที่ผู้ป่วยถูกย้ายจากรถพยาบาล
แคร่ ในทางตรงกันข้าม อย่างไรก็ตาม เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ที่ไม่เห็นด้วย comparable to jenkin et al . นี้ใช้ 2007 ) findings ,หมออาวุโสส่วนใหญ่เลือกที่จะทักทายรถพยาบาลก็มาถึง ได้รับมุมมองสายตาของผู้ป่วย และได้รับมอบเบื้องต้นก่อนที่จะถ่ายโอนจากรถพยาบาลไปห้องทำให้ฟื้นขึ้นมา ปัญหานี้อาจจะรับประกันการสอบสวนเพิ่มเติมเพื่อหาวิธีที่เหมาะสมสำหรับระบบสำหรับผู้ป่วยวิกฤติ