Hudson River Background:The first h

Hudson River Background:
The first half of the 19th century was a period of great cultural change in America. Two wars had been fought, securing our political independence from Britain, but culturally, Americans were still essentially British. They spoke the English language, and read British literature. However, one thing set America apart - the frontier. From the time of the first colonists, the western borders of America were always an expanding frontier. The concept of divinely sanctioned expansion was later enshrined in the term “Manifest Destiny.” As the western borders of America focused on taming the wilderness, the eastern half became more and more mechanized as the Industrial Revolution took root. The lure of the wilderness, of nature, the unexplored, and the unsettled, combined with the increasingly fast paced, urbanized, industrial development soon launched two uniquely American art movements – the transcendentalists and the Hudson River School of painting. The importance of landscape was foreshadowed in the short stories of Washington Irving. In 1836, transcendentalist Ralph Waldo Emerson published Nature, and Hudson River School artist, Thomas Doughty exhibited his painting Desert Rock Lighthouse, Maine. “Thus by coincidence, American art and literature shared a starting point in articulating for subsequent generations a consciousness of national identity founded in nature” (Wilmerding). The first well known artists to visit Mount Desert Island were Thomas Doughty and Thomas Cole. Cole’s visit in 1844 and the paintings that resulted from it, began to catch the attention of audiences and artists in the Northeast. Cole’s student, Frederic Edwin Church, followed his mentor’s footsteps to Maine in the 1850’s, and his audiences followed. Church’s fourth visit to Mount Desert in 1855 was made in the company of Mrs. J.P. Morgan’s father, Charles Tracey. In 1866 Mount Desert was still a small scale settlement, but within 4 years, due in part to improvements in transportation, it had become a major resort for those who could afford the time off and the cost of travel. The arrival of the ’rusticators’ as they became known caused a flood of building in towns on the island. Hotels and inns soon dotted the landscape; by 1887 there were seventeen hotels in Bar Harbor itself. These hotels were small affairs compared to hotels today. Most were run by a husband and wife, with local girls to help during peak season. A certain portion of the tourists however, were accustomed to more and rich enough to do something about it. In the 1880’s the wealthy industrialists forsook the hotels and began building their own ‘cottages.’ Fords, Vanderbilts, Rockefellers, Astors, Carnegies, Proctors, Kennedy’s and Pulitzers built homes on the island that qualify as mansions by today’s standards. Rockefeller’s ‘cottage’ had over 2,000 windows. The role of the artists in popularizing Mount Desert as a vacation destination was recognized as early as 1872 in Harper’s New Monthly Magazine, when they wrote that it was through Church’s paintings ‘seen in the exhibitions of the National Academy… that Mount Desert has become so popular as a watering-place.’ It did not take long, however, for the popularity of the island to irk the cottagers. Property was bought up and previously popular public picnic spots were suddenly privately owned and off limits. In 1901, one of the cottagers, George Dorr, heir to a textile fortune, gathered up several like minded friends to form the Hancock County trustees and Public Reservations, with the goal of preserving major scenic sites and wilderness beauty for public enjoyment. By 1914 the Trust held over 6,000 acres in part due to land donations from John S. Kennedy and John D. Rockefeller. Dorr led a public relations campaign to secure the trust by turning it into a national park. In 1916 President Woodrow Wilson signed legislation turning the area into Sieur de Monts National Monument, and three years later it became Lafayette National Park. The name would change in 1929 to Acadia.

HUDSON RIVER SCHOOL:
American Romanticism:
Romantic painting in America encompassed two subjects: nature and the natural man. Both the landscapes and the genre paintings (paintings of common people in ordinary activities) were depicted idealistically; forests and landscapes were perfect, often majestic, and happy American settlers were cheerful at work or play. Before 1825, Americans had considered nature to be menacing. The first thing that colonial settlers did was destroy vast tracts of virgin woods to make clearings for fields and villages. They admired nature only when it was tamed in plantations or gardens. However, a shift occurred after 1830 as America’s natural wonders became a bragging point for settlers. As tides of settlers continued to push westward, the wilderness became a symbol of America’s unspoiled national character. This shift in sentiment was revealed in the arts. American writers such as Emerson and Thoreau preached that God inhabited nature, which dignified landscapes as a portrait of the face of God. Suddenly, in America, the artistic conventions of Europe became obsolete, and the grandeur of the American continent became the artist’s inspiration.

The Hudson River School:
The Hudson River School, although never truly an organized school or group, was America’s first native school of painting. The name was first applied as a term of ridicule around 1879, though neither the originator of the term nor its first published use is certain. The members of the National Academy of Design to whom the name was applied—Durand, Church, Bierstadt, Gifford, Whittredge, and Cropsey (among others)—and had worked and socialized in New York, the Hudson’s port city, and had painted the river and its shores with varying frequency between 1825 and 1880. More importantly, they had all faithfully maintained a certain technique and composition consistent with those of Thomas Cole, who was considered America’s first popular landscape artist. Cole and his followers would first record nature’s marvels in sketchbooks and then return to paint the scenes within their studios. The members of the Hudson River School used paint to deliver visual sermons on the glories of nature. They were the first to concentrate exclusively on landscapes, which replaced portraits as the focus of American art. America may have lacked picturesque ancient ruins, but its lush river valleys and awesome chasms and cascades were subject enough for the Hudson River School. Man ceased to be the primary subject matter of these images, and instead was included to reveal the monumental scale of the landscape. Hudson River area and other natural monuments conveyed a mood of worshipful wonder. They combined realistic detail with idealized composition in a new form of panoramic horizons that seemed to radiate beyond the painting’s borders, suggesting America’s unlimited future.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เบื้องหลังแม่น้ำฮัดสัน:ครึ่งแรกของศตวรรษที่ 19 เป็นระยะของการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมที่ดีในอเมริกา สงครามสองก็ได้ สู้ ความเป็นอิสระทางการเมืองของเราจากสหราชอาณาจักร การรักษาความปลอดภัย แต่วัฒนธรรม ชาวอเมริกันก็ยังคงเป็นภาษาอังกฤษ พวกเขาพูดภาษาอังกฤษ และอ่านวรรณคดีอังกฤษ อย่างไรก็ตาม สิ่งหนึ่งได้อเมริกากัน - ชายแดน จากเวลา colonists แรก เส้นขอบตะวันตกของอเมริกาชายแดนขยายตัว แนวคิดของพระเจ้าอนุมัติขยายภายหลังประดิษฐานในระยะ "ลิขิต" เป็นขอบตะวันตกของอเมริกาที่เน้น taming ถิ่นทุรกันดาร ตะวันออกครึ่งหนึ่งกลายเป็น mechanized มากขึ้นเป็นการปฏิวัติอุตสาหกรรมเอาราก โอ๊คส์เลอร์ถิ่นทุรกันดาร ธรรมชาติ การ unexplored และที่ ยัง รวมรวดเร็วมากขึ้น paced, urbanized พัฒนาอุตสาหกรรมสองศิลปะอเมริกันโดยเฉพาะการเคลื่อนไหว – การ transcendentalists และโรงเรียนแม่น้ำฮัดสันของจิตรกรรมที่เปิดตัวเร็ว ๆ นี้ ความสำคัญของภูมิทัศน์ถูก foreshadowed ในเรื่องสั้นของวอชิงตันเออร์วิง ใน 1836, transcendentalist ราล์ฟวอลโดเอเมอร์สันประกาศธรรมชาติ และศิลปินที่โรงเรียนแม่น้ำฮัดสัน Thomas Doughty จัดแสดงของเขาวาดภาพทะเลทรายหินประภาคาร เมน "ดังนั้น โดยบังเอิญ วรรณกรรมอเมริกันและเป็นจุดเริ่มต้นใน articulating สำหรับคนรุ่นต่อ ๆ ไปสติของเอกลักษณ์ประจำชาติที่ก่อตั้งขึ้นในลักษณะร่วม" (Wilmerding) รู้จักศิลปินแรกไปเกาะทะเลทรายภูเขามี Thomas Doughty และโคล Thomas ชมของโคลใน 1844 และภาพที่เป็นผลมาจากมัน เริ่มที่จะจับความสนใจของผู้ชมและศิลปินในภาคอีสาน นักเรียนของโคล เฟรดเดเอโบสถ์ ตามรอยเท้าเขาปรึกษากับเมนใน 1850's และผู้ชมของเขาด้วย คริสตจักรสี่ชมภูเขาทะเลทรายใน 1855 ทำในบริษัทของพ่อนางโฟร์เซ้นฟู้ดมอร์แกน ชาร์ลส์แทรคเซย์ ใน 1866 เขาทะเลทรายยังคงขนาดเล็กจ่าย แต่ภายใน 4 ปี ครบกำหนดในส่วนที่ต้องปรับปรุงในการขนส่ง มันได้กลายเป็นรีสอร์ทที่สำคัญสำหรับผู้ที่ไม่สามารถซื้อเวลาออกและต้นทุนการเดินทาง การมาถึงของ 'rusticators' เป็นนักสิทธิมนุษยชนเกิดน้ำท่วมของอาคารในเมืองบนเกาะ อินน์และโรงแรมเร็ว ๆ นี้จุดแนวนอน โดย 1887 มีอยู่ 17 โรงแรมในบาร์ฮาร์เบอร์ กิจการขนาดเล็กเมื่อเทียบกับโรงแรมวันนี้โรงแรมเหล่านี้ได้ ส่วนใหญ่ถูกเรียกใช้ โดยสามีและภรรยา กับสาวช่วยช่วง peak season ส่วนนักท่องเที่ยวอย่างไรก็ตาม ได้คุ้นเคยกับการเพิ่มเติม และร่ำรวยพอที่จะทำบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับมัน ใน 1880's นักรวย forsook โรงแรม และเริ่มสร้างตน 'คอ' เข้า Vanderbilts, Rockefellers, Astors, Carnegies, Proctors ของเคนเนดี้ และ Pulitzers สร้างบ้านบนเกาะที่รับรอง โดยมาตรฐานของวันนี้เป็นเจ ของร็อคกี้เฟลเลอร์ 'คอทเทจ' windows 2000 ได้ บทบาทของศิลปินใน popularizing ทะเลทรายภูเขาเป็นการพักผ่อนที่ถูกรับรู้ก่อนที่เนียร์ชในของฮาร์เปอร์ใหม่รายเดือนนิตยสาร เมื่อพวกเขาเขียนว่า มันผ่านภาพวาดของคริสตจักร 'เห็นในนิทรรศการของในชาติสถาบัน...ว่า ภูเขาทะเลทรายได้กลายเป็นนิยมจึงเป็นน้ำสถาน' มันไม่นาน อย่างไรก็ตาม สำหรับความนิยมของเกาะ irk cottagers ที่ คุณสมบัติมีซื้อค่า และก่อนหน้านี้จุดปิกนิกนิยมสาธารณะได้ทันทีของเอกชน และปิดวงเงิน ใน 1901 หนึ่งที่ cottagers จอร์จ Dorr ผู้สืบต่อโชคสิ่งทอ รวบรวมเพื่อนที่เดินหลายแบบแฮนค็อคเขตประเทศไทยและจองสาธารณะ โดยมีเป้าหมายเพื่อรักษาสถานที่สำคัญที่สวยงามและความสวยงามป่าสาธารณะได้ โดย 1914 ความเชื่อมั่นขึ้นกว่า 6000 ไร่บางส่วนเนื่องจากการบริจาคที่ดินจากจอห์นเอสเคนเนดี้และจอห์นดีร็อคกี้เฟลเลอร์ Dorr นำแคมเปญประชาสัมพันธ์เพื่อความเชื่อมั่น ด้วยการเปิดเป็นอุทยานแห่งชาติ ใน 1916 ประธานาธิบดี Woodrow Wilson ลงนามกฎหมายที่เปิดพื้นที่เป็นอนุสรณ์สถานแห่งชาติ Sieur de Monts และสามปีต่อมามันกลายเป็นอุทยานแห่งชาติลาฟาแยตต์ ชื่อจะเปลี่ยนแปลงในปีพ.ศ. 2472 เป็นอาร์เคเดียโรงเรียนแม่น้ำฮัดสัน:ศิลปะจินตนิยมอเมริกัน:ภาพโรแมนติกในอเมริกาผ่านสองเรื่อง: ธรรมชาติและมนุษย์ตามธรรมชาติ ภูมิประเทศและประเภทภาพวาด (ภาพวาดของคนทั่วไปในกิจกรรมปกติ) ได้แสดง idealistically ป่าและภูมิประเทศที่ได้โก มาเจสติมักจะ และตั้งถิ่นฐานที่สหรัฐอเมริกามีความสุขร่าเริงที่ทำงานหรือเล่น ก่อน 1825 ชาวอเมริกันได้พิจารณาธรรมชาติเพื่อจะ menacing สิ่งแรกที่ตั้งถิ่นฐานอาณานิคมก็ถูกทำลายรามิดมากมายของป่าบริสุทธิ์ทำ clearings สำหรับฟิลด์และหมู่บ้าน พวกเขาชื่นชมธรรมชาติเฉพาะเมื่อมันถูก tamed ในไร่หรือสวน อย่างไรก็ตาม กะเกิดหลัง 1830 เป็นสิ่งมหัศจรรย์ทางธรรมชาติของอเมริกาเป็น จุดเป้อเย้อสำหรับการตั้งถิ่นฐาน เป็นกระแสน้ำต่อการผลักดันทางตะวันตกของตั้งถิ่นฐาน ถิ่นทุรกันดารกลายเป็น สัญลักษณ์ของอักขระแห่งชาติที่สวยงามของอเมริกา การเปลี่ยนแปลงนี้ในความเชื่อมั่นถูกเปิดเผยในศิลปะ นักเขียนอเมริกันอีเมอร์สันและทอโรประกาศว่า พระเจ้าอาศัยอยู่ธรรมชาติ ที่ภูมิฐานภูมิประเทศเป็นภาพเหมือนของใบหน้าของพระเจ้า ทันใดนั้น ในอเมริกา แบบแผนทางศิลปะของยุโรปกลายเป็นล้าสมัย และรู้สึกของทวีปอเมริกากลายเป็น แรงบันดาลใจของศิลปินโรงเรียน: แม่น้ำฮัดสันThe Hudson River School, although never truly an organized school or group, was America’s first native school of painting. The name was first applied as a term of ridicule around 1879, though neither the originator of the term nor its first published use is certain. The members of the National Academy of Design to whom the name was applied—Durand, Church, Bierstadt, Gifford, Whittredge, and Cropsey (among others)—and had worked and socialized in New York, the Hudson’s port city, and had painted the river and its shores with varying frequency between 1825 and 1880. More importantly, they had all faithfully maintained a certain technique and composition consistent with those of Thomas Cole, who was considered America’s first popular landscape artist. Cole and his followers would first record nature’s marvels in sketchbooks and then return to paint the scenes within their studios. The members of the Hudson River School used paint to deliver visual sermons on the glories of nature. They were the first to concentrate exclusively on landscapes, which replaced portraits as the focus of American art. America may have lacked picturesque ancient ruins, but its lush river valleys and awesome chasms and cascades were subject enough for the Hudson River School. Man ceased to be the primary subject matter of these images, and instead was included to reveal the monumental scale of the landscape. Hudson River area and other natural monuments conveyed a mood of worshipful wonder. They combined realistic detail with idealized composition in a new form of panoramic horizons that seemed to radiate beyond the painting’s borders, suggesting America’s unlimited future.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม่น้ำฮัดสันมา:
ครึ่งแรกของศตวรรษที่ 19 คือช่วงเวลาของการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมที่ดีในอเมริกา สงครามสองได้รับการต่อสู้, การรักษาความปลอดภัยเป็นอิสระทางการเมืองของเราจากสหราชอาณาจักร แต่วัฒนธรรมชาวอเมริกันที่ยังคงเป็นหลักของอังกฤษ พวกเขาพูดภาษาอังกฤษและอ่านวรรณกรรมอังกฤษ แต่สิ่งหนึ่งที่ตั้งอเมริกานอกเหนือ - ชายแดน จากเวลาของอาณานิคมแรกชายแดนตะวันตกของอเมริกาเสมอชายแดนขยายตัว แนวคิดของการขยายตัวตามทำนองคลองธรรมพระเจ้าที่ได้รับการประดิษฐานอยู่ต่อไปในคำว่า "เห็นชะตากรรม." ในฐานะที่เป็นพรมแดนทางทิศตะวันตกของอเมริกาที่มุ่งเน้นการฝึกฝนถิ่นทุรกันดารทางทิศตะวันออกเป็นมากขึ้นและยานยนต์มากขึ้นเช่นการปฏิวัติอุตสาหกรรมเอาราก ล่อในถิ่นทุรกันดารของธรรมชาติที่ยังมิได้สำรวจและแน่นอนรวมกับอย่างรวดเร็วมากขึ้นทำให้มีลักษณะการพัฒนาอุตสาหกรรมเปิดตัวเร็ว ๆ นี้สองศิลปะการเคลื่อนไหวของชาวอเมริกันที่ไม่ซ้ำกัน - เดอะ Transcendentalists และโรงเรียนแม่น้ำฮัดสันของการวาดภาพ ความสำคัญของภูมิทัศน์ที่ได้รับการคาดเดาในเรื่องสั้นของวอชิงตันเออร์วิง ใน 1836, transcendentalist Ralph Waldo Emerson ตีพิมพ์ธรรมชาติและศิลปินฮัดสันริเวอร์โทมัสเก่งกล้าแสดงภาพวาดของเขาทะเลทรายหินประภาคารเมน "ดังนั้นโดยบังเอิญศิลปะและวรรณกรรมอเมริกันที่ใช้ร่วมกันจุดเริ่มต้นในการสื่อสารสำหรับคนรุ่นต่อมาจิตสำนึกของเอกลักษณ์ประจำชาติที่ก่อตั้งขึ้นในธรรมชาติ" (Wilmerding) ศิลปินที่รู้จักกันดีแรกที่ไปเยือนภูเขาทะเลทรายเป็นโทมัสเก่งกล้าและโทมัสโคล การเยี่ยมชมของโคลใน 1844 และภาพวาดที่เกิดจากมันเริ่มที่จะดึงดูดความสนใจของผู้ชมและศิลปินในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ นักเรียนของโคล, เฟรเดริกเอ็ดวินคริสตจักรตามรอยเท้าของผู้ให้คำปรึกษาของเขาไปยังเมนในปี 1850 และผู้ชมของเขาตาม เยี่ยมชมสี่ของคริสตจักรที่ภูเขาทะเลทรายใน 1855 ที่ถูกสร้างขึ้นใน บริษัท ของนางเจพีมอร์แกนพ่อของชาร์ลส์ Tracey ในปี 1866 ภูเขาทะเลทรายก็ยังคงเป็นนิคมขนาดเล็ก แต่ภายใน 4 ปีเนื่องจากในส่วนการปรับปรุงในการขนส่งมันก็กลายเป็นรีสอร์ทที่สำคัญสำหรับผู้ที่สามารถจ่ายออกเวลาและค่าใช้จ่ายในการเดินทาง การมาถึงของ 'rusticators' ที่พวกเขากลายเป็นที่รู้จักที่เกิดจากน้ำท่วมของอาคารในเมืองบนเกาะ โรงแรมและโรงแรมขนาดเล็กในเร็ว ๆ นี้จุดภูมิทัศน์; โดย 1887 มีเจ็ดโรงแรมในบาร์ฮาร์เบอร์ของตัวเอง โรงแรมเหล่านี้ถูกกิจการขนาดเล็กเมื่อเทียบกับโรงแรมในวันนี้ ส่วนใหญ่ถูกดำเนินการโดยสามีและภรรยากับสาวท้องถิ่นที่จะช่วยให้ในช่วง peak season ส่วนหนึ่งของนักท่องเที่ยว แต่ถูกคุ้นเคยกับการมากขึ้นและรวยพอที่จะทำอะไรกับมัน ในปี 1880 อุตสาหกรรมที่ร่ำรวยทอดทิ้งโรงแรมและเริ่มสร้างของตัวเอง 'กระท่อม. ฟอร์ด, Vanderbilts, Rockefellers, Astors, Carnegies, กรรมการคุมสอบเคนเนดี้และ Pulitzers สร้างบ้านบนเกาะที่มีคุณสมบัติเป็นคฤหาสน์โดยมาตรฐานของวันนี้ กี้เฟลเลอร์ของ 'คอทเทจ' มีมากกว่า 2,000 หน้าต่าง บทบาทของศิลปินที่นิยมชมชอบในภูเขาทะเลทรายเป็นสถานที่พักผ่อนที่ได้รับการยอมรับเป็นช่วงต้น 1872 ในฮาร์เปอร์ใหม่นิตยสารรายเดือนเมื่อพวกเขาเขียนว่ามันก็ผ่านภาพวาดของคริสตจักร 'เห็นในการจัดนิทรรศการของสถาบันการศึกษาแห่งชาติ ... ที่ภูเขาทะเลทรายได้กลายเป็น เป็นที่นิยมเป็นสถานที่รดน้ำ. มันไม่ได้ใช้เวลานาน แต่สำหรับความนิยมของเกาะเพื่อทำให้ระคายเคือง cottagers ที่ ทรัพย์สินที่ถูกซื้อและประชาชนได้รับความนิยมก่อนหน้านี้จุดปิกนิกถูกจู่ ๆ ก็เป็นของเอกชนและปิดวงเงิน ในปี 1901 ซึ่งเป็นหนึ่งใน cottagers จอร์จ Dorr ทายาทโชคลาภสิ่งทอรวมตัวกันขึ้นหลายประการเช่นเพื่อนใจในรูปแบบคณะกรรมาธิการแฮนค็อกเคาน์ตี้และจองสาธารณะโดยมีเป้าหมายของการรักษาที่สำคัญเว็บไซต์ที่สวยงามและความงามที่รกร้างว่างเปล่าเพื่อความบันเทิงของประชาชน 1914 ด้วยความน่าเชื่อถือที่จัดขึ้นกว่า 6,000 ไร่ในส่วนหนึ่งเนื่องจากการบริจาคที่ดินจากจอห์นเอสเคนเนดี้และจอห์นดี Dorr นำรณรงค์ประชาสัมพันธ์เพื่อรักษาความปลอดภัยความไว้วางใจด้วยการเปลี่ยนให้มันกลายเป็นอุทยานแห่งชาติ ในปี 1916 ประธานาธิบดีวูดโรว์วิลสันลงนามในกฎหมายที่จะเปิดเข้าไปในพื้นที่ Sieur เด Monts อนุสาวรีย์แห่งชาติและสามปีต่อมามันก็กลายเป็นอุทยานแห่งชาติลาฟาแยต ชื่อจะเปลี่ยนไปในปี 1929 มหาวิทยาลัยอ. HUDSON SCHOOL RIVER: จินตอเมริกัน: ภาพวาดโรแมนติกในอเมริการวมสองวิชา: ธรรมชาติและมนุษย์ธรรมดา ทั้งภูมิทัศน์และภาพวาดรูป (ภาพวาดของคนทั่วไปในกิจกรรมตามปกติ) เป็นภาพ idealistically; ป่าและภูมิทัศน์ที่สมบูรณ์แบบมักจะงดงามและมีความสุขเข้ามาตั้งถิ่นฐานอเมริกันร่าเริงในที่ทำงานหรือเล่น ก่อนที่ 1825 ชาวอเมริกันได้พิจารณาลักษณะที่จะเป็นอันตราย สิ่งแรกที่เข้ามาตั้งถิ่นฐานในยุคอาณานิคมไม่ได้ทำลายผืนใหญ่ของป่าบริสุทธิ์ที่จะทำให้สำนักหักบัญชีสำหรับเขตข้อมูลและหมู่บ้าน พวกเขาชื่นชมธรรมชาติเพียงเมื่อมันถูกฝึกให้เชื่องในสวนหรือสวน อย่างไรก็ตามการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นหลังจากที่ 1830 เป็นสิ่งมหัศจรรย์ทางธรรมชาติของอเมริกากลายเป็นจุดเป้อเย้อสำหรับการตั้งถิ่นฐาน ในฐานะที่เป็นกระแสมาตั้งถิ่นฐานอย่างต่อเนื่องที่จะผลักดันไปทางทิศตะวันตกถิ่นทุรกันดารกลายเป็นสัญลักษณ์ของตัวละครที่สวยงามแห่งชาติอเมริกา การเปลี่ยนแปลงนี้ในความเชื่อมั่นก็ถูกเปิดเผยในศิลปะ นักเขียนชาวอเมริกันเช่นเมอร์สันและโรเทศน์ว่าพระเจ้าอาศัยอยู่ในธรรมชาติที่สง่างามภูมิทัศน์เป็นภาพของใบหน้าของพระเจ้า ทันใดนั้นในอเมริกาการประชุมทางศิลปะของยุโรปกลายเป็นสิ่งล้าสมัยและความยิ่งใหญ่ของทวีปอเมริกากลายเป็นแรงบันดาลใจของศิลปิน. โรงเรียนแม่น้ำฮัดสัน: โรงเรียนแม่น้ำฮัดสันแม้ว่าจะไม่เคยเป็นโรงเรียนจัดหรือกลุ่มคือโรงเรียนพื้นเมืองคนแรกของอเมริกาของ จิตรกรรม ชื่อแรกที่ถูกนำมาใช้เป็นคำของการเยาะเย้ยรอบปี 1879 แม้ว่าจะไม่มีผู้ริเริ่มของคำหรือการใช้งานตีพิมพ์ครั้งแรกเป็นบางอย่าง สมาชิกของสถาบันการศึกษาแห่งชาติของการออกแบบซึ่งเป็นชื่อที่นำมาใช้ Durand, คริสตจักร Bierstadt, Gifford, Whittredge และ Cropsey (ผู้อื่น) และเคยร่วมงานและสังสรรค์ใน New York, เมืองพอร์ตฮัดสันและได้ทาสี แม่น้ำและชายฝั่งที่แตกต่างกันระหว่างความถี่ 1825 และ 1880 ที่สำคัญพวกเขาได้รับการบำรุงรักษาทุกนับถือเทคนิคและองค์ประกอบบางอย่างที่สอดคล้องกับของโทมัสโคลที่ได้รับการพิจารณาศิลปินภูมิทัศน์นิยมคนแรกของอเมริกา โคลและลูกน้องของเขาก่อนจะบันทึกสิ่งมหัศจรรย์ของธรรมชาติใน sketchbooks แล้วกลับไปวาดฉากภายในสตูดิโอของพวกเขา สมาชิกของแม่น้ำฮัดสันโรงเรียนที่ใช้สีในการส่งมอบภาพพระธรรมเทศนาเกี่ยวกับความงามของธรรมชาติ พวกเขาเป็นคนแรกที่ให้ความสนใจเฉพาะในภูมิทัศน์ซึ่งแทนที่การถ่ายภาพบุคคลที่เน้นศิลปะอเมริกัน อเมริกาอาจจะขาดซากปรักหักพังโบราณที่งดงาม แต่หุบเขาแม่น้ำเขียวชอุ่มและเหวที่น่ากลัวและน้ำตกเป็นเรื่องพอสำหรับโรงเรียนแม่น้ำฮัดสัน ผู้ชายหยุดที่จะเป็นเรื่องหลักของภาพเหล่านี้และแทนที่จะถูกรวมอยู่ที่จะเปิดเผยขนาดอนุสาวรีย์ของภูมิทัศน์ บริเวณแม่น้ำฮัดสันและอนุสาวรีย์ธรรมชาติอื่น ๆ ถ่ายทอดอารมณ์ของเคารพสงสัย พวกเขารวมรายละเอียดสมจริงด้วยองค์ประกอบที่เงียบสงบในรูปแบบใหม่ของขอบฟ้าอันงดงามที่ดูเหมือนจะแผ่เกินขอบเขตของภาพวาดบอกอเมริกาในอนาคตไม่ จำกัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พื้นหลังของฮัดสัน :
ช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ 19 เป็นช่วงของการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมที่ยิ่งใหญ่ของอเมริกา สองสงครามได้รับการต่อสู้ , การรักษาความปลอดภัยเอกราชทางการเมืองจากอังกฤษ แต่วัฒนธรรมอเมริกันยังเป็นอังกฤษ เขาพูดภาษาอังกฤษและอ่านวรรณกรรมอังกฤษ อย่างไรก็ตาม สิ่งหนึ่งที่ชุดอเมริกากัน - ชายแดน จากเวลาของอาณานิคมแรกชายแดนตะวันตกของอเมริกาก็มีการขยายพรมแดน . แนวคิดของผู้รู้แจ้งอนุมัติการขยายตัวภายหลังประดิษฐานอยู่ในคำว่า " เทพลิขิต " ที่ชายแดนตะวันตกของอเมริกาที่เน้นการทำให้เชื่องป่า ครึ่งตะวันออกเป็นมากขึ้นและที่มีมากขึ้นเป็น การปฏิวัติอุตสาหกรรม เอาราก ธรรมชาติของป่า , ธรรมชาติ , unexplored และกังวลถึงรวมกับมากขึ้นอย่างรวดเร็ว , เมือง , การพัฒนาอุตสาหกรรมนี้เปิดตัวสองศิลปะเฉพาะชาวอเมริกัน ) transcendentalists และแม่น้ำฮัดสันโรงเรียนจิตรกรรม ความสำคัญของภูมิทัศน์เป็น foreshadowed ในเรื่องสั้นของวอชิงตันเออร์วิงก์ ใน 1836 transcendentalist Ralph Waldo Emerson เผยแพร่ธรรมชาติและโรงเรียนแม่น้ำฮัดสัน , ศิลปิน ,โทมัสกล้าหาญแสดงของเขาวาดภาพทะเลทรายหินประภาคาร , เมน " ดังนั้นโดยบังเอิญ ศิลปะและวรรณคดีอเมริกัน ที่เป็นจุดเริ่มต้นในการออกเสียงสำหรับต่อมารุ่นจิตสำนึกของเอกลักษณ์แห่งชาติก่อตั้งขึ้นในธรรมชาติ " ( วิลเมอร์ดิ่ง ) แรกที่รู้จักกันเยี่ยมชมศิลปินภูเขาทะเลทรายเกาะเป็นโทมัส กล้าหาญ และ โทมัส โคลโคลเข้าชม 1844 และภาพวาดที่เกิดจากมัน เริ่มจับความสนใจของผู้ชมและศิลปินในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ นักเรียนของโคลเฟรเดอริคเอ็ดวินเชิร์ช , ตามพี่เลี้ยงของเขาไปให้เมนใน 1850 , และผู้ชมของเขาตาม โบสถ์สี่เยี่ยมชมภูเขาทะเลทรายในปี 1855 ผลิตใน บริษัท ของคุณ เจพี มอร์แกน พ่อ ชาร์ล แทรซี่ในปี 1866 ภูเขาทะเลทรายยังนิคมมาตราส่วนขนาดเล็ก แต่ภายใน 4 ปี เนื่องจากในส่วนของการปรับปรุงในการขนส่ง , มันได้กลายเป็นรีสอร์ทที่สำคัญสำหรับผู้ที่ไม่สามารถจ่ายเวลาปิด และค่าใช้จ่ายในการเดินทาง การมาถึงของ ' rusticators ' เช่นที่พวกเขากลายเป็นที่รู้จักจากน้ำท่วมของอาคารในเมืองบนเกาะ โรงแรมและอินน์เร็วจุดแนวนอน ;